ความคิดเห็นที่ 1 อืมมม ดูเหมือนสมัยก่อนจะมีคนถามเรื่องอะไรแบบนี้กับอาจารย์หม่อมคึกฤทธิ์ แล้วหม่อมก็ตอบว่า "คนเขาชอบความมืด เพราะความมืดทำให้หลับสบายครับ" เราก็เห็นด้วยกับอาจารย์หม่อมพอสมควรแก่สถานประมาณ และเราก็เห็นด้วยว่าคนเรามีของสองอย่าง คือ ๑.ประสบการณ์ ๒.ความชอบ ประสบการณ์นั้นหมายความมีชั่วโมงบินมากแค่ไหน ตัวอย่างที่เห็นง่าย ๆ คือคนเรามักจะประทับใจกับหนังสือเล่มแรก ๆ ที่ตัวเองอ่านเป็นพิเศษ สาเหตุหนึ่งก็เพราะเป็นประสบการณ์ครั้งแรก ชั่วโมงบินยังน้อย เหมือนได้ชิมอะไรอร่อยครั้งแรก ก็รู้สึกว่าดี ตกไปนาน ๆ เข้า ชิมอะไรไปเยอะ ๆ จึงค่อยแยกแยะและรู้ว่าที่ดีนั้นดีอย่างไร และที่จริงยังมีอย่างอื่นที่ "ดี" เหมือนกันซึ่งไม่ต้องเป็นรสเดียวกันก็ได้ แต่ถ้าคิดว่าชิมติดใจแล้ว ไม่ชิมรสอื่นละ จะกินแต่รสนี้ตะพืดไป ก็เป็นธรรมดาว่าจะไม่รู้จักรสอื่น และมีประสบการณ์ค่อนข้างน้อย ส่วนที่ว่าความชอบ หมายความว่าบางคนก็ชอบหวาน บางคนก็ชอบเผ็ด ไอ้คนชอบหวานจะไปว่ากล่าวคนชอบเผ็ดเป็นที่เสียหายว่าเอ็งกินอะไรไม่เป็นรส มากินของเราสิอร่อยกว่ามีประโยชน์กว่า แต่พอเขาไม่ทำตามก็รู้สึกโมโหนั้น เราเห็นว่าไม่สมควร เพราะลิ้นมันไม่เหมือนกัน จะไปบังคับก็ใช่ว่าเขาจะยอมตาม เราเคยเจอทั้งคนที่พอได้ยินคำว่า "ซีเรียส" ( ไม่ต้องถีงซีไรต์ ) ก็ถอยหนี และคนที่มองเราแปลก ๆ เพราะเราไม่ได้ดึมด่ำกับกลิ่นรสของวรรณกรรมการเมืองและสัจนิยมมหัศจรรย์ ขอนอกเรื่องหน่อย ว่าเราเห็นคุณบ่นมาสองกระทู้แล้วว่าเรื่องคุณหนัก คงไม่มีคนอ่านแน่ ไม่กล้าโปรโมทเลย มีความลำบากใจเสียจริง เราอยากบอกว่าบางทีเราก็ไม่ได้พบ "คนที่เข้าใจเรา" หรือ "คนแบบเดียวกับเรา" กันง่าย ๆ หรอก แต่ถ้าคุณมั่นคงแล้วว่าคุณจะเป็นตัวคุณแบบนี้ ไม่ตามคนอื่น คุณก็ต้องยอมรับด้วยว่าบางครั้งคุณจะต้องโดดเดี่ยว ความโดดเดี่ยวเป็นชะตากรรมของคนที่ไม่เหมือนคนอื่น ที่จริงมีเรื่องอยากจะพูดเกี่ยวกับซีไรต์อีก แต่สำหรับตอนนี้ เราคิดว่าคุณอ่านไปเรื่อย ๆ และอย่าคิดมากกับการ "ได้" หรือ "ไม่ได้" น่าจะดีกว่า ถ้าคุณหาจริง ๆ อ่านอะไรมันก็ "ได้" ทั้งนั้นแหละคุณ จากคุณ : elkcis - [ 19 ส.ค. 49 10:45:38 A:124.120.150.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ่าค่ะ แต่เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นน้า ท่าน (อย่าขุดเรื่องเก่ามาดีกว่าน่านะ) ที่เราเอามาถามเพราะวันก่อนออกงงๆว่าทำไมเพื่อนแขยงแนวแบบนั้นเท่านั้นแหละค่ะ (อย่าเอาเรื่องเรามาเทียบสิคุณ มันจบไปนานแล้ว) ตอนแรกนึกว่าวัยรุ่นหลายคนไม่สนแนวพวกซีไรต์ อันนี้ไม่ว่าค่ะ แต่งงว่าทำไม...ถึงกับแขยงไปแบบนั้น (ก็เพื่อนเราทำท่าซะแบบว่ามันเป็นหนังสือที่น่าสยดสยองอะไรแบบนั้นล่ะ ที่สำคัญเป็นนี้หลายคนซะด้วย) ก็เลยงงว่า...มันน่าแขยงตรงไหนหรือเนี่ย หมายเหตุ - นอกเรื่องได้ แต่กรุณาอย่าเอาเรื่องคราวที่แล้วมาพูดอีกเลยค่ะ เพราะเราปลงไปแล้วและมันไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเราค่ะ เราถามไม่ใช่เพราะหาทางออกอะไรให้ตัวเอง แต่เราถามเพราะต้องการความเห็นเรื่องนั้นต่างหาก ขอบคุณค่ะ จากคุณ : Loki Trickster - [ 19 ส.ค. 49 15:59:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คุณโลกิ  เจอกันอีกครั้งแล้วนะครับ เท่าที่อ่าน สิ่งหนึ่งที่คุณควรสำรวจในความคิดตัวเองคือ คุณกำลังคิดว่า ความหนัก  เป็นสิ่งที่ดีหรือเปล่า? ทั้งนี้ แม้ผมจะไม่ได้บอกว่า เรื่องแนวโรงเรียนเวทมนตร์ที่คุณว่าพล็อตซ้ำซากนั้นมันดี  แต่หนังสือนั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเช่นไร มักให้อะไรแก่ผู้อ่านเสมอ ฉะนั้น ในสำเนียงของคุณ  การพูดถึงเรื่องราวเหล่านั้น (ซึ่งคุณว่า มันไม่ 'หนัก' เหมือนเรื่องของคุณ) ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องไม่เข้าท่า สิ่งที่คุณต้องปรับความคิดเอาเสียใหม่ อย่างคุณ elkcis  กล่าวไว้ ประสบการณ์ของนักอ่านแต่ละท่านยังน้อยอยู่ สมัยหนึ่ง ตอนเด็กดีเพิ่งจะรุ่งเรืองขึ้นมา  มีเด็กจำนวนหนึ่งได้คุยกับนักเขียนนิยายท่านหนึ่งว่า ตนเองอ่านนิยาย อ่านหนังสือมามากมาย พอนักเขียนท่านนั้นถามว่า อ่านอะไรบ้าง เด็กคนนั้นยกตัวอย่างนิยายแฟนตาซีที่เพิ่งได้รับการตีพิมพ์เป็นเล่มและอยู่ในกระแสความนิยม  ประมาณว่าอ่านมาตั้งยี่สิบกว่าเรื่อง  มากมายแล้ว คำถาม ? การอ่านหนังสือยี่สิบ สามสิบเล่ม หรือร้อยเล่ม จัดว่ามากแล้วหรือยัง ทั้งนี้ทั้ง ยี่สิบ สามสิบ หรือร้อยเล่มที่ว่าเป็นแนวไหน แนวเดียวกัน หรือต่างแนว??? ผมเห็นคนสำคัญตัวผิด ว่ารู้เยอะ อ่านมาเยอะเสียมาก ทั้งๆ ที่อย่างในกรณีที่ยกตัวอย่าง นักเขียนท่านนั้นนั่งขำ เนื่องจาก เพิ่งรู้ว่าการอ่านหนังสือยี่สิบเล่มก็จัดเป็นการอ่านเยอะได้แล้ว (นักเขียนท่านนั้นอ่านหนังสือมาแล้วมากกว่าหมื่นเล่ม) แต่ทั้งนี้ นักเขียนท่านนั้นบอกผมว่า แม้อ่านหนังสือหมื่นเล่ม ก็ยังไม่มาก ไม่เพียงพอ เพราะยังมีหนังสืออีกมากมายหลายร้อยล้านเล่มที่เรายังไม่ได้อ่าน การดูถูกองค์ความรู้แม้เพียงเล็กน้อยนั้น ไม่ใช่สิ่งที่สมควร ไม่ว่าความรู้นั้นจะมากหรือจะน้อยก็ตาม ผมยังสงสัยว่าคุณเข้าใจ ซีไรท์มากแค่ไหน  ซีไรท์ที่ในวงการนักอ่านเมืองไทย ยังมีเรื่องให้ตบตีกันเป็นประจำว่ามันเป็นคุณค่าความดีเพียงพอหรือไม่ ทำไมซีไรท์ต้องหนักสมอง?? แล้วหนังสือหนักๆ ที่มันไม่ได้ซีไรท์ หรือไม่ได้ส่งประกวด มันเป็นหนังสือที่หนักเกินไป หรือไม่ดีหรืออย่างไร คุณค่าของหนังสือ  คุณค่าของเรื่อง ไม่ได้อยู่ที่รางวัล  ไม่ได้อยู่ที่ความรู้สึกว่า หนักไม่ดี   คุณค่าอยู่ที่คนอ่าน คุณค่าของมันอยู่ในตัวเอง ขึ้นอยู่กับคนอ่านจะไปหยิบจับ และได้รับหรือไม่ แม้คุณจะอ่านหนังสือดังได้รับรางวัลว่าเป็นหนังสือดีของโลก  แต่ถ้าคุณไม่ซึมทราบสิ่งดีๆ ที่หนังสือเล่มนั้นสื่อถึง ก็เท่ากับคุณไม่ได้รับอะไรเลย การอ่านของแต่ละคน ก็เป็นรสนิยมของแต่ละบุคคล การดูถูกว่าคนนี้อ่านแต่เรื่องไร้สาระ (เอาอะไรไปตัดสินล่ะว่าไร้สาระ)  ก็เป็นการดูถูกสมองของตัวเอง แน่ใจได้ยังไงว่าตัวเองเป็นปัญญาชนแล้ว สูงกว่าเขาแล้ว? เดี๋ยวมาต่อ จากคุณ : รพินทร์ - [ 19 ส.ค. 49 17:08:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่า ไม่ได้หมายถึงประเด็นนี้คะท่าน ไม่ได้เจตนาจะว่าอะไร ซ้ำซากที่ว่าเราหมายถึง "บางเรื่อง" เท่านั้นค่ะ ไม่ได้หมายรวมแต่อย่างใด (อย่างบารามอส เราก็ชอบ) ประเด็นไม่ได้อยู่ที่แนวแฟนตาซีเหล่านั้นค่ะ ประเด็นคือ เราไม่เข้าใจว่าทำไมหลายคนถึงแขยง ไม่ใช่ว่าแนวไหนดีกว่าแนวไหนค่ะ แต่กำลังถามว่ามันน่าแขยงขนาดนั้นหรอ เราไม่ได้บอกว่าซีไรท์ดีมากมายนะ เราไม่ได้กำลังเปรียบเทียบนะคะ ว่าแนวไหนดีกว่าใคร แต่กำลังถามค่ะ...ว่าทำไมถึงมีคน(เด็กๆ)ไม่ชอบขนาดนั้น แค่นั้นแหละ ถ้ามีเจตนาจะดูถูกอะไรต้องขออภัย อันนี้เป็นความชอบส่วนบุคคล เราอาจเผลอหลุด แต่มันไม่ใช่ประเด็นที่เราถามค่ะ เราอาจจะไม่ชอบอะไรแบบนั้น แต่เราก็ไม่ได้เกลียดและแขยงนะคะ เรายังคงเลือกอ่านค่ะ (แฟนตาซีรร.เราอ่านค่ะ แต่เลือกเรื่องเท่านั้น) ประเด็นคือ...ทำไมเด็กๆไม่ชอบแค่นั้นเอง เราเข้าใจค่ะว่าคุณกำลังจะบอกอะไร เราอาจจะชอบอะไรมากกว่าอะไร เรารู้ดีว่าไม่ดีค่ะ แต่เราไม่เคยทำถึงขนาดได้ยินถึงอีกแนวแล้วร้องยี้ และไม่ได้แบ่งแนวด้วย (เราไม่ได้ดูถูกว่าอะไรไร้สาระนะคะ ถ้าน้ำเสียงไปทางนั้นก็ขออภัย) ยอมรับว่าหงุดหงิดมาน้ำเสียงเลยดูไม่ดี แต่ยังไงประเด็นหลักคือสงสัย "ปฏิกิริยา" ของเพื่อนที่พอได้ยินเราแนะนำหนังสือ "แนวนั้น" แค่นั้นล่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 17:23:18 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 17:21:58 จากคุณ : Loki Trickster - [ 19 ส.ค. 49 17:19:22 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีค่ะคุณ Loki Trickster   แสดงความคิดเห็นเพราะอยากจะชี้ประเด็นในเรื่อง รสนิยมการอ่าน เอาไว้บ้าง การที่ใครสักคนอ่านหนังสือนั้น ก็แตกต่างกันไปแล้วแต่ว่าใครจะชอบแบบไหน ก็เหมือนคนที่เข้ามาอ่านกระทู้ในเว็บแห่งนี้ที่สนใจในเรื่องที่แตกต่างกันไป จนต้องมีแบ่งหมวดหมู่และห้องที่แตกต่างกัน ไม่ว่าจะเป็น กีฬา บันเทิง การเมือง อาหาร เป็นต้น  ดังนั้น ก็คงไม่ผิด ที่ "หากใครจะชอบที่มืด เพราะทำให้เขาหลับสบาย" ดังที่คุณ คห ที่ 1 ยกคำท่านอาจารย์หม่อม มากล่าวถึง ในเมื่อ "การอ่านหนังสือ" เป็นการพักผ่อนแบบหนึ่ง และเป็นวิธีการหาความรู้อย่างหนึ่ง แล้วทำไมเล่าคนเรา จะไม่เลือกเสพความรู้ความสนุกที่ตนอยากจะเสพ ในเรื่องความชอบความรู้สึกนั้นมันเปรียบเทียบกันไม่ได้ เราไม่อยากให้คุณเอามาเปรียบเทียบกันเลยว่า "ทำไมวัยรุ่นหลายคนถึง ไม่อ่านเรื่องนั้นเรื่องนี้" มันก็เหมือนเวลาคุณคุยกับเพื่อนเรื่องเพลงนั่นแหละ คุณอาจจะชอบนักร้องร๊อค แต่เพื่อนคุณชอบอีกแนว ความชอบและรสนิยมเปลี่ยนแปลงได้ สักวันหนึ่ง วัยรุ่นหลาย ๆ คนที่คุณพูดถึง อาจจะไม่ร้อง ยี้ หรือ แหยง เรื่องที่ได้รับรางวัล ซีไรท์ (ที่มีหลากหลายประเภท) ก็ได้ ... ย้ำนะคะ ว่ารสนิยมคนแตกต่างกัน เรื่องความสนใจ มันใส่เพิ่มเติมได้ตลอดเวลา จากคุณ : ทะเลกับความมืด - [ 19 ส.ค. 49 17:20:24 ]

ความคิดเห็นที่ 6 "เป็นรสนิยมส่วนบุคคล" ค่ะ  ขอบคุณค่ะคุณทะเลกับความมืด เพราะเข้าประเด็นตรงๆ เราแค่สงสัยว่าจะมีใครคิดเห็นอย่างไรอีกบ้างค่ะ อา...แต่กิริยาเพื่อนเรามันแรงไปเปล่าหว่า= = (ก็เจ้แกเล่นร้องยี้อ่า) ก็เลยแบบว่า...สงสัย^^ เอาล่ะ  ขอพูดอะไรที่ไม่ได้พูดละกันค่ะ(ตอนแรกว่าจะรอคนตอบเยอะก่อนค่อยถามอีกรอบ) เพื่อนเราเคยบอกว่า "พวกซีไรท์อ่านไม่รู้เรื่อง" เราเลยกำลังสงสัยว่า...มันใช่ประเด็นนี้เปล่าหว่า ที่ทำให้วัยรุ่นหลายคนได้ยินแล้วทำท่าแบบนั้นไปตามๆกันน่ะค่ะ (แต่มันก็ไม่รู้เรื่องจริงๆน่ะแหละ บางอันนะ= =) (ขอประเด็นนี้ละกันนะ) แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 17:27:47 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 17:27:02 จากคุณ : Loki Trickster - [ 19 ส.ค. 49 17:25:06 ]

ความคิดเห็นที่ 7 โอเค  งั้นกลับเข้าประเด็นที่คุณถามอีกครั้ง คุณสงสัยว่าทำไมเด็กรุ่นเดียวกะคุณถึงไม่อ่านเรื่องหนักๆ ใช่ไหม? (อย่างเช่นซีไรท์?) เด็กในช่วงอายุเท่านี้ ในสมัยนี้ เปรียบเทียบกะเด็กช่วงอายุเท่านั้นในสมัยก่อน มีพฤติกรรมแตกต่างกันตามสภาพแวดล้อม เด็กอ่านหนังสือน้อย และเริ่มอ่านเมื่ออายุมากขึ้น (ไม่ใช่เริ่มอ่านเมื่ออายุน้อยๆ) ประสบการณ์ในการอ่านน้อย แล้วจะไต่ขึ้นไปถึงระดับหนังสือที่ต้องใช้ความคิดมากๆ ในการซึมซับสาส์นที่เรื่องสื่อได้อย่างไร เปรียบเสมือนการขึ้นบันได  คงไม่มีใครกระโดดไปอ่านเรื่องของนิมิตร ภูมิถาวรได้ โดยไม่เคยอ่านการ์ตูน หรือนิยายเล่มละสิบบาทก่อน (เดี๋ยวนี้สิบสองแล้วกระมัง) การพัฒนาการด้านการอ่าน ก็เหมือนการพัฒนาการอย่างอื่นๆ เมื่อก่อน ผมอ่านแต่การ์ตูน  โอเค อาจจะผิดปกติกับเด็กรุ่นเดียวกันไปนิด ที่อ่านวรรณคดี (แต่นั่นเป็นความชอบส่วนตัว เพราะมีป้าที่เป็นอาจารย์ภาษาไทยปลูกฝัง กับชอบดูโขน) ฉะนั้นแต่ละคน ปัจจัยด้านการอ่านมันไม่เหมือนกัน  เพื่อนๆ ที่คุณว่าไม่อ่านเรื่องหนักในเวลานี้ ต่อไปอีกสิบปีข้างหน้า จะให้เขายังคงอ่านแนวแฟนตาซีเด็กๆ อย่างคุณว่า คงเป็นไปได้ยากครับ คนเรามันก็ต้องมีพัฒนาการ ไม่มีใครย่ำอยู่กับที่ไปได้ตลอดชีวิตหรอกครับ ผมว่าคุณโลกิ อาจจะคิดแทนคนอื่นมากไป  ยังไงทำไมไม่ลองมองอีกด้านล่ะครับ ถ้าคุณคิดว่าทำไมเพื่อนรุ่นคุณมันไม่ชอบเรื่องหนักๆ (อย่ายกซีไรท์อ้างดีกว่าครับ ผมว่ามันพร่ำเพรื่อไป) ลองคิดดูว่าทำไมเพื่อนคุณถึงชอบเรื่องที่อ่านกันอย่างที่โพสต์ในเด็กดีน่ะแหละ บางทีอาจจะได้คำตอบที่ดีกว่านี้ก็ได้ครับ จากคุณ : รพินทร์ - [ 19 ส.ค. 49 17:28:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่า...ก่อนจะบอกต่อไป ก็คือ กรุณาตอบตรงประเด็นหน่อยเน่อ เช่น รสนิยมส่วนตัว หรืออ่านไม่รู้เรื่อง คำถามกล่าวถึงสาเหตุที่วัยรุ่นไม่ชอบน่ะค่ะ ตอบคุณ คห.7 ค่ะ คือที่กล่าวถึงซีไรท์ เพราะตอนเรามีอาการสงสัย มันมาจากคำพูดนี้กับเพื่อนน่ะค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะยกมาอ้าง แต่ดูจากบทสนทนา ก็เห็นใช่ไหมคะว่ามันจากคำพูดนี้( แม้ว่านิยายที่เราพูดถึงไม่ได้แนวนั้น เราอาจตอบไปมั่วๆ แต่เพื่อนก็มีปฏิกิริยาเพราะคำนั้นค่ะ) จะว่าคิดแทนคนอื่นก็...ได้มั้ง คือเราแค่สงสัยนะคะถึงกิริยาโต้ตอบ ไม่ได้จะไปหวังอะไรมากมายแต่อยากเข้าใจสาเหตุแค่นั้นล่ะ คือเราอ่านอะไรน้อยมาก เลยอยากจะรู้ว่าอะไรไม่ดียังไง หรืออะไรคนชอบไม่ชอบยังไงน่ะค่ะ เผื่อจะไว้ดูไว้ว่าจะเริ่มอ่านอะไรแนวไหนบ้าง แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 17:39:53 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 17:32:35 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 17:31:21 จากคุณ : Loki Trickster - [ 19 ส.ค. 49 17:29:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดี คุณ Loki Trickster อีกรอบนะคะ ดีใจที่คุณเข้าใจประเด็นที่เราต้องการสื่อ แต่การที่ใครจะยี้อะไรสักอย่างนั้น มันก็เป็นปฎิกิริยา ส่วนบุคคล (อาจเป็นเอกลักษณ์ของคน ๆ นั้น) ก็พอ ๆ กับ รสนิยมส่วนบุคคลน่ะค่ะ อย่าไปคิดสงสัยเลยกับการทำท่าแหยงของเพื่อนนะคะ ก็เหมือนกับการคนหัวเราะมาก กับ หัวเราะน้อยแหละค่ะ จริง ๆ แล้วความรู้สึก เขา อาจแค่ "ไม่ชอบ" แต่ ปฎิกิริยาเป็นแบบนั้นเอง อย่าคิดมากเลยนะคะ การเขียนหนังสือ บางทีก็เหมือนกับการเล่นกับความรู้สึกคนอ่านเหมือนกัน .... ส่วนเรื่องหนักไม่หนักนั้น ไม่ขอออกความเห็นว่าอันไหนหนักหรือไม่หนัก เพราะโดยส่วนตัวคิดว่า แม้จะเขียนเรื่องรักก็ทำให้หนักใน ความรู้สึกได้ ดังนั้นคำว่า "หนัก" ในส่วนของเนื้อเรื่องก็แล้วแต่ว่าคนอ่านจะแบกรับมันมากน้อยขนาดไหนเห็นไหมคะ "ความรู้สึก" อีกแล้ว... หรือหากเขียนการ์ตูน แต่เป็นการ์ตูนจากเรื่องจริงในประวัติศาสตร์ มีสงครามฆ่าฟัน ...ตัวละครซวยแล้วซวยอีก แบบนั้นจะเรียกว่าเบาได้ไหม .. ทั้งๆ ที่เป็นการ์ตูน ...ความหนักของเรื่องก็แล้วแต่ว่าคนอ่านจะแบกรับน้ำหนักนั้นได้แค่ไหนค่ะ ... อ่า...รสนิยมส่วนตัวอีกแล้วนะคะ ... ไปล่ะค่ะ หมดความเห็นแล้ว จากคุณ : ทะเลกับความมืด - [ 19 ส.ค. 49 17:38:32 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมว่าทุกคนที่มาตอบคุณ ก็เข้าประเด็นแล้วล่ะครับ ไม่มีใครตอบนอกเรื่อง นอกประเด็นไปหรอกนะ คุณก็ไม่ควรจะใช้คำว่าซีไรท์ด้วยครับ  ซีไรท์เป็นรางวัล ไม่ใช่การแบ่งประเภท นั่นแสดงให้เห็นว่าคุณเอง ก็ยังไม่เข้าใจคำว่าซีไรท์เลย ผมถึงบอกว่า อย่าใช้คำว่าซีไรท์ดีกว่า มันพาเข้ารกเข้าพง ถ้าอยากเอาเหตุผลแบบกำปั้นทุบดิน ว่าทำไมวัยรุ่นไม่ชอบอ่านเรื่องหนักๆ  ขอยกคำพูดที่ผมเคยเห็นบางคนใช้เลยดีกว่า  เช่น "ชีวิตจริงมันก็หนักอยู่แล้ว ไม่อยากอ่านอะไรหนักๆ อีก" "ขี้เกียจอ่านเรื่องหนักๆ เข้าใจยากๆ น่าเบื่อ มันไม่สนุก" คำตอบเหล่านี้ชี้ไปถึงรสนิยมคนอ่านว่า ขี้เกียจอ่านอะไรที่เขา "คิด" ว่ามันยาก มันไม่สนุก  เนื่องจากรสนิยมในตอนนี้คิดว่าเรื่องแบบนี้มันไม่สนุก แต่อีกสิบปี ยี่สิบปี เขาอาจจะคิดว่ามันดี ควรอ่าน แล้วก็บอกว่าคนที่อ่านแต่เรื่องใคร่ๆ เป็นพวกไร้สาระ ความคิดน้อยก็ได้ ผมบอกแล้วครับว่ามันตรงประเด็น จากคุณ : รพินทร์ - [ 19 ส.ค. 49 17:42:49 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เรากลับมาตอบกระทู้อีกครั้ง เพราะเรามีความเห็นว่าคุณไม่เข้าใจคำตอบของเรา เมื่อคุณถามว่าทำไมวัยรุ่นจึงไม่ชอบเรื่องแนวซีไรต์ เราได้ตอบคุณโดยการยกคำพูดของอาจารย์หม่อมว่า "เพราะความมืดทำให้หลับสบาย" เราคิดว่าคุณน่าจะเข้าใจในข้อความนี้อยู่แล้ว จึงไม่ได้ขยายความต่อไป ถือเป็นความผิดของเราเอง เราอยากเปรียบว่าเรื่องที่หนักอึ้งนั้น บางครั้งมันก็เหมือนแสงสว่างที่ส่องให้เห็นความไม่ดีไม่งาม ทำให้คุณเห็นความจริงของชีวิตที่เจ็บปวด เมื่อเป็นอย่างนั้น คนบางคนจึงไม่ชอบ เพราะมันทำให้เห็นชัดเกินไป ทำให้ไม่สบายใจเกินไป กรณีนี้อย่าว่าแต่วัยรุ่นเลย แม้คนแก่อายุหลายปีแล้วที่ไม่อยากอ่านก็มีมากอยู่ ถ้าถามเราว่าผิดไหมที่อ่านเรื่องแบบ "ความมืดทำให้หลับสบาย" เราก็เห็นว่าไม่ผิดกติกาแต่ประการใด เป็นเรื่องรสนิยมส่วนบุคคล ดังที่เราบอกคุณไปเรื่องชอบเผ็ดกับชอบหวาน เมื่อคุณมีความเห็นว่าเราลำเลิกเรื่องเก่าของคุณขึ้นมา เราก็มีความเห็นเช่นกันว่าตัวคุณก็ลำเลิกเรื่องของคุณขึ้นมาเหมือนกัน ถ้าคุณจะถามเรื่องซีไรต์เฉย ๆ คุณก็ไม่มีความจำเป็นจะต้องเติมคำว่า "ตอนนี้นิยายที่เข้าข่ายคล้ายๆกัน หรือแค่เฉียดก็มักโดนไปด้วย (อย่างของเราไม่ใกล้เลย แค่แนวคิดค่อนข้างหนัก ว่าจะโปรโมตให้เพื่อนไปอ่าน กลับกลายต้องปิดปากตัวเอง)" คุณพูดเองไม่ใช่หรือ เราก็ตอบคุณไงว่าถ้ารักจะไม่เหมือนคนอื่นมันก็มีชะตากรรมที่ต้องโดดเดี่ยวแบบนี้ละ เราเองก็ไม่มีความประสงค์จะต่อเรื่องให้ยาวไป แต่เพราะเรารู้สึกว่าคุณไม่เข้าใจที่เราพูด จึงมาอธิบายอีกครั้ง หลังจากนี้ก็จะยุติเท่านี้ละ จากคุณ : elkcis - [ 19 ส.ค. 49 17:44:09 A:124.120.151.176 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 รู้สึกความหนักจะครอง เอิ้กๆ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง เป็นเราก็คงเลี่ยงด้วยล่ะคะ (เป็นวัยรุ่นคนหนึ่ง แหะๆ) ถ้าหนักมากต่อไปก็จะดูมากกว่านี้หน่อย ว่าจะอ่านอะไรก็คงต้องเลือกด้วย บางทีเพื่อนอาจสัมผัสมามากกว่า เลยรู้ว่าอะไรดีไม่ดี หรือเหมาะไม่เหมาะ เราถ้ารู้ถึงสาเหตุ ก็คิดว่าน่าจะเป็นแบบนั้น (ที่ผ่านมาก็อ่านแค่เรื่องเดียว เลยนึกว่าเรื่องอื่นๆจะคล้ายๆกัน) ต้องขอบคุณคุณทะเลกับความมืดค่ะ อย่างน้อยก็รู้มาประเด็นหนึ่งเรื่องรสนิยม+อีกประเด็นคือความหนัก เป็นเพราะเราอ่านมาเรื่องเดียว เลยไม่รู้ว่าเรื่องอื่นดีร้ายยังไงน่ะค่ะ พอเห็นเพื่อนทำแบบนั้นเลยงง (เอาเรื่องเดียวที่มีอยู่เทียบละมั้ง) ยอมรับว่าไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ (ตัวเองอ่านะ) แต่ก็อยากฟังความเห็นอื่นๆต่อค่ะ เผื่อจะได้ไว้ตัดสินใจว่าจะอ่านอะไรยังไงต่อ ตอบคุณ elkcis - ต้องขอโทษจริงๆค่ะ แบบว่าแปลความหมายไม่ออกจริง (อ่า...TT^TT) ขอบคุณที่มาขยายความ แบบนี้เลยพอเข้าใจได้ ส่วนอันที่เรายกขึ้นมาแค่บ่นเฉยๆน่ะค่ะ ไม่ได้คิดจะเอามารวมในประเด็นนี้อ่านะ (บ่นเฉยๆว่าโดนด้วยเลยอาย แค่นั้นล่ะ) แล้วก็ขอโทษคุณรพินทร์ด้วยค่ะ (สะกดถูกนะ) เราไม่ใช่คำนั้นแล้วล่ะค่ะ ยอมรับว่าไม่รู้เรื่อง แต่อย่างที่บอก (หรือเพื่อนจะไม่รู้เรื่องเหมือนเราหว่า...= =") มันเป็นคำที่ทำให้เกิดปฏิกิริยาค่ะ เอาเป็นว่าไม่ใช้อีกละกันนะ^^ ที่คุณตอบมา(อันหลัง)แม้กำปั้นทุบดิน แต่เข้าใจง่าย (แหะๆ สำหรับเราน่ะค่ะ) ^^ ยอมรับว่าประสบการณ์น้อยมากๆ (แต่ไม่กล้าถามเพื่อนด้วยกัน= =) เรื่องที่เคยอ่านเพียงเรื่องเดียวก็ไม่หนักแบบนั้น (เลยงงว่ามันหนักหรอ) แต่เรื่องอื่นอาจจะใช่ก็ได้ ต้องขอบคุณน่ะค่ะที่ช่วยให้เราคิดได้ว่า ประสบการณ์ยังไม่พอเลยไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรสักเท่าไหร่ (ถึงต้องมาถามแบบนี้) ถ้ารบกวนก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ อ่อ นอกจากการบ่นไร้สาระที่กระทู้ถาม ก็ไม่ลบข้อความอะไรแล้วล่ะค่ะ มีแต่เพิ่ม หุหุ ตอนตอบแรกๆใช้อารมณ์เกินไป+แถมนิสัยแย่อีกด้วย (ให้ทุกท่านดูไว้เป็นตัวอย่างไม่ดี แหะๆ) ต้องขออภัยทุกท่านค่ะ เข้ามาไร้สาระจริงๆด้วยเรา ไว้มาตอบใหม่ค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 18:00:52 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 17:54:03 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 17:51:29 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 17:49:07 จากคุณ : Loki Trickster - [ 19 ส.ค. 49 17:45:15 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะผิดปกติตรงไหนครับ ของแบบนี้ขึ้นอยู่กับความชอบส่วนตัว เหมือนกับเรื่องอื่นๆ บางคนชอบดูละคร บางคนชอบดูหนังฝรั่ง บางคนชอบหนังย้อนยุค ฯลฯ ผิดตรงไหนกับความชอบส่วนตัวของแต่ละบุคคล ไม่ได้ทำความเดือดร้อนให้ใคร เอ...หรือว่าผิด เราต้องเอามาเป็นเรื่องขบคิดหาทางแก้ไข ให้คนชอบเหมือนๆ กันหมด เอ้อ... ต่อไปนี้คนไทยทุกคนต้องอ่านหนังสือมีสาระ ห้ามเบือนหน้าหนี หน้าทำหน้าแขยง จงสรรเสริญหนังสือมีสาระ เย้ๆๆๆ จากคุณ : egotech - [ 19 ส.ค. 49 18:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เอ๋า คุณ egotech เราถามเฉยๆค่า^^ ไม่ได้ว่าอะไรน้า แค่สงสัยเฉยๆง่า ไม่ได้ว่าใครดีไม่ดีหรอกค่ะ ก็เหมือนถามว่าทำไมชอบแนวไหนหรือไม่ชอบแนวไหนล่ะค่ะ เพราะอยากรู้ข้อดีข้อเสียของแนวนั้น (น้ำเสียงรุนแรงไป ขออภัยน้า) คือเราไม่ได้ว่านะคะ ว่าคนชอบแบบนี้ไม่ดีหรือยังไง (อาจบอกความรู้สึกส่วนตัวไปค่ะ ว่าเราคิดว่าแนวนี้เป็นแบบนี้หรือแบบนั้น ชอบไม่ชอบ เพราะงั้นเลยเผื่อจะมีคนมาบอกว่าเราคิดผิดอะไรยังไงน่ะค่ะ) เราแค่อยากรู้สาเหตุแค่นั้นเอง เผื่อจะได้เอามาใช้กับตัวเอง เผื่อพวกเขามีประสบการณ์มากกว่าเลยรู้ว่าอันไหนดีไม่ดีเลยเลือกที่จะอ่านไม่อ่าน เลือกที่จะชอบไม่ชอบ ก็เลยอยากได้พร้อมเหตุผล จะได้นำมาแยกแยะเป็นตัวอย่างให้ตัวเองเลือกอ่านนะคะ หมายเหตุ - คุณตอบเหมือนประชดเลยค่ะ เท่าที่อ่านมาเรารู้แล้วล่ะค่ะว่าเราคิดผิด และอ่านหนังสือน้อยไปด้วย จะว่าก็ว่าเราเถอะค่ะว่าความคิดแคบหรืออะไร เราจะได้นำไปปรับปรุง ที่บ่นมาเพราะเจอแต่แบบนั้น เลยพูดออกไปตามความรู้สึก ถ้าไม่ชอบต้องขออภัยด้วยนะคะ เราแค่สงสัยที่คนอืนคิดไม่เหมือนเรา อย่างที่มีคนมาตอบว่าหลายคนก็หลายรสนิยม บังคับกันไม่ได้ก็ใช่ค่ะ เราเลยควรไปปรับปรุงตัวเองและยอมรับความแตกต่างทางความคิด (จริงๆจะประชดก็ไม่ว่าน้า แต่แบบว่า...คนตั้งกระทู้ใจเสียน่ะค่ะTT^TT) แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 18:26:41 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 18:23:09 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 18:20:21 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 18:13:46 จากคุณ : Loki Trickster - [ 19 ส.ค. 49 18:11:36 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อย่างที่ท่านอื่น ๆ เขาพูดกันนั่นแหละรสนิยม  แต่ขอเพิ่มคำว่าวุฒิภาวะ เข้าไปด้วย  พูดง่าย ๆ คือวัยนั่นแหละ  วัยนั้นเขาอาจจะมีความชอบ ความนิยมในเรื่องเบา ๆ เหมือนที่ครั้งหนึ่งเราเคยชอบอ่านการ์ตูน แต่พอโตขึ้นเราก็เลิกอ่าน (บางคนก็ยังอ่านอยู่) ไปอ่านนิยายเป็นเล่ม ๆ แทน  บางอย่างต้องอาศัยการพัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไป เรามองว่าการที่เด็กเขาหันมาอ่านหนังสือ  ไม่ว่าจะแนวไหนก็เป็นทิศทาง ที่ดีนะ  อย่างถ้าให้นึกย้อนไป  เราอ่านหนังสือซีไรต์เรื่องแรก ก็คือเจ้าจันทร์ผมหอม  ตอนนั้นอยู่ ม.1  อ่านไม่รู้เรื่องเลย T__T  (กรุณาอย่าเช็คอายุ อาย อ้างงงงง) รู้สึกว่าพออ่านไม่รู้เรื่องก็เบื่อเลิกอ่านไปเองครั้นพอโตขึ้น   กลับชอบอ่านงานของลุงมาลาคำจันทร์  อ่านได้ไม่เบื่อ แชร์ความคิดเฉย ๆๆๆ นะ จากคุณ : ตอกะจอ - [ 19 ส.ค. 49 18:25:38 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณค่ะ คุณ ตอกะจอ ได้มาอีกข้อเรื่องวุฒิภาวะ แบบนี้ต้องเชคตัวเองแล้วสิ (น้อยไป...แหะๆ) ต้องขอบคุณสำหรับคำตอบของทุกท่านค่ะ จะได้นำไปปรับความคิดตัวเองน่ะค่ะ และตรวจสอบตัวเองด้วย ได้เห็นหลายเหตุผลจากผู้ที่มีประสบการณ์จะได้นำไปเลือกด้วยว่าจะอ่านอะไรแบบไหนค่ะ รวมถึงอะไรที่ยังไม่อ่านเพราะคิดว่ายังไม่เหมาะกับตัวด้วยค่ะ สาเหตุที่แท้...แบบนี้เองหนอ...ขอบคุณมากๆค่ะ^^ (หมายเหตุ - เด็กนิสัยแย่ประจำบอร์ด จะพยายามปรับปรุงตัวค่ะ อย่าเพิ่งถีบออกจากบอร์ดน้า TT^TT) แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 18:37:25 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 18:30:22 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 18:29:55 จากคุณ : Loki Trickster - [ 19 ส.ค. 49 18:27:47 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ส่วนมากเข้ามาอ่านอย่างเดียวไม่ค่อยแสดงความเห็น (แหะๆ) แต่คราวนี้ขอตอบหน่อยบ้างนะครับ ก็แค่ความเห็นส่วนตัวนะ ผมอ่านหนังสือมาก็พอควรแหละครับ แต่แน่นอนว่ายังน้อยอยู่ล่ะ ผมจะเลือกอ่านเรื่องที่ตัวเองสนใจ บางครั้งก็แนวเดิมๆ บางครั้งก็เปลี่ยนแนวบ้าง ขอแค่เราชอบมัน สนุกไปกับโลกที่คนแต่งแต่งไว้ก็พอไม่ใช่เหรอครับ ตัวผมคนนึงล่ะที่เวลาเลือกหนังสือไม่เคยดูว่ามันซีไรท์หรือเปล่า ขอแค่มันเติมเต็มความรู้สึก มันให้ความสนุก ทั้งสาระและ/หรือบันเทิงได้ (ยอมรับว่าบางทีมีแต่บันเทิง 55 ) ก็โอเคแล้วล่ะ ไม่ได้ว่าซีไรท์หรือไม่ซีไรท์มันดีหรือไม่ดีอย่างไร เพียงแต่ไม่อยากให้มีกรอบหรือขีดจำกัดของการอ่านนั่นแหละครับ เรื่องของคุณ จขกท.ที่ว่าหนักๆน่ะอาจจะมีบางคน (หรือหลายคน) อ่านแล้วรู้สึกชอบก็ได้นี่ครับ แต่ตัว จขกท.เองล่ะครับ เมื่อหนังสือได้วางแผงแล้ว ฟังFeedback ให้ดีๆ รับฟังแล้วปรับปรุงตามสมควรแก่เหตุและผล หรือว่าจะพอใจแค่นั้น (ผมคิดว่าคงไม่ คุณน่าจะพัฒนาตัวเองได้อีก ) บางครั้งเรื่องที่หนัก หากได้เขียนอีกคุณอาจจะมีเทคนิกหรือลูกล่อลูกชนที่สามารถ " ตรึง " ผู้อ่านไว้ได้ ก็แค่ความเห็นของนักเขียนหน้าใหม่คนนึงครับ จากคุณ : Luckard - [ 19 ส.ค. 49 19:30:37 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เอ๋....ท่าน...อะไรวางแผง?? (เอามาจากไหนเนี่ย) ต้องบอกว่าขอบคุณมากค่ะ ตอนแรกว่าจะเอาความคิดทุกท่านไปพิจารณาว่าควรเลือกอ่านแนวไหนดี แต่ก็เอาแค่เป็นส่วนประกอบค่ะ จะเน้นตัวเองว่าชอบแบบไหนด้วย ขอบคุณมากค่าคุณ Luckard เราคิดได้แล้วว่าวัยรุ่นหรือใครก็ต้องเลือกตามแบบที่ตัวเองชอบอ่านะ เราก็จะทำบ้างค่ะ บางทีแนวหนักๆก็หนักไปเลยไม่ค่อยมีคนอ่านซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องอะไร รวมถึงเพราะมันไม่ตรงแนวด้วย สรุป เข้าใจเหตุผลที่เพื่อนเราไม่ชอบแล้วล่ะ(เช่น ความหนัก วุฒิภาวะ และรสนิยมหรือก็คือความชอบนั่นเอง) ขอบคุณทุกคนมากค่ะ^^ ขอปิดกระทู้เพียงเท่านี้ แหะๆ มีนอกลู่นอกทางไปบ้าง ด้วยจขกท.พูดไม่เคลียร์และนำอารมณ์มาบ่นไร้สาระเรื่อยเปื่อย ซึ่งอารมณ์เหล่านั้นเป็นความชอบไม่ชอบส่วนตัวจึงไปขัดใครเข้าบ้างขอโทษด้วยละกันค่ะ ต้องขออภัยทุกท่านที่ทำให้หงุดหงิดค่ะ ทีหลังจะไม่เอาอะไรนอกประเด็นใส่ลงไปในกระทู้แล้วล่ะค่ะ คำถามล้วนๆง่ายกว่าเนอะ (มิน่า...บ่นไร้สาระเลยเรา= =) ถ้าไม่รกเกินไปขอไม่แจ้งลบละกันค่ะ เพราะดูยุ่งยากอ่าเนาะ แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 23:25:02 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 19:49:57 จากคุณ : Loki Trickster - [ 19 ส.ค. 49 19:48:55 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ผมชอบฟังเพลงของมรว.ถนัดศรี แล้วผมก็ฟังอย่างซาบซึ้งดื่มด่ำมาตั้งแต่อายุสิบห้าสิบหก จำได้ว่าตอนนั้นเพื่อนมาหาที่บ้าน พอรู้ว่าผมกำลังฟังเพลงสีชังของหม่อม มันถึงกับทำคอย่นหลับตาปี๋(สำนวน ป.อินทรปาลิต) หาว่าฟังเพลงโบราณ พอถึงยุคนี้ ผมก็ยังฟังเพลงของหม่อมถนัดศรีเหมือนเดิม คนที่รู้จักกันได้มาฟังเข้าก็ขมวดคิ้วทำท่าเหมือนกินยาขมแล้วถามผมว่าทำไมไม่ฟังเพลงสมัยใหม่บ้าง ยกตัวอย่างมาเทียบเคียง วันก่อนเห็นเด็กวัยรุ่นนักศึกษาเข้าร้านซีเอ็ดฯ ซื้อหนังสือแนวรักวัยหวานไปคนละสองสามเล่ม แต่แค่ไม่กี่นาทีในร้านเดียวกัน เด็กชายวัยมัธยมกำลังอ่าน"อีกหนึ่งฟางฝันฯ" ของคุณจิระนันต์ พิตรปรีชา เพื่อนผมอ่าน "อันนา คาเรนินา" ชนิดม้วนเดียวจบเมื่อตอนอายุ 18 ปี ตอนนั้นผมเพิ่งจะอ่านโรอัลด์ ดาห์ล ทุกวันนี้ถามว่ายังอ่านเรื่องหนัก ๆ อยู่ไหม เพื่อนผมตอบว่าอ่านทั้งหนักทั้งเบา แล้วแต่อารมณ์ ผมเข้าใจประเด็นที่คุณLoki ตั้งใจจะสื่อครับ ก็เลยเขียนออกความเห็นไปบ้างตามประสาคนรู้น้อย  พูดถึงคำว่าเรื่องหนัก ๆ ฟังดูน่ากลัวดีจัง ผมเองเคยอ่านเรื่องที่ว่าหนักเข้มข้นมานิดหน่อยอย่างของเฮอร์มานน์ เฮสเส รอบแรกเล่นเอาเบลอไปเลย ต้องมาตั้งสติกันใหม่ในรอบสองและสามกว่าจะเริ่มอิน  อีกคนหนึ่งได้โนเบลเหมือนกันคือคนุท แฮมซุน เรื่อง "คนโซ" กลับอ่านง่ายกว่า สนุกเพลิดเพลินตั้งแต่หน้าแรกจนจบหน้าสุดท้าย แถมยังรู้สึกอร่อยไปกับรสชาติจนต้องกลับมาอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกหลายรอบ วัยรุ่นที่อ่านหนังสือหนัก ๆ ก็มีไม่น้อยเหมือนกันครับ น้อง ๆ ในถนนนักเขียนนี้หลายคนมีประสบการณ์ในการอ่านมากกว่าผมเสียอีก เวลาไปนั่งคุยด้วยได้แต่ทำหน้าเหรอหรา บื้อใบ้ไปเลยก็มีเหมือนกัน จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 19 ส.ค. 49 23:31:40 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ฮ่าๆๆ ปิดกระทู้ไปแล้วเหรอครับ แต่อยากคุยอ้ะ ได้เปล่า มันคงแล้วแต่อารมณ์ความชอบมั้งครับ หมัยเด็กๆ (เรียน ป.ตรี) ผมอ่านหนังสือ "หนักๆ" เพียบ ซีไรต์ไม่ไรต์ผมก็ไม่ค่อยสนเท่าไหร่หรอก อ่านมั่งไม่อ่านมั่ง แล้วแต่อารมณ์นะ จำได้ว่าถ้าอ่านก็จะฝังเหมือนกัน อย่าง "ใบไม้ที่หายไป" ของคุณจิระนันท์ พิตรปรีชาเนี่ย สุดยอด อีกเล่ม "เพียงความเคลื่อนไหว" ของคุณเนาวรัตน์ พงษไพบูลย์ ได้รางวัลอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน มีแปลเป็นภาษาอังกฤษด้วย (หมัยนั้นอ่านไม่เก็ตครับ เก็ตแต่ภาษาไทย) "เจ้าจันท์ผมหอม" ของคุณมาลา คำจันทร์ ก็เป็นงานเล่มแรกๆ ของท่านมั้งที่ผมได้อ่าน บรรเจิดมาก แต่ผมก็ไม่ได้อ่านทุกเล่มทุกปีหรอกครับ แม้แต่ปีที่มีข้อวิพากษ์วิจารณ์ฮือฮา (สิบกว่าปีแล้วมั้ง) คือถ้าสนใจก็อ่าน ไม่สนก็ไม่อ่าน แต่แปลกที่โตขึ้นมาแล้ว ผมอ่านนิยาย "หนักๆ" น้อยมาก หันมาอ่านแฟนตาซีฝรั่งอยู่พักนึง พอเริ่มรู้สึกซ้ำซาก ก็เลยไม่ค่อยได้อ่านนิยายอีก ถ้าเป็นนิยายไทย ผมก็อ่านในเว็บนี่แหละ อ่านแนวกุ๊กกิ๊กหวานแหววมากกว่า (เมื่อก่อนชอบการ์ตูน) แต่แนวอื่นก็พออ่านได้ เพียงแต่ไม่ได้ "เสาะหา" นะ อาจเพราะช่วงนี้หันมาอ่านพวก non-fiction มากมั้งครับ (ภาษาอังกฤษน่ะ) แล้วก็เปลี่ยนหัวข้อไปเรื่อยๆ ตามแต่อารมณ์และความเบื่อในขณะนั้น เช่นอ่านเรื่องบิ๊กแบง ควอนตัม ฯลฯ ติดๆ กันซักพักก็เอียน มาอ่านเรื่องดาร์วิน วิวัฒนาการ ดีเอ็นเอ ตอนนี้ก็เอียนไปอีกแล้ว เลยมาอ่านโหราศาสตร์ (ฝรั่ง) กับเรื่องแม่มด พ่อมด มนตร์ดำพวกนี้แทน (กร๊าก เปล่าศึกษาคาถานะครับ อ่านประวัติศาสตร์ตะหาก) เอ่อ... นอกเรื่องเปล่าเนี่ย ใช่ๆๆ นอกเรื่องแน่ๆ ส่วน "ยี้" น่ะ ใครๆ ก็มีทัศนคติส่วนบุคคลว่าจะ "ยี้" กับเรื่องไหนครับ ขนาดลูกๆ บ้านฝลัด (ครอบครัวกึ๊กกึ๋ยส์) ได้ยินคุณแม่ขู่ว่า จะให้กินคอร์นเฟลคเป็นอาหารเช้า ยังยี้กระจายเลยนี่นา ฮ่าๆๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 20 ส.ค. 49 10:14:34 ]

ความคิดเห็นที่ 21 โดยส่วนตัว หนังสือบางเล่มที่ชอบก็ได้รางวัลโนเบลเหมือนกัน และอ่านอย่างสนุกสนานด้วย แต่หนังสือรางวัลซีไรต์อ่านมาสัก 2-3 เล่ม ชอบอยู่เล่มเดียว อย่างเจ้าหงิญของคุณบินหลา ปกติเราจะตามงานของเขาทุกเล่ม พออ่านเรื่องนี้จบก็อดถอนหายใจไม่ได้ เฮ้อ.... สมกับได้ซีไรต์จริงๆ เพราะพออ่านจบเราไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร แต่ซีไรต์บางเล่มเราก็ชอบน่ะ ไม่ได้รังเกียจรางวัลอะไร แต่บางครั้งก็งงว่า ทำไมหนังสือได้รางวัลถึงอ่านแล้วตีความหมายยากจัง มันเหมือนตีความหมายสัญญาลักษณอะไรสักอย่าง ที่มันดูได้หลายแบบ จะตีความหมายในเชิงลึกหรือเชิงตื้นก็ได้ ทำให้อ่านจบแล้วก็เลยงงงงอยู่อย่างนั้น แล้วปกติก็ไม่เคยอ่านซ้ำถ้าไม่ประทับใจตั้งแต่แรก อย่าว่าแต่หนังสือซีไรต์เลย อย่างหนังสือดังเรื่องเจ้าชายน้อยเราอ่านจบแล้ว หลายรอบด้วยเพราะมันสั้นๆ เลยอ่านซ้ำว่ามันสนุกตรงไหนถึงแปลหลายภาษานัก จนตอนนี้ก็ยังงงอยู่ว่ามันดังได้ไงกัน แต่พอเรื่องนางนวลโจนาทาน เรากลับชอบ คิดว่ามันคงแล้วแต่ภูมิหลังของตัวเองด้วยมั้ง แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 49 11:03:31 จากคุณ : w_panda - [ 20 ส.ค. 49 22:18:26 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คิดว่ามันเป็นหนังสือเล่มนึงที่เป็นข้อมูล ถ้ามุมมองของนักเขียนมันทำให้เรารู้สึก"ใช่"มันก็จบ จากคุณ : the author - [ 21 ส.ค. 49 10:26:47 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านกระทู้แล้วลองนึกถึงตัวเองตอนเด็กๆ ก็ไม่ค่อยชอบหนังสือที่ได้รางวัลซีไรท์เหมือนกัน สาเหตุที่ไม่ชอบไม่แน่ใจเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะ อาเอาหนังสือมาโยน (จริงๆ ให้เฉยๆ แต่บรรยายให้เห็นความรู้สึกในตอนนั้น)ให้อ่าน "อ่านสิ หนังสือดีนะ" เหมือนโดนบังคับให้อ่านทำให้รู้สึกอคติ พอเปิดอ่าน อาจเพราะประสบการณ์ยังน้อย ทำให้ไม่เข้าใจตั้งแต่เปิดเรื่องไม่กี่หน้า ทำให้ไม่อยากติดตามอ่านต่อ ปิดหนังสือ นอนดีกว่า... (เป็นประสบการณ์ส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับคนอื่นๆ นะคะ) ไม่รู้ว่าพอจะตรงกับประเด็นที่ คุณLoki ต้องการหรือเปล่า แต่คิดว่านอกจากรสนิยมการอ่านแล้ว มันอยู่ที่ประสบการณ์ของผู้อ่านด้วยค่ะ จากคุณ : wayo - [ 21 ส.ค. 49 11:12:26 ]