นิทานดอยนรก 2-9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4612283/W4612283.html

นิทานดอยนรก 2-8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4605912/W4605912.html

นิทานดอยนรก 2-7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4599962/W4599962.html

นิทานดอยนรก 2-6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4593568/W4593568.html

นิทานดอยนรก 2-5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4587829/W4587829.html

นิทานดอยนรก 2-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4581729/W4581729.html
-----------------------------------------------------------
ก่อนเริ่ม -- นางเอกนั้นมีที่มาที่ไป ซึ่งจะกล่าวไว้ในตอนที่ 2-12 ผู้อ่านกรุณาคิดซะว่ากำลังเป็นพระเอก -- จริง ๆ แล้วเป็นคำแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ ของผู้แต่ง ซึ่งไม่ยอม rewrite ใหม่นั่นเอง -_-'
-----------------------------------------------------------
- ตอน ธฤติเกี้ยวสาวน้อย
-----------------------------------------------------------
อี๊อี่อี เสียงเพลง บรรเลงว่า
เจ้าสาวน้อย อยู่ดอยป่า มาแต่ไหน
จะมีใคร ไหมหนอ ถ่อมาไกล
มาทำให้ ใจน้อยน้อย ไม่คอยนาน
..............................................
ยินเสียงเพลง เคว้งคว้าง อยู่กลางป่า
พิศพลางพลาง อย่างนางฟ้า มาส่งสาส์น
พิศรูปร่าง บางเบา เยาวมาลย์
พิศมองผ่าน เต้านม ผมสีบลอนด์

พิศผมพริ้ว ปลิวสยาย กับสายลม
พิศเต้านม กลมโตดี มิมีหย่อน
พิศผิวพรรณ จันทร์ส่อง ผ่องสะท้อน
พิศก้นน้อง งามงอน ยิ่งหลอนใจ

พิศจมูก จมูกน้อง นั้นโด่งโด่ง
พิศคิ้วโก่ง พิศตา สีฟ้าใส
พิศปากเจ้า ปากอิ่ม พิมพิไลย
พิศเพลินไป กับเพลง บรรเลงจันทร์
................................................
ยืนค้างนิ่ง เหมือนต้องกล มนต์สะกด
งามหมดจด หรือเจ้ามา จากสวรรค์
ละเมอเพ้อ เผลอกอด ต้นไม้พลัน
ขนลุกซู่ ชูชัน ไหวหวั่นใจ
................................................
สาวน้อยได้ ยินเสียง ใบไม้สั่น
ให้พรั่นพรั่น ใจนั้น เริ่มหวั่นไหว
ตัวสั่น หันควับ กลับไป
เห็นชายน้อย กอดต้นไม้ ไม่ไหวติง

เอ๊ะดูไป ไม่ใช่ พวกโจรป่า
นั่นใครหนา มากอด กับไม้มิ่ง
หรือเป็นเทพ อยู่ใน ต้นไม้สิง
หรือที่จริง เป็นลิง ฉันกริ่งใจ

เจ้าสาวน้อย เดินไป ให้ใกล้ชิด
ตาต่อตา ประสานจิต คิดหลงใหล
ตัวท่านมา แต่ไหน ท่านเป็นใคร
ท่านมาทำ อะไร ในที่นี้
............................................
ธฤติ ผละพราก จากต้นไม้
ข้ามาไกล ไกลมาก จากกรุงศงรี
ชื่ออโย ธยา นามธานี
อันตัวพี่ ธฤติ มิมีใคร

จึงต้องดั้น ด้นมา มาถึงนี่
เพราะบุพเพ ของพี่ ที่ใกล้ใกล้
นั้นไม่มี ต้องจร ลีไป
จากแดนไกล เพื่อเจอเจ้า เยาวมาลย์
................................................
ไฮ้อะไร ครั้งเดียว มาเกี้ยวฉัน
รู้จักกัน หรือไร ใช้คำหวาน
เราเป็นแค่ สาวน้อย ดอยกันดาร
จะคิดอ่าน ทันท่าน ได้อย่างไร
..........................................
โอ้น้องเอ๋ย เคยสวาท เมื่อชาติก่อน
จะตัดรอน ทอนพี่ ไปถึงไหน
ว่าแล้ว ขยับไป ให้ใกล้ใกล้
ทำมือไว จับต้อง ประคองนม
.....................................
อุ๊ยอะไร ใครใช้ ให้ทะลึ่ง
นางสะดุ้ง ผลุงผลึง หน้าบึ้งขม
อย่ามาหลอก บอกง่ายง่าย ไม่น่าชม
มานิยม ชมชิง แล้วทิ้งไป
...............................................
โอ้น้องเอ๋ย พี่ไม่เคย คิดทอดทิ้ง
โอ๊ยคุณพี่ ให้มันจริง  ทำยิ่งใหญ่
โอ้น้องเอ๋ย พี่ไม่เคย คิดหลอกใคร
โอ๊ยคุณพี่ พูดไป ใครคงโดน

โอ้น้องเอ๋ย รักแรก เมื่อแรกเห็น
โอ๊ยคุณพี่ พูดเป็น ละครโขน
โอ้น้องเอ๋ย ไยไม่ยอม ทำอ่อนโอน
โอ๊ยคุณพี่ อ่อนโยน ซะเมื่อไร

โอ้น้องเอ๋ย ใจดำ ทำประชด
โอ๊ยคุณพี่ ดูสลด ซะที่ไหน
โอ้น้องเอ๋ย มีไหมล่ะ น่ะหัวใจ
โอ๊ยคุณพี่ นี่ไง หัวใจน้อง

โอ้น้องเอ๋ย ไม่แสดง ทำแกล้งว่า
โอ๊ยคุณพี่ ดูด้วยตา จึงต้องหมอง
โอ้น้องเอ๋ย ดูอย่างไร จะได้ปอง
โอ๊ยคุณพี่ นี้ต้อง ดูด้วยใจ

โอ้น้องเอ๋ย ใช้ใจ ไม่ถึงครึ่ง
โอ๊ยคุณพี่  ไม่ซึ้ง จึงสงสัย
โอ้น้องเอ๋ย พี่รักน้อง ไม่ไปไหน
โอ๊ยคุณพี่ ไม่ไป น้องไปเอง
.........................................
ธฤติ ฉุดยื้อ มือนางไว้
พี่ไม่ได้ ตั้งใจ จะข่มเหง
ก็เพราะซึ้ง จึงวิตก ทั้งอกเกรง
แม่นมเคร่ง ชื่ออะไร ให้บอกที
.........................................
แหมเห็นเที่ยว เกี้ยวน้อง ข้องทารุณ
ไม่รู้ชื่อ หรือสกุล เลยคุณพี่
น่าน้อยใจ คนอะไร ไม่ใจดี
ชื่อน้องนี้ น้อบเบ้อ คนเยอรมัน

(โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ)
-----------------------------------------------------------
ปล. ตอบท่านแสนอักษร -- ขอบคุณครับ สำหรับการมาของท่าน ถ้าชอบก็ติดตามนะครับ รามเกียรติ์ฉบับรัชกาลที่ 1 อ่านจบไปนานแล้วครับ กว่าจะจบทำเอามึนเลยครับ สนุกมาก ๆ เป็นสำนวนกลอนที่ผมชอบที่สุดด้วยครับ ตอนนี้มีรามเกียรติ์ฉบับรัชกาลที่ 2 อยู่นี่ด้วยน่ะครับ  ยังรอพระอภัยมณีตกใต้ตู้อยู่นะครับ

ตอบท่านสัมผัสรัก -- นางเอกเป็นใครกันล่ะเนี่ย ลึกลับจังเลย ดอยนรกมีจริงครับผม ไว้จะทำเชิงอรรถให้นะครับ

ตอบท่านเซ่อ -- ขัดใจสาวเล็กน้อยครับ ถือว่าเป็นข้อผิดพลาดที่จะนำมาแก้ไขในบทต่อไปเนาะ จริง ๆ แล้วไม่อยาก rewrite น่ะครับ แต่งจบบทแล้ว

ตอบท่านทิวลิป --

ยืนอ่านเมื่อย เหนื่อยล้า หยุดพักก่อน
อย่าเพิ่งถอน ถอดตัว กลัวจะหาย
อีกสามตอน ค่อยพัก ผ่อนสบาย
เราปิดท้าย ท่านต้อง ชอบแน่เลย

ตอนสุดท้ายปิดท้ายบทก็ยังไม่ค่อยถูกใจนัก แต่ว่าก็ใช้ได้อยู่นะ ^^

ปิดท้ายด้วยการถกกันในประเด็นที่น่าสนใจไม่น้อย

ตอนแต่งผมมีสองทางเลือกวางไว้ คือ ก่อนที่พระเอกจะขึ้นดอย จะกล่าวถึงนางเอกคร่าว ๆ -- มาจะกล่าวบทไป ถึงนางสาวใสในดอยผา บลาๆๆ แต่พอมาคิด ๆ ดูแล้วกลัวว่ามันจะไปขัดเนื้อเรื่อง ทำให้เดินไม่ลื่น และจะทำให้ไม่ตื่นเต้น คิดไปนั่นน่ะครับ เลยให้พระเอกเดินเรื่องไปเลย แบบประมาณว่า เจอนางเอก ได้เกี้ยว ได้คุย แล้วค่อยรู้จักน่ะครับ แต่ลองไปค้นในนิทานหลาย ๆ เรื่อง ปรากฏว่าต้องเป็นอย่างที่คุณทิวลิปท้วงติงจริง ๆ คือ มาจะกล่าวบทไป ถึงนางเอกบลาๆๆ แล้วเจอกัน อาจจะกล่าวรายละเอียดในภายหลังก็ได้ แต่ว่าแต่งจบบทแล้ว พอจะมานั่งแก้ ก็ต้องมานั่ง rewrite ใหม่ เลยตัดสินใจไม่แก้ครับ แก้ตัวน้ำขุ่น ๆ แทน

เอาเป็นว่าเป็นข้อผิดพลาดนะครับ บทสองนี่เห็นเยอะเลยครับ คาดว่าบทต่อ ๆ ไปต้องดีขึ้น ยังไงก็รู้เรื่องราวของนางเอกในตอน 2-12 แน่นอนครับ

บทเกี้ยวของผมก็ดูยังอลักเอลื่อนัก แต่ยังมีอีกหลายคู่อยู่ ขอแก้ตัวคู่หน้านะครับ โปรดให้อภัยด้วย มือใหม่ แหะ ๆ

แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 49 15:55:57