ความคิดเห็นที่ 1 . หลุมที่หก วันรุ่งขึ้น หลังจากเด็กๆ บ้านเด๊นท์ไปโรงเรียนกันหมดแล้ว  มิสซิสเด๊นท์นั่งประจำที่หน้าจอทีวี ดูรายการด๊อกเตอร์คลิ้นท์เทรลเลอร์แทรชสเปเชี่ยล  ส่วนมิสเตอร์เด๊นท์ยังไม่ตื่น  เจ้าพุดเดิ้ลแรมโบ้ก็ขึ้นไปนอนบนเตียงของดิ๊กกี้ หลับฝันไปถึงวันเก่าๆ สมัยยังเป็นลูกหมา (ร็อดไวเลอร์) ตัวน้อยๆ อยู่กับพี่ๆ น้องๆ ในช่วงสามเดือนแรกของชีวิต  อะไรๆ ก็แสนดีมีความสุขไปหมด  แต่พอมันย้ายมาอยู่กับครอบครัวเด๊นท์ ทุกอย่างก็เลวร้ายลงเรื่อยๆ  หลังจากถูกล่ามโซ่ไว้ในรถผุพังนั่นเป็นเวลาหลายปี การได้มานอนซุกตัวอยู่บนเตียงนุ่มๆ อุ่นๆ ของดิ๊กกี้มันช่างสบายซะจนไม่อยากจะลุกออกไปข้างนอก ถึงแม้จะเป็นเวลาปลดทุกข์ก็ตาม          ไม่ต้องคิดให้มากมายคุณผู้อ่านก็พอเดาได้ใช่มั้ยครับ ว่าคืนนั้นพอเจ้าหนูวายร้ายดิ๊กกี้เข้านอน เท้าของเขาจะจิ้มลงไปโดนอะไร  ตอนแรกเขาก็ไม่รู้หรอกครับว่ามันอะไร ก็เลยขยับเท้าไปมาจนมันเล็ดลอดซอกนิ้วขึ้นมาบนหลังเท้า แล้วก็เริ่มส่งกลิ่นลอดผ้าห่มออกมาเตะจมูกเข้าอย่างจัง  ทีแรกดิ๊กกี้นึกว่าเป็นอาหารที่แม่เขาทำซะอีก (และถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริง นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนพี่สาวแกล้งแบบนี้)  แต่ในที่สุดเขาก็นึกรู้          “หม่าม้าาาาา...”  ดิ๊กกี้ตะโกนลั่น แต่มิสซิสเด๊นท์เพิ่งจะกดปุ่มเปลี่ยนช่องไปดูรายการบิ๊กบราเธอร์รอบพิเศษสเปเชียลช็อก ซึ่งมีการค้นพบเซลล์สมองในศีรษะของผู้เข้าแข่งขันคนหนึ่ง และผู้ชมต้องทายว่าคนที่มีเซลล์สมองหนึ่งเดียวคนนั้นคือใคร          “เพราะเจ้าพวกฝลัดบ้านั่นทีเดียว”  ดิ๊กกี้คำรามกับตัวเอง  “ถ้าพวกนั้นไม่ทำให้แรมโบ้กลายเป็นแบบนี้ล่ะก็...”          ตอนที่เจ้าแรมโบ้ยังเป็นร็อดไวเลอร์ตัวบึ้มอยู่ ดิ๊กกี้กลัวมันจนหัวหด  จำได้ว่าสมัยยังแบเบาะ พ่อเคยจับเขายื่นเข้าไปหาเจ้าหมาโหดนั่น ห่างจากเขี้ยวที่มีน้ำลายไหลยืดย้อยเพียงแค่ไม่กี่นิ้วเท่านั้นเอง  แต่ยังไงซะ เจ้าแรมโบ้หมาโหดก็ยังเป็นหมาของครอบครัว  เจ้าพวกฝลัดบ้านั่นถือดีอะไรมาเปลี่ยนให้มันกลายเป็นพุดเดิ้ลสีชมพูหวานแหวว แถมยังมาทำเตียงของดิ๊กกี้เลอะเทอะอีก  เจ้าหนูรู้สึกต้องการแก้แค้น  เขาตั้งใจว่าจะรอจนครอบครัวฝลัดออกไปข้างนอกจนหมด แล้วค่อยแอบเข้าไปในบ้าน  คราวนี้ล่ะ จะเป็นทีเขาเอาคืนมั่ง คอยดู          แต่ดิ๊กกี้ไม่เพียงเป็นเด็กนิสัยแย่และใจร้ายเท่านั้นนะครับ เขายังเป็นเด็กที่โง่เอามากๆ ซะด้วย  โง่จนไม่รู้ว่าบ้านของแม่มดพ่อมดเนี่ยเป็นสถานที่สุดท้ายในโลกที่ควรจะแอบเข้าไปโดยพลการ  เขารอจนเห็นว่าครอบครัวฝลัดออกไปเดินเล่นยามสนธยาที่ป่าช้าของเมือง แล้วก็เตะรูบนรั้วที่กั้นระหว่างสองบ้านจนแตกอ้าออก คลานมุดรั้วแล้วลอดใต้พุ่มไม้ที่ครอบครัวฝลัดใช้บังสายตาคนภายนอกเข้าไปตรงสวนด้านหลัง  แอบเข้าไปในตัวบ้านทางประตูหลังซึ่งไม่ได้ใส่กลอน          ความโง่อีกอย่างของเจ้าหนูวายร้ายดิ๊กกี้ก็คือว่า เขานับเลขไม่เป็นครับ  ตอนที่เขาเห็นครอบครัวฝลัดออกไปเดินเล่นน่ะ เขาไม่ได้นับให้แน่ใจซะก่อนว่าออกไปครบทั้งเก้าคน  และที่โง่ซะยิ่งกว่าโง่ก็คือว่า เขาไม่ได้สังเกตเลยซักนิด ว่าสมาชิกคนสุดท้ายของบ้านฝลัดที่ไม่ได้โผล่ออกไปเดินเล่นด้วย ก็คือเพื่อนร่วมชั้นเรียนเดียวกันกับเขานั่นเอง . จากคุณ : พิธันดร - [ 23 ส.ค. 49 14:06:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 .          บ้านหลังนี้มีบรรยากาศน่าขนลุก  อากาศข้างในเย็นชื้นถึงแม้ข้างนอกจะเป็นฤดูร้อนที่แสนอบอุ่น  ไม่มีเศษห่อขนมขบเคี้ยวหรือเบอร์เกอร์ที่กินเหลือไว้ครึ่งหนึ่งจนราขึ้นอย่างในห้องครัวบ้านเขา  สถานที่แห่งนี้มีกลิ่นที่ไม่น่าพิสมัยเอามากๆ          กลิ่นสะอาด          “เอาล่ะ”  ดิ๊กกี้คิดในใจ  “ถึงเวลาล้างแค้นล่ะพวก”          เขาเดินไปยังตู้เคาน์เตอร์ในครัว ดึงลิ้นชักชั้นล่างออกมา แล้วรูดกางเกงลง          แต่... อ๊ะๆ เขาไม่ได้อยู่ในบ้านคนเดียวหรอกครับ  ตอนที่เขาเริ่มขบฟันตั้งสมาธิ เบ๊ตตี้ก็เดินย่องลงมาชั้นล่างพอดี  เมื่อกี๊ยายหนูนั่งทำการบ้านอยู่ในห้องนอนข้างบน ได้ยินเสียงดิ๊กกี้เตะรั้วเลยลงมาดู  เห็นจอมก่อวินาศกรรมหลับตาปี๋เริ่มเบ่ง พออึกำลังจะร่วงปุ๊ลงในลิ้นชักครัว เบ๊ตตี้ก็เสกให้เท้าเขาลื่นไถล  ระหว่างที่ล้มลงดิ๊กกี้ก็คว้าเอาสิ่งที่อยู่ใกล้มือที่สุดไว้หมายจะพยุงตัว ปรากฏว่าคว้าได้กางเกงของตัวเอง  พอดึงมาขึ้นมาแล้วเขาก็เพิ่งรู้ตัวในวินาทีสุดท้ายว่าทำอะไรลงไป แต่ก็สายเกินกว่าจะหยุดเอาไว้ได้ซะแล้ว  เขาล้มลงนั่งพร้อมกันเสียงเผละดังลั่น          “หวัดดีดิ๊กกี้”  เบ๊ตตี้ทัก  “ดูเหมือนเจ้าเด็ก ‘ฉกปก’ จะอึราดกางเกงนะเนี่ย”          บนตะแกรงคว่ำจานมีขวดใส่ตากบแช่น้ำมันปลาวางอยู่  ฝาของมันหลุดกระเด็น แล้วตัวขวดก็คว่ำเทลงมาบนหัวของดิ๊กกี้          “เธอนี่ซุ่มซ่ามซะจริงเลย”  เบ๊ตตี้หัวเราะ  สัตว์ที่เป็นอาหารเช้าทั้งหลายซึ่งซ่อนตัวอยู่ใต้เตามาทั้งวัน คลานกระดื๊บๆ ออกมาแล้วไต่ขึ้นไปบนแข้งขาของเด็กชายจอมวายร้าย          “ฉัน... ฉัน... ฉันไม่กลัวเธอหรอก”  เขาร้องออกมา          “ที่จริงกลัวไว้มั่งก็ดีนะ”          “เธอมันก็แค่ยัยแม่มดงี่เง่าเท่านั้นแหละ”  ดิ๊กกี้เริ่มละล่ำละลัก          “แม่มดน่ะใช่”  เบ๊ตตี้บอก  “แต่ไม่งี่เง่าหรอก”          ตากบไหลย้อยจากหน้าเขาลงไปบนเสื้อยืด แล้วมันก็แหงนมองขึ้นมาจะสบตาด้วย  ดิ๊กกี้พยายามลุก แต่พื้นห้องเปียกน้ำมันปลาจนลื่นไปหมด          “รอให้ฉันฟ้องพ่อซะก่อนเถอะ”  เขาร้องขู่          “แหม  เธอคงไม่คิดว่าจะมีโอกาสกลับไปหาพ่ออีกหรอกนะ”  เบ๊ตตี้หัวเราะ          แม่มดน้อยรู้สึกสนุกเอามากๆ  ส่วนเสี้ยวเล็กๆ ในสมองของแกรู้สึกผิดอยู่นิดหน่อยแหละครับ  แต่แกเป็นลูกมด เอ๊ย เป็นแม่มดนี่นะ  และดิ๊กกี้ก็เป็นเด็กที่เลวร้ายจนเกินทน  สมองส่วนใหญ่ของแกก็เลยบอกตัวเองว่า  “วิเศษสุดยอดไปเลย”          “จำเมื่อตอนที่ผมของเธอลุกเป็นไฟในห้องเรียนได้มั้ย”  เบ๊ตตี้ถาม          “ก็แค่บังเอิญเท่านั้นแหละ”  ดิ๊กกี้เถียง แต่เขารู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ใช่เหตุบังเอิญหรอก  ฝีมือของแม่มดน้อยคนนี้แหละ          “ฉันว่าไม่นะ”  เบ๊ตตี้ว่า          ผมของดิ๊กกี้เริ่มมีควันขึ้น  เขาพยายามคลานหนีไปที่ประตู แต่กลับลื่นคว่ำลงไปจูบพื้นแทน  เบ๊ตตี้ยืนตระหง่านค้ำหัวเขา  ใบหน้ายิ้มหวานใสไร้เดียงสา          “กลัวรึยังล่ะจ๊ะ”  เบ๊ตตี้ถาม          “มะ... มะ... มะ... ไม่”  ดิ๊กกี้ปด          ตากบไหลยืดขึ้นมาบนหน้าอีกที คราวนี้จ้องตาเขาเขม็ง  ดิ๊กกี้เริ่มส่งเสียงคราง          “ควรจะกลัวได้แล้วนะ”  เบ๊ตตี้บอก          ดิ๊กกี้พยายามคลานไปที่ประตูอีก  เบ๊ตตี้ดีดนิ้ว  เมือกน้ำมันลื่นๆ ที่ดิ๊กกี้นอนแช่อยู่เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ  ตากบสองลูกไหลย้อนขึ้นไปในรูจมูกของเจ้าหนู แล้วอีกสองลูกก็ตามไปติดๆ  ดิ๊กกี้ฝืนทำใจแข็งต่อไปไม่ไหวแล้ว  เขากลัวจนแทบบ้าและเริ่มร้องไห้          “ได้เวลาขอโทษแล้วล่ะ”  เบ๊ตตี้บอกอีก          “ขอโทษ”  เขาสะอื้น          “ไม่ได้ยินเลย”  เบ๊ตตี้ว่า          “ขอโทษ”          “ดังอีก”          “ขอโทษ  ฉันขอโทษ”  ดิ๊กกี้ร้องออกมาดังๆ  น้ำตาไหลอาบหน้า แถมยังฉี่ราดอีกต่างหาก          “เธอเป็นเด็กที่แสนจะเลวร้ายนิสัยไม่ดีเลยใช่มั้ย”  เบ๊ตตี้ว่า          “ใช่  ฉันขอโทษ”  ดิ๊กกี้ครวญ          “แอบเข้าบ้านคนอื่น  ทำอะไรชั่วร้าย  หยาบคายใส่ทุกคน”          “ใช่”          “ดึงผมคนอื่น  จุดไฟเผาข้าวของ  ขีดรถคนอื่นจนเป็นรอย”          “ใช่”          “เธอนี่มันก้อนขี้หมูไร้ค่าน่ารังเกียจจริงๆ เลย ใช่มั้ย”  เบ๊ตตี้สำทับ          “ใช่... ขอโทษ”  ดิ๊กกี้ร้อง          “แล้วเธอก็ยังเป็นคนโกหกพกลมตัวอ้วนกลมชั่วร้ายด้วย จริงไม่จริง”          “จริง”          “นั่นแหละ ปัญหาหลักล่ะ”  เบ๊ตตี้ว่า  “ปากเธอขอโทษ  แต่เธออาจจะโกหกก็ได้”          “เปล่านะ ไม่ได้โกหก ขอโทษจริงๆ”  ดิ๊กกี้พร่ำวอน          “จริงเหรอ”          “จริงสิ”          น้ำมันปลาเลิกร้อนขึ้นแล้ว  ดิ๊กกี้ฉวยเก้าอี้ ยันตัวเองลุกขึ้น          “ฉันไปได้รึยัง”          “สัญญาได้มั้ยว่าจะไม่ทำตัวเลวร้ายอีก”  เบ๊ตตี้ถาม          “ได้สิ”  ดิ๊กกี้แอบไขว้นิ้วอุ๊บอิ๊บซ่อนไว้ข้างหลัง          แต่เขาก็ยังโง่ไม่สร่างเหมือนเคย  พอหันกลับไปหาประตู นิ้วก็ยังไขว้ค้างอยู่ข้างหลัง  เบ๊ตตี้ก็เลยมองเห็น  แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะแกยังไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ อยู่ดี          “เดี๋ยวก่อน”  ยายหนูแม่มดน้อยตวาด  เท้าของดิ๊กกี้ตรึงแน่นอยู่กับพื้นขยับไม่ได้  “ฉันเปลี่ยนใจแล้ว”          “อะไรนะ”          “ทำตัวเย็นเข้าไว้”  เบ๊ตตี้ว่า  “ไม่ต้องรีบร้อนหรอก”          ดิ๊กกี้หัวเราะคิกคักล้อเลียนแบบที่เด็กผู้ชายใจร้ายนิสัยเลวทั่วโลกชอบทำกันนัก          “เธอจะบอกว่าใจเย็นตะหาก ไม่ใช่ตัวเย็น ยัยงี่เง่าเอ๊ย”  เขาเยาะเย้ย          “ฉันรู้หรอกน่ะ ว่าฉันจะบอกว่าอะไร”  เบ๊ตตี้เถียง  ที่จริงแม่มดน้อยพูดผิดจริงๆ น่ะแหละครับ  เวลาคนเราตื่นเต้นมากๆ มันก็พืดถิดพืดถืก เอ๊ย พูดผิดพูดถูกกันได้   แต่จะยอมให้ดิ๊กกี้รู้ไต๋น่ะเหรอ  ไม่มีทางซะหรอก          ดิ๊กกี้รู้สึกว่าร่างกายตัวเองค่อยๆ เปลี่ยนรูปร่างเป็นสี่เหลี่ยม แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บตรงไหนเลยซักนิด  ถึงเบ๊ตตี้จะเป็นแม่มด แต่แกก็ค่อนข้างใจดีและอ่อนโยนเป็นบางขณะเหมือนกันครับ  แกอดหวังไม่ได้ว่าพอโตขึ้นแกคงจะเลิกนิสัยอันแสนจะไม่แม่มดนี่ได้          ดิ๊กกี้ลุกยืนขึ้นแต่ก็วิ่งหนีไปไหนไม่ได้ เพราะเท้าของเขามันหายไปไหนก็ไม่รู้  ขาน่ะยังอยู่ครบครับ ไม่ใช่สิ... เกินด้วยซ้ำ  ตอนนี้เขามีสี่ขาแน่ะ  แต่มันเป็นขาเตี้ยๆ สั้นๆ ที่ปรับระดับความสูงได้เองด้วยระบบไฮดรอลิก  พอเขาเหลือบลงมองตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย ก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าผิวเป็นสเตนเลสแบบนี้มันก็ดูเท่ไม่หยอก  จะว่าไปแล้วก็ดูดีกว่าตอนที่เขายังเป็นก้อนเนื้อผสมไขมันฉุๆ ซะอีก  บนบานประตูข้างซ้ายของเขามีเครื่องทำน้ำแข็งก้อนสวยเก๋  ส่วนทางขวามีจอทีวีพลาสมาด้วย          แน่นอนว่าดิ๊กกี้ตายจากความเป็นคนไป (ซึ่งก็เป็นการช่วยเหลือโลกนี้ให้พ้นจากความเลวร้ายของตัวเองสมัยเป็นคนไปได้) แต่เขาก็ตายไปอย่างมีความสุข แล้วก็อย่างเงาวับอีกต่างหาก  ความคิดสุดท้ายของเขาคือ  “ว้าว... นี่เราได้เป็นตู้เย็นแบบที่ใหม่ที่สุด แพงที่สุด และก็สวยที่สุดที่มีขายในร้านเลยนะเนี่ย  อยากให้แม่ได้มาเห็นที่ซู้ดดด...”          สิ่งสุดท้ายที่เขาพูดก็คือ  “ฮืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม...”  ซึ่งเขาเปล่งออกมานุ่มๆ เบาๆ ตามแบบฉบับเครื่องใช้หรูหราราคาแพงๆ วันละหลายครั้ง          “ใช้เวทมนตร์เยอะๆ แล้วหิวจัง”  เบ๊ตตี้พูดกับตัวเอง  “อยากรู้จังแฮะ ว่าเวลาเสกให้ใครกลายเป็นตู้เย็นแล้ว ในนั้นจะมีของกินแบบไหนใส่ไว้มั่ง”          ตอนแรกแกกะว่าตู้เย็นดิ๊กกี้คงจะว่างเปล่า และคงต้องชาร์จไฟทุกคืนด้วย  แต่ก็มานึกขึ้นได้ว่าดิ๊กกี้เป็นตู้เย็นวิเศษ  พอลองแง้มประตูดูข้างในก็เห็นว่าดูดีไม่ใช่เล่นและเย็นฉ่ำชื่นใจดีทีเดียว  แถมยังมีของโปรดของแกใส่ไว้เต็มไปหมด  ในช่องแข็งมีไอศกรีมตั้งสิบเจ็ดรส  ส่วนข้างล่างมีเนื้อแกะย่างแบบเย็นจานโตกับซอสมิ้นท์อีกสองเหยือกเล็กๆ  แล้วยังมีปีกไก่ย่าง ขนมพุดดิ้งอินทผาลัม กับช็อกโกแล็ตกล่องโตเบ้อเริ่มมีแต่แบบดีๆ นุ่มๆ ทั้งนั้น          เบ๊ตตี้เลือกหยิบกล่องไอศกรีมรสสตรอเบอรี่          “เลิศ”  แกพึมพำกับตัวเอง ขณะที่เจ้าวล้าดแมวเหมียวเลียน้ำมันปลาจนเกลี้ยงพื้น . จากคุณ : พิธันดร - [ 23 ส.ค. 49 14:27:02 ]

ความคิดเห็นที่ 3 . หลุมที่เจ็ด ตอนแรกก็ไม่มีใครในครอบครัวเด๊นท์คิดว่าดิ๊กกี้หายไปหรอกครับ  มิสเตอร์กับมิสซิสเด๊นท์ก็ไม่ค่อยชอบใกล้ชิดลูกๆ อยู่แล้ว  เรียกว่ายิ่งเจอกันน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น  มีอยู่ครั้งนึงตอนที่เทรซิลีนถูกตำรวจจับขังคุกอยู่เดือนนึงฐานขโมยของในร้านค้า  พ่อแม่ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าแกหายไป          ค่ำนี้ก็เหมือนทุกวันครับ  มิสซิสเด๊นท์เตรียมอาหารมื้อเย็นให้ลูกชาย ซึ่งก็ได้แก่เบอร์เกอร์ ชิปส์ (คือมันฝรั่งทอดคล้ายเฟรนช์ฟรายส์แต่แท่งหนากว่า) กับถั่วต้ม {เชิงอรรถ จ }  พอเตรียมเสร็จตั้งใจจะวางจานลงบนโต๊ะ มันกลับวางแหมะลงบนจานใส่เบอร์เกอร์ ชิปส์ กับถั่วต้มเย็นชืดของเมื่อวานแทน  เจ้าหล่อนนึกสงสัยขึ้นมาตงิดๆ ว่าทำมั้ยทำไมเมื่อวานตอนค่ำ เจ้าลูกชายถึงไม่กินอาหารเย็น คิดว่าเจ้าดิ๊กกี้คงจะนอนเขลงอยู่ชั้นบน เลยเดินไปตะโกนเรียกที่หัวบันได  แต่ยังไม่ทันจะคอยฟังว่ามีเสียงตอบกลับมาหรือเปล่า (ซึ่งที่จริงก็คงไม่มี) รายการโปรดของเธอก็เริ่มต้นขึ้นพอดี  มิสซิสเด๊นท์เลิกสนใจอะไรทั้งสิ้น (ดิ๊กกี้ก็ดิ๊กกี้เถอะ)  เสียงเพลงไตเติ้ลดึงดูดเธอไปหาจอทีวีราวกับแม่เหล็กทีเดียว  {เชิงอรรถ 14 }          ผ่านไปหลายวัน จนจานเบอร์เกอร์ ชิปส์ กับถั่วต้มวางซ้อนกันอยู่ห้าชั้นนั่นแหละครับ มิสซิสเด๊นท์ถึงนึกเอะใจว่าบางทีเจ้าหนูดิ๊กกี้อาจจะไม่อยู่บ้าน          “สงสัยจริงว่าหายไปไหนของเขานะ”  เธอเปรยตอนที่นั่งดูทีวีต่อ          “ใคร”  มิสเตอร์เด๊นท์ว่า  “เทรซิลีน  เอาเบียร์ให้พ่อขวดซิ”  ที่จริงตู้เย็นที่ใช้แช่เบียร์มันก็อยู่ตรงโถงทางเดินนั่นเองแหละครับ ตั้งใจวางไว้ตรงนั้นเพื่อให้ใกล้กับเก้าอี้ดูทีวีของมิสเตอร์เด๊นท์โดยเฉพาะเลยเชียวแหละ  แต่ถึงอย่างนั้นการลุกไปหยิบเองก็ช่างเป็นเรื่องหนักหนาสาหัสสำหรับเขาอยู่ดี          “หยิบเองดิพ่อ”  ยายหนูเทรซิลีนตะโกนตอบลงมาจากห้องนอน (หูดีมากๆ อุตส่าห์ได้ยินอีก)  ความรักของแกที่มีต่อพ่อก็คงจะไม่ต่างจากความรู้สึกที่คนทั่วไปเดินเหยียบมูลสุนัขนั่นแหละครับ  “หนูออกไปข้างนอกนะแม่”          “อย่าทำอะไรที่แม่จะไม่ทำนะลูก”  มิสซิสเด๊นท์บอกลูกสาว          “ฝันไปเถอะแม่”          เทรซิลีนใส่ชุดโปรด  ถึงมันจะสวมเข้ายากอยู่ซักหน่อยก็เถอะครับ ทั้งนี้ก็สืบเนื่องมาจากการควบคุมอาหารเป็นเวลานาน (โดยการกินแต่เบอร์เกอร์ ชิปส์ กับถั่วต้มทุกวัน)          “สงสัยซักแล้วหดแฮะ”  ยายหนูบ่นกับตัวเองขณะที่ตรวจตราเงาสะท้อนในกระจก  “แต่ก็ยังดูดีอยู่”          รู้สึกแกจะนิยามคำว่า “ดูดี” ได้แปลกอยู่ซักนี้ดดดด เดียวเองครับ  เนื้อหนังมังสาของเธอทะลักล้นออกมาทั้งข้างบนข้างล่างกระโปรงมินิสเกิ๊ร์ตสั้นจุ๊ดสีชมพูแจ๋นบาดตา  หน้าอกส่วนใหญ่ของเธอก็ไม่ยอมอยู่ในที่ที่ควรจะอยู่  รองเท้าส้นแหลมเปี๊ยบสูงปรี๊ด  ที่ส้นเข็มของมันไม่หักสะบั้นเพราะน้ำหนักตัวของเธอนี่ เป็นข้อพิสูจน์ว่าวิศวกรชาวจีนฉลาดเป็นเลิศเลยทีเดียว          “ไอ้ชั้นในขยะเอ๊ย”  แกบ่นพึมกับตัวเองขณะทาอายชาโดว์กับลิปสติกทับไปอีกชั้น          “เกงในขยะ เกงในขยะ”  อดอล์ฟเจ้านกบั๊ดจี้ {เชิงอรรถ ฉ } ซึ่งเป็นสัตว์เลี้ยงของครอบครัวอีกตัวแหกปากลั่น มันกินอยู่หลับนอนในห้องของเทรซิลีนซึ่งเป็นคนสอนให้พูด  เวลายายหนูเทรซิลีนยืนเต๊ะท่าหน้ากระจก (พยายามจะ) สวยๆ (ซึ่งแกทำวันละหลายสิบหน)  เจ้าอดอล์ฟก็จะผิวปากวี้ดวิ่ว แล้วทำเสียงกะหลีกะหลอบอกว่า  “ลิปสติกอีกนิดสิจ๊ะคนสวย” หรือไม่ก็ “ขาสวยจริงจริ๊ง”  แต่พออยู่ลำพังตัวเดียวไม่มีเจ้านายอยู่ใกล้ๆ บางทีมันก็มองเข้าไปในกระจก บ่นกับเงาสะท้อนของตัวเองว่า  “งานนี้มันทุเรศสิ้นดี แต่ก็ต้องมีใครยอมทนทำน่ะแหละ”          เทรซิลีนเดินง่อนแง่นออกไปหน้าบ้านเพื่อสมทบกับเพื่อนสาว ชาริลีนและทอริลีน  รวมทั้งพวกหนุ่มๆ สิวเขรอะที่หลงใหลได้ปลื้มพวกหล่อนกันนักหนา          ผ่านไปอีกหลายวัน  ตอนนี้จานเบอร์เกอร์ ชิปส์ กับถั่วต้มซ้อนกันสูงแปดชั้นแล้ว  มิสซิสเด๊นท์ถึงเพิ่งนึกอะไรออก  เธอตัดสินใจว่าพรุ่งนี้จะวางจานที่เก้าไว้ข้างๆ แทนที่จะซ้อนไว้ข้างบนเหมือนเคย มันจะได้ไม่ล้มระเนระนาดลงมา  นี่เป็นความคิดที่สลับซับซ้อนที่สุดที่เธอคิดได้ในรอบเดือนเลยทีเดียว          “ดิ๊กกี้ไม่ได้ไปโรงเรียนมาทั้งอาทิตย์”  เธอบอกมิสเตอร์เด๊นท์ตอนค่ำ หลังจากที่เขากลับจากไปร้องเรียนที่สำนักงานสวัสดิการสังคมว่าหลังเขาปวดมากกว่าเดิม  “คุณว่าเราเรียกตำรวจดีรึเปล่า”          “ใคร  ทำไม”  มิสเตอร์เด๊นท์ว่า  “เทรซิลีน เอาเบียร์ให้พ่อขวด”          “หยิบเองดิพ่อ”  เทรซิลีนตอบ  ความรักของแกที่มีต่อพ่อก็เหมือนกับความรู้สึกที่คนทั่วไปมีต่อการเจ็บป่วยนั่นแหละครับ  “หนูออกไปข้างนอกนะแม่”          “อย่าทำอะไรที่แม่จะไม่ทำนะลูก”  มิสซิสเด๊นท์บอก          “ฝันไปเถอะแม่”          แกพยายามคิดดูว่าอะไรกันหนอที่แม่ของเธอจะไม่ทำ แต่ก็คิดไม่ออก          มิสซิสเด๊นท์โทรเรียกตำรวจ ทีแรกคุณตำรวจก็ไม่อยากไปที่บ้านเด๊นท์หรอกครับ          “ครอบครัวนั้นตั้งแต่ย้ายมาก็สร้างแต่ปัญหา”  จ่าเลอดูชพูดหลังจากวางสายโทรศัพท์  “ยัยคนแม่ถูกจับข้อหาขับรถอันตราย  ตาคนพ่อข้อหาเมาสุราอาละวาด  ลูกสาวขโมยของร้านค้า  ส่วนลูกชายก็ก่อเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน  บ้านนี้น่ะ น่ากลัวที่สุดแล้ว”          “บางทีถ้าเราทำเฉยๆ  พวกเขาอาจจะค่อยๆ หายสาบสูญไปทีละคนก็ได้นะครับ”  ผู้ช่วยเสนอ          “ก็หวังว่างั้นแหละ”  คุณจ่าตอบ          แต่มิสซิสเด๊นท์ก็หมั่นโทรมาทุกสองวันสามวันตลอดทั้งเดือน จนตำรวจทนอยู่เฉยไม่ไหว  เมื่อเจ้าหน้าที่ไปถึงบ้านเลขที่ 11 ถนนอะคาเชียอะเวนิว บนโต๊ะในครัวก็มีจานเบอร์เกอร์ ชิปส์ กับถั่วต้มซ้อนกันเป็นตั้งๆ ถึงสี่สิบสามจาน  มิสซิสเด๊นท์กลัวว่าถ้าเธอเลิกวางอาหารเย็นให้ดิ๊กกี้เมื่อไหร่ เธอจะไม่ได้เห็นลูกชายอีกตลอดไป          “เอาล่ะ มิสซิสเด๊นท์  ลูกชายคุณหายตัวไปเมื่อไหร่ครับ”  เลอดูชถาม          “เอ่อ... หนึ่ง สอง สาม สี่...”  มิสซิสเด๊นท์พยายามจะนับจานอาหารเย็นชืด  แต่พอถึงเจ็ดเธอก็นับต่อไม่ถูก  คุณจ่านับไปได้ถึงสิบห้า แกเลยนับสิบห้าแบบนี้ไปสามรอบ แล้วหักออกเสียสอง          “นี่ฉันยังไม่ได้วางจานของวันนี้นะ”  มิสซิสเด๊นท์บอก  “ต้องเพิ่มอีกวันล่ะ”          “ยวมมมม กร้วมมมม”  คุณจ่าส่งเสียงตอบทั้งเบอร์เกอร์เย็นชืดยังเต็มปาก          ตำรวจเอาอาหารเย็นทั้งหมดไปส่งพิสูจน์หลักฐาน รวมทั้งเบียร์ทุกขวดด้วย เผื่อว่าอาจจะมีรอยนิ้วมือติดอยู่          “ไม่ไปดูห้องนอนดิ๊กกี้หน่อยเหรอคุณ”  มิสซิสเด๊นท์ถาม          “อ้อ  ห้องที่แสนจะสกปรกรกรุงรัง เหม็นหึ่งน่าสะอิดสะเอียน ติดโปสเตอร์รถสปอร์ตสีแดง มีเสื้อผ้าไม่ได้ซัก ผ้าเช็ดตัวเปียกๆ เตียงยับยู่ยี่ หนังสือลามก แล้วก็ของเล่นพังๆ  อย่างนั้นใช่มั้ยครับ”  เลอดูชถาม          “นั่นแหละคุณ  ไม่เช็คหาดีเอ็นเอหน่อยเหรอ”          “มิสซิสเด๊นท์ครับ เขาไม่ได้ทำกันแบบนั้นหรอก  คุณดูทีวีมากเกินไปแล้ว”          “บ้าน่า”  มิสซิสเด๊นท์ว่า  “ดูทีวีมากแค่ไหนก็ไม่เกินไปหรอก”          “ช่างมันเถอะครับ”  คุณจ่าตอบแล้วก็ออกจากบ้านไป          เขานึกอยู่ว่าจะทำโปสเตอร์คนหายสำหรับดิ๊กกี้ดีมั้ย  แต่หน้าตาเจ้าหนูนั่นออกจะน่าเกลียดขนาดนี้ ใครมาเห็นโปสเตอร์เข้าคงตกใจกลัวไปตามๆ กัน  คิดแล้วก็อย่าทำดีกว่า . จากคุณ : พิธันดร - [ 23 ส.ค. 49 14:28:20 ]

ความคิดเห็นที่ 4 . {เชิงอรรถ จ } ไม่ใช่ถั่วลิสง ถั่วเขียว ถั่วเหลือง หรือถั่วลันเตาหรอกนะครับ  มันเป็นถั่วที่ฝรั่งเรียกว่า beans เป็นเม็ดๆ หน้าตาคล้ายถั่วเหลืองเหมือนกันแหละ แต่อาจจะโตกว่าเล็กน้อย  และแทนที่จะอยู่ในฝักเหมือนถั่วอื่นๆ เจ้าถั่ว beans นี่มักจะอยู่ในกระป๋องครับ ส่วนใหญ่จะแถมซอสมะเขือเทศซะด้วย {เชิงอรรถ 14 } รายการโปรดที่ว่านี้ก็คือรายการ “แปลงโฉมคนดังอภิมหาปัญญานิ่มขี้แพ้งี่เง่าอัปลักษณ์อ้วนทึ่มที่สุดแห่งที่สุด”  (แค่อ่านชื่อก็เหนื่อยแล้วครับ)  รายการนี้เชิญคนที่ทั้งอ้วนกว่า ทึ่มกว่า และงี่เง่ากว่ามิสซิสเด๊นท์มาร่วมรายการ ให้หมอที่รวยมากๆ สับๆๆ เป็นชิ้นๆ แล้วเอามาปะติดปะต่อกันใหม่ ให้เป็นคนปัญญานิ่มงี่เง่าที่ผอมบางสุดๆ ไม่ค่อยน่าเกลียดอย่างที่เคยเป็น และไม่ยอมเชื่อว่าตัวเองก็ยังเป็นคนขี้แพ้เหมือนเดิม  ดูรายการนี้แล้วมิสซิสเด๊นท์รู้สึกดีกับตัวเองขึ้นเยอะเลยครับ {เชิงอรรถ ฉ } budgie หรือ budgerigar เป็นนกพื้นเมืองของออสเตรเลียครับ  หน้าตาเหมือนนกหงส์หยก แต่สีสันแสบตาสุดๆ เขียว แดง ม่วง ฟ้า เหลือง น้ำเงิน สุดแต่สายพันธุ์ครับ  คำว่า budgerigar นี่คาดว่าจะมาจากชื่อภาษาพื้นเมืองอะบอริจิ้นนะครับ . จากคุณ : พิธันดร - [ 23 ส.ค. 49 14:29:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 . หลุมที่แปด ระหว่างนี้ ครอบครัวฝลัดก็มีความสุขกันอยู่กับตู้เย็นใหม่  ทีแรกเบ๊ตตี้คิดว่าแกจะโดนดุซะอีก  แต่กลับกลายเป็นว่าทุกคนดีใจกันใหญ่          “ดีกว่าตู้เย็นเก่าของเราตั้งเยอะนะเนี่ย”  คุณพ่อเนอร์ลินบอก  “รุ่นที่ดีที่สุดซะด้วย  เจ๋งจริงๆ”          “แล้วก็มีพวกเด๊นท์ลดลงไปคนนึงด้วย”  วาลล่าว่า  “ทำได้ดีมากยายหนู  มาแปะมือกันมา”          “อย่าดีกว่าจ้ะ วาลล่า  จำไม่ได้เหรอลูกว่าคราวก่อนเป็นยังไง”  คุณแม่มอร์ดอนน่าเตือนพ่อลูกชายหน้าขาว          “อะไรครับแม่”          “ก็มือของลูกหลุดออกมาไงล่ะจ๊ะ  กว่าแม่จะเย็บกลับเข้าไปได้ก็ตั้งนานแน่ะ”          “อ้าว  เล่นแปะมือเขาก็ต้องมืดหลุดกันทั้งนั้นไม่ใช่เหรอครับ”  วาลล่าถาม          “ปกติคนอื่นเขาไม่หลุดกันหรอกจ้ะ”          แม้แต่เจ้าวล้าดแมวเหมียวยังชอบตู้เย็นใหม่เลยครับ  พอมันเดินผ่านก็จะเห็นเงาสะท้อนของตัวเองในประตูสเตนเลส  แล้วแกล้งทำเป็นว่ามีแมวอีกตัวกำลังสะกดรอยตามมันอยู่  แถมข้างในยังมีตู้แช่ปลาทำพิเศษ เต็มไปด้วยปลากัดสยามซึ่งเป็นของโปรดของมัน แช่เอาไว้ที่อุณหภูมิพอเหมาะพอดีที่ทำให้พวกปลาโกรธจนคลั่ง ขนาดเวลากลืนลงคอไปแล้วพวกมันยังกัดกันไม่เลิกไปตลอดทางเลยทีเดียว          ตู้เย็นดิ๊กกี้นี่เป็นตู้เย็นวิเศษจริงๆ ครับ  มีทุกสิ่งทุกอย่างที่ทุกคนในครอบครัวต้องการ          “ไม่อยากจะเชื่อเลย  พายลำไส้รสช็อกโกแล็ตนี่มันอร่อยจริงๆ”  เมอร์ลินแมรี่ว่า          “นิ้วเท้าของสาวนักบัลเล่ต์นี่ก็สุดยอด”  วินช์แฟล็ตเสริม          “ไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ย ว่าเลือดของฆาตกรโรคจิตมันจะรสชาติดีขนาดนี้”  วาลล่าพูด          “ทำได้ดีมากจ้ะลูกรัก”  คุณพ่อเนอร์ลินบอกเบ๊ตตี้  “พวกเราภูมิใจในตัวหนูมาก”          “เป็นการรีไซเคิลที่ดีที่สุดเลย”  วินช์แฟล็ตบอก  “เอาของที่เสียหายไร้ประโยชน์มาทำให้กลายเป็นของใช้ที่มีประโยชน์มากๆ  แล้วพี่ก็ดีใจที่น้องเลือกผิวเคลือบพิเศษด้วย จะได้ไม่ต้องเสียเวลาคอยขัดเงาอีก  ถ้าเป็นสเตนเลสธรรมดาก็ต้องเสียเวลาดูแลไม่น้อยเหมือนกัน”          ดิ๊กกี้ไม่ได้พูดอะไรซักคำ  ก็เขาเป็นตู้เย็นนี่ครับ และถึงจะเป็นตู้เย็นที่ก้าวหน้าที่สุดก็ยังพูดไม่ได้อยู่ดี {เชิงอรรถ 15 }   เขาแค่ส่งเสียงฮัมเบาๆ แบบเครื่องใช้ไฟฟ้าราคาแพงๆ เป็นทำนองว่า “มีความสุขดีจัง” ก็แค่นั้นเอง          และเพราะดิ๊กกี้เป็นตู้เย็นวิเศษ ไม่ว่าใครจะกินอาหารสุดแสนอร่อยไปเยอะแค่ไหนก็ไม่เคยหมด  จะมีอาหารใหม่ๆ มาคอยเติมอยู่ตลอดเวลาเลยเชียว . จากคุณ : พิธันดร - [ 23 ส.ค. 49 14:29:58 ]

ความคิดเห็นที่ 6 . {เชิงอรรถ 15 } คุณพี่คอลลินท่านคาดการณ์ไว้ว่า อีกไม่นานเราคงจะหาซื้อตู้เย็นที่เตือนเราได้เวลานมหมด หรือบอกให้เราโยนไก่ทิ้งพอถึงวันหมดอายุ และคอยบ่นเวลาเราเอาอะไรที่ไม่ควรจะอยู่ในตู้เย็นใส่เข้าไป อย่างเช่น ซากหมาตาย หรือเว็ดจิไมต์ เป็นต้น (ติดตามครั้งต่อไป ศุกร์ที่ 1 กันยาโดยประมาณคร้าบ) จากคุณ : พิธันดร - [ 23 ส.ค. 49 14:30:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เกาะขอจอมาตั้งแต่คุณพีทเริ่งโพสต์แล้วล่ะค่ะ อิอิ อ่านไปรีเฟรชไป แบบว่าไม่อยากปาดน่ะค่ะ เอ่อ... ชัดจะเสียวสันหลังกับดีกรีความโหดของแม่หนูน้อยเสียแล้ว ว่าแต่งานนี้คุณตำรวจจะหาเจอไหมนี่ว่าดิ๊กกี้หายไปไหน ไม่อยากจะจินตนาการเลยค่ะว่า พวกฟลัดที่เหลืออีกสองคนจะโดนจัดการยังไง เหอๆ จากคุณ : ธาร (ธาร นาวา) - [ 23 ส.ค. 49 15:26:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แล้วดิ๊กกี้จะได้กลับบ้านมั้ยเนี่ย ท่าทางไม่อยากกลับแฮะ ไอ้ถั่วต้มเนี่ย .. เขาบอกปล่าวว่ามาจากกระป๋อง ตอนอ่านก็คิดถึงถั่วกระป๋องแหละ เขามักทำรสบาร์บีคิวด้วยใช่มั้ย จากคุณ : scottie - [ 23 ส.ค. 49 20:09:21 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ยัยหนูเบ๊ตตีทำเกินไปหรือเปล่าเนี่ย ถึงจะเป็นเด็กไม่ดี แต่โดนจับมาทำตู้เย็นแบบนี้ก็น่าสงสาร แต่ดูท่าเจ้าดิ๊กกี้ก็ไม่เดือดร้อนนี่เนอะ **ปลากัดสยาม ใช่ปลากัดบ้านเราหรือเปล่าคะคุณพีท หรือเป็นชื่อเรียกเฉย ๆ แอบสงสัยเล็กน้อย ... ถ้าใช่ก็ วู้ๆๆ ปลากัดโกอินเตอร์ 555 จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 23 ส.ค. 49 20:57:08 A:124.120.209.239 X: TicketID:122053 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ว๊าย!...คุณพีทฯ คะนี่เพิ่งจะวันพุธเองนะ โพสแล้วเหรอ ? ของเก่ายังตามอ่านไม่ทันเลยอะ  อย่างนี้ก็แย่แล้ว ต้องเซฟเก็บอีกแล้วเม้นท์ไม่ทันน่ะสิ แบบว่าวันนี้ตื่นแต่เช้าเข้า office วันแรกเลยต้องไป รายงานตัวกับคนโน้นคนนี้  เคลียร์เรื่องใบลาย้อนหลัง ตามจดหมายลางานคืนฝ่ายบุคคลอีก  แค่นี้ก็ยุ่งพอตัว แถมยังมีประชุมทั้งวันเลย...เฮ่อ...  - _ -" แต่เห็นหลุมครอบครัวกึ๊กกึ๋ยส์เปิดอยู่ก็เลยอดจะยื่นหน้า เข้ามาทักทายไม่ได้อะค่ะ... อา...ต้องไปแล้ว จากคุณ : มณีนาคา - [ 23 ส.ค. 49 22:23:00 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เอาดิ๊กกี้มาเป็นตู้เย็น แล้วใครจะกล้าเอาอะไรไปแช่ล่ะเนี่ยะ เมร์คนหนึ่งแหละที่จะไม่เอาอะไรไปแช่ตู้เย็นคนนี้เด็ดๆ จากคุณ : เม-ดา - [ 23 ส.ค. 49 22:23:36 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แอบเห็นเชิงอรรถเฮียพีท อันที่ 15 อ่ะ เลยอยากแอบเล่า ว่า ... เมื่อวันก่อนโน้นนน มู๋ไปปฐมนิเทศของป.โทอ่ะ แล้วม.เขาก็เชิญผู้บริหาร IBM ประจำประเทศไทยมาพูด (ไอ้ตอนที่เขาพูด มู๋ก้อนั่งหลับ หุๆๆ) แต่ว่าเขาเอาโฆษณาต่างประเทศมาเปิดให้ดูอ่ะนะ เป็นโฆษณาเกี่ยวกะ ตู้เย็น โฆษณามันมาแบบปะมานว่า ... ช่างซ่อมตู้เย็นจากบ.มาที่บ้านยายกะตาคู่หนึ่ง แล้วก้อบอกว่าเขามาซ่อมตู้เย็น คุนยายแกก้องงว่าตานี่มาผิดบ้านป่าว เขาไม่ได้โทรไปสักกะหน่อย คุนช่างก้อยืนยันว่ามาไม่ผิด คุนยายแกก้อตะโกนถามตาว่าตู้เย็นบ้านเราเสียเหรอ แล้วก้อจบด้วยว่า คุนช่างแกก้อบอกว่า ... ตู้เย็นมันเรียกเขามา ผู้บริหารเขาก็อธิบายว่าเอาระบบมาจากคอมพิวเตอร์ที่เวลาเครื่อง ขัดข้องมันจะส่งสัญญาณไปหาช่างให้มาแก้เอง เขาก็เลยเอามาทำกะตู้เย็นให้ตู้เย็นมันเรียกช่างมาซ่อมได้เองอ่ะ ปล. ว่าจะไปหารูปอดัม แฟมิลี่มาปะทะกะครอบครัวนี้นะเนี้ย แต่ว่าหาม่ะเจออ่ะ เลยว่าจะวาดเอง (ด้วยฝามสามารถไก่เขี่ย - แปลว่าวาดไม่สวย) หุๆๆ แต่ตอนนี้ยุ่งๆ เอาไว้ก่อน ไม่แน่กว่าจะหายยุ่งอาจจะมีใคเอามาแปะก่อน หรือว่าอาจจะขุดเจอก่อนก้อด้าย งุงิๆๆ จากคุณ : i_tua_yung - [ 23 ส.ค. 49 22:44:56 ]

ความคิดเห็นที่ 13 “เป็นการรีไซเคิลที่ดีที่สุดเลย”  วินช์แฟล็ตบอก  “เอาของที่เสียหายไร้ประโยชน์มาทำให้กลายเป็นของใช้ที่มีประโยชน์มากๆ ...” ตั้งแต่อ่านมา ความคิดของครอบครัวกิ๊กกื้ยส์ อันนี้เข้าท่าที่สุดเลยแฮะ  เข้าที เข้าที จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 23 ส.ค. 49 23:54:29 ]

ความคิดเห็นที่ 14   เห็นด้วยกับคุณโก้ค่ะ เข้าทีหมั๊กหมักเลย และขำ ดิ๊กกี้ ยังฮัมเพลงอย่างมีความสุขเสียด้วย (กำจัดได้หนึ่งล่ะ) จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา - [ 24 ส.ค. 49 13:04:07 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เลิศมาก ตู้เย็นสุดยอด จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 24 ส.ค. 49 14:15:04 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อาไร ... ทำไมเบตตี้ใจดีจัง ... แค่เสกให้กลายเป็นตู้เย็น ทำไมไม่ทรมาน ... ทรมาน ... ทรมาน ให้หนำใจก่อน แล้วค่อยสาปให้เป็นตู้เย็นน้า แบบนี้ดิ๊กกี้ก็สบายเกินไปน่ะซิ อุ้ยตาย ... ดันเผยธาตุแท้ซะได้เรา ^ ^ จากคุณ : PutAtTheCorner - [ 24 ส.ค. 49 14:42:55 A:203.146.253.107 X: TicketID:116925 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เอิ้กกกกกกกกกกกกกก........!! (เสียงเรอครับ) ทำไมเฮียช่างปั่นออกมาไวขนาดนี้ บทก่อนหน้ายังไม่ได้กลับไปอ่านเล้ยยยยยยยย ไว้วันเสาร์นะครับ แหะแหะ จะตามเก็บให้หมด (วันนี้วันไรหว่า พฤหัสบ่?) แอบเห็นคนอ่านวิจารณ์ถึงฉากซาดิสม์นิด ๆ ไม่นึกว่าพี่ปัดของผมก็จะเป็นไปกับเขาด้วย งั้นยินดีต้อนรับสู่ชมรมคนโรคจิตครับ หิ๊หิหิหิหิหิหิ ..-_-++ ขอความ SM จงสถิตอยู่กับท่าน (ลัลล้า เลือกสีแดงเลือดสด ๆ เป็นพื้นดีกว่า) ---------- แหะแหะ  เรื่องนี้ขอเลื่อนการอ่านต่ออีกหน่อย  >,< แล้วจะแวะมาอีกงับผม  (แปะโป้งอีกจึกสองจึก) แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 49 16:50:19 จากคุณ : วิปฤษแมน (ปฤษณะ) - [ 24 ส.ค. 49 15:52:13 ]

ความคิดเห็นที่ 18 โอ๊ะโอ เบ๊ตตี้แอบโหดแฮะ คือ ยังโหดไม่พอ เป็นแค่ตู้เย็นเองเหรอ นึกว่าจะโดนหนักกว่านี้ซะอีก จากคุณ : beemanufan - [ 24 ส.ค. 49 19:48:09 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อยากได้ซักตู้มาไว้ที่บ้าน จากคุณ : ชานมผสมโกโก้ (พายุสีเงิน) - [ 24 ส.ค. 49 23:56:19 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอเอา The Addam Family ภาคการ์ตูนมาปะทะกั๊บ จากคุณ : i_tua_yung - [ 25 ส.ค. 49 02:37:32 ]

ความคิดเห็นที่ 21 (ภาคการ์ตูนหายากโคด มีแต่ที่เป็นหนัง) จากคุณ : i_tua_yung - [ 25 ส.ค. 49 02:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ในช่องแข็งมีไอศกรีมตั้งสิบเจ็ดรส  ส่วนข้างล่างมีเนื้อแกะย่างแบบเย็นจานโตกับซอสมิ้นท์อีกสองเหยือกเล็กๆ โอ้ แม่เจ้าจอร์ช  มันน่ากินมาก เบ๊ตตี้ แบ่งเค้ามั่งจิ แผล่บๆ ที่มาของปีเตอร์รู้สึกจะเป็นโฆษณาอันนึงเมื่อนานมาแล้วอะคับเฮีย ส่วนหนัง เอ ทิพไม่แน่ใจว่ายักษ์หรือไดโนเสาร์อะคับ ที่แบบตัวเอกหลุดเข้าไปในโลกของพวกนั้นผ่านผนังถ้ำอะ ไอ้พวกหัวตีบตัวโตเป็นพวกสมองทื่อๆ ง่าคับ หนังเก่าแล้วละคับ จากคุณ : ไข่หวาน (ทะเลหวาน) - [ 25 ส.ค. 49 02:43:10 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อืม.. เชื่อแล้วว่าดิ๊กกี้โง่บริสุทธิ์ไปเลย ..นับเลขไม่เป็นจริงง่ะ อีกไม่นานตู้เย็นคงฉลาดกว่าคนแน่ ..เอ้อ คิดวาน่าจะเป็นถั่วกระป๋อง จากคุณ : ฟินนิกซ์ (ฟินนิกซ์) - [ 25 ส.ค. 49 11:37:44 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แปะไวๆอย่างนี้ รักตายเลยกั๊บ จากคุณ : ปาล์ม. - [ 28 ส.ค. 49 22:32:20 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ^ ^ แปะไวๆ ก้อจะรักพี่ปาล์มตายเหมี้ยนกันกั๊บ ^^ จากคุณ : i_tua_yung - [ 28 ส.ค. 49 22:54:28 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แหะๆๆ ขอโต้ดก๊าบ ช่วงนี้น้องเจตนาป่วยหนักมากมาย ขอตอบแบบสั้นนะกั๊บ ไม่งั้นเย็นนี้คงไม่เสร็จ งือ... คุณธาร อิๆๆ ขอบคุณมากครับ อ่านไปรีเฟรชไปเลยเหยอ อย่าว่าแต่คุณธารเลยครับที่เสียวสันหลัง ผมก็เสียวเหมือนกัน เฮ่อๆๆ รอบนี้โดนจัดการเพิ่ใไปอีกหนึ่งแล้วนะครับ หยึย คุณก๊อตตี้ นายดิ๊กกี้ท่าทางจะมีความสุขกว่าเดิมอีกแฮะตอนนี้ ถั่วต้มนี่ เขาไม่ได้บอกหรอกว่ามันมาจากกระป๋อง แต่มันก็เป็นถั่วกระป๋องจริงๆ แหละ ฮ่าๆๆ มีรสไรมั่งก็ไม่รู้ ไม่ค่อยชอบกินเลยมะได้ซื้ออะตัวเอง คุณก๊อต นั่นจิครับ ตอนต้นเรื่องผมเลยต้องเขียนปะหน้าเอาไว้ว่า วิธีคิดเขาไม่เหมือนกันพวกเราไง กลัวเด็กๆ อ่านแล้วเอาอย่าง... เหย้ย ปลากัดสยาม มันคงมาจากบ้านเรามั้งครับ เขาเรียก ไซมีส เหมือนไซมีสแค็ทเลย  วู้ๆๆ คุณมณี แหะๆๆ อาทิตย์ก่อนหนีเตี้ยวงับ เลยต้องรีบโพสต์ อาทิตย์นี้มาแบบปกติแล้วงับ ช่วงนี้คุณมณีกลับมาทำงานแล้วหัวหมุนเลยนะครับ อิๆๆ รักษาสุขภาพง้าบ หนูเมร์ กร๊าก  แหมๆๆ ถึงจะเป็นตู้เย็นดิ๊กกี้ ก็ของดีราคาแพงนะจ๊า  เอิ๊ก หมูเตย ตู้เย็นเรียกช่างเองเนี่ย น่ากลัวมากเลยขอบอก แบบว่าหลอนกว่าครอบครัวฝลัดอีกนะเนี่ย กร๊าก อะโห หารูปมาเผื่อจนได้นะเนี่ย ที่จริงเฮียก็ชอบรูปหนังเหมือนกันนะ คุณแม่มอร์ติเชียอะ ซ้วยสวย คุณโก้ ฮ่ะๆๆ ตาวินช์ มีอะไรเด็ดๆ อีกครับ ยิ่งเล่มสองนะ ยิ่งเจ๋ง น่าร้ากกกก คุณสัมผัสรักฯ นั่นจิครับ ท่าทางเจ้าดิ๊กกี้รื่นรมย์กว่าเดิมเยอะเลยนะเนี่ย คราวหน้ากำจัดได้อีกหนึ่งครับ ใครน้อ คุณเร่ รับตู้เย็นสุดยอดไปไว้ที่บ้านซักตัว เอ๊ย ซักเครื่องมั้ยคร้าบ หนูปัทมา เหย้ย ตกลงนี่ใจดีเหรอเนี่ย จ๊าก  (ไอ้พุดซาดิสต์) ว่าแล้วก็จับน้องพุทรามาบีบๆๆๆ จนกลายเป็นพุทราน่วม นายวิปฤษแมน (แปลว่าไรฟะ) เปล่าๆๆ อันนี้มะได้ปั่นไว อันนี้แปลไว้นานแล้ว เอามาปัดฝุ่นเฉยๆ (อิๆๆ ช่วงนี้ไม่ได้อ่านนิยาย เพราะมัวแต่ดูเว็บ...อะดิ รู้นะ ฮ่ะๆๆ) อ่า... ชมรมคนโรคจิต... น่ากัวเจงๆ SM นี่ย่อมากจาก Sexy Men เปล่า น่าเข้า ฮ่ะๆๆ คุณบีแฟนแมนยู อ้าว ตกลงโหดไม่พอเหรอครับ กร๊าก งั้นต้องดูคราวหน้า เผื่อมีใครเจอหนักกว่านี้ อิๆๆ คุณชานม ฮ่ะๆๆ อยากได้ซักตู้ ขั้นแรกต้องหาเด็กๆ แสบแบบดิ๊กกี้ให้ได้ก่อนครับ แล้วขั้นต่อไปให้ติดต่อหนูเบ๊ตตี้ ถ้าหาหนูเบ๊ตตี้ไม่เจอ ก็ต้องทนเด็กแสบไปเรื่อยๆ แทน เอิ๊ก หนูทิพ อิๆๆ แผล็บๆๆ เฮียก็ว่างั้นแหละ มะคืนฝันถึงไอติมเลยเนี่ย (เกี่ยวมั้ย) ปีเตอร์รับทราบ ขอบคุณจ้า ส่วนหนังอะ ท่าทางไม่เป็กเฮียแฮะ เฮียชอบแบบหล่อล่ำ เอิ๊ก หนูฟินนิกซ์ กร๊าก เจ้าดิ๊กกี้ป่านนี้คงฉลาดขึ้นแล้วมั้งจ๊ะ นั่งนับไอติมกับของกินในตู้จนเก่งแน่ กรั๊กๆๆ มันคือถั่วกระป๋องจริงๆ แหละ อิๆๆ คุณหมอปาล์ม เหย้ย... รักเฉยๆ ไม่ตายมะได้เหรอครับ เอาไนลาของโอทัสคืนมา แง้ๆๆๆ (ยังไม่ลืมนะฮึ่ม) ป.ล. เห็นด้วยกับไอ้เตย จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 1 ก.ย. 49 07:07:41 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตอนต่อไปครั้งที่ 5 มาแล้วคร้าบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4673190/W4673190.html จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 1 ก.ย. 49 07:08:53 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คิกๆ จากคุณ : แฟนคลับน้องเบ๊ต (อุณากรรณ) - [ 5 ก.ย. 49 18:20:52 ]