ความคิดเห็นที่ 1 คนสองคน ต่างขาดอีกคน หวังเพียงสักวัน จะพบอีกคน พร่ำบอกออกไป คงนานเหลือทน ที่จะพบอีกคน ของกันและกัน ในใจส่วนลึก ความเหงาคืบคลาน เธอเป็นคนเปิดมัน ให้ลอยหายจางไป ดูเราเหมือนกัน บังเอิญเหมือนกัน หลายครั้งเหมือนกัน คิดเห็นเหมือนกัน เหมือนเลียนแบบกัน เธอว่าฉัน ฉันว่าเธอ สุดท้ายก็แค่ฉันและเธอ แค่คนสองคน จากคุณ : ikka (ikka) - [ 2 ก.ย. 49 17:49:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เธอบอกฉันรู้ ทุกสิ่งหมดแล้ว คงไม่ต้องบอก ความเป็นตัวตน และไม่อยากถาม อยากรู้เหตุผล ความเป็นตัวตน ของฉันเป็นไง ฉันบอกเข้าใจ ก็ไม่อยากให้ รับรู้เช่นกัน อยากให้รู้สึก จากใจของฉัน จะเข้าใจมัน โดยไม่ต้องมอง ฉันบอกถ้าหาก ฉันขาดเธอไป จะคุยกับใคร เมื่อไม่มีเธอ เธอบอกกับฉัน วันหนึ่งเมื่อเผลอ ฉันคงปล่อยเบลอ ลืมเลือนเธอไป ฉันบอกว่าไม่ เธอสิจะไป ที่ไหนสักวัน เธอบอกคงไม่ หากฉันมั่นใจ ยังอยากคุยกัน เธอจะยังอยู่ อย่างนี้ทุกวัน ไม่ตายจากกัน อีกห้าสิบปี ขอตลอดไป จะให้ได้ไหม ฉันขอแค่นี้ เธอบอกตลอดไป อีกห้าสิบปี ถ้าไม่ตายก่อนหน้านี้ ไม่อยากอยู่นาน จากคุณ : ikka (ikka) - [ 2 ก.ย. 49 17:51:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คนสองคน ผ่านกาลเวลา กันมาช่วงหนึ่ง บางครั้งรู้สึก ถึงอะไรบางอย่าง สองหัวใจเหงา ยังมีเรื่องราว ลึกซึ้งเลือนลาง เหมือนเธอกับฉัน ยังเกิดช่องว่าง มีม่านบางๆ คั่นกลางเอาไว้ กั้นระหว่างสองเรา ไม่รู้ทำไม ไม่อาจบอกไป จำต้องเก็บไว้ อยู่ในความเงียบงัน ขอขอบคุณภาพประกอบจากเฮียของเราค่ะ ... อิอิ จากคุณ : ikka (ikka) - [ 2 ก.ย. 49 17:52:06 ]