ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีค่ะพี่นัทตี้ แหม...เคยไปเที่ยวเชียงรายมาเหมือนกัน แต่ไม่ยักได้อารมณ์อย่างที่พี่นัทตี้เขียนเลย เห็นภาพชัดแจ๋วเลยค่ะ เป็นครอบครัวจอมอึดจริง ๆ แล้วกลับมาอีกนะคะ จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 27 ส.ค. 49 13:19:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาสวัสดีด้วยคนค่ะ ห่างหายไปนาน เมื่อไรจะมีเรื่องสนุก ๆ มาให้อ่านอีกคะ จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 27 ส.ค. 49 15:35:03 A:124.120.199.114 X: TicketID:122053 ]

ความคิดเห็นที่ 3 กลับมาตั้งแต่วันที่สิบ สค.แล้วเพราะไม่มีเงินจ่ายค่าดอกไม้วันแม่ค่ะ ก่อนออกเครื่องมาเขาเตือนในเครื่องไว้ว่าผู้โดยสารทุกคนต้องถือพาสฯ ชูหราไว้เหนือหัว ตำรวจค่ะ ตำรวจเพียบ ตอนนั้นยังไม่ทันรู้อะไร จนเข้าไปนั่งในรถสามีแล้วนั่นแหละ เปิดวิทยุฟังได้ยินข่าวเขาบอกว่า ผู้ก่อการร้ายที่ลอนดอน ไอ้เราถึงบางอ้อ มิน่าเล่า อันที่จริงประทับใจหลายที่นะในเมืองไทย ไปไหนก็ประทับใจทั้งนั้น มีทั้งดีและไม่ดีปนกัน แต่นัทตี้คิดเองน่ะ คิดแล้วขำ ๆ เองน่ะไม่ได้มีอะไร คือว่านัทตี้บอกน้องสาวกับเพื่อนว่า คนเชียงรายนี่เป็นลูกไม่มีพ่อ เขางงกันน่ะ ต้องเฉลยว่าชื่ออำเภอน่ะมีแต่แม่ เช่นแม่จัน แม่ลาว แม่สรวย อย่างนี้เป็นต้น น้องสาวเขายังนึกไม่ออกจนกระทั่งเราเข้าเมืองมาดูไนท์บาร์ซาร์ของเขา เห็นรูปพ่อขุนเม็งรายยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ นัทตี้ก็ยกมือไหว้ น้องสาวบอกว่านั่นไงพ่อ เจอพ่อตัวเองแล้วนะ ดีแล้วไหว้ซะ เป็นลูกเมียไหนล่ะ? แน่ะดันย้อนเราเสียอีก อีกเรื่องที่เอามาอำกันคือ นัทตี้นั่งรถไปเรื่อย ๆ ตามองไปคุยไปทางเพื่อนที่อยู่ทางฝั่งขวา ไอ้เรามันชอบยกมือไหว้ไปทั่ว พอดีเห็นรูปสิงโตใหญ่มาก รูปพระสังฆจายองค์ใหญ่มาก เห็นหลังคาเก๋งจีนใหญ่มากเช่นกัน ด้วยความที่คิดว่าเป็นศาลเจ้า นัทตี้ก็ก้มหัวยกมือไหว้ ยกหน้าขึ้นมามองอีกทีมันขึ้นป้ายไว้ใต้หลังคาศาลนั่นว่า โอทอป ไอ้เราก็ทำเฉย คือหน้าแตกไปแล้วไง แต่ไม่ทันปากไวของเพื่อนที่พูดเสียงดังได้ยินกันทั้งรถแม้กระทั่งคนขับ(ซึ่งเป็นคนอื่น) ว่านัทตี้ไหว้โอทอป เอามาเผานัทตี้เล่นให้ได้ขำกันจนถึงกรุงเทพฯ สนุกดีค่ะ อีกที่คือดอยตุง ไปติดฝนอยู่บนตำหนักสมเด็จย่า น้องกับเพื่อนบอกให้นั่งรอจนฝนหายตก ตรงนั้นเขามีขายร่มด้วยเขียนว่า ดอยตุงเชียวนะ อันละสองร้อยห้าสิบ ซื้อมาอันหนึ่งแล้วล่ะ แต่ยังนั่งรออยู่ด้วยกัน ที่ซื้อเพราะคำว่าดอยตุงที่พิมพ์ไว้บนร่มหรอก นั่งตื้อให้เพื่อนกับน้องเดินลงไปเสียที หิวกาแฟแล้ว เขาไม่ไปกันต้องออกอุบายว่าปวดท้องอึ ไอ้เพื่อนกับน้องก็ถามพนักงานที่นั่นให้ ปรากฏว่าไม่ได้ค่ะ ลูกสาวอดรนทนไม่ไหว เดินไปซื้อร่มมาอีกหนึ่งคัน หุ หุ ซื้อเสร็จฝนหายตกเลย น้องสาวให้หลานเอาไปคืน บังเอิญหนูน่าเขาหน้าบาง บอกว่าซื้อแล้วซื้อเลยยังไม่ได้เปิดด้วยนะ คนขายก็อยู่ใกล้ตรงนั้นแหละ เราเดินกันมาแซวกันเองเรื่องร่ม คือขำนะที่เราต้องเดินถือร่มมาโดยไม่ได้กางให้เห็นคำว่า ดอยตุง ตามจุดประสงค์ อ้อ เรื่องกางเกงเหมือนกัน ก่อนขึ้นนัทตี้นุ่งขาสั้นจะต้องเปลี่ยนนุ่งขาก๊วยยาวขึ้นไปนะ เขามีให้เปลี่ยน ขาขึ้นไปก็ดีหรอก ขากลับลงมาพับขาก๊วยขึ้นมาเหนือเข่า เดินเท้าเปล่า แถมเสื้อที่ใส่ไปวันนั้นก็เสื้อทางเหนือลายพร้อย ใส่สร้อยคอเงินพวง ๆ ของพวกชาวเขาเข้าไปอีก เพื่อนกับน้องมันเดินห่างเราหลายวา บอกให้นัทตี้รีบเดินไปก่อนเดี๋ยวอึไม่ทัน ไอ้เราก็ไม่ทันนึกด้วยความเป็นคนเดินเร็วอยู่แล้ว ก็เลยทิ้งช่วงห่างมาจนไม่เห็นกัน เข้าห้องน้ำเสร็จเดินมาหากาแฟดื่ม ตรงนั้นมีกลุ่มคนจากบริษัทยา เขามาเที่ยวกันนั่งกันอยู่โต๊ะเต็ม นัทตี้ถามเขาว่าว่างไหมขอนั่งด้วยคน เท่านั้นแหละกลุ่มคนที่นั่งอยู่นั่นค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนหายไปทีละคนในพริบตา หุ หุ พอน้องกับเพื่อนลงมา นัทตี้เล่าให้เขาฟัง เขาหัวเราะบอกว่า นี่แหละที่เขาไล่ให้นัทตี้รีบไปห้องน้ำเพราะไม่อยากเดินใกล้ ๆ ด้วยกับคนบ้า นัทตี้ก็หัวเราะครืนนะสิ จะเหลือเหรอ? มีอีกหลายอย่างที่สนุก ๆ มาก ๆ มันก็ดีนะที่เราหัวเราะตัวเราเองได้  อย่างไปกาญฯ ก็สนุกได้ของฝากเป็นหูน้ำหนวกกลับมา ได้ไปถอนมัน ทำสปาร์โคลนธรรมชาติอันนี้สูตรนัทตี้เองคือตัวเองลงบ่อปลาดำน้ำควักโคลนขึ้นมาทาหน้าทาตัว  งานนี้ได้หูน้ำหนวกกลับมาต้องหาหมอกันอีกแต่สนุกดี งานนี้ไม่มีใครไปกับนัทตี้ค่ะ เราไปกันแค่สองคนแม่ลูก ฮ่า ๆ สนุกสุด ๆ ตัวดำปี๋ ทิวลิปฯ (เอาเก้าลอเก้าไหม) สวัสดีค่ะ นัทตี้ไปไหนได้อารมณ์ทั้งนั้นแหละ กินง่ายอยู่ง่าย อะไรก็ได้ปรับเปลี่ยนไปได้ทุกสถานการณ์มันถึงจะสนุก เวลาเที่ยวจะเห็นแก่ตัวมากคือไม่ห่วงใคร อย่างเพื่อนปวดขาก็บอกให้รอนะเค้าจะไปแล้ว ก็ลุยไปสิตามใจให้รอไปชั่วโมงสองชั่วโมง หรือว่าถ้าถามแล้วใครไม่ว่างก็ไม่รอ ไปกันได้สองคนแม่ลูก เอาง่ายเข้าว่า แม่นัทตี้นี่ส่ายหัวเลย แต่เรามาเที่ยวนี่ไม่ได้มาอยู่บ้าน ก๊อตซิลล่า  สวัสดีค่ะ เรื่องสนุกหรือคะ อืม ตอนนี้จิตตกนะ ต้องมานั่งทำจิตทุกวันคือนั่งถอนหญ้าในสนามหญ้าที่บ้านเวลาแดดดี ๆ ทั้งวันแหละ  แดดร้อนก็กางร่มตั้งหน้าตั้งตาถอน คืออยากให้สนามหญ้าสวย แต่มักจะมีพวกหญ้าที่ไต่ ๆ น่ะมันชอบขึ้นมา จนตอนนี้กลายเป็นเพื่อนซี้กับไส้เดือนไปแล้ว รอก่อนนะ ไว้ไล่ถอนหญ้าหมดก่อน อืมแต่มันเยอะเหลือเกิน งั้นต้องหน้าหนาวถึงจะมีเวลาค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 27 ส.ค. 49 18:18:18 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จากคุณ : ป้าเอม - [ 28 ส.ค. 49 17:48:28 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีครับ คุณนัตตี้ ตอนผมลงจากเครื่องบิน ก็มีตำรวจอยู่สองคนนะครับ ตรวจพาสปอร์ตเราก่อนที่จะเข้าไปตรวจในด่านอีกทีนึง ไอ้เรากลัวมันค้นกระเป๋าจะตาย ก็อย่างว่าล่ะนะ กระเป๋าคนไทย ผิดกฎหมายที่นี่ทั้งนั้นนี่เนอะ ฮะๆๆ แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 49 04:13:12 จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 29 ส.ค. 49 02:40:38 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไอ้นัท มันรำพึงอไรของมันวะ จากคุณ : น้าสือสาว (โสมรัศมี) - [ 29 ส.ค. 49 20:10:58 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ป้าเอม ยิ้มไรจ้ะ ตัวเองรู้จักเค้าดีกว่าใครในนี้นี่นา ย.ยิ้มแย้ม อ้าวกลับจากเมืองไทยเหมือนกันหรือ ? อยู่ไหนเอ่ย? นัทตี้ไปคราวนี้ขนใส่เครื่องมาแปดสิบหกโล กระเป๋าลาย ๆ ที่เขาไว้ใส่เสื้อผ้าแขวนขายตามตลาดนัดนั่นแหละสี่ใบใหญ่ กระเป๋าลากขึ้นเครื่องใบใหญ่อีกหนึ่งใบประมาณสามสิบกว่าโล ตอนจะเข้าเครื่องพนักงานเขาบอกว่าใหญ่จะเอาใส่เครื่องไปให้อีก บอกนัทตี้ว่าจะได้เดินเข้าเครื่องไปตัวเปล่า ๆ เหอ เหอ หล่อและน่ารักมาก ขอบอก ลูกสาวกระเป๋าลากอีกหนึ่งใบ หนังสือและของจิปาถะของเขา ปีนี้คนเช็คตั๋วการบินไทยที่เคาน์เตอร์ หล่อนงกมาก  ธรรมดาร้อยกว่าโลสองคนแม่ลูก ส่วนใหญ่จะเป็นอาหารทั้งนั้น ขอต่อรองเฉลี่ยน้ำหนักกับลูกยังไม่ได้เลย นัทตี้กับลูกสองคนแค่แปดสิบโลเอง ยังไม่หนักเท่ากับฝรั่งคนหนึ่งเลยจริงไหม? งกชะมัด โชคดีอยู่อย่างยังไม่เคยเจอเรียกค้นกระเป๋าสักครั้ง อาจจะเป็นเพราะมีเด็กด้วย หรือไม่ก็มันเห็นความบ้าของเราแล้วอภัยให้ คือนัทตี้ช่างซื้อไง ซื้อของที่ระลึกเยอะ ของฝากเยอะทั้งคนและสัตว์ มีอยู่ปีหนึ่งซื้อมะพร้าวเจาะรูสำหรับนกมีก้านแขวนเหล็กไว้ห้อยได้ ไอ้เราสงสารมันเวลาหน้าหนาว ก็กะว่าจะซื้อไปแขวนไว้ให้พวกเขายี่สิบลูก ตอนเช็คตั๋วน่ะเขาก็มองหน้านัทตี้หนแล้ว ตอนออกมารับกระเป๋านี่สิ สายพานมันกว่าจะวนลูกมะพร้าวมาถึงเรา คนที่เขารอรับอยู่มองตามลูกมะพร้าวทั้งพวงนั่นเป็นแถว จนกระทั่งนัทตี้หยิบมันออกมา คนเขาอมยิ้มกันนะ แต่เชอะ..นัทตี้ก็ไม่เดือดร้อนหรอก ผ่านออกมาได้สบายมาก ที่ด่านเขาก็ถามนัทตี้ว่าอะไร? นัทตี้ยกให้เขาดูบอกว่า มะพร้าวเอามาให้นกจรจัดนอกบ้านตอนหน้าหนาว เขาบอกว่า อ้อเหรอ? แล้วยิ้ม ๆ นะแต่ตาก็มองไปตามกระเป๋าลายของเราอีก เหมือนจะเดาว่าจะมีอะไรอีกไหมเพราะหลายใบมาก พอเราถามเขาว่าจะดูในนี้อีกไหม? ยังมีของฝากอีกเยอะเลย เขาถามว่ามีอะไร เราบอกว่ามีกล้วยไม้ เขาขอดู นัทตี้ก็เปิดให้ดู คือมันเป็นกล้วยไม้ดินญี่ปุ่นไง  เขาหัวเราะและโบกไม้โบกมือให้นัทตี้ไปได้ไม่ดูแล้ว นั่นคือครั้งเดียวที่เขาเรียกถาม ครั้งหนึ่งนัทตี้ไปเที่ยวปารีสมาสามอาทิตย์เพราะไปสมทบกับน้องชายที่มาสัมมนาที่นั่น ก่อนแวะบินกลับเมืองไทย ไอ้น้องชายมันรูดการ์ดซื้อน้ำหอม เครื่องสำอางค์ ที่คนอื่นฝากซื้อเป็นกระดาษเอสี่ สามสี่แผ่นเต็มเอียด รูดการ์ดไปอย่าให้บอกเลยนะว่าจำนวนเท่าไหร่ แต่ที่แน่ ๆ คือน้องชายใส่กระเป๋าเขาไปแค่สี่ห้าขวด ที่เหลือสองร้อยกว่าขวดอยู่ในกระเป๋านัทตี้หมด ศุลฯ ไทยเรียกน้องชายตรวจ แต่เขาบอกว่า อย่าเปิดเลยพี่หนังสือเรียนทั้งนั้น เขาก็ปล่อยผ่าน นัทตี้เหรอ ? ฉลุยผ่านไปโดยไม่โดนเรียกสักคำ คือหุ่นเราไม่ให้เป็นนักช็อปฯไง? นัทตี้ปอนมาก ขาสั้น เสื้อยืด สะพายเป้เก่า ๆ ไว้ทางด้านหลัง(ทุกปี) ขนาดคนที่มาส่งเนี่ยเขาอายแทนแล้วกัน อย่างตอนที่บ้านมารับเหมือนกัน เขาบอกว่าเหมือนนัทตี้มารถบขส.ส้มจากอิสานเลย แต่หารู้ไม่ว่านั่นแหละอีตัวขนของผิดกฏหมายทั้งน้าน ทั้งพันธุ์ไม้ ทั้งเนื้อสัตว์ ไอ้ของที่ซื้อมาก็เห่อแค่แรก ๆ เอามาตั้งโชว์ไว้ ใครมาก็ให้ไป แม้แต่ของกินก็แบ่งให้ ปีนี้เพื่อนของพ่อสามีเขาได้ลูกสะใภ้ไทยคนเชียงรายด้วย กำลังท้องเจ็ดเดือน เขาก็พามารู้จัก นัทตี้ก็แบ่งของกินให้ไปจนน้องเขาบอกว่าพอ พอ คือเขาเกรงใจไง แต่ไอ้เราน่ะเห็นเขาท้องไส้คงอยากอาหารไทยก็ขนให้เขาไปไว้กินนาน ๆ นัทตี้เองน่ะเหรอ? ขนมาบางทีก็ลืมกินเหมือนกันเพราะกินง่ายอยู่ง่าย อาหารฝรั่งแทบจะทุกมื้อเพราะความที่ขี้เกียจไปซื้อผักที่ร้านไทยมาทำกับของที่เราซื้อมาไง บางทีก็กินกันข้างนอกง่ายดี เราอยู่กันแค่สามคนพ่อแม่ลูก มาม่าน่ะชอบกินกันทั้งครอบครัว แต่วันนี้นัทตี้อยากกินอาหารไทยก็ทำบะหมี่เนื้อสับกินตอนเย็น ใส่เนื้อสับ(ปั่นเอง) หัวหอมใหญ่ มะเขือเทศ ผงกระlee ใบคึ่นช่ายไม่มีหรอก บะหมี่ก็ซื้อมาจากเมืองไทยแช่แข็งไว้ ชีวิตนัทตี้ก็มีแค่นี้แหละกินง่ายอยู่ง่าย   มันง่ายไปหมดแม้แต่ไปไหนมาไหนก็ไม่ต้องกลัวอะไร เพราะเท่าที่เห็นและสังเกตดูน่ะ คนเขากลัวนัทตี้กันทั้งนั้นไม่กล้าเดินใกล้หรอก ฮ่า ๆ น้าสือฯ หายหน้าไปจากถนนฯ นานเลย มัวแต่ตั้งแก๊งค์สุมหัวอะไรนี่อยู่ละสิ ถ้าอยากรู้ว่านัทตี้บ่นอะไร ก็อ่านที่คุณ ย.ยิ้มแย้มดูนะจ๊ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 30 ส.ค. 49 01:04:23 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีเจ้าพี่นัทตี้ ^_^ เล่าเรื่องผ่านกลอนได้ซู๊ดยอดเลยค่ะ อ่านไปอ่านมา  เรื่องเครียด ๆ กลายเป็นเรื่องขำ  แฮ่.....  นู๋ผิดปกติหรือเปล่านิ  ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 31 ส.ค. 49 08:04:20 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ๊ะ หนูหิ่งฯ มาได้ไงเนี่ย หายไปนานเลยนะ หวัดดีจ้ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 1 ก.ย. 49 05:58:13 ]

ความคิดเห็นที่ 10 Hi, P' Natti Nice to meet you again, How are you? Jam at Koh Phi Phi, Very busy. Take care จากคุณ : JAM (สีน้ำฟ้า) - [ 4 ก.ย. 49 23:59:20 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หายหน้าไปนานไม่เจอชื่อแจมในนี้เลย พี่ลองส่งหลังไมค์ ถ้าได้รับแล้วตอบด้วยนะ ขอบใจจ้ะพี่สบายดี หวังว่าแจมก็เช่นกันนะ เอ..บอกว่ายุ่งมากไหงไปอยู่พีพีล่ะ?  อิจฉาวุ้ย จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 5 ก.ย. 49 01:43:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12 Morning P' Jam come internet cafe' for printing work and come here again. I'm volunteer working at KOH PHI PHI CREDIT UNION COOPERATIVE, LIMITED office. Very busy You can conect my e-mail address or moblie, Becase internet cafe 2 bath per minute Long time no see, I have problem. This shop have no Thai keybord. I'm not well in English, sorry when some word wrong. May be next time when I update my poem. ^____^ see you จากคุณ : JAM (สีน้ำฟ้า) - [ 5 ก.ย. 49 10:37:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โอเค รับรู้จ้ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 6 ก.ย. 49 18:34:32 ]