 |
สวรรค์ นั้น มี ตา
ฉันเคยเขียน นิยาย มาหลายบท ร้าวรันทดสุดเศร้าเกินหรรษา มากด้วยความคิดฝันพรรณนา และสุดท้ายหลั่งน้ำตาทุกบทตอน
ทำไมหรือถึงจะถือชีวิตเศร้า กินความเหงาเข้าซึ้งถึงใจกร่อน หรือชีวิตเปี่ยมล้นเรื่องร้าวรอน หรือนิยายอาวรณ์มันฝังทรวง
ลืมตาตื่นขึ้นมาในครานี้ แสงรวีสาดส่องทุกห้องหวง นิยายร้าวรันทดกลายปดลวง เพราะแสงสรวงจากสวรรค์นั้นปรีดา
ร้าวหรือร้อนก่อนสลายสลับขื่น กลับเป็นชื่น อัศจรรย์ หมื่นพันค่า กลับเพียบพร้อมย้อมชีวิตนิมิตมา เสมือนว่าแลหลังถูกฝังคลอง
เมื่อสุขแล้วแลถอยค่อยรู้สึก ว่าร้าวลึกดังเราเฝ้าคันฉ่อง เพียงล้มลุกทุกข์ระกำฉายทำนอง สะครต้องเปลี่ยนได้ในสักวัน
เหมือนนิยายจบลงตรงท้ายบท เรื่องใสสดบานชื่นระรื่นขวัญ ฟ้าเบิกบานสรวงสะอ้านสำราญครัน ขอขอบคุณ ..สวรรค์นั้นมีตา
จารไว้ ณ เช้า พฤหัส ๒๔ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๔๙ ๘:๓๐ นาฬิกา เรือนนนทบุรี ประเทศไทย
จากคุณ :
tiki_ทิกิ
- [
24 ส.ค. 49 08:34:58
]
|
|
|
|
|