ความคิดเห็นที่ 1 ผมหลงดีใจคิดว่าคราวนี้โสภีคงได้เกิดเสียทีหลังจากแอบอยู่หลังทิวเขามานาน ไม่รู้นะครับว่าสองคนเขาไปทำข้อตกลงอะไรกันความผิดนั้นกลายเป็นของโสภีอีกจนได้ เรื่องนี้ถึงเจ้าของบริษัทเลยนะครับ โสภีเกือบถูกไล่ออกส่วนยัยเอ็กซ์นั่นลอยตัว  โชคยังเข้าข้างโสภีอยู่บ้างที่พี่สมคิดผู้จัดการฝ่ายขายช่วยพูดกับนายใหญ่ให้  พี่เขาเห็นกับที่โสภีเคยแจ้งเขาเรื่องที่ลูกค้าใส่ตัวเลขใบสั่งซื้อผิดทำให้เขาไม่ต้องสูญเสียค่าคอมก้อนโตไป โสภีโดนถูกตัดเงินเดือนแทนการไล่ออก   กระนั้นผมไม่เห็นยัยพริตตี้มาขอโทษหรือขอบใจเธอสักคำที่รับผิดแทน ทางตรงกันข้ามยัยนี่กลับมาต่อว่าเธอเสียอีก “คิดเจาะยางฉันหรืองัย? ถึงได้เอาไปฟ้องนายน่ะ ตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะไม่บอกใคร แล้วเป็นงัยล่ะสมน้ำหน้า ดีนะที่ฉันเป็นทำงานดีมาตลอดนายเลยไม่เชื่อ”  พริตตี้ที่กริยาไม่น่ารักเหมือนชื่อผลักไหล่โสภีจนเธอเซแท่ดไปหลายก้าว “ฉันไม่ได้เอาไปบอกใครนะ รับปากเธอแล้วว่าจะช่วยกันแก้ไข ฉันจะทำไปทำไม” โสภีพยายามอธิบายเสียงอ่อยเบา ผมฟังดูแล้วชักสงสัย นี่...โสภีหรือยัยพริตตี้กันแน่ที่เป็นฝ่ายต้องละอาย “ฉันไม่สนใจหรอกว่าเธอจะ:-)แบบไหน เพราะเธอได้รับการตอบสนองที่สาสมแล้ว” พริตตี้ยักไหล่ ผมรู้สึกอึดอัดต้องมานั่งอยู่กลางสงครามนางแมว ในที่นี่หมายถึงยัยพริตตี้คนเดียวนะครับ...ยัยนั่นทำให้ผมสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเพียะหนักๆหลังเสียงแจ๊ดๆของเธอ  ทันทีที่หันไปผมก็เห็นโสภีหน้าแดงเป็นแนวตามนิ้วทั้งห้า “นี่ไม่มากไปหน่อยหรือ บ้าไปแล้วหรือไงนี่สำนักงานนะไม่ใช่ตลาด เป็นแม่ค้าหรืองัย” ผมปรี่เข้าไป “นายเกี่ยวอะไรด้วย จิม ออกรับเดี๋ยวโดนอีกคนนะ ไม่เกี่ยวก็เงียบไปเหอะไม่งั้นฉันแจกลูกหลงนะ” ยัยพริตตี้หน้าแดง ผมเลยต้องถอย ไม่ใช่ว่ากลัวนะครับ แต่ผมไม่อยากเอาตัวเองไปเกลือกกลั้วกับคนแบบนั้นครับ “ไม่ยุ่งก็ได้ แต่ถ้าเธอทำอะไรต่ำๆอีกจะไม่เกรงใจนะ” ผมขู่ก่อนกลับมาที่โต๊ะตัวเอง ยัยนั่นเดินงุ่นง่านอยู่พักหนึ่งจึงเดินออกไป ครู่เดียวผมก็ได้ยินเธอแหกปากด่าพนักงานทำความสะอาดเรื่องที่เช็ดพื้นตรงหน้าห้องแพนทรีไม่แห้ง “เปียกอย่างนี้ใครมาเหยียบก็ลื่นหงายท้องกันพอดี” เธอว่า ผมได้ฟังแล้วก็ได้ส่ายหน้าแล้วหันไปมองโสภีในทำนองว่า...ไม่เป็นไรนะ... แปลกนะครับผมคิดว่าผมคงได้เห็นคนขรึมอย่างเธอกรี๊ดเป็นครั้งแรกแน่ๆ แต่เธอก็ไม่ได้มีอาการใดๆนอกจากยิ้มขรึมๆกับตัวเอง..... ในวันนั้นหลังเหตุการณ์โหด ผมกับโสภีก็มีโอกาสได้พูดคุยกันอย่างจริงๆจังเป็นครั้งแรก และไม่ได้กินเวลาอะไรมากมายนักหรอกครับ “ขอบคุณมากนะที่ช่วย” เธอเริ่ม “ไม่เป็นไร เจ็บหรือเปล่า?” ผมยิ้มด้วยมิตรจิตมิตรใจล้วนๆ “ไม่เจ็บหรอก” โสภียิ้มพราย  เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเธอยิ้มกว้างกว่าที่เคยเห็น และผมก็ลงความเห็นว่า สวยมาก “เคืองหรือเปล่า” ผมถอนใจถามไป “แวบแรกที่โดนเลยล่ะ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว” “จริงเหรอ? เป็นผมคงโกรธน่าดู” ผมหัวเราะเบาๆ “ทุกคนย่อมได้รับในสิ่งที่ทำเสมอ ไม่ว่าจะดีหรือเลว คุณเชื่อไหม?” โสภียิ้มเย็น ผมเห็นแล้วเยือกครับ แววตาเธอนิ่งขรึมไม่มีชีวิตชีวาเอาเสียเลย พอจบบทสนทนาสั้นๆของเรา ผมก็เสนอตัวไปส่งเธอที่บ้าน คือ..อย่างไรดีล่ะ เป็นการเสนอความช่วยเหลืออย่างที่สุภาพบุรุษพึงกระทำน่ะครับ ไม่ได้คิดว่าเธอจะให้ความสนใจคำชวนแต่อย่างใด... แต่..คุณครับเธอตอบรับคำชวนของผม  ตลอดเวลาที่เราเคียงข้างกันมาตามทางเดิน ในเวลานั้นผมไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดี  มีแต่คนมองเราครับไม่มองเปล่าครับยังซุบซิบให้ได้ยินจะๆ อีกว่า..ผมคงอยากลองของแปลก...เฮ้อ!ก็ว่ากันไป...ส่วนโสภีเท่าที่ผมลอบสังเกตุเห็นเธอนิ่วหน้าปากขมุบขมิบนิดหน่อยแล้วจึงปล่อยสีหน้าให้เรียบเฉยเหมือนเดิม จากคุณ : vannessia - [ 23 ส.ค. 49 23:42:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 การที่ได้ไปส่งเธอครั้งนั้นทำให้ผมเพิ่มความพิศวงตัวโสภีเข้าไปอีก  บ้านของโสภีไม่มีอะไรสะดุดใจผมไปมากกว่าการที่เธอมีห้องเล็กโทรมๆอยู่อย่างลึกลับที่สุดทางเดินชั้นล่างของบ้าน ที่หน้าห้องล๊อคกุญแจไว้อย่างแน่นหนา หน้าห้องมียันต์สีแดงแผ่นเล็กๆแปะไว้เหนือประตูดูไม่ชัดว่าเป็นยันต์อะไร  ผมไม่กล้าเดินเข้าไปดูใกล้ๆเพราะโสภีจับตาผมตลอดเวลาที่ผมอยู่บ้านเธอ พอผมถามเธอก็ว่าเป็นห้องที่เธอใช้บ่อยเวลาเครียด มันทำให้เธอดีขึ้นที่ได้อยู่ในห้องนั้น พอผมจะซักต่อเธอก็เชิญผมกลับบ้าน โสภีว่าการอยู่ลำพังกับผู้ชายยามฟ้ามืดเป็นสิ่งที่เธอไม่ประสงค์จะกระทำ  ผมจำได้ว่าก่อนจะออกมาจากที่นั่นผมยังหันกลับไปมองห้องนั้นอีกครั้งด้วยความสงสัย “เรายังไม่สนิทกันเท่าไหร่ ฉันจึงไม่สามารถให้คุณเข้าไปได้ ฉันมีบทเรียนมามากที่อนุญาตให้คนเข้าไปง่ายในห้องนั้น” โสภีเดินเข้ามาบังภาพที่ผมกำลังมองอยู่จนมิด  ผมเดินออกจากบ้านด้วยความคิดที่สับสนสุดๆ  ผมพยายามอย่างยิ่งยวดที่ประติดประต่อความเข้าใจตัวเอง.... ผมมาทำงานเช้ากว่าปกติ ผมเจอกับยัยพริตตี้ที่หน้าห้องดื่มน้ำชาแบบญี่ปุ่นที่สำนักงานจัดไว้สำหรับต้อนรับแขกชาวญี่ปุ่นที่มาจากบริษัทแม่ ถ้าไม่มีแขกบริษัทฯจะอนุญาตให้พนักงานเข้ามานั่งดื่มชาแก้หนาวได้ พริตตี้หันมามองผมแวบหนึ่ง เธอเบะปากแล้วเมินไปทางอื่นก่อนจะถอดรองเท้าก้าวเข้าไปในห้อง ผมส่ายหน้านึกเซ็ง...เธอคงคิดว่าผมอยากเป็นหมาตะกายเครื่องบินใบพัดหลวมอย่างเธอแย่แล้วกระมัง   แม่บ้านที่กำลังทำความสะอาดหน้าห้องน้ำชายยิ้มให้ผม ผมยิ้มตอบแล้วเดินเข้าไป ฉุกใจคิดถึงเรื่องความสะเพร่าของแม่บ้านที่เมื่อวานยัยพริตตี้บ่น ผมเลยต้องเดินอย่างระวัง “ไม่ต้องกระย่องกระแย่งเดินแบบนั้นก็ได้ค่ะคุณ อิฉันถูสะอาดไม่เปียกหรอกค่ะ ไม่ต้องกลัวลื่น” เสียงที่ดังมาจากด้านหลังทำให้ผมต้องหันมายิ้มแหะแล้ว ก้มลงมองพื้น พบว่ามันแห้งสะอาดดี “เมื่อวานที่จริงก็ไม่เปียกหรอกค่ะ พอดีคุณแคทแกทำน้ำหกเอาไว้อิฉันกำลังจะไปเช็ดให้อยู่พอดี คุณพริตตี้แกไม่ยอมฟัง โวยวายอยู่นั่นล่ะ ไม่รู้หัวเสียมาจากไหน” แม่บ้านบ่นออดแอดเอากับผม....ที่กำลังทำธุระอยู่ในห้องน้ำ ผมไม่ได้ให้ความสนใจมากว่าแกพูดอะไรต่อจากนั้น เพราะเอาแต่คิดถึงเรื่องแปลกๆของโสภี ขณะจิตล่องลอยของผมถูกขัดจังหวะจากการทักทายของแมนปากมากแผนกธุรการ เขาเป็นเสมือนกระบอกข่าวในสำนักงานครับ ไม่ว่าใครทำอะไร ที่ไหน ดีเลว เสื่อมเสียอย่างไรถ้าเขาลองได้รู้อีกไม่นาน...คืออย่างช้าก็พรุ่งนี้คนทั้งสำนักงานต้องมีอันรู้เรื่องราวร้อนๆพวกนั้นหมด   ผมกำชับตัวเองหนักแน่นว่าจะต้องไม่หลุดปากเรื่องที่ได้เห็นมา แต่แมนเล่าบางอย่างให้ผมฟังซึ่งเรื่องนั้นทำเอาผมตัวชา แล้วก็ไม่รู้ตัวอีกว่ามีอะไรระหว่างเราต่อจากนั้น มารู้ตัวอีกทีเมื่อได้เสียงอึกทึกข้างนอก ผมรีบออกไปดู  พอแหวกผู้คนเข้าไปได้ก็พบว่ายัยพริตตี้นอนแอ้งแม้งอยู่หน้าห้องน้ำหญิงในท่าที่บอกได้เลยว่า หมดรูปครับ แข้งขาแหกไปคนละทิศละทาง กระโปรงบานๆของเธอเปิดขึ้นอยู่ที่หน้าท้องแบนราบ ใบหน้าของยัยสุดสวยนั่นแดงกล่ำจนแทบเป็นสีเลือดทีเดียว ผมกับพนักงานชายคนอื่นๆอมยิ้มลอบมองกันอย่างสุดสยิวที่มีโอกาสได้เห็นจีสตริงของเธอพร้อมกัน คิดดูเถอะครับปกติเธอก็ชอบว่อบๆแวมให้ใจสั่นอยู่บ่อยๆ วันนี้ไม่คิดว่าเธอจะใจป้ำให้ดูกันอย่างจะๆแบบนี้ “อย่าขยับนะตัวเอง”พนักสาวเพื่อนซี้ของเธอบอก “โอ๊ย นี่เธอช่วยปิดกระโปรงฉันให้หน่อยได้ไหม ฉันอายจะแย่อยู่นะ โอย..ปวดร้าวมาถึงหลังเลย” พริตตี้โอด เพื่อนสาวของเธอแอบขำสะใจก่อนจะดึงชายกระโปรงยัยพริตตี้ปิดลงมา เล่นเอาผมและหนุ่มคนอื่นนึกขัดใจ ผมรีบก้มมองดูที่พื้นเผื่อจะเจอความผิดพลาดซ้ำๆของป้าแม่บ้านที่เอาแต่พูดว่าตัวเองไม่ผิดๆ แต่ผลการทำงานของป้าแกก็เรียบร้อยดี พื้นแห้งสนิท จากคุณ : vannessia - [ 23 ส.ค. 49 23:45:41 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พอผมเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับสายตาของแมนที่กำลังมองมาพอดี เขาทำให้ผมกังวล ผมมองเขาแล้วขมุบขมิบปากบอกเขาว่าอย่าบอกใคร อย่าพูดเด็ดขาด แต่ดูเหมือนความพยายามของผมจะเป็นหมันไป เมื่อเขาถอยเดินห่างออกไปจากที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว ผมเตรียมชักเท้าก้าวตามไป หันมาก็พบกับโสภีพอดี เธอไม่ได้ใส่ใจมองผม สายตาที่เรียบเฉยของเธอจับแน่นอยู่ที่ความเดือดร้อนของพริตตี้....เรื่องนั้นทำเอาผมอึ้ง สิ่งที่ได้ฟังมาจากแมนย้อนกลับมาในหัว เขาบอกว่าเคยไปบ้านโสภีเพื่อไปเอาเอกสาร  พอเข้าไปในบ้านเธอ เขาก็สังเกตุเห็นห้องเล็กโกโรโกโสห้องหนึ่ง ที่อยู่สุดทางเดินด้านล่าง แมนถามเธอว่าห้องนั้นเป็นห้องเก็บของหรือ? โสภีหัวเราะเสียงต่ำๆบอกเป็นห้องทำพิธีกรรมบางอย่างต่างหาก พอเห็นแมนทำท่าประหลาด เธอก็หัวเราะเสียงใสบอกล้อเล่น แต่คนขี้กลัวอย่างแมนกลับเห็นจริงไป หลังพริตตี้เข้าโรงพยาบาล โสภีก็ได้เลื่อนขึ้นมาทำงานในตำแหน่งของพริตตี้ชั่วคราว ผมคงไม่ได้คิดไปเองหรอกนะครับที่เห็นเธอหัวเราะยิ้มง่ายขึ้น แต่ไม่กี่วันเธอก็ไปบาดหมางกับพี่สมคิด เหตุเพราะเธอคิดค่าคอมให้ลูกน้องสาวของพี่สมคิดผิดไปหลายขุม  พี่สมคิดเดือดจัดในขณะโสภีเย็นเยือกจัดเหมือนกัน เธอพยายามอธิบายอย่างใจเย็นว่าเอกสารฉบับนั้นไม่ได้ผ่านถึงมือเธอ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไร้ประโยชน์เพราะเลยพี่สมคิดไม่เชื่อ ที่สุดเขากับเธอโต้เถียงกันจนผมทำงานแทบไม่ได้เพราะเสียงพี่แกดังมากจริงๆครับ  โอเปอเรเตอร์แจ้งว่ามีโทรศัพท์มาถึงผม ผมเลยถือโอกาสปลีกตัวออกไปรับข้างนอกเพื่อหนีสงครามระหว่างแรงกับเบา  ที่จริงแล้วน่ะ...ผมแทบไม่ได้ยินเสียงโสภีเลย “แก้ให้ถูกต้องด้วยนะ โง่แล้วยังดื้ออีก รู้อย่างนี้ตอนนั้นไม่ช่วยไว้เสียก็ดี  ให้นายไล่ออกไปเลย” ก่อนออกมาผมได้ยินพี่สมคิดสบถแบบนั้น ส่วนโสภีได้แต่ยืนเงียบแต่มือทั้งสองของเธอกำแน่นจนซีดขาว เห็นอย่างนั้นแล้วผมชักไม่สบายใจ สองสามวันให้หลังพี่สมคิดก็รถคว่ำพร้อมลูกน้องสาวคู่ใจ พวกเขาบาดเจ็บสาหัสจนต้องนอนหยอดข้าวหยอดน้ำอยู่ที่โรงพยาบาล แมนเลยขวัญเสียพูดไปทั่วถึงเรื่องที่เขารู้มา หลายคนเริ่มคล้อยตามเพราะบุคลิกอึมครึมของโสภีนั้นชวนคิดจริงๆ   โดยส่วนตัวผมน่ะไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าเรื่องบังเอิญหรอก หัวหน้าบ้ากามของผมก็คงคิดเหมือนกับผมเลยไม่ใส่กับข่าวลือนั่น พอยัยพริตตี้ไม่อยู่เขาเลยตาลายเห็นห่อหมกอย่างโสภีเป็นหม้อไฟพริตตี้ไปได้ เผลอไปลวนลามเธอเสียทุกที โสภีก็คือโสภีใช้ความสงบสยบความหื่นของไอ้หัวงูหัวหน้าผม เธอเลี่ยงหนีตัณหาของหัวหน้าอย่างสุภาพ และพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่พบเจอเขาในที่อับ แต่ถึงเธอจะสงบเงียบอย่างนั้นก็ใช่ว่าเธอจะไม่รู้สึกอะไรนะครับ เพราะสายตาที่นิ่งและอาการกำมือแน่นแบบนั้นมันน่ากลัวครับ  แล้ว... เมื่อวานนี้ทั้งแผนกก็เหลือคนทำบัญชีอยู่สามคนเท่านั้น ก็อย่างที่รู้ยัยพริตตี้เข้าโรงพยาบาล ล่าสุดหัวหน้าผม..ถูกรถชนไปอีกคน  ข่าวที่แมนปล่อยออกไปชักมีเค้าลางมากขึ้นทุกวัน หลายคนเริ่มคล้อยตาม ตอนนี้ไม่มีใครอยากเข้าใกล้เธอแล้วตอนนี้ ทุกคนกลัวจนไม่กล้าเดินเฉียดเธอเลย คงกลัวโดนของกัน ผมเองจากที่ไม่เคยคิดอะไรมากไปกว่าความบังเอิญยังต้องกลับมาตั้งต้นลำเลียงความคิดใหม่อีกครั้ง   เป็นคนอื่นในสถานการณ์แบบนี้คงลาออกหรือไม่ก็ร้องไห้วันละหลายรอบไปแล้ว แต่โสภีไม่เป็นแบบนั้นเธอสงบนิ่งกับความเป็นไปรอบตัว บางทีส่ายหน้ายิ้มเย็น จากคุณ : vannessia - [ 23 ส.ค. 49 23:46:29 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หลายวันมานี่ผมทำงานไม่ค่อยมีสมาธิเลยครับ ก็โสภีน่ะเธอนั่งอยู่ข้างโต๊ะผม แล้วหล่อนก็ลอบมองผมบ่อยๆ ความอึดอัดบวกกับความหวาดหวั่นทำให้ผมตัดสินใจเสี่ยงครับ ผมจะตามไปแอบดูเสียหน่อยว่าโสภีเล่นของจริงๆหรือเปล่า? ผมซ่อนพรางตัวไม่ค่อยเก่งครับ มัวแต่เก้ๆกังๆแถวหน้าร้านขายของชำหน้าบ้านเธอ เธอเลยเห็นผมเสียก่อนเลยชวนเข้าไปในบ้านด้วย ผมพยักหน้ารับด้วยความลำบากอย่างยิ่งครับ บ้านเธอก็เหมือนสาวโสดทั่วๆไป คือสะอาดแต่เงียบเหงา ไม่มีอะไรสะกิดใจให้ชวนคิดถึงคุณไสย์มนดำอะไร แต่ก็ตรงกับที่แมนเล่าครับ ที่สุดทางเดินของบ้าน มีห้องเล็กๆอยู่  ประตูห้องถูกลั่นด้วยกุญแจดอกใหญ่ “สนใจห้องนั้นมากหรือคะ” เธอถามผม เสียงเบาที่ออกแหบแห้งนิดหน่อยของเธอทำเอาผมสะดุ้งเยือก “ปละเปล่า” ผมกลืนน้ำลาย “คุณอยากเข้าไปไหมคะ อยากรู้ต้องเข้าไปค่ะ” เธอมองผมดวงตาเป็นประกาย สายตาแบบนั้น ท่าทางแบบนั้น ทำเอาผมก้าวเท้าไม่ออก ผมไม่อยากคิดเลยว่า  ตัวเองทำผิดที่มาที่นี่...... ตัวเลขยุ่งๆตรงหน้าไม่ได้อยู่ในความสนใจของผม ผมมองมันแวบเดียวแล้วตวัดสายตาออกไปที่วิวนอกหน้าต่าง ลมหายใจเข้าออกของผมติดขัด ร่างกายของผมหนักอึ้งราวกับหิน กล้ามเนื้อทุกส่วนไม่มีเรี่ยวแรง โสภีเดินเข้ามาผม เธอยืนนิ่งอยู่ด้านหลังผม ยกมือขึ้นวางบนบ่าที่อ่อนแรงของผม  นี่..เธอเล่นของกับผมหรือเปล่า? “ปลดปล่อยมันไปเถอะค่ะเรื่องพวกนั้นน่ะ” โสภีบีบไหล่ผมเบามือ ผมกลืนน้ำลายที่เหนียวหนืดลงคออย่างลำบาก “อืม...” ผมตอบเสียงแหบพร่า ไม่กล้าหันไปมองเธอ สำนึกของผมย้อนกลับที่สายตาว่างเปล่าของโสภีตอนที่ผายมือเชิญผมเข้าไปในห้อง ผมขยับเดินตามเธอเข้าไปอย่างว่าง่ายราวกับถูกสะกด  ภายในห้องไม่กว้างไม่แคบจนเกินไปนัก สิ่งที่รบกวนผมตั้งแต่ก้าวเข้ามาคือควันธูป ผมแสบตาจนต้องหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดน้ำตา พอดวงตาปรับความเคยชินจนสามารถมองเห็นรอบๆห้อง สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าทำเอาผมผงะ อะไรที่ผมเห็นมันต่างจากที่ผมคิดไว้อย่างกับดูหนังคนละเรื่องเลย ผมคาดหวังที่จะได้เห็นโต๊ะหมู่บูชาเทวรูปแปลกๆที่มีรูปพรรณสัณฐานที่ไม่น่าไว้วางใจ เทวรูปที่น่ากลัว น่าผงะตะลึงที่ได้เห็น แต่สิ่งที่ผมเห็นตรงหน้ากลับเป็นโต๊ะหมู่บูชาพระพุทธรูปนานาปาง สีทองขององค์ท่านอร่ามตา แจกันที่วางไว้ทุกมุมโต๊ะล้วนเสียบด้วยดอกบัวก้านอ่อนช้อย กลีบสีเขียวบางของมันถูกบรรจงพับไว้อย่างสวยงาม แสงไฟจากเทียนวาบไสวไปทั้งห้อง กลิ่นธูปหอมอบอวล โสภีก้มลงคุกเข่าจุดธูปแล้วพนมมือ บทสวดมนต์หลากบทขลังและศักสิทธิ์สวดผ่านจากริมฝีปากสีธรรมชาติของเธอ ผมทรุดตัวลงนั่งข้างๆเธอ ฟังเธอสวดจนเพลิดเพลิน บทสวดของเธอจบลงที่การแผ่เมตตา และอุทิศส่วนกุศลให้กับสัตว์โลกทั้งหลายรวมถึงคนที่ทำร้ายเธอด้วย  ในรายชื่อเจ้ากรรมนายเวรของเธอมีผมรวมอยู่ด้วย ได้ยินอย่างนั้นแล้วผมหันขวับไปทางเธอทันที “เมื่อก่อนฉันชอบที่จะพาคนที่คุ้นเคยที่กำลังโศกเศร้ากับปัญหาชีวิตต่างๆเข้ามาในนี้ เพื่อปลอบขวัญและบอกให้เขาพึ่งคุณพระ  แต่การณ์กลับเป็นว่าหลายคนที่ได้เข้ามาที่นี่กลับย้อนกลับมาอีกครั้งตอนที่ฉันไม่อยู่และลักพระพุทธรูปเก่าๆที่มีอยู่ในนี้ไปเสียเกือบหมดฉันเลยต้องปิดห้องนี้อย่างแน่นหนา และไม่เชื้อเชิญใครเข้ามาง่ายๆอีก แต่คุณต่างออกไป” โสภีหันมาทางผมด้วยสายตาเรียบเฉย “ที่จริงน่ะ...ฉันก็แค้นคนเป็นนะ แต่รู้ไหมคะจิม ทุกคนมีกรรมเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น” สายตรงไปตรงมาของโสภีทำผมสะดุ้ง “เราไม่ต้องไปทำอะไรคนที่ทำร้ายเราหรอก ถ้ารู้สึกเจ็บปวด แค้นเคืองกับสิ่งที่ได้รับ การตอบโต้ทางกายลังแต่จะทำให้ตัวเองไม่มีความสุข สู้หันกลับมาทำใจให้สงบแล้วแผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศล และอโหสิกรรมให้เขา ยับยั้งตัวเองให้ได้แค่นั้นเราก็พบสุขแล้ว” โสภีวางมือบนมือผม ผมมองหน้าเธอ เธอพยักหน้าให้ผม “ฉันอภัยให้คุณ อภัยทั้งที่ผิดหวังที่คุณก็ร้ายไม่น้อยไปกว่าคนอื่นเลย บางทีอาจจะมากกว่าคนอื่นด้วยซ้ำ แต่ฉันก็ไม่โกรธคุณหรอก” โสภีแย้มยิ้ม จากคุณ : vannessia - [ 23 ส.ค. 49 23:47:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมตัวอ่อนเลยครับ   ที่แท้แล้วเธอก็รู้ทั้งหมดที่ผมทำ ใช่....ผมไม่พอใจยัยพริตตี้มานานแล้ว ยัยนั่นทำผมกลายไอ้บื้อในสายคนอื่น เธอล่อหลอกให้ผมรักแล้วใช้ผมไต่ไปสู่ตำแหน่งผู้ช่วยหัวหน้าแผนกทั้งที่เธอก็รู้ว่าผมหวังไว้กับตำแหน่งนี้ไว้มากแค่ไหน ใจผมเจ็บกับพฤติกรรมของพริตตี้มานานแล้ว     เธอไม่ได้ลื่นหรอกครับ แต่ส้นรองเท้าเธอหักต่างหากครับ ผมจัดการเอง รู้ใช่ไหมครับว่าก้นกบร้าวน่ะมันไม่มีวันหายหรอกนอกจากจะทรมานเวลาอาการมันกำเริบเท่านั้น   ที่พี่สมคิดกับลูกน้องสาวประสบอุบัติเหตุนั่นน่ะหรือครับ ที่จริงมันก็ไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับผมหรอก แต่....ด้วยความเคารพครับ ผมจัดการพวกเขาเอง เมียพี่สมคิดเป็นน้องของผมครับ น้องสาวแสนดีของผมต้องโศกเศร้าหัวใจกลัดหนองกับสายสัมพันธ์ของชายโฉดหญิงชั่วคู่นี้มานานแล้ว ความป่าเถื่อนใช้กำลังยามที่ทะเลาะกันเป็นภาวะที่น้องผมต้องทนรับครับ ที่ผ่านมาเธอว่าเธอทนได้ แต่หัวอกคนเป็นพี่อย่างผมไม่เอาด้วยหรอกครับ หลายครั้งผมเสนอวิธีการสั่งสอนพวกมันแก่น้องผม ทว่าเธอกลับไม่กล้าพอทำผมลุ้นไม่ขึ้นจนหมดใจ แต่อย่างไร ไม่ทราบจู่ๆวันที่พี่สมคิดแล่นมาเม้งโสภีเรื่องเงินของชู้เธอก็ตัดสินใจโทรมาไฟเขียว  ผมปรีดาเป็นอย่างมากที่จะโทรบอกนักเลงที่คบหากันมานานให้ช่วยจัดการให้  เอาให้เละ..จำได้ว่าผมสั่งแบบนั้น ไม่ต้องเดาให้เสียเวลาหรอกครับ...เพราะเรื่องเอกสารที่ผิดพลาดนั่นผมทำเอง ผมคนที่บอกคุณว่าไม่เคยอยากทำให้ใครเดือดร้อนคนนี้ล่ะ   ตาแก่หัวหน้าของผม  มันก็โดนในสิ่งที่สมควรเหมือนกัน มันหลอกให้ผมทำงานให้มันได้ก้าวขึ้นสู่ความเป็นใหญ่มานานแล้ว แต่ก็ไม่เคยทำตามสัญญาที่จะโปรโมทผมขึ้นเป็นผู้ช่วยสักที ในทางกลับกันมันดันไปโปรโมทคนที่แทบไม่มีมันสมองเป็นกลุ่มก้อนอย่างยัยพริตตี้ขึ้นแทนผม ผมไปหาซื้อรถเก่าๆมาเตรียมไว้สำหรับแผนของผมและผมก็มีโอกาสได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ผมชนมันซะสาสมความขึ้งโกรธที่สะสมมานาน เสร็จแล้วก็เอารถไปทิ้งแม่น้ำ รถชนคนเมาตีสองตีสามน่ะหาพยานที่ให้ปากคำชัดเจนค่อนข้างยากครับ อ้อ!จำได้แล้วครับ....วันนั้นหลังจากที่ได้เห็นห้องนี้แล้วเมื่อคิดรวมกับท่าทางพิลึกๆของโสภีกระบวนการคิดผมก็บรรเจิด    พอฟังเรื่องของแมนผมก็เล่าเรื่องที่ผมเห็นมาให้เขาฟังบ้าง แถมยังทิ้งความเห็นอันเป็นปริศนาให้เขาต้องขบคิด ผมบอกแมนว่า....ผมคิดว่าโสภีเล่นของ เธออาจเป็นพวกแม่มด..... เจ้านั่นเชื่อเรื่องผีสางนางไม้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรได้ฟังก็ขวัญบินซิครับ  ไอ้ความที่ว่าผมเป็นคนที่ชื่อเสียงไม่เคยด่างพร้อยเรื่องโกหก เขาเลยเชื่อสนิทครับ ว่าโสภีเป็นแม่มดเล่นของในห้องลับนั่นจริงๆ   แล้วที่ผมมาที่นี่ก็ไม่ใช่เพราะความเชื่อเรื่องแม่มดอะไรหรอก ผมแค่ต้องการรู้ว่าโสภีระแคะระคายอะไรพฤติกรรมผมบ้าง เธอถึงจับตาผมแบบนั้น ซึ่งมันก็เป็นไปอย่างที่ผมคาดไว้  เพราะเธอรู้จักโลกดีกว่าผมเธอจึงทันและดูผมออกมาตั้งแต่แรก โสภีเป็นคนดีและผมก็ชอบเธอครับ ใครทำอะไรร้ายๆเจ็บๆกับเธอๆก็ไม่เคยคิดจะตอบโต้ใครได้แต่พึมพำบอกตัวเองว่า...ช่างมัน ปล่อยไป...ไม่เป็นไร...ผมนับถือเธอเรื่องนี้ครับ แต่ก็อย่างที่บอกการอยู่คนเดียวในหมู่คนเลว ถ้าไม่มีพรรคพวกหรือเพื่อนสนิทมันเป็นภัย ที่ผมทำไปทั้งหมดนั้นก็แค่...เคืองเท่านั้นแหละไม่มีอะไรมากกว่านี้ ...ไม่น่าเชื่อนะครับว่าแค่ความรู้สึกเคืองของผมจะสามารถปั้นโฉมของผู้หญิงเรียบง่ายคนหนึ่ง คนที่ธรรมะประจำใจให้กลายเป็นแม่มดเล่นคุณไสย์มนต์ดำไปเสียได้  แล้วลองคิดเล่นๆดูนะครับว่าถ้าผมแค้น.....ไอ้ความกระหายที่จะจัดการกับคนที่ปรปักษ์กับความไม่พอใจของผมจะอยู่ในขั้นรุนแรงขนาดไหน? แน่นอนครับ...ผมจะทำทุกอย่าง..เพื่อหลุดพ้นจากความทรมานที่กัดกร่อนวิญญาณของผม บางทีถ้าจำเป็นผมอาจฆ่าทุกคนที่ทำผมต้องลำบากหัวใจ และ....เมื่อถึงตอนนั้นผมก็ไม่อาจแน่ใจได้อีกแล้วว่า น้ำใจของโสภีจะยังคงมีพอสำหรับการให้อภัยอีกหรือไม่?.... ทุกอย่างจะออกมาในรูปแบบไหน?  อย่าคิดต่อเลยครับ.... จากคุณ : vannessia - [ 23 ส.ค. 49 23:48:23 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ร้ายกาจอย่างแรง จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 24 ส.ค. 49 11:41:05 A:124.120.203.161 X: TicketID:122053 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หึหึ  มาแปะโป้งจองรออ่านครับ  เดี๋ยววันเสาร์มา จากคุณ : ปฤษณะ - [ 24 ส.ค. 49 12:07:43 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โสภีดันไปรู้ "ความลับ" ของจิมซะแล้ว จิมจะทำอะไรต่อไปล่ะ ... จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 25 ส.ค. 49 23:25:24 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เอาใจช่วยโสภี :) (สังเกตไม่มีสระอุค่ะ) จากคุณ : scottie - [ 25 ส.ค. 49 23:38:40 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หุหุหุ  รอบนี้เดาออกว่าใครทำแฮะครับ  แต่เดาไม่ออกว่าอะไรอยู่ในห้อง ตรงการบรรยายความคิดของตัวเอกช่วงแรก ๆ ผมติดใจมากทีเดียว  ชอบนะครับ  มันลื่นไหลดีน่ะ  ไม่รู้แฮะ  รู้สึกดีครับ คุณวาเนสเขียนเรื่องสั้นเก่งนะครับ  *0* ว่าง ๆ จะมาสูบไปอีก จากคุณ : ปฤษณะ - [ 26 ส.ค. 49 16:48:55 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณค่ะ คุณscottie ที่ติงมา จะระวังให้มากขึ้นค่ะ คุณปฤษณะคะ ขอบคุณมากค่ะ ได้เลยค่ะ มาสูบไปอ่านได้อีกนะคะ ทุกท่านที่ร่วมให้คำวิจารณ์ด้วยขอบคุณมากๆเลยค่ะ จากคุณ : Vannessia (vannessia) - [ 27 ส.ค. 49 20:58:20 ]