ชรอุ่มชุ่มชื่นทั้งผืนป่า
เริงร่ารับริ้วตะวันฉาย
เริงร่มห่มหล้าท้าทาย
เริงร่ายลำนำทำนอง
หยัดยืนเหยียดหยั่งวิญญาณ
แตกกิ่งต่อก้านสานสนอง
สอดสลับเลื่อมลายใยยอง
คือวิจิตรครรลองของแผ่นดิน
ณ ที่แห่งนี้มีตำนาน
การสืบสานธารใสไม่สุดสิ้น
ธรรมชาติจำนรรจ์ถ้อยร้อยริน
กระซิบผ่านกรวดหินอยู่นานเนา
บอกเล่าข่าวคราวของใบไม้
ที่ปลิดร่างพร่างพรายตรงชายเขา
ลมจุมพิตคลื่นสะท้านสะท้อนเงา
ฉ่ำฉายย่างก้าวกาลเวลา
ครืนครั่นลั่นเลือนสะเทือนภพ
ฝุ่นตลบอบไอไปทั้งป่า
ถนนสายใหม่กำลังมา
พร้อมแผนพัฒนา..อารยะ
มาบรรเลงเพลงศพของใบไม้
ที่ร่ำไห้เข็ญขุกทุกขณะ
แหบโหยลีลามรณะ
ปลิดปลิวปล่อยปละ... ทีละใบ
มนุษย์เป็นธุลีหนึ่งในจักรวาล
เป็นปรากฏการณ์อันวูบไหว
เกิดขึ้นดำรงอยู่ดับสูญไป
เช่นเดียวกับใบไม้ในพนา
อหังการ์กลับทะยานขึ้นผลาญโลก
ตั้งตัวเป็นหัวโจกอย่างบอดบ้า
เวียนวนว่ายเวิ้งอวิชชา
หารู้ไม่ว่าฆ่าตัวตาย
แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 49 06:38:44
จากคุณ :
Kala_mydog 
- [
25 ส.ค. 49 04:52:43
]
เพลงศพใบไม้
