เรือน้อยลอยคว้างกลางน้ำ
ลอยลำในม่านหมอกขาว
ดอกท้อต้องลมร่วงพราว
เบ็ดราวพิงไว้หัวเรือ
สุรามีอยู่หนึ่งป้าน
ดื่มไปอย่างคร้านจะเหลือ
เหม่อมองฟ้าคุ้มคลุมเครือ
ลอยเรือลอยลำสำราญ
เพลงขลุ่ยผิวขึ้นสะท้อน
คล้ายดังบทกลอนอ่อนหวาน
ชื่นชมโฉมงามสคราญ
ขับขานผ่านกาลเวลา
ใต้ฟ้าใครหนอลิขิต
ชีวิตยังเสาะค้นหา
ลอยเรือลอยโชคชะตา
ฝูงปลาไฉนไร้เงา ?
สูดลมหายใจเข้าอก
หมู่นกบินผ่านหุบเขา
หัวเราะเย้ยฟ้ายามเมา
ละลายความเหงาเกาะใจ
สวรรค์ปรานีสักน้อย
ดลให้นางคอยข้าได้
ตกปลาเต็มเรือเมื่อใด
จักไปให้เจ้าทุบตี !
*****************
สวัสดีค่ะมิตรรักแฟนเพลงทุกท่าน
บทนี้เขียนไว้เมื่อปี 47 โน่นแน่ะ
ขุดมาปัดฝุ่นเล็กน้อยถึงปานกลาง
เอามาแปะเพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ฮ่าๆ
ติ ชม ดม ชิม ตามสบายนะจ๊า...ไม่เก็บตังค์
จากคุณ :
ซอมพอแดง
- [
4 ก.ย. 49 13:47:12
A:unknown X:202.129.0.10 TicketID:011762
]