"ต้มเลือดหมูตำลึงชาม ข้าวปล่าว" ผมสั่งข้าวกินขณะพักเที่ยง
ในขณะที่ นิสิต นักศึกษายังคงนั่งพูดคุย เลยเวลาเข้าคาบเรียน

สาวโคโยตี้เต้นรำอย่างเมามัน ใส่ชุดเป็นแวมไพร์สาว
เมื่อเขี้ยวต้องแสงไฟ วูบวาบ แขกหลายคนในบาร์เป่าปากเปี๊ยวป๊าว
ผมชอบตอนจบตอนสุดท้ายของการเต้น พวกเธอทั้งหลายแปลงร่างเป็นค้างคาวบินโฉบไปนั่งที่ตักของชายหนุ่มที่หมายปอง
พร้อมยิ้มหวาน ขอดริ๊ง แน่นอน ตักผมและเพื่อนร่วมโต๊ะนั่นว่าง
อาจเพราะไม่มีเพชร ส่องประกายแวววาว หรือเธอเห็นแก้วปล่าวๆ วางอยู่บนโต๊ะ

เขาก็ยังนั่งกันเป็นกลุ่ม....ถ้าเขาและเธอจะสังเกตุว่าห่างออกไปที่โต๊ะท้ายๆ
ติดกับห้องน้ำในโรงอาหาร
ยังมีชายแก่คนนึง นั่งเหงาๆอยู่คนเดียว
ผมสีดอกเลา หลังงองุ้ม ชุดฟอร์มทำความสะอาดสีเขียว
ที่มีผลัดเปลี่ยน 4 ชุดต่ออาทิตย์
ถ้าเป็นไปได้ผมไม่น่าปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปนานขนาดนี้....
ผมควรจะเป็นหมอ...ไม่สิ...บุรุษพยาบาลก็ยังดี....ผมใช้เวลาหลายสิบปีท่องจำตำราเหล่านั้น...จนเวลาผ่านไปไม่รู้ตัว
กำลังวังชา และความกล้าหาญที่ควรจะมี ก็ถูกบดบังไว้ด้วยร่างที่ไร้จิตวิญญาณ

ผมจำได้ บรรพบุรุษผมยิ่งใหญ่ แม่เคยเล่าให้ฟังถึงคุณปู่ของปู่และของปู่
ใส่ชุดเกราะวาววับสีเงิน ขี่ม้าแทงหอก เข้าสู้รบอย่างบ้าคลั่ง แย่งชิงดินแดน
หอกเสียบทะลุร่างเหล่าอริ...ทั่วแคว้นคนยำเกรง
ใช่แล้วผมเป็นลูกครึ่ง....แต่เลือดทางฝ่ายนั้นมันเจือจางเต็มที
มีให้เห็นที่พิสูจน์ได้ก็คงเป็นตรงขนเพชร...ที่ออกสีน้ำตาลๆหน่อย
สมัยนี้ฮีโร่ของประเทศผม...สวมชุดสีเหลือง กางเกงขาสั้น
แล้วก็มีไอ้รองเท้าที่เป็นปุ่มๆล่ะมั๊ง...แย่งกันเตะลูกบอลลูกเดียว
จอจี้ ฮาจี้....หลายสิบปีที่ผ่านมาชื่อนี้ติดอยู่ที่ริมฝีปาก ในผับที่ผมไปนั่งดื่มบ่อยสุด
ผมเลยทึกทักเอาว่า....ไอ้เนี่ย ดังสุดแล้วในประเทศบรรพบุรุษผมตอนนี้


"กินเสร็จแล้ว ก็รีบไปทำความสะอาดห้องน้ำด้วยนะ ตาจุ่น"
"ครับๆ อาจารย์ ขอกวาดโรงอาหารแป๊ปนะครับ เด็กเข้าคาบพอดี"
กิจวัตรประจำวันของผมไม่มีอะไรมาก...
ดำเนินชีวิตไปอย่างช้าๆ ไม่มีเรื่องราวอะไรที่น่าตื่นเต้น
แต่ก็เคยมีนะ ที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต
ครั้งนึงซ่อมโต๊ะนักศึกษา ตอกตะปูใส่นิ้วตัวเอง....มันเจ็บปวดมาก
ผมนึกว่าผมจะตายซะแล้ว เสียงร้องดังไปถึงห้องพักอาจารย์
แกก็รีบวิ่งเข้ามาดู แล้วหยิบตะปูออกให้....ส่ายหัวแล้วมองดูผมอย่างขันๆ
อีกครั้งนึง ก็วัยรุ่นล่ะมั๊งอยากลอง...นี่เลย สั่งปลาหมึกทอดกระเทียม
ผมไม่ได้แพ้ปลาหมึกหรอก...ผมแพ้กระเทียม กินเข้าไปแล้วมึนสุดๆ เมาด้วย  แม่ก็เคยเตือนแล้วแต่มันอยากลองอ่ะ
ก็เหมือนๆพวกคุณๆ ริเหล้าริบุหรี่ล่ะมั๊ง


เสร็จงานส่วนใหญ่ผมก็กลับไปนอนที่หอพักที่ทางมหาลัยจัดให้
แต่ถ้าเงินเดือนออก...ผมก็ไปเตร็ดเตร่แถวหลังราม
พอถึงเที่ยงคืน ผมก็เดินเข้าผับๆนึง
พวกคุณไม่รู้หรอกเพราะมันซ่อนอยู่ใต้ดิน แถมมีวิธีเช็คด้วยว่าป็นสมาชิกรึปล่าว
ผมสวมเสื้อคลุมยาวสีดำ ใส่หมวกทรงสูงที่ปุปะ เข้าไปในผับนั้น
บาร์เทนเดอร์ยิ้มให้อย่างเป็นกันเอง...เขาก็อายุเท่าๆกันกับผมแหล่ะ
แต่ผมดูเหมือนชายแก่อายุ 60 ส่วนเขา เหมือนพึ่งจะ 20 มาหมาดๆ
หน้าเคาท์เตอร์ ชายหนุ่มแลดูอายุน้อยหลายคน นั่งชี้เครื่องดื่มที่ตนเองต้องการ
เขาก็สวมสื้อคลุมเหมือนผมน่ะแหล่ะ...แต่มันดูแพงกว่าเยอะ
ข้างในบุด้วยกำมะหยี่สีแดงเลือดนก หมวกทรงสูงประดับเม็ดพลอย
รองเท้าหนังเงามันวับ และที่เชิดหน้าชูตาคือไม้เทา ตรงหัวกะโหลกที่หัวไม้เท้ามีเพชรติดที่ตา 2เม็ด
ใช่...เขาเป็นหมอ....บ้าง ก็พยาบาล
บ้างก็ทหาร
นักการเมือง
เจ้าของอสังหา
แมงดาอาบอบนวด
และอีกหลายๆ อาชีพ ที่ทำเงินเป็นกอบเป็นกำ
พวกเขาเหล่านั้นมองผมด้วยหางตา....แว๊บเดียวก็หันไป
ผมนึกอยากให้เขามองผมแบบหัวจรดตีนมากกว่า......
อย่างน้อยก็ได้สำรวจตัวผมบ้าง..ไม่ใช่เห็นเป็นแค่อากาศ

"เลือดคนแก้วนึง...เอาเลือดผู้หญิงนะ"  ชายคนนึงสั่งเครื่องดื่ม
"เฮ้ยไม่ต้อง มากับอั๊วะ อั๊วเลี้ยงเอง.....เถ้าแก่ เอาเลือดสาวบริสุทธิ์มาขวดเลย-
-เปิดฉลองกันหน่อยโว๊ย....."   เสียงเขากร่างเต็มที่กลัวแขกโต๊ะอื่นไม่ได้ยิน
"เอาสาวบริสุทธิ์ อายุเท่าไหร่ครับ มีตั้งแต่ 9 ขวบ ถึง 35ปี เลือกกรุ๊ปด้วยไหมครับ"
เถ้าแก่เริ่มขายของ
"เอาซัก 18 ปีนะกรุ๊ป เอบีมีไหม?" ชายหนุ่มรวยทรัพย์ถาม
เสียงครางฮือจากโต๊ะรอบร้าน สายตาทุกคู่หันมาดูที่เคาท์เตอร์
"มีครับ...18ปี เอบีเวอร์จิ้น..ขวดนึง 5ล้านครับเงินสดหรือเครดิตครับ"
"แคชเชียร์เช็คนะ เถ้าแก่......."

โต๊ะผมรายล้อมไปด้วย ผู้คนในชนชั้นแรงงาน แต่เราก็เข้าใจกัน
เรานั่งหลบมุม เหมือนที่ผมนั่งทานข้าวที่โรงอาหารมหาลัย คนน้อยแต่มากด้วยน้ำใจ
น้ำร้อน 3 แก้วตั้งอยู่บนโต๊ะ ผมเอาผ้าคลุมบังแก้วด้วยความเขินพร้อมหยิบของบางอย่างออกมาจากผ้าคลุม
จุ่มเข้าไปที่แก้ว 3 แก้ว จุ่มขึ้นจุ่มลงหลายๆครั้ง คล้ายๆคุณชงชาซอง
สีของน้ำเริ่มเปลี่ยนจากขาวใส ก็จะเป็นสีแดงจางๆ
ผมก็เริ่มหยิบของที่จุ่มมาหลายอัน จุ่มจนน้ำเริ่มเป็นสีแดงเข้ม
ของพวกนี้ หาได้ง่ายในมหาลัย ในเมื่อตำแหน่งผมเป็นภารโรง
ครับ....ผ้าอนามัยของเหล่านักศึกษาสาวที่ใช้แล้ว
ถ้าเราโชคดีกันจัดๆ แก้วใดแก้วนึงก็จะมีเลือดเสียของ สาวบริสุทธิ์ปะปนอยู่ แต่โอกาสมันน้อยเสียเหลือเกิน
ไม่เหมือน 20 ปีที่แล้ว....
การเอาผ้าอนามัยเข้าร้านแล้วสั่งแต่ น้ำร้อน..ทางเจ้าของร้านก็คิดราคารา เหมือนที่พวกคุณๆ เอาเหล้าไปเองในผับน่ะแหล่ะ
เขาจะคิดแค่ค่าเปิด ซึ่งมันก็ไม่แพงมาก เมื่อหาร 3
แต่ถ้าเราอยากเฮฮากันอีกนิด....ก็ขอกระเทียมเจ้าของร้าน แต่ต่องใส่นิดเดียวนะ ไม่งั้นเมากลับบ้านไม่ได้แน่
ครั้งนึงเจ้าของร้านเคยอุตริ จัดแข่งกินกระเทียมในผับ.....เงินรางวัลเยอะดี แต่คนชนะนี่เสียชีวิตคาผับเลย กินมากเกินไป


ตี 3 แล้ว..ผมเดินเข้ามหาลัย ทางเดินไกลผมนึกสนุกอยากแปลงเป็นค้างคาวแล้วบินกลับหอ...
แต่ก็แปลงไม่ได้....ด้วยเหตุผลบางประการ เหมือนผมขาดวิตามินน่ะแหล่ะ และผมก็ปล่อยให้เวลามันผ่านไปเนิ่นนานเกินไป
ทางเปลี่ยว...ผมเห็นเงาตะคุ่มๆ และเสียงร้องในลำคอ
"แม่งเป็น เมนส์นี่หว่า......แต่ก็เอาวะ ไหนๆก็ฉุดมาแล้ว" เสียงชายหนุ่มรำพึงเบาๆ
ผมมองเห็นชัดแล้ว แม้ในความมืด  ผมค่อยๆเดินเข้าไปหาช้าๆ
ดวงตาผมสีแดงก่ำ....เขี้ยวงอกวาววับ แม้จะบินไม่ได้ แต่ผมก็ยังมีความเป็นผีดูดเลือดอยู่บ้างแม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม
"เหวอ...........ตัวไรวะ .....อย่าเข้ามานะมึ.." มันชักมีดออกมาแต่ยังลังเล
สุดท้ายมันก็โกยอ้าว หนีไป
ผมสูดหายใจเข้าเต็มปอด เหงื่อตก...พลางคิดในใจว่าถ้าเกิดมันสู้นี่ผมต้องตายแน่นอน
ผมประคองร่างหญิงสาวขึ้นมาช้าๆ เธอสลบอยู่
ที่หัวเธอแตกเลือดอาบ ผมใช้นิ้วชี้ถูไปที่รอยเลือดเบาๆ แล้วเอามาดูด
สาวบริสุทธิ์!!!!!

เธอเป็นคนสวย...น่าจะเป็นเด็กใต้ สูงซํก 163-164 น้ำหนักตอนเลือดเต็มตัวนี่ 49
สัดส่วนนี่ 34-25-36 ผมยาว หน้าคม ผิวสีแทน
ผ้าอนามัยเปื้อนเลือด ผมหยิบมาดูดจนสีแดงที่ที่ผ้าอนามัยแห้งจาง
เสร็จแล้วผมก็เริ่มเลียเลือดที่บริเวณหัวของเธอที่ถูกตี
จนที่หัวเธอสะอาดมีแต่ คราบน้ำลายผม
หลังที่งองุ้มของผมเริ่มดัดตรง....กำลังวังชาผมเริ่มมา แม้จะไม่ได้กินเลือดสาวบริสุทธิ์ในคืนจันทร์เต็มดวงก็ตาม
ผมอุ้มเธอไหวแล้ว....จึงพาเธอไปทำแผลที่ห้องผม

เธอตื่นแล้ว...
มองไปรอบๆห้องที่ไม่คุ้น
จับแผลที่หัว..มันถูกพันไว้ด้วยผ้า
และก็ล้วงไปที่ กกน. ไม่เปียกแถมมีผ้าอนามัยอันใหม่เปลี่ยนให้ด้วย
เธอมองที่หน้าผม....ที่นั่งครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่ไกลจากเตียงที่เธอนอน
แนน่อนเธอรู้อยู่แล้วว่าเธอยัง บริสุทธิ์อยู่  แต่ไม่รู้จะขอบคุณผมหรือ จะด่าดี
เมื่อทำแผลให้ แตกเสือกทะลึ่งเปลี่ยนผ้าอนามัยให้ด้วย
"เอ่อ......คุณ อา เป็นญาติ ลุงจุ่นภารโรงรึปล่าวคะ เห็นหน้าเหมือนกัน"
ผมตกใจนิดนึง เมื่อที่ห้องไม่มีกระจกส่อง
แต่ผมพอเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว
เมื่อผมสีดอกเลาที่เคยหล่นมาปิดตา เวลาไม่ได้หวี
มันกลับเป็นสีดำขลับ
"อ๋อ ครับเป็นลูกของแกน่ะ  แกให้ผมมาเรียนอาจารย์ว่าต้องกลับไปบ้านชั่วครู่ เพื่อนแกเสียต้องไปงานศพ"
"ขอบคุณที่ ช่วยฟ้านะคะ เอ่อ คุณอาชื่อ...."
"เอกครับ"

หลังจากซื้อสูทดีๆ นาฬิกา กระเป๋า รองเท้า ลงทุนสมัครงานใหม่
แน่นอนผมได้งานไม่ยาก เป็นครูสอนภาษา พาร์ตไทม์
ผมพูดได้หลายภาษานะ จีน ไทย อังกฤษ โรมาเนีย อีตาลี เยอรมัน
ผมจึงสมัครเป็นไกด์ด้วย....ด้วยการแต่งตัวและบุคลิก ผมเริ่มก้าวหน้าในการงานไม่ยาก
และก็มีนอกเหนือจากเรื่องงานด้วย....

วันนี้นัดน้องฟ้าเที่ยว...ไปดูหนังกันหลังจากวันนั้นก็ 3 เดือนแล้ว
"ไปห้องฟ้าไหมคะ....อยู่หน้ารามแต่ห้องรกนะคะ อายจัง"
แผลที่หัวเธอหายแล้ว มันหายเร็วเพราะเลือดนั้นวิ่งขึ้นลงบริเวณใบหน้าและส่วนหัวเยอะ
ผมมองไปที่ท้องฟ้านอกหน้าต่าง....จันทร์เต็มดวง
เราจูบกันแลกลิ้นพัวพัน ฟ้าหลับตาปรือ ครางในลำคอ
ลำคอที่ขาวผ่อง ผมลูบไล้ช้าๆ ใช้ลิ้นเลียรอบๆคอ
น้องฟ้าเริ่มครางดัง หน้าอกที่เบียดอัดอยู่ในผ้ายืดกระเพื่อมขึ้นลง
ผมรู้เธอพร้อมแล้ว...แต่ผมอยากให้เธอคงความบริสุทธิ์อยู่...ทำไงดี ผมได้กลิ่นอะไรบางอย่าง
ผมใช้นิ้วลูบไปมาที่เนินของเธอ....ฟ้าตัวเกร็งหลับตาคราง
แหย่นิ้วช้าๆ เข้าไปในร่อง...งอนิ้วเป็นตะขอข้างในเขี่ย สะกิด และขูดเบาๆ
ไม่ช้าทำนบก็แตกออกมา.....
เลือดไหลออกมาช้าๆ เธอไม่เจ็บหรอกครับเพราะเธอไม่รู้ว่าประจำเดือนเธอจะมาวันนี้
แต่ผมรู้....
อย่าค่ะ พี่เอก........มันสกปรก...
ผมลากลิ้นเลียตวัดอย่างรวดเร็ว...กลัวว่ามันจะหกเลอะที่นอน
ปากฟ้าบอกว่าอย่า แต่ขาอ้ารองรับการเลียของลิ้นผม
ผมแยงลิ้นเข้าไปควานหาเลือดถึงในร่อง
ฟ้าสั่นกระตุก...ยกเอวลอยหลับตาครางลั่น มือจิกที่แขนผมจนได้เลือด
น้ำรักของฟ้า ไหลเข้าปากผมผสมกับเลือด รสชาติดีกว่าเลือดผสมกระเทียมนะ ผมว่า
เงาในกระจกผมเริ่มจาง เมื่อพลังและอำนาจผมเริ่มกลับมาอีกครั้ง
แต่ผมก็ยังเห็น...ชายหนุ่มอายุเฉียดๆ 30 สง่างามดูมีพลังและอำนาจ
ผมจะดูดเลือดที่คอ เธอดีให้เธอเป็นสาวกผม.....หรือจะบอกความจริงเธอดี

"ฟ้ารักพี่เอกมากนะ.....ฟ้ารู้พี่ไม่ใช่คนใช่ไหม..."
"ฟ้ารู้ได้ไง...."
"ไม่กินกระเทียม...หนุ่มขึ้นหลังจากดื่มเลือด...แอบหนีไปข้างนอกกลางคืนพร้อมผ้าคลุม...และ...."
"และอะไร....ฟ้า....."
"มีโอกาสกับฟ้าตั้งหลายครั้ง พี่ก็ไม่ทำซํกที.......เกี่ยวกับความบริสุทธิ์ของฟ้าใช่ไหม......"
ผมเริ่มอึ้งทั้งๆที่รู้ว่า ผมไม่ใช่คนแต่เธอก็ยังไม่กลัว
"ฟ้ารอพี่ได้ไหม...รอพระจันทร์เต็มดวงครั้งหน้า พี่จะขอดูดเลือดประะจำเดือนฟ้าอีกครั้ง อำนาจพี่จะเพิ่มขึ้น"
"พี่จะต้องการอำนาจไปเพื่ออะไร....ถ้าอยากได้นักทำไมพี่ไม่ดูดเลือดที่คอฟ้าไปเลยล่ะ......"
"ฟ้าไม่เข้าใจพี่.......เพราะพี่เริ่มรักฟ้าแล้ว ถ้ากัดที่คอ ตัวตนของฟ้าจะหมดไป....."

ในหนังสือตำราว่าด้วยการมีอำนาจกลับคืน
หน้าที่ 67 เขียนไว้ว่า
การที่ผีดูดเลือดจะกลับมามีอำนาจอีกครั้ง จำต้องดื่มเลือดสาวบริสทุธิ์ในคืนจันทร์เต็มดวง
แต่ก็ยังมีข้อยกเว้น ไม่จำเป็นต้องเป็นสาวบริสุทธิ์ก็ได้แต่.................
ผมอ่านอ่านถึงตรงนั้น ผมน่าจะมีอำนาจกลับคืนแต่ก็ปล่าว อาจเป็นเพราะผมดื่มเลือดเสียไปก็ได้จึงต้องรอจันทร์เต็มดวงครั้งต่อไป