มกรา ปีใหม่ ให้แสนเศร้า
ด้วยความเหงา ถาถม ระดมใส่
มีชีวิต ฟั่นเฟือน เหมือนขาดใจ
ทุกวันใช้ ชีวิตจบ เพียงครบเดือน
กุมภาพันธ์ เดือนแห่งรัก มักหมองหม่น
มองทุกคน มีรักอยู่ เป็นคู่เหมือน
ยังชีวิต เปลี่ยวเปล่า เหงาคอยเตือน
ร้าวคือเพื่อน เศร้าระคน จนพ้นไป
มีนาคม เดือนที่สาม ความเหงาแกร่ง
เศร้าเปี่ยมแรง ทุกข์ออกผล ทนหมองไหม้
สติเตือน คอยย้ำ จงทำใจ
เลี้ยงชีพไว้ ด้วยน้ำตา แสนอาดูร
จนมาถึง เมษา เข้าหน้าร้อน
หยุดพักผ่อน แรงต่อเติม เพิ่มจากศูนย์
จบสงกรานต์ ร้อนเต็มที่ ทวีคูณ
จนเพิ่มพูล องศาใจ ให้เดือดดาล
พฤษภาคม ต้องล้มหมอน ถึงนอนเสื่อ
ยังคงเหลือ พิษรักไว้ ไม่สมาน
ความร้าวเหน็บ เจ็บยังเตือน เหมือนไม่นาน
จนเดือนผ่าน เจ็บก็ยัง คงฝังจำ
ถึงเดือนหก ครึ่งปี ที่ผ่านพ้น
มิถุนายน ที่ตรึงติด คิดถลำ
ทุกวันผ่าน ต้องยอมแพ้ แม้เพียงคำ
เช้าจรดค่ำ ทนกล้ำกลืน คืนจรดวัน
ย่างเดือนเจ็ด ล่วงเดือนเก่า เข้าพรรษา
ความทุกข์พา พ่วงความเหงา มาเข้าฝัน
ความระทม บ่มสะอื้น ชวนตื่นพลัน
จนผ่านผัน กรกฎา สิงหาครอง
ในเดือนแปด ฝนซ้ำ กระหน่ำซัด
พระพายซ่า พายุพัด อกกลัดหนอง
อยากจะเริ่ม มองหาใคร ที่ใฝ่ปอง
ใจกลับต้อง เตือนจิต คิดลังเล
ย่ำเดือนเก้า เข้ากันยา พาจิตฝ่อ
รักเกิดก่อ จูงใจ ให้ไขว้เขว
หวังชื่นชิด เชยชม สมคะเน
กลับหันเห จิตเรียกร้อง ต้องเจียมตน
ตุลาคม ข่มบอก ออกพรรษา
มิมีหน้า ออกบ้านไป ในทุกหน
เก็บตัวติด ต้องอยู่ ด้วยรู้ตน
ยอมจำนน ทั้งเหน็บหนาว และร้าวทรวง
พฤศจิกา ใกล้กำหนด หมดปีแล้ว
คงไม่แคล้ว ยังมิคลาย ไม่วายห่วง
หนาวจับจิต ร้าวจับใจ ไปทั้งดวง
ขาดคนควง ไร้คนคู่ มาดูแล
จนธันวา เข้ามาทัก รักไม่พบ
มิอาจลบ รอยเปื้อน เหมือนรอยแผล
สัญลักษณ์ ตราหน้าไว้ ไม่เปลี่ยนแปร
คนขี้แพ้ ต้องปลง คงเหมือนเดิม
สิบสองเดือน เคลื่อนครบ จบอีกรอบ
ความช้ำบอบ ความเหงา เข้ามาเสริม
หาความสุข จากฝันลอย คอยมาเติม
และอายุ ที่มาเพิ่ม เติมแต่งวัย
จากคุณ :
ZyM4nY 
- [
15 ส.ค. 49 15:08:47
]
<ปี>
