ความคิดเห็นที่ 1 >''<PART 3>''< +++ ซวย ซวยที่สุด ซวยอภิมหาซวยเลยก็ว่าได้ ทำไมความซวยถึงมาเยือนเธอได้ซ้ำๆ กันหลายครั้งภายในวันเดียวนะ เกือบพลาดเรื่องงาน ทำเรื่องขายหน้าต่อหน้ารุ่นพี่ และสาธารณชน นี่แฟนก็ดันมานอกใจให้เห็นต่อหน้า   ปิลันตาที่ตอนนี้ กลับมาสงบสติอารมณ์ที่ห้องของตัวเองแล้ว   ชั่วขณะที่เธอเห็นแฟนหนุ่ม บันไดเลื่อนก็พาเธอลงสุดทางพอดี สายตาของเธอจับจ้องที่คนทั้งคู่ไม่วางตา จนดนุพัทธ์ลงมาถึงที่หมาย และหันมาสบตากับเธอพอดี เขามีสีหน้าตกใจ แต่มือที่คล้องแขนกับหญิงสาวข้างกายยังไม่ปล่อย   นี่เหรอ ที่เขาบอกว่าติดธุระสำคัญ  คงจะสำคัญจริงๆ ถึงขนาดลืมวันเกิดแฟน หญิงสาวข้างกายเขาทำหน้างงๆ เมื่อเห็นดนุพัทธ์หยุดนิ่งและมองมาที่เธอ แม้แต่ติยานันท์ก็ได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆ ไปทางเขา   เธอจำไม่ได้ว่า ขอตัวออกมาจากที่ตรงนั้นอย่างไร เธอเสียมารยาทอะไรกับปลันธรอีกหรือเปล่า ติยานันท์ที่เธอปล่อยทิ้งไว้ คงช่วยแก้ปัญหาได้ “ปีบ ตาพัทธ์มาหาแน่ะลูก” เสียงแม่ของเธอที่เคาะประตูเรียกอยู่หน้าห้อง “ แม่ไปบอกเขานะคะ ว่าปีบไม่อยากเจอ” หญิงสาวส่งเสียงตอบกลับไป ปิลันตาลุกขึ้นมานั่งแปรงผมหน้ากระจกเงาอย่างเหม่อลอย ภาพที่สะท้อนกระจกเงาออกมา มีเพียงภาพหญิงสาวหน้าบูดบึ้งกับแววเหนื่อยล้าในสายตา ไม่ใช่ภาพหญิงสาวที่กำลังร้องไห้ หรือเปียกเปื้อนไปด้วยรอยน้ำตา ทำไมถึงไม่มีน้ำตาออกมานะ ทั้งๆ ที่เห็นภาพคนรักยืนควงแขนกับสาวอื่นต่อหน้าต่อตาขนาดนั้น คงเพราะเธอเหนื่อยและล้าเหลือเกิน จนไม่มีแรงจะร้องไห้กระมัง จะโทษว่าเป็นเพราะอาถรรพ์เบญเพส มันก็ไม่ดีนัก แต่แว่บหนึ่ง ก็อดคิดไม่ได้ว่าวันนี้ เป็นวันที่วุ่นวายมาทั้งวัน ตั้งแต่เช้า กลางวัน เย็น จนเวลาล่วงเลยมาถึงสองทุ่มแล้ว “ปีบ ออกมาหน่อยเถอะลูก ตาพัทธ์เขาไม่ยอมกลับ ยืนยันจะพบลูกให้ได้  มีอะไรก็ออกมาคุยกันดีๆ สิ อย่าทำตัวเป็นเด็กๆ” เสียงแม่เรียกอีกครั้ง แถมเสียงบ่นมาอีกต่างหาก ปิลันตาถอนหายใจเบาๆ วางหวีอันใหญ่ลงบนโต๊ะ เอาวะ ไหนๆ ก็ไหนๆ ให้มันรู้กันไปว่า  25 ปีทั้งทีมันจะมีเรื่องอะไรกันอีก เจอแต่เรื่องซวยมาตั้งแต่เช้าแล้ว เธอไม่ใช่คนที่อ่อนแอร้องไห้ยอมแพ้กับโชคชะตา หรือเรื่องไม่เป็นเรื่องหรอก ถ้าเธอกับดนุพัทธ์จะจบกัน ก็คงต้องทำใจ ปิลันตาจึงตัดสินใจออกไปพบแฟนหนุ่ม แต่ก็แอบใจหายเล็กๆ  กลัวว่าถ้าเขามาขอเลิก เพื่อไปคบกับสาวน้อยน่ารักคนนั้น เธอจะทำอย่างไร จะทนได้ไหมหนอ หญิงสาวสะบัดหน้าเบาๆ เพื่อไล่ความคิดนั้นออกไป +++ จากคุณ : lAmunjAi (ละมุนใจ) - [ 5 ก.ย. 49 01:27:48 ]

ความคิดเห็นที่ 2 +++ “มีอะไรเหรอ พัทธ์ “ เสียงแหบแห้งที่พยายามจะเค้นถาม ดนุพัทธ์หันมามองแฟนสาวที่เพิ่งเดินลงมา ใบหน้าที่เฉยเมย ไม่แสดงความรู้สึกอะไร เป็นสิ่งที่เขากังวลมากที่สุด ก็ทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะ ว่าสีหน้าที่ดูเหมือนไม่มีอะไรของคนรักเขา อัดแน่นไปด้วยความรู้สึกอย่างไร ปิลันตาเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่ง แต่ไม่เคยปิดมิด สำหรับเขา “เอ่อ! พัทธ์จะมาคุยเรื่องเมื่อครู่ ที่ปีบ เข้าใจผิด” “เข้าใจผิด” หญิงสาวเลิกคิ้ว “เห็นกันจะๆ คาตาขนาดนั้นนี่นะ ยังว่า เข้าใจผิด” สีหน้าที่บ่งบอกถึงอารมณ์ไม่พอใจแสดงออกมาบ้างแล้ว ดนุพัทธ์คลายสีหน้าตัวเองลง เขารู้ตัวดีว่า ต้องทำอย่างไรต่อไป “ปีบ จะฟังความจริงจากผมหรือเปล่าล่ะ” ฮึ! ดนุพัทธ์ก็ยังคงเป็นคนเดียวที่จับทางเธอได้จริงๆ “ก็ว่ามาสิ” “จำได้ไหม ว่าวันนี้ วันอะไร” แทนคำอธิบายทั้งหมด เขายิงคำถามกลับมา “จำได้สิ พัทธ์นั่นล่ะที่ลืม” “ไม่ลืมหรอก พัทธ์จะลืมได้ไง วันนี้วันเกิดของปีบทั้งที” หญิงสาวหันมาพูดด้วยน้ำเสียงบ่งบอกความน้อยใจ น้ำตาที่เคยคิดว่าจะไม่มี เริ่มคลอที่เบ้าตา “พัทธ์จำได้ พัทธ์ไม่ลืม แล้วสิ่งที่พัทธ์ทำ นอกจากไม่สนใจ ไม่โทรมาหาปีบแล้ว บอกว่าติดธุระสำคัญ ธุระสำคัญที่ปีบเห็นเต็มตาว่า พัทธ์กำลังควงแขนผู้หญิงคนอื่น” ทำนบน้ำตายิ่งไหล  ดนุพัทธ์เห็นน้ำตาของแฟนสาวแล้วรู้สึกสงสารจับใจ  เขาน่าจะพูดให้เธอเข้าใจมากกว่านี้ “ปีบ อย่าร้องไห้สิครับ เช็ดน้ำตานะ” ผ้าเช็ดหน้าผืนสีขาวถูกหยิบขึ้นมาซับน้ำตาให้คนรัก “ปีบ จำได้ไหม ที่พัทธ์เคยเล่าให้ฟัง เรื่องลูกพี่ลูกน้องพัทธ์น่ะ ที่เขาอยู่ต่างจังหวัด” หญิงสาวพยักหน้าทั้งๆ ที่ยังก้มหน้าอยู่ “ก็คนที่ปีบเห็นนั่นล่ะ ยัยพิม ลูกพี่ลูกน้องผมเอง เขามาเที่ยว และตอนนี้ก็พักอยู่ที่บ้านของผม” ปิลันตา ได้ยินอย่างนั้นก็เงยหน้ามองคนพูด เห็นแววตาอ่อนโยนที่มักมองมาทางเธอเสมอ “ปีบ..ปีบ ขอโทษค่ะ..ที่เข้าใจผิด” “ไม่เป็นไรครับ อย่างน้อยผมก็ได้เห็นว่า ปีบ หึง ผม เห็นบ่อยที่ไหนล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มให้คนรักและขยี้ศรีษะได้รูปนั้นเบาๆ “ว่าแต่... มัวแต่พูดเรื่องของผม ชายหนุ่มที่ยืนข้างปีบ หน้าคุ้นๆ นะ”เขาถามเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ ปิลันตาที่ตอนนี้น้ำตาแห้งไปหมดแล้ว สะดุ้งกับคำถามนั้น ดนุพัทธ์ทันสังเกตเห็นพี่ปอนด์ด้วยแฮะ “เอ่อ! พี่ปอนด์อ่ะ พัทธ์จำไม่ได้เหรอ คือ พอดี วันนี้มีเรื่องวุ่นๆ นิดหน่อยน่ะ” แล้วหญิงสาวก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นตั้งแต่เช้า รวมถึงความหงุดหงิดที่เขาไม่โทรหาให้ชายหนุ่มฟัง ดนุพัทธ์รู้จักปลันธรมาก่อนเพราะเป็นรุ่นน้องสายตรง จึงรับฟังด้วยอาการสงบ จะว่าไป การที่เขาได้พบกับปีบก็เป็นเพราะรุ่นพี่คนนี้แหละ แต่ท่าทางปิลันธรเปลี่ยนไปเยอะมากจนเขาจำแทบไม่ได้และไม่ได้ทัก เพราะมัวแต่วิ่งตามแฟนสาวไป “โห! เจอขนาดนี้เลยเหรอ มามะเดี๋ยวผมจะปลอบขวัญ หลับตาสิ” ปิลันตามองหน้าคนรักอย่างมีคำถาม แต่เมื่อเห็นสายตาที่มองมาอย่างเปี่ยมรัก เธอจึงปิดตาโดยดี สัมผัสอุ่นๆ จากริมฝีปากจุมพิตที่กลางหน้าผาก พร้อมเสียงกระซิบอย่างแผ่วเบา นุ่มนวลและอ่อนโยน “แฮปปี้เบิร์ทเดย์ครับปีบ ที่รักของผม” เขาวางของเล็กๆ บนมือหญิงสาว เธอสัมผัสได้ถึงความนุ่มบนฝ่ามือ ปิลันตาลืมตาขึ้นช้าๆ  มองสิ่งที่อยู่ในมือ อยู่ๆ น้ำตาที่แห้งเหือดไปแล้วนั้น กลับมาคลอที่เบ้าตาอีกครั้ง มือสั่นน้อยๆ เมื่อเห็นว่าสิ่งของที่อยู่ในมือ เป็นกล่องกำมะหยี่เล็กๆ ที่เดาได้ไม่ยากเลยว่า ของข้างในจะเป็นอะไร เธอเปิดฝามันออก และ.. เป็นอย่างที่ เธอคิด แหวนเพชรวงสวยนอนรออยู่ในนั้น ดนุพัทธ์หยิบมันขึ้นมา “ปีบ จำได้ไหม ตอนรับปริญญา คุณรับปากผมว่า จะเป็นเจ้าสาวของผมต่อเมื่ออายุ 25 ปี ก็คือวันนี้ ธุระสำคัญที่ผมว่าก็คือเรื่องนี้ ผมไปรับแหวนมา” หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ “ปีบ ครับ ห้าปีที่เราคบกัน พัทธ์คิดว่า มันคงจะพอที่ทำให้ปีบรู้ว่า พัทธ์รักปีบแค่ไหน และจากนี้ไป พัทธ์อยากดูแลปีบมากกว่านี้  แต่งงานกับพัทธ์นะครับ” ปิลันตายิ้มทั้งน้ำตา “ค่ะ ปีบก็รักพัทธ์นะ” ดนุพัทธ์ยิ้มกว้าง บรรจงสวมแหวนให้คนรักอย่างทะนุถนอม “ผมจะดูแลปีบอย่างดี ผมสัญญา” หญิงสาวไม่รู้จะพูดอะไรดี ทำได้เพียงสวมกอดคนรักของเธอ “ขอบคุณค่ะ พัทธ์” +++++++++++++++++++++++++++++++++++ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 49 01:35:11 จากคุณ : lAmunjAi (ละมุนใจ) - [ 5 ก.ย. 49 01:32:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 >''<PART 4>''< (จบแล้วค๊าบบ) +++ โชคดี โชคดี วันนี้เป็นวันดีจริงๆ ปิลันตากลิ้งไปมาบนที่นอนนุ่ม ยิ้มให้กับตัวเองอย่างไม่ยอมหุบ มีความสุขจัง! หญิงสาวยกมือที่ตอนนี้มีแหวนวงงามสวมอยู่ ขึ้นมาดู หลังจากที่ดนุพัทธ์กลับบ้านไป หญิงสาวก็วิ่งไปบอกแม่ของตน แม่ทำหน้ายิ้มๆ แล้วบอกว่าดีใจด้วย เธอมารู้ตอนหลังว่า ดนุพัทธ์นั้น ได้มาคุยเรื่องนี้กับแม่เธอก่อนแล้ว ร้ายๆ จริงๆ นะแฟนของเรา  แต่.. เขาก็น่ารักอย่างนี้เสมอ ถ้าร้ายอย่างนี้ ก็พอจะรับได้อยู่หรอก แต่อย่าให้เห็นควงกับผู้หญิงที่ไหนอีกเชียว นึกว่าวันนี้จะเป็นวันที่แย่ๆ อาถรรพ์เบญจเพสจะเล่นงานเธอ แต่กลับเป็นว่า มีสิ่งดีๆ รอเธออยู่ข้างหน้ามากมาย ทั้งเรื่องความรักที่กำลังจะได้แต่งงานกับชายคนรัก และเรื่องการงาน ที่เธอจะได้ร่วมงานกับปลันธร คนพิเศษของเธอ ปลันธร อ่ะ ! เธอลืมไปได้ยังไงนะ ว่าทิ้งรุ่นน้องและรุ่นพี่เอาไว้ สายตาเหลือบมองไปยังนาฬิกาเรือนเล็กทรงแอปเปิ้ลเขียวที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ บ่งบอกเวลาสี่ทุ่มกว่า หญิงสาวคิดว่ารุ่นน้องคงยังไม่หลับ จึงเอื้อมมือคว้าโทรศัพท์เครื่องจิ๋วที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ต่อสายถึงติยานันท์ทันที “ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด...” เสียงเพลงรอสายของนักร้องสุดฮิตดังมา “ฮัลโหล ว่าไงพี่ปีบ เป็นไงบ้าง” เสียงเพลงรอสายหายไป เป็นเสียงยัยตินที่ส่งเสียงร้นรนมา ปิลันตาได้แต่ยิ้มกับเสียงนั้น “ไม่เป็นไงจ้า  ก็ดี” “แหมๆ เสียงสดใสเชียวนะ เคลียร์กันแล้วเหรอ” “อืม ว่าแต่ตินเถอะ พอพี่กลับมาแล้ว เป็นยังไงบ้าง พี่ขอโทษน๊า ที่ทิ้งตินไว้น่ะ” “ฮ่ะ ฮ่ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พอพี่ปีบกลับตินก็ไปเดินเที่ยวต่อกับพี่ปอนด์น่ะสิ “ เสียงปลายสายแสดงถึงความร่าเริง “เอ่อ! แล้วพี่ปอนด์ว่าไงบ้างล่ะ ตกใจหรือเปล่า” “ฮิฮิ ไม่นี่ พี่ปอนด์ถามตินว่า นั่นใคร ใช่ดนุพัทธ์หรือเปล่า แล้วปีบเป็นอะไร ตินก็เลยเล่าเรื่องเท่าที่เล่าได้ไปอ่ะ” “ก็ดี ขอบใจนะติน” “อือ แต่ ตินว่า พี่ปีบเล่ามาดีกว่าว่ามีเรื่องดีๆ อะไร เสียงสดใสๆ อย่างนี้น่ะ ต้องมีอะไรดีๆ แน่เลย แล้วตกลงผู้หญิงคนนั้นเป็นใครคะ” หญิงสาวหัวเราะร่วนกับคำถามที่ยิงมาเป็นชุด เธอจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ติยานันท์ฟัง “กรี๊ด.. ดีใจด้วยนะพี่ปีบ โอ๊ย! ดีใจด้วยจริงๆ “ “ขอบใจจ้า” เธอพอจะรู้ว่าตอนนี้ปลายสายเองก็ยิ้มไม่หุบเหมือนกับเธอ “แต่ก็..น่าเสียดายนะ” เสียงที่พูดต่อมาทำเอาเธอขมวดคิ้ว “เสียดายอะไรยะ” “อ้าว! ก็พี่ปอนด์ไง” “โหย...เธอ  รู้สึกจะลุ้นฉันกับพี่ปอนด์เหลือเกินนะ” “ก็เห็นแววตาทั้งคู่แล้วอ่ะ ไม่คิดไม่ได้ ตินยังนึกเลยว่า ถ้าพี่ปีบไม่เป็นแฟนกับพี่พัทธ์ คงเหมาะสมกับพี่ปอนด์ดี” “เฮ้อ!...” หญิงสาวได้แต่ถอนใจกับคำพูดนั้น ก่อนจะกรอกเสียงลงไป เล่าเรื่องราวความสนิทสนมระหว่างเธอกับปลันธรในสมัยที่เป็นนักศึกษา “แล้ว..ตกลงพี่กับพี่ปอนด์นี่..รักกันหรือเปล่าล่ะ” “รักสิ พี่น่ะรักพี่ปอนด์ และพี่ก็รู้ดีว่าพี่ปอนด์ก็รักพี่ ” “แล้วทำไมพี่กับพี่ปอนด์ถึงไม่คบกันล่ะ”หญิงสาวถามต่อด้วยความสงสัย “โหย..พี่อ่ะ อยากคบกับเค้าแทบแย่ อุตส่าห์ดีใจที่เราเป็นผู้หญิงที่สนิทกับพี่เขาที่สุด สาวๆ อิจฉาเยอะแยะ...แต่..เฮ้อ พี่ปอนด์ เค้ารักพี่แบบน้องสาวน่ะ .. พี่เลยได้แต่ทำใจ .. แต่ก็ดีนะ พี่เขาหวงมากด้วยล่ะ” ถึงกับอมยิ้มเมื่อนึกถึงความสัมพันธ์ตรงนี้ “แล้วทำไมพี่ปีบไม่ตื๊อต่อล่ะ ยังไงพี่ก็ไม่อยากเป็นแค่น้องสาวไม่ใช่เหรอ” “เอ่อ..มันก็พูดลำบากอ่ะ.. อืม... รู้แล้วเหยียบไว้เลยนะ เพราะยังไงๆ ฉันก็ต้องทำงานกับพี่เขาต่อ คือว่า.....” “.....................” ปลายสายอึ้งไปกับความจริงที่เพิ่งได้รับรู้ “จริงอ่ะ” เธอถามกลับมาอย่างไม่ค่อยอยากเชื่อ “จริง” หญิงสาวยืนยันเสียงเข้ม “เฮ้อ! ฝันสลาย...แหะ แหะ” “เฮ้อ! ถึงได้บอกไง เขาถึงขนาดแนะนำพี่ให้รู้จักกับพัทธ์เลยนะ เพื่อไม่ให้พี่เสียใจ แต่สำหรับพี่เขาเป็นพี่ชายที่พี่รักมากจ๊ะ” “มิน่าล่ะ ได้ยินเสียงเขาพึมพำว่า.. ดนุพัทธ์หล่อขึ้นมาก เสียดายจังที่ยกให้ยัยปีบ ตินนึกว่าหูฝาดเสียอีก ..อิอิ เฮ้อ! นะ ว่าแต่พี่พัทธ์รู้เรื่องนี้หรือเปล่าคะ” “รู้สิ.......” ปิลันตาพูดคุยกับรุ่นน้องอีกสองสามคำก่อนวางสาย แล้วพาตัวเองขึ้นกลิ้งไปมาบนที่นอนนุ่มอีกครั้ง หญิงสาวยกมือที่สวมแหวนขึ้นมาดู พลางยิ้มอย่างเป็นสุข มีความสุขจัง! เธอลืมเรื่องราวที่ประสบวันนี้มาสิ้น ความซวยที่พบเจอไม่สามารถทำอะไรกับหญิงสาวในตอนนี้ได้ เขาถึงได้บอกว่า หลังฝนซา ฟ้าจะเปิด มันเป็นเช่นนี้เองหนอ ดนุพัทธ์ ผู้ชายที่เธอรัก และจะกลายมาเป็นคู่ชีวิตของเธอในอีกไม่ช้านี้ แล้วใจก็ประหวัดคิดถึงผู้ชายอีกคนที่เธอเคยรัก ปลันธร ความจริงที่ทำให้เธอยิ้มเศร้า แต่ก็จำยอมรับมัน ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ปลันธรคือ คนที่เธอรักเสมอ ในฐานะพี่ชายที่แสนดี ที่ผ่านมา ความรักที่ปลันธรมอบให้เธอนั้น สายตาที่ห่วงหา ที่มองมาอย่างห่วงใย เพราะเขารักเธออย่างน้องสาวด้วยความบริสุทธ์ใจ เธอรู้ดี ทั้งๆ ที่เธอเคยรักเขามากกว่า พี่ชาย แต่สุดท้าย ความจริงที่เธอรับรู้ ทำให้ ต้องตัดใจอย่างเลี่ยงไม่ได้ และอยู่ข้างกายเขาในฐานะน้องสาวเสมอมา ความจริงที่ว่า ปลันธร ชายหนุ่มในฝันของหญิงสาวหลายคนนั้น  เขาเป็นเกย์ +++++++++++++++++++++++++++++  จบ.  ++++ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 49 01:44:07 จากคุณ : lAmunjAi (ละมุนใจ) - [ 5 ก.ย. 49 01:43:20 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เอ่อ.. แหะ แหะ ก็หวังนะคับว่า แถวนี้ไม่มีแฟนคลับ ของปลันธร ไม่งั้น ข้าเจ้าคงต้องโดนฉีกอกเป็นแน่แท้ แต่อย่าเอ็ดไป ปลันธรนี่ สเป็คคนเขียนเจ้าค่ะ อิอิ ^_^ +++++++++++++++++++++ เอาเป็นว่า จบแบบ  happy ending แล้วกันเนอะ แหะ แหะ ^_^ จากคุณ : lAmunjAi (ละมุนใจ) - [ 5 ก.ย. 49 01:48:24 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โห ใจร้ายมาก หักดิบ 55+ แต่ก็ดีแล้วค่า คือ แบบว่า เชียร์พัทธ์ อิอิ จากคุณ : ผลึกสีม่วง - [ 5 ก.ย. 49 01:59:29 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณ ผลึกสีม่วง แหะ แหะ แบบว่า ใจจริง คนเขียนก็.. อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน แต่ความรัก มันมีแค่สอง ดังนั้น ทางออกที่ดีที่สุด แหะ แหะ ซะอย่างนั้น เหอๆๆ +++++++++++++++++++++ ยัยตินบ่นอุบ เสียดาย อุตส่าห์เล็งอยู่เหมือนกัน อิอิ^_^ จากคุณ : lAmunjAi (ละมุนใจ) - [ 5 ก.ย. 49 02:14:52 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ดีจัง จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 5 ก.ย. 49 10:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 8 นี่ถ้าซื้อลอตเตอรี่ถูกแบบนี้คงดี อิอิ จากคุณ : scottie - [ 5 ก.ย. 49 14:53:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ๊าคคคคค ว้า...เสียดายจัง ไม่น่าเป็นเกย์เลย แต่ก็ดีแล้วไม่งั้นก็จบแบบคาใจสิเนอะ จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 5 ก.ย. 49 17:38:40 A:124.120.206.186 X: TicketID:122053 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อย่างนี้ ยัยปีบ ก็ต้องหันมาหึงพี่ปอนด์แทนแล้วสิ อ๊าก...อย่างนี้อันตราย... จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 5 ก.ย. 49 22:59:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ อาราเร่ : ดีใจที่ ถูกใจ เจ้าค่ะ คุณ scottie :  ตกลง ล็อตเตอรี่งวดนี้ออกไรคะ ถูกแล้วอย่างลืมแบ่งกันบ้างเน้อ แหะ แหะ คุณ ก๊อตซิล่า : อย่าว่าแต่คุณเลยที่เสียดาย คนเขียนก็เสียดาย เอาสเป็คตัวเองมายำเสียเละ เฮ้อ! พี่ทิวลิป :  นั่นสิ ไม่แน่เนอะ แต่ว่า นายปอนค์ก็รักก็หวงน้องของเขา คงไม่แย่งผู้ชายคนเดียวของน้องหรอกน่า (ออกแนว แอ๊บแมน อย่างเนียน ) อิอิ จากคุณ : lAmunjAi (ละมุนใจ) - [ 6 ก.ย. 49 01:57:42 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เข้ามาอ่านตอนแรกไม่เชียร์พัทธ์ค่ะ แต่อ่านจบแล้ว เฮอะๆๆ พัทธ์น่ารักจริงๆ ค่ะ แต่ถ้าจะให้ดีใจคือปีป ค่ะ เอาใจช่วยปีปมาตลอดตั้งแต่ต้นค่ะ จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 6 ก.ย. 49 09:46:18 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อิอิ  จบแบบ happy ending..  ดีจริง ๆ จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา - [ 6 ก.ย. 49 18:04:31 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณ มิสซิสอาร์โนลด์ : ตั้งแต่เขียนตอนแรก ตัวเองก็ออกแนวเดียวกับยัยติน ลุ้นนายปอนด์อยู่เหมือนกัน  อิอิ พี่ไนท์คับ ก็คนเขียน อยากให้เรื่องราวตัวเองเป็นอย่างนี้บ้างจัง แหะ แหะ จากคุณ : lAmunjAi (ละมุนใจ) - [ 6 ก.ย. 49 22:29:57 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เอ่อ อ่านแล้วโดนค่ะ มีประสบการณ์เฉียด ๆ ใกล้เคียงกับเรื่องนี้อยู่บ้าง เพียงแต่ว่าแยกตัวออกมาก่อนที่ความรู้สึกจะถลำลึก เป็นแค่ความรู้สึกฝ่ายเดียว จากคุณ : ใบเตยหอม - [ 8 ก.ย. 49 20:47:39 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หนุกดีค่ะ ฮาๆ ดี เรื่องหน้าแต่งเรื่องของตินบ้างสิคะ จากคุณ : อันติกา - [ 9 ก.ย. 49 21:34:21 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณใบเตยหอม ... เป็นกำลังใจให้ค่ะ แหะ แหะ ครั้งหน้า ขอให้มีประการณื รักสองข้างนะคะ ^_~ คุณอันติกา ขอบคุณ ที่นิยมชมชอบค่ะ แล้วจะรับเรื่องของตินไปพิจารณานะคะ อย่างนั้น คุณอันติกา ช่วยคิดหน่อยสิคะว่า ตินเหมาะกับพระเอกแบบไหน ^_^ จากคุณ : ละมุนใจ (ละมุนใจ) - [ 10 ก.ย. 49 03:03:09 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ส่งพี่ปอนด์มาทางนี้ด่วนนนนนนน  เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 11 ก.ย. 49 16:43:02 ]

ความคิดเห็นที่ 19 .^ _ _ __ _ _ __ ^ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ(กานต์เอง) (เอ่อ่อ่ะนะคะ) - [ 15 ก.ย. 49 21:17:33 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เฮียพีทขา อยากได้ขนาดนั้น.... อ่ะจัดให้.. อ่ะ... พี่ปอนด์ขาดสต๊อก  งั้น รอก่อนนะเฮียน๊า อิอิ ยัยกานต์ ^_____________________________^ คิดถึงน๊า จากคุณ : lAmunjAi (ละมุนใจ) - [ 17 ก.ย. 49 21:15:09 ]