เสียงเท้าส้นสูงของเจ้าสาวกระทบกับพื้นหินอ่อนดังก้องไปทั่วโบสถ์ที่เงียบสงัด ผมยืดตัวสูดลมหายใจลึก ศีรษะของผมตั้งตรงอย่างสง่างามเมื่อหันไปมองไปที่เธอ

บรรยากาศที่นิ่งงันนั้นทำให้ผมสามารถได้ยินเสียงลมหายใจของคนที่อยู่ใกล้ๆ พวกเขาตะลึงลานไปกับเจ้าสาวของผม ผมรู้ ผมก็เหมือนกัน กำลังพรึงเพริดไปกับความสวยงามนั้น...อยากหยุดเวลาไว้แค่นี้จริงๆ

“เจ้าสาวสวยมาก” เพื่อนเจ้าบ่าวกระซิบกับผม ผมพยักหน้ายิ้ม ดวงตาเป็นประกาย ใช่แล้ว...เธอเฉิดฉายกว่าใครในโลกนี้เลย เจ้าสาวชุดขาวฟูฟ่องถือช่อกุหลาบขาวค่อยๆเดินเนิบนาบเข้ามาใกล้...ลมหายใจผมเริ่มขาดห้วง แต่ดวงตายังจับจ้องอย่างไม่อาจละไปจากเธอง่ายๆ เชื่อแล้วว่าพรหมลิขิตมีจริง...

“โชคดีของเจ้าบ่าวที่ได้เจ้าสาวสวยแบบนี้ เทพธิดาแท้ๆหลังผ้าคลุมหน้านั่นน่ะ” ใครบางคนแอบกระซิบเบาๆ ครับ...ใช่ในที่สุดชาตินี้บุญก็พาวาสนาก็ส่งให้ได้มาพบกัน

ผมเคลิบเคลิ้มไปกับความรู้สึกอันท่วมท้นของตัวเอง ไม่อยากเชื่อเลยว่านี่จะเป็นเรื่องจริง นึกว่ายังฝันอยู่ เธอออกมาจากฝันของผมเมื่อไหร่กัน?

เอาเถอะเก็บไว้คิดทีหลังก็แล้วกัน ตอนนี้ขอมองเธอให้เต็มๆตาอย่างใจอยากหน่อยเถอะ อยากสัมผัสตัวเป็นๆของเธอเหลือเกินไม่อยากให้อยู่แค่เอื้อมแค่นี้ เพื่อนๆของผมมักแขวะผมเสมอว่า คนที่เราแค่สบตาแล้วรู้ด้วยสัญชาติญาณน่ะไม่มีทางมีตัวตนหรอก เรื่องแบบนั้นมันน้ำเน่าเกินไป

อืม...ผมว่าคำสบประมาทวันนั้นในวันนี้ฟังดูน้ำเน่ากว่าเพราะเธอคือเรื่องจริงที่ผมกำลังอิ่มเอิบกับการได้เฝ้ามอง รอยยิ้มกว้างๆผุดพรายขึ้นมาที่มุมปากทั้งสองของผมอย่างเผลอตัว.... ดูเธอลังเลที่เห็นผมยิ้มเปิดเผยจนเกินงาม คิ้วโก่งๆของเธอย่นเข้าหากันครู่หนึ่งแต่ที่สุดแล้วเธอก็ยิ้มตอบกลับมา คงรู้สึกแปลกล่ะซิที่เห็นผมไม่สำรวม เถอะน่าทูนหัวผมกำลังเต็มตื้นกับความดีใจอยู่...

“ท่าทางมันจะชอบเจ้าสาวที่แม่มันหาให้จริงๆ” ชัยเพื่อนผมกระซิบกับธีระ

“ยิ้มจนเหมือนหมาแยกเขี้ยวแบบนั้น จะให้หมายความว่าอะไร” ธีระกอดอกมองมาที่ผม

“โด่เอ๊ย! กูบอกแล้วว่าเรื่องโซลเมท สบตาครั้งแรกแล้วหวิวน่ะไม่มี ไม่เชื่อทำเป็นดิด๊าดจะหาให้ได้ นี่ถ้าพ่อแม่ไม่ตัดสินใจหาให้นะ คานคงชนหัวมันแน่ๆ ” โกมลยิ้มขำๆ

“หนอยบอกกูไม่ได้รัก ที่แต่งเพราะเกรงใจแม่ไง สุดท้ายก็...นะ” ธีระหัวเราะเบาด้วยเกรงใจบรรยากาศเบาสนิทในโบสถ์

     อีกเพียงไม่กี่ก้าวเจ้าสาวชุดขาวก็จะมายืนเคียงข้างผมแล้ว เธอยังอยู่ในสายตาตลอด การได้เฝ้ามองผู้หญิงที่เรารู้ว่าใช่เลย!นี่มัน....ทำให้หัวใจได้ออกกำลังแนวแอโรบิคดีครับ เลือดกับอะดีนะรีนในตัวผมขยับตามคลื่นความตื่นเต้นมันพุ่งปรี๊ดเหมือนกับน้ำพุเต้นรำหน้าโรงแรมสุดหรูในลาสเวกัสเลย

คุณผู้หญิงครับ.....ผมอยากกระซิบบอกจังครับ ว่า....ผมรักใบหน้าของคุณ รักกุหลาบสีขาวของคุณ มันเข้ากับคุณที่สุดเลย ผมตกหลุมรักจริงๆนะตั้งแต่ครั้งแรกที่เราสบตากันเลย ที่จริงผมน่ะหมดหวังไปแล้วกับการรอคอยคุณ ไม่รู้ว่าคุณไปอยู่เสียที่ไหนในยี่สิบกว่าปีที่ย่างกรายผ่านชีวิตผมไป รู้หรือเปล่า?ยามค่ำคืนทุกครั้งที่ได้แสงวูบวาบหางยาวบนท้องฟ้าผมมักอธิฐานเสมอ.....ให้เราได้พบกันด้วยความรู้สึกที่ว่า...เราเกิดมาเพื่อกันและกัน ให้เรารักกันทันทีที่เราได้สบตากัน รู้สึกถึงดอกไม้ แสงสว่าง และอัญมณีที่ทอประกายในใจของเรา เข้าใจผมนะคนดี

ผมบ่ายหน้าไปมองแหวนแต่งงานหน้าบาทหลวงแล้วมือสั่น อยากสวมมันให้กับเธอเดี๋ยวนี้ ด้วยแหวน ด้วยสัญญา ด้วยปราฏิหารย์ที่ทำให้โลกหมุนเคลื่อนที่ในวินาทีที่เราเห็นกัน ผมสัญญา.....เราจะอยู่ด้วยกันชั่วนิรันดร์

     บิดาของเจ้าสาวค่อยๆยื่นมือของเธอมาให้ผมเมื่อมาถึงแท่นพิธี ผมมองมือตัวเองที่กำลังจะยื่นออกไปแล้วเปลี่ยนกลับมามองหน้าเจ้าสาวอีกครั้ง เสียงกุกกักด้านหลังทำให้ผมตื่นจากภวังค์อันยาวนาน ก้มมองตัวเองแล้วต้องถอนใจ ผู้หญิงในชุดชมพูอ่อนที่อกเสื้อมีกุหลาบขาวกลัดประดับ เธอลุกขึ้นทักทายคนที่มาทีหลังอย่างคุ้นเคยก่อนจะเดินออกไปด้วยกัน
.....ผมหันมองด้วยใจหายและหายใจไม่ออก...ที่รักกรุณาอยู่อีกสักครู่ได้ไหมครับ ให้ผมได้อยู่ร่วมธาตุอากาศกับคุณอีกสักหน่อย....ได้ไหม?

ผมสบตามองเจ้าสาวอีกครั้ง เจ้าสาวยิ้มให้ ผมยิ้มตอบแล้วผมจะทำอย่างไรกับพรหมลิขิตนี้ดี...

แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 49 08:03:35

แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 49 11:14:27