PANTIP.COM : W4683386 เรื่องสั้นแนวชายรักชาย เรื่อง "รักรสแซ่บกับภรรยาสุดแสบ" [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 14

“ทานไรมาหรือยัง”

เสียงใสๆ ทักทายขึ้นทันทีที่เห็นผมเดินเข้าประตูบ้านมา คนทักอยู่ในเสื้อยืดสีเหลือง กางเกงขาสั้นสีขาว อวดเรียวขานวลเนียนน่าสัมผัส มีผ้ากันเปื้อนคาดทับด้านหน้าอีกที

“ยังเลย มีอะไรกินบ้างควิลล์”

นี่แหละชื่อเขาล่ะ แปลว่า “ขนนก” แม่เด็กหนุ่มตั้งให้ เพราะตอนเกิดมา ตัวเขาเบามาก น้ำหนักน้อย เพราะเกิดมาแค่เจ็ดเดือน แม่นึกว่าจะไม่รอดเสียแล้ว ต้องเอาเข้าตู้อบอยู่หลายวัน พอหมอบอกว่าปลอดภัยแล้ว พ่อกับแม่ก็ฉลองกันยกใหญ่ ความที่เป็นลูกคนเดียว พ่อแม่จึงตามใจนัก ให้ความรักกับควิลล์เต็มที่ จนกลายเป็นคุณหนูตัวน้อยๆภายในบ้าน

นับตั้งแต่วันที่ผมยินยอมตกลงรับเจ้าเด็กนี่เป็นแฟน มีการสู่ขอแต่งงานเป็นเรื่องเป็นราว คุณหนูควิลล์ก็ได้มาอาศัยอยู่บ้านของผมในฐานะภรรยา ทำหน้าที่ปรนนิบัติ ดูแลรับใช้ผมเท่าที่จะทำได้ นอกเหนือจากการเอาใจใส่กับเรื่องการเรียน

โชคดีที่ไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับการแต่งงานครั้งนี้ เพราะไปทำกันที่จังหวัดเชียงใหม่บ้านเกิดของเขา มิฉะนั้นผมคงต้องอับอายจากการที่ถูกคนอื่นล้อเลียนเป็นแน่ว่าได้เด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมมาเป็นเมีย แถมซ้ำยังเป็นลูกศิษย์ของตัวเองอีกด้วย

“น้ำพริกกะปิ ไข่ทอดชะอม แกงส้ม....น่ากินทั้งนั้น”

เด็กหนุ่มสาธายาย ทำท่าน้ำลายสอ แต่ผมทำหน้าผะอืดผะอม เพราะแต่ละอย่างที่ว่ามามันรสจัดจ้านทั้งนั้น ควิลล์ชอบทานอาหารรสจัด เพราะที่บ้านทานแบบนี้ และเขาก็ทำได้เก่งเสียด้วยเพราะเป็นลูกมืออยู่ในครัวแม่ของเขาตลอด

“อีกแล้วเหรอ ก็รู้อยู่ว่าฝรั่งกินไม่ได้ มันเผ็ดน่ะ ทำอย่างอื่นกินไม่เป็นหรือไง อย่างพวกสปาเกตตี้ ซุป หรือสเต็คอะไรยังเงี้ย”

“ไม่เป็น ไม่เคยทำ ไม่ชอบอาหารฝรั่ง ไม่อร่อย มันเลี่ยน เคยลองแล้วจะอ้วก”

เขาทำท่าแหวะได้น่าหมั่นไส้มาก

“หนอย ไม่กินอาหารฝรั่ง แต่มีสามีเป็นฝรั่งเนี่ยนะ หัดปรับตัวหน่อยสิ ยังนี้จะเป็นภรรยาที่ดีได้ไง”

“ไม่ได้อยากแต่งมาเป็นเมียนายนี่ แค่ตกกะไดพลอยโจน กลัวแม่ดุ สงสารแม่ด้วย จะเลิกกับนายก็กลัวแม่เสียหน้า ที่ลูกอยู่กับแฟนไม่ยืด ต้องซมซานกลับบ้านให้คนนินทา”

โหย คิดไปได้ยังไงกันเนี่ย ช่างจินตนาการเสียจริง ฟังแล้วน่าอ่อนใจยิ่งนัก

“แล้ววันนั้นน่ะ ที่พลาดเสียทีให้นายเพราะเพื่อนมันมอมยา มันไม่ชอบหน้าหน้าผม แต่แสร้งทำมาเป็นดีด้วย ชวนไปบ้านมัน ได้โอกาสก็มอมยา พามาปล่อยที่สวนลุม คงกะให้ผมโดนหิ้วจากฝรั่งตัณหากลับแบบพวกคุณนี่แหละ นี่ผมจัดการไปแล้ว เพื่อนเลวแบบนี้ จะเอาไว้ทำไม ต่อยมันเสียหน้าแหกเลย ถ่ายวิดิโอคลิปไว้ด้วย”

เจ้าเด็กแสบเล่าหน้าตาเฉย เหมือนสิ่งที่ทำเป็นเรื่องปกติ
“โหย เด็กไทยสมัยนี้ ทำไมมันโหดจัง”

ควิลล์เหลือบตาขึ้นมองผม แล้วย่นจมูกใส่

“อย่าเที่ยวได้ว่าคนอื่นเลย ตัวเป็นครูยังมากินเด็กอีก ผู้ให้ความรู้ทำตัวไม่เป็นแบบอย่าง แล้วจะสอนเด็กให้ดีได้ไง ถึงจะเป็นฝรั่งก็เถอะ แต่นี่เมืองไทยนะ ต้องเคารพวัฒนธรรมของเรา เรียนรู้และเข้าใจบ้านเมืองที่นายมาอยู่อาศัยทำมาหากินสิ จะมาคิดว่าบ้านเมืองตัวดีกว่าบ้านเมืองคนอื่นได้ไง”

คำพูดของคนร่างบางตรงหน้าทำให้ผมสะอึก เจ้าเด็กนี่ ความคิดเป็นผู้ใหญ่เกินตัว แฮะ เห็นแสบๆอย่างนี้ เวลาสั่งสอนผู้ใหญ่ขึ้นมา ก็วางท่าเสียจนผมนึกเกรง สิ่งที่เขาพูดถูกต้องทุกอย่าง ผมพลาดเอง ที่ไปยุ่งกับเด็ก แต่ตอนนั้นผมจะรู้ได้ไงกันล่ะ ใช่ว่าผมอยากยุ่งเสียเมื่อไหร่ ไม่ได้มีรสนิยมแบบนี้เสียหน่อย โดนว่ามาอย่างนี้ เล่นเอาเสียคนไปเลย จากนี้ต่อไป ผมคงไม่กล้า ไปยุ่งกับใครสุ่มสี่สุ่มห้าอีกแล้ว

“พูดแค่นี้ทำซึม ทีตอนทำล่ะไม่คิด ดีแล้ว คราวหน้าจะได้ระวังมากขึ้น แล้วนี่จะกินข้าวหรือเปล่าลุงน่ะ นั่งเหม่ออยู่ได้

ภรรยาจำเป็นของผมถามเสียงดุๆ ผมมองร่างเพรียวที่ยืนเท้าสะเอว แล้วอดรู้สึกขำไม่ได้ หนอยตัวกระเปี๊ยกเดียว ทำเป็นซ่าส์ สักวันหนึ่งเถอะ จะจัดการซะให้หายกร่างเลย แต่ก็ได้แค่คิดเท่านั้น ไม่กล้าพูดออกไป เพราะกลัวอดอาหารเย็นมื้อนี้

เอ้าเผ็ดก็เผ็ด ขี้เกียจออกไปกินข้าวนอกบ้านทุกมื้อ เจ้าเด็กนี่ ถึงจะขี้บ่น ชอบกินอาหารรสจัดจ้าน แต่ก็ทำกับข้าวอร่อยมาก ผมคงต้องปรับตัวตามที่เขาบอก ไม่งั้นอดกินกันพอดี มีคนทำให้กินแบบนี้ ต้องเอาใจกันซักหน่อย ผมรีบตอบรับอย่างกระตือรือร้น

“คร้าบบ.......กินครับ”

จากคุณ : katesnk - [ 8 ก.ย. 49 01:10:36 A:124.120.15.182 X: TicketID:116510 ]

ความคิดเห็นที่ 16

เสียงปังๆจากมีดกระทบกับเขียง โดยมีเนื้อหมูคั่นกลางบ่งบอกอารมณ์อันฉุนเฉียวของคนที่ลงแรงได้อย่างดี

ใบหน้าของคนที่กำลังสับหมูบึ้งตึง คิ้วขมวด ปากก็บ่นพร่ำโวกวากโวยวายเสียงดังลั่น ผมหันไปมองคนที่ทำงานในครัว และหันกลับมานั่งตัวลีบอยู่ในโซฟา

วันนี้ เป็นอะไรของเขานะ แค่ปล่อยให้กลับบ้านดึกแค่นี้เอง ทำไมต้องโมโหกันถึงขนาดนี้ด้วย ก็ตัวเองแปลบทความง่ายๆไม่เสร็จเองทำไมล่ะ ไม่เห็นจะยากตรงไหน สิ่งที่ผมให้ มันเป็นสูตรการทำอาหารทั้งนั้น ตัวเองทำอาหารบ่อยๆ ก็น่าจะคุ้นเคยกับคำศัพท์พวกนี้สิ

“จ๊ากก ว๊ากกกกก โว้ยยยยยยยยย........ฉ่า.....ฉู่ฉี่..........”

เออแน่ะ ทั้งเสียงทั้งกลิ่นลอยเข้ามาถึงในห้องรับแขก ดั่งผีหลอกวิญญาณหลอน แต่คงจะเป็นผีบ้าที่เฮี้ยนเอามากๆทีเดียว หมอผีที่ว่าเก่งคงจะเอาไม่อยู่

ผมจินตนาการ ถ้วยชาม กะทะ ตะหลิวปลิวว่อนตามแรงของอารมณ์ ไฟในเตาลุกพรึ่บพรั่บ เสียงกระทบกันดังโคล้งเคล้งชวนผวา

ใบหน้าและท่าทางกระเหี้ยนกระหือรือขณะถือมีดฟันฉับๆลงไปบนก้อนเนื้อที่อยู่บนเขียงให้ความรู้สึกเหมือนดั่งฆาตกรที่กำลังแล่เนื้อเถือหนังเหยื่อด้วยความคั่งแค้น

ยิ่งคิดยิ่งขนลุก หวังว่าเจ้าเด็กซ่าส์นั่นคงไม่ถือมีดปราดเข้ามาแทงผมตายด้วยความโมโหนะ สงสัยวันนี้ต้องทำตัวดีๆหน่อยแล้วหลังจากแกล้งไว้เยอะเมื่อตอนเย็น นี่ถ้ารู้ว่าผมไล่คู่รักเขากลับบ้านไปจะโกรธขนาดไหน

“กินได้แล้ว ตาลุงฝรั่ง รีบๆเข้า จะนอนแล้ว ง่วง”

เสียงตะโกนดังมาจากในครัวท่าทางฉุนๆ ทำให้ผมต้องรีบกดปุ่มปิดโทรทัศน์ที่กำลังดูอยู่และเดินเข้าไปในครัว ตรงส่วนที่เป็นโต๊ะอาหารอย่างว่าง่าย

มีกลิ่นฉุนกึ๊กจนผมแทบสำลัก นึกสังหรณ์ใจว่าวันนี้คงไม่ได้กินอาหารอร่อยๆแน่ เมื่อมองเห็นสีสันของกับข้าวในจาน ดูเหมือนวันนี้จะมีผักเพียงชนิดเดียวที่ทำเป็นอาหารหลัก ผมมองอาหารสองสามอย่างที่อยู่บนโต๊ะ สีเขียวๆแดงๆ ของมันชวนให้สงสัย

“อะไรน่ะ .....หน้าตาพิลึก”

“อันนั้นยำเมียเบื่อ ผัดเมียระเหี่ยใจ และไข่ต้ม...”

คนพูดยังคงทำหน้าง้ำ เท้าสะเอวมองจ้องผมไม่วางตา ราวกับว่า ถ้าผมบ่นอะไรออกมา เป็นต้องได้เจอฤทธิ์ของเจ้าเด็กแซ่บแน่

“มีอาหารชื่อนี้ ด้วยเหรอ ตลกจัง แล้วนี่ใช้ผักอะไรมาผัดอ่ะ”

“มะเขือยาว อันที่ชื่อยำเมียเบื่ออ่ะ คือ ยำมะเขือเผา ส่วนผัดเมียระเหี่ยใจก็ใช้มะเขือเหมือนกัน เขาตั้งชื่อล้อเลียนไงรู้ไว้ด้วย ไอ้พวกสามีไร้น้ำยา มีแค่มะเขือเผาติดกายใช้การอะไรไม่ได้ ชิส์ อย่าถามมาก กินไปเถอะ อาหารพวกนี้มันเหมาะกับนายแล้วอ่ะ”

เจ้าเด็กแสบทำหน้ากวนประสาท เหมือนสะใจที่แอบด่าผมทางอ้อมได้ แต่ด่าแบบนี้ มันเข้าตัวเขามากกว่าจะด่าผมนะ นึกยังไงมาว่าผมเป็นมะเขือเผา ผมยังมีอารมณ์มีความรู้สึกอยู่นะเฟ้ย

นี่ถ้าไม่ใช่เพราะตอนแต่งงานได้ทำสัญญากันไว้ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันทางเพศจนกว่าเด็กนี่จะเข้ามหาวิทยาลัย นายควิลล์ไม่มีทางได้มาทำปากดีกับผมเป็นแน่ ฝากไว้ก่อนเถอะ ให้โตกว่านี้ก่อน จะทำให้ปากดีๆนั่นเปล่งเสียงร้องครางแทนการบ่นด่าเลยคอยดู

ผมตักอาหารเข้าปาก แล้วก็แทบจะคายสิ่งที่กินเข้าไปออกมา ด้วยรสชาติที่เผ็ดร้อนจนปากผมเกือบจะไหม้ แต่เมื่อเห็นคนตรงหน้าจ้องตาแป๋ว ผมก็ต้องกล้ำกลืนเคี้ยวอาหารเหล่านั้นลงคอจนหมด จะให้เด็กบ้านี่รู้ไม่ได้ ว่าผมได้รับทุกขเวทนาจากการกลั่นแกล้งของเขา ไม่อยากให้ควิลล์รู้สึกสมหวังที่แกล้งผมได้ผล เพราะจะทำให้เขายิ่งได้ใจ และแกล้งผมหนักขึ้น

ถ้าจะต้องอยู่ด้วยกันต่อไป นิสัยแย่ๆของควิลล์จำเป็นต้องได้รับการแก้ไข มิฉะนั้น ชีวิตของเราสองคนคงไม่มีทางได้พานพบกับความสุขเป็นแน่

“อร่อยไหมตาเฒ่า”

“อร่อยสิ อร่อยมาก คราวหลังทำให้เผ็ดกว่านี้อีกนะ ตอนนี้ฉันหัดทานของเผ็ดจนเก่งแล้ว อ้อ…เวลาพูดกับสามีตัวเองน่ะ พูดให้เพราะกว่านี้หน่อยสิ จะมาเรียกว่าตาฒ่งตาเฒ่าได้ไง ให้เกียรติกันหน่อยนะ

ทีฉันน่ะ ยังไม่เรียกนายว่า “ไอ้เด็กเมื่อวานซืน” เลย เราสองคนพูดจากันดีๆก็ได้นี่นา คนไทยน่ะเป็นคนจิตใจดี และอ่อนน้อมถ่อมตนไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่แสดงให้เห็นสักหน่อยล่ะ ว่าที่เขาพูดมาน่ะเรื่องจริง”

ผมสอนเด็กหนุ่ม ควิลล์ทำหน้าง้ำ ท่าทางไม่พอใจที่ถูกดุ แต่ก็เหมือนยอมรับอยู่ในที

“ก็อยากจะพูดดีด้วยอยู่หรอก แต่คนบางคนก็ไม่น่าจะพูดดีด้วยสักเท่าไหร่ โกหก ปลิ้นปล้อน หลอกลวง”

“ว่าฉันหรือเปล่า”

“ก็ใช่นะสิ นายไม่ใช่เหรอที่ไปหลอกพี่กวี จนเขาต้องกลับบ้านไปก่อนไม่รอฉันน่ะ”

“อ๋อ แค่นี้น่ะเหรอ ที่ทำให้โมโหโทโสขนาดนี้ ทำไมล่ะ ฉันก็แค่พูดความจริงว่านายต้องทำงานที่ฉันให้ คงจะกลับมืด ก็แค่ไม่อยากให้รอเท่านั้น

นายอยู่บ้านเดียวกับฉัน เรากลับด้วยกันก็ได้ นายกวีต้องเข้าใจด้วยนะ ว่านายแต่งงานเป็นเมียฉันแล้ว ขืนมายุ่งมาเกาะแกะ ก็ทำตัวไม่ต่างอะไรกับชู้ หรือว่านายชอบให้เป็นแบบนี้”

ผมย้อนถามควิลล์ เขาทำหน้าง้ำหนักขึ้นกว่าเดิม พูดเสียงงอนๆ ก่อนจะเดินปึงปังขึ้นห้องนอนโดยไม่ยอมแตะต้องอาหาร

“ไม่ชอบทั้งคำว่า “ชู้” และคำว่า “เมีย” นั่นแหละ อย่ามาเรียกให้ได้ยินอีกนะ ฉันเป็นของนาย โดยไม่ได้เต็มใจ ถูกข่มขืน ฉันไม่ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ฉันยอมแต่งงานกับนายเพราะพ่อแม่ฉันดันหัวโบราณ

เขาคงลืมไป คิดว่าฉันเป็นลูกผู้หญิง ที่เมื่อเสียตัวให้ใครก็ต้องอยู่กับคนๆนั้น แต่เอาเถอะ มันก็ดีเหมือนกัน เพราะฉันจะได้ถือโอกาส เรียนรู้การใช้ชีวิตคู่ และการปรนนิบัติใครบางคน

เพื่อที่ว่าวันข้างหน้า หากว่าเราเลิกกัน ฉันจะได้ทำอย่างนั้นกับคนที่ฉันรัก ดังนั้นอย่าได้เข้าใจผิดอะไรเกินเลย ฉันไม่ได้หลงใหลได้ปลื้มนายจนนิดเดียว นายฝรั่งขี้นก คนไทยก็ต้องเหมาะสมกับคนไทยเท่านั้น ไม่ใช่กับคนต่างชาติอย่างนาย”

เออหนอ กีดกันเชื้อชาติกันด้วย ทำไมเหรอ ฝรั่งอย่างผมรักคนไทยไม่ได้หรือไง หรือฝรั่งอย่างผมมันไร้หัวใจ รักใครไม่เป็น

แล้วไอ้ที่ผมมาติดอยู่ที่เมืองไทยนี่ ไม่ใช่เพราะหลงรักคนไทยหรอกหรือ สู้อุตส่าห์ตามหนุ่มไทยรักแรกของผมมา หวังว่าจะได้อยู่ร่วมกัน แต่แล้วเขาก็จากผมไปมีคนอื่น แถมซ้ำยังเอาเงินผมไปจนหมดเกลี้ยง ไม่เหลือให้กลับประเทศได้เลย ต้องวิ่งเต้นหางานทำ จนสามารถมีเงินมีทองซื้อบ้านได้

แต่แทนที่ผมจะกลับบ้าน ผมก็ดันหลงเสน่ห์เมืองไทย เสียจนอยากจะตั้งรกรากอยู่ที่นี่ และหารักแท้กับหนุ่มไทยสักคน ไม่นึกเลยว่าตัวเองจะต้องมาลงเอยกับเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ เป็นลูกศิษย์ของผม

แถมซ้ำเขายังไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมอีกด้วย ไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานสักเท่าไหร่ ความสัมพันธ์แบบไม่ตั้งใจอย่างนี้มันมีโอกาสจะก่อให้เกิดรักแท้บ้างหรือเปล่านะ

จากคุณ : katesnk - [ 8 ก.ย. 49 01:15:27 A:124.120.15.182 X: TicketID:116510 ]