CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    สวรรค์ นั้น มี ตา

    ฉันเคยเขียน นิยาย มาหลายบท
    ร้าวรันทดสุดเศร้าเกินหรรษา
    มากด้วยความคิดฝันพรรณนา
    และสุดท้ายหลั่งน้ำตาทุกบทตอน

       ทำไมหรือถึงจะถือชีวิตเศร้า
    กินความเหงาเข้าซึ้งถึงใจกร่อน
    หรือชีวิตเปี่ยมล้นเรื่องร้าวรอน
    หรือนิยายอาวรณ์มันฝังทรวง

       ลืมตาตื่นขึ้นมาในครานี้
    แสงรวีสาดส่องทุกห้องหวง
    นิยายร้าวรันทดกลายปดลวง
    เพราะแสงสรวงจากสวรรค์นั้นปรีดา

       ร้าวหรือร้อนก่อนสลายสลับขื่น
    กลับเป็นชื่น อัศจรรย์ หมื่นพันค่า
    กลับเพียบพร้อมย้อมชีวิตนิมิตมา
    เสมือนว่าแลหลังถูกฝังคลอง

       เมื่อสุขแล้วแลถอยค่อยรู้สึก
    ว่าร้าวลึกดังเราเฝ้าคันฉ่อง
    เพียงล้มลุกทุกข์ระกำฉายทำนอง
    สะครต้องเปลี่ยนได้ในสักวัน

       เหมือนนิยายจบลงตรงท้ายบท
    เรื่องใสสดบานชื่นระรื่นขวัญ
    ฟ้าเบิกบานสรวงสะอ้านสำราญครัน
    ขอขอบคุณ  ..สวรรค์นั้นมีตา


    จารไว้ ณ เช้า พฤหัส ๒๔ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๔๙
    ๘:๓๐ นาฬิกา  เรือนนนทบุรี ประเทศไทย

     
     

    จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 24 ส.ค. 49 08:34:58 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | PanTown.com | BlogGang.com