ตอนเด็กฉันวิ่งซนจนเซ่อซ่า
ลื่นถลาหัวโขกเข้ากับเก้าอี้
ร้องไห้จ้าว่าแม่จ๋า มาช่วยตี
เก้าอี้ให้หนูทีที่แกล้งหนู
แม่ไม่โกรธทั้งที่ฉันนั้นโกหก
แม่กลับยกมือไม้แม่ไม่ขู่
แม่ฟาดเปรี้ยงเสียงสั่งดังน่าดู
ตีศัตรูของลูกน้อยมิค่อยเลย
แค่เก้าอี้อยู่กับที่ไม่มีฤทธิ์
แค่วางผิดทางขวางตั้งเฉยเฉย
แค่มาถูกลูกแม่แค่จำเลย
แค่เปิดเผยว่าอกแม่แม้ลูกร้อง
แต่เพื่อให้ลูกรักประจักษ์ว่า
แม่จะปลอบอุราคราหม่นหมอง
แม่จะกางแขนอ้ามาปกป้อง
แม้แม่ต้องเจ็บนักเพราะรักแท้
วันนี้ฉันเติบใหญ่เข้าใจดี
เหตุที่ตีเก้าอี้นี้เพียงแต่
แม่ประกาศศักดาประสาแม่
เธอรักแค่สุดกมลล้นดวงใจ
ฉันจะกลับไปกราบแนบแทบเท้าแม่
ซึ่งรู้อยู่ว่าแม่ต้องร้องไห้
แล้วฉันจะต้องตีอะไร
ที่ทำให้มารดาน้ำตาริน
จากคุณ :
s.suk 
- [
11 ส.ค. 49 18:13:50
]
แม่ ร้องไห้
