แพรปลายผม ที่พรมพลิ้ว ปลิวสะบัด
แผ่วสัมผัส เสี้ยวใจ ให้คลายเหงา
อวลละมุน อุ่นกลิ่น ประทิ่นเคล้า
แฝงร่มเงา เยื่อใย ในดวงจินต์
ใกล้ราวป่า ที่ชื่นชุ่ม ลุ่มละเมาะ
ใกล้ธารน้ำ ที่ลัดเลาะ เซาะแก่งหิน
ใกล้ปลายแดด ที่ทาทาบ อาบผืนดิน
ใกล้หัวใจ จนได้ยิน เสียงจาง จาง
ฉันเคยวาด ความฝันไว้ ในคำนึง
เคยคิดถึง แก้มใส ใจพระพร่าง
เคยคิดจัก แนบใกล้ ไหล่บาง บาง
เจ้าของหมาง เหม่อเมิน คล้ายเขินอาย
แม้ว่าเพียง สัมผัสสาย ปลายเส้นผม
ก็จักขอ ดอมดม มิรู้หน่าย
เพียงอย่าให้ ความ หวัง พังมลาย
จักมิวาย สวาทวอด...ตลอดไป.
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒
- [
5 ก.ย. 49 01:33:14
]