ความคิดเห็นที่ 1 >> กลางดึกคืนหนึ่งในฤดูร้อน ฉันตื่นขึ้นมาและนอนหลับไม่ลงอีกเลยเพราะความร้อน คิดว่าได้น้ำเย็น ๆ สักแก้วคงช่วยได้บ้างจึงลุกจากเตียงลงไปหาน้ำดื่มที่ห้องครัว แต่ยังไม่ทันจะก้าวถึงชานพักบันไดฉันก็เห็นพ่อเดินผ่านระเบียงทางเดินไป สุดทางเดินมีประตูเปิดออกไปยังสวนหลังบ้าน ฉันนึกสงสัยว่าดึกดื่นป่านนี้พ่อจะออกไปทำอะไรข้างนอกจึงแอบติดตามไป อ้าปากจะร้องเรียกพ่อแต่เสียงที่มีกลับเหือดแห้งไปหมดเมื่อเห็นภาพของพ่อถนัดตา เท้าของพ่อลอยอยู่เหนือพื้น!! เรื่องนี้ฉันสาบานได้ว่าไม่ได้ตาฝาด พ่อกำลังลอยอยู่จริง ๆ ทั้งที่ไม่มีอะไรพยุง ไม่มีอะไรให้ยึดเกาะ มีเพียงอากาศเปล่า ๆ เท่านั้นที่อยู่รอบตัว พ่อค่อย ๆ ‘ลอย’ อย่างเนิบช้าไปตามทางเดิน ฉันไม่เห็นสีหน้าเพราะท่านหันหลังให้ แต่จากเสียงกรนเบา ๆ อย่างสม่ำเสมอทำให้มั่นใจว่าพ่อกำลังหลับสนิท ดูท่าจะฝันว่ากำลังเหาะอยู่เหนือก้อนเมฆ เป็นอีกครั้งหนึ่งแล้วในรอบสามวันที่ฉันได้แต่ตะลึงมองภาพตรงหน้าตัวแข็งอย่างทำอะไรไม่ถูก ต่อเมื่อประตูเปิดอ้าออกเองด้วยอำนาจบางอย่าง สติที่แข็งชาไปจึงกลับคืน แต่ก็เพื่อมาพบเรื่องสยองขวัญยิ่งกว่าเดิมเมื่อมนุษย์ต่างดาวร่างเล็กสองคนนั้นปรากฏตัวออกมาให้เห็นอีกครั้ง เปล่าเลย คราวนี้พวกมันไม่ได้ออกมารื้อค้นดูดข้อมูลในหนังสือเล่มไหน แต่พวกมันทำสิ่งที่ร้ายกาจยิ่งกว่า พวกมันมาพาตัวพ่อไป วินาทีนั้นฉันใจหายวาบ พวกเขาจะเอาพ่อไป....พ่อกำลังอยู่ในอันตราย!! ความกลัวเมื่อครู่หายวับไปทันที ฉันวิ่งถลาไปจนถึงตัวพ่อและออกแรงฉุดรั้งเอาไว้ ปากก็ร้องว่าอย่าพาพ่อไป ทั้งร้องทั้งดึงอยู่อย่างนั้น เวลานั้นฉันไม่สนใจเลยว่ามนุษย์ต่างดาวจะทำอันตราย คิดแต่เพียงต้องพาพ่อกลับมาให้ได้ เสียงแหลมสูงแปลกประหลาดไม่ทราบที่มาพลันดังจี๊ดขึ้นสมอง ฉันรู้สึกไร้เรี่ยวแรงทิ้งตัวลงกับพื้น ยกมือขึ้นปิดหูก็แล้วแต่เสียงนั้นก็ยังระเบิดลั่นอยู่ในหัว สิ่งสุดท้ายที่เห็นคือแสงสว่างจ้าจากเหนือศีรษะ แล้วฉันก็สลบไป...นาน นานพอดูเชียวล่ะ เพราะพอฉันตื่นขึ้นมาอีกก็เช้าเสียแล้ว ที่ประหลาดก็คือฉันกลับมานอนบนเตียงในสภาพเรียบร้อยปกติ สิ่งแรกที่ฉันนึกถึงคือพ่อ ฉันรีบลุกจากเตียงลงไปชั้นล่าง โชคดีเหลือเกินที่พ่อยังอยู่เป็นปกติดี ซ้ำยังนั่งดื่มกาแฟคู่กับการอ่านหนังสือพิมพ์ยามเช้าอันเป็นกิจวัตรปกติ พอฉันถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน พ่อก็หัวเราะ บอกว่าฉันคิดฝันไปเองอีกแล้ว แน่นอนฉันไม่เชื่อพ่อหรอก ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันสมจริงซะจนยิ่งกว่าจริงขนาดนั้นแล้วจะเป็นเพียงความฝันได้อย่างไร ฉันมั่นใจว่ามนุษย์ต่างดาวจะต้องลบความจำของพ่อ และคงจะพาพ่อไปทำอะไรบางอย่าง แต่ท่านก็ปลอดภัยกลับมาแล้วนี่ ฉันเริ่มมองโลกในแง่ดีคิดปลอบใจตัวเอง แต่ฉันก็ลืมไปว่าชีวิตจริงมันไม่จบสวยงามเหมือนอย่างในนิทานหรอก หลังจากวันนั้นฉันเฝ้าจับตามองพ่ออย่างใกล้ชิดด้วยความรู้สึกกังวลใจ ครุ่นคิดไปต่าง ๆ นานาว่ามนุษย์ต่างดาวจับตัวพ่อไปทำไม ไม่นานสิ่งที่ฉันนึกกังวลก็เริ่มเปิดเผยเมื่อมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นสองข้อ ข้อแรก...เหตุการณ์ของย้ายที่ประจำวันได้หายไปอย่างสิ้นเชิง ไม่มีอะไรอยู่ผิดที่ผิดทาง ไม่มีอะไรหายไปโดยไร้ร่องรอยอีก ทุกคนดูจะพอใจ และใช้ชีวิตผ่านไปเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น (แน่ล่ะว่ามีแต่ฉันคนเดียวที่ไม่พอใจนักหรอก) ข้อที่สอง...พ่อของฉันประกาศลงสมัครเลือกตั้งทั้งที่ไม่เคยข้องแวะกับแวดวงการเมืองมาก่อน คนที่รู้จักพ่อดีทุกคนต่างก็ประหลาดใจและนึกขบขันกับความคิดนี้ของพ่อ แต่สุดท้ายเมื่อการเลือกตั้งจบลงพวกเขาก็ต้องกลืนน้ำลายตัวเอง พ่อได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งผู้นำประเทศ แถมยังได้ด้วยคะแนนเสียงท่วมท้นเกินครึ่งซะด้วย หลังจากพ่อเข้ารับตำแหน่งพวกเราต้องย้ายไปอยู่ในบ้านพักของราชการ พ่อเริ่มเปลี่ยนแปลงไปเป็นคนละคน จากที่เคยอ่อนโยน ใจดี กลับแข็งกระด้าง ดุดัน นิทานก่อนนอนที่เคยเล่าก็ขาดหายไป พ่อทำงานหนักกว่าเดิม แต่ละวันท่านต้องพบปะคนมากมาย ฉันสังเกตว่าคนเหล่านั้นส่วนมากมักเป็นพวกทหารตำรวจยศสูง ๆ ไม่ก็นักธุรกิจหน้าตาดูขี้โกง ฉันรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลย และแล้ว ไม่นานหลังจากนั้นสงครามก็ระเบิดขึ้นจากคำสั่งของพ่อฉัน สั้น ๆ ง่าย ๆ เพียงคำเดียว นี่เองคือคำตอบว่ามนุษย์ต่างดาวจับตัวพ่อไปทำไม พ่อต้องถูกมนุษย์ต่างดาวล้างสมองแน่ ๆ ฉันมั่นใจ ตอนนี้ฉันรู้สึกแย่มาก ฉันอยากได้พ่อคนเดิมกลับมา แต่...มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว   ... สงครามรุกรานสร้างความพินาศย่อยยับไปทั่วโลก หยิบยื่นความตายให้กับผู้คนมากมายราวปีศาจร้ายในนิยายที่สะบัดเคียวด้ามใหญ่ปลิดชีพผู้คนอย่างง่ายดาย จนกระทั่งปีศาจร้ายที่ชื่อว่า ‘สงคราม’ ตัวนี้แผลงฤทธิ์ถึงขีดสุด สงครามที่กรุยทางด้วยชัยชนะตลอดมาตั้งแต่แรกเริ่มเข้าสู่ช่วงพลิกผัน ประเทศของฉันกลายเป็นเป้าโจมตีจากรอบด้าน ความเสียหายทวีความรุนแรงมากขึ้น ๆ จนแทบสูญสิ้นประเทศ แต่พ่อของฉันก็ยังไม่ยอมหยุดยั้งปีศาจสงครามตัวนั้น ทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยความหดหู่เศร้าหมองรวมถึงในใจของฉันด้วย เกิดอะไรขึ้นกับพ่อของฉัน และเกิดอะไรขึ้นกับโลกใบนี้ ฉันครุ่นคิดกังวลอยู่อย่างนั้นเพียงลำพังอย่างสิ้นหวัง     จนเมื่อคืนนี้เองฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง และได้พบกับภาพที่ทำให้ตกตะลึงตัวแข็งเป็นครั้งที่สามในรอบสองปี นอกหน้าต่างมีแสงวับแวมมากมายหลายดวงล่องลอยอยู่ คุณยายเคยเล่าให้ฉันฟังเรื่องหิ่งห้อย หิ่งห้อยมีแสงสว่างนวลตาเป็นจุดเล็ก ๆ กระพริบวิบวับดูอ่อนโยนน่ารักอยู่ตามพุ่มไม้ แต่แสงสว่างมากมายที่เห็นมีขนาดใหญ่เท่าลูกฟุตบอล ส่องแสงแผดจ้าคงที่อยู่เรี่ยพื้น แสดงว่ามันต้องไม่ใช่หิ่งห้อยแน่ ๆ ...หนึ่ง สอง สาม สี่ ฉันนับดูในใจ แต่ก็นับไม่ไหวด้วยมันมีมากเหลือเกิน ซ้ำพอมองขึ้นไปบนฟ้า ลูกบอลแสงแบบเดียวกันยังลอยตรงมาจากฟ้าอีกหลายสิบดวง ถึงตอนนี้ฉันตัวสั่น กลัวจับจิตจับใจจนทำอะไรไม่ถูก มนุษย์ต่างดาวตัวแคระสองคนนั้นอีกแล้ว พวกเขาโผล่มาจากไหนไม่ทราบ เดินตรงไปยังลูกบอลแสงลูกหนึ่ง ช่องที่เหมือนประตูเปิดออกรับพวกเขาเข้าไปภายใน ที่แท้ลูกบอลพวกนี้ก็คือจานบินนี่เอง จานบินมากมายหลายร้อยลำเคลื่อนลงมาจากนอกโลกมาชุมนุมกันแน่นขนัดเต็มสวนหลังบ้าน เมื่อยานอวกาศลำสุดท้ายบินมาสมทบ แล้วลูกบอลแสงทั้งหมดก็พากันดับแสงและค่อย ๆ กลืนหายไปกับความมืด พวกเขาอาจจะกำลังพรางตัวเพื่อรอวันพรุ่งนี้ ฉันไม่กล้าคิดเลยว่าพวกเขามาทำไม แต่ก็ไม่มีคำตอบอื่นอีกแล้วในเมื่อทุกอย่างมันชัดขนาดนี้ มนุษย์ต่างดาวกำลังจะบุกโลกแน่ ๆ!!! ... เอาล่ะ...เล่ามาขนาดนี้แล้ว เชื่อหรือยังว่าวันพรุ่งนี้มนุษย์ต่างดาวจะบุกโลก ถ้ายังไม่เชื่ออีกก็ไม่เป็นไร หรือจะคิดว่ามันเป็นเรื่องหลอก ‘ผู้ใหญ่’ ก็ได้ และถึงอย่างไรมันก็คือเรื่องที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ สำหรับวันนี้ฉันจะชวนหนูยีไปหลบในห้องใต้ดินที่บ้าน อ้อ...ตุนขนมไปมาก ๆ ด้วยก็น่าจะดี ส่วนคุณ... ขอให้โชคดีนะ ... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : แมวใบตอง - [ 27 ส.ค. 49 15:23:48 ]

ความคิดเห็นที่ 2 โอ้ว พระเจ้ายอร์ชมันจ๊อดมาก......ก ปล. แอบนึกตอนอ่านแรกๆว่าจะเป็นมนุษย์ต่างดาวพันธุ์เหลี่ยมซะอีก  สะกดจิตชายหน้าเหลี่ยมแถวๆนี้ให้มัวเมาอำนาจวาสนาและทำได้ทุกอย่างที่ตัวเองต้องการ กิกิกิ จากคุณ : ธามาดา - [ 27 ส.ค. 49 19:18:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ่าว  ไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวพันธุ์เหลี่ยมหรอกหรือ จากคุณ : Bangkokian - [ 27 ส.ค. 49 21:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าไง เสียสละให้มนุษย์ต่างดาวเอาพ่อไปไกลๆ เถอะนะ จากคุณ : scottie - [ 27 ส.ค. 49 23:51:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มนุษย์เหลี่ยมต่างดาวไร้ยางอายชิมิครับ จากคุณ : ดำรงเฮฮา - [ 28 ส.ค. 49 00:38:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แหม พวกเราบุกโลกตั้งนานแล้วนะ พึ่งจะรู้ตัวหรือจ๊ะ ^___^......... จากคุณ : มนุษย์ต่างดาว (GTW) - [ 28 ส.ค. 49 04:59:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 โอ๊ะโอ...ทำไมคนอ่านส่วนใหญ่ถึงเอาเรื่องนี้ไปโยงกับบุคคลหน้าเหลี่ยมกันหมดนะ เรื่องนี้ไม่ได้อ้างอิงบุคคลใดเป็นพิเศษ แค่กล่าวถึงรวม ๆ กว้าง ๆ หวังเอาความฮา(ไม่ออก)เป็นหลัก อ่านแล้วกรุณามองหาสิ่งที่มีสันฐานกลม จะช่วยให้เราท่านปลอดภัยขึ้น แต่เสรีภาพทางความคิดยังเป็นของเราท่านอยู่  ใช่มั้ยล่ะท่าน... ขำ ๆ ฮับ ^_________^ #ธามาดา หุหุ คุณธามาดา คิดใกล้ตัวไปนิดมั้งคะ เรื่องนี้กะจะเขียนกว้าง ๆ ไม่ได้กระทบใคร แต่ทำมั้ย ยิ่งเขียนยิ่งเหลี่ยม ไม่รู้ อุ๊... ^^... #Bangkokian คุณBangkokian ก็อีกคน เรื่องนี้ไม่เหลี่ยมเลยค่ะ หุหุ แต่ก็น่าลองให้พวกชมรมผู้ศึกษาวิจัยเรื่อง UFO ไปตรวจที่บ้านจันทร์ส่องหลังอยู่เหมือนกัน เผื่อจะเจอแอบอยู่สักตัวสองตัว #scottie เจ๊ scottie คิดเหมือนข้าน้อยเลย เรื่องนี้ถ้ามีต่อ จะให้ตัวลูกสาวเป็นฮี่โร่ ปราบพ่อตัวเองมันก็ดูขัดศีลธรรมจรรยาที่ดี ตัวเอกจะกลายเป็นลูกอกตัญญูทันที (แม้อาจจะเป็นฮีโร่ก็เหอะ) คิดเล่น ๆ ค่ะ ^^.. #ดำรงเฮฮา เอ๊ คุณดำรงเฮฮา อย่าเอามนุษย์ต่างดาวกับ "พ่อ" มารวมกันสิคะ เพราะผลลัพธ์มันออกมา "เหลี่ยม" ไม่ดีๆ #อาจารย์จี (ปลอมเป็นมนุษย์ต่างดาวพันธุ์ไซโคซะด้วย ฮู้ยย) ถูกของอาจารย์ โลกเราที่ผ่านมามีผู้นำบ้าอำนาจอยู่เยอะมากเหลือเกิน โชคดีที่ท้ายสุดแล้วฟ้ายังมีตา คนพวกนั้นไม่ได้อยู่ยั้งยืนยง มีอันต้องลงจากอำนาจอย่างมีอันเป็นไปในลักษณะต่าง ๆ กันที่ไม่สวยเหมือนขามาเลย เห็นทีเราต้องช่วยกันระดมซุปเปอร์ฮีโร่ทั้งหมดในโลก ช่วยกันลงแขกกำจัด "มนุษย์ต่างดาว" พวกนี้ ไม่ต้องไปไหนไกล แค่อาศัยแมวปิลาร์  ธิดาทะเล  เจ้าชายรัตติกาล ก็น่าจะเหลือเฟือแล้ว ใช่มั้ยเจ้าคะ.. ^_________^ จากคุณ : แมวใบตอง - [ 3 ก.ย. 49 15:45:06 ]