ขออภัย เถิดนะ เจ้าความรัก
ที่บังเอิญ เข้ามา ทักทายฉัน
ให้มีสุข สดชื่น ทุกคืนวัน
แต่ก็พลัน ต้องจาก แยกกันไป
ด้วยตระหนัก ถึงเวลา ที่มีอยู่
ไม่อาจคู่ เคียงทุกข์ สุขสดใส
ด้วยตัวฉัน ไม่อาจอยู่ คู่ต่อไป
จำต้องไกล จากลา ด้วยอาดูรย์
ขอเพียงเธอ ไม่เศร้า ที่ห่างรัก
ให้ตระหนัก ถึงสุข ทุกข์ดับศูนย์
ให้ดวงใจ เธอเข้มแข็ง ดั่งหินปูน
อย่าอาดูรย์ หลั่งน้ำตา ยามไกลกัน
ด้วยฉันนี้ เวลา มีเหลือน้อย
ไม่อาจคอย บ่มรัก เธอให้ฉัน
ใช้ชีวิต ที่เหลือ ทุกคืนวัน
อย่างตั้งมั่น ในสติ มิรู้ลืม
((แต่งเมื่อ ป่วย 11 กรกฎาคม 2549))
จากคุณ :
noomint
- [
21 ส.ค. 49 20:39:30
]