ความคิดเห็นที่ 1 หนึ่งอาทิตย์ต่อมาฉันเกือบจะกลับมาเป็นคนเดิมอีกครั้ง ถ้าไม่มีเหตุการณ์บ้าๆมาทดสอบฉัน มันเกิดขึ้นในเช้าวันอังคาร ขณะที่ฉันเดินตามหลังเควินเพื่อก้าวลงมาจากรถเมล์ ฉันไม่ได้คิดถึงการจูบกับเขาเลยนะ แล้วก็ไม่ได้คิดด้วยว่าจะรู้สึกยังไงถ้าได้สัมผัสตีนผมที่คลอเคลียอยู่กับปกเสื้อด้านหลังของเขา ฉันคิดถึงอะไรที่ดีกว่านั้นเยอะ อย่าง...พีนัทบัตเตอร์กับเอ็มแอนด์เอ็ม หรือ พีนัทบัตเตอร์กับช็อคโกแลตชิพ แล้วจู่ๆเขาก็หยุดอยู่ตรงหน้าฉัน “เฮ้” คำทักทายของเขาทำให้ฉันเกือบจะกลืนหมากฝรั่งลงคอ “เธอเดินกลับบ้านใช่ไหม” ถูกต้องที่สุด แต่เรื่องอะไรที่ฉันจะยืนยันความถูกต้องนั้น คิดได้ดังนั้นฉันจึงส่ายหน้าปฏิเสธ “ฉันคิดว่าใช่นะ” โกหกไม่เก่งเลยแฮะ ฉันควรจะพูดยังไงดี อาชญากรที่ถูกจับได้แก้ตัวว่าไงบ้างนะ และแล้วก็เหมือนมีลำแสงแลบแปลบเข้ามาในหัวฉัน “อืม...” ฉันตอบ “แต่ไม่...จนกว่าโรงเรียนจะเลิก” ดูเหมือนเขาจะงุนงงไปกับคำตอบของฉัน “จริงๆ” ฉันพ่นลมหายใจ แกล้งโมโหเพื่อกลบเกลื่อนความหวาดหวั่นและรวบรวมกำลังใจอีกครั้ง แต่มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย ฉันเลยเปลี่ยนท่าทีใหม่ทำท่าทางเคร่งขรึมราวกับนายพลสั่งแถวทหาร “เธอคงไม่ได้หมายความว่า เธอจะเดินกลับบ้านทันทีที่ลงจากรถเมล์ในตอนเช้าหรอกนะ” เขาแยกเขี้ยวใส่เมื่อได้ยินคำถาม “ตามมา” เขาพูดและคว้ามือฉันให้วิ่งตาม เสียงออดดังขึ้นเตือนว่าถึงเวลาเข้าเรียนแล้วและฉันก็ไม่เคยไปโรงเรียนสาย มือเควินอุ่นและหัวใจฉันก็อุ่นด้วย หลังจากไตร่ตรองอย่างรอบคอบเท่าที่สติสตังที่เหลืออยู่จะทำได้ฉันก็กดหลังมือขวาแนบริมฝีปากและแลบลิ้นกดหมากฝรั่งให้ติดกับหลังมือ เผื่อเอาไว้...ในกรณีที่อาจมีการจูบเกิดขึ้น ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เคยมีประสบการณ์ก็เถอะ แต่ฉันก็รู้ว่าคุณคงไม่อยากจูบทั้งๆที่มีหมากฝรั่งอยู่ในปากหรอกใช่ไหม เควินพาฉันวิ่งเร็วจี๋ไปอีกด้านของตัวตึกและหยุดกึก ฉันต้องระวังไม่ให้ชนกับเขา รวมถึงพยายามสงบสติอารมณ์ บอกตัวเองให้ใจเย็น อย่าหัวเราะ และห้ามพ่นลมหายใจพรืดออกมาทางจมูกด้วย “จะ...จะทำ...” แล้วเควินก็จูบฉัน ฉันถูกกดแนบกับกำแพงอิฐและจูบกับเควิน ก้อนอิฐตะปุ่มตะป่ำครูดกับแผ่นหลังถึงงั้นก็เถอะฉันไม่ยอมให้จูบแรกของฉันต้องยุติลงเพียงเพราะว่าฉันต้องการเปลี่ยนท่าทางให้มันสะดวกสบายกว่านี้ ฉันหลับตาและตั้งสมาธิกับมัน ฉันพยายามดื่มด่ำกับรสจูบและใส่ใจกับมันอย่างเต็มที่ แม้ว่าหลังของฉันจะเจ็บเพราะถูกก้อนอิฐทิ่มและเสียงออดเข้าเรียนจะดังไปนานแล้วก็ตาม ฉันอยากรู้แทบตายว่าใครกันที่เป็นคนค้นพบเฟรนช์คิส มันช่างเป็นวิธีการจูบที่น่าอัศจรรย์ใจอะไรเช่นนี้ แม้ว่าก่อนหน้านั้นฉันจะไม่เคยดื่มน้ำจากขวดเดียวกับคนอื่นเพราะกลัวเชื้อโรคก็ตาม เมื่อการจูบสิ้นสุดลงฉันรีบเช็ดปาก เรายังไม่บอกลา ไม่พูดอะไรเลยสักคำ ฉันเอาหมากฝรั่งที่ติดอยู่หลังมือใส่เข้าปากอีก โชคดีที่มันเป็นรสมิ้นต์เพราะฉันรู้สึกว่าปากฉันจะมีเชื้อโรคอยู่ บางทีในปากของเควินก็มีเหมือนกัน แล้วฉันก็ปิดปากเงียบ สนใจกับรสมิ้นต์ที่หลงเหลืออยู่น้อยนิด มันเป็นหมากฝรั่งชนิดที่สามารถฆ่าเชื้อจุลินทรีย์และกำจัดกลิ่นปากได้ เอาล่ะ ....อย่างน้อยมันก็น่าจะฆ่าเชื้อที่เควินส่งต่อให้ฉัน ซึ่งมันอาจทำให้ฉันท้องเสียได้ เราเริ่มเดินเข้าไปในโรงเรียน ฉันแกว่งมือไปมาเผื่อเขาจะกุมมือฉันไว้อีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ทำ ฉันก้าวผ่านประตูเข้าไปก่อน ผ่านล็อบบี้และกวาดสายตามองหาเทสอดโล่งใจไม่ได้เมื่อไม่เห็นเธออยู่ที่นั่น ฉันไม่อยากเล่าให้เธอฟังถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสองสามนาทีที่ผ่านมา ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่ามันเป็นประสบการณ์ที่พรรณนาได้หรือไม่ จูบครั้งแรกของฉัน ให้ตายซี....ถึงแม้ว่ามันจะน่าสะอิดสะเอียนแต่ฉันก็ชอบมัน เอ่อ...นี่คือการพรรณนาหรือเปล่า ฉันได้ยินเสียงเควินเดินตามมาด้านหลัง ใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา บางทีมันอาจจะเกิดขึ้นอีก ฉันก็ไม่แน่ใจนักหรอก เราเดินมาจวนจะถึงมุมหนึ่งของห้องสำนักงาน เควินเอื้อมมือมาแตะฉันและฉันก็เดินช้าลง เอ...ฉันควรจะเอาหมากฝรั่งออกมาอีกไหมนะ เผื่อว่าอะไรที่เคยเกิดขึ้นแล้วจะเกิดขึ้นอีกครั้ง ........ ลองแปลดูน่ะค่ะ อ่านแล้วรู้สึกยังไง ดีไม่ดีตรงไหน ช่วยบอกด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : พุดชมพู - [ 22 ส.ค. 49 22:46:19 A:124.121.136.251 X: TicketID:125949 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาอ่านค่ะ เท่าที่อ่านก็โอเคนะคะ จากคุณ : scottie - [ 23 ส.ค. 49 19:11:03 ]