เราพบกัน อีกครั้งหนึ่ง ตรึงมิตรภาพ
ในระนาบ แนวปริ่ม ริมธารใส
แม้นมิได้ ใกล้เคียง เพียงใกล้ใจ
เอนหลังพิง ต้นไม้ อาศรัยเงา
แทบมิได้ พูดจา พาทีดอก
แต่แววตา นั้นบอกได้ เธอหายเหงา
เพราะประกาย ใต้ร่ม พรมพฤกษ์เนาว์
กระจ่างกว่า แดดเร้า นอกเงาใจ
แม้เราอยาก ทาบมือ ด้วยถือสนิท
แต่พลันคิด ข้องขัดเขิน เกินเอื้อมได้
ขอเพียงแต่ อย่าให้ฝัน พลันหายไป
ร้างละไอ กายกรุ่น ละมุนเคย
ขอฝากความ หวังฉัน ไว้มั่นเสมอ
ขอฝากไว้ กับเธอ มิเผลอเอ่ย
แม้เคืองข้อง หมองเมิน เชิญละเลย
จัก...ขอเชย...เพียงยามช้ำ...เช็ดน้ำตา.
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒
- [
7 ก.ย. 49 17:33:00
]