 |
แด่เธอ...ผู้เป็นที่รักยิ่งของฉัน
..
เธอไม่เคยบ่นเวลาฉันขี้เกียจทำงานบ้าน
เธอเคยทำร้ายร่างกายฉัน 1 ครั้ง ฉันยอมรับฉันผิดจริง ๆ เธอน่าจะตีฉันมากกว่า 1 ครั้งด้วยซ้ำไป
เธอไม่เคยพูดคำหวานใด ๆ ให้ฉันได้ยิน
เธอทำกับข้าวให้กินทุกวันและกับข้าวของเธอทำให้ฉันไม่อยากกินข้าวขอกบ้าน(ถ้าไม่จำเป็น)
เธอมักปลอบฉันเวลาฉันเศร้า เธอเป็นคนแรกที่ถามฉันว่าฉันเป็นอะไรไปไม่เหมือนฉันคนเดิม
เธอไม่บังคับให้ฉันเรียนในสายที่ฉันไม่ถนัด
เธอชอบให้ฉันเป็นคนดีของเธอตลอดไป
เธอสอนให้ฉันเข้าใจธรรมชาติของมนุษย์
ไม่ว่าดึกแค่ไหน ถ้าฉันยังไม่เข้าบ้านเธอจะคอยฉันเสมอ ๆ
เธอไม่เคยกอดฉัน แต่ฉันรู้สึกได้รับความเย็นสบายทุกครั้ง
เธอไม่เคยพูดจาไม่ดีกับฉัน เธอพูดเพราะมาก ๆ
เธอทำงานฝีมือเก่งที่สุดเลย
เธอไม่เคยบอกว่าเหนื่อยเวลาที่ทำเพื่อนฉัน
เธอสอนให้ฉันรู้จักค่าของเงิน
วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เธอจะอยู่กับฉันเสมอ เธอไม่ชอบไปเที่ยวที่ไหนไกล ๆ
.
.
ฉันไม่เคยแคร์ความรู้สึกเธอเลย ปล่อยให้เธอทำงานส่งฉันเรียนฝ่ายเดียว
ฉันไม่เคยกราบเท้าเธอ ไม่เคยไหว้เธอสวย ๆ
ฉันไม่เคยพูดจาดี ๆ กับเธอเลย ฉันไม่เคยช่วยทำอะไรให้เธอสบายใจเลย
ฉันชอบให้เธอทำตามใจฉันฝ่ายเดียวโดยไม่คิดว่าเธอจะทำให้ไม่ได้
ฉันชอบพูดเรื่องเธอในแง่ที่ไม่ดี
ฉันไม่สนใจสิ่งที่เธอสอนฉัน
.
.
ตอนนี้ไม่มีเธอแล้ว ฉันเหงา อ้างว้าง ว้าเหว่ ซึม เศร้า
แค่คิดถึง และร้องไห้ ทำได้เท่านี้ ทั้ง ๆ ที่ควรทำมากกว่านี้
.
.
ฉันทำเรื่องเสื่อมเสียหลายครั้งเธอไม่เคยเก็บเอามาด่าฉัน เธอไม่พูดเรื่องที่ฉันทำผิด เธอให้ฉันเรียนรู้ด้วยตัวเอง
.
.
และตอนนี้ฉันได้เรียนรู้ว่าเมื่อไม่มีเธอนั้นฉันฉันเสียใจมากขนาดไหน จะทำเรื่องดี ๆ หลังจากที่เธอจากไปแล้ว เธอจะคอยมองดูฉันอยู่ ฉันรู้
..จากใจลูกคนกลาง..ถึงคุณแม่
จากคุณ :
ญาณัท  
- [
วันแม่แห่งชาติ 18:29:59
]
|
|
|
|
|
|
