ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 2 ความคาดหวังที่ไม่สมหวัง บ้านของสมชาย มีเนื้อที่ประมาณ 40 ตารางวา อยู่ในเขตปริมณฑล ปลูกเป็นบ้าน 2 ชั้น 3 ห้องนอน หลังเล็กๆ ไม่ใหญ่โตอะไร แต่ก็พอมีที่เหลือหน้าบ้าน เขาปลูกบ้านหลังเล็กๆ แบบเพิงหมาแหงน เอาไว้ให้คนเช่า มี 2 ห้อง ฝาบ้านทำด้วยยิปซั่มที่เขาเอามาใช้ตีฝ้าเพดานนั่นแหละ แต่ละห้องกว้างประมาณ 3 คูณ 4 เมตร ห้องน้ำอยู่หลังบ้านใหญ่ ห้องเช่าเลยถูกแบ่งให้สมชายและนิดใช้เป็นรังรักเิริ่มต้นชีวิตคู่ที่นี่ มันก็ยังดีมีที่ซุกหัวนอน ไปทำกับข้าวก็อาศัยครัวในบ้านใหญ่ จะใช้ห้องน้ำก็ต้องเดินออกไปนอกบ้านไกลราวๆ 20 เมตร เรื่องวุ่นๆ ของบ้านสมชายมีมากมายหรือคณานับ ไปใช้ครัวเขา ก็ต้องเช็ดถูทุกครั้งให้สะอาดดังเช่นเดิม นิดก็พยายามระวังตัวเองมากๆ ไม่อยากให้เขาว่าได้ แต่ก็ไม่วายมีเรื่องเข้ามาไม่หยุดหย่อน ดังเช่นในคืนหนึ่ง น้องชายของสมชาย ที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับนิดกลับบ้านดึก เอากระทะมาทอดไข่เจียวแล้วไม่ล้าง ทิ้งคาไว้จนเช้าแม่สมชายตื่นมาเห็นโมโหด่าพาลมองนิดด้วยหางตา แม้ไม่เอ่ยชื่อใครก็รู้แล้วว่าเขาด่าใคร พอสมชายกลับมาจากทำงานนิดเลยบอกกับสมชายว่า วันนี้แม่โมโหด่านิดว่าทำกับข้าวไม่ล้างกระทะ แต่นิดไม่ได้ทำ ไม่รู้ใครทำ เมื่อสมชายได้ยินดังนั้นเลยโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง เมียกรูไม่ผิด ใครมันทำฟ่ะ แล้วเขาก็ไปถามน้อง จนได้ความ เขาเลยไปโวยวายกับแม่เขา แม่เลยโกธรนิดหาว่ามีอะไรก็ฟ้องผัว ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ผัวกับลูกสะใภ้คนใหม่น่าจะเริ่มต้นด้วยดี กลับดูท่ามีแต่แย่ลงๆ หากสมชายไม่แสดงอาการเกรี้ยวกราดกับแม่เขาก็คงจะทำให้อะไรๆ ไม่แย่อย่างที่เป็นอยู่นี้ นี่แค่เรื่องเล็กๆ แต่เกิดขึ้นประจำเนื่องจากอยู่กันหลายคนจำมือใครดมไม่ได้ ก็มาลงที่นิดลูกสะใภ้ก่อนเพื่อน ใช่ไม่ใช่ไม่รู้หละ นิสัยประจำตัวของแม่สมชาย บางทีก็ดูแปลก เหมือนแกใจดี บางทีก็ดูเหมือนแกใจร้าย เหมือนในหนังเปี๊ยบเลย แนวๆ แม่ผัวกับลูกสะใภ้น่ะ จะว่าเป็นคนผีเข้าผีออกก็ว่าได้ อันนี้ขอบอกว่าแม่สมชายก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งซึ่งอาจจะมองโลกแตกต่างจากนิด หรือคนอื่นๆ เขาก็มีทั้งส่วนดีและส่วนเสียผสมกันไป แต่ดูแกจะมีส่วนเสียมากกว่าส่วนดีนะ พูดถึงเรื่องพ่อของสมชายบ้าง พ่อแกเป็นคนไม่ค่อยพูด เกรงใจแม่มาก เคยเห็นแกดื่มเหล้ากับบ้านแค่ครั้งเดียวจริงๆ แม่โกธรมากๆ ทำเป็นผีเข้า อันนี้ไม่รู้น่ะว่าเข้าจริงหรือเป็นการแสดง แม่สมชายทำเดินตัวแข็งลงบันได้แบบตั้งใจให้ตกบันได พ่อยืนขวางไว้ หายเมาเป็นปลิดทิ้ง ยกมือไหว้ จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ส่วนแม่พูดประมาณว่า เป็นวิญญาณของยายสมชายมาเข้าสิง จะเอาลูกไปด้วย เพราะพ่อสมชายทำไม่ดีกับแม่สมชาย ประมาณนี้น่ะ งง เหมือนกัน แค่กินเหล้า เดินร้องเพลงกลับบ้าน ไม่ได้หาเรื่องใครสักหน่อย น่าสงสารพ่อสมชายมาก ลูกๆ ก็ช่วยกันจับแม่ไว้ พ่อรีบไปเอาธูปมาจุดไหว้ขอขมายาย จากนั้นก็ได้ยินเสียง “ปัง” แม่ล้มกับพื้น ผีออกทันที จากนั้นพ่อจะปฏิบัติตัวอยู่ในโอวาทแม่ตลอด บุหรีก็ไม่กล้าสูบ ต้องเลิกเด็ดขาดเพราะถูกตบหน้าจนบุหรี่กระเด็นมาแล้ว แต่ในเรื่องการตัดสินใจอื่นๆ แม่สมชายก็ให้พ่อสมชายเขาเป็นใหญ่บ้าง แล้วแต่โอกาส เท่าที่สังเกตแม่สมชายใครขัดใจไม่ได้ จะทำท่าตายอย่าเดียว เรียกว่าเอาความตายมาขู่ไว้ก่อนจนใครๆ ต้องยอมกันทั้งบ้าน พ่อสมชายเป็นคนขยัน เป็นคนดีมากๆ สำหรับคนที่ถูกเรียกว่าพ่อ และ ผัว รักครอบครัวสุดๆ แกทำงานเก็บหอมรอบริบจนมีเงินไปไถ่ที่ดินของย่าสมชาย ทำให้ตระกูลเขามีสมบัติพอที่จะให้ลูกหลานมากมาย แกเป็นคนไทยเชื้อสายมอญ เป็นคนมีมานะสู้ชีวิตมาก แกมีส่วนดีมากกว่าส่วนเสีย แม้จะมีความคิดโบราณๆ อยู่บ้างแต่ยังไงก็ไม่โบราณและเห็นแก่ตัวเท่าแม่สมชาย จากคุณ : noyne - [ 25 ส.ค. 49 18:04:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สมชัย น้องชายของสมชาย ไม่ค่อยกับถูกกันกับสมชายเท่าไหร่ อายุน้อยกว่าสมชาย 2 ปี แม่รักน้องมากกว่า เลี้ยงลูกเสียคน เอาทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่อง ล่า ผู้หญิง พ่อแม่เสียเงินค่า:-)และไม่ซิงสาวไปหลายต่อหลายคนแล้ว ทุกวันนี้ก็มีชีวิตไม่เป็นหลักเป็นฐานอาศัยสมบัติเก่าทำกิน (เลี้ยงปลา) มีลูกก็เลี้ยงไม่ได้ พ่อแม่ต้องช่วยตลอดขนาดอายุจะ 40 ปีอยู่มะรอมมะร่อ เรียนจบแค่ ม. 3 เกเร หนีเรียน เลยไม่ได้เรียนต่อ พอไปเป็นทหารก็หนีทหาร จนทุกวันนี้อย่างที่บอก หากินกับสมบัติเก่า เพราะไปสมัครงานที่ไหนเขาไม่รับ สมพร น้องสาวของสมชาย จะ่ไปแล้วเธอดูดีกว่าพี่ชายทั้งสองทางด้านจิตใจและความประพฤติ แต่เสียอย่างเดียวสมัยนั้นพูดจาหยาบมาก อยากบอกว่าหยาบกันทั้งบ้าน และทุกคนที่บ้านนี้พูดเสียงดังมาก ยิ่งวันรวมญาติละก็ คุยกันธรรมดานึกว่าคนตีกัน เสียงดังไปสามบ้านแปดบ้าน เธอค่อนข้างมีฤทธิ์น้อยกว่าคนอื่นๆ ที่กล่าวมา เธอมีอายุน้อยกว่านิดแค่ปีเดียว เรียนจบ ป.ว.ช. เท่ากับสมชาย ถึงแม้เธอจะติดนิสัยเข้าข้างพี่น้องตัวเองบ้าง แต่นิดไม่เคยเกลียดหรือโกธรเธอเลยน่ะ ดูว่าเธอน่าสงสารซะมากกว่า ที่ต้องมารับเวรรับกรรมจากการกระทำของคนในครอบครัวที่มันตกทอดไปสู่เธอและครอบครัว โดยที่เธอเองไม่รู้ตัวเลย วันหนึ่งในปีแรกของการแต่งงาน ย่าของสมชายที่มาเที่ยวหาหลานๆ วันนั้นก็มีหลายๆคนนั่งดูทีวีกันที่บ้านใหญ่ คุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนแม่สมชายพูดขึ้นว่า “นิดเ อ็ ง น่ะ เกิดมาไม่มีถุงเงินถุงทอง ไม่เหมือนสมพรมัน มีติดตัวมาตั้งแต่เกิด” นิด งง และรู้สึกถึงการดูถูกดูแคลนจากแม่สามีสุดๆ ทันใดนั้นเอง ย่าของสมชายก็ตอบแทนนิดไปอย่างทันควันว่า “เ อ็ งน่ะพูดไม่ถูก ลูกผู้หญิงน่ะ เกิดมามีถุงเงินถุงทองติดตัวมาทุกคนแหละ แต่นิดมันมีน้อยเท่านั้นเอง” นิดรู้สึกดีใจที่ย่าช่วยตอบให้ แย่จังตัวเองเกิดมาไม่มีถุงเงินถุงทองมากมายเหมือนกับสมพร แม่ผัวนี่ช่างเอามาเปรียบกันได้น่ะ ชีวิตคนเราไม่ได้มีแค่ 18 ปี เอาไว้เจอกันตอน 40-50 ปีไม่ดีกว่าหรอ ว่าใครจะมีมากกว่ากัน การดูถูกคนอื่นตั้งแต่เขายังไม่ออกเดิน คล้ายๆ กับนิทานเรื่องกระต่ายกับเต่าไม่มีผิด นิดก็คิดอยากพูดตอกกลับไปเหมือนกัน “เพราะหนูได้ลูกแม่ทำผัวนะสิ หนูเลยวาสนาตกต่ำ ลูกแม่ไม่มีปัญหาหาถุงเงินถุงทองมาให้หนู” เหอๆๆๆ หากแม่สมชายได้ยินคำนี้ละก็มีอันต้องบ้านแตกทีเดียว คริกๆๆๆๆ นิดรู้สึกถึงความผิดหวังกับการอยู่ร่วมกับครอบครัวของสมชายเป็นอย่างมากๆ วันๆ ต้องคอยหลบหลีกเรื่องที่ต้องมีปากเสียงกัน โดนกระหน่ำการดูถูกจากแม่ผัวเป็นระยะๆ ขนาดนอนคนละบ้าน แต่อย่างว่าเปิดประตูหน้าบ้านก็เจอกันละ มันก็ไม่ต่างอยู่ร่วมชายคาเดียวกันสักเท่าไหร่ ชีวิตคู่ที่เพิ่งเริ่มต้น ดูออกหวานปนขมไปซะแล้ว... แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 49 18:08:01 จากคุณ : noyne - [ 25 ส.ค. 49 18:07:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่ 3 เซ็กส์ฆ่าลูก หลังแต่งงานปุ๊ป นิดก็ตั้งท้องปั๊บทันใจดีจังไม่มีการวางแผนครอบครัวใดๆ ส่วนสมชายก็ได้งานใหม่เป็นช่างเทคนิคประจำโรงงานผลิตเครื่องดื่ม งานหนักกว่าเดิม และเงินเดือนก็มากขึ้น เป็นวันละ 100 บาท ในสมัยนั้นเงินเดือนขนาดนี้ก็เป็นค่าแรงขั้นต่ำ ไม่มาก แต่ก็ไม่น้อยเกินไป อาศัยทำโอทีมากๆ เดือนหนึ่งๆ ก็รับเป็น 2 เท่า ทีเดียว บ้านก็อยู่ฟรี  นิดจึงคาดว่าคงจะเลี้ยงลูกได้ไม่มีปัญหา เมื่อนิดตั้งท้องลูกคนแรก มีอาการแพ้ท้องสุดๆ ข้าวปลาอาหารกินอะไรไม่ได้เลย นิดอาศัยกินข้าวต้มเปล่าๆ น้ำปลาก็กินไม่ได้ เหม็นไปหมด สมชายไม่รู้ห่วงเมียบ้างรึปล่าว รู้แต่ว่าใช้เมียเหมือนขี้ข้า ไม่ช่วยอะไร ถือว่าตัวเองทำงานนอกบ้านแล้ว วันหนึ่งขณะที่ท้องได้ประมาณ 12 สัปดาห์ อาการแพ้ท้องของนิดยังไม่หายไปทั้งหมด วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ สมชายตื่นมาก็ไม่ทำอะไร นอนดูทีวี ส่วนนิดนั่งซักผ้ากองโตอยู่คนเดียว ไม่ช่วยอะไร เรียกให้มาช่วยก็แล้ว บอกแต่ “หน้าที่เมีย” นิดนึกโมโห ว่าซักเสร็จจะพักละ เห็นสมชายเปรยๆ ว่า จะออกไปดูหนังข้างนอก แต่เขาก็ไ่ม่ยักจะมาช่วยให้งานเสร็จๆ จะได้ออกไปข้างนอก จนนิดเริ่มอารมณ์เสีย ซักผ้าเสร็จก็หาอะไรกิน นั่งดูทีวีไป แต่สมชายกลับมาชวนไปดูหนัง ซึ่งนิดไม่อยากไปเพราะเหนื่อยอยากพักผ่อน และก็สายมากแล้วด้วยและวันนี้ก็เป็นวันแรกที่สมชายระเบิดอารมณ์ พูดขึ้น มรึง ขึ้นกรู กับ นิดเป็นครั้งแรก แถมชกต่อยข้างฝา ไม่ยอมท่าเดียว จะเอานิดไปนั่งเป็นเพื่อนที่โรงหนังให้ได้ โดยไม่สนใจสังขารของนิดว่าไปนั่งทรมานรึปล่าว สุดท้ายเด็กน้อยสมชายก็ได้ของเล่นสมใจ เลิกงอแงไปเพราะยังไงนิดก็ต้องยอม หากไม่ยอมก็มีแต่เรื่องปวดหัวรำคาญ พรางนึกในใจเริ่มจะรู้ซึ้งถึงความรักของสมชาย มากขึ้นและมากขึ้น เพียงช่วงเวลาแค่ 3เดือนที่อยู่ด้วยกัน นิดทนทรมานกับอาการแพ้ท้องจนครรภ์อายุได้ประมาณ 14 สัปดาห์ คนท้องเนี่ยนะ ต้องระวังมากๆ ช่วงท้องอ่อนๆ แต่นิดอายุยังไม่ถึง 18 ปีดีเลย ไม่เคยมีลูก ไม่มีประสบการณ์ชีวิตอะไรที่จะทำให้ตัวเองระวัง แต่สัญชาติญาณความเป็นแม่เตือนตัวเองเสมอว่า เรื่องเซ็กส์ต้องห่างๆ เพราะเรากำลังท้อง แต่เจ้าพ่อประคุณสมชายจิตสำนึกไม่มีแม้แต่นิดเดียว อยู่ด้วยกันจนเมียท้อง 3เดือนกว่า แทบไม่เคยหยุดกิจกรรม “เซ็กส์”เลยแม้แต่วันเดียว นอกจากเขาเหนื่อยจากทำงานมากๆ จนทำไม่ไหวนั่นแหละนิดถึงได้พัก  และวันนี้พิเศษมากเกิดอยากให้เมียมีเซ็กส์แบบ เมียอยู่บนผัวอยู่ล่างซะด้วย นิดบอกไปว่าไม่ทำ เพราะกำลังท้อง กลัวแท้ง คำว่า “กำลังท้อง” และ “กลัวแท้ง” ไม่สามารถหยุดความหงี่ และความกระกละกระกรามในกามของสมชายได้เลยแม้แต่นิดเดียว ออกการโกธรตีอกชกฝาอีกละ สุดท้ายมันก็จบความโกธรได้อย่างไม่ต้องเดา นิดเอาชีวิตลูกและความเจ็บปวดของตัวเองแลกเซ็กส์แบบสะใจผัวเพียงครั้งเดียว มันส์ครั้งเดียว เสียวคนเดียวให้สมชายอย่างที่เขาต้องการ แต่ชีวิตของลูกที่กำลังจะลืมตาอีกเพียง 5 เดือนเศษ ต้องดับวูบลงไปอย่างน่าเสียดาย พอรุ่งเช้าวันถัดไป จำได้ว่าเป็นวันอาทิตย์ เดือนกันยายน 2531 มีเลือดออกมา แต่ไม่เอะใจอะไร นิดก็ทำโน่นทำนี่ในครัว ทำราดหน้าเสริฟคนในบ้าน เดินไปเดินมาจนรู้สึกว่ามีเลือดออกอีกแล้ว ใจสั่นความกลัวเกิดขึ้นมาทันที สบตากับสมชายพร้อมกับบอกว่า “เมื่อคืนบอกแล้วไม่เชื่อ เลือดออกแล้ว แท้งแน่ๆ เลย” สมชายไม่ตอบ ดูหน้าเจือนๆ เหมือนจะรู้ว่าตัวเองเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ตอนนั้นคงไม่มีอะไรดีไปกว่าพึงพระพึ่งเจ้า อธิฐานและอธิฐาน ขออย่าให้แท้งเลย คืนวันอาทิตย์ นิดนอนไม่หลับทั้งคืน อาการปวดท้องน้อยจี๊ดๆ เริ่มขึ้นเป็นระยะๆ นิดตั้งใจจะไปหาหมอหากตอนเช้าเลือดไม่หยุดไหล พอเช้าวันจันทร์ เลือดก็ยังไหลไม่หยุด แต่แบบซึมมาเป็นระยะๆ เหมือนคนมีประจำเดือน นิดไปหาหมอที่โรงพยาบาล ตรวจทุกอย่างหมอก็บอกว่าเด็กยังอยู่ แต่ต้องรอดูก่อนเพราะเลือดยังไม่หยุดไหล นิดเลยต้องนอนโรงพยาบาล 1 คืน กับอาการปวดท้องที่ดูจะรุ่นแรงมากขึ้นและมากขึ้น แทบขาดใจเลยทีเดียว แถมด้วยอาการหนาวสั่น คงเป็นเพราะเสียเลือด ก็ได้น้ำเกลือไปแทน 1 ขวด จากคุณ : noyne - [ 25 ส.ค. 49 18:08:50 ]

ความคิดเห็นที่ 4 วันอังคาร หมอมาตรวจ ถามอาการ หมอพูดทำนองว่ายังไงก็แท้งแน่นอน จะให้หมอขูดมดลูกเลยมั้ย เอาออกไปเลย แต่นิดกลัวว่าเด็กอาจจะอยู่ เลือดอาจจะหยุดไหล เลยปฏิเสธหมอไป หมอเลยบอกให้กลับบ้านไปละกัน ให้ก้อนเลือดออกมาแล้วค่อยมาขูดมดลูก ตกลงก็ต้องกลับบ้าน ไปทนนอนทรมานปวดท้องที่บ้านต่ออีก 1 คืน คิดดู ปวดท้องเพราะแท้งลูก 3 วันเต็มๆ วันสุดท้าย ความปวดมากที่สุด เหมือนมีใครเอามือมาจับท้องน้อยแล้วบิด ไปบิดมา จนนาทีสุดท้าย เย็นวันพุธ ก้อนเลือดก้อนนั้นก็หลุดออกมาจากท้องน้อย ติดอยู่ที่ช่องคลอด นิดไม่กล้าเบ่งออก กลัวเลือดจะไหลไม่หยุด รีบนั่งรถตุ๊กๆ ไปหาหมอกับแม่ผัว ไปเบ่งออกที่โรงพยาบาล นิดเห็นลูกอยู่ในถุงเยื่อบางๆ นอนขดตัวมีมือ มีนิ้ว มีขาครบแล้วด้วย แต่ก็เห็นไม่ถนัดทุกส่่วน พยาบาลเดินตามไปเก็บเอาก้อนเลือดที่มีตัวมนุษย์น้อยๆ ผู้อาภัพใส่ถุงพลาสติก นิดถามพยาบาลว่า “เด็กมีเพศรึยังค่ะ หญิงหรือชาย” พยาบาลตอบว่า “ยังไม่มีเพศค่ะ” จากนั้นหมอก็มาขูดมดลูกให้ทันที ขูดแบบสดๆ ไม่มีการวางยาสลบแต่อย่างใด โชคดีที่ไม่มีการดิ้นรนแม้จะเจ็บปวดเพียงใด ไม่งั้นงานนี้อาจจะมดลูกทะลุก็เป็นไปได้ นับจากวันที่เลือดออก จนแท้งนิดนอนร้องไห้ทุกคืน สงสารลูก ทั้งสงสารตัวเอง แม่สมชายก็มาเยี่ยม บอกว่า “เวลาเราท้องเราต้องรักตัวเองนะ ผัวมันจะอยากยังไงก็ช่างมัน เวลาเจ็บตัวมันไม่ได้มาเจ็บด้วย” นั่นสินะ ทำไมนิดไม่รักตัวเองเลย ทำไมต้องยอมสมชายด้วย รักษาความรู้สึกของผัว ไม่อยากให้ผัวโกธร แต่ต้องเสียชีวิตของลูก ตัวเองก็ต้องมานอนเจ็บ มันไม่คุ้มกันเลย จะจำวันนี้ไปจนวันตายเลยทีเดียว หากคิดอีกด้าน เด็กทารกน้อยที่เสียชีวิตไปตั้งแต่ยังไม่ได้ลืมตาดูโลก เขาช่างโชคดีจริงๆ ที่ไม่ต้องเกิดมาเป็นลูกของสมชาย นิดถือว่าลูกไปดีแล้ว หากมีวาสนาต่อกัน คงจะกลับมาเกิดใหม่กับนิดสักวัน...โชคดีของเด็กจริงๆ ที่ไม่มีโอกาสเกิด.... จากคุณ : noyne - [ 25 ส.ค. 49 18:10:11 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอน 4 เซ็กส์ เซ็กส์ เซ็กส์ เบื่อโว้ย... หลังจากที่นิดแท้งลูกคนแรกไปแล้ว ก็ยังไม่ได้ทำงาน ท่านสมชาย ไม่ให้ทำ แบบว่าพยายามทำครอบครัวให้เหมือนคนรวยน่ะ แบบผัวทำงาน เมียอยู่บ้าน กลับมาถึงบ้านต้องหอมแก้มกันและกัน 1 ทีก่อนทุกครั้ง รวมทั้งเวลาก่อนออกจากบ้านไปทำงานด้วย ดูเหมือนจะน่ารักดีนะ แต่ความรู้สึกของตัวนิดเองไม่ได้ซึ้งกับการกระทำนี้เลย ทำมาเป็นรักคิดถึง แต่พอโมโหหน่อย เรียกด่าจิกหัว คำหยาบๆ นี่ออกมาหมดเลย ก่อนนอนบังคับให้นิดกราบซ่งติงผัว อีกด้วย ต้องบอกว่าบังคับ ท่านสมชายคงติดใจ วันส่งตัวเข้าหอวันแรกละมั้งที่ก่อนนอนเมียต้องกราบผัวก่อน นิดจำใจทำอีกละ ไม่ทำเดี๋ยวมันโกธร แต่ทำได้ไม่นานหรอก หมดความนับถือก็เลิกทำ ยิ่งอยู่สันดานยิ่งออกไม่รู้จะไปกราบมันทำไม อยู่บ้านเบื่อๆ นิดเลยแอบไปหางานทำ วันนั้นสมชายเข้ากะดึก กลับมาในตอนเช้า 8 โมงเศษ นิดกำลังเดินจากซอยบ้านกะว่ารีบออกแล้วเชียว แต่ยังดันไปสวนทางกันกลางซอย ผลปรากฎว่า สมชายโกธรมาก ด่ากราดเลย “ทำไมมรึงต้องทำงาน กรูเลี้ยงมรึงไม่พอกินเหรอ ถึงต้องหางานทำ” นิดไม่ตอบทำเฉยๆ ไม่อยากต่อปากต่อคำอายชาวบ้าน นี่เพิ่งอยู่กันยังไม่ทันข้ามปีเลย แต่ใจมันเถียงกลับไปแล้วว่า “ให้กรูกินวันละ 10 บาทเนี่ยนะ กรูหากินเองดีกว่า!!!” ก็จริงนะ กินวันละ 10 บาท ก๋วยเตี๋ยวกลางวัน ไม่กล้าใช้มากกว่านี้ เพราะไม่ได้เป็นคนหาเงิน สุดท้ายสมชายบอกว่า “กรูให้มรึงไปสมัครงานวันนี้นะ แค่วันเดียว ไม่ได้ก็ไม่ต้องไปอีก” เฮ้อ..คอยยังชั่ว นิดได้ไปสมัครงานจนได้งานทำ 2 คนทำงานรวมกันได้เงินเดือนเกือบหมื่น คุณภาพชีวิตก็ดีขึ้น เพราะมีเงินใช้มากกว่าเมื่อก่อน ก็อยู่กันอย่างประหยัดที่สุด ช่วงที่นิดยังไม่ได้ทำงาน ดูสมชายจะภูมิใจตัวเองมาก ที่ทำงานเลี้ยงเมียคนเดียว แต่ตอนหลัง น้องนิดทำงานที่ใหม่ไม่นานก็ออกไปทำงานที่บ. เกี่ยวกับชิ้นส่วนคอมผิวเตอร์ ที่นี้ต้องเข้ากะ พอทำงานเข้ากะทั้งผัวทั้งเมีย โอกาสเจอกันน้อยลง แต่กลับมีเรื่องทะเลาะกันมากขึ้น เช่น นิดจะเถียงสมชายไม่ได้เลย ไม่ว่าอะไรสมชายต้องถูกเสมอ พออ้าปากเถียงหน่อย ก็จะถูกด่าประมาณว่า “เดี๋ยวนี้มรึงทำงานมีเงินเดือนแล้ว มรึงถึงกล้าเถียงกรูใช่มั้ย” กลายเป็นว่า เคยไม่เถียง เคยตามใจยังไงต้องทำตัวเหมือนเดิม อยากจะเรียกการเถียงของนิดว่า “เถียงเพราะทนไม่ไหว” มากกว่า คนเรามันคงจะเคยตัวละนะ หากยอมครั้งหนึ่ง ก็ต้องยอมครั้งต่อไปด้วย พอไม่ยอมกล้าที่จะลุกขึ้นมาพูดเมื่อไหร่ มักจะโดนอีกฝ่ายอ้างเหตุผลแบบสุนัขๆ เรื่องสำคัญที่สุดของชีวิตคู่คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับความต้องการเรื่องเซ็กส์ด้วย สำหรับชีวิตคู่ของนิด ถือว่าเป็นเรื่องสำคัญอันดับ 1 เลยทีเดียว เมื่อความต้องการไม่เท่ากัน มันก็มีแต่ปัญหาๆๆๆๆๆ และทุกๆ ปัญหา มันมักจะมีสาเหตุจากเซ็กส์ที่มากเกินความพอดีของสมชายทั้งนั้น เรื่องการหลับนอน ปีแรก มีเซ็สซ์กันทุกวัน ไม่ต้องถามหรอกวันละกี่รอบ แต่ที่น่าสะอิดสะเอียดสมชายมากๆ ก็คือ แม้แต่วันที่มีประจำเดือนก็ไม่ให้นิดหยุดพัก แมร่งเกิดมาเพื่อทิ่มจริงๆ พอท้องลูกคนที่ 2 ปี 2533 นิด นิดต้องใช้เทคนิคแบบวีดีโอหนัง X ไม่ต้องเปลืองตัวแต่เปลืองปากแทน ไม่งั้นลูกคนนี้คงไม่ได้เกิดแน่ๆ ช่วงมีท้องที่ 2 นี้ ทั้งสองได้รื้อบ้านเช่าที่อยู่ปลูกบ้านถาวรหลังเล็กๆ มี 1 ห้องนอน 1 ห้องนั่งเล่น 1 ห้องครัว แบบเล็กมากๆ แต่ก็ดีกว่าอยู่แบบสภาพเดิมๆ หากจะเล่าย้อนหลังอีกหน่อย สมชายเหมือนคนที่เอาชนะคนอื่นอย่างมาก โดยเฉพาะกับเมียตัวเอง เขาเหมือนเป็นคนที่มีปมด้อย แม่ไม่ค่อยรักเท่ากับน้อง เลยพยายามเรียกร้องความรักความสนใจกับนิดเขา ต้องได้ดังใจทุกอย่าง ใครขัดใจเขาได้ แต่เมียห้ามขัด มีอยู่หลายครั้งที่ละเลาะกันเพราะเรื่องเซ็กส์ สมชายจะใช้วิธีเรียกร้อง พังของ กรีดข้อมือตัวเอง เอาหัวโขกกำแพง หรือ ชกข้างฝา และอดข้าว มันมีทีเด็ดสุดยอดจริงๆ ตอนที่อยู่กันใหม่ๆ ด้วยความรักผัวของนิดเห็นผัวเจ็บไม่ได้ สงสาร ต้องยอมๆๆๆ และก็ยอม วันหนึ่งช่วงที่อยู่ด้วยกัน 2-3 ปีแรก วันนั้นย่าสมชายอยู่ด้วย มันเป็นวันหยุดมีแต่ย่า และสมชายและนิด สมชายชวนนิดเข้าห้อง (กลางวันแสกๆ) นิดบอกไม่ง่ะ และนั่งคุยเล่นกับย่า สมชายหงุดหงิดสุดขีด ทำเป็นเดินถือมีดโกนด้ามสีฟ้าๆ เล่มละ 2 บาท น่ะ เดินโชว์ผ่านหน้า 1 รอบแล้วถือถ้วยเล็กๆ แบบประมาณจะเอาไปรองเลือดละมั้ง นิดถามว่า “ทำไรง่ะ" สมชายตอบ “มรึงไม่ต้องมายุ่งกับกรู” จากนั้นสมชายเดินเข้าห้องนอน คงไปเตรียมตัวเชือดข้อมือตัวเองขู่นิดละสิ เดาไม่ยาก ใจนิดก็หวั่นๆ เลยบอกย่า ไปดูอ้ายคุณสมชายหน่อย ป่านนี้เลือดสาดแล้วมั้ง ย่าตอบมาว่า “อุ๊ย..ช่างหัวมันเถอะ มันไม่กล้าหรอก ตัวใหญ่ใจเท่า อี๋ มด” เฮ้อ...เออ ปล่อยมันไป สุดท้ายสมชายเดินออกมาพร้อมถ้วยไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันก็งอนไม่พูดกับนิดเป็นวันๆ แหละ ....เหนื่อยใจ และมีเหตุการณ์อีกครั้งใกล้ๆ จะจบชีวิตคู่กันแล้ว วันนั้นสมชายกะดึก นิดกะเช้า ช่วงเย็นๆ ก็มีเวลาเจอกัน สมชายเกิดอาการหงี่อีกละ แต่นิดไม่เอาด้วย สมชายก็ใช้มุกเดิมๆ โมโห ไม่กินข้าว นิดก็ห่อข้าวใส่ถุงให้ ไปยื่นให้หน้าบ้าน เพราะรู้ว่ากะดึกไม่มีอาหารขาย ต้องห่อไปกินเอง กลัวจะหิวน่ะ แต่สมชายสะบัดมือออก ไม่ยอมรับข้าว นิดเกิดอารมณ์เหมือนกันนะ ไม่ใช่อารมณ์หงี่เหมือนสมชายนะ แต่มันเป็นอารมณ์ยากจะตึ๊บผัวสักที อายุก็ไม่น้อยแล้ว งอนงี่เง่าเหมือนเด็กๆ มีลูก 2 คนยังไม่เหนื่อยเท่ามีผัวแบบสมชายคนเดียวเล้ย...ว่าแล้วมือที่นิดถือถุงข้าวอยู่ ก็ถูกนิดปาเข้าแอ่งน้ำข้างทางซ๊ะ สะใจจริงๆ ส่วนสมชายเห็นอย่างนั้น กระทืบเท้า โกธรฟาดหัวฟาดหาง อุบาทว์ที่สุด สุดท้ายก็ปล่อยให้มันบ้าไปคนเดียว ดีที่มันยอมรามือเดินไปทำงาน ไม่อยู่ทะเลาะกันต่อ...นิดเอ๊ย..รอดตัวไปอีกวัน จากคุณ : noyne - [ 25 ส.ค. 49 18:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ค่ำวันหนึ่งนิดกะดึก 3 ทุ่ม ต้องออกจากบ้านไปขึ้นรถบริษัทที่หน้าปากซอยงานจะเข้าเวลา 4 ทุ่มตรง พอ 2 ทุ่ม 40 นาที นิดแต่งตัวเรียบร้อย สมชายกะเช้า เลิกงานกลับมาพอดี เกิดอาการหงี่มากๆ รีบไปอาบน้ำและ ชวนนิดเข้าห้อง นิดบอกว่าไม่มีอารมณ์ เพราะอีก 10 นาทีต้องออกไปทำงานแล้ว เท่านั้นแหละ สมชายโกธรเป็นฟืนเป็นไฟ เตะพัดลมล้มคว่ำ นิดเองปีนี้อยู่กันมาปีที่ 4 แล้ว จริงๆตกลงกันว่า วันเว้นวัน หรืออาทิตย์ละ 3 ครั้ง และพฤติกรรมของสมชายเนี่ย เป็นแบบนี้มาตลอด ไม่ได้อย่างที่ต้องการก็จะพาลหาเรื่องทุกอย่าง มันก็ทนไม่ไหวเหมือนกันสิ นิดเลยเตะพัดลมกลิงกลับไปมั้ง ฮ่าๆๆๆ ได้เรื่อง เหมือนเติมเชื้อไฟให้สมชายโกธรมากกว่าเดิม ทำท่าท:-)ตึง ตาขวาง หันซ้ายหันขวาหยิบอะไรใกล้มือได้ก็ฟาดลงไปที่กระจกบานเกล็ดห้องนอนแตกกระจาย “กรูจะไม่ให้มรึงไปทำงาน” สมชายตะคอกสุดเสียง พ่อแม่สมชายได้ยินเสียงกระจกแตกเลยถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ แต่เขาก็ช่วยอะไรนิดไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องให้สมชายสมความปราถนาอีกละ เหมือนโดนข่มขืนไม่มีผิด นิดรีบไปทำงานเพราะเต็มกลืนไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายเชี๊ยคนนี้อีก แม้จะแค่ 8 ชั่วโมงก็ยังดี จากนั้นไม่นาน เดือนมีนาคม 2536 เนื่องจากสมชายเป็นคนสกปรก นำโรคเชื้อรา และอื่นๆ มาให้น้องนิดได้คันเป็นประจำ หลังคลอดลูก ก็จะใช้บริการเสื้อกันฝนตลอด และไม่ได้ใช้ยาคุมกำเนิด ทำให้สุขภาพกายดีขึ้นไม่หงุดหงิด มาวันนี้นิดกะเช้า ต้องไปทำงานตอนตี 5 งานจะเข้า 6 โมงเช้า คุณสมชายกะเช้า กลับมาถึงบ้านเที่ยงคืน หงี่มาอีกตามเคย นิดบอกว่าไม่มีอารมณ์ ดึกแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงต้องตื่นไปทำงาน อีกอย่างเสื้อกันฝนมันก็ไม่มี หมดไม่ได้ซื้อ แต่คนสันดานมันเห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ ไม่คิดถึงใจคนอื่นอย่างอ้ายคุณสมชาย มันก็ไม่ยอมท่าเดียว นิดนอนบนเตียง สมชายเดินไปเดินมาในห้องพร้อมกับพูดว่า “กรูไม่ให้มรึงนอน!!!” และเขาก็เปิดไฟ ทุกดวงในห้อง ทำเสียงสารพัดให้นิดนอนไม่ได้ ทำอยู่นานเป็นชั่วโมงๆ จนเช้าทีเดียว สุดท้ายก็ต้องยอมสมชายอีกตามเคย แถมหลั่งข้างในอีกด้วย เบื่อๆๆๆ นิด เบื่อการที่ต้องถูกสมชายข่มขืนซ้ำแล้วซ่ำเล่า วันนั้นไปทำงานสาย แถมไม่ได้นอนทั้งคืน เงินมีติดตัวอยู่ 30 บาท เอาไปซื้อยาคุมแล้วก็กินมันรวด 7 เม็ด ตายเป็นตายฟ่ะ วันนั้นนิดต้องไปขอยืมเงินเพื่อน 20 บาท เป็นค่าข้าวกลางวันและค่ารถกลับบ้าน และเก็บความแค้นเอาไว้ คิดว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะยอมอ้ายสมชาย(โฉด) นิดเบื่อที่จะอยู่ร่วมกับสมชายสุดๆ ในปี 2536 นี้ แม้แต่สมชายยังพูดเลยว่า “กรูคิดว่าเมิงกะกรูอยู่กันไม่พ้นปีนี้” แน่ละสิ ก็ท่านสมชายสันดานเอี๊ย อย่างนี้ใครจะอยากอยู่ด้วย ชิงสุนัขเกิดแท้ๆ แม่สมชายสงสัยมาตลอดว่าทำไมลูกชายตัวเองเกิดอาการงอนตุ๊บป่องๆ ไม่พูดไม่จา และทะเลาะกับนิดบ่อยจนผิดสังเกต วันนั้นสมชายไปทำงานพร้อมกับอาการทั้งงอนและโมโหนิด ที่ไม่ได้ปล่อยน้ำ แม่เลยถามนิดว่า แม่สมชาย “ทะเลาะกันอีกละ อะไรกันนักหนาทะเลาะกันบ่อยจังเลย” นิด “ก็เรื่องเดิมๆ แหละแม่ มันอยากจะนอนกับหนู หนูไม่ยอม มันเลยโกธร” แม่สมชาย “ทำไมไม่ยอมมันเล่า เดี๋ยวมันก็ไปเอาคนอื่นนอกบ้านแล้ว มรึงจะเสียใจ” นิด “ ที่ทะเลาะกันเนี่ยนะแม่ ไม่ใช่หนูไม่ยอมมัน หนูน่ะให้มัน แต่มันจะนอนเฉยๆ ให้หนูทำ หนูไม่ทำหรอก หงี่แล้วขี้เกียจก็ไม่ต้องเอา” แม่สมชายถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่านิดจะกล้าพูดตรงๆ ออกมาแบบนี้ เลยไม่รู้จะตอบยังไง นิดเลยพูดเสริมอีกว่า “หนูบอกมันให้ไปมีเมียน้อย หากมันมีปัญญานะ ไปเลย ไปอยู่ที่อื่นเลย หนูจะอยู่บ้านนี้เลี้ยงลูกเอง หนูเบื่อมันสุดๆแล้ว อยากไม่เว้นแต่ละวัน และก็ขี้เกียจทำซะด้วย” แม่สมชาย “เออ เดี๋ยวมันไปมีจริงๆ แล้วจะรู้สึก เงินทองมันก็เอาไปให้เมียใหม่” นิด “หนูมีงานทำ เงินเดือนมากกว่ามันอีก หนูไม่สนเงินมันหรอก อยากให้มันมีน้อย เพราะหนูไม่ไหวที่จะตามใจมันแล้วแม่” แม่สมชายใบ้รับทานในทันที เหอๆๆๆๆ ผู้หญิงที่ไหน มันจะยอมยกผัวให้คนอื่น ดังสุภาษิต “เสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียผัวให้ใคร” แต่นี่แม่นิดเล่นเปลี่ยนของเขาซะใหม่ “เสียทองเท่าหัว แถมเอาผัวชั้นไปด้วยเด้อ...” ใครเอาสมชายไปทำผัวได้นี่ น้องนิดจะแถมข้าวสารอีก 10 กระสอบ กร๊ากกกก....เสียดายจนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครเอาสมชายไปทำผัวซะที น้องนิดเลยต้อง หวาน อม ขม อม อยู่เหมือนเดิม ทำอะไรไม่ได้ จริงๆ แล้วตลอดเวลาที่ผ่านมาเรื่องบนเตียง ไม่ใช่นิดจะรังเกียจผัวตัวเอง แต่อาจจะเป็นเพราะมีลูกแล้ว ความต้องการลดลง และทำงานเข้ากะ ก็ต้องการเวลาพักผ่อน สมชายควรจะเข้าใจด้วยว่าต่างคนต่างเหนื่อย เรื่องเซ็กส์มันต้องพร้อมทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่มาบังคับจิตใจกัน ยิ่งบังคับใช้กำลังข่มขู่เพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ตนเองต้องการ โดยไม่สนใจอีกฝ่าย ยิ่งจะทำให้ความสัมพันธ์ของชีวิตคู่นี้ ย่อยยับไม่มีชิ้นดี ความต้องการที่จะมีเซ็กส์ทุกวัน มันเป็นไปไม่ได้ ประจำเดือนมาก็ไม่เว้น ถึงแม้ช่วงหลังจะตกลงกันได้ ว่าวันเว้นวัน แต่มันก็ยังมากไปอยู่ บางทีนิดก็ไม่สามารถทำได้ ออกกะ 6 โมงเช้า ต้องมาเลี้ยงลูกเองอีก กว่าจะได้นอน หากแม่สมชายไม่มีธุระ ก็ได้นอนเร็ว บางทีเอาลูกมานอนด้วย สมชายยังไล่บอกให้ลูกไปนอนกับย่า ในสมองคิดแค่ กิน ขี้ ปี้ นอน รอยหยักในสมองมีแค่ 4 หยักเท่านี้หรือ?.... สมชายเป็นคนมีความต้องการทางเพศสูงในระดับหนึ่ง ในชีวิตเคยไปเสียเงินซื้อบริการอย่างว่า 1 ครั้ง สมัยครั้งยังเป็นหนุ่มน้อย เอามาคุยให้ฟัง ว่าราคา 80 บาท ถู๊กถูก ไม่รู้เหมือนกันคุณตัวที่มีราคาระดับนี้สภาพจะเป็นยังไง พลันความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัวน้องนิด อืม เรียกเก็บเงินผัวค่าบริการทีละ 80 บาทดีฝ่า โห...หากมันใช้บริการทุกวันเนี่ย ได้หลายตังค์นา...ฮ่าๆๆๆ จะได้เอาเงินส่วนนี้ไปใช้อะไรก็ได้ ไอเดียเจ๋งๆๆๆ ว่าแล้วนิดก็ไปเสนอกับสมชาย ว่าจะไม่เรื่องมาก ไม่พลัดวันประกันพรุ่งหากว่าให้ตังค์ทีละ 80 บาท สมชายมันงกอยู่แล้วคำตอบของเขาก็คือ ไม่เล่นด้วย ใช่อะดิ เอาฟรีดีกว่า เสียเงินแต่งเมียไม่กี่สะตังค์ใช้คุ้มสุดๆ สุดท้ายน้องนิดก็ไม่ได้เงิน 80 บาทนั้นมากินขนมอย่างที่คิด ทนๆ ถูกไถๆ อยู่ไปวันๆ แบบไร้อารมณ์สุดๆ รอและรอ วันที่ความอดทนสิ้นสุด... แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 49 18:17:54 จากคุณ : noyne - [ 25 ส.ค. 49 18:17:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอน 5 มรึงเมาเหล้า กรูเมาชีวิต สมชายมีนิสัยที่มหัศจรรย์อย่างหนึ่งคือเรื่องดื่มเหล้า หากเมาแล้วไม่ธรรมดานะจะบอกให้ ตอนที่คบกับนิดใหม่ๆ ทำท่าว่าเลิกเหล้าได้เด็ดขาด เพราะเพิ่งบวชเข้าวัดเข้าวา งดเหล้าไปหลายเดือน พอหลังงานแต่งมีการกินเหล้าเขาก็เลยเริ่มติดใจในรสชาติมัน เริ่มดื่มบ่อยขึ้น ไปทำงานกลับบ้านไม่เคยตรงเวลาสักวัน โดยเฉพาะกะเช้า งานเข้า 8 โมง เช้า เลิก 5 โมงเย็น ส่วนใหญ่ทำโอทีต่อ เลิก 2 ทุ่ม สมชายกลับถึงบ้านเวลาเดียวกับซินเดอเรล่าเลย คือเวลา 12.00 น. บางทีก็ช้ากว่านี้ถึง ตี 2 เลยก็มี แถมบางทีมีการโกหกว่าทำโอทีซะด้วย น้องนิดละตามนับเงินทุกงวดว่าได้ครบรึปล่าว จนจับโกหกได้ ช่วงอยู่ด้วยกันใหม่ๆ มีครั้งหนึ่ง สมชายมันกินเหล้าเมาไปแล้วเมียพูดไม่ถูกหู มันรีบเดินไปเลย เดินไปดึงสายไฟขาดกระจุยหวังจะให้ไฟดูดตาย ตอนนั้นนิดมันยังเด็ก ปัญญาก็อ่อนด้วยเลยไม่คิดว่าปล่อยให้มันตายไปก็ดี ไม่น่าไปห้ามมันเล๊ย...จะได้ไม่ต้องเลี้ยงผัวด้วย "หอย" ให้เปลืองตัว ด้วยความรักก็ต้องทนหวังว่าสมชายมันจะดีขึ้น อาการเมาของสมชายเนี่ย นรกมาเกิดจริงๆ เมาแล้วชอบแก้ผ้าเล่นวิ่งไล่จับและปีนต้นไม้ ดีนะที่มันแก้ทีไรยังเหลือกางเกงลิงปิดอวัยวะผลิตเด็ก ไม่งั้นเกรงว่าเวลาปีนขึ้นต้นไม้แล้วพลาดตกลงมา อวัยวะนั้นจะโดนกิ่งไม้เกี่ยวเอา แบบขึ้นไปเท่านี้แต่ลงมาเหลือไม่เท่าเดิม เหอๆๆๆๆ แหม...ระหว่างปีนต้นไม้มีเสียงร้อง วู้ ...วู้...น่าสมเพชที่สุด นอกจากจะเมาแล้วชอบแก้ผ้า ยังมีทีเด็ดอีก 2 เรื่อง คือเมาแล้วถุยน้ำลาย ไม่ว่าจะเดินไปที่ไหนของบ้าน แม้แต่ห้องนอน พ่อคุณสมชาย"จรดปลายซ่งติง" ก็ไม่เว้น ขากถุยๆๆๆๆๆๆ เป็นไงเด็ดมั้ย เรื่องสุดท้ายทายสิเรื่องอะไร เรื่องเมาแล้วหงี่น่ะน้องๆ เหอๆๆๆเรื่องสุดท้ายที่เป็นเรื่องยอดฮิตที่สุดคือเมาแล้วอ๊วกจ้า เมา 10 ครั้ง จะมีไม่อ๊วกสัก1-2ครั้ง ทำลายสถิติโลกรึปล่าวไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ ก่อนที่น้องนิดจะทิ้งคุณสมชายเนี่ย ไม่ใช่แค่อ๊วกนะค๊า มีขี้ออกมาด้วย เมาขี้แตกขี้แตนเคยได้ยินรึปล่าว ไม่ได้อยากเอาสมชายมาเม้าส์ให้คนอื่นรู้ให้สนุกปากหรอก แต่เรื่องจริงก็คือเรื่องจริง ทำใครไว้อย่างไร หากยังไม่ตายก็ต้องชดใช้กันไป แค่พูดเรื่องจริงไม่ได้ปั้นน้ำเป็นตัว ก็ยอมรับสิ่งที่ตัวเองทำมันก็คงไม่ทุกข์ทรมานมากเท่ากับที่ตัวเองทำกับน้องนิดหรอน่า มาแฉทีละเรื่องดีกว่า เดี๋ยวจะหาว่าพูดมั่วนิ่มไม่มีหลักฐาน ปีแรกที่ทั้งสองแต่งงานกัน เวลาสมชายเมาแล้วอ๊วกเนี่ย ศรีภรรเมียอย่างน้องนิดไม่เคยเลยที่จะละเลยหน้าที่ ต้องเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้ผัว ดึงหมอนที่เลอะๆ ออก เปลี่ยนใหม่ เอาผ้าที่เน่าๆไปกองนอกบ้านและแช่น้ำ แล้วค่อยมาซักเอาอีตอนเช้า ใจก็พลางคิดว่าทำไมมันไม่เมาแล้วอ๊วกก่อนเข้านอนฟ่ะ จะอ๊วกทีไรสมชายมันต้องหลับสนิททุกที 2 ปีแรกทำให้ตลอด พอปีที่ 3 เริ่มที่จะปล่อยให้สมชายซักผ้าอ๊วกเองบ้างแล้ว แต่น้องนิดก็ยังเช็ดหน้าเช็ดตาทำความสะอาดให้ผัวเวลาเขาหลับสนิทแล้วอ๊วกเหมือนเช่นดังเดิม เอ...ทำไปทำมาเข้าปีที่ 4 น้องนิดทนไม่ไหวแล้ว มันจะอ๊วกจะอะไรก็ช่างมันปล่อยให้มันนอนแช่เหล้าเอ๊ยแช่อ๊วกยันเช้านะแหละ ครั้งแรกขำแทบตกเก้าอี้ ที่สมชายตื่นมาพบกับตัวเองทั้งหน้าทั้งตา และผมมีแต่อ๊วกเหม็นเต็มไปหมด ก๊ากๆๆๆๆ สะใจน้องนิดจริงๆ สมชายไม่พูดพล่ามทำเพลง “เพราะว่าฉานมันเลว...” อีกต่อไป รีบแก้ผ้ากระโจนเข้าห้องน้ำ อาบน้ำสระผมร่วมชั่วโมง เพื่อล้างกลิ่นเหม็น จากนั้นสมชายก็ไปดึงผ้าปูที่นอนและหมอนไปแช่น้ำ เตรียมซักหลังกลับจากทำงาน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเหมือนรู้หน้าที่ว่าการเช็ดอ๊วกของสมชายนั้น น้องนิดไม่ต้องทำอีกต่อไป ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเจ้าของอ๊วกนั้นดีกว่ากันเยอะเลย เหอๆๆๆ น้องนิดเป็นอิสระจากการเช็ดอ๊วกปีที่ 4 ของการอยู่กินร่วมกับท่านพี่สมชาย วันหนึ่งกะเช้าของคุณสมชาย วันนั้นเลิก 5 โมงเย็นแต่พี่แกแถไปนั่งดริ๊งเหล้าที่บ้านเพื่อน น้องนิดก็นอนไม่หลับเป็นแบบนี้แหละประจำหากพี่ท่านสมชายกลับบ้านผิดเวลา นิดจะมีอาการเป็นห่วงสารพัดทำให้หลับตาไม่ลง ดึกดื่นแล้วดูนาฬิกา ตี 1 กว่าแล้ว ก็ยังไม่เห็นกลับบ้าน พอเริ่มเคลิ้มๆ ได้ยินเสียคนเดินมาที่หน้าบ้าน กำลังเงี่ยหูฟังว่าคนที่อยู่ระแวกนี้เดินผ่านหรือว่าเป็นสมชายกลับมาบ้านกันแน่ แอบๆ มองดูตรงหน้าต่างเห็นแต่เงามืดๆ ตะคุ่มๆ ทันใดนั้นเองเสียงเหมือนมะพร้าวลูกใหญ่ตกลงสู่แอ่งน้ำ “ตูม” น้องนิดรีบวิ่งออกไปดูที่หน้าบ้าน และแล้วก็ต้องตกใจเพราะเสียงที่ได้ยินนั้น เป็นเสียงคุณสมชายตกน้ำข้างทางนะเอง น้ำแบบเน่าๆ เหม็นๆ ด้วย แหวะ!!! ดีนะ ที่น้ำมันตื้นๆ แค่หัวเข่า น้องนิดจึงพยุ่งพี่ท่านขึ้นจากน้ำไม่ยากนัก ปากก็ถามว่ารถไม่มีกลับมายังไง สมชายก็บอกว่าเดินมา งงจริงๆ เดินมาตั้ง 2 กิโลเมตรอย่างน้อยๆ ทำไมไม่ล้มลงที่ข้างถนนฟ่ะ นี่จะเข้าประตูบ้านเหลืออีก 10 เมตร ทำไมไม่เดินให้ถึง พอพยุงสมชายเข้าไปตรงลานซักล้างได้ ก็รีบถอดเสื้อผ้าให้เขาเพื่ออาบน้ำ แต่พอถอดเสื้อผ้าเหลือชิ้นสุดท้าย ไม่รู้ผีลิงเข้าสิงคุณสมชายรึปล่าว พี่ท่านเล่นวิ่งไล่จับตอนตี 2 วิ่งรอบบ้าน จับไม่ทัน วิ่งขึ้นต้นไม้อีกต่างหาก ก็ไอ้ต้นมะขามข้างบ้านนะแหละ แหมปีนขึ้นไปร้องวู้ๆ ๆ น้องนิดละปวดใจ กุมขมับ กลุ้มใจสุดๆ ใช้อะไรจับลิงดีฟ่ะ!!!! ว่าแล้วก็คิดออก “ปังๆๆๆๆ !!! แม่ๆ ลงมาข้างล่างหน่อย ช่วยเอาสมชายอาบน้ำที” ไอเดียบรรเจิด เรียกแม่ลงมาช่วย แม่สมชายก็ลงมาช่วยจับลิงสำเร็จ และก็ช่วยอาบอาบน้ำจนสำเร็จ พอเข้าบ้านได้ก็ไปเดินขากถุยๆๆ ในบ้านต่ออีก  พอหลอกล่อให้สมชายมันนอนได้ มันก็อ๊วกใส่ที่นอนอีก น้องนิดคิดว่า มีผัวคราวนี้ ยิ่งกว่ามีลูกแฝดซะอีก มีลูกกวนตัว มีผัวกวนใจเนี่ยใช้ไม่ได้ซะแล้ว น่าจะเปลี่ยนเป็น มีลูกกวนตัว มีผัวกวนติง แทน คุณสมชายน่ะ ติดเหล้ามากขึ้นๆ จนอยู่ตัวไปแล้ว วันหนึ่งในปี 2533 น้องนิดท้องลูกคนที่ 2 (คนแรกแท้งไป) ได้ 3-4 เดือน ไปนั่งเป็นเพื่อนดูสมชายดื่มเหล้า บ้านเพื่อนใกล้ๆ กัน ห่างแค่ 50 เมตร น้องนิดจะไปทำงานแล้ว เข้ากะดึก ทำงานที่บ.ผลิตชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์เป็นปีแรก นิดบอกว่าจะกลับบ้านไปเตรียมตัวทำงานหรืออะไรนี่แหละ มือเผลอไปตบไหล่สมชาย แบบไม่ตั้งใจให้เจ็บหรอก แล้วก็กลับบ้าน สักพักสมชายเดินกลับมาบ้านด้วยอาการโมโหมาก สมชาย  “ดูสิมรึงทำอะไรลงไป ตีกรูต่อหน้าเพื่อน เพื่อนกรูเขาบอกว่าไม่ชอบเลยเห็นมรึงมาตีกรู” น้องนิดงงมากๆ ตอบว่า “อะไร ตีแค่เนี่ย ทำเป็นโมโหไปได้ ไม่ได้ตั้งใจแค่ตีเล่นๆ มรึงเจ็บมากใช่มั้ย” “กรูอายเพื่อน เพื่อนกรูคบมาตั้งนานก่อนมรึง มันยังไม่เคยตีกรูเลย” “เออ งั้นมรึงก็ไปอยู่กับเพื่อนมรึงสิ จะได้ไม่โดนตี กรูน่ะไม่ได้คิดอะไรเลยตบไหล่แค่นี้ :-)จะเอาใจเพื่อนถือเป็นเรื่องเป็นราวมรึงก็ไปอยู่กับเพื่อนมรึงซะไป...สิ้นเรื่อง” อยู่กันมาเข้าปีที่ 3แล้วนี่เรื่องที่ยอมๆ ของน้องนิดมันเริ่มกลับตาลปัดไปแล้ว เริ่มกล้าเถียง กล้าท้าทายบ้างแล้ว ไม่นิ่งเงียบเหมือนอมสากอีกต่อไป เรื่องนี้มันก็จบไปแบบเคืองๆ กัน ช่วงน้องนิดท้องแก่ลูกคนที่ 2 สมชายมันอยากจะไปกินเหล้ากับเพื่อนมาก บ้านอยู่ซอยติดกัน เดินไปประมาณ 600-700เมตร ท้อง 8 เดือนแล้วไปกินเหล้ากันก็ไปกันซิ ไม่ได้ห้าม ทำไมต้องมาลากน้องนิดให้ไปนั่งเฝ้าวงเหล้าด้วยไม่รู้ พอเมียไม่ไปด้วยผัวก็ออกอาการผีเข้า กระทืบเท้าทำคิ้วขมวด ฉุดดึงลากแขนเมียไปจนได้ ให้มันได้งี้สิคนเมา เอ๊ย คนเรา เป็นเรื่องเล็กๆ ที่ทำให้คนคนหนึ่งเสียความรู้สึกไปมากทีเดียว ทำไมคิดจะสนุกสนานอยู่ฝ่ายเดียว คนอื่นเข้าไม่สนุกด้วยสักหน่อย....เห็นแก่ตัวอย่างมาก น้องนิดเกลียดสมชายมากๆ ในเรื่องของการดื่ม ดื่มเหล้าไม่เคยไม่เมา เมาแล้วยิ่งกว่าสุนัข เมาเมื่อไหร่สร้างปัญหาได้ทุกครั้ง ไม่มีปัญหาคุณสมชายก็ทำให้มันเกิดได้ไม่ยาก ที่เล่าๆ เรื่องเมาของสมชายเนี่ย แค่เศษเสี้ยวแห่งความทรงจำเท่านั้นเอง น้องนิดต้องเสียใจไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ เครียดกับชีวิตสุดๆ เมาชีวิตคิดไม่ตก หลายๆ ครั้งอยากจะตายไปเลยเห็นผัวเป็นแบบนี้ คนเราทุกคนมี Sensitive ไม่เท่ากัน บางคนโดนด่าหยาบๆ ยังรู้สึกเฉยๆ แต่สำหรับนิดค่อนข้างเป็นคน Sensitive พอสมควร แค่คำพูดเล็กๆ ก็รู้สึกถึงรักหรือโกธร แต่จะไม่มองหรือคิดกับใครในด้านลบ ไม่โกธรใครง่ายๆ แต่กับเรื่องความรู้สึกนั้นนิด คิดว่าการที่จะใช้ชีวิตคู่กับคนที่มีจิตใจกระด้าง กักขัฬะ แบบสมชาย เห็นทีจะลำบากไปกันไม่รอดแน่ๆ ทรมานและขมขื่นมากที่เลือกสามีแบบนี้มาทำพันธุ์  เมื่อยังคิดไม่ตกว่าจะอยู่หรือไป ก็ต้องทนต่อไป พอมันถึงที่สุดมันก็จะเจอทางออกเอง...ละมั้ง แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 49 19:11:48 จากคุณ : noyne - [ 25 ส.ค. 49 19:11:28 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนที่ 6 ช็อคกับพี่น้องท้องชนกัน เรื่องนี้เป็นอะไรที่ค่อนข้างสะเทือนความรู้สึกของนิดมากๆ มาอยู่บ้านสมชายปีแรก ก็มีญาติพี่น้องมาเยี่ยมเยียนหลายคน ก็ลูกพี่ลูกน้องทางแม่สมชายนะแหละ จนได้รู้เรื่องลับๆ ถามๆ สมพรบ้าง คาดคั้นเอากับสมชายบ้าง จนปะติปะต่อไปเป็นเรื่องราวที่สลดใจมากๆ คือ ก่อนสมชายบวชไม่นานนัก สมชายมีลูกพี่ลูกน้องชื่อ “น้อย” ตอนนั้นน้อยอายุ 17 ย่าง 18 แก่กว่า นิดประมาณ 1 ปี เธอเป็นลูกลุงของสมชาย เรียบจบม.3 มาหางานทำในกรุงเทพฯ ก็มาอยู่กับอา ซึ่งคือแม่สมชายน่ะเอง เธอก็อยู่ไอ้ห้องที่ใช้เป็นเรือหอของนิดน่ะแหละ อยู่ไปอยู่มาเกิดรักชอบพอกับสมชาย ถึงชั้นได้เสียกันจนท้อง ในที่สุดแม่สมชายรู้โกธรมาก ไม่ยอมรับสะใภ้ที่เป็นหลานแท้ๆ กลัวลูกออกมาปัญญาอ่อนรึไงไม่ทราบ แกโกธรมากสั่งให้สมชายเลิกกับน้อยอย่างเด็ดขาด แล้วบอกให้น้อยย้ายไปอยู่ที่อื่น ทั้งๆ ที่รู้ว่าหลานกำลังท้อง สุดท้ายน้อยไปทำแท้ง ย้ายออกไปเป็นปี จนสมชายแต่งงานเธอจึงมาเยี่ยมพร้อมกับพี่น้องคนอื่นๆ ของเธอ สมชายกับน้อย ไม่มองหากัน ไม่พูดกัน รู้แต่ว่าน้อยเป็นคนตัดใจเดินออกไปจากชีวิตสมชาย ทำให้เขาโกธรและเกลียดผู้หญิงคนนี้มาก แต่สำหรับคนที่เพิ่งแต่งงานใหม่ๆ อย่างนิด มาเจอเรื่องแบบนี้ เสียใจ และเสียความรู้สึกมาก เพราะผู้หญิงที่สมชาย “เคย” รักมากที่สุด ก็คือคนใกล้ตัวนี่เอง ความรู้สึกหลายๆ อย่างประดังเข้ามา รวมทั้ง “อนาจใจ” กับวิถีชีวิตของคนตระกูลนี้ ทุกครั้งที่น้อยมาเยี่ยมแม่สมชาย ดูเธอทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่รับรองน้อยคงจะรู้สึกเจ็บปวดกับอดีตที่ผิดพลาดของตัวเองอย่างแน่นอน แต่อีกด้านหนึ่ง นิดก็ปวดใจทุกครั้ง ที่เห็นน้อยกลับเข้ามาเหยียบบ้านนี้อีก เป็นสะใภ้บ้านนี้หลายปี นิดคุยกับทุกคนที่เป็นญาติสมชาย ยกเว้นผู้หญิงที่ชื่อน้อย ไม่เคยพูดคุยกันเลยแม้แต่คำเดียว เธอเองมาทีไร ก็มักจะไม่ค่อยพูด ไม่สบตาใครเท่าไหร่ รีบมารีบกลับ ถือว่าน้อยโชคดี ที่หลุดจากวงโคจรของคนตระกูลนี้ ข่าวคราวเธอครั้งสุดท้าย ตอนนั้นเธออายุ 24 ปี เธอยังไม่แต่งงาน แต่ปัจจุบันไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง  คิดไปคิดมาน่าสงสารเธอเหมือนกัน สรุปแล้วอ้ายคุณสมชาย (โฉด) นี้ ฆ่าลูกไป 2 คนแล้ว ถึงไม่ตั้งใจก็เถอะ มันทำเอามันส์อย่างเดียว ไม่รับผิดชอบอะไร เวงกำจริงๆ จากคุณ : noyne - [ 25 ส.ค. 49 19:12:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนที่ 7 ขี้หึงและขี้ระแวงเป็นเหตุ คุณสมชายเนี่ย ขึ้นชื่อมากเรื่องระแวงเมีย ไม่ว่าอะไรขอคิดไปในทางลบก่อน ระแวงคนใกล้ตัวก่อน คือน้องชายตัวเอง จากนั้นก็ระแวงน้องชายแท้ๆ ของนิด คนนะเฟ้ยไม่ใช่หมา คิดจะสมสู่ไม่รู้พี่รู้น้อง พวกวัวสันหลังเหวอะ คอยระแวงว่าจะคิดสกปรกและทำเหมือนตัวเอง อย่างอดีตที่ตัวเองเคยทำไว้ นิดไปเยี่ยมแม่บ่อยก็ไม่ได้ ทั้งๆ ที่อยู่ห่างกันแค่ 5 กิโลเมตร หากเยี่ยมปีละ 2ครั้งนะโอเค แต่หากไปเดือนละครั้งคุณสมชายจะทำปากสุนัขทันที “บ้านมรึงมีอะไรดี กรูเห็นมรึงไปบ่อยจัง ติดใจอะไรว่ะ” คำพูดของสมชายแต่ละคำช่างสรรหามาเหลือเกินพยายามยัดเยียดความผิดให้นิดตลอด โดยเฉพาะ “ชู้”   สมชัย น้องชายแท้ๆ ของสมชายนั้นเมื่อสมัยก่อนตอนที่สมชาย ยังไม่เป็นแฟนกับนิด เขาก็มาจีบนิดเหมือนกัน แต่จีบไม่ติด พอมาอยู่บ้านเดียวกัน สมชายก็ยังระแวงเมีย กลัวจะไปเล่นจ้ำจี้กับสมชัย คอยว่ากระแนะกระแหนอยู่เนื่่องๆ ทั้งๆ ที่รู้ สมชัยก็มีเมีย เอามีมาอยู่ที่บ้านด้วยเหมือนกัน แต่ใจคนมันสกปรกมันก็คิดแบบนี้ได้ไม่ยาก ผูกเรื่องไปสารพัด คิดเองเออเอง อยู่กับนิดจนนิดคลอดลูกคนแรก มีแต่คนทักว่าลูกหน้าตาเหมือนสมชัย ไม่เห็นเหมือนสมชายเลย ยิ่งทำให้สมชายรู้สึกระแวงหนักขึ้นไปอีก พูดเปรยทีเล่นทีจริงกับนิดประจำ “ถามจริงเหอะ มรึงไปเอากับสมชัยมันรึปล่าวว่ะ” พูดไปทำหัวเราะไป นิดก็ไม่ว่าอะไร บอกแต่ว่า ลูกมันก็เหมือนพ่อแม่ หากไม่เหมือนก็เหมือนปู่ย่า หรือพี่น้อง ไม่เห็นแปลกเลย แต่ว่าโดนถามบ่อยมากจนหลังๆ เฉยไป เรื่องเสียความรู้สึกน่ะ มันเสียอยู่แล้ว แต่ด้วยความที่ไม่คิดอะไรกับใครในแง่ลบของนิด เลยไม่โกธร เหมือนการพูดหยอกเย้า ไม่รู้จะโกธรไปทำไม ทำให้สมชายเหลิงได้ใจใหญ่ แต่เรื่องที่ทำให้นิดโกธรและรู้สึกรำคาญมากที่สุด คือการถามว่า “ถามจริงๆเถอะ ก่อนมาเจอกรู มรึงเคยเสียตัวให้ใครรึยัง???!!!!!” ถามตรงดีนะ นิดก็ไม่โกธรเลย ตอบไปด้วยเสียเรียบๆ “ไม่เคยน่ะ พี่สมชายคนแรกในชีวิต” แล้วคำถามนี้ก็ถูกถามทุกปี ปีละครั้งน่่าจะได้ จนปีสุดท้ายที่อยู่ด้วยกัน นิดทนกดดันไม่ไหวแล้ว “ถามทำไม ตอบไม่รู้กี่ครั้งว่าไม่เคยๆ หากมรึงยังไม่เชื่อ จะให้กรูตอบว่าเคยก็ได้ เออ กรูเคย แล้วไง เมื่อไหร่เมิงจะเลิกถาม มันสำคัญมากเหรอ” เจอเข้าลูกนี้สมชายเหมือนโดนตบหน้า ไม่ตอบอะไร แต่แสดงอาการโกธรสุดๆ ทั้งแววตาและท่าทาง นิดเลยด่าเสริมไปอีกว่า “กรูตอบว่าไม่เคย มรึงก็ไม่พอใจที่กรูตอบ ถามกรูไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งให้กรูรำคาญ ไม่รู้จะถามหาสวรรค์วิมานอะไร พอกรูตอบ เคย มรึงก็โกธร ตกลงมรึงจะให้กรูตอบแบบไหน!!!” เรื่องเล็กๆ ที่กลายเป็นเรื่องใหญ่ แต่นิดรู้สึกสะใจอย่างจัง ที่ได้จบคำถามโง่ๆ เอาไว้แค่วันนี้ จากวันนี้ ก็จะไม่มีคำถามนี้หลุดออกจากปากสมชายอีก เหอๆๆๆ ช่วงที่นิดทำงานบ. เกี่ยวกับชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์นั้น ปีที่ 2 ของการทำงาน ก็ได้หัดเป็นแม่ค้า ขายของผ่อนในโรงงาน ก็มีขายหลายอย่าง แต่ที่เป็นเรื่องคือขายนาฬิกาข้อมือและเครื่องเงิน วันหนึ่ง นิดและสมชายไปตลาดซื้อของเสร็จแล้ว นิดอยากไปร้านขายนาฬิกาไปเอาของที่เพื่อนสั่ง แต่ไม่อยากให้สมชายไปด้วย เดี๋ยวเจ้าของร้านเห็นสมชายแล้วจะได้ส่วนลดน้อยลง ความคิดโง่ๆ ก็จริงแต่ไม่ได้แอบแฝงอะไร ส่วนสมชายก็คงไม่พอใจถ้าเห็นเมียคุยกับใคร เลยบอกสมชายไปรอที่วินรถนะ จะไปเอาของ เดี๋ยวตามไป จากนั้นนิดก็เดินเข้าไปในตลาด ไปซื้อนาฬิกาตามสั่ง เจ้าของร้านใจดี เป็นผู้ชายหนุ่ม มาจากเมืองจีนมั้ง พูดไทยไม่ชัด เขาก็คุยๆ แบบลูกค้าทั่วไป ยิ้มไปคุยไป เขาก็คุยแต่เรื่องของที่ขาย ไม่ได้คุยออกนอกคอนเซ็ป เพียงแต่คุยไปยิ้มไป นิดก็คุยหยิบโน่นเลือกนี่ แล้วก็ตกลงซื้อ ไม่ได้คุยกันแบบจีบสักนิดเดียว ก็บอกแล้วไม่ได้แอบแฝงอะไร พอซื้อของเสร็จก็เดินกลับ พอเดินกลับนี่สิ เห็นคุณสมชายเดินอยู่ไม่ไกล ก็เลยเรียก สมชายทำไม่สนใจ นิดก็วิ่งๆๆๆ ตาม พอทัน แล้วก็ถามว่า นิด “เป็นไร” สมชายตอบทันควัน “อย่างนี้นี่เองมรึงถึงไม่ให้กรูไปซื้อของด้วย ที่แท้ก็ไปจีบกับคนขายนี่เอง” นิด “จีบที่ไหนกัน แค่คุยและต่อราคา” สมชาย “แล้วมรึงยิ้มให้มันทำไม” นิด “อ้าวซื้อของต่อราคา จะให้ทำหน้ายังไงละ อยากให้เขาลดราคาเยอะๆ ก็ต้องคุยดีๆ สิ” สมชายไม่สนใจไม่ตอบ เดินดุมๆๆๆๆ ไม่ขึ้นรถ พ่อเล่นเดินกลับบ้านเลยทีเดียว ส่วนนิดไม่เดินตามให้เมื่อยหรอก นั่งรถไปรอสมชายสบายๆ ที่บ้าน ระยะทางตั้ง 3 กิโลเมตร แดดเปรี้ยงๆ สมชายมันเดินได้ก็ให้มันเดินไป ขี้เกียจตามง้อแล้ว ครั้งนี้ นิดเองก็รู้สึกว่าตัวเองทำผิดไป แต่มันก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไรเลย ดีนะที่ครั้งนี้สมชายเดินกลับถึงบ้านแล้วหายโกธร เหนื่อยจนหายโกธร เหอๆๆๆ จากนั้นเป็นต้นมา นิดจะระแวงตลอดกลัวสมชายเข้าใจผิด ท่องเอาไว้ในใจ ต้องไม่เดินใกล้ผู้ชาย คุยกับผู้ชายคนไหนไม่ต้องยิ้ม กลัวสมชายหาเรื่องมากๆ ขนาดเดินข้ามถนนต้องมองซ้ายมองขวาว่ามีผู้ชายเดินข้างๆ มั้ย หากมีก็ต้องเดินห่างๆ ไม่งั้นหากใครเห็น หรือสมชายเห็น จะพาลว่าคบชู้ กลายเป็นคนระแวงคนรอบตัวไปหมด เหมือนคนประสาทไปเลย จากที่สมชายขี้ระแวง ตอนนี้กลับเป็นนิดเองที่ระแวงหวาดกลัวไปหมด และตั้งปณิทานกับตัวเองว่า “หากจะมีผัวใหม่ จะต้องเลิกผัวเก่าก่อน จะไม่มีคดีติดตัวเรื่องคบชู้ ให้คนเหยียดหยามเด็ดขาด” ในคืนหนึ่งหลังจากนิดเลิกงาน สมชายไปรับที่บริษัทด้วยอาการเมาแอ๋ นิดเป็นแค่สาวโรงงานธรรมดาๆ แต่บอกตรงๆ ว่า อายเพื่อนจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี เดินโซซัดโซเซ่ แทบจะยืนไม่อยู่ ทำไมตอนไม่เมาไม่เห็นมาหา พอเมาคิดถึงเมีย อยากจะอ๊วกจริงๆ ฉีกหน้ากันขาดกระจุย นิดขึ้นรถสองแถวรับส่งคนงาน สมชายโหนท้าย ดีนะที่บ้านไม่ไกลจากที่ทำงาน ไม่งั้นสมชายอาจจะพลัดหล่นจากรถตายเป็นผีเฝ้าถนนไปแล้ว พอลงรถเดินเข้าซอยบ้าน ด้วยความโกธรไม่พอใจสมชาย นิดรีบเดินกลับบ้านแบบไม่สนใจสมชาย เพราะอายคนมากๆ พอเดินมาถึงกลางซอยมีกลุ่มวัยรุ่นตั้งวงเหล้าอยู่ หนึ่งในกลุ่มนั้นร้องตะโกนแซวนิด “กลับมาแล้วเหรอจ๊ะน้องสาว!!!” อูย...อยากจะอาเจียนกับคำจีบสาวคำนี้เหลือเกิน ถึงมันจะเช๊ยเชย แต่มันก็ทำผัวคนถูกแซวที่เดินตามมาข้างหลังโกธรเป็นฝืนเป็นไฟได้อ่ะนะ “เออ มรึงจะทำไม” สมชายตะโกนตอบกลับไปแทนนิดอย่างรวดเร็ว ตายละหว๊า มีเรื่องกันจนได้ เกือบลงมือลงติงกันทีเดียว นิดก็ห้ามๆๆๆ ดึงสมชายกลับบ้าน พอเดินผ่านตรงนั้นไปแล้ว สมชายหันมาตะคอกนิด “มรึงคงโดนแซวทุกวันละสิ ชอบถูกใจใช่ม่ะ รู้จักกันแล้วสิท่า” เวงกำ อ้ายสมชายเอ๊ย หัวใจมรึงทำด้วยอารายยยยฟ่ะ “อะไรอีกละ นี่กรูผิดอีกแล้วเหรอ เดินมาเฉยๆ โดนคนแซวกรูก็ผิด อะไรๆ ก็มาลงที่กรู!!!” นิดบ่นและไม่พูดอะไรต่อเถียงไปก็ไร้ประโยชน์ คนมันก็เมาๆ อยู่ด้วย สมองมันคงไม่ทำงาน แอลกอฮอล์เต็มกระบาลคิดไรเอิ๊ยๆ เข้าข้างตัวเองก็ช่างมันเถอะ กลับไปถึงบ้าน สมชายเล่าเรื่องให้สมชัย ฟัง ขานั้นน่ะ นักเลงคุมซอยอยู่แล้ว ขนาดขาใส่เฝือกเพราะมอเตอร์ไซด์ล้ม มันยังใช้ไม้เท้ายันไปลุยกับกลุ่มที่แซวนั้นด้วยตัวเอง พอดีมีเพื่อนๆ พวกจิ๊กโก๋ที่รู้จักกันห้ามๆ ก็เคลียร์ๆกันไป จริงๆ น่ะ คุณสมชายเนี่ยตาขาวไม่เคยลงมือซัดใครซักคน ดีน่ะที่เป็นคนไม่กล้า นิดถึงไม่เคยโดนฝ่ามือหรือบาทาสมชายสักครั้ง หากโดนก็โดนแต่ส่วนอื่นอ่ะน่ะ เหอๆๆๆ นึกถึงแล้วหยะแหยง... จากคุณ : noyne - [ 25 ส.ค. 49 19:15:55 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนที่ 8 ว่าแต่เขาอีเหนาเป็นเอง สมชายนอกจากจะขี้หึงและขี้ระแวงแล้ว เขามักจะแกล้งพูดทีเล่นทีจริงกับนิดเสมอว่า “มรึงไปกับชู้เหรอ” หรืออะไรที่เกี่ยวกับ “ชู้” แค่กลับบ้านช้า 30 นาที แวะกินอะไรข้างทางก็เอาคำนี้มาใช้ ไม่รู้ชอบใจอะไรกับคำนี้ ทั้งๆ ที่เป็นคำที่ไม่ดีเลย ในที่สุดก็นิดก็รู้ความจริง เพื่อนซี้ของนิดชื่อตาล บ้านอยู่เยื้องๆ กัน ทำงานที่เดียวกัน เธอมาเล่าให้ฟัง ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อ เธอเล่าว่าไม่กี่วันก่อนไปดูหนัง ขณะที่ดูหนังอยู่นั้นในความมืดสังเกตเห็นหญิงชายนั่งโต๊ะหน้าถัดไป 2 แถว คลับคล้ายคลับคลาสมชาย จึงเฝ้าสังเกตจนหนังเลิก แอบๆ มองจนแน่ใจ ว่าสมชายไปดูหนังกับหญิงสาวคนหนึ่ง แต่งตัวชุดยูนิฟอร์มของบริษัทหนึ่ง พอได้ยินปุ๊ป นิดร้องอ๋อ แบบนี้นี่เอง ระแวงเมียสุดๆ เพราะตัวเองเป็นแบบนี้ กลัวคนอื่นจะเป็นเหมือนตัวเอง ผู้หญิงคนนั้นชื่อมาลัย จีบกัน และคงฟันกันไปเรียบร้อยตั้งแต่สมัยสมชายยังไม่แต่งงานกับนิด เธอเป็นแม่หม้ายผัวเผลอ คือผัวมีเมียน้อยประมาณนี้ แล้วทิ้งเธออยู่กับลูกลำพัง มาบ้างไม่มาบ้าง เลยมีโอกาสมีกิ๊กกับสมชาย แม่สมชายไม่ชอบเพราะเห็นว่าลูกตัวเองโสดทั้งแท่งไปเอาทำไมคนมีลูกมีผัว แกก็กีดกันสุดฤทธิ์ คิดแล้วมันก็เดือดดาลเหมือนกัน นี่ผ่านมา 3-4 ปีแล้วยังไม่เลิกติดต่อกันอีกเหรอ เดี๋ยว รอสมชายกลับมาก่อน... พอสมชายกลับมาหลังจากออกไปธุระ นิดก็รอจังหวะเล่นงาน พอเขานั่งพักหายเหนื่อย นิดป้อนคำถามเลย นิด “เมื่อวันก่อนไปดูหนังสนุกมั้ย!!!” สมชาย “หนังอะไร” นิด “ก็ที่โรงหนัง...ไง แหม..มรึงนี่อยู่กับกรูมา 4 ปี เคยพากรูไปดูหนังโรงปีละครั้ง แล้วคนที่มรึงพาไปดูน่ะ พาไปกี่ครั้งแล้ว!!” สมชาย “มรึงนี่ก็... เชื่อใครเขาพูด กรูไม่เคยไป มรึงเชื่อคนอื่นมากกว่าผัวมรึงรึไงห๊า” พูดพลางคว้าผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำและทำหน้าตาโมโหสุดๆ รีบแต่งตัวไปทำงานทั้งๆที่ยังเหลือเวลาอีก 2 ชั่วโมง แบบนี้มันเรียกว่าหลบหนีความผิดนี่หว่า ไม่จริงก็หาหลักฐานมาแก้ต่างสิ นิดคิดในใจ ดูสิมันจะแก้ตัวยังไง พูดเท่านี้ไม่ต้องด่าให้เสียปาก หากเป็นนิดไปดูหนังกับผู้ชายอื่นละก็ๆ หากไม่โดนสมชายด่าอย่างหยาบคาย และอาจจะมีลงไม้ลงมือเขาก็อาจจะทำลายข้าวของเสียหายก็ได้ พอสมชายไปทำงาน นิดก็เล่าเรื่องให้แม่สมชายฟัง และขอเบอร์โทรนางมาลัย โทรไปคุยกับเธอที่บริษัท ตื่นเต้นนิดๆ ไม่อยากเล่นบทวีนใครเลย อายุนิดตอนนั้นแค่ 21 ปี ไม่เคยด่าราวีใครเลย รู้สึกแปลกชะมัด นิด “พี่มาลัยหรอ หนูเมียสมชายนะ เห็นว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนไปดูหนังกัน” มาลัย “เขามาชวนพี่เอง ก็ไปคุยกันแบบเพื่อนไม่มีอะไร เขามีปัญหาก็คุยกันธรรมดา เขาบอกว่าเมียไม่เข้าใจเค้า” นิด “แล้วพี่เป็นคนอื่นเข้าใจเขาดีกว่าหนูที่เป็นเมียสมชายใช่รึปล่าวละ” มาลัย “ไม่รู้สิ พี่ก็รู้จักเขามานาน เขาก็ดี มีอะไรเคลียร์กันเองเถอะ” นิด “แล้วพี่กับแฟนพี่ละอยู่สบายดีมั้ย” มาลัย “ก็ดีเรื่อยๆ” นิด “คิดว่าไม่ได้อยู่ด้วยกัน หากจะเอาสมชายไปก็ยินดียกให้” มาลัย “พี่ไม่เอาหรอก พี่อยู่ของพี่มีความสุขดีแล้ว” นิด “งั้นแค่นี้นะพี่” นิดรู้สึกผิดหวังที่ไม่สามารถยกสมชายให้มาลัย และลืมบอกมาลัยว่าจะแถมเงินให้สัก 1 หมื่น หากมาลัยสนใจจริงๆ อิ..อิ.. เช้ารุ่งขึ้น สมชายกลับมาทำหน้าหงอยๆ “นิด พี่ขอโทษ พี่ผิดไปแล้ว” เออ...นิดไม่ได้โกธรอะไรบอกตรงๆ ว่าสะใจที่จับคนผิดมาลงโทษได้ อย่างน้อยมันต้องมีความละอายบ้างละ ด่าเมียปาวๆ แต่ตัวเองทำซะเอง และใจตอนนี้ก็หมดไปแล้ว ไม่รู้สึกหึงหวงใดๆ อีกต่อไป แต่กลับรู้สึกดีใจที่กระชากหน้ากากสมชายออกมาได้ กลายเป็นวัวสันหลังเหวอะอีกรอบ เรื่องของระยะเวลาของความรักของนิดที่มีให้กับสมชาย ปีที่ 1 นิดทั้งรักทั้งหลงสมชายอย่างเต็มหัวใจ เป็นผู้ชายคนแรกและเป็นพ่อของลูก ไม่ว่ายังไงก็ยอมทุกอย่าง   ปีที่2 ความรักเริ่มลดน้อยลง จืดจางไปอย่างรวดเร็ว แทบไม่เหลืออีกต่อไป เพราะสมชายทำตัวไม่พัฒนาตามอายุเลย เอาแต่ใจ ไม่เคยให้เกียรติกัน แต่ก็ยังหวังว่าเขาจะเปลี่ยนนิสัยแย่ๆ ให้ดีขึ้น ปีที่3 ชีวิตคู่ไม่มีอะไรดีไปกว่าปีที่ 1 และ 2 แต่กลับแย่ลง เมื่อนิดยอมสมชายมาตั้งแต่แรก พอปีหลังๆเอือมระอาเริ่มออกฤทธิ์ไม่ยอมบ้าง สมชายยิ่งแผลงฤทธิ์มากกว่าเดิมสมชายไม่ยอมทิ้งนิสัยเอาแต่ใจ เห็นแก่ตัวไปเลยแม้แต่น้อย ความรักของนิดที่มีต่อสมชายในปีที่ 3 นี้ หมดไม่เหลือสักนิดในหัวใจ ทนอยู่ด้วยเพราะความสงสาร สมชายขู่สารพัดหากนิดเลิกไป เขาจะฆ่าตัวตาย (โครตเหมือนแม่มันเลย นี่แหละเชื้อไม่ทิ้งแถว) นิดสงสารไม่อยากให้ใครมาตายเพราะตัวเอง ทนอยู่ต่อไป เวลาก็ผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทรมานเหลือเกิน ปีที่ 4 ไม่มีอะไรดีขึ้นดังเดิม เหล้าที่เคยกิน ก็ไม่เคยลดละมัน เซ็กส์ก็เห็นแก่ตัว ข่มขืนเมียตลอด จากความสงสารของนิดมันก็จางน้อยลงๆๆๆๆ ไม่เหลืออะไร หัวใจที่เคยมีรักอยู่เต็มเปี่ยมในปีแรก แต่พอปีที่ 4 นี้นอกจากจะไม่รักไม่สงสารแล้ว ความเกลียดชังเริ่มคืบคลานเข้ามาแทน ปีที่ 5 มีแต่ความเกลียดชัง และแึค้น ประจันหน้าทะเลาะกันบ่อยๆ แต่นิดก็ต้องแพ้สมชายไปซะทุกครั้ง เหมือนยืนถือไมค์โครโฟนใกล้ลำโพงตัวใหญ่ยิ่งตะโกนดังเท่าไหร่ เสียงที่มันออกมาจากลำโพงยิ่งจะเสียดแทงหูตัวเองมากเท่านั้น ยิ่งนิดโต้ตอบเท่าไหร่ สมชายยิ่งแสดงนิสัยกักขฬะ และป่าเถื่อน มากกว่าเดิมโต้ตอบกลับมา ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมนิดถึงอยากจะยกสามีให้มาลัย นี่อุตสาห์มีของแถมให้แล้วน้า....แต่สุดท้ายต้องทนอยู่ด้วยกันต่อไปอีก .... ในปีสุดท้ายนี้นิดรึงพึงในใจอยู่ประโยคเดียวซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า "ใครจะอยู่ใครจะตาย กรูไม่สนอีกแล้ว หรือมรึงจะฆ่าตัวตายก็ช่าง หากรูไม่ไปจากชีวิตมรึง กรูก็คงต้องตายเหมือนกัน..ตายทั้งเป็น กรูยอมให้มรึตายซะดีกว่า ที่ตัวกรูต้องมาตาย".... จากคุณ : noyne - [ 25 ส.ค. 49 19:16:36 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไว้เท่านี้ก่อนนะคะ หากมีใครอ่านแล้วจะมาโพสท์เพิ่มนะคะ จากคุณ : noyne - [ 25 ส.ค. 49 19:19:21 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พูดไม่ออกบอกไม่ถูกกับผู้ชายแบบนี้ค่ะ ^^" เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปนะคะ อยากรู้จังว่าจะจบยังไง ปล. ถึงจะใช้ภาษาแรงไปหน่อย แต่ก็รู้สึกว่าเขียนได้ลื่นไหลดีจัง อ่านได้ไม่สะดุดเลยค่ะ ชอบๆ ^^ จากคุณ : กบตัวกลม - [ 25 ส.ค. 49 20:58:39 ]

ความคิดเห็นที่ 13 น่ากลัวมากๆ  ค่ะ จากคุณ : whitespace - [ 26 ส.ค. 49 01:29:35 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่า อึ้งค่ะ จากคุณ : Bangkokian - [ 26 ส.ค. 49 09:49:38 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนที่ 9 ขี้เหนียวแป้งเปียกเรียกพี่ สมชายมีนิสัยประหยัด มัธยัสถ์มาก เมื่อนิดแต่งงานกับสมชายแค่ 2 ปี ก็มีเงินเก็บเกือบแสน ทั้งสองได้รื้อบ้านเก่าปลูกใหม่ดูดีกว่าเดิม ก็ทำกันในราคาประหยัด และระหว่างนั้นก็เก็บเงินซื้อเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆ จนมีครบทุกอย่างหลังจากลูกคนแรกเกิดเพียง 1 ปี เงินอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของนิด ช่วงที่ขายของที่บริษัท ไหนจะเงินเดือน ไหนจะขายของได้กำไรเพียบ ที่ขายของนี้นิดได้แรงจูงใจจากความขี้เหนียวเกินความพอดีของสมชาย อยู่กันจนเลิกรากันไป รวมระยะเวลา 4 ปี 9 เดือน สมชายซื้อกางเกงยีนส์ (250 บาท) ให้นิดเพียงตัวเดียว กับเสื้อราคาถูกๆ 2-3 เท่านั้น นอกนั้นนิดไม่เคยซื้ออะไรให้ตัวเองเลย แต่ก็พยายามซื้อตลอด เสื้อยืดสีขาวใส่เล่น ตัวละ 49 บาท กลับไปบ้านโดนสมชายด่าแล้วด่าอีกพาลโกธรไม่พูดด้วยอีกต่างหาก ทั้งๆ ที่ทำงานหาเงินเองแท้ๆ แต่ไม่มีสิทธิใช้เงินใดๆ ทั้งสิ้นหากผัวไม่อนุญาต สมชายจะด่าและกระแนะกระแหนว่า “ผัวก็มีแล้ว จะแต่งตัวไปอวดใคร!!! ถ้ากรู สต๊าฟมรึงได้ ก็จะเอามรึงสต๊าฟไว้ที่บ้านเนี่ย ไม่ต้องออกไปไหน ไม่ต้องให้ใครเห็น!!!” น้องนิดก็อยากจะบอกพี่สมชายเหมือนกันว่า “ให้เอาโครตของพี่สมชายมาสต๊าฟไว้ดีกว่า เก็บเอาไว้ที่บ้านนั้นทำพิพิธภัณฑ์ไปเลย เพราะโคตรนี้มันแปลกไม่ค่อยปรกติ” แต่ก็สายไปแล้ว บอกเขาตอนนี้ไม่ทันการณ์ เสียดายจังที่น้องนิดสมัยนั้นปากไม่ร้ายเหมือนสมัยนี้ ของใช้ส่วนตัวหน้าหนาวก็ใช้โลชั่นสปริงซอง ขาดละ 15 บาท แบบมีแถมลิปติกด้วย เหอๆๆๆ ชอบมาก มันถูกดี ยาสระผมต้องแฟซ่า ไม่มีครีมนวดด้วย เสียดายตังค์ ผมไม่เคยไว้ยาวเพราะไม่ค่อยได้โดนครีมนวดทั้งแตกทั้งแห้งต้องตัดเสมอ แอบอิจฉาแม่สมชายกับสมพร ใช้รีจ๊อยซ์ แพนทีน งี้ อยากซื้อของแพงก็ไม่มีปัญญา เดี๋ยวผัวจะเอาวีดีโอ เดี๋ยวเอาสตอริโอ  ต้องปรนเปรอคุณผัวสมชายเสียก่อน เหลือเศษๆ มาใช้ ก็ต้องขออนุญาตท่านก่อน ไม่งั้นเดี๋ยวมีปัญหา ด้วยสาเหตุนี้ นิดถึงอยากขายของ โดยเฉพาะเสื้อผ้า ซื้อมาขายเอาแต่ขนาดของตัวเองเหอๆๆๆ หัวคิดเจ๋งม๊ะ เสื้อผ้าเหลือก็เอามาใส่เอง แหม๊ะ ไอเดียนี้ใช้ได้ดีมากๆ ขายของก็ได้กำไร แถมได้เสื้อผ้ามาใส่ฟรี ไม่ต้องทะเลาะกับผัวอีก โอว์ก๊อดดดด!!!!! ขายของนี่ไม่ใช่แค่เสื้อผ้าน่ะ นาฬิกาเครื่องเงิน ถ้วยจาน ทอง เอามันทุกอย่าง โดนโกงมั่งไม่โกงมั่ง แต่กำไรน่ะเห็นทุกเดือน ช่วงนี้เหนื่อยมากๆ ออกกะ 6 โมงเช้า ไปซื้อของต่อขึ้นรถเมล์กลับบ้านทั้งของก็เยอะ ยืนโหนรถไปหลับไปทรมานสุดๆ บางทีสมชายก็ไปช่วยถือในบางโอกาสก็พอจะหายลำบากบ้าง ก็ขายของอยู่ไม่ถึงปีนิดก็เลิก เพราะปัญหาครอบครัวก็เยอะ เหนื่อยก็เหนื่อย พอต่อเติมบ้านทำอะไรใหม่หมดและซื้อของใช้ครบทุกอย่างก็เลิกขายแล้ว   เรื่องส่งเงินให้แม่ นิดก็ไม่เคยส่งเสียใดๆ หลังจากแต่งงาน เพราะเกรงใจสมชายมากๆ แม่เขายังไม่ส่งเลย ทำไมต้องส่งให้แม่นิดด้วย ใจนิดอยากจะช่วยแม่ใจจะขาด แอบให้มั่งเล็กๆ น้อยๆ เท่าที่มีโอกาส แต่จะให้เปิดเผยก็ตอนหน้าเทศกาลปีใหม่ หรือวันแม่ - วันพ่อ หากให้แม่สมชาย 1 พันบาท ก็ต้องให้ แม่นิด 1 พันบาท มันก็ยุติธรรมดี แต่ว่านิดอยากให้แม่ทุกเดือน 300 หรือ 500 ก็ยังดี แต่สมชายไม่ยอม เรื่องส่งเสียอะไรเขาไม่รับรู้ทั้งนั้น สมชายขี้เหนียวและเห็นแก่ตัว ไม่ให้นิดคบเพื่อน ใครมาช่วนเมียไปเที่ยวไม่ได้ เที่ยวในที่นี่คือ ไปเที่ยวบ้านเพื่อนทำอาหารกินกันตามประสาผู้หญิงๆ ไม่ได้ทั้งนั้น ตาลเพื่อนสนิทรู้นิสัยยังไม่กล้าเข้ามาหานิดที่บ้านเลย กลัวสายตาคุณสมชาย แต่ตัวคุณสมชายนั้น ไม่ว่าจะกลับบ้านเวลาไหน ไปหาเพื่อนที่ไหนเขาทำได้ทุกอย่าง ไปกินเหล้าก็:-)ว่าไม่เสียเงิน นิดจะว่าเขาบ่อยๆ ว่า “กรูละไปไหนไม่ได้ ทีมรึงละทั้งบ้านเพื่อนบ้านเจ้านายไปครบหมด เงินก็เอาไปกินเหล้าได้ไม่เสียดาย ทีกรูใช้เงินสี่สิบห้าสิบก็โดนด่า” มันก็แถข้างๆ คูๆ กินฟรีๆ เพื่อนกระบือๆ ที่ไหนจะให้คุณสมชายกินฟรีตลอดปีตลอดชาติ เม้มเงินไปใช้แน่นอนแต่จับไม่ได้ ที่จับได้มีครั้งหนึ่งคือแม่สมชายมาบอก ว่าให้เงินสมชายยืมไป 500 บาท บอกจะเอาไปช่วยงานบุญงานบวชอะไรเนี่ยแหละ แต่คุณสมชายกลับเอาเงินไปลงขันซื้อเหล้าไปนั่งก๊งบ้านเพื่อน แม่สมชายโมโห ลูกกับชับว่าอย่าบอกเมีย แต่อารมณ์โมโหเนี่ยไม่สนแล้ว ต้องแฉความกระล่อนของลูกตัวเอง ส่วนนิดก็เสียความรู้สึกมากๆ อะไรก็ไม่ให้ซื้อ เพื่อนก็ไม่ให้คบ แต่ตัวเองทำได้ทุกอย่าง เห็นแก่ตัวมากๆ เลยนะตัวเองคุณสมชาย นอกจากความขี้เหนียวและเห็นแก่ตัวที่เล่ามาแล้ว ยังมีอะไรอีกมากมายเกี่ยวกับพฤติกรรมของคุณสมชายนี้ วันหนึ่งที่ร้านก๋วยเตี๋ยว ทั้งสองไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นที่ย่านการค้าแห่งหนึ่ง ก๋วยเตี๋ยวก็อร๊อยอร่อย ลูกชิ้นลูกโตๆ อร่อยกรอบ ทุกครั้งที่สมชายกินก๋วยเตี๋ยว เขาจะไม่ค่อยปรุงอะไร กินง่ายๆ ใช้ช้อนตักซดน้ำจนแห้งหมดชามเป็นอันดับแรก จากนั้นเริ่มใช้ตะเกียบคีบเส้นและเนื้อทีหลัง เข้าตำรากินทีละอย่างเดี๋ยวมันก็ไปผสมกันในท้องเองเหอๆๆๆ ส่วนนิดจะปรุงทุกอย่าง กินเส้น ลูกชิ้นและซดน้ำเคล้าสลับกันไป  บางคนอาจจะงงน่ะ เรื่องกินก๋วยเตี๋ยวมันมาเกี่ยวอารายด้วยฟ่ะ มันเกี่ยวเหมือนกันแหละ แค่กินก๋วยเตี๋ยวสมชายยังแย่งเมียกินเลยเหอๆๆๆ พอลูกชิ้นในชามตัวเองหมด ก็หันเอาตะเกียบมาคีบของนิดเอาไปกินหน้าตาเฉย นิดกำลังอร่อยเลยอารมณ์เสียทันที นิด “ทำไมต้องมาแย่งลูกชิ้นในชามคนอื่นด้วย อยากกินเพิ่มทำไมไม่สั่งใหม่” สมชาย “แหม..มรึงนี่ ผัวกินลูกชิ้นแค่นี้หวงแดรกเหรอ” นิด “ไม่ได้หวง...มรึงเอาไปทั้งชามเลยนะกรูยกให้ แล้วกรูจะสั่งมากินใหม่” สมชาย “เอาเหอะๆ มรึงแดรกของมรึงไปเหอะ กรูจะได้รู้ไว้ว่ามรึงหวงแดรกกรู” ว่าไปนั่นคุณสมชายเอ๊ย นรกมาเกิดจริงๆ เคยเห็นแต่ผัวรักเมีย เสียสละของกินในชามให้เมีย นี่คุณไม่ให้เขาแล้วยังจะมาเอาของเขาอีก พอเขาว่าหน่อยทำเป็นโกธรว่าเขาหวง เขาไม่มาตักของคุณก็ดีแล้ว อันนี้เรื่องเล็กๆ แต่มันเห็นไปถึงก้นบึ้งของผู้ชายคนนี้ทีเดียว ย้อนกลับไปอีกหน่อย วันที่นิดท้องแก่ใกล้คลอด ในเย็นวันหนึ่ง นิดเตรียมอาหารไว้เรียบร้อย พอสมชายกลับมา อาบน้ำเสร็จก็มานั่งกินข้าวกันสองคน นั่งกับพื้นแบบไทยๆ คงนึกภาพออก สมชายกินข้าวอย่างอะเร็ดอร่อยจนหมดจานแรก สมชาย “นิด ไปตักข้าวมาให้พี่หน่อย” นิด “ตักเองสิ นิดลุกไม่ไหว” เท่านั้นแหละสมชายมองตาแทบถลนอกมานอกเบ้าพร้อมกันเหวี่ยงจานไถลไปกับพื้นอย่างแรง สมชาย “ไม่แดรกแมร่งแล้ว” นิด “เออ ไม่แดรกก็อย่าแดรกเลย กรูทำงานนอกบ้านกรูก็เหนื่อยแล้ว กลับมาทำกับข้าวให้มรึงแดรกอีก ยกอะไรทุกอย่างมาวางเตรียมพร้อมมรึงไม่ได้ทำอะไรเลย แค่ลุกไปตักข้าวเดิน 3 ก้าว มรึงยังต้องใช้ให้กรูทำให้อีก ไม่อยากแดรกก็ไม่ต้องแดรก ให้หมาแดรกละกัน!!!” สุดทนจริงๆ กำลังท้องกำลังไส้ 8 เดือน จะคลอดอีกไม่กี่วัน สมขายไม่เคยปรานีเมีย ไม่รู้จิตสำนึกมันอยู่ตรงที่ฝ่าติงรึไงไม่ทราบ!!! จะบอกว่าขิงก็ราข่าก็แรงก็ไม่ใช่ เพราะพฤติกรรมของสมชายเป็นแบบนี้นับครั้งไม่ถ้วน จนนิดเหลืออดแล้วจึงต้องใช้วาจาแบบนั้น เรียกว่า “พูดมรึงมา” เธอก็ตอบ “มรึงไป” ปีแรกๆ จะทะเลาะกันยังไง สมชายจะเรียกจิกหัวยังไงก็อดทน ไม่เคยใช้คำสรรพนามหยาบๆ คายๆ เลย แต่นานเข้าๆ พฤติกรรมมันซึมทราบ ความเกรงใจกันและนับถือกันน้อยลง เธอก็ด่ากลับไปมั่งสนุกปากไปเลยเหอๆๆๆ ช่วง 2 ปีหลัง สมชายได้งานใหม่ ได้ก็เพราะนิดเขียนจดหมายสมัครงานให้ เขาจะไม่ยอมทำอะไรเลย อยู่ที่ไหนก็จะขออยู่ที่เก่า ไม่อยากเปลี่ยนแปลงอะไรทั้งสิ้น แต่เนื่องจากที่เก่าเงินเดือนน้อย ไม่ก้าวหน้านิดจึงพยายามคะยั้นคะยอให้สมชายหางานใหม่ จนในที่สุดก็ได้สมใจ ในคืนหนึ่ง สมชายกลับมาบ้านเที่ยงคืน แต่วันนี้ไม่เมา ทำโอทีถึงกลับบ้านช้า นิดกำลังง่วง เพราะต้องทำงานกะเช้า ลุกขึ้นมาเปิดประตูบ้าน ลืมตัวไม่ได้ยิ้มให้ผัว พอสมชายเห็นหน้าง่วงๆ สะลึมสะลืมของนิดเท่านั้นแหละ ก็จุดชนวนทะเลาะกันอีกแล้ว สมชาย “ผัวกลับมาบ้านทั้งที ทำหน้ายังกะซ่งตีน” (คำแรกที่สมชายทักเมียประทับใจจริงๆ 10 ปี ก็ไม่เคยลืม) นิด “ก็คนมันง่วงนี่ ทำไมมรึงพูดปากสุนัขนักละ กรูง่วงกรูไม่มีอารมณ์ยิ้มหรอก” ไม่ต้องเดา ทะเลาะกันอีกแล้ว เหอๆๆๆ ก็ดูสิ มันบังคับให้เมียยิ้ม หน้าบึ้งใส่ไม่ได้ หากไม่พอใจก็พูดจาสุนัขไม่รับประทานด่าเมียเหมือนหมูเหมือนหมา ใครละมันจะยอมให้ด่าจิกหัวทุกวี่ทุกวัน หากสมชายกะเช้า ทำโอทีต่อจะกลับบ้านดึกแค่ไหน เมียต้องนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนด้วย เขาจะไม่ยอมนั่งคนเดียว หากไม่ทำตามเกิดเรื่องแน่ นิดจึงต้องนั่งกินเป็นเพื่อนทุกครั้ง สมัยก่อนที่ทำงานบ.เก่า ก็ทำเช่นเดียวกัน จนเขาติดเป็นนิสัย ไม่ว่ากลับบ้านดึกดื่นแค่ไหน เมียจะง่วงหรืออะไรก็ไม่สนทั้งนั้น และยังบอกว่าต้องกินข้าวพร้อมกันทุกวันห้ามกินก่อน ปรากฎว่าพ่อคุณกลับบ้านไม่เคยตรงเวลา นิดหิวรอเก้อไม่รู้กี่ร้อยครึ่ง จนต้องกินก่อน แล้วค่อยกินเป็นพิธีอีกรอบ ทั้งสองทะเลาะกันจนเบื่อไปเลย สมัยอยู่กันแรกๆ หากทะเลาะกันเมื่อไหร่ ต้องหยุดงานทั้งคู่ แบบว่าไม่มีอารมณ์ทำงาน ต้องปรับความเข้าใจกันก่อน พอนานๆ ไป ทะเลาะกันเมื่อไหร่ นิดจะรีบไปทำงาน ไม่อยากปรับความเข้าใจอะไรทั้งนั้น ไร้สาระพูดกับคนแบบนี้ นิดคิดอย่างเดียว ไปทำงานๆๆๆ ทำโอทีๆๆๆ จะได้ไม่เจอกัน ไม่ต้องทะเลาะกัน รู้สึกดีกว่าเป็นไหนๆ ทำไมต้องเข้าใจคนอื่น ต้องเอาใจมัน แต่มันสิ แม้แต่คำพูดไม่เคยทำให้ชื่นใจสักคำ ขี้เหนียวก็ปานนั้น เห็นแก่ตัวก็ปานนี้ หมาเจาะปากมาพูดอีก ไปกันใหญ่.... จากคุณ : noyne - [ 26 ส.ค. 49 13:59:16 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตอนที่ 10 สะใภ้เล็ก VS สะใภ้ใหญ่ เมื่อนิดย้ายเข้าไปเป็นสะใภ้เพียงไม่กี่เดือน สมชัย น้องสมชายก็เอาเมียมาอยู่กินที่บ้านด้าย เธอชื่อยุพา อายุแก่กว่านิด 1 ปี เป็นคนอีสานแต่หน้าตาดีจมูกโด่งสวย เธอมีนิสัยไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ ทำงานเป็นพนักงานขายของในห้าง ซึ่งเป็นห้างเดียวกับแม่สมชาย (แม่สมชายเป็นพนักงานทำความสะอาด ตอนนั้นแกอายุแค่ 41 ปี เท่านั้นเอง) แม่สมชายไม่ชอบลูกสะใภ้คนนี้เท่าไหร่ เพราะเห็นพฤติกรรมของหล่อนทุกวัน มีอาเสี่ยอาเฮียหลายคนมาจีบที่ห้าง และมีข่าวว่า เธอมีความสัมพันธ์กับลูกค้าหลายราย แบบเลี้ยงดูปูเสื่อด้วยก็มี ทำอย่างไรดีละ เมื่อลูกชายหัวแก้วหัวแหวน อยากได้ยุพามาทำเมีย ตามใจลูกตั้งแต่เด็กจนห้ามมันไม่อยู่ แกเลยต้องยอมรับยุพามาเป็นสะใภ้เล็กอีกคน เมื่อสะใภ้ใหญ่ กับ สะใภ้เล็ก อยู่ร่วมกัน น่าจะเห็นอกเห็นใจกันและกัน แต่เปล่าเลย ยุพาตีตัวออกห่าง ไม่สังคมกับนิด วันๆ แทบไม่พูดกัน จริงๆ พายุเคยมาจ๊อ แจ๊ะ กับสมชายมาก่อน สมัยสมชายทำงานร้านวีดีโอ มันก็ห้างเดียวกันนะแหละ แต่สมชายไม่เอาด้วย กลับมาติดพัน นิดแทน ดูเหมือนความสัมพันธ์ของ สมชัย – ยุพา – สมชาย – นิด ดูเหมือนสลับซับซ้อนยังไงชอบกล ยุพาจัดว่าเป็นคนหน้าตาดี รูปร่างก็มาตราฐานหญิงไทย เข้าไปอยู่ในบ้านใหญ่ เธอก็พยายามช่วยถูกบ้าน ทำกับข้าวบ้าง แต่ดีที่เธอทำงานประจำ กลับดึก ไม่ค่อยมีโอกาสเจอใครเท่าไหร่ เลยไม่ค่อยมีเรื่องปวดหัว ช่วงที่ยุพามาอยู่นั้น นิดก็เพิ่งแท้งลูกไปไม่กี่เดือน พอยุพามาอยู่ไม่นานเธอก็ตั้งท้อง ความสัมพันธ์ของยุพากับสมชัย ค่อนข้างไม่ดีนัก ทะเลาะกันถึงขึ้นลงไม้ลงมือบ่อยมาก บางทียุพาโมโห ก็เอากำปั้นทุบท้องตัวเอง จนกระทั่งท้องได้ประมาณ 4 เดือน เธอก็แท้งลูก ออกมาเป็นลูกแฝดซะด้วย สาเหตุหลักของการแท้งของยุพาครั้งนี้ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าเกิดจากอะไร แต่ดูยุพาก็ไม่ได้เสียอกเสียใจอะไร ทั้งสองก็ใช้ชีวิตร่วมกันแบบลุ่มๆ ดอนๆ ไปวันๆ สมชายมีนิสัยที่ชวนละเหี่ยใจอีกอย่าง คือชอบไปตักกับข้าวที่บ้านใหญ่กิน ทั้งๆ ที่ตัวเองก็มีกับข้าวที่ทำเองอยู่แล้ว พอแม่สมชายเห็นทีก็แปลก ไม่ด่าลูก ก็แค่บ่นๆ “ไอ้ห๊า..มาขโมยแอบตักของกรูอีกแล้ว!!” แกก็ด่าแบบไม่จริงจังอะไร เป็นแบบนี้นับครั้งไม่ถ้วน แต่หากแกจะบ่นกับลูกแกก็คงไม่น่ารำคาญ แต่ทว่าแกบ่นกับนิด ประมาณว่าเมียไม่รู้จักทำกับข้าวให้อร่อยๆ จนผัวต้องมากินของคนอื่น นิดฟังแล้วโมโหสมชายมาก เลยไปคุยกับสมชายว่า นิด “ขอร้องได้มั้ย กับข้าวบ้านเราก็มี ทำไมต้องไปตักของบ้านใหญ่มากินด้วย” สมชาย “ทำไมละ กรูอยากกินกรูก็ไปตัก” นิด “แม่เขามาบ่นกับนิดนะสิ รำคาญ” สมชาย “มรึงไม่ต้องยุ่งหรอก กรูแม่ลูกกัน” นิด “???” จริงๆ แล้วเวลาบ้านใหญ่ทำกับข้าวแบบเป็นหม้อ เช่นแกงต่างๆ เขาจะทำเยอะ แบบกินได้ข้ามวันเลยทีเดียว แม่สมชายก็มักจะเอามาแบ่งปันนิดเสมอ แต่บางทีแกทำน้อย ก็ไม่อยากให้สมชายไปรบกวน แต่เมื่อเจอคำตอบแบบนี้ เหมือนไม่ร่วมมือกันสร้างความสงบสุขในครอบครัวเลย สมชายคิดแค่ทำตามใจตัวเอง โดยไม่สนใจว่า นิดจะได้รับผลกระทบอะไรบ้าง เมื่อสมชายชอบกินอาหารที่พ่อแม่เขาทำมากๆ ก็เลยคิดว่า ให้แม่ทำเพิ่มอีกหน่อย จ่ายค่ากับข้าวให้เป็นรายเดือนไปเลยดีกว่า ซึ่งพ่อแม่เขาก็ตกลง ดูเหมือนมันจะลงตัวดีนะ กินได้จ่ายเงินไม่โดนด่ากระแนะกระแหน แต่กลับเพิ่มความวุ่นวายมากกว่าเดิม จนมีเรื่องไม่กินเส้นกันระหว่างสะใภ้เล็ก และสะใภ้ใหญ่ เพราะเวลาทำอาหารทุกครั้ง หากทำเยอะ มันก็ไม่มีปัญหา แต่วันไหนทำน้อย หรือว่ามันอร่อยมาก คนกินเยอะ กับข้าวก็ไม่พอ สมชัยไปทำงานเป็นพนักงานเก็บค่าโดยสารของบ. เดินรถแห่งหนึ่ง จะกลับบ้าน4-5ทุ่ม ยุพากลับมาก่อน ก็จะตักกับข้าวแยกไว้ต่างหาก ในวันหนึ่งนิดกับสมชายเพิ่งจะผูกอาหารปินโตกินกับแม่ไม่ถึงเดือนก็เกิดเรื่อง เมื่อสมชายและสมชัยยังไม่กลับบ้าน แม่ทำกับข้าวน้อยไปหน่อย ยุพารีบไปตักกับข้าวกั๊กไว้เป็นของตัวก่อนเลย เหลือหมูอยู่ 2-3 ชิ้นติดจานทิ้งไว้ นิดก็เลยถือวิสาสะ ตักกับข้าวที่ยุพากั๊กไว้ครึ่งหนึ่งเก็บไว้ให้สมชาย มันก็เป็นเรื่องเมื่อยุพาไม่ยอม บอกว่า ยุพา “อันนั้นของสมชัยเค๊านะ” นิด “แล้วชองสมชายละ” ยุพา “นั่นไงละ ในจานน่ะ” เธอพูดพลางชี้ไปที่จานที่เหลือหมูติด 2-3 ชิ้นนั้น นิด “จานนี้อ่ะนะ มันจะพอกินได้อย่างไง ดูสิจานของสมชัยนี่กับข้าวเต็มจานเลย ชั้นก็เสียเงินน่ะ ไม่ได้มาขอกินฟรีๆ” สุดท้าย ยุพาสะบัดหน้า ค้อนตาประหลับปะเหลือก เดินออกจากครัว นิดเลยต้องไปบอกพ่อแม่สมชายว่ามีปัญหากันเรื่องกับข้าว วันนั้นพ่อเลยตักแบ่งของที่เหลือคนละครึ่ง และนิดได้ยกเลิกการผูกปินโตกับแม่โดยเด็ดขาด หากสมชายมันอดอยากไปตักกับข้าวบ้านแม่มันก็ช่างมัน ส่วนวันนั้นสมชายเองกลับมารับรู้เรื่องนี้แล้วก็โมโหไม่แพ้กัน เพราะสมชัยและยุพานอกจากจะอยู่ฟรีแล้ว กินฟรีทุกอย่าง ช่วยบ้างไม่ช่วยบ้างทุกอย่างอยู่ในกงสี ไม่เดือดร้อนอะไรเลย สมชัยซื้อรถมอเตอร์ไซด์ 4-5 หมื่น แม่สมชัยก็ให้ยืม ไม่เคยใช้คืนแม่ก็เฉย แต่กับสมชายแม่เอาทุกอย่าง ค่าน้ำค่าไฟ ค่าเลี้ยงลูก จึงเห็นความลำเอียงของพ่อแม่สมชายเยอะมาก เรื่องกระหยุมกระหยิมของสะใภ้ทั้งสอง ก็มีบ้างเล็กๆ น้อย แต่ด้วยที่ทั้งสองพยายามไม่เจอกัน และต่างคนก็ไม่ใช่คนเอาเรื่องคน การอยู่ร่วมกันก็เลยยังดำเนินไปได้ต่อไป โดยที่ต่างฝ่ายไม่พูด ไม่คุยกันถ้าไม่จำเป็น ยุพาอยู่กับสมชัยไม่นานก็เปลี่ยนงานมาทำงานที่เดียวกันกับสมชัย จนเมื่อเดือนมรกราคม  2533 นิดตั้งท้องครั้งที่ 2 ตั้งใจปล่อยให้ท้อง เพียง 1 เดือนก็ติดลูกทันที ส่วนยุพาไม่ค่อยสนใจเรื่องคุมกำเนิดเท่าไหร่ กินยาคุมบ้างไม่กินบ้าง ประจำเดือนมาไม่ค่อยตรง สุดท้ายก็มารู้ทีหลังว่ายุพาก็ตั้งท้องเหมือนกัน ดูท่าว่าจะคลอดลูกเดือนเดียวกันกับนิดเสียด้วย นิดแพ้ท้องอย่างหนัก กินข้าวกับแตงโม และสับปะรด ทุกวัน เนื้อสัตว์กินไม่ได้ แม้กระทั้งไข่ หรือน้ำปลา แต่ยุพากลับไม่มีอาการอะไรเลย นอกจากอยากกินอาหารอีสานมากๆ โดยเฉพาะน้ำตก, ส้มตำ และเด็ดที่สุด ลาบเลือด!!!! เธอก็ไปฝากท้อง แต่คนละที่กับนิด การที่มีคนในบ้านเดียวกันท้องพร้อมกัน ทำให้นิดนึกถึงหนังญี่ปุ่นเรื่อง “โอชิน” เธอจำได้ว่าโอชินไปอาศัยอยู่บ้านน้องสามี ต่างคนต่างท้อง โบราณของญี่ปุ่นบอกว่า บ้านไหนที่มีคนท้อง 2 คน แต่จะมีเด็กเกิดแค่คนเดียว พูดง่ายๆ คนหนึ่งลูกเป็น และอีกคนลูกตาย คำๆ นี้มันเข้ามาในห้วงความคิดของนิด ทำให้รู้สึกกลัวเหมือนกัน ความสัมพันธ์ของยุพากับสมชัยก็ยังลุ่มๆ ดอนๆ ระหองระแหง ตบตีกันบ่อยๆ แบบพอหอมปากหอมคอ ทั้งๆ ที่ท้อง เธอไม่ค่อยกินอาหารที่มีประโยชน์ จนท้อง 5-6 เดือน ก็ยังไม่เห็นท้องยื่นออกมาจากกางเกงเลยสักนิด จนหมอต้องอุตร้าซาวน์ว่ามีเด็กอยู่ในท้องจริงรึปล่าว ก็ปรากฎว่าปรกติดี นอกจากนี้เธอยังชอบนั่งซ้อนมอเตอร์ไซด์ของสมชัยทุกครั้งที่มีโอกาส จนวันหนึ่ง ตอนนั้นอายุครรภ์ของยุพาได้ 7 เดือน พอจะเห็นท้องออกมาบ้างแล้ว เช้าวันนั้นนิดเห็นกระป๋องแช่ผ้ามีเลือดแดงๆ ยังคิดว่ากางเกงใครแช่น่ะ มีเลือดออกมาแดงเชียว พ่อแม่สมชายก็เห็นเลยทักว่าของใคร ยุพาก็บอกว่าของเธอเอง เมื่อคืนซ้อนมอเตอร์ไซด์สมชัยแล้วรถล้ม กลับมาบ้านแล้วเลือดออก แต่ดันไม่ไปหาหมอ แย่จริงๆ เธออยู่บ้านทั้งวันจนตกกลางคืน นิดเห็นยุพาเปิดไฟไม่ยอมนอน พลุดลุกพลุดนั่ง พล่านยังไงชอบกล จนสุดท้ายเธอบอกพ่อแม่ว่า อยากไปหาหมอ ปวดท้องน้อยทนไม่ไหวแล้ว นิดค่อนข้างตกใจ กับอาการของยุพามาก แต่ก็ไม่กล้าคิดอะไรมาก เมื่อแม่และสมชัยกลับมาค่อนข้างดึก แม่สมชายพูดทำนองว่า ยุพาคลอดลูกก่อนกำหนด จนรุ่งเช้าของอีกวันพ่อแม่และสมชัยไปเยี่ยมยุพาที่โรงพยาบาลอีกครั้ง ได้เห็นหลายชายคนแรกของตระกูล ตัวน้อยเท่ากำปั้น นอนอยู่ในตู้อบพร้อมสายระโยงระย้า หมอวินิฉัยมาแล้วว่า “แท้ง"”ไม่ใช่คลอดก่อนกำหนด และให้รอดูอาการของเด็กก่อน ไม่รู้จะรอดมั้ยในวันนั้นเอง ยุพาก็กลับบ้านเพราะประหยัดค่าใช้จ่าย นิดเองไม่ได้ไปดูหลานเลย ใจกลับริษยานิดๆ เมื่อเห็นแม่สมชายเล่าถึงเจ้าเด็กน้อยในตู้อบ ดูแกปลื้มและดีใจมากๆ แกอยากได้หลานผู้ชายเป็นที่สุด จะไม่ให้รู้สึกอย่างนี้ได้อย่างไร ใครๆ ก็พากันไปโรงพยาบาลกันหมด เพราะเห่อหลานคนแรก นี่ลูกนิดที่เกิดทีหลังจะกลายเป็นหมาหัวเน่ารึปล่าวเนี่ย!!! ยุพากลับมาเพียงวันเดียว ก็เกิดข่าวร้ายกับเธอ เมื่อวันที่ 2 พ่อแม่สมชายทำงานเสร็จก็แวะไปดูหลานชาย ปรากฎว่าหลานชายไปสวรรค์ซะแล้ว แกกลับมาบ้านด้วยหน้าเศร้าๆ นิดเองก็ช๊อคไปกับเหตุการณ์นี้ไปเหมือนกัน ทำไมสิ่งที่คิดเอาไว้ถึงเกิดขึ้นได้จริงๆ ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจด้วยกับยุพา แต่ยุพาเองดูเฉยๆ ไม่เคยเห็นเธอร้องไห้ฟูมฟายเลยแม้แต่น้อย สรุปแล้วเด็กที่แท้งที่บ้านหลังนี้ 4 คนแล้ว ไม่รวมลูกของ “น้อย”คนข้างบ้านบอกว่ากลางดึก เขาได้ยินเสียงเด็กหลายๆ คนเล่นกัน หลายครั้งแล้วด้วย คืนนั้นหลังจากมีคนมาเล่า คุณสมชายกลัวมาก กลางคืนไม่กล้าออกไปเข้าห้องน้ำคนเดียว ปลุกนิดไปเฝ้าหน้าห้องส้วม นิดบอกปฏิเสธ บอกว่า “ไม่เห็นต้องกลัวเลยแค่นี้เอง ทำตาขาวไปได้” เลยทะเลาะกันเรื่องผี อีกละ น่าเบื่อจริงๆ !!!! หลังจากยุพาแท้งสมชัยโดนเกณฑ์ทหาร พ่อแม่อาศํยเส้นไม่ต้องไปฝึก แต่ไปเป็นทหารรับใช้นายบ้านนายทหารใหญ่ กลับมาเยี่ยมบ้านได้ทุกเดือน เป็นทหารได้ไม่ถึง 6 เดือน ยุพาก็มีชู้ สมชัยก็เลยหนีทหารมาอยู่บ้านเฉยๆ แม่สมชัยซื้อเสื้อวินมอเตอร์ไซด์ให้ทำมาหากิน ตั้ง 5 หมื่น สมัยเกือบ 20 ปีที่แล้ว แม่ใจป้ำจริงๆ เพราะว่าทำงานอื่นเขาไม่รับเพราะหนีทหาร จากนั้นไำม่นานสมชัยก็มีเมียใหม่ ชื่อ บี คนนี้หน้าตาก็พอดูได้ นิสัยดี แม่สมชายไม่กีดขวางอะไร ดูเหมือนจะเกรงใจสะใภ้ใหม่ด้วย เพราะพ่อเขาเป็นทนายความ แต่ก็ทนายความจนๆ ขี้เหล้า นิสัยไม่ดี ไม่ก้าวหน้าในอาชีพ บีอายุน้อยว่า นิด 2 ปี เธอน่ารัก เรียก “พี่นิด”ทุกคำ เธอรักสามีและอดทนมากๆ ชีวิตก็ลุ่มๆ ดอนๆ เลิกกันไม่รู้กี่ครั้งก็กลับมาคืนดีกันอีก ทุกวันนี้บีมีลูกด้วยกันกับสมชัย 2 คน ปลูกกระต๊อปอยู่ เลี้ยงปลาอะไรไปเรื่อย รายได้น้อยแทบไม่พอกิน ก็อาศัยเงินแม่สมชัยที่ส่งให้นะแหละ แม่แกรักลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้มาก ไม่ปล่อยให้ลำบากหรอก.... แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 49 14:02:20 จากคุณ : noyne - [ 26 ส.ค. 49 14:00:11 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตอนที่ 11 ฤทธิ์แม่ผัว แม่สมชายเธอเป็นคนหัวโบราณหลายๆ เรื่อง  อย่างที่เล่าตั้งแต่ต้น นอกจากนั้นยังผีเข้าผีออกประจำ สมชายเองยังเตือนว่า “คุยกับแม่ได้ แต่อย่าคุยมาก เดี๋ยวมีปัญหา” แม้แต่ลูกในไส้ยังพูดแบบนี้เลย ในเรื่องความดีของแกเนี่ยก็มีพื้นๆ คือเป็นคนตรงไม่คดโกงใคร จะเอาเงินใครหรือกินของใครเนี่ย แกไม่เอาเลย เป็นคนรู้จักกินรู้จักใช้และรักลูกรักครอบครอบอยู่ในศิลธรรมดีมาก เรื่องความมานะในการทำมาหากินก็มีไม่น้อย นับว่าเป็นเรื่องที่ดี แต่เรื่องที่ว่าแกฤทธิ์เยอะเนี่ย อันนี้คือนิสัยส่วนตัวที่แก้ไม่ได้ เช่น เรื่องชอบดูถูกคนอื่น, อวดมั่งอวดมี เห็นแก่ตัว หรือ เอาแต่ใจตัวเอง คนลักษณะแบบนี้มักจะอยู่ร่วมกับคนในสังคมลำบาก แต่โชคดีที่แกทำงานกับพ่อสมชาย เก็บหอมรอมริบกัน จนมีบ้านมีช่องเป็นของตัวเอง และมีเงินเก็บไม่เดือดร้อน ญาติพี่น้องลูกหลานก็ชอบมาหยิบยืม มีคนนับหน้าถือตา แต่ลับหลังก็ส่ายหัวกัน เพราะเวลาคุยกับแก ต้องเออ ออ ห่อหมกกับแกตลอด ไม่มีใครกล้าแย้งหรือขัดใจแกเท่าใดนัก เพราะพูดไม่ถูกหูเมื่อไหร่เนี่ย แกจะออกอาการโกธร และพูดตอกกลับอย่างไม่เกรงใจใคร ไม่ว่าที่ไหน เวลาใด แกด่าได้หมด ฉะนั้นเวลาคุยกับแกต้องระวังปากเอามากๆ ส่วนใหญ่เวลานิดกับสมชายมีปัญหากัน หากเห็นกันชัดๆ ว่าสมชายผิด แกก็ด่าสมชาย แต่หากไม่มั่นใจว่าใครผิดใครถูก แกจะเข้าข้างสมชายไว้ก่อน ส่วนพ่อสมชายนั้นค่อนข้างอยู่ตรงกลาง มีเหตุผลมากกว่า ในปลายปี 2532 นิดได้งานที่บ.ผลิตชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ นอกจากทำงานนอกบ้านช่วยสมชายแล้ว นิดยังรับภาระซักผ้า (ด้วยมือ) ทำกับข้าว ทำความสะอาดบ้าน เรียกว่างานบ้านทั้งหมดก็เหมาคนเดียวเหมือนกัน บางทีสมชายอารมณ์ดี ก็ช่วยบ้างและแต่โอกาสซึ่งไม่บ่อยนัก ต้องขอร้องให้ช่วยถึงจะช่วย ตอนที่ไม่มีลูกมันก็ยังพอไหว แต่พอมีลูกแล้วอะไรๆ มันก็ลำบากมากกว่าเดิม วันหนึ่งนิดนั่งซักผ้ากองโตคนเดียว ส่วนสมชายนอนดูทีวีอย่างสบายอารมณ์ นิดตะโกนเรียก นิด “พี่สมชาย มาช่วยนิดซักผ้าหน่อยสิ!” สมชาย “ไมว๊า...หน้าที่เมีย มรึงก็ทำไปซิว่ะ!!!” นิดได้ยินดังนั้นเลือดขึ้นหน้าทันทีตะโกนกลับไปสุดเสียง “ทีหน้าที่ผัวทำงานหาเงิน กรูยังช่วยมรึงทำเล๊ย แล้วหน้าทีเมียมรึงช่วยกรูไม่ได้ใช่มั้ยห๊า!!!”เจอด่ากลับแบบนี้ อ้ายคุณสมชายพูดไม่ออก เลยต้องเดินออกจากห้องมาช่วยนิดซักผ้า จากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็ตกลงกันว่า เรื่องงานบ้านต้องช่วยกัน ใครกลับมาก่อนเห็นอะไรก็ทำ วันหนึ่งสมชายกลับบ้านไปล้างห้องน้ำ แม่สมชายเห็นแล้วโกธรมาก พอเจอหน้านิดก็ตำหนิทันที แม่สมชาย “นางนิด ทำไมเอ็งให้ อ้ายสมชายมันล้างส้วมว่ะ มันบวชเรียนมา ทำไมใช้ผัวทำงานแบบนี้” นิด “แม่ เวลามันขี้มันยังขี้ได้เลย แล้วเวลาล้างทำไมจะล้างไม่ได้” นิดตอบด้วยความโมโห ทำไมนะ คนกินข้าว และขี้เหม็นเหมือนกันต้องมาแบ่งแยกแตกต่างกันด้วย ดีนะวันนั้นพ่อสมชายอยู่ด้วยได้ยินพอดี แกเลยบอกพูดกับเมียว่า “เออ..ช่างมันเถอะ มันช่วยกันทำงานมันก็เหนื่อยแล้ว งานบ้านมีอะไรก็ช่วยกันทำ ไม่ต้องไปถืออะไรมาก ช่วยกันน่ะดีแล้ว” พอแม่สมชายได้ยินแบบนี้เลยนิ่งเงียบไม่พูดอะไรต่อ บ้านของสมชายก็จะมีเพื่อนบ้านอยู่หลายหลัง แต่บ้านที่ติดกันที่สุดเป็นห้องแถว 2 ชั้น ให้เช่า มีประมาณ 4-5 ห้อง อยู่ห่างบ้านสมชายราวๆ 20 เมตร มีอยู่ 1 ห้อง บ้านนี้อยู่กัน ประมาณ 4 คน พ่อแม่ และลูกสาว ลูกสาวคนโตของครอบครัวนี้มีอาชีพรับจ้างเลี้ยงเด็ก เขาก็รับจ้างเลี้ยงเพียงคนเดียวเท่านั้นแหละ เป็นเด็กหญิงหน้าตาน่ารัก อายุราวๆ 2 ขวบ เด็กหญิงคนนี้มีแต่พ่อ ไม่มีแม่ พ่อของเด็กหญิงจัดว่าหน้าดี อายุประมาณ 30 ปี สมพรชอบไปเล่นที่ห้องเช่านี้ เพราะชอบเด็ก และชอบคุยกับพี่ที่เลี้ยงเด็ก คุยถูกคอกันดี คุยไปคุยมา มาเจอพ่อของเด็กหญิง ไม่รู้ว่าจีบกันตอนไหน มีการนัดกันออกไปเจอกันข้างนอกด้วย แต่ก็แค่เพียงครั้งเดียว และไม่มีอะไรเกินเลย แต่พอเรื่องรู้ไปถึงหูแม่สมชาย ก็มีการว่ากล่าวตักเตือน แม่สมชายไม่ต้องการให้ลูกสาวคนเดียว ไปยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายที่มีลูกติด และดูท่าทางเจ้าชู้คนนั้น อีกอย่างสมพรเองยังเรียนไม่จบ ป.ว.ช. เลย แม่สมชายนอกจากห้ามไม่ให้สมพรไปเสวนาที่บ้านเช่านั้นแล้ว แกยังห้ามทุกคนในบ้าน ห้ามไปมาหาสู่ใดๆ กับครอบครัวที่เลี้ยงเด็กอีกเป็นอันขาด ยุพาเมียของสมชัย เธอก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ชอบไปนั่งเล่นพูดคุยกับบ้านเช่าเลี้ยงเด็กนั้น เมื่อแม่สมชายประกาศห้าม แต่เธอกลับทำไม่รู้ไม่ชี้ ยังคงไปที่บ้านเช่านั้นอย่างเดิม แต่ก็ไปแบบหลบๆ จนมาวันหนึ่งหลบไม่ทัน แม่สมชายเห็นปุ๊บ ผีเข้าทันที แกตะโกนเรียกยุพากลับเข้าบ้าน พอยุพาก้าวเข้ามาที่ประตูบ้านเท่านั้นแหละ แม่สมชายตบหน้ายุพาฉาดใหญ่ ยุพารีบกลับเข้าห้องปิดประตูสงบอารมณ์อยู่นาน เมื่อภาระกิจสยบลูกสะใภ้ด้วยฝ่ามือพิฆาตสำเร็จ ดูแกภูมิใจในตัวเองมาก เล่าให้คนโน้นคนนี้ฟัง และเตือนทุกคนอย่าทำอะไรขัดคำสั่งแกเด็ดขาด ไม่งั้นเจอดีแน่ ดีนะที่นิดไม่เคยเจอฝ่ามือแกสักครั้ง อย่างมากก็มีปากเสียงพอหอมปากหอมคอ คิดอย่างเดียวว่า อาศัยบ้านเขาอยู่ มันก็ต้องเป็นเบี้ยล่างอยู่แล้ว อะไรยอมได้ ทำตามได้ก็ต้องทำ ทะเลาะหรือหมางใจกันก็ไม่มีประโยชน์ เพราะสุดท้ายก็ต้องเห็นหน้ากันอยู่บ้านเดียวกันอยู่ดี สู้ทำเฉยไหลไปตามน้ำดีกว่า ไอ้ความโกธรความเกลียดความแค้นนั้น มีโอกาสเมื่อไหร่ค่อยชำระ เมื่อนิดมีลูกชายให้แม่สมชายเชยชมเป็นหลานคนแรกที่เป็นสายเลือดของแกแท้ๆ หลังจากพลาดแท้ง หลานไม่ได้ลืมตาดูโลกกว่า 4 คน (ลูกน้อยอีก 1 คน แต่แกจงใจไม่ให้เกิด) แกทั้งรักทั้งหลงหลานสุดๆ ตั้งชื่อก็ชื่อคล้ายแก ยิ่งมีคนทักว่าหลานหน้าเหมือนย่าละก็แกจะยิ้มไม่หุบเลย แกปลื้มหลานชายสุดๆ น้องโอ๋ ได้กินนมแม่ไม่ถึงเดือนก็กินนมขวด พอกินนมขวดได้ แม่สมชายก็รีบขอเอาหลานไปนอนด้วย พอนานๆ ไป ก็นอนกอดกันทุกคืน ทั้งย่าทั้งปู่หลงน้องโอ๋ หัวปักหัวปำ และน้องโอ๋เองก็น่ารักมากๆ ช่วงที่เอาหลานไปนอนด้วยใหม่ๆ แม่สมชายชอบมาเล่าให้นิดฟังว่า แกเอานมเหี่ยวๆ ของแกให้น้องโอ๋ดูด แล้วน้องโอ๋ก็ดูดด้วย ดูแกภูมิใจมากเป็นพิเศษ นิดก็เฉยๆ แต่ก็คิดแบบหมั่นไส้เล็กๆ ดูดก็ดูดไป ทำไมต้องเอามาคุยโตกับนิดด้วย ทำตัวเหมือนกันเป็นแม่น้องโอ๋ซะเอง ทุกวันหยุด ส่วนใหญ่นิดจะเอาน้องโอ๋ลงมานอนด้วย พอตอนเช้าทุกครั้งแม่สมชายจะมานับจำนวนรอยยุงกัดที่ขาน้องโอ๋ บางทีก็มี บางทีก็ไม่มี หากมีเมื่อไหร่แกจะโวยวายว่าไม่ดูแลน้องโอ๋ให้ดีๆ นอนกับแกไม่เห็นเป็นแบบนี้ แหม...คนเป็นแม่ก็พยายามอยู่ บ้านมันเปิดเข้าไปก็เป็นห้องนอนเลยโอกาสยุงเข้ามันก็มีมาก แต่ก็ไม่เคยปล่อยลูกให้ยุ่งกันทั้งตัวซะที่ไหนกัน มาคอยจับผิดทุกเช้าเหมือนคนจิตไม่ปรกติ จะไปแล้วเรื่องเลี้ยงเด็กแม่สมชายเลี้ยงเด็กดีมาก สะอาด หูตาไว หากหลานไม่หลับก็จะไม่ทำงานบ้านใดๆ เฝ้าอยู่ตลอด นิดเห็นใจแม่ผัวก็ตรงนี้แหละ แต่ก็ยังทะเลาะกันบ้างเรื่องสูตรเลี้ยงลูก แม่สมชายชอบป้อนข้าวน้องโอ๋แบบ หากน้องโอ๋ยังอ้าปากรับอาหารอยู่ละก็ แกก็จะป้อนไม่หยุด จนน้องโอ๋โตผิดปรกติ ทั้งใหญ่ทั้งอ้วน กระเพาะครากไปเลย เป็นเรื่องที่นิดไม่ชอบใจเป็นอย่างมาก พอน้องโอ๋เริ่มพูดเก่ง แกก็มักจะมาคุยอวดกับนิดว่า “ไอ้โอ๋มันบอกกรูเมื่อวาน ว่ามันรักย่ามากกว่าแม่” แกพูดแบบดีใจที่สุด นิดฟังแล้ว งงๆ อะไรฟ่ะ เป็นไปไม่ได้ นิดให้เวลาลูกพยายามดูแลลูกมากที่สุด ตามธรรมชาติยังไงลูกต้องรักแม่มากกว่าใครทั้งนั้น แต่เออ ช่างมันเถอะโอ๋มันนอนก็ย่ามันทุกวัน อาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้ ครั้งแรกผ่านไป ไม่ติดใจ แต่แม่สมชายก็ไม่หยุดคุยอวดเรื่อง หลานรักย่ามากกว่าแม่ ดูแล้วเหมือนคนที่พยายามทำตัวเองให้เป็นคนที่สำคัญที่สุดของน้องโอ๋  ความสำคัญของแก จะต้องมีมากกว่านิดผู้เป็นแม่ วันหนึ่งนิดรำคาญระคนหมั่นไส้ วันนั้นทุกคนอยู่ในบ้านพร้อมหน้าพร้อมตา นิดเลยเรียกน้องโอ๋มาหา แล้วพูดว่า นิด “น้องโอ๋ ไหนลองบอกแม่สิ ว่าโอ๋รักใครมากที่สุด แม่หรือย่า” น่าสงสารเด็กน้อย อายุแค่ 2 ขวบ ทำหน้าตาแบบ งงตอบไม่ถูก มองย่าที มองแม่ที นิ่งคิดอยู่หลายนาทีจนในที่สุดก็พูดออกมาว่า “รักแม่!!!” แม่สมชายรู้สึกทั้งเสียหน้าและคงเสียใจด้วยมั้ง ถึงกับตะคอกหลานชายสุดที่รักว่า “เออ..มรึงรักแม่มรึง ก็ไปนอนกับแม่มรึง ไม่ต้องมานอนกับกรู!!!” เฮ้อ...คนเราแก่แล้ว น่าจะมีความคิด แต่แก่กะโหลกกะลา ไม่ไหวเลย เด็กมันจะไปรู้เรื่องอะไรมันก็พูดไปตามประสา จริงๆ น้องโอ๋รักทุกคนในบ้าน เพียงแต่จะรักแม่มากที่สุดตามสัญชาติญาณ นิดสังเกตแม่สมชายหลายครั้งหลายหน ไม่ใช่แค่เรื่องหลาน แต่เรื่องอื่นๆ ของสมชายด้วย ดูแกชิงดีชิงเด่นกับลูกสะใภ้ยังไงชอบกล ลูกชายต้องรักแม่มากกว่าเมีย และหลานชายต้องรักย่ามากกว่าแม่ อะไรเทือกนี้ ในปีท้ายๆ ที่นิดอยู่กินกับสมชาย นิดไม่ยอมสมชายมากขึ้น ก็ทำให้มีปากเสียงมากยิ่งขึ้น สมชายกลัวมาก ว่านิดแข็งข้อขึ้นเนี่ย คงจะอาจจะมีแผนการณ์อะไรไว้ในใจแหง๋เลย สมชายเลยรีบตัดไปแต่ต้นลม โดยการให้นิดเอาเงินเดือนทุกเดือนที่หักค่าใช้จ่ายส่วนตัวแล้วฝากเข้าบัญชีของสมชายทั้งหมด นิดได้ฟังความคิดเชื๊ยะๆ และเห็นแก่ตัวของสมชายและเลือดขึ้นหน้าทันที เถียงทันควันว่ายังไงก็ไม่ยอม ทะเลาะกันลั่นบ้านเลยทีนี้ ฝ่ายสมชายคิดว่ามีบ้าน มีข้าวของทุกอย่างแล้ว ถึงเวลาต้องเก็บเงินเพื่ออนาคตซะที  แต่นิดนั้นคิดว่า เรื่องอะไรจะเก็บ เพราะคิดว่าจะไม่อยู่กับสมชายต่อไปแล้ว เงินเดือนออกมาแต่ละเดือนก็กินใช้ธรรมดา ไม่ประหยัดเหมือนเมื่อก่อน เพราะที่ผ่านมา 4 ปี ก็ประหยัด และอดมามากแล้ว จะเลิกกับมันแล้วทำไมต้องให้เงินมันอีก ฝากเป็นชื่อมันคนเดียวซะด้วย ใครจะไปยอม และสุดท้ายก็ตกลงกันไม่ได้ นิดเลยหันไปพึ่งแม่ เพราะเป็นผู้หญิงเหมือนกัน น่าจะเข้าใจกัน แม่สมชายกลับบอกว่า แม่สมชาย “เองก็ให้สมชายมันเก็บเงินไปสิ ไม่ยอมก็ทะเลาะกันอยู่อย่างนี้ไม่รำคาญรึไง!!” นิด “เรื่องอะไรละแม่ มันต้องฝาก 2 ชื่อสิ แบบนี้มันไม่ยุติธรรมนี่ หนูไม่ยอมหรอก!!” แม่สมชาย “เองไม่ยอมก็เถียงกันไม่จบอยู่อย่างนี้แหละ!!” นิด “งั้นฝากเป็นชื่อหนูคนเดียวได้มั้ยละ!!” แม่สมชาย “โอ๊ย ...แบบนั้นไอ้สมชายยิ่งไม่ยอมไปใหญ่!!” นิด “โธ่เอ๊ย มันก็เหมือนกันแหละแม่ ทีตัวเองก็ไม่อยากเสียเปรียบคนอื่นเหมือนกันแหละ คิดแต่ใจตัวเองไม่คิดถึงใจคนอื่น!!” สุดท้ายสมชายต้องเปลี่ยนไอเดียใหม่ โดยยึด ATM ของนิดแทน ไม่ให้ถือเงินเลย นอกจากค่ารถค่ากินเวลาไปทำงานวันละ 30 บาท ค่ากับข้าวต่างหาก นิดก็ต้องยอม และทำให้คิดตัดสินใจออกไปจากคนตระกูลนี้อย่างไม่ต้องคิดอะไรให้เสียเวลา และจะต้องไปให้เร็วที่สุด ตอนนี้ทำเฉยๆไว้ ให้มันตายใจกัน แล้วมันจะรู้ “วันใดขาดนิดแล้วสมชายจะรู้สึก!!” จากคุณ : noyne - [ 26 ส.ค. 49 14:03:28 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กบตัวกลม whitespace Bangkokian ขอบคุณนะคะที่แวะเข้ามาทักทาย ตอนนี้ลงหมดแล้วที่อยุ่ในสต๊อก วันนี้จะเขียนต่ออีก 3 ตอนให้จบ ไม่รู้เสร็จมั้ย อิ..อิ. จากคุณ : noyne - [ 26 ส.ค. 49 14:06:41 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาอ่านต่อค่า ^^ จากคุณ : กบตัวกลม - [ 26 ส.ค. 49 14:31:37 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาอ่านต่อ อยากรู้ตอนเลิกว่าวางแผนไงค่ะ  ^___-" จากคุณ : whitespace - [ 26 ส.ค. 49 14:31:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตอนที่ 12 ผัวยอดนักสืบ สมชายไม่ใช่แค่ขี้ระแวงสงสัยเมียเก็บไว้ในใจอย่างเดียว แต่เขายังทำตัวเป็นนักสืบเหมือนในหนังซะด้วย ผู้ชายคนนี้นอกจากจะความคิดและจิตใจวิปริตอ่อนๆ แล้ว พฤติกรรมการแสดงออกก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ สมัย 20 ปีที่แล้ว สมชายจบระดับ ป.ว.ช. ไฟฟ้า มาได้เนี่ย ถือว่าเป็นคนมีความรู้ไม่น้อยทีเดียว แถมจบมาแบบเกรดเกือบ 4 อีกด้วย สอบทีไรได้คะแนนเกือบเต็มทุกวิชา เป็นคนที่เรียนเก่งสุดๆ สมชายทำตัวเป็นพ่อยอดนักสืบครั้งแรกเมื่อนิดท้องแก่น้องโอ๋ วันนั้นเป็นเวลาตี 5 นิดต้องไปโรงพยาบาลแถวๆ อนุเสาวรีย์ชัยฯ บ้านอยู่ปริมณฑล การเดินทางก็กินเวลานาน ต้องนั่งรถเมล์ไปด้วย กว่าจะได้ใบคิว คนก็เยอะมากๆ เลยต้องไปแต่เช้า ตอนนั้นนิดทำงานอยู่บ. ผลิตชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ ก็ลางานไปหาหมอไม่มีปัญหาอะไร เช้าวันนั้นสมชายบอกว่า “จะให้พี่ไปเป็นเพื่อนที่โรงพยาบาลมั้ย!!!” ไม่รู้ว่าเป็นห่วงเมีย หรือลองใจเมียก็ไม่ทราบ ปรกติก็ไม่เคยไปด้วยอยู่แล้ว ตั้งแต่ท้องจนคลอด ไปเป็นเพื่อน อยู่ 1-2 ครั้งเท่านั้นเอง นับครั้งได้เลยทีเดียว จริงๆมันเป็นความต้องการของนิดเอง เพราะสมชายต้องทำงาน ไม่ควรหยุดบ่อยๆ เพราะงานเข้าก็เร่ง ขาดช่างไปก็ไม่มีคนแทน แค่ไปหาหมอคนเดียวแค่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ นิดจึงตอบไปว่า “ไม่ต้องหรอก ไปทำงานเถอะ” จากนั้นนิดก็ไปโรงพยาบาลตามปรกติ พอไปถึงก็ตรวจโน่นตรวจนี้ไปตามปรกติ พยาบาลก็ให้ถือแก้วไปเข้าห้องน้ำจะปัสสาวะ นิดก็เดินถือแก้วหาห้องน้ำ พลันสายตาก็ไปสะดุดกึก! กับผู้ชายคนหนึ่ง นั่งอยู่บนเก้าอี้แถวยาวๆ สำหรับผู้ป่วยนั่งรอเรียกชื่อ มีหนังสือพิมพิ์กางบังหน้าไว้ แต่มันก็ยังเผยให้เห็นท่อนล่าง ชุดยูนิฟอร์มบริษัทที่คุ้นๆ นิดอ้อมเข้าไปดูใกล้ๆ แล้วก็ตกใจ “นี่มันผัวกรูนี่หว่า!!!” จ๊ากๆๆๆ สมชายเห็นว่าเมียจับได้เลยหัวเราะใหญ่ ทำเป็นเรื่องสนุก นิดก็ไม่โกธรอะไร กลับดีใจให้สามีแอบมาดู ก็คิดว่าเขาคงเป็นห่วง แต่พอคุยกันไปคุยกันมา สมชายก็หลุดปากออกมาว่า “พี่ตามมาดู ว่านิดมากับใครรึปล่าว จะมาเป็นเพื่อนหลายทีแล้ว นิดก็ไล่ก็ไปทำงานทุกที วันนี้เลยแอบมาดู!!!” นิดถึงบางอ้อทันที คิดบ่นกับตัวเองในใจ “แหม...กรูท้องจะคลอดอยู่แล้ว คงไม่มีใครอยากมาสมสู่กับกรูหรอก ไม่ไว้ใจกันขนาดนี้เชียวรึมรึง แมร่ง...” และอดไม่ได้ที่จะแอบแค้นสมชายนิดๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง ใกล้ถึงกำหนดคลอด ขอเล่าเหตุการณ์ตอนคลอดนิดหนึ่ง...นิดเล่าให้สมชายฟังว่า ฝันว่าไปคลอดลูก หันไปมองข้างฝาเห็นปฏิทิน ปรากฎมีตัวเลขบอกว่าคลอดวันที่เท่าไหร่ นิดเชื่อว่าฝันนั้นจะเป็นเรื่องจริงซึ่งจะคลอดก่อนกำหนด 2 สัปดาห์ แต่นิดก็ยังไปทำงานปรกติจนถึงก่อนวันกำหนดคลอดในฝัน 1 วัน กำหนดคลอดในฝัน พอดีตรงกับวันหมอนัดไปตรวจพอดี คืนก่อนวันที่คลอด 1 คืน นิดทำงานกะบ่าย กลับบ้าน 4 ทุ่ม กว่า วันนี้ทั้งวันนิดแทบไม่ได้ทำงานเลย รู้สึกว่าทำไม่ไหว ท้องมันมีความรู้สึกแปลกๆ ชอบกล เลยไปนอนห้องพยาบาลทั้งวัน กะว่าไปโรงพยาบาลในวันพรุ่งนี้จะขอใบแพทย์ลาคลอดก่อน เพราะทำงานไม่ไหวแล้ว พอกลับมาถึงบ้าน สมชายทักว่า นี่อีก 2 ชั่วโมงก็จะวันใหม่ละ ที่นิดฝันว่าจะคลอดน่ะ สงสัยไม่จริงมั้ง ยังไม่เห็นปวดท้องหรือมีอาการอะไรที่บ่งบอกว่าจะคลอดเลย นิดก็เิริ่มไม่แน่ใจในความฝันของตัวเองเหมือนกัน คืนนั้นนอนไม่หลับทั้งคืน จนตี 5 ต้องตื่นไปอาบน้ำแต่งตัวไปหาหมอ พลันความรู้สึกเจ็บท้องจี๊ดๆ ก็เข้ามาเป็นระยะๆ ห่างๆ เจ็บๆ หายๆ จนไม่แน่ใจว่ามันเจ็บอะไร ก็ไปโรงพยาบาลตามปรกติ ระหว่างเดินทางนั่งรถต่อแรก มีคนลุกให้นั่งก็ดีหน่อย อาการปวดท้องจี๊ดๆ มาเป็นระยะๆ ถี่ขึ้น ก็เริ่มคิดในใจแล้วว่ามันเริ่มผิดสังเกตแล้ว พอนิดต้องขึ้นรถต่อที่ 2 เริ่มมีความกลัวบ้างแล้ว เพราะรถต่อนี้คนแน่นมาก เลยเดินไปขึ้นที่วินรถ ซึ่งอยู่ไกลประมาณ 500 เมตร ระหว่างเดินก็รู้สึกว่าเจ็บท้องมากขึ้นเริ่มจะทนไม่ได้แล้ว แต่ก็ทนเดินไปจนถึงวินรถ นิดอยากจะนั่งแท๊กซี่ไปโรงพยาบาล เพราะไม่อยากเบียดเสียดกับคนบนรถ เธออยากไปถึงโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด แต่ว่า....เวลานี้ไม่มีเงินติดตัวมาเลย !!!   เนื่องจากวันนี้เป็นวันเงินออก นิดพกบัตร ATM มาด้วย กะว่าจะไปกดเงินที่โรงพยาบาล เลยพกเงินติดตัวไปหาหมอแค่ 50 บาท และตอนนี้มันก็เป็นเวลา 6 โมงเช้าเศษๆ ไม่แน่ใจว่าจะกดเงินจาก ATM ได้ ในละแวกนี้ก็ไม่มีตู้ ATM ให้ลองเลยด้วย เธอเลยต้องเสี่ยงขึ้นรถเมล์ไปโรงพยาบาล ระหว่างนั่งรถเมล์ อาการเจ็บท้องจิ๊ดๆ ทวีความรุนแรงขึ้น จนผู้โดยสารบางคนในรถถามว่าเจ็บท้องเหรอ แต่นิดก็นั่งทนจนไปถึงโรงพยาบาลตอน 7 โมง 45 นาที ประมาณนี้ เป็นช่วงเจ้าหน้าที่เปลี่ยนกำลังจะเปลี่ยนเวรกันพอดี นิดเดินเจ็บท้องมากที่สุด ถึงขนาดเวลาจี๊ดแต่ละที ต้องหยุดเดินทันที เดินต่อไปไม่ได้ ใจจะขาดให้ได้ ไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้ว่าอาการแบบนี้คืออาการของคนเจ็บท้องคลอดลูกรึปล่าว แต่ไม่เป็นไรน่า มาถึงโรงพยาบาลแล้ว นิดเลยถามผู้คนแถวนั้นตัดสินใจเดินไปตึกคลอด พอไปถึงตึกคลอด รีบตรงรี่ไปหาเจ้าหน้าที่ซึ่งกำลังเก็บข้าวของเตรียมเปลี่ยนเวร นิด “เออ...ตอนนี้รู้สึกเจ็บท้องค่ะ ไม่รู้ใช่เจ็บท้องคลอดรึปล่าว แต่มันยังไม่ถึงกำหนด อยากจะขอตรวจค่ะว่ามันเป็นอะไร??” นางพยาบาลใจร้ายตอบมาทันควัน “ตึกนี้รับคลอดอย่างเดียว ไม่รับตรวจ หากจะตรวจต้องไปอีกตึกหนึ่งค่ะ!!!” นางพยาบาลโรงพยาบาลรัฐบาลที่กินภาษีประชาชน คำตอบของเธอไม่อยากจะเชื่อว่าออกมาจากปากของคนที่มีการศึกษาและทำงานบริการประชาชน เธอพูดไปพร้อมทำท่าไม่สนใจ มือไ้ม้ก็จัดเตรียมเข้าของ ไม่สนใจคนไข้ที่กำลังจะคลอดลูกสักนิด นิดเลยตัดสินใจตอบไปว่า นิด “คลอดก็คลอดค่ะ” นางพยาบาล “งั้นเอาถุงพลาสติกนี้ไป เปลี่ยนเสื้อผ้า เอาของส่วนตัวใส่ถุงนี้ทุกอย่าง แล้วมาที่เตียงนั้น” เธอพูดพร้อมชี้มือประกอบ เมื่อนิดเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ขึ้นเตียงนอนรอ แล้วพยาบาลคนเดิมก็เดินเข้ามาตรวจภายใน เธอบอกว่า “จะคลอดวันนี้นะคะ มดลูกเปิด 5 ซ.ม. แล้ว เดี๋ยวไปรอที่ห้องคลอดได้เลย” โอว...จะคลอดวันนี้??...นิดตื่นเต้นมากพร้อมหวาดกลัวการคลอดลูกไปพร้อมๆ กัน ความฝันมันเป็นเรื่องจริงรึเนี่ย! นิดมาคลอดลูกคนแรกที่โรงพยาบาลคนเดียว มองไปทางไหนก็รู้สึกวังเวงชะมัด หลังจากนั้นเพียง 4 ชั่วโมงเศษ การคลอดลูกคนแรกของนิดเสร็จสิ้นลงอย่างไม่ยากเย็นนัก จากนั้นเธอถูกส่งตัวเข้าห้องพักหลังคลอด รอไปตึกผู้ป่วยใน หลังจากหลอดลูก 2ชั่วโมง เธอเดินออกจากห้องพัก เดินไปเรื่อยเปื่อยเพื่อมองหาโทรศัพท์สาธารณะ ซึ่งก็ไม่ไกล จากห้องพักนัก นิดต้องการโทรไปบอกข่าวดีให้สามีรู้ เดินไปเดินมาหน้าจะมืดให้ได้ แถมเจ็บระบมไปหมดทุกส่วนของร่างกาย สมัยนั้นที่บ้านสมชายยังไม่มีโทรศัพท์ การที่จะติดต่อกับครอบครัวสมชายจึงลำบากมาก มีทางเดียวคือโทรไปหาสมชายที่บริษัท แจ้งข่าวให้เขารู้ว่านิดคลอดลูกแล้วนะ เป็นผู้ชาย  และได้สั่งเขาเอาของใช้ที่จำเป็นมาให้ด่วน เพราะนิดเงินก็ไม่มี ไม่รู้จะวานใครไปกดเงินได้ ไม่ไว้ใจใคร และของใช้ส่วนตัวก็ไม่มีเลยสักอย่าง ตอนที่โทรศัพท์ไปหาสมชายนั้นเป็นเวลาประมาณบ่าย 3 โมง จากนั้นนิดต้องรอสมชาย 24 ชั่วโมงเต็มๆ เขาถึงมาหาที่โรงพยาบาลพร้อมพ่อแม่ นิดโมโหมาก ทำไมเวลาคลอดลูกถึงไม่รีบมาดู หากมาเมื่อวานมา ก็คงไม่เกิน 6 โมงเย็น ถึงเลยเวลาเยี่ยมแล้วแต่ก็ฝากของกันพยาบาลเวรได้ แต่นี่ต้องรอข้ามวันข้ามคืนมาซะบ่ายแก่ที่เดียว เวลาเมียเดินไปไหนมาไหนได้ละตามติดสุดๆ แต่พอเมียไม่มีปัญญาไปไหนเนี่ย มันคงสบายใจเลยปล่อยๆ ไม่ค่อยห่วง หากห่วงจริงมันควรจะมาตั้งแต่เช้าแล้ว นิดนึกน้อยใจสมชายมากในเรื่องนี้ จากคุณ : noyne - [ 26 ส.ค. 49 17:06:04 ]

ความคิดเห็นที่ 22 กลับมาเข้าเรื่องยอดนักสืบของสมชายกันต่อ ช่วงปี 2535 นิดได้ไปเรียน ก.ศ.น. ที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง เรียนเฉพาะวันอาทิตย์ 1 ปีก็จะจบ ม.6 สมชายไปแอบซุ่มดูนิดหลายครั้ง แต่ที่จับได้ คือ มี 1 ครั้งนิดเดินออกมาจากโรงเรียนตอนบ่ายพร้อมเพื่อนรุ่นน้องชื่อ ภรทิพย์ เธอสวยน่ารักมากๆ ขณะที่เดินนั้น มีหนุ่มๆ นักเรียน ก.ศ.น. เหมือนกันเดินอยู่อีกฝั่งถนนโบกมือพร้อมส่งเสียงทักทาย นิดกับภรทิพย์ ซึ่้งพวกเขาตั้งใจจีบภรทิพย์ เธอฮอตสุดๆ ในห้อง ทั้งสองก็หัวเราะกันแบบเหมือนเรื่องตลก   แต่แล้วนิดต้องตกใจ เมื่อกวาดตามองด้านหลัง อุ๊ย..ตาย..ว๊าย..ฮ่วย!!! เห็นสมชายเดินตามแบบไม่ซ่อนตัวอีกต่อไป  เขาส่งสายตาให้นิดเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ตางี้โตแทบถลนออกมานอกเบ้า มือทั้งสองกำแน่น นิดรู้ทันทีว่าสมชายโกธรสุดขีด เดินข้ามฝั่งขึ้นรถกลับบ้านทันที วันนั้นนิดกลับบ้านโดนด่า หาว่าจะมีชู้ จะหาผัวใหม่บ้างละ ทำไมต้องหัวเราะเมื่อมีหนุ่มๆ มาโบกมือ ชอบและสนุกใช่มั้ย!!! สมชายมันก็เข้าใจหาเรื่องทุกครั้ง โกธรกันอยู่หลายวันทีเดียว นิดเองเหมือนจะเป็นโรคประสาทที่ต้องอยู่กับสมชายเหมือนกัน และเวลาสมชายทะเลาะกับนิด เขาจะแผดเสียงตะเบ่งสุดคอทุกครั้ง ตั้งใจโชว์พ่อแม่พี่น้องว่าข้ามันไม่กลัวเมียจนเป็นนิสัย และแทบจะไม่ได้ยินเสียงนิดเลย ไม่เป็นไรหรอก ปล่อยให้มันเสียงดังไปก่อน เมื่อวันนั้นมาถึงเสียงร้องไห้ของมันก็จะดังไม่แพ้เสียงที่สมชายมันกร่นด่านิดแน่นอน... การเรียนในครั้งนั้น นิดต้องการเรียนพิมพิ์ดีด เพื่อไปเทียบวิชาหนึ่งของ ก.ศ.น. จึงไปสมัครเรียน ออกกะ 6โมงเช้า ไปนั่งรอเรียน 8 โมง ง่วงก็ง่วง ก็ต้องทน แต่เรียนได้ไม่เท่าไหร่ก็มีไอเดีย อยากพูดภาษาอังกฤษเก่งๆ ก็ออกอุบายหลอกสมชายว่าต้องเรียนภาษาเพิ่มเอาไปเทียบวิชาของ ก.ศ.น. ที่ต้องออกอุบายโกหก เพราะรุ้ว่าหากพูดความจริงเขาไม่มีทางให้เรียนแน่ๆ สุดท้ายก็ได้ไปเรียนสมใจ ช่วงนี้มีเงินเรียนเพราะมีเงินจากการขายของ ถึงแม้จะเลิกขาย แต่บางอย่างคนซื้อต้องผ่อนสินค้าหลายเดือน เลยยังมีเงินสำหรับเรียนไม่มีปัญหา นิดมีเพื่อนไปเรียนที่สถาบันสอนภาษา AUA ก็ตาลเพื่อนบ้านและเพื่อนที่ทำงานบริษัทเดียวกันคนนั้นนะแหละ แต่ตอนนี้ตาลย้ายบ้านไปอยู่ซอยถัดไป ซึ่งมันมีทางเชื่อมต่อกับซอยบ้านนิด ตาลขอร้องว่า อย่าให้สมชายรู้นะว่าตาลไปเรียนด้วย เดี๋ยวหากนิดมีปัญหา กลัวว่าสมชายจะมาโทษตาล ว่าตาลทำให้นิดเสียคน นิดก็รับปากตาล ตาลเป็นสาวโสด ไม่เคยมีแฟน ไม่คบผู้ชายนิสัยดีมาก รักครอบครัวพี่น้อง เป็นคนขยันไม่เที่ยวไม่ดื่มเหล้าไม่สูบบุหรี่ มีน้ำใจมากคนหนึ่ง ถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของนิดเลยทีเดียว นิดไปเรียนภาษาได้ไม่นาน สมชายเริ่มเกิดอาการระแวงอีกแล้ว เขาสงสัยว่า ทำไมนิดต้องออกจากบ้านแล้วเดินตัดเข้าซอยข้างๆ ไม่เดินออกจากซอยปรกติ นิดก็บอกว่า ชอบเดินซอยนี้ เดินสบายกว่า เหอๆๆๆ ก็นิดไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร เพราะไม่คิดว่าอ้ายคุณสมชายจะมาคิดเล็กคิดน้อย กับแค่เดินออกจากบ้าน เพราะยังไงมันก็ถึงปากซอยขึ้นรถได้เหมือนกัน และหลายๆคนในครอบครัวก็เดินซอยนี้บ่อยๆ สมชายเฉยๆ ไม่ถามต่อ และแล้วเขาก็ทำตัวเป็นพ่อยอดนักสืบปัญญาอ่อนสะกดรอยตามอีกครั้ง นิดเดินไปหาตาล เพื่อเจอกันและไปเรียนพร้อมกัน ขณะรอรถสองแถวใหญ่เพื่อออกจากซอย นิดและตาลกำลังขึ้นรถ พอได้ที่นั่งก็นั่งด้วยกันและหันไปมองถนนอีกฝั่ง รถยังไม่ออก เพราะยังรอผู้โดยสารขึ้นลงยังไม่เรียบร้อย พอนิดหันหน้าไปที่อีกฝั่งถนนเท่านั้นแหละ ตกใจสุดๆ กรี๊ดสสส.... เห็นอ้ายคุณสมชายยืนกอดอกตรงร้านค้า โดยมีผ้าใบกันแดดบังครึ่งตัวด้านบน ที่จำได้ก็คงเป็นเพราะเสื้อผ้า กางเกงรองเท้าที่สมชายสวมอยู่ แหมผัวตัวเองอยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปี ทำไมนิดจะจำไม่ได้ แต่สมชายไม่เห็นนิดแล้ว เพราะผ้าใบบังอยู่ นิดเลยกระซิบบอกตาลให้ดู ตาลถึงกับบอกว่า “น่ากลัวว่ะนิด แมร่งทำเหมือนในหนังเลย สมชายไม่ไหวใจเธอมาก มันเป็นเอามากๆ เหมือนคนโรคจิตเลยว่ะ!! จะหวาดระแวงเมียอะไรขนาดนั้นฟ่ะ !! แมร่งบ้า! !!!” วันนั้นนิดกลับมาบ้าน สมชายทำเป็นไม่รู้ไม่แกล้งมาถามย้ำคำถามเดิมอีก นิดก็ตอบไปว่า “นิดออกทางนั้น เพราะต้องไปเจอตาล ไปเรียนด้วยกัน ตาลเขาไม่อยากให้บอกว่าเขาไปเรียนด้วย เท่านั้นเองไม่มีอะไร” ดูท่าทางสมชายไม่ได้โกธรเคืองอะไรกับคำตอบ ก็เพราะมันไม่มีอะไรในก่อไผ่ สมชายตั้งใจจับผิดแต่ไม่มีผิดให้จับมันเลยต้องเลยเงียบไป.... นิดคิดว่าคนเราอยู่ด้วยกัน นอกจากจะรักกันแล้ว ความไว้เนื้อเชื่อใจ เพื่อให้เกียรติกันและกัน ก็มีความสำคัญไม่น้อยทีเดียว แต่กา่รสะกดรอยตามแบบนี้เป็นการกระทำที่ทำให้นิดเสียความรู้สึกมากมากทีเดียว พฤติกรรมเหล่านี้ นิดได้จดลงเป็นบันทึกในใจอีกเรื่อง เพื่อที่จะใช้เป็นตัวช่วยในการตัดสินใจทิ้งสมชาย...ให้ง่ายขึ้น จากคุณ : noyne - [ 26 ส.ค. 49 17:09:43 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หวัดดีค่ะ คุณกบฯ ,คุณwhitespace จะเขียนตอนสุดท้ายแล้วค่ะ รออีกสักพัก 3-4 ทุ่ม เวลาไทยจะมาโพสท์ใหม่ เป็นตอนอวสานแล้วค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ จากคุณ : noyne - [ 26 ส.ค. 49 17:13:05 ]

ความคิดเห็นที่ 24 รออ่านอย่างใจจดใจจ่อ... มาต่อเร็วๆเน้อ จากคุณ : ~PLAYFULGIRL~ - [ 27 ส.ค. 49 00:18:50 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ตอนที่ 13 เริ่มโครงการปฏิบัติการทิ้งผัว ตั้งแต่นิดแต่งงานกับสมชาย ไม่เคยคิดจะจนทะเบียนสมรสสักนิดเดียว เพราะคิดว่ากระดาษใบเดียวไม่ได้สำคัญอะไร มันไม่ได้เป็นตัวรับประกันว่า จดแล้วจะต้องอยู่กันตลอดรอดฝั่ง  หรือจดแล้วจะมีความสุข แต่ที่ต้องจดเพราะโดนสมชายบังคับ เขาต้องการจดทะเบียนเพียงเพราะอยากได้ส่วนลดของภาษี วันหนึ่งขณะที่นิดกำลังท้อง 5-6 เดือน วันนั้นมีพ่อแม่สมชาย, สมชาย และนิด กำัลังช่วยกันเก็บใบมะขามอ่อนเพื่อเอาไปใช้ทำกับข้าว ก็ไอ้ต้นมะขามที่สมชายชอบปีนเวลาเมานะแหละ พ่อแม่สมชายคุยกันเรื่องลูกจะเกิดแล้วนะ น่าจะจดทะเบียนสมรสกันได้แล้ว สมชายทำทีพูดแบบเหมือนล้อเล่น “จะจดทำไมอ่ะแม่ เป็นโสดแบบนี้อ่ะดี ไม่อยากจดให้เสียโสดหรอก!!!” พูดพลางทำส่งสายตาเหมือนหยิกแกมหยอกให้กับนิด น้องนิดละหมั่นไส้สุดๆ คิดว่ากรูท้องแล้วกรูต้องกราบมรึงเพื่อขอความเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายรึฟ่ะ!!! เลยพูดตอกกลับไปว่า “แล้วมรึงคิดว่ากรูอยากจดกับมรึงรึไงฟ่ะ กรูก็ไม่ได้อยากจดทะเบียนกับมรึงให้เสียโสดเหมือนกันแหละ มรึงสำคัญตัวเองผิดไปรึปล่าว..??” เป็นเรื่องอีกแล้วเหอๆๆๆๆ สมชายโกธรมากก็เล่นตอบแบบไม่ไว้หน้าพ่อแม่มันด้วยนี่ อับอายขายขี้หน้ามาก อุตสาห์เก็กสร้างภาพว่าเมียเนี่ยต้องวอร์รี่มากๆ หากสมชายไม่จดทะเบียนด้วย จะได้อวดพ่อแม่ได้ว่าเมียนะง้อสมชาย เป็นเบี้ยล่างยังไงก็ต้องขอร้องให้จดทะเบียนสมรสด้วย แต่เจอตอกกลับมาแบบนี้พูดไม่ออกเลยทีเดียว สุดท้ายเลยต้องบังคับให้นิดไปจดทะเบียนสมรสด้วย นิสัยสมชาย นิดทนไม่ได้มากๆ มีหลายเรื่องแบบสุดๆ คงจะเป็นเรื่อง ขี้เมา, ขี้เอา, ขี้เห็นแก่ตัว เรื่องเด็ดๆ ทั้งนั้น ตอนที่อยู่กันใหม่ๆ สมชายบอกว่า กฎของบ้านนี้คือ “หากสะใภ้โกธรผัว ทะเลาะกัน และออกจากบ้านไปนอนที่อื่น จะถือว่าได้ออกจากการเป็นสะใภ้บ้านนี้ ไม่ต้องกลับมาอีก ให้ถือว่าจบกันไปเลย” เขาอ้างว่า แม่เขาไม่เคยไม่นอนบ้านใคร ทะเลาะพ่อ ก็ไม่เคยหนีออกจากบ้าน ซึ่งพ่อแม่เขาและญาติพี่น้องเขาถือมาก พ่อแม่สมชายเองก็บอกว่า ทะเลาะกันน่ะ ทะเลาะได้ แต่อย่าหนีออกจากบ้าน ให้คุยกันปรับความเข้าใจกัน ผู้หญิงมีผัวแล้วไปนอนบ้านคนอื่นคนมองไม่ดี อย่าทำ!... เวลานิดเครียด โมโหทีไร อยากจะหนีออกไปจากบ้านนี้ให้มันรู้แล้วรู้รอด แต่ก็ยังรักสมชาย และก็ไม่รู้จะหนีไปไหน แต่ไอ้เรื่องไม่รู้จะไปที่ไหนน่ะมันเรื่องเล็ก เรื่องใหญ่กว่านั้นคือ ไปแล้วจะทนรับสภาพที่ต้องไม่มีผู้ชายคนนี้ได้รึปล่าว กลัวที่จะต้องเสียใจกว่าเดิม ออกไปแล้วเขาก็ไม่ให้กลับเข้าบ้านอีก ดังนั้นนิดจึงต้องใช้ความอดทนเป็นอย่างมากที่ต้อง “ทน” จนกว่าจะแน่ใจว่า ออกไปแล้วจะไม่กลับเข้ามาอีกแน่นอน แต่แล้วความอดทนก็ถึงวันที่สิ้นสุด.... จากคุณ : noyne - [ 27 ส.ค. 49 15:19:35 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ตอนที่ 14 ปฏิบัติการทิ้งผัวครั้งที่ 1 ตั้งแต่อยู่กับนิด สมชายเมาตลอดปีตลอดชาติ  พอรู้ตัวว่านิดโมโหโกธรเอาจริงเอาจัง สมชายมันก็จะแปลงกายเป็นเทพบุตรจำแลงสัก 2-3 สัปดาห์ ถือศิลไม่กินเหล้า ก็บอกแล้วไงว่าแปลงกาย สุดท้ายพอมนต์ดำเสื่อม เทพบุตรจำแลงกลับเปลี่ยนเป็นปีศาจสุรา มันก็จะกลับมาดื่ม และเมาเหมือนเดิม เป็นอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนถึงวันหนึ่งหลังจากคลอดลูกได้ 4-5 เดือน ต้นปี 2534 อยู่ด้วยกันมา 2 ปี เศษเป็นช่วงที่ความรักจาง แต่ก็ยังไม่หมดรักซะทีเดียว นิดไปทำงานแล้วไม่กลับบ้าน เธอกลับไปบ้านแม่ แต่ก็ยังไปทำงานปรกติทุกวัน 2 วัน แล้วที่ตัดสินใจออกมานอนที่อื่น คิดถึงน้องโอ๋เป็นที่สุด แอบเข้าห้องน้ำไปร้องไห้ คิดถึงผัวก็ยังมีบ้าง แต่ก็ยังน้อยกว่าคิดถึงลูก วันนี้เข้าใจคนที่อกหัก หรือผิดหวังกับความรักเป็นอย่างมาก หัวใจที่เหมือนแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ เหมือนจะมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้ ไม่รู้จะอยู่ไปเพื่อใคร ช่างเจ็บปวดทรมานใจเสียจริง จนวันที่ 3 นิดทนไม่ไหวแล้ว เมื่อสมชายไม่ยอมไปตามกลับ เธอเลยคิดว่า หากจะเลิกกันและเขาเต็มใจจะเลิก ไม่รับนิดเข้าบ้านอีก ก็คงต้องคุยกันให้รู้เรื่อง เพราะบ้านช่องข้าวของกว่า 2 แสน ทั้งอด ทั้งลำบากเท่าไหร่ก็จะหามาได้ สมัยนั้นลาบากมาก ถึงจะดูเหมือนเงินเท่านั้นมีค่าเพียงน้อยนิด แต่กับคนที่ทำงานที่แลกเงินนั้นมาด้วยหยาดเหงื่อ และชีวิตที่ชอกช้ำ มันเป็นเงินที่มีค่ามหาศาลทีเดียว หากสมชายยอมจะเลิกกันจริงๆ ก็จะได้เคลียร์ๆ ข้าวของกันไป นิดไปดักรอสมชายที่หน้าบริษัทที่เขาทำงานอยู่ช่วง 5 โมงเย็น สมชายเดินออกมา คุยกับนิดไม่กี่คำ สุดท้ายนิดกลั้นน้ำตาไม่อยู่ร้องไห้ สมชายก็ชวนกลับบ้าน พร้อมบอกว่าจะทำตัวให้ดีขึ้น นิดเลยตามสมชายกลับบ้านไปอย่างไม่ลังเล....นิดกลับไปลงนรกขุมเดิมอีกครั้ง เพราะเธออ่อนแอเกินกว่าจะปีนเหวนรกนั้นขึ้นมาได้.... จากคุณ : noyne - [ 27 ส.ค. 49 15:20:29 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตอนที่ 15 ปฏิบัติการทิ้งผัวครั้งที่ 2 จากปฏิบัติการทิ้งสมชายของนิดครั้งแรกไม่ประสบความสำเร็จ แถมเสียน้ำตาไปเป็นปี๊บกับการปฏิบัติการครั้งนี้ ทีแรกก็ตั้งใจว่าจะไม่มีภาค 2 อีกต่อไป แต่สมชายไม่ได้ทำตัวให้ดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นจึงเกิดการปฏิบัติการทิ้งผัวโครงการณ์ 2 เกิดขึ้นเมื่อกลางปี 2535 ปีนี้เป็นปีที่นิดค้าขายกับเพื่อนๆ ที่บริษัท ช่วงนั้นบริษัทเปิดโอกาสให้พนักงานฝ่ายผลิตสอบเลื่อนขั้น ตำแหน่งชื่อ EA ไม่ทราบเรียกเต็มๆ ว่าอะไร แต่ตำแหน่งนี้พิเศษคือ เข้างานพร้อมพนักงานในออฟฟิต ไม่ต้องเข้ากะ แถมวันเสาร์ทำงานครึ่งวันด้วย แถมอีกนิดพิเศษสุดๆ ชุดยูนิฟอร์มเป็นสีชมพู แตกต่างจากสีของชุดฝ่ายผลิตที่เป็นสีน้ำตาล แหม...ถ้านิดสอบผ่านละก็ คงจะปลื้มตัวเองน่าดู ใบประกาศระบุความรู้ที่ต้องการเพียง มัธยมต้นขึ้นไป สอบข้อเขียนเรียบร้อย นิดผ่านฉลุย พอถึงวันนัดสอบสัมภาษณ์ นิดกลับไม่เข้ารอบ นึกเสียดายมากๆ ข้อผิดพลาดของตัวนิดคือ ผู้สัมภาษณ์ถามเรื่องความสามารถพิเศษ ใช้ไอ้โน่นไอ้นี่เป็นมั้ย นิดตอบว่าไม่เป็นอะไรเลย ก็มันไม่เป็นจริงๆ คอมพิวเตอร์เนี่ยไม่เคยจับเลยด้วยจริงๆ รู้ตัวว่าพลาดไปเพราะเก่งไม่พอ คุณสมบัติไม่ครบ หลังจากนั้นเธอจึงแอบเอาเงินที่ขายของได้ ไปเรียนคอมพิวเตอร์ หวังว่าหากมีการสอบในตำแหน่งใหม่ คงจะลงสนามแข่งขันอีกแน่นอน เวลาไปเรียนคอมพิวเตอร์ ก็ไปตอนที่ไปทำงาน คือออกจากบ้านเร็วขึ้น 2 ชั่วโมง คุณสมชายไปทำงานไม่มีเวลามาจับผิด ก็แอบๆ ไปจนเรียนครบชั่วโมง ภายใน 1 สัปดาห์ เสียเงินไป 1800 บาท สมัยนั้นยังใช้ Dos อยู่เลย นิดรู้สึกว่าเรียนการคอมพิวเตอร์นี้ทั้งแพงทั้งยาก แต่ก็ดีใจที่อย่าน้อยก็รู้พื้นฐานการใช้คอมพิวเตอร์บ้างแล้ว พอเตรียมพร้อมขนาดนี้แต่ก็ต้องเสียใจ เพราะหลังจากนั้นงานทุกตำแหน่งที่รับสมัครเฉพาะภายในของบริษัทไม่มีรับมัธยมต้นอีกแล้ว ประกาศแต่ตำแหน่งจะรับวุฒิมัธยมปลายหรือเทียบเท่านั้น นิดเลยตัดสินใจ บอกสมชายว่า อยากเรียนต่อ ก.ศ.น. แค่เรียนเฉพาะวันอาทิตย์วันเดียว และปีเดียวเท่านั้น หากไม่เรียนให้มีวุฒิสูงกว่านี้ นิดคงต้องเป็นพนังงานระดับล่างไปจนตาย ยังไงก็คิดว่าจะทำทีนี่ไม่เปลี่ยนแล้ว เพราะงานมั่นคงมาก ควรจะหาทางก้าวหน้าบ้าง แต่สมชายกลับปฏิเสธลูกเดียว สมชาย “มรึงจะเรียนไปทำไม เดี๋ยวมรึงได้ดีแล้วก็หาผัวใหม่ กรูไม่ให้เรียนหรอก” นิด “แล้วมรึงจะกลัวทำไม หากมรึงคิดว่ามรึงเป็นผัวที่ดีพอ กูก็คงไม่อยากเอาคนอื่นทำผัวหรอก” สมชายเถียงข้างๆ คู่ๆ หัวชนฝาไม่ยอมท่าเดียว สรุปจบไปแบบนิดแพ้พ่าย แต่ก็ยังไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ ออกไปหาคะแนนเสียงกับแม่สมชายอีก แกเคยทำงานระบบบริษัทถึงแม้จะเป็นแค่พนักงานทำความสะอาด แกต้องเข้าใจ ว่าทำงานใครๆ ก็อยากก้าวหน้า แต่แม่สมชายกลับบอกว่า “อ้ายสมชายมันไม่อยากให้เรียน เอ็งก็ไม่ต้องเรียน จะเรียนไปทำไม เรียนแล้วทะเลาะกัน” โห....เข้าข้างลูกสุดๆ แต่นิดไม่ยอมหรอก อยากจะร้องบอกดังๆ ว่า ที่กรูอยู่กับลูกมรึงเนี่ย ก็เพราะสงสารอ้ายสมชาย ที่ขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย กรูก็ไม่ได้อยากอยู่ให้พวกมรึงโขกสับและเอาเปรียบกรูนักหรอก ตอนนี้บัญชีหนังหมาของสมชายมันจะหมดเหลือหน้าสุดท้ายแล้ว หากความเห็นแก่ตัวของพวกมรึงไม่จบเท่านี้ อีกหน้าเดียวกรูปิดบัญชีพวกมรึงแน่!!!! ช่วงนั้นนิดขายของได้เงินมาเป็น 3 เท่าของเงินเดือนปรกติ เลยได้แฮ๊ปเงินจำนวนหนึ่งมาแอบใช้ส่วนตัวได้ นี่ขนาดเงินหามาเองเหนื่อแทบตายยังต้องแอบใช้เลย เหอๆๆๆ นิดดูประกาศเกี่ยวกับการเรียนทางไกล แบบไม่ต้องไปเรียน แค่อ่านหนังสือแล้วไปสอบ เลยสนใจจะเรียนแบบนั้น สมชายไม่รู้ด้วย อ่านหนังสือเวลาสมชายไม่อยู่คงไม่มีปัญหา (เคยมีครั้งหนึ่งนิดถึงผ้าคลุมตู้เย็น สมชายออกอาการไม่พอใจและตะคอกว่า "กรูอยู่บ้าน มรึงควรเอาเวลามาสนใจกรู ไม่ใช่มานั่งถักผ้าส้นตรีนนี่ ไม่ต้องมาถักผ้าให้กรูเห็นเลยนะ!" ด้วยเหตุนี้เองหากจะทำอะไรที่เป็นส่วนตัวควรจะทำเวลาสมชายไม่อยู่เท่านั้น) นิดไปที่ร้านขายหนึ่งสือซื้อแบบเรียนทุกอย่างที่ต้องใช้มาแอบเก็บไว้ในกระเป๋าและวางไว้บนหลังตู้เสื้อผ้า กระเป๋าใบนั้นปรกติสมชายไม่เคยสนใจจะเปิดดู แต่พอเก็บไว้ได้ไม่เท่าไหร่ และแล้วเรื่องก็แตก สมชายมาเปิดกระเป๋าดูเห็นหนังสือทันใดนั้นเขาโกธรแบบระงับอารมณ์ไม่อยู่ เกรี้ยวกราดพาลกระทืบเท้า ร้องด่านิดเสียงดังลั่นบ้าน นิดคิแล้วว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด กรูไม่ยอมมรึงต่อไปแล้ว นิดเดินถือตระกล้าผ้าไปซัก ปล่อยคุณสมชาย ด่าๆๆๆๆ สุดท้าย สมชายต้องหยุดด่า เพราะไม่รู้จะด่าอะไร นิดก็ฟังเฉยไม่โต้ตอบ สมชายเลยถามเป็นคำถามสุดท้าย สมชาย “มรึงบอกกรูมา ว่ามรึงจะเลือกใคร ระหว่างกรู กับ เรียน” นิดสบตาสมชายนิดหนึ่งแล้วตอบออกมาดังๆ ชัดๆ ว่า “กรูเลือกเรียน!!” เท่านั้นแหละสมชายเหมือนผีเข้า วิ่งไปคว้ามีดในครัว ไม่ได้หมายจะมาฟันนิดหรอกอย่าเพิ่งตื่นเต้น สมชายได้มีดแล้วทำท่าเอามือวางบนผนังปูในบ้าน แล้วเงื้อมือจะฟันมือตัวเอง จริงๆ นิดอยากจะปล่อยให้มันเฉือนคอมันเองให้หมดลมหายใจไปเลย แต่ไม่เอาดีกว่า หากมันจะได้ก็ตายไป แต่อย่ามาตายต่อหน้าเลย ขี้เกียจเก็บศพ คิดได้ดังนั้น นิดเลยวิ่งตามไปแย่งมีดคืนมาได้ แต่แปลกใจที่สมชายปล่อยมีดให้มาอยู่ในมือนิดอย่างง่ายดาย เหอๆๆๆๆ ละครฉากนี้สมชายลงทุนเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ นิดก็ไม่พูดไรมาก ความโกธร ละคนเกลียดในความเห็นแก่ตัวและเอาชนะของสมชายทวีคูณมากยิ่งขึ้น เดี๋ยวก่อนๆ เถอะมรึง รอให้มรึงไปทำงานก่อน เหมือนระฆังช่วยที่ได้เวลาสมชายต้องแต่งตัวไปทำงานเข้ากะดึก 2 ทุ่ม สมชายไปทำงานอย่างอารมณ์ฉุนเชียว ส่วนนิดรีบซักผ้าให้เสร็จ เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า แต่ไม่วายเอากระเป๋าที่บรรจุหนังสือเรียนติดไปด้วย และออกจากบ้านทันทีโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก แต่ใจก็ยังหวิวๆ ชอบกล ไม่ได้บอกลาลูกสักคำ จุดหมายปลายทางของการไปครั้งนี้มีความมั่นใจเลิกแน่นอน 99 เปอร์เซ็นต์ ไม่เอาอ้ายสมชาย (โฉด) แล้วแน่นอน นิดไม่ไปบ้านแม่หรอกเดี๋ยวมันไปตามเจอ เลยไปบ้านลูกป้าญาติของนิด ซึ่งอยู่ไม่ไกลกันนัก และสมชายไม่เคยไป คงไปตามไม่ถูก นอกเสียจากเขาไปถามหากับลูกป้าที่ร้านขายอาหารที่ศูนย์การค้าที่นิดและสมชายเคยไปนั่งกินข้าวด้วยกันบ่อยครั้ง พอจะรู้จักกันบ้างแต่สมชายไม่เคยคุยกันกับลูกป้าเท่าไหร่ นิดก็บอกลูกป้าเป็นอย่างดีแล้วนะ ว่าหากมันไปตาม ก็ไม่ต้องบอก ให้ทำเป็นไม่รู้เรื่องไป ความรู้สึกของนิดนั้น เหมือนอะไรขาดไปในชีวิตอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกใจหายนิดๆ แต่ก็ไม่รู้สึกเสียใจฟูมฟายหลั่งน้ำตาเหมือนครั้งแรกที่ออกจากบ้าน คิดถึงแต่ลูกเท่านั้น แต่ก็ไม่ห่วงเพราะย่าเขารักและดูแลดีมาก นิดคิดว่าออกจากบ้านครั้งนี้ ไม่สุข แต่ก็ไม่เจ็บ ไม่ตาย และไม่ทรมาน พอทนได้สบายๆ คิดว่าไม่นานคงเข้าที่เข้าทาง แต่เสียดายมากที่นิดออกจากบ้านเพียง 1 วันเท่านั้น พอวันที่ 2 ลูกป้ากลับมาบ้านเร็วผิดปรกติ ลูกป้าเอ่ยคำแรกก่อนที่นิดจะเห็นว่าเธอใครพามาคนหนึ่งซึ่งเดินตามมาด้านหลัง “พี่ขอโทษนะ พี่พาสมชายมา เห็นแล้วสงสาร นิดกลับบ้านเถอะนะ!!!” อ้ายคุณสมชายที่ทำหน้าแบบคนสำนึกผิดยืนอยู่ด้านหลังลูกป้า สมเพชคนอย่างคุณสมชายหน้าด้านมาตามหาง้อ ขอคืนดีกับนิดอีกจนได้ พูดขอโทษสารพัด จะทำตัวให้ดี จะยอมทำตามทุกอย่าขอให้กลับบ้าน นิดเลยได้ทีถามเรื่องเรียน สมชายก็ตอบว่า จะให้เรียนหากนิดต้องการ   วันนี้นิดทำตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้ ทีเมื่อวันก่อนตะโกนด่าเธอจิกหัวสารพัดสัตว์ เท่าที่ปากอันสกปรกของมันจะขุดเอามาด่าได้ แล้วนิดก็อดใจอ่อนไม่ได้ จะว่าไปแล้วความดีเขาก็มีพอจะจดจำได้บ้าง ถึงแม้จะแค่ 1 ใน 10 ประมาณว่าชั่วสัก 9 ดีสัก 1 อะไรประมาณนี้เหอๆๆๆๆ  ผู้หญิงก็อย่างนี้แหละ เพราะเจอลูกอ้อนก็มักจะใจอ่อน ทั้งๆ ที่รู้ว่ากลับไปก็เหมือนเดิม และทั้งๆ ที่คิดว่าไม่ควรจะให้โอกาสอีกต่อไปแล้ว แต่เอาน่า จะให้มันอีกครั้ง ตอนนี้บัญชีหนังหมาที่สลักความชั่วร้าย จิตใจสกปรกเห็นแก่ตัวของมัน ก็เหลือเพียงไม่กี่บรรทัดแล้ว หากทำไม่ดีกับนิดอีกก็คงจะไม่มีพื้นที่ในบัญชีให้จดจำมันอีกต่อไป คงถึงคราวได้ปิดบัญชีกันแน่นอน และแล้วนิดก็กลับมาบ้านสมชายอีกครั้ง นึกกระหยิ่มใจที่สามารถทำให้สมชายทั้งตกใจทั้งเสียขวัญเวลาเมียหาย สอนมันให้รู้สำนึกบ้าง และอย่างน้อยนิดได้ทดสอบใจตัวเองแล้วว่า เวลานี้เธอไม่อ่อนแอเหมือนเช่นคราวที่ออกจากบ้านครั้งแรก เธอเข้มแข็งกว่าเดิมมาก ไม่มีน้ำตาสักหยด และคิดว่าสามารถอยู่คนเดียวได้ โดยไม่ต้องมีผู้ชายชื่อสมชายอีกแล้ว จากคุณ : noyne - [ 27 ส.ค. 49 15:20:56 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตอนที่ 16 ปฏิบัติการทิ้งผัวครั้งที่ 3 วันที่ฟ้าเปลี่ยนสี จากปฏิบัติการทิ้งผัวของนิดครั้งที่ 2 นั้น เนื่องจากนิดกระหยิ่มใจในชัยชนะ เลยคิดแข็งข้อกับสมชายมากกว่าเดิม หากคิดว่ามันผิด และไม่ใช่สิ่งที่ต้องการนิดก็จะไม่ยอมรับ กล้าที่จะพูดว่า “ไม่” มากกว่าเดิม แต่มันก็ได้ผลเพียงระยะเวลาอันสั้น สมชายพยายามแปลงกายเป็นเทพบุตรจำแลงอีกครั้ง และไม่นานเช่นเดิม ไม่ว่าเรื่องเซ็กส์ เรื่องปากสุนัข เอาแต่ใจตัวเอง ก็ไม่ได้ลดน้อยลงไปเลย กลับเพิ่มขึ้นจากเดิมเป็นทวีคูณทุกครั้งที่นิดแข็งข้อ ดูแล้วสมชายไม่เข็ด ไม่นึกถึงวันที่ตัวเองร้องไห้อ้อนวอนนิดให้กลับบ้าน ไม่คิดถึงความรู้สึกนั้นว่าเจ็บปวดแค่ไหน หากไม่มีนิด มันลืมไปหมดแล้ว...จริงๆ วันหนึ่งสมชายเกิดอาการหงี่หลังจากกลับจากทำงาน และเมื่อโดนนิดปฏิเสธ ก็เลยออกไปกินเหล้าประชด เมากลับมาในตอนบ่ายแก่ๆ น้องโอ๋ไม่สบาย นิดกับแม่สมชายว่าจะรอให้ถึง 5 โมงเย็นคลีนิคเปิด จะพาน้องโอ๋ไปหาหมอ เมื่อสมชายกลับมาตอน 4 โมงเย็น เมาแอ๋มาเลย เนื้อตาไม่ได้อาบน้ำเห็นทั้งขี้เต่า เหม็นทั้งเหล้าคลุ้งไปหมด พอสมชายรู้ว่าน้องโอ๋ไม่สบาย เลยบอกว่า สมชาย “นิด เดี๋ยวมรึงกะกรู พาโอ๋ไปหาหมอน่ะ” นิด “มรึงไม่ต้องไปหรอก กรูกับแม่จะพาไปเอง มรึงเมา มรึงก็อยู่บ้านนะแหละดีแล้ว” สมชาย “กรูจะไป มรึงจะทำไม” นิด “กรูไม่ทำไมหรอก หากมรึงไป กรูก็จะไม่ไป มรึงก็ไปกับแม่มรึงแล้วกัน กรูอยู่บ้านเอง” สมชายก็ไม่ยอมเถียงกลับไปกลับมา นิดก็เถียงไม่หยุด บอกกับแม่สมชายว่า จะไม่ไปเด็ดขาด หากสมชายไป เข้าไปที่คลีนิค นิดอายคนไข้คนอื่นๆ และอายหมอมาก แม่เขาก็พอจะเข้าใจเพราะเห็นสภาพลูกทำตาสะลืมสะลือเดินเซไปเซมาแล้ว สุดอนาท อุบาว์ทเป็นที่สุด สมชายเห็นนิดเถียงและยืนยันคำเดียวว่าไม่ไปกับสมชาย จึงระเบิดคำสกปรกออกมามากมาย ตะโกนสุดเสียง “อีสาดดด...ทำไม:-)ไม่พาลูกไปหาหมอ....ลูกออกมาจาก อี๋ มรึงแท้ๆ อีแม่เชี๊ยยยยเอ๊ยยยย....!!! นิดไม่เถียงแล้วหละ แต่โกธรสุดๆ พยายามสงบสติอารมณ์กับผัวเฮงซวย ปากยิ่งกว่ากรรไกรตัดขนไดม่อนนางพยาบาลคนนี้ และแล้วนั้น แม่สมชายกับนิดก็พาน้องโอ๋ไปหาหมอ โดยมีสมชายเดินตามหลังต้อยๆ ดีนะที่นิดดึงเอาแม่สมชายไปคลีนิคด้วยกันในวันนั้น จะได้แบ่งปันความอับอายด้วยกันให้ถ้วนทั่ว เหอๆๆๆ มันส์ จริงๆ พับผ่า.. จากความแค้นใจในของนิดที่มีต่อสมชายในวันนั้น ก็คิดได้แล้วว่าโอกาสที่ให้สมชายกลับตัวหมดลงแล้ว เพราะหน้าสุดท้ายบัญชีหนังหมาที่เหลือเพียงไม่กี่บรรทัดมันถูกบันทึกเต็มเอี๊ยดซะแล้ว! นิดกำลังสอบที่โรงเรียน ก.ศ.น. ตอนนี้เป็นช่วงเดือนมีนาคม 2536 พอสอบเสร็จก็รอฟังผลสอบ และช่วงนี้เองที่นิดถูกสมชายข่มขืีนเป็นครั้งสุดท้าย ไปซื้อยาคุมกินรวดเดียว 7 เม็ด ดังที่เล่าไปในตอนที่ 4 เมื่อหลายๆ เรื่องที่นิดทนสมชายไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เกลียดมันเข้ากระดูกดำ หากมันต้องมาดิ้นตายต่อหน้า นิดคิดว่าคงไม่มีน้ำตาที่จะเสียให้มันแม้แต่หยดเดียว นิดตัดสินใจที่จะไปจากสมชายเป็นคำตอบที่แน่นอน มั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ และเป็นคำตอบสุดท้ายด้วย นิดเตรียมทะยอยเก็บสมบัติส่วนตัว พวกรูปภาพตัวเอง,เอกสารส่วนตัว, ฟิล์มรูปของน้องโอ๋, เสื้อผ้าที่จำเป็น 2-3 ชุด เอาไปมากไม่ได้เดี๋ยวผิดสังเกต เอาไปฝากบ้านตาลไว้ เพราะไม่รู้จะไปวันไหน ยังไงขอเตรียมไว้ก่อน หลังจากที่นิดโดนสมชายข่มขืนครั้งสุดท้าย นิดทำตัวเป็นปรกติกับสมชายมากที่สุด กัดกันเล็กๆ พอหอมปากหอมคอ แหม..หากจะทำเป็นดีมากเดี๋ยวผิดสังเกตอีกแย่เลยเหอๆๆๆ ก็พยายามให้สมชายตายใจมากที่สุด เปรียบกับจับมันมัดให้แน่นที่สุดแล้วค่อยตีมันให้ตายให้สนิทเลย เหอๆๆๆ นิดก็ไปเยี่ยมพ่อแม่ ไปเล่าให้แม่ฟัง ว่าจะหนีสมชายไปอยู่ที่อื่นแล้วนะ ไม่อยากทนมีชีวิตบัดซบอีกต่อไปแล้ว พอดีพ่อบอกว่าลองโทรไปที่หัวหมากนะ หลานพ่อนิด ชื่ออีฟ กลับมาจากเมืองนอก ลองไปเที่ยวหาเขาดู เขาอาจจะช่วยได้  พ่อนิดก็จดเบอร์โทรให้ อีฟ หลานแท้ๆ ลูกของน้องสาวพ่อของนิด อายุแก่กว่านิด 10 ปี หน้าตาสวยมาก มีครอบครัวอยู่ที่ฮ่องกง สามีเธอเป็นตำรวจ ตอนนั้นเธอกับสามีอยู่ด้วยกันแต่ยังไม่แต่งงานกัน เธอจึงกลับมาเยี่ยมบ้านคนเดียว บ้านเธออยู่หัวหมาก เป็นทาวน์เฮ้าส์ขนาดกระทัดรัด เธอเป็นคนที่มีความมั่นใจตัวเองสูง ปากร้ายด้วยหละ นิดและอีฟ ไม่เคยเห็นและรู้จักกันมาก่อน ได้ยินแต่ชื่อที่พ่อแม่พูดถึงกันและกัน พ่อนิดไปเยี่ยมอีฟบ่อย อีฟเลยค่อนข้างสนิทกับพ่อนิดที่เป็นลุง แต่นิดรู้สึกแปลกๆ ที่จะโทรไปหาอีฟ เพราะไม่เคยเห็นไม่เคยคุยกันเลย จะโทรไปจะคุยกับอีฟยังไง แต่ทำยังไงได้ละ หากเขาช่วยได้ก็น่าจะลองดู เลยลองโทรไปคุยก่อนเพื่อยังเชิงพี่สาวว่าเขาอยากเจอหรือให้ความต้อนรับน้องคนนี้มั้ย ปรากฎว่าอีฟยินดีให้นิดไปเยี่ยม จะไปหาเมื่อไหร่ให้โทรคอนเฟิร์มอีกรอบ นิดเล่าเกริ่นๆ ให้อีฟฟังว่ามีปัญหาครอบครัว อีฟรีบตอบเลยว่า “โอ๊ยมันไม่ดีแบบนี้ก็เลิกกันมันไปซะเถอะ ไม่ต้องทนหรอก” นิดเห็นพี่สาวเข้าข้างแบบนี้รู้สึกสบายใจขึ้นมาก ที่มีคนเห็นด้วยที่จะทิ้งผัวเชี๊ยะๆ พรรค์นี้ วันนี้นับจากวันที่สมชายขืนใจนิดครั้งสุดท้ายประมาณ 6-7 วัน นิดทำดีกับสมชายให้ตายใจ แล้วก็หลอกล่อ ขอ ATM ของเธอคืนมาจากสมชาย หลังจากโดนสมชายยึดไปเดือนเศษๆ สมชายหลงกลคืนให้ เขาคาดว่านิดเอาไปกดเงินเดี๋ยวก็เอาจะมาคืนเพราะตัวเองไม่ว่างไปกดตังค์ต้องไปทำงาน ในนั้นมีเงินอยู่จำนวนหนึ่ง ก็มากพอที่จะใช้ได้ระยะหนึ่ง วันนี้นิดต้องไปฟังผลสอบที่โรงเรียน ไม่แน่ใจเรื่องหนีออกจากบ้านเท่าไหร่ แต่ก็ติดกระเป๋าสะพายมีของใช้มากกว่าปรกติไปด้วย นิดกะว่าฟังผลสอบเสร็จจะลองไปหัวหมากบ้านอีฟดู อาจจะไม่ได้กลับ หรือจะกลับก็ไม่อาจรู้ได้ ติดของไปเตรียมพร้อมดีกว่า.. เมื่อฟังผลสอบเสร็จ นิดสอบผ่านทุกวิชา เหลืออีก 1 เทอมก็จะจบม.6 นิดดีใจมากๆ จากนั้นรีบโทรไปหาอีฟ และตกลงใจไปหาอีฟในตอนสายของวันนั้น ทั้งๆที่ไปไม่ถูก ก็เดาสุ่มๆ ถามคนไปเรื่อยๆ จนนิดไปถึงบ้านอีฟ แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 49 15:22:41 จากคุณ : noyne - [ 27 ส.ค. 49 15:22:21 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อีฟใจดีทักทายน้องสาวที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนอย่างอบอุ่น นิดเล่าทุกสิ่งทุกอย่างให้อีฟฟัง อีฟเลยบอกว่า “อยู่บ้านพี่ก็ได้ ไม่ต้องกลับบ้าน ผัวแบบนั้นไม่ต้องไปเอามัน ทิ้งมันไปซ๊ะ หาผัวใหม่ไปเล้ยยย...” เหอๆๆ อีฟแนะนำน้องได้ดีเยี่ยมมากๆ คริๆๆๆๆ ถูกใจนิดจริงๆ เย็นวันนั้น อีฟพานิดเที่ยวทั้งคืน ไปนั่งกินข้าวฟังเพลงสารพัด นิดบอกกับตัวเองว่า หากคืนนี้ไม่กลับบ้านไปหาสมชาย ก็จะไม่กลับไปที่นั่นอีกตลอดชีวิต วันนั้นเป็นวันอาทิตย์สมชายทำโอที ต้องกลับบ้านหลังเที่ยงคืน ระหว่างที่นิดไปนั่งเคเฟ่ใหญ่ย่านรัชดา พลันก็คอยเหลืบมองนาฬิกาที่ข้อมืออีฟ ..โอว...ใกล้จะเที่ยงคืนแล้วนะ เส้นกั้นความเป็นความตาย และความสุขกับความเศร้า กำลังใกล้เข้ามาแล้ว .... ....นิดตื่นเต้นและคิดไปต่างๆ นาๆ หากถึงเวลา 12.20 นาที สมชายกลับบ้านมาไม่เจอนิด อะไรจะเกิดขึ้น ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก เส้นกำหนดชีวิตของทั้งสองใกล้เข้ามาทุกวินาที และในสุดท้าย เวลามันก็ผ่านไป..... “ตี 1 แล้วสินะ่”  นิดคิด “เราไม่จำเป็นต้องกลับไปที่บ้านนั้นอีกแล้วหรือเนี่ย??....”  นิดไม่แน่ใจตัวเองเท่าำไหร่เพราะความรู้สึก ณ เวลานี้มันก็เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยน วันนั้นนิดกลับบ้านกับอีฟ ประมาณ ตี 2 อาบน้ำนอนห้องแอร์ เย็นฉ่ำ นิดหลบสบายยันเช้า.... เช้าวันนี้เป็นวันจันทร์ ท้องฟ้าไม่มีก้อนเมฆเลย สดใสเป็นที่สุด สวยงามอย่างที่นิดไม่เคยเห็นมันเลยตลอดเวลาเกือบ 5 ปี จิตใจของนิดไม่รู้สึกเจ็บปวด ไม่รู้สึกอยากร้องไห้สักนิดที่ไม่ได้กลับบ้านที่สมชายรออยู่ แต่ความรู้สึกอื่นกลับเข้ามาแทน นั่นคือ ความรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก มันมากมายมหาศาลจริงๆ มากจนไม่สามารถจะเอ่ยออกมาเป็นคำพูด ต่อไปนี้จะไม่มีใครมาบงการชีวิตนิดอีกแล้ว ไม่มีใครมาจิกหัวด่า ไม่มีใครมาช่วยใช้เงิน ไม่มีใครมาขืนใจ โอว...ก๊อด!!!! หากจะให้คำจำกัดความ ของความรู้สึกนี้ ก็น่าจะเป็นคำพูดว่า “เหมือนตายแล้วเกิดใหม่” ทีเดียว  หลายสิ่งที่นิดโหยหาได้กลับคืนมาทั้งหมด แต่ต้องเสียเพียงสิ่งเดียวที่นิดรักมากที่สุด คือน้องโอ๋ นิดไม่สามารถเอาน้องโอ๋มาด้วยได้ ต้องทนคิดถึงลูก แต่ก็แค่คิดถึงเท่านั้น ไม่ห่วงลูกเลย เพราะปู่ย่ารักหลานมาก และพวกเขาก็มีหลานเพียงคนเดียวด้วย นิดจึงสบายใจเรื่องลูกมาก อีฟใจดีกับนิดมาก พานิดไปซื้อของใช้ส่วนตัว บอกให้อยู่ที่นี่และหางานทำไป นิดก็ตัดสินใจ หยุดเรียนภาษา หยุดไปทำงาน หยุดทุกอย่าง แม้แต่จะไปหาพ่อแม่ ต้องเก็บตัวสักพัก จะไม่ให้สมชายหาเจออีกเด็ดขาด จะดูสิว่าหน้าอย่างมันจะเป็นยังไง นิดไปลาออกงาน ได้เงินสะสมมาจำนวนหนึ่ง ทำให้ชีวิตช่วงนี้ไม่ลำบากใดๆ เลย ส่วนสมชายพอเห็นเมียหาย ก็ไม่รู้ว่าเมียหนี เลยลองไปตามหานิดกับพ่อแม่นิด แม่นิดบอกว่า นิดมาหาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เห็นนิดพูดอยู่เหมือนกันว่าอยู่กับสมชายไม่ได้แล้ว แต่นิดไม่ได้พูดอะไรว่าจะไปไหนและไปเมื่อไหร่ คำตอบนี้ทำให้สมชายรู้ความจริงว่าที่เมียหายเนี๊ยะไม่ได้ไปเที่ยวไหน แต่ทิ้งสมชายไปนะเอง!!! วันที่รุ้ความจริงนั้นเองสมชายต้องเสียน้ำตาหลายปี๊บทีเดียว จากนั้นเขาก็ยังวนเวียนมาดูนิดที่บ้านพ่อแม่นิดอยู่หลายเดือนหวังว่าจะได้ข่าวคราวนิด แต่ดีนะ ที่พ่อแม่นิด ไม่ได้บอกความลับไป เหอๆๆๆๆ สุดท้ายคุณสมชายก็ต้องนอนกินน้ำตาแทนข้าวไปหลายเดือน เสียใจแทบไม่เป็นผู้เป็นคน แต่ไม่ยักจะฆ่าตัวตายเหมือนดังที่ขู่เอาไว้เมื่อสมัยก่อนเลย ส่วนนิดใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ออกไปเจอโลกกว้าง ได้มีเพื่อนมีสังคมและมีชีวิตที่รุ่งโรจน์อย่างที่คาดไม่ถึง... จากคุณ : noyne - [ 27 ส.ค. 49 15:23:15 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตอนที่ 17 บทสรุปของชีวิต สมชาย หลังจากที่โดนเมียทิ้งได้ไม่ถึงครึ่งปี ทนความหงี่ไม่ไหว เบื่อที่ต้องซักผ้าด้วยมือ (ช่วยตัวเอง) มากๆ เสียดายเคยซักผ้าด้วยเครื่อง ฮิ..ฮิ.. เลยรีบซื้อเครื่องซักผ้าเครื่องใหม่ เอ๊ย หาเมียใหม่ แถมได้เมียที่ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ (นึกถึงคำถามที่มันถามนิดบ่อยๆ ว่าบริสุทธิ์รึปล่าวก่อนเจอมัน สุดท้ายก็สมใจมันจริงๆ ) ผู้หญิงคนนี้มีสามีอยู่แล้ว แต่ไม่ได้แต่งงาน อยู่กันแบบไปๆ มาๆ สมชายรวมทั้งแม่เขาชอบดูถูกคนลาว หรือคนอีกสานเนี่ยมากๆ บางทีก็พูดกระทบว่านิดเป็นลาว นิดก็ไม่ชอบใจอยู่เหมือนกัน สุดท้ายก็ไม่พ้นเมีย และลูกสะใภ้ลาวอีก ก๊ากๆๆๆๆ ขำๆๆๆๆๆ เกลียดยังไงได้อย่างนั้น งานนี้เจอของแท้ ออริจินัลเลยทีเดียว กับลูกสะใภ้ใหญ่คนใหม่นัมเบอร์ ทู มีเรื่องมันส์มากขอบอก มีการตบกับแม่ผัวด้วย กรี๊ดสสส!!! ทำปายได้ฮ่าๆๆๆๆ นอกจากนี้หากสมชายกลับบ้านไม่เป็นเวลา มีการให้สมชายกินข้าวบูดๆ ด้วย คือเธอจะไม่ทำอะไรให้สมชายกินของเก่าๆ ที่ทำไว้แต่ไม่กลับมากินข้าวบ้าน เป็นการสั่งสอนที่ปล่อยให้เมียรอเก้อ และปรกติเมียจะเก็บเงิน เวลาสมชายขอเงินเมีย (ที่ไม่เคยช่วยหาเงินเลย) เมียใหม่คนนี้ก็โยนให้ ลงกับพื้น ให้สมชายมันเก็บเอง ...กรี๊ดสส...อีกรอบ สะใจจริงๆ ยิ่งนิดได้ยินญาติพี่น้องป้าๆ ลุงๆ พูดกันว่า เสียดายนิดมาก นิดไม่เคยทำกับสมชายแบบนี้ นิดยิ่งมีความสะใจมากขึ้น คงรู้แล้วสินะ "วันใดขาดนิดแล้วสมชายจะรู้สึก" นั้นเป็นอย่างไร สะใภ้คนใหม่นัมเบอร์ ทู แผลงฤทธิ์สุดๆ จนใครๆ ก็ขยาด เธอแต่งงานกับสมชายได้ 6 ปี ก็หย่าขาดจากกันมีลูกชายด้วยกัน 1 คน ช่วง 6 ปีที่อยู่ด้วยกันเธอจะอยู่บ้านเลี้ยงลูก ไม่ทำงาน เพราะมีแต่คนเกลียดเธอ รวมทั้งแม่ผัว ไม่มีใครเลี้ยงลูกให้ แต่เธอก็ไม่ลำบากอะไร เพราะบ้านก็มีแล้ว ข้าวของทุกอย่างนิดไม่ได้เอาไปแม้แต่ชิ้นเดียว เธอขนเงินที่สมชายทำงานส่งกลับบ้านทีละเป็นหมื่น ต้องเรียกว่าขน ก็เวลาเธอจะเอา ก็เอาเรียบหมดบัญชีเลย ส่งกลับไปให้พ่อแม่ที่ต่างจังหวัด บางทีทะเลาะกันเธอก็หายไปไหนไม่รู้เป็นเดือนๆ แล้วกลับมาอยู่ใหม่ ไม่สนใจใครจะว่ายังไง กลับมาก็มาแบมือของเงินอีก นี่ละน้า กรรม กรรมจริงๆ ตามทันสมชายไม่ต้องรอชาติหน้า ตั้ง 6 ปี ที่สมชายต้องทน แต่เมียใหม่ ก็ทนครอบครัวสมชายเหมือนกัน เมื่อก่อนนิดกลับมาเยี่ยมลูกเจอเมียใหม่นัมเบอร์ ทู เธอจะหลบหน้าปิดประตู เหมือนไม่อยากเห็นหน้า แต่ตอนหลังนิดได้มีโอกาสคุยกับเธอทางโทรศัพท์ในช่วงเวลาที่เธอเป็นสะใภ้ตระกลูนี้ในเวลาหนึ่งเธอบอกว่า “เมื่อก่อนชั้นเกลียดเธอมากเลย มีแต่คนพูดถึงเธอว่าเธอดี เอาชั้นไปเปรียบ ตอนนี้ชั้นไม่เกลียดเธอแล้ว และคิดว่าที่เธอทิ้งสมชายนั้นเพราะอะไร ชั้นเข้าใจแล้ว!!!” นิดคงมีแต่ความปิติยินดี จากคนที่เกลียดแปรเปลี่ยนเป็นมิตร ก็ยินดี ที่จะคุยกับเธอทุกครั้งที่มีโอกาส หลังจาก 6 ปี เมียใหม่นัมเบอร์ ทู ของสมชายจากไป ไม่ถึงปีสมชายก็มีเมียใหม่ นัมเบอร์ ทรี ตอนนี้ไม่กล้าอาจเอื้อมเอาของสูง เลยไปคว้าพนักงานทำความสะอาดที่บริษํทมาเป็นเมีย ไม่สวยแถมเดินขาเป๋อีกด้วย คนนี้แย่หน่อย ไม่บริสุทธิ์แถมมีลูกแล้วด้วย เหอๆๆ ไม่ใช่ดูถูกใคร แต่สมชายมันต้องการสาวบริสุทธิ์ แต่เห็นมันหาแต่ละคน...จริงๆ แล้วก็ยังดีเกินไปสำหรับคนอย่างคุณสมชายด้วยซ้ำ เมียใหม่ นัมเบอร์ ทรี ก็ร้ายไม่เบา หมาเจาะปากมาพูดไม่แพ้สมชาย แถมปากว่ามือถึงอีกต่างหาก เธอตัวใหญ่สูสีกับสมชาย คราวนี้หากสมชายออกนอกลู่นอกทาง สมชายโดนตบบ่องหูบ่อยๆ แม้แต่ต่อหน้าเพื่อนฝูง ยำกันเละจนเสียหน้าเพื่อนไปหลายรอบแล้ว แม้แต่เพื่อนๆ ของสมชายยังผวาไม่กล้าชวนสมชายกินเหล้าเลยทีเดียว เดี๋ยวมันมาตามผัวละก็วงแตกฮ่าๆๆๆๆ เมียใหม่นัมเบอร์ ทรี ก็ได้จดทะเบียนสมรสกับสมชาย เมื่อ นัมเบอร์ ทู กลับมาหย่ากับสมชายอย่างเป็นทาง เธออยู่ที่บ้านนั้นได้ไม่นานมีปัญหาเยอะ ไม่อยากอยู่ที่บ้านนี้ นอกจากสมาชายจะได้แรงยุจากเมียให้ย้ายออก สมชายยังมีปัญหามีการงอนกันระว่างพ่อลูก เรื่องเงินๆ ทองๆ พอน้อยใจเลยย้ายออกไปซื้อบ้านใหม่ ตอนนี้แยกบ้านไปแล้ว อยู่กัน 3 คน สมชาย เมียใหม่นัมเบอร์ ทรี และลูกชายที่เกิดจาก เมียใหม่นัมเบอร์ ทู ส่วนน้องโอ๋ ยังอยู่กับพ่อแม่สมชายเช่นเดิม ส่วนสมชัยมีชีวิตที่แย่ ไม่มีอนาคต ดังที่กล่าวไว้ขั้นต้น ตอนนี้เขามีสารรูปไม่แตกต่างผู้ชายที่เริ่มแก่ เฝ้าบ่อปลาตัวดำปิ๊ดปี๋ ไม่เคยได้ใช้น้ำหอมแพงๆ เหมือนสมัยหนุ่มๆ ไม่ได้แต่งตัวหล่อๆ หากขายที่ดินทำกินละก็คงจะกลับมาเวอร์ได้อีกละ สมพรแต่งงานกับเด็กข้างบ้าน เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก ปรกติเขยคนนี้เป็นคนนิสัยใช้ได้ ขยันทำมาหากิน แต่ความรู้น้อยทำได้ก็แค่ขับรถรับจ้าง พ่อแม่ทางฝ่ายชายก็มีฐานะธรรมดา ช่วงแรกก็ดี แต่พอพ่อผัวตาย ครอบครัวแม่ัผัวของสมพรก็แย่ ขาดรายได้ไปเยอะ ผัวสมพรพยายามดูดเงินกับสมพร ไปให้แม่เขาต่อเติมบ้านและใช้รายเดือนมากมายเป็นแสนๆ จนความลับบางอย่างถูกเปิดเผย เหมือนสมพรถูกหลอกใช้ แต่จริงๆ แล้วไม่ได้หลอกใช้หรอก เพียงแต่เอาเงินไปแล้วไม่คืนเท่านั้นเอง สมพรโกธรแค้นผัวมาก และโดนยุจากพ่อแม่ตัวเองให้เลิก ทั้งๆที่มีลูกด้วยกันอยู่ในวัยน่ารักถึง 2 คน ทั้งคู่อยู่กันมานานกว่า 10 ปี เจ้าเขยคนเดียวมันก็อดทนดีเหมือนกัน แต่งแล้วเข้ามาอยู่ในบ้านเดียวกับพ่อตาแม่ยาย แถมอยู่ได้ตั้ง 10 ปี แต่ก็ไม่แปลกใจว่าทำไมอยู่ได้นาน เพราะมาอยู่ 10 ปี ได้เงินไปหลายแสน ก็คุ้มอยู่ ไม่เหมือนนิด แต่งเพื่อไปทำความเจริญให้คนตระกูลนี้จริงๆ บาทเดียวก็ไม่ได้เอาติดตัว สมพรต้องการเลิกกับผัว ออกงานหนีไปต่างจังหวัด ต้องหนีออกจากบ้านตัวเองซ๊ะด้วย บ้านตัวเองแท้ๆ ต้องปล่อยให้ผัวอยู่ แล้วตัวเองไปเสียเงินเช่าบ้านอยู่ที่อื่น ก็ผัวมันก็ไม่ยอมออกไปนะสิ ก็ง้อกันสุดๆ เฝ้าลูกสองคนอยู่บ้าน ง่ายดีเมียคิดถึงลูกยังไงมันต้องกลับมาเอง และก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ สุดท้ายสมพรกลับมาคืนดีกับผัวอีก แต่คนมีแผลแล้วน่ะ มันก็ยากจะประสานรอยร้าว... มีหลายอย่างที่ดูเหมือนเวรกรรมจะกระหน่ำครอบครัวนี้ต่อไปเรื่อยๆ หลานชายสุดที่รักของพ่อแม่สมชาย ที่พวกเขาเลี้ยงมากับมือ หลังจากพรากลูกพรากแม่ ไม่ให้ลูกกับแม่เขา พูดยังกะตัวเองคลอดน้องโอ๋มายังไงยังงั้น ให้นิดหย่าแล้วไปแต่ตัว ไม่ให้ลูก แต่พ่อสมชายกลับบอกว่า “ลูกมันก็ให้มันไปสิ!!” แต่แม่สมชายไม่ยอมท่าเดียว ตัวสมชายเองก็ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่า ดูถูกสารพัดว่านิดไม่มีปัญญาเลี้ยงลูก สุดท้ายนิดยกทุกอย่างให้พวกคนใจบาปนี้ทั้งหมด ไม่เอาอะไรติดตัวให้เป็นสะเนียด[^_^]ต่อไป ลูกของนิด นิดไม่ห่วง เห็นแม่สมชายรักมันมากปานแก้วตาดวงใจ มดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม แต่พวกเขาไม่รู้หรอกว่า เลี้ยงตัวอะไรไว้ พอน้องโอ๋โตมาออกฤทธิ์กับคนในบ้านสุดๆ ไม่ว่าจะเป็นสมชาย หรือพ่อแม่สมชาย ต้องน้ำตาตกกันเป็นแถวๆ ทุกวันนี้พวกเขาทนกล้ำกลืน ทนต่อสู้กับปัญหาต่างๆ ที่น้องโอ๋จะหยิบยื่นให้เป็นระยะๆ และที่แสนสุดจะอุบาทว์เมื่อน้องโอ๋โตมาภายหลังเล่าให้นิดฟังว่า "ย่าบอกว่าแม่ทิ้งโอ๋ไปเอง ไม่ต้องการเอาโอ๋ไปเลี้ยง ทิ้งไว้ให้ย่าเลี้ยง" กล้าพูดกับหลานแบบนี้ทั้งๆ ที่ตัวเองพูดออกมาจากปากว่าไม่ให้นิดเอาโอ๋ไปเด็ดขาด สมพรก็เตรียมเอาน้องโอ๋ไปซ่อน ยังไงก็ไม่ให้แน่นอน โกหกเด็กหน้าด้านๆ เวรกรรรม เวรกรรม และเวรกรรม พวกคนเหล่านั้นจะต้องได้รับอย่างสาสม... เหมือนน้องโอ๋ เป็นตัวอะไรสักอย่างที่ช่วยให้พวกคนตระกูลนั้นได้ทนทุกข์ทรมานใจ สมน้ำหน้า เลี้ยงมาเองสอนมากับมือ หากแต่เป็นมือมาร ทุกอย่างสนองพวกคนเหล่านั้นแล้ว แต่ความทุกข์ทรมานใจของพวกเขาเหล่านั้นมันไม่จบเท่านี้หรอก ....เชื่อสิ... THE END จากคุณ : noyne - [ 27 ส.ค. 49 15:23:54 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ดีใจที่นิดออกมาขุมนรกได้ค่ะ   คนสบายตอนปลาย  ดีกว่าลำบากตอนปลาย... แต่สงสารน้องโอ๋จัง.. จากคุณ : whitespace - [ 27 ส.ค. 49 17:24:30 ]

ความคิดเห็นที่ 32 นั่นสิ สงสารลูกนะ จากคุณ : scottie - [ 27 ส.ค. 49 21:25:34 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ดีใจกับคุณนิด แต่สงสารน้องโอ๋เหมือนกันค่ะ ^^" จากคุณ : กบตัวกลม - [ 27 ส.ค. 49 23:55:55 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อืม เจอแบบนี้แย่จัง สงสารน้องโอ๋นะ แม่คอยช่วยเหลือประคับประคองเขาบ้างแล้วกัน แกพอจะรู้เรื่องอะไร ๆ แล้วก็ค่อย ๆ อธิบายและใกล้ชิดลูกหน่อย ค่อย ๆ ดึงเดี๋ยวก็ผ่อนหนักให้เป็นเบาได้ ครอบครัวนั้นช่างเขาเถอะ ถือว่าเคยมีเวรกรรมต่อกันมา ก็ใช้ไปหมดแล้ว ยอมรับว่าคุณมีความอดทนที่สูงมาก ๆ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 28 ส.ค. 49 00:44:41 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ตอนนี้น้องโอ๋ไม่รู้เป็นไง แต่อาทิตย์นี้เห็นเขาออนไลน์ MSN หลังจากที่ดิชั้นไม่เจอเขาหลายเดือน คำแรกที่มันทักแม่ "ไง สบายดีมั้ย!" แหม..มันทักแม่มันยังกะเพื่อนมัน หน่อยเลยตอบว่า "ถามไม รู้แล้วจะมีประโยชน์อะไร!" จากนั้นมันก็ไม่ตอบ  เมื่อวานก็เจออีก ส่งรูปการ์ตูนเคลื่อนไหว เด็กผู้ชายโกธรเอากีต้าร์ฟาดพื้น เลยตอบไปว่า "ไง มรึงบ้าไปแล้วเหรอ??" มันก็ไม่ตอบอีก เลยไม่ได้คุยอะไรกัน ดิชั้นเฉยๆ กับลูกไปแล้วพี่ เขาถูกพวกมารเลี้ยงดู จนสำเร็จเป็นปรมาจารย์มารไปแล้ว มารกับมารฟาดฟันกันเอง ดูสะใจดีจริงๆ ดิชั้นเองตั้งแต่ออกจากบ้านไป ส่งเงินให้ลูกไม่เคยขาด อะไรที่พ่อมันไม่มีปัญญาซื้อให้ ดิชั้นให้ทุกอย่างไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ จนดิชั้นแต่งงานกับฝรั่งก็สามีคนปัจจุบัน แม่สมชายเสี้ยมสอนหลาน บอกให้เอาจากแม่เยอะๆ เดี๋ยวแม่มีลูกใหม่ก็จะไม่ได้ คนที่เขาได้ยินมากับหูเล่าให้ฟังค่ะ ตอนหลังแกใจอ่อน แกคิดว่าดิชั้นรวยเพราะได้สามีฝรั่ง เลยคิดคืนลูกให้ เพราะยิ่งเลี้ยงน้องโอ๋ยิ่งร้าย เด็กแถวนั้นติดยาเยอะมาก เลยอยากให้มาอยู่กับดิชั้นที่เยอรมนี เลยยกคืนให้ ดิชั้นเสียเงินเป็นแสนกว่าจะเอาเขามาเยอรมนีได้ ต้องจ้างทนายทำเรื่อง ค่าใช้จ่ายมากมาย พอเอามาได้ มันก็อยู่กับดิชั้นไม่ได้ มันใช้วิชามารสารพัดที่มันจะขุดขึ้นมาใช้ได้ ตอนนั้นมันอายุ 12 ปี แต่เรื่องความคิดชั่วๆเนี่ย เกินอายุไปเยอะเลย ดิชั้นทนไม่ไหว วิชามารใช้กับใครก็ใช้ไป แต่อย่ามาใช้กับดิชั้น กับพ่อแม่ดิชั้นเองให้ความเคารพมากไม่เคยทำนิสัยเหมือนที่เขาทำกับดิชั้น จึงรับนิสัยเขาไม่ได้ 6 เดือนอยู่ด้วยกันร้ายสุดๆ ดิชั้นตัดใจส่งมันกลับทันที ให้ไปอยู่กับปู่ย่าและสมชายตามเดิม ความรู้สึกเหมือนที่ผ่านมาดิชั้นเสียใจกับพ่อมันและตระกูลนี้มากแล้ว แต่พอเอาลูกมา ลูกมันก็ทำนิสัยไม่ต่างจากพ่อมันอีก ไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยน่ะพี่ แค่นี้ก็หลอนมากแล้ว หากมันชอบใช้วิชามาร ก็ให้มันไปใช้กับปู่ย่าและพ่อมัน ดิชั้นไม่ให้มันเอามาใช้กับดิชั้นเด็ดขาด ดิชั้นรักลูกสงสารอยากให้มันมีอนาคต แต่มันไม่มีความคิด ที่ว่าสมชัยร้ายๆ พอมาเจอลูกมันยิ่งกว่าหลายเท่า เรื่องมันยาวนะ สรุปตตอนนี้สั้นๆ ว่า ดิชั้นไม่สนลูกแล้ว เลิกส่งเสียทุกอย่าง หลังจากหลอกให้เสียเงินหลายรอบเมื่อปีที่แล้ว มาขู่เข็นเอาเงินกับยายด้วย จนดิชั้นบอกแม่ดิชั้นว่า มันมาเมื่อไหร่ไม่ต้องให้เข้าบ้าน หรือโทรเรียกตำรวจไปเลย ไม่ต้องให้เงินมัน คือเขาไม่เรียน จบแค่ป.6 เกเร มาก ไม่ยอมใคร ไม่มีความคิด ไม่คิดถึงอนาคต ขี้เกียจสุดๆ ลงทะเบียนให้เรียนอะไร ก็ไม่ไปเรียน ไม่เอาอะไรทั้งนั้น พ่อมันก็ไม่สนใจ เพราะตลอดเวลาทำงาน ไม่เคยสั่งสอนลูก ตอนนี้มีเมียคนที่ 3 เมียนี่ยิ่งร้าย มันเคยบอกว่าสมชายต้องทำมาหากิน ไม่มีเวลาไปเดินตามไอ้โอ๋หรอก สมชายมีข้อดีอยู่ 1 อย่าง คือมีความรับผิดชอบ เรื่องเรียนเนี่ย เรียนเก่งมาก พ่อแม่ไม่ต้องบังคับ แต่ไม่มีปัญญาอบรมลูก ตอนหลังนี่สมชายต้องร้องไห้เลย เพราะมีแต่เรื่องให้เสียใจตลอด ตอนนี้ทุกคนปล่อยไม่เอาน้องโอ๋สักคน แม้แต่ปู่ย่าก็ไล่ตะเพิดแล้ว มันก็ไม่สนใจก็ไปอยู่บ้านปู่ย่า อาศัยกินข้าว และนอน กลางวันก็ไปไหนไม่รู้ทั้งวันทั้งคืน กลับมานอนตื่นเที่ยงทุกวัน สมใจปู่ย่าแล้ว ทุกวันนี้ทุกข์กันทุกคน ดิชั้นไม่คิดอะไรกับลูกหละค่ะ ให้ดีไม่ได้ก็ปล่อยมัน สันดานมันแบบนั้นเปลี่ยนมันไม่ได้ มันจะจบชีวิตยังไงก็ช่างมัน ถือว่ามีอาหารดีๆ ใส่จานไว้รอแล้ว หากมันไม่มีปัญญาตักใส่ปากก็ช่างมัน ดิชั้นมีปัญญาส่งเสียให้ลูกเรียน แต่มันไม่เรียน จะขอเงินไปเที่ยวมั่วสุมกับเพื่อน ดิชั้นไม่ให้หรอกค่ะ ถือว่าให้โอกาสมันทุกอย่าง แต่มันไม่รับก็คงต้องปล่อยไปตามเวรตามกรรม ตอนนี้ดิชั้นไม่ติดต่อใดๆ กับลูกชายแล้วและครอบครัวนั้นอีกแล้ว ก็จะรอจนกว่าเขาจะกลับตัวกลับใจ เข้ามาหาดิชั้นมาขอโทษสำนึก แล้วดิชั้นจะให้โอกาสเขาอีกครั้งค่ะ จากคุณ : noyne - [ 28 ส.ค. 49 19:59:17 ]

ความคิดเห็นที่ 36 มีคนหลายคนสงสารน้องโอ๋ แต่จริงๆ แล้ว เขาไม่น่าสงสารเลยสักนิด เลยอยากเล่าเพิ่มเติมอีกหน่อยนะคะ น้องโอ๋ถูกเลี้ยงและอบรมสั่งสอนโดยพ่อแม่ของสมชาย น้องโอ๋ถูกเลี้ยงแบบ "ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม" ปู่ย่าทั้งรักและสงสารเพราะเห็นว่ากำพร้าแม่ คนในบ้านไม่มีใครกล้าแตะน้องโอ๋ ไว้ว่าจะทำผิด "ห้ามตี" น้องโอ๋เด็ดขาด ไม่งั้นมีเรื่องกับแม่สมชายแน่ น้องโอ๋ได้กินอาหารดีๆ อ้วนท้วนสมบูรณ์มากๆ ไม่เคยอดอยาก ส่วนของเล่นก็ได้แม่คอยซื้อมาประเคนให้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะอยากได้อะไร ของส่วนใหญ่จะมีราคาจนปู่ย่าน้องโอ๋ไม่สามารถซื้อให้ได้ (แกงกมาก) เพราะพวกเขาจะไม่เน้นของใช้ที่ไม่จำเป็น แต่เรื่องกินต้องมาก่อน บ้านนี้กินแต่ของดีๆ แต่ข้าวของเครื่องใช้ เขาจะซื้อเฉพาะที่จำเป็นจริงๆ แต่พ่อน้องโอ๋จะไม่ซื้ออะไรให้ลูกทั้งสิ้น ให้ใส่แต่เสื้อผ้าขาดๆ เก่าๆ ไม่ควักกระเป๋าอะไรเลย มีแต่แม่เท่านั้นที่ซื้อเสื้อผ้าของใช้ให้ทุกปี แต่งตัวไปไหนไม่เคยอายใคร ของเล่นก็เต็มบ้าน ปู่ย่าก็รักมาก พูดได้เต็มปากว่าเขาเป็นเด็กที่ได้รับความรักมากเกินไป ทำให้เขาเหลิง ปู่ย่าตามใจมากถึงมากที่สุด ตอนที่สมชายมีเมียใหม่ น้องโออายุแค่ 5-6 ขวบ ด่าแม่เลี้ยง "อิเชี๊ยะ ,อิสาดด" ปู่ย่าหัวเราะชอบใจใหญ่ เพราะเกลียดสะใภ้ใหม่เป็นทุนอยู่แล้ว พอน้องโอ๋ออกอาการก้าวร้าว พวกเขาก็ไม่เคยติหนิ ไม่เคยสั่งสอนในสิ่งที่ดีเลย เห็นหลานทำอะไรไม่ดี ก็จะคอยพูดประมาณว่ามันเก่งนะ ตัวแค่นี้ทำแบบนี้ละ เช่น น้องโอ๋เริ่มด่าเป็น เขาก็จะคิดว่าหลานเก่ง ตอนเด็กๆ อะไรที่ไม่ดีน้องโอ๋ทำดูน่ารักไปหมด แต่พอโตมามันไม่น่ารักอีกแล้วนะสิ ทุกวันนี้น้องโอ๋จึงเป็นเด็กทั้งรั้น ทั้งดื้อ และก้าวร้าว ไม่รักการเรียน ไม่มีความคิดอะไรทั้งสิ้น เมื่อความดื้อ ความก้าวร้าวมันเกินพิกัด น้องโอ๋ไม่เคารพใครในบ้านทั้งสิ้น แม้แต่ปู่ย่าที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่แบเบาะ นอนเตียงเดียวกัน 8 ปี กว่าจะให้แยกนอน เขาเถียงปู่ย่า มีลงไม้ลงมือนิดหน่อยเบาะๆ แค่พลักกัน แต่มันก็ทำให้ปู่ย่าหัวใจสลายแตกเป็นเสี่ยงๆ ทีเดียว อุตสาห์รักและเลี้ยงดูมาจนโต 10 กว่าปี แต่หลานชายสุดที่รักตอบแทนพวกเขาแบบนี้ ส่วนดิชั้นผู้เป็นแม่ จะไปหาเขาทุกเดือน หรือหากไม่ไปก็จะโทรศํพท์คุยเป็นระยะๆพอปิดเทอม ก็รับไปนอนที่คอนโดของดิชั้นด้วย พาไปกินข้าวในห้าง พาไปสวนสัตว์ พาไปทุกแห่งที่เด็กๆ ชอบ และก็ไม่เคยที่จะไม่สอนลูก บอกสอนเขาทุกอย่างเท่าที่จะมีโอกาส พอรู้ว่าลูกเรียนไม่เก่งก็จัดครูสอนพิเศษให้ เสียเงินไม่เคยเสียดาย หากทำเพื่อลูก เดี๋ยวนี้น้องโอ๋ก็ยังอยู่กับปู่ย่า ความสัมพันธ์ไม่ดีแล้ว แต่น้องโอ๋ไม่สนใจ ไปกินไปนอนที่บ้านปู่ย่าเหมือนเดิม ก็ยังก่อกวนปู่ย่าไม่เลิก ก็สมน้ำหน้าแล้วค่ะ เด็กเปรียบเหมือนผ้าขาว แต้มสีดำให้เขาไปแล้ว มันก็ยากจะลบออก เขาเลี้ยงหลานยิ่งกว่าเลี้ยงลูก เพราะลูกยังตีบ้าง แต่หลานเนี่ยไม่เคยแตะเลย ใช้แต่เสียงด่าเสียงขู่ สองผัวเมียพ่อแม่สมชาย เลี้ยงใครก็เสียคนหมด เลี้ยงลูกก็ไม่มีใครเป็นคนดีเลย โดยเฉพาะลูกชาย พอมาเลี้ยงหลานก็แย่ยิ่งกว่าเลี้ยงลูกซะอีก หากน้องโอ๋ยังมีเลือดแม่อยู่บ้าง เขาต้องมีความคิด และกลับตัวกลับใจ เป็นคนใหม่ นอกเสียจากว่า เขามีเลือดของพ่อเข้มข้นมาก ไม่มีเลือดแม่แม้แต่หยดเดียว ถึงวันนี้ก็ถือว่าให้น้องโอ๋ไปหมดทุกอย่าง ให้กินดีอยู่ดี มีทุกอย่างไม่ว่าใครมีอะไร น้องโอ๋ไม่เคยน้อยหน้าใครเลย ให้เรียนก็แล้ว แต่ไม่เลือกเรียน ก็ต้องปล่อยไป ชีวิตใครชีวิตมัน เขาไม่เคยลำบาก คงต้องให้เรียนรู้ชีวิตลำบากโดยไม่มีใครช่วยสักพัก จนกว่าเขาจะรู้รสชาติมัน ส่วนดิชั้นคนที่เป็นแม่ จะไม่ให้สมบัติเขาใดๆ แม้แต่ชิ้นเดียว สิ่งเดียวที่จะให้คือการศึกษา หากน้องโอ๋ไม่อยากได้ ดิชั้นก็ดีใจที่ไม่เปลืองงบประมาณ ดิชั้นจะไม่ทุ่มเทกับอะไรที่ไร้สาระอีกต่อไป ไม่ว่าลูกหรือสามี ไม่ว่าจะรักใครมากแค่ไหน มันต้องมีขีดจำกัดของความรักค่ะ แม่จะรักลูก หากลูกรักแม่ แม่จะพูดเพราะๆกับลูก หากลูกพูดดีๆ กับแม่ แม่จะเชื่อใจลูก หากลูกเชื่อฟังแม่ แม่จะให้ทุกอย่าง หากลูกเอาไปเพื่อสร้างอนาคต เพราะทุกวันนี้ดิชั้นรักด้วยสมอง คิดไต่รตรองว่าสิ่งต่างๆ ที่ดิชั้นได้รับจากคนที่ดิชั้นรัก ไม่ว่าลูกหรือสามีนั้น คืออะไร พวกเขาตอบแทนความรักของดิชั้นด้วยอะไร หากตอบแทนความรักด้วยความรัก ดิชั้นก็จะรักพวกเขามากขึ้น หากเขาตอบแทนในสิ่งที่ตรงข้ามกัน ดิชั้นสามารถตัดความรักนั้นได้ทันทีโดยไม่ต้องรีรอ และไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้นค่ะ ดิชั้นเคยบอกสามีฝรั่งว่า "ชั้นเคยทิ้งลูกทิ้งผัวมาแล้วนะ เธอต้องรู้น่ะว่าหากชั้นรักเธอชั้นก็จะรักมาก แต่หากเธอทำให้ชั้นเกลียดเธอเมื่อไหร่ ชั้นก็ทิ้งเธอได้ทุกเวลา!! ไม่ว่าจะมีลูกกี่คน อย่าคิดว่าชั้นจะทิ้งเธอไม่ได้น่ะ!" หากมีสามีแล้วต้องทุกข์ใจ คิดว่าอยู่คนเดียวดีกว่า ทิ้งไปให้หมดเลยค่ะ กลายเป็นคนแบบนี้ไปแล้วค่ะ ไม่กลัวอกหัก ไม่กลัวที่จะอยู่คนเดียว กลัวอย่างเดียวคือทุกข์ใจจากคนที่เรารัก ไม่มีความรัก แต่ก็ไม่มีความทุกข์ เอาแบบนี้ดีกว่า จากคุณ : noyne - [ 28 ส.ค. 49 23:31:22 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เข้ามาคุยด้วยนะ คืออยากออกความเห็นนิดหน่อยเรื่องของโอ๋ น้องบอกว่า เอาเขามาอยู่เยอรมันด้วย ทำไมไม่พาเขาไปทำเทราพีจิตบำบัด ที่เยอรมันมีเหมือนกันไม่ใช่เหรอ? อีกอย่างการที่เด็กไม่ยอมเรียนมีหลายสาเหตุ ไม่ใช่โทษเด็กอย่างเดียวว่า เกเร หรือว่าสายเลือดไม่ดี มันมีหลายสาเหตุนะ อาจจะเป็นเรื่องของสมองหรือเปล่า? เช่นว่าพูดจาก้าวร้าว พูดเหมือนเด็กโต ๆ ที่ฉลาด ๆ แต่ที่จริงไม่ใช่อย่างนั้น อันนี้มีลูกสาวของเพื่อนบ้านพี่เป็น อายุได้สิบเก้าแล้วต้องเรียนโรงเรียนพิเศษ หน้าตาสวยแต่ว่าสมองส่วนหยาบและส่วนย่อยของเขาไม่ปกติ ทำงานอะไรไม่ได้ทั้งนั้นแหละเพราะไม่มีความสามารถพอ ตอนนี้ได้เงินพิการ(สมอง) ข้อสังเกตที่น่าแปลกใจคือ พ่อแม่ปกติค่ะ แต่ของโอ๋มีเรื่องของจิตใจและความรู้สึกด้วย อืม...น่าจะลองให้โอกาสเขาอีกสักหนนะ อยากให้น้องใจเย็นและอดทนมาก ๆ หน่อย เรื่องคำพูดคำจาเช่นเดียวกันถ้าเขาแรงมาก็ไม่ต้องแรงกลับ พูดกลับไปดี ๆ ให้ใกล้ชิดกันมากกว่านี้แล้วค่อย ๆ บอกค่อยสอนเขาไป คิดว่าน่าจะดีกว่า คำพูด"ตัด"น่ะง่าย แต่คำพูดให้"ต่อติด"น่ะยาก  เพราะเหตุนี้ พี่อยากให้น้องคิดอยู่เสมอว่าเขาคือโอ๋ลูกชายไม่ใช่สมชายอดีตสามีขี้เมาค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 29 ส.ค. 49 02:31:28 ]

ความคิดเห็นที่ 38 หวัดดีค่ะคุณพี่ นัทตี้  เรื่องของน้องโอ๋นั้นไม่ใช่อย่างที่พี่คิดแน่นอนค่ะ เขาเป็นเด็กปรกติมากๆ และเป็นเด็กฉลาดมากๆ จนสามีหน่อยยังออกปากว่า เขาฉลาดมาก ไม่ว่าอะไรบอกครั้งเดียวเขาทำได้หมด ขนาดเบอร์โทรไปเมืองไทย ไม่เคยบอกเขาเลย กลัวเขาแอบใช้โทรศํพท์กลับไทย แต่เขาก็หามาจนได้ และแอบโทรจริงๆ เขารู้ทุกสิ่งทุกอย่างเกินเด็กเลยทีเดียว แต่เขาไม่เอาความฉลาดใช้ในทางที่ถูก และเขาไม่มีทีท่าเป็นโรคจิตใดๆด้วย เพียงแต่เขาถูกตามใจจนเสียคน มีความก้าวร้าวมากเพราะติดนิสัย คนที่บ้านปู่ย่าเป็นกันทุกคนค่ะ แต่พวกเขายกมียกเว้นไม่ก้าวร้าวกับพ่อแม่ คิดว่าคงไม่ต่อหรอกค่ะ ตัดแล้วก็ตัดเลย จนกว่าเขาจะมาขอต่อเอง ดิชั้นไม่ไปขอต่อความสัมพันธ์กับเขาหรอกค่ะ หากตราบใดเขายังไม่รู้สึกสำนึก ไม่คิดให้ความเคารพและเชื่อฟังแม่ ดิชั้นว่าเดินคนละทางน่ะดีที่สุดค่ะ ที่ผ่านมาพ่อเขาทำให้ดิชั้นทุกข์มากแล้ว ไม่อยากให้เขาเป็นตัวแทนพ่อ มาทำให้ดิชั้นทุกข์ไม่รู้จักจบสิ้น เท่านี้ก็หลอนมากแล้วค่ะ จากคุณ : noyne - [ 29 ส.ค. 49 15:50:14 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อืม..ค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 30 ส.ค. 49 02:27:11 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านเเล้วรู้สึกเเปลกๆดีคับ ตั้งเเต่ ตี1-ตี3 ปวดตาหมดเลย ยังไงก็ behind bad luck come good luck นะ จากคุณ : Ronan (Ronan007) - [ 3 ก.ย. 49 23:06:10 ]