ความคิดเห็นที่ 1 "เป็นอะไรไป คุณใจเย็นๆก่อนได้ไหม ค่อยๆพูดสิ" อาจารย์ทำหน้าไม่ถูกเหมือนกันที่ฉันโผเข้าหาเขาอย่างนั้น แต่เค้าเป็นรู้สถานการณ์ดีพอที่จะไม่ผลักฉันออกในทันทีทันใด "ขึ้นรถก่อนไหม..." ฉันเงยหน้ามอง น้ำตายังเต็มหน้าอยู่ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้เหมือนกันว่า ทำไมอาจารย์ถึงชวนฉันขึ้นรถ ตอนนี้ฉันไม่รู้หรอกว่าเสียใจแค่ไหน แต่ความกลัวสิ มีอยู่เต็มหัวใจเลยทีเดียว "อ้าว..ทำไมมองผมแบบนั้นล่ะ ผมไม่ทำไรคุณหรอกน่า อย่างน้อยๆผมก็เป็นสุภาพบุรุษมากกว่าไอ้พวกที่มันกำลังมองคุณแบบจะกลืนเข้าไปทั้งตัวอยู่ตรงโน้นน่ะ" อาจารย์มองฉันด้วยสายตาอ่อนโยน ฉันจึงยอมเดินตามอาจรย์ไปขึ้นรถ แต่ไม่ใช่เพราะว่าไว้ใจผู้ชายคนนี้เสียเต็มประดาหรอก แต่เป็นเพราะว่า อย่างน้อยถ้าฉันจะโดนข่มขืน ก็เป็นคนแค่คนเดียว ไม่ได้โดนผู้ชายเป็นฝูงรุมโทรม และอีกอย่างฉันคิดว่า อาจารย์คนนี้ก็เรียนมาสูง คงไม่เอาอนาคตมาโยนทิ้งง่ายๆหรอก หลังจากขึ้นรถ อาจารย์ก็ขับรถตามทางมาเรื่อยๆ จะเกือบจะถึงประตูทางเข้ามหาวิทยาลัย ที่จริงอาจารย์คงจะตั้งใจไปส่งฉันเหมือนที่บอกไว้ตั้งแต่แรก แต่ฉันเองต่างหากที่เป็นคนบอกว่าไม่อยากกลับหอ เพราะอะไรน่ะเหรอ เป็นเพราะฉันไม่อยากจะกลับไปเห็นสภาพห้องที่มีแต่ข้าวของที่ตั้นซื้อให้นักหรอก ใครที่เคยอกหักมาก่อนคงเข้าใจคนอย่างฉันในตอนนั้นกระมัง "ไม่กลับหอแล้วอยากไปไหน" แล้วอาจารย์ก็เอ่ยขึ้นหลังจากที่ฉันแจ้งเจตนา นั่นสิแล้วฉันจะไปไหนดีล่ะ ไม่รู้สินึกไม่ออกแล้วจะบอกอาจารย์ว่าไงดี "ไง...ตกลงอยากไปที่ไหนเดี๋ยวผมพาไป คืนนี้เซ็งๆเหมือนกัน" ฉันมองอาจารย์อีกครั้ง "ร้านเหล้าค่ะ เอาแบบที่คนไม่เยอะ พาไปได้ป่ะคะ" "เฮ้ย...กินเหล้าเลยเหรอ...ผมไม่ดื่มนะ แต่ถ้าอยากไปจะพาไป" "ค่ะ หนูอยากเมา" ฉันรู้การเมาไม่ใช่วิธีที่ดีนักหรอก เพราะมันไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา แต่ตอนนี้ฉันรู้ตัวดีว่าฉันไม่สามารถที่จะแก้ปัญหา หรือวิ่งชนปัญหาอะไรได้ แม่แต่ปัญหาง่ายๆแบบว่ามดกัดทำไงดี ฉันต้องการหนีปัญหา หนีตัวเองหนีให้ไกลกลับความรู้สึกในตอนนี้มากที่สุด ....ร้านเหล้า.... "เอาเหล้าที่อ่อนที่สุดนะครับ แล้วก็กลับแกล้มที่อร่อยๆสักสามอย่างนะครับ" อาจารย์สั่งเหมือนคนไม่เคยมาที่นี่ อันที่จริงน่ะฉันก็ไม่เคยมาที่นี่หรอก แต่ก็มักจะตามไปเฝ้า หรือตามไปเก็บศพเพื่อนๆกับตั้นบ่อยๆ......ตั้นทำไม่ล่ะ....ชื่อนี้ฉันนึกถึงมันทำไมกันนะ...ร้องไห้อีกแล้ว "คุณร้องไห้ทำไม เดี๋ยวเค้าก็คิดว่าผมทำอะไรคุณหรอก เงียบก่อนนะอายคนเค้า ไม่สวยเลยนะคุณ" "ค่ะ" ฉันกินเหล้าเหมือนกินน้ำ อันที่จริงจริงฉันก็ไม่เคยกินหรอก พวกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทั้งหลายน่ะ ฉันเลี่ยงทุกครั้ง แม้แต่ตอนรับน้องฉันก็บก็บอกว่าฉันแพ้ พอมากินเข้าจริงๆไม่เห็นอร่อยเลย แต่จุดประสงค์ฉันไม่ได้ดื่มเพื่อความอร่อย แต่เป็นเพราะว่าฉันอยากเมาเท่านั้นเอง...นานเท่าไหร่ไม่รู้แต่รู้ว่าร้านกำลังจะปิด ฉันไม่รู้ตัวแบบเลือนๆลางๆน่ะ หลังจากเพลงความทรงจำสีจางจบลง เช้าวันเสาร์......... "กรี๊ด...............ดดดดดดดด" ฉันร้องสุดเสียงเลย เสื้อผ้าที่ฉันใส่มันไม่ใช่ของฉัน ห้องที่ฉันนอนมันไม่ใช่ห้องของฉัน แล้วจู่ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งนุ่งผ้าขนหนูวิ่งออกมาจากห้องน้ำ จะใครอีกล่ะก็อีอาจารย์บ้าคนที่เมื่อคืนเป็นคนช่วยพาฉันไปกินเหล้สไง อาจารย์ทำหน้าตกใจเหมือนอยากจะพูดอธิบาย ฉันไม่ฟังหรอก รู้แต่ว่าอะไรอยู่ใกล้มือเป็นขว้างใส่ไม่ยั้ง ปากก็ตะโกนด่า....แล้วจู่ๆก้มีป้าคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามา "มีอะไรกันคะคุณ...เสียงกรี๊ดลั่นเชียว" ป้าแกถือไม้กวาดแบบเตรียมพร้อมเต็มที่ "ป้าคะช่วยหนูด้วยหนูจะกลับหอ อีอาจารย์บ้านี่มัน...." ป้าแกหัวเราะแล้วฏ้บอกกับอาจารย์ว่า "คุณกลับเข้าไปอาบน้ำแต่ตัวให้เสร็จเถอะค่ะทางนี้ป้าจัดการเอง" "ฝากด้วยนะครับป้า" แล้วป้าแกก็เดินออกไป พร้อมกับเสื้อผ้าของฉันที่มองก้รู้ว่าถูกซักแล้วก็รีดเรียบร้อย...แล้วป้าแกก็เริ่มอธิบายเรื่องราวทั้งหมด "ไม่มีอะไรหรอกจะ เมื่อคืนหนูเมามาก อาจารย์แกก็ตัวเล็กพยุงหนูขึ้นมาแทบไม่ไหว ป้ากำลังจะกลับห้องพอดีเจอเข้า เลยอาสาช่วยแกพาหนูขึ้นมานอน หนูอวกรดแกเสือผ้าทั้งของหนูของแก ป้าก็เอาไปซักมาให้ แล้วไอ้เสื้อยืดของแกที่หนูใส่ ป้าก็เป็นคนเช็ดตัวแล้วเปลี่ยนให้เองแหล่ะค่ะ ที่นี้เข้าใจหรือยังล่ะจ๊ะ" หลังจากที่ป้าแกอธิบายจบ แนก็นึกเขินเหมือนกันที่เป็นพวกกระต่ายตื่นตูม กว่าที่อาจารย์จะออกมาป้าแกก็เล่าอะไรต่อมิอะไรเกี่ยวกับอาจารย์ให้ฟัง ทำให้ฉันรับรู้ว่าแกก็เป็นคนดีไม่ใช่น้อยเหมือนกัน "เอ่อ....เรียบร้อยไหมครับป้า" "ค่ะ...สงบแล้ว งั้นป้าขอตัวนะคะ แล้วเดี่ยวป้าไปทำห้องอื่นก่อนแล้วจะกลับมาทำให้" "ขอบคุณครับป้า...ส่วนคุณก็ไปอาบน้ำแต่ตัวซะแล้วจะเอาไงเดี๋ยวค่อยว่า"  ฉันเข้าไปอาบน้ำอย่างว่าง่าย ในใจก็คิดถึงเรื่องราวถึงเรื่องราวที่ป้าบอกเล่าให้ฟังเมื้อกี้นี... "เสร็จแล้ว คุณจะกลับหอเลยไหม หรืออยากไปไหนอีก ผมว่างทั้งวัน" "กลับหอค่ะ หนูอยากเปลี่ยน.....เสื้อผ้าน่ะค่ะ" ระหว่างทางอาจารย์ก็เล่าถึงวีรกรรมของฉันเมื่อคืนนี้ ฉันอายมากๆ แล้วก็ยอมรับกับอาจารย์ตรงๆว่าไม่เคยกินเหล้ามาก่อน ....หน้าหอพัก... "อาจารยืคะ หนูเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บเดียวแล้วขอติดรถอาจารย์ไปไหนๆด้วยได้ไหมคะ" "เอาสิ...ผมกำลังจะซื้อของเข้าห้องพอดี" อาจารย์ยิ้มให้ฉัน จากคุณ : เสียงในสายลม - [ 17 ส.ค. 49 11:54:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มารออ่านต่อค่ะ จากคุณ : pimm's - [ 17 ส.ค. 49 15:57:33 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ยังไม่จบใช่ไหมจ้ะ จะมาอ่านต่อนะ แต่คราวหน้าช่วยจัดระบบหน่อยสิ ปวดตาจะแย่แล้ว บาย.................................................................... จากคุณ : คายตรี - [ 18 ส.ค. 49 01:17:37 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หุหุ....คิดเหมือกับคุณ คายตรีค่ะ เว้นบรรทัดอีกหน่อย จะดีมากเลยค่ะ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 18 ส.ค. 49 15:48:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณที่แนะนำค่ะ ต่อไปจะปรับปรุงค่ะ จากคุณ : เสียงในสายลม - [ 21 ส.ค. 49 11:23:27 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ก่อนอื่นต้องขอโทษแนนนะจ๊ะที่พี่แอนพึ่งเข้ามาอ่าน ทั้งที่ความจริงแนนแนะนำให้พี่เข้ามาอ่านตั้งนานแล้ว กำลังเคลิบเคลิ้มเลยแบบอ่านไปนึกภาพไป ไม่หน้ารีบจบเลยกลับมาเขียนต่อให้จบเร็วๆนะจ๊ะ พี่แอนอยากอ่านต่อไม่รู้ว่าคู่นี้เค๊าจะจบกันยังไงนะ เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ แนน จากคุณ : พี่แอน..คนสวย - [ 30 ก.ย. 49 15:49:00 A:124.120.237.13 X: ]