ความคิดเห็นที่ 1 Chapter 2 ธฤติได้ล่ำลามารดาออกเดินทางสู่หมู่บ้านญี่ปุ่น เพื่อฝากตัวกับอาจารย์ยามาดะ อาจารย์เห็นรักใคร่ก็รับเข้าเป็นศิษย์ และให้สี่เทพแห่งหมู่บ้านญี่ปุ่นประสิทธ์ประสาทวิชาให้เสียทุกด้าน ไม่ใช่แค่การตีดาบเท่านั้น ธฤติยังรู้วิชากลศึกและการต่อสู้อีกด้วย วันหนึ่ง อาจารย์ทดสอบปัญญาธฤติ ธฤติก็ตอบได้ถูกใจอาจารย์ยิ่งนัก อาจารย์จึงสั่งให้ตีดาบคู่ใจ เพื่อจะนำมาใช้ในการสอบสู้กับอาจารย์ และวันนั้น ธฤติก็ได้ทดสอบกับอาจารย์สู้กันอย่างสูสี อาจารย์เห็นดังนี้ก็ยินดียิ่งนัก จึงถ่ายทอดท่าไม้ตายหุ่นเชิดสามดาบให้ อาจารย์เห็นศิษย์คนนี้ถ้าจะไปได้ด้วยดี จึงเรียกมาบอกเรื่องดาบสุดยอดในตำนาน ซึ่งการจะตีดาบได้นั้น ต้องพึ่งความแข็งแกร่งของเหล็กไหลในตำนาน นั่นก็คือ เหล็กไหลพสุธาร่ำไห้ ซึ่งสิงสถิตอยู่ที่ดอยนรก ณ ประเทศเยอรมันนั่นเอง ณ ดอยนรก ประเทศเยอรมนี มีชาวป่ากลุ่มหนึ่งซึ่งมีจ้าวป่าชื่อชโรเด้อ ปกครองชาวป่าดอยนรก มานานนับ ชโรเด้อมีลูกสาวแสนสวยชื่อน้อบเบ้อ น้อบเบ้อชอบไปสีไวโอลินในป่าเป็นประจำ พ่อนั้นรักลูกก็ตามใจแต่ก็เป็นห่วงเป็นใยลูกยิ่งนัก เนื่องจากที่ผ่านมานี้ มีโจรป่าชาวเจ๊กขึ้นมาหาเหล็กไหลเป็นจำนวนมาก ซึ่งที่มีโจรเจ๊กมากมายนั้นเนื่องจากเป็นพระประสงค์ที่อยากได้เหล็กไหลขององค์ฮ่องเต้ หัวหน้าโจรนั้นชื่อซ่งเทา เป็นคนไหหลำ ปกครองโจรป่าเจ๊กอยู่ตีนเขา ซ่งเทานั้นไม่ได้ต้องการแค่เหล็กไหลเท่านั้น แต่ต้องการทั้งดอยนรก เนื่องจากเหล็กไหลนั้นหายาก และมีจ้าวป่าชโรเด้อคอยขัดขวางอยู่ ทำให้การหาเหล็กเป็นไปได้ยากยิ่งนัก อีกทั้งดอยนรกนั้นก็แสนจะกันดารยิ่ง ซ่งเทาจึงคิดจะฆ่าจ้าวป่า มันให้ลูกน้องของมันขึ้นมาฆ่าจ้าวป่า และเอาน้อบเบ้อเป็นเมียซะ แต่ก็ล้มเหลวไปหลายครั้งเช่นกัน ธฤติเดินทางจากอโยธยาไปประเทศเยอรมนี โดยการโดยสารเรือของชาวฮอลันดาไปอัมสเตอร์ดัมแล้วจึงเดินทางไปยังดอยนรก ขณะที่ธฤติกำลังจะหมดแรงอยู่ ณ ดอยนรกนั้น ก็ได้ยินเสียงไวโอลินไพเราะจับใจ ก็ปรากฏเห็นเป็นสาวน้อย ธฤติจึงเกี้ยวพอเป็นพิธี สุดท้ายจึงได้รู้ว่า สาวน้อยผู้นั้นชื่อน้อบเบ้อนั่นเอง สาวน้อยลาธฤติกลับบ้านเพราะกลัวพ่อเป็นห่วง ธฤติสบโอกาส จึงสะกดรอยตามสาวน้อยไป พอดีจังหวะนั้น เป็นคราวเคราะห์ของจ้าวป่าชโรเด้อ  ซ่งเทารวบรวมจอมโจรเก่งกล้าสามารถได้ยี่สิบคน และปลิดชีวิตของจ้าวป่าได้เป็นผลสำเร็จ น้อบเบ้อเห็นศพพ่อก็โศกเศร้าเสียใจ พวกโจรป่ามาล้อมสาวน้อยไว้ ธฤติที่สะกดรอยตามอยู่จึงช่วยไว้ได้ทันท่วงที ด้วยความเก่งกาจอาจหาญของธฤติ พระเอกของเรา จึงสามารถฆ่าโจรป่าได้อย่างง่ายดาย ธฤติถามเรื่องราวกับน้อบเบ้อ น้อบเบ้อจึงเล่าให้ฟังทั้งหมด ธฤติสงสารน้อบเบ้อมาก จึง ^^ จบจ้ะ เชิญอ่านนิทานดอยนรก 3-1 ได้ที่ แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 49 21:25:20 จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 4 ก.ย. 49 20:24:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ดอยนรก 3-1 จ้ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4682617/W4682617.html จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 4 ก.ย. 49 21:04:35 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คุณยิ้มแย้ม เอาไปเขียนเป็นเรื่องสั้นได้อีกเรื่องนึงเลยนะเนี่ย จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 5 ก.ย. 49 01:06:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แวะมาส่งข่าวว่าจะอ่านค่ะ เรื่องมันยาว ต้องมีสมาธิสูงหน่อย อิอิ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 ก.ย. 49 14:02:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตามมาให้กำลังใจ นิทานไม่ต้องแต่งแล้ว ไปแต่งลิเกดีกว่า เอิ๊กๆ ท่าจะเวิร์คนะ จากคุณ : พรหมลิขิตบันดาลให้ฉันโสด (พรหมลิขิตบันดาลให้ฉันโสด) - [ 5 ก.ย. 49 23:11:59 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาอ่านแล้วนะ บาย................................................................... จากคุณ : คายตรี - [ 7 ก.ย. 49 00:10:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ย่อได้ใจความมากๆๆ กำลังต้องการทบทวนเนื้อเรื่องเก่า ก่อนอ่านตอนใหม่ อยู่พอดีเลย ขอบคุณมากๆๆนะ จากคุณ : tai - [ 14 ก.ย. 49 19:00:46 A:61.7.156.156 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 Chapter 3 ส่วนสุพัตก็ได้ร่ำลามารดาไปเรียนวิชากับอาจารย์หลงบนภูเขา สุพัตเดินทางไปจนพบสำนักอาจารย์หลง ศิษย์อาจารย์เห็นจึงไต่ถาม สุพัตตอบว่าต้องการมาเรียนวิชามีดสั้นพันเล่ม ศิษย์ได้ยินดังนั้นก็สลบไป อาจารย์หลงซึ่งให้ศิษย์ไปดูในอารามเนื่องจากได้ยินเสียงคนมา รออยู่นานก็รำคาญ จึงไปตามก็เห็นเด็กน้อยน่ารัก ตาคมดุจเหยี่ยว กิริยาท่าทางน่ารัก จึงเข้าไปไต่ถาม สุพัตก็ตกใจ ตอบอาจารย์ว่า ไม่ได้ทำอะไรคนที่สลบอยู่เลย แค่จะมาฝากตัวกับอาจารย์หลงเรียนวิชามีดสั้นพันเล่มเท่านั้น อาจารย์เห็นก็ถูกใจจึงรับเข้าเป็นศิษย์ สุพัตเห็นครั้งแรกก็ไม่เชื่อ จึงขอดูวิชามีดสั้น อาจารย์ปามีดสั้นทั้งพันเล่ม พุ่งเฉียดฉิวรอบตัวสุพัต ลมจากมีดกรีดสะบัด สุพัตกระเด็นไปติดกำแพง ทรมานมากเนื่องจากเหมือนมีมีดกรีดวิญญาณออกจากร่างก็สลบไปถึงสามวัน พอสุพัตฟื้นขึ้น อาจารย์ก็ต่อว่าพอเป็นพิธี สุพัตยอมสิโรราบ อาจารย์รักใคร่ จึงไม่ถือสา ยอมประสิทธ์ประสาทวิชามีดสั้นให้ ทั้งเพลงหมัดมวยทั้งหมด อีกทั้งกลยุทธพิชัยสงคราม แต่สุพัตยอมเรียนแต่สามก๊กเท่านั้น ในใจสุพัตคิดแต่จะเป็นใหญ่ไต่เต้า อาจารย์เห็นก็ทราบจึงเรียกมาคุยว่า ได้รับราชโองการจากฮ่องเต้แผ่นดินใหญ่ ให้หาจอมยุทธ บุกดอยหาเหล็กไหล เพราะตอนนี้มีจ้าวป่าคนใหม่ปกครองดอยนรก เก่งกล้าสามารถฆ่าร้อยแปดจอมยุทธ ไปเสียสิ้น ไอ้ซ่งเทาแม่ทัพ ซึ่งเป็นหัวหน้าโจรป่าที่นั้น ไร้สามารถไม่อาจทำอะไรได้ ถ้าสนองพระราชโองการจะได้เป็น ราชบุตรเขย ซ้ำดอยนรกยังเป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญของยุโรปอีกด้วย สุพัตโลภมากก็ตกลงปลงใจ เตรียมเข้าเฝ้า ณ วัง ถังไส่เยี่ย ประเทศจีน พระเจ้าเก๋าซื่อซึ่งเป็นฮ่องเต้ในสมัยนั้น ก็ได้ปรึกษากับจางกงกงว่า อาจารย์หลงได้ส่งจอมยุทธมาแล้ว ไม่ทราบว่าจะดีร้ายอย่างไร จางกงกง ทูลบอกให้ลองฝีมือสุพัตดู ถ้าแย่ ก็ตาย ณ ทีนั้น แต่ถ้าดีก็ควรค่าแก่การใช้งาน องค์ฮ่องเต้ก็เห็นด้วย จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 22 ก.ย. 49 15:20:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 (ต่อ) ครั้นสุพัตเข้าเฝ้า องค์ฮ่องเต้ก็ขอดูฝีมือซิ สุพัตทะลึ่งสะบัดมีเจ็ดเล่มแทงเจ็ดกงกงกลางใจ ขาดใจตาย ณ ที่นั้น ฮ่องเต้โมโหจัด สั่งประหารสุพัต แต่ก็ไม่มีใครกล้า สุพัตคุกเข่าขอพระราชทานอภัยโทษ ที่ทำไปเพราะเคยได้ยินอาจารย์เล่าเรื่องเจ็ดขันทีแล้วเกิดความคับแค้น จึงฆ่าทิ้งเสีย ทั้งไทเฮา ฮองเฮา และเหล่าขุนนางก็เห็นดีเห็นงาม ฮ่องเต้จึงละโทษ แต่จะแต่งเป็นว่าที่ราชเขยไม่ได้ ต้องทำความดีความชอบ บุกดอยนรกหาเหล็กไหลชดเชย สุพัตก็รับราชโองการแต่โดยดีโดยขอกองกำลังทหารเพียงห้าพันนายเท่านั้น อำมาตย์จัดแจงแห่งหับให้สุพัต คืนนั้นสุพัตนอนไม่หลับจึงเดินเล่น ณ สวนอุทยาน ได้เห็นพระราชธิดาเก๋าหยวน คุยกันตามสมควร พระราชธิดาให้กำไลหยกเป็นรางวัลและกล่าวว่า รางวัลที่ฮ่องเต้ทรงโปรดนั้นเหมาะสมแล้ว จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 1 ต.ค. 49 01:46:06 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เมื่อฤกษ์ยาม สุพัตก็เดินทางสู่ดอยนรก พร้อมกำลังทหารและอาวุธครบมือ โดยยกทัพไปทางเรือลงที่อัมสเตอร์ดัมตามเคย สุพัตฉลาดยิ่งนัก รู้จักผ่อนปรนผ่อนผันจ่ายส่วยสินบน นายด่านและกษัตริย์หัวเมืองก็ยอมให้ผ่านไปดอยนรกแต่โดยดี เพราะการไปดอยนรกนั้นก็คือการไปตายนั่นเอง ย้อนกลับไปที่ธฤติ ธฤติหลังจากที่ชโรเด้อจ้าวป่าตาย ก็ได้ตั้งตนเป็นจ้าวป่าแทนซะ เพราะฝีมือเก่งกล้าสามารถต่อสู้กับพวกโจรจนเป็นที่กล่าวขาน ชาวป่าชาวดอยจึงขอร้องให้อยู่ในดอยนรกซะ ธฤติก็เต็มใจแต่โดยดี เนื่องจากจะได้หาเหล็กไหลได้สะดวก อีกทั้งเมียรักของตนก็ยังเศร้า ธฤติฝึกคนป่าให้กล้าแกร่ง เมื่อได้เวลาก็ประชุมกันว่า จะยกทัพไปฆ่าซ่งเทาถอนรากถอนโคนให้หมดสิ้น เจ๊กจะได้ไม่มาระรานอีกต่อไป ธฤติเกณฑ์ชายหนุ่มฝีมือฉกาจได้พันห้าร้อยคน จับม้าป่ามาได้ห้าร้อยก็จัดแบ่งเป็นทัพเท้าและทัพม้า ยกทัพลงดอยไปหมู่บ้านเจ๊กหวังจะพิฆาตฟาดฟัน จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 14 ต.ค. 49 05:32:41 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ส่วนทางด้านสุพัต ก็ยกทัพเข้าไปใกล้หมู่บ้านเจ๊กที่ตีนดอย แมวซุ่มเห็นเข้าจึงเข้าแจ้งแก่ซ่งเทา ซ่งเทาคิดว่าเป็นทหารจากเจ็ดขันที ก็ดีใจ จัดทัพต้อนรับใหญ่โต ในใจคิดเข่นขู่ โดยการจัดให้การต้อนรับและดูท่าที อี้เฉินทหารซ่งเทาได้ไปเชิญสุพัตนายกองมาพบซ่งเทา พอสุพัตเห็นซ่งเทาเข้าก็ขัดใจ จึงปามีดตัดแขนขาซ่งเทาซะ พวกทหารเห็นก็เกรงกลัวเป็นอย่างมาก สุพัตยั่วยุซ่งเทาต่าง ๆ นานา จนซ่งเทากระอักเลือดตาย ในทันใดนั้นก็มีทหารแจ้งการว่า จ้าวป่ายกทัพมาตีหมู่บ้านคงมาล้างแค้นที่ยี่สิบจอมยุทธฆ่าจ้าวป่าชโรเด้อตาย รายงานว่า ข้าศึกฝั่งนู้นนั้นมีประมาณพันห้าร้อยคน สุพัตไม่กลัวเกรง แบ่งกำลังทหารของตนแค่ห้าร้อยเท่านั้นที่เหลือให้ไปรวมกับทัพเก่าอ้อมหลังขึ้นเขาไปตีหมู่บ้านเหมืองเหล็กที่มีกำลังพลเพียงน้อยนิด ทหารอีกจำนวนหนึ่งให้ทำการเทครัว ขึ้นไปบนดอยให้เร็วที่สุด สุพัตนำทัพออกมาหน้าเมืองก็เห็นพวกชาวป่ายกทัพกันมาดั่งที่ทหารได้รายงานไว้ ครั้นชาวป่าเห็นทัพเจ๊กก็โกรธแค้น เฮโลบุกเข้าใส่ แต่ทว่าสุพัตขับม้าออกนำหน้า ควบม้ากระโจนกลางอากาศแล้วใช้วิชามีดร้อยแปดจิ้งจอกขาว ปาใส่ชาวป่า ชาวป่าร้อยแปดคนตายในทีเดียว ชาวป่าที่เหลือขวัญหนีดีฝ่อก็วิ่งหนีกระจัดกระจายเข้าป่าไป ส่วนทหารเจ๊กเห็นได้ที ก็ไล่ตามหลังฆ่าพวกชาวป่าที่กำลังวิ่งหนี ธฤติเห็นไม่เข้าที จึงปาระเบิดควันใส่ ทำให้กองทหารเจ๊กทั้งหลายหยุดลง ธฤติอ้อมไปด้านหลังสุพัตแล้วใช้วิชาเชิดหุ่นหลอก ฆ่าทหารเจ๊กไปได้หลายคน สุพัตเห็นก็แปลกใจจึงคิดว่าต้องมีใครเชิดอยู่ข้างหลังเป็นแน่ หุ่นฆ่าทหารที่ปกป้องสุพัตตายหมด ก็ฟันดาบคู่ไปที่สุพัต สุพัตยกมีดรับทั้งสองข้างเพราะคาดการณ์ไว้แล้วอย่างดีว่ามีคนเชิดอยู่นั่นเอง สุพัตหันไปอีกด้านของหุ่นก็เห็นเป็นธฤติ ธฤติบอกให้สุพัตกลับตัวซะ แต่สุพัตไม่ยอมซ้ำยังยั่วธฤติให้โกรธ ซึ่งก็เป็นไปตามแผน ทหารเจ๊กจับตัวน้อบเบ้อไว้ได้ ธฤติเห็นดังนั้นก็ขาดสติ ควบม้าไปหาเมียรัก แต่ทว่าสุพัตปามีดปักไปที่ขาม้า ม้าก็ล้มลง ธฤติเสียหลักตกจากม้า สุพัตจึงให้ทหารจำนวนหนึ่งล้อมรุมฆ่าธฤติเพื่อเป็นการถ่วงเวลาไว้ ส่วนตนกับทหารอีกจำนวนหนึ่งก็ตามขึ้นไปที่หมู่บ้านเหมืองเหล็กบนดอยนรกเช่นกัน เหล่าทหารเจ๊กได้สร้างเฮ้าเกบอยเด้อ ไว้เป็นตึกหลักเพื่อเป็นกองบังคับบัญชา สุพัตขังนางน้อบเบ้อไว้ในสวนขวัญที่อยู่ในเฮ้าเกบอยเด้อ น้อบเบ้อคับแค้นและเสียใจมากถึงกับจะฆ่าตัวตาย แต่สุพัตก็มาช่วยไว้ได้อย่างทันท่วงที ซ้ำยังว่าเหน็บแนม ให้น้อบเบ้อเจ็บใจอีกด้วย สุพัตขังน้อบเบ้อไว้เพียงเพื่อล่อธฤติให้มาเป็นพวกเท่านั้น นางน้อบเบ้อทุกข์ทรมานอยู่ในสวนขวัญ ส่วนชาวเจ๊กนั้นเล่า ก็อยู่บนดอยนรกในหมู่บ้านเหมืองเหล็กอย่างมีความสุข ภายใต้การปกครองของสุพัตนั่นเอง จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 20 ต.ค. 49 18:32:39 ]