ความคิดเห็นที่ 1 “ทำไมล่ะครับหลวงพ่อ มันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ๆที่หลวงพี่นากรจะทำผิดกฎของสงฆ์ ดูสิครับ! หากไม่มีหลวงพี่นากรทั้งวัด และหมู่บ้านก็คงไม่เจริญขนาดนี้!!” อดีตขี้เมาสมส่งเสียงร้องทักท้วงเสียงดังขึ้นมาก่อนใคร ชาวบ้านหลายคนหยักหน้าเห็นด้วย “จริงอยู่ที่วัดนี้เจริญขึ้นมาได้ขนาดนี้ก็เหมือนกับเป็นหนี้พระนากร แต่ยังไงเสียก็ยังจำเป็นที่ต้องขับพระนากรออกไปจากวัดอยู่ดี” หลวงพ่อยังคงกล่าวต่อไป ท่ามกลางเสียงร้องอื้ออึงไปทั้งศาลา “ทำไมล่ะครับหลวงพ่อ?” หลายคนเริ่มร้องขึ้นขอคำตอบด้วยความไม่พอใจ และโกรธแค้น หลวงพ่อทอดสายตามองชาวบ้าน ในขณะนี้ทุกคนมีแต่แววตาแห่งโทสะบังเกิดขึ้น ทุกคนหลงงมงาย และเชื่อเป็นแน่แท้ว่าสิ่งที่พระนากรทำจะต้องถูกต้องทุกอย่าง........ หลวงพ่อมองดูสายตาทุกคู่ด้วยความเหนื่อยใจ ก่อนที่พระนากรจะมาเหยียบที่หมู่บ้านแห่งนี้ ชาวบ้านทุกคนเคยเป็นคนที่ขยันขันแข็งตั้งใจทำการทำงาน พอมาตอนนี้ กลับกลายเป็นหมู่บ้านที่นั่งๆนอนๆรอวันหวยออกไม่ต่างอะไรกับซากศพ มิหนำซ้ำยังไม่รู้ตัวด้วยว่าสิ่งที่ตนมันทำนั้นผิด..... ศรัทธาที่ถูกปลูกฝังลงไปมันคงยากที่จะแก้ไขได้แล้วกระมัง! หลวงพ่อถอนหายใจ สิ่งที่หลวงพ่อกำลังจะพูดออกไปมันอาจจะเป็นการทำลายชีวิตของคนๆหนึ่งทั้งชีวิต แต่หลวงพ่อก็จำเป็นที่ต้องพูดออกไปเพื่อให้ชาวบ้านตาสว่างกันในความจริงเสียที “ถามสีกาแช่มดูเอาเองก็แล้วกัน อาตมาไม่ขอพูดต่อ” หลังหลวงพ่อกล่าวจบ นางแช่มบุคคลที่ถูกกล่าวถึงก็มีสีหน้าตื่นตระหนกเหมือนเห็นผี พอชาวบ้านทั้งศาลาหันไปมอง นางแช่มก็ทำหน้าตื่นวิ่งหนีฝ่าฝูงชนลงศาลาไปอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางความมึนงงของชาวบ้าน “หมายความว่ายังไงหรือครับหลวงพ่อ?” ผู้ใหญ่บ้านถามขึ้น ชาวบ้านคนอื่นๆก็พากันหันมามองหลวงพ่อกันหมดอย่างใคร่รู้.... หลวงพ่อรู้สึกเหนื่อยใจ แต่ก็จำเป็นต้องตอบ “สีกาแช่ม เป็นชู้กับพระนคร” หลวงพ่อกล่าวเบาๆ ถึงอย่างนั้นมันก็ทำให้คนทั้งศาลาหน้าเสียด้วยความตื่นตระหนก “จริงหรือครับหลวงพ่อ?” หนึ่งในชาวบ้านตะโกนขึ้น “พระไม่มุสาหรอกโยม.. จะเชื่อหรือไม่นั้น ก็ตามใจพวกโยมเถิด” ชาวบ้านหลายคนไม่เชื่อ พร้อมทั้งตะโกนส่งเสียงเอะอะหาว่าหลวงตาโกหก แต่พอชาวบ้านยกกันไปหาหลวงพี่นากรเพื่อขอคำอธิบายก็ปรากฏว่า หลวงพี่นากรหอบเงินทองที่ญาติโยมถวายให้หนีไปนานแล้วพร้อมๆกับนังแช่ม....!! สามเดือนหลังจากคดีหลวงพี่นากรอุ้มสมบัติวัดหนีหายเงียบ ชาวบ้านที่โกรธแค้นเพราะศรัทธาในตัวหลวงพี่นากรก็ค่อยๆคลายความโกรธแค้นลง จนในที่สุดหมู่บ้านก็กลับเข้าสู่ชีวิตปกติที่ไม่ต้องพึ่งพาการเล่นหวยเป็นอาชีพหลัก ถึงอย่างนั้นตาสม กับเจ้ามือหวยที่ขาดรายได้ ก็ยังคงพยายามที่จะสถาปนาร่างทรงคนใหม่ขึ้นมาทำหน้าที่แทนหลวงพี่นากรจนได้ถึงคนจะไม่ศรัทธาเท่าหลวงพี่นากรก็ตาม ในขณะที่หลวงพ่อไม่ใคร่สบายใจนักกับพฤติกรรมของตามสมที่กระทำการยั่วยุให้คนหันกลับไปหลงงมงายอีกครา..... ถึงกระนั้นหมู่บ้านก็ยังดูสงบสุขดี ไม่มีใครเลยซักคนที่จะคาดคิดว่า ความเงียบสงบนั้นมักจะเกิดขึ้นก่อนเวลาที่พายุลูกใหญ่จะพัดผ่านเข้ามาเสมอ....... แม้แต่ในร่มเงาของพุทธศาสนาเองก็ไม่มีข้อยกเว้น ในคืนพายุฝนพัดโหมกระหน่ำ คืนนั้นที่หมู่บ้านดอนเทพมีคนไปพบศพของเศรษฐีสม หรืออดีตขี้เมาสม นอนตายแข็งทื่อโดยมีบาดแผลฉกรรจ์เหวะหวะเต็มตัวอยู่ริมวัด ชาวบ้านต่างกล่าวกันไปต่างๆนานาถึงสาเหตุการตายของตาสม สาเหตุที่ได้รับการกล่าวขวัญถึงมากที่สุด เห็นจะได้แก่การที่ลือกันให้แซ่ดว่าอดีตพระนากรกลับมาล้างแค้น เพราะตาสมไม่ยอมช่วยตนเองตอนมีเรื่องอื้อฉาวจนต้องหนีไปเป็นแน่..!! วันถัดมาเจ้าของบ่อนหวยรายใหญ่ก็ถูกฆ่าปาดคอทิ้งหมกไว้ในคูน้ำข้างๆวัดพร้อมๆกับร่างทรงใบ้หวยคนใหม่ ศพของพวกเขาเกยตื้นเนื่องจากน้ำลดในตอนเช้าจนพวกหาปลาไปพบเข้า คนที่เกี่ยวข้องลึกซึ้งกับหลวงพี่นากรสองคนถูกฆ่าตายอย่างเหี้ยมโหดในเวลาเพียงข้ามวัน มันทำให้ชาวบ้านเริ่มแน่ใจแล้วว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้มันเป็นการฆาตกรรมแบบเจาะจงตัวกับคนที่มีส่วนทำลายชีวิตของหลวงพี่นากรเป็นแน่..! ยิ่งความโหดเหี้ยมรายวันแบบท้ากฎหมายมาเยือน มันก็ยิ่งทำให้ชาวบ้านหวาดกลัว เมื่อจิตใจอ่อนแอลง ชาวบ้านก็ต้องพากันยกโขยงไปหาหลวงพ่อที่เปรียบเสมือนที่พึ่งทางใจที่ยังเหลืออยู่เพื่อขอคำปรึกษา แทนเจ้าหน้าที่บ้านเมืองที่ดูไร้น้ำยา “เดี๋ยวฝันร้ายก็ผ่านไปเองล่ะโยม จงรออย่างสงบเถิด!” มันเป็นคำตอบง่ายๆที่ออกมาจากปากของหลวงพ่อ ซึ่งมันทำให้ชาวบ้านโล่งใจขึ้นมาอีกนิดหน่อย แต่แล้ว......เหตุการณ์มันก็ยังคงเกิดขึ้นอีก!! มีคนพบศพนังแช่มที่หายตัวไปพร้อมกับหลวงพี่นากรผูกคอตายอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆกับวัดอีกครั้ง....!! ความตื่นตระหนกที่หนักอยู่แล้วของชาวบ้านก็ยิ่งทวีคูณจนแทบระงับไว้ไม่อยู่ เหยื่อสามคนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ล้วนเป็นบุคคลใกล้ชิดของหลวงพี่นากรทั้งนั้น... แค่นี้ก็เป็นหลักฐานได้แล้วว่าใครมันเป็นคนลงมือทำการฆาตกรรมเหี้ยมโหดถึงขนาดนี้..!! หมู่บ้านคอนเทพในวันนี้แตกต่างจากทุกวัน พอฟ้าเริ่มมืด บ้านทุกหลังก็จะพากันปิดหน้าต่างลงกลอน พร้อมกับซ่อนตัวอยู่ในบ้านด้วยความหวาดเกรงต่อแรงอาฆาตของพระนคร ดึกดื่นค่อนคืนแล้วหลวงพ่อยังนอนไม่หลับ ท่านรู้สึกกระสับกระส่าย จนต้องลุกขึ้นมาเดินออกจากกุฏิไปยังห้องน้ำกลางดึกๆ ทั้งๆที่อาการป่วยของหลวงพ่อเองก็อาการไม่สู้ดีนัก คืนนั้นก้อนเมฆบดบังแสงจันทร์กระจ่างทำให้ฟ้ามืดลง หลวงพ่อกำลังเดินอย่างช้าๆผ่านใต้ต้นไทรใหญ่ใกล้ๆกับอดีตกุฏิของหลวงพี่นากร ไปยังห้องน้ำที่เห็นแสงไฟอยู่ลิบๆ พอหลวงพ่อกำลังจะเดินผ่านต้นไทรนั้น แสงไฟจากกุฏิของหลวงพ่อ ก็สะท้อนมากระทบกับร่างของใครคนหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ใต้เงามืดของต้นไทรเบื้องหลังหลวงพ่อ พร้อมทั้งส่งสายตาอาฆาตมาดร้ายมายังท่าน เมื่อร่างนั้นมองซ้ายมองขวาเห็นว่าไม่มีใครตามหลวงพ่อมา ก็ล้วงเอามัจจุราชสีเงินเงาที่เหน็บไว้ด้านหลังออกมาจากมาถือไว้ แล้วย่างสุขุมเข้าไปหาหลวงพ่ออย่างช้าๆ และเงียบกริบ... “อึ๊ก!!” มีเสียงร้องเบาๆลอดออกมาด้วยความตกใจเมื่อมัจจุราชเข้าถึงเป้าหมาย เสียงนั้นถูกเสียงแมลงกลางคืนกลบหายไปในความมืด พร้อมๆกับร่างๆหนึ่งทรุดฮวบลงไปนอนกองกับพื้น อย่างสิ้นเรี่ยวแรงแม้แต่จะเรียกชื่อของอีกฝ่ายที่กำลังยืนแสยะยิ้มอยู่ใต้แสงจันทร์ วันต่อมาที่วัดก็ต้องวุ่นวายกันขนานใหญ่ เพราะอาการของหลวงพ่อไม่ค่อยจะสู้ดี อาการของท่านทรุดฮวบลงตั้งแต่ตอนสายๆ ท่าทางของท่านใกล้จะลาสังขารจากโลงนี้เข้าไปเมทีแล้ว หลวงพ่อเริ่มหายใจสั้นๆถี่ๆ และพึมพำอย่างไม่ได้ศัพท์.... แต่สีหน้าของท่ากลับดี เต็มไปด้วยรอยยิ้ม อย่างคนที่โล่งใจหลังจากที่ได้ลงมือทำอะไรซักอย่างที่ค้างคามานานจนเสร็จสิ้นแล้ว ซักพักเสียงเอะอะวุ่นวายก็ยิ่งดังขึ้นไปอีก มีเสียงร้องตะโกน และเสียงหวีดร้องด้วยความหวาดกลัวดังขึ้นที่ลานวัด คนอื่นๆที่อยู่บนกุฏิเมื่อได้ยินเสียงดังนั้นก็ลืมหน้าที่เฝ้าดูหลวงพ่อของตน รีบวิ่งไปยังต้นตอของเสียงอย่างรวดเร็ว ร่างๆหนึ่งนอนใบหน้าซีดเซียวอยู่บนลานวัดท่ามกลางวงเลือดที่แห้งกรังบนพื้น ทุกคนจำใบหน้าของชายในชุดฆราวาสที่ใบหน้าบิดเบี้ยวเหลือกลานนั้นด้วยความตกใจสุดขีดนั้นได้ดี ร่างๆนั้น คืออดีตหลวงพี่นากรที่ตอนนี้ถูกชิงลมหายใจไปแล้วด้วยรอยแผลลึกที่หน้าอก.......... แต่อาวุธที่ใช้คร่าชีวิตของเขานั้นกลับหายไป!! บนกุฏิหลวงพ่อที่กำลังนอนหายใจอย่างรวยรินอยู่นั้นกลับปรากฏรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้าเหมือนผู้ชนะ พร้อมทั้งพึมพำอย่างแผ่วเบาด้วยเสียงขาดๆหายๆจนยากที่ใครจะจับความหมายได้!! “ในที่สุด....ในที่สุด หมู่บ้านนี้ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม” หลวงตากล่าวได้เพียงเท่านั้น ลมหายใจของท่านก็ขาดห้วงหยุดไปตลอดกาล............................. หนึ่งเดือนหลังจากงานศพของหลวงตา เณรที่มีหน้าที่ทำความสะอาดกุฏิของหลวงตาเพื่อไว้ให้พระรูปใหม่สามารถเข้ามาใช้เป็นที่พักได้ก็ได้ขึ้นมาทำความสะอาดตามหน้าที่ เณรทำความสะอาดทุกซอกทุกมุมจนสะอาดเรียบร้อย แต่แล้วก็ต้องรู้สึกสะดุด เมื่อพยายามจะกวาดเอาขยะจากใต้เตียงไม้ออกมา มันมีอะไรที่หนักมากจนไม่สามารถใช้ไม้กวาดกวาดออกมาได้บริเวณจุดที่ลึกที่สุดใต้เตียง เณร ทิ้งตัวลงนอนแนบกับพื้น แล้วค่อยๆใช้มือล้วงเข้าไปคว้านหาอะไรบางอย่างที่ถูกซุกไว้อย่างยากลำบาก พอดึงเอามันออกมาได้หลังจากที่เณรต้องทนเหนื่อยจนเหงื่อแตก มันกลับทำให้เณรร้องลั่น ก่อนที่จะโยนสิ่งนั้นทิ้งลงที่พื้นด้วยความหวาดกลัวสุดขีด.........................................!! สิ่งนั้นมันคือ มีดปลายแหลมยาวราวหนึ่งศอก ที่มีหน้ากว้างตรงกับบาดแผลที่ใช้สังหารเหยื่อฆาตกรรทโหดที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านทุกประการ........!! ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// จากคุณ : อัจฉริยะมืด - [ 8 ก.ย. 49 10:31:05 A:unknown X:203.155.120.138 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “ทำไมล่ะครับหลวงพ่อ มันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ๆที่หลวงพี่นากรจะทำผิดกฎของสงฆ์ ดูสิครับ! หากไม่มีหลวงพี่นากรทั้งวัด และหมู่บ้านก็คงไม่เจริญขนาดนี้!!” อดีตขี้เมาสมส่งเสียงร้องทักท้วงเสียงดังขึ้นมาก่อนใคร ชาวบ้านหลายคนหยักหน้าเห็นด้วย “จริงอยู่ที่วัดนี้เจริญขึ้นมาได้ขนาดนี้ก็เหมือนกับเป็นหนี้พระนากร แต่ยังไงเสียก็ยังจำเป็นที่ต้องขับพระนากรออกไปจากวัดอยู่ดี” หลวงพ่อยังคงกล่าวต่อไป ท่ามกลางเสียงร้องอื้ออึงไปทั้งศาลา “ทำไมล่ะครับหลวงพ่อ?” หลายคนเริ่มร้องขึ้นขอคำตอบด้วยความไม่พอใจ และโกรธแค้น หลวงพ่อทอดสายตามองชาวบ้าน ในขณะนี้ทุกคนมีแต่แววตาแห่งโทสะบังเกิดขึ้น ทุกคนหลงงมงาย และเชื่อเป็นแน่แท้ว่าสิ่งที่พระนากรทำจะต้องถูกต้องทุกอย่าง........ หลวงพ่อมองดูสายตาทุกคู่ด้วยความเหนื่อยใจ ก่อนที่พระนากรจะมาเหยียบที่หมู่บ้านแห่งนี้ ชาวบ้านทุกคนเคยเป็นคนที่ขยันขันแข็งตั้งใจทำการทำงาน พอมาตอนนี้ กลับกลายเป็นหมู่บ้านที่นั่งๆนอนๆรอวันหวยออกไม่ต่างอะไรกับซากศพ มิหนำซ้ำยังไม่รู้ตัวด้วยว่าสิ่งที่ตนมันทำนั้นผิด..... ศรัทธาที่ถูกปลูกฝังลงไปมันคงยากที่จะแก้ไขได้แล้วกระมัง! หลวงพ่อถอนหายใจ สิ่งที่หลวงพ่อกำลังจะพูดออกไปมันอาจจะเป็นการทำลายชีวิตของคนๆหนึ่งทั้งชีวิต แต่หลวงพ่อก็จำเป็นที่ต้องพูดออกไปเพื่อให้ชาวบ้านตาสว่างกันในความจริงเสียที “ถามสีกาแช่มดูเอาเองก็แล้วกัน อาตมาไม่ขอพูดต่อ” หลังหลวงพ่อกล่าวจบ นางแช่มบุคคลที่ถูกกล่าวถึงก็มีสีหน้าตื่นตระหนกเหมือนเห็นผี พอชาวบ้านทั้งศาลาหันไปมอง นางแช่มก็ทำหน้าตื่นวิ่งหนีฝ่าฝูงชนลงศาลาไปอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางความมึนงงของชาวบ้าน “หมายความว่ายังไงหรือครับหลวงพ่อ?” ผู้ใหญ่บ้านถามขึ้น ชาวบ้านคนอื่นๆก็พากันหันมามองหลวงพ่อกันหมดอย่างใคร่รู้.... หลวงพ่อรู้สึกเหนื่อยใจ แต่ก็จำเป็นต้องตอบ “สีกาแช่ม เป็นชู้กับพระนคร” หลวงพ่อกล่าวเบาๆ ถึงอย่างนั้นมันก็ทำให้คนทั้งศาลาหน้าเสียด้วยความตื่นตระหนก “จริงหรือครับหลวงพ่อ?” หนึ่งในชาวบ้านตะโกนขึ้น “พระไม่มุสาหรอกโยม.. จะเชื่อหรือไม่นั้น ก็ตามใจพวกโยมเถิด” ชาวบ้านหลายคนไม่เชื่อ พร้อมทั้งตะโกนส่งเสียงเอะอะหาว่าหลวงตาโกหก แต่พอชาวบ้านยกกันไปหาหลวงพี่นากรเพื่อขอคำอธิบายก็ปรากฏว่า หลวงพี่นากรหอบเงินทองที่ญาติโยมถวายให้หนีไปนานแล้วพร้อมๆกับนังแช่ม....!! สามเดือนหลังจากคดีหลวงพี่นากรอุ้มสมบัติวัดหนีหายเงียบ ชาวบ้านที่โกรธแค้นเพราะศรัทธาในตัวหลวงพี่นากรก็ค่อยๆคลายความโกรธแค้นลง จนในที่สุดหมู่บ้านก็กลับเข้าสู่ชีวิตปกติที่ไม่ต้องพึ่งพาการเล่นหวยเป็นอาชีพหลัก ถึงอย่างนั้นตาสม กับเจ้ามือหวยที่ขาดรายได้ ก็ยังคงพยายามที่จะสถาปนาร่างทรงคนใหม่ขึ้นมาทำหน้าที่แทนหลวงพี่นากรจนได้ถึงคนจะไม่ศรัทธาเท่าหลวงพี่นากรก็ตาม ในขณะที่หลวงพ่อไม่ใคร่สบายใจนักกับพฤติกรรมของตามสมที่กระทำการยั่วยุให้คนหันกลับไปหลงงมงายอีกครา..... ถึงกระนั้นหมู่บ้านก็ยังดูสงบสุขดี ไม่มีใครเลยซักคนที่จะคาดคิดว่า ความเงียบสงบนั้นมักจะเกิดขึ้นก่อนเวลาที่พายุลูกใหญ่จะพัดผ่านเข้ามาเสมอ....... แม้แต่ในร่มเงาของพุทธศาสนาเองก็ไม่มีข้อยกเว้น ในคืนพายุฝนพัดโหมกระหน่ำ คืนนั้นที่หมู่บ้านดอนเทพมีคนไปพบศพของเศรษฐีสม หรืออดีตขี้เมาสม นอนตายแข็งทื่อโดยมีบาดแผลฉกรรจ์เหวะหวะเต็มตัวอยู่ริมวัด ชาวบ้านต่างกล่าวกันไปต่างๆนานาถึงสาเหตุการตายของตาสม สาเหตุที่ได้รับการกล่าวขวัญถึงมากที่สุด เห็นจะได้แก่การที่ลือกันให้แซ่ดว่าอดีตพระนากรกลับมาล้างแค้น เพราะตาสมไม่ยอมช่วยตนเองตอนมีเรื่องอื้อฉาวจนต้องหนีไปเป็นแน่..!! วันถัดมาเจ้าของบ่อนหวยรายใหญ่ก็ถูกฆ่าปาดคอทิ้งหมกไว้ในคูน้ำข้างๆวัดพร้อมๆกับร่างทรงใบ้หวยคนใหม่ ศพของพวกเขาเกยตื้นเนื่องจากน้ำลดในตอนเช้าจนพวกหาปลาไปพบเข้า คนที่เกี่ยวข้องลึกซึ้งกับหลวงพี่นากรสองคนถูกฆ่าตายอย่างเหี้ยมโหดในเวลาเพียงข้ามวัน มันทำให้ชาวบ้านเริ่มแน่ใจแล้วว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้มันเป็นการฆาตกรรมแบบเจาะจงตัวกับคนที่มีส่วนทำลายชีวิตของหลวงพี่นากรเป็นแน่..! ยิ่งความโหดเหี้ยมรายวันแบบท้ากฎหมายมาเยือน มันก็ยิ่งทำให้ชาวบ้านหวาดกลัว เมื่อจิตใจอ่อนแอลง ชาวบ้านก็ต้องพากันยกโขยงไปหาหลวงพ่อที่เปรียบเสมือนที่พึ่งทางใจที่ยังเหลืออยู่เพื่อขอคำปรึกษา แทนเจ้าหน้าที่บ้านเมืองที่ดูไร้น้ำยา “เดี๋ยวฝันร้ายก็ผ่านไปเองล่ะโยม จงรออย่างสงบเถิด!” มันเป็นคำตอบง่ายๆที่ออกมาจากปากของหลวงพ่อ ซึ่งมันทำให้ชาวบ้านโล่งใจขึ้นมาอีกนิดหน่อย แต่แล้ว......เหตุการณ์มันก็ยังคงเกิดขึ้นอีก!! มีคนพบศพนังแช่มที่หายตัวไปพร้อมกับหลวงพี่นากรผูกคอตายอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆกับวัดอีกครั้ง....!! ความตื่นตระหนกที่หนักอยู่แล้วของชาวบ้านก็ยิ่งทวีคูณจนแทบระงับไว้ไม่อยู่ เหยื่อสามคนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ล้วนเป็นบุคคลใกล้ชิดของหลวงพี่นากรทั้งนั้น... แค่นี้ก็เป็นหลักฐานได้แล้วว่าใครมันเป็นคนลงมือทำการฆาตกรรมเหี้ยมโหดถึงขนาดนี้..!! หมู่บ้านคอนเทพในวันนี้แตกต่างจากทุกวัน พอฟ้าเริ่มมืด บ้านทุกหลังก็จะพากันปิดหน้าต่างลงกลอน พร้อมกับซ่อนตัวอยู่ในบ้านด้วยความหวาดเกรงต่อแรงอาฆาตของพระนคร ดึกดื่นค่อนคืนแล้วหลวงพ่อยังนอนไม่หลับ ท่านรู้สึกกระสับกระส่าย จนต้องลุกขึ้นมาเดินออกจากกุฏิไปยังห้องน้ำกลางดึกๆ ทั้งๆที่อาการป่วยของหลวงพ่อเองก็อาการไม่สู้ดีนัก คืนนั้นก้อนเมฆบดบังแสงจันทร์กระจ่างทำให้ฟ้ามืดลง หลวงพ่อกำลังเดินอย่างช้าๆผ่านใต้ต้นไทรใหญ่ใกล้ๆกับอดีตกุฏิของหลวงพี่นากร ไปยังห้องน้ำที่เห็นแสงไฟอยู่ลิบๆ พอหลวงพ่อกำลังจะเดินผ่านต้นไทรนั้น แสงไฟจากกุฏิของหลวงพ่อ ก็สะท้อนมากระทบกับร่างของใครคนหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ใต้เงามืดของต้นไทรเบื้องหลังหลวงพ่อ พร้อมทั้งส่งสายตาอาฆาตมาดร้ายมายังท่าน เมื่อร่างนั้นมองซ้ายมองขวาเห็นว่าไม่มีใครตามหลวงพ่อมา ก็ล้วงเอามัจจุราชสีเงินเงาที่เหน็บไว้ด้านหลังออกมาจากมาถือไว้ แล้วย่างสุขุมเข้าไปหาหลวงพ่ออย่างช้าๆ และเงียบกริบ... “อึ๊ก!!” มีเสียงร้องเบาๆลอดออกมาด้วยความตกใจเมื่อมัจจุราชเข้าถึงเป้าหมาย เสียงนั้นถูกเสียงแมลงกลางคืนกลบหายไปในความมืด พร้อมๆกับร่างๆหนึ่งทรุดฮวบลงไปนอนกองกับพื้น อย่างสิ้นเรี่ยวแรงแม้แต่จะเรียกชื่อของอีกฝ่ายที่กำลังยืนแสยะยิ้มอยู่ใต้แสงจันทร์ วันต่อมาที่วัดก็ต้องวุ่นวายกันขนานใหญ่ เพราะอาการของหลวงพ่อไม่ค่อยจะสู้ดี อาการของท่านทรุดฮวบลงตั้งแต่ตอนสายๆ ท่าทางของท่านใกล้จะลาสังขารจากโลงนี้เข้าไปเมทีแล้ว หลวงพ่อเริ่มหายใจสั้นๆถี่ๆ และพึมพำอย่างไม่ได้ศัพท์.... แต่สีหน้าของท่ากลับดี เต็มไปด้วยรอยยิ้ม อย่างคนที่โล่งใจหลังจากที่ได้ลงมือทำอะไรซักอย่างที่ค้างคามานานจนเสร็จสิ้นแล้ว ซักพักเสียงเอะอะวุ่นวายก็ยิ่งดังขึ้นไปอีก มีเสียงร้องตะโกน และเสียงหวีดร้องด้วยความหวาดกลัวดังขึ้นที่ลานวัด คนอื่นๆที่อยู่บนกุฏิเมื่อได้ยินเสียงดังนั้นก็ลืมหน้าที่เฝ้าดูหลวงพ่อของตน รีบวิ่งไปยังต้นตอของเสียงอย่างรวดเร็ว ร่างๆหนึ่งนอนใบหน้าซีดเซียวอยู่บนลานวัดท่ามกลางวงเลือดที่แห้งกรังบนพื้น ทุกคนจำใบหน้าของชายในชุดฆราวาสที่ใบหน้าบิดเบี้ยวเหลือกลานนั้นด้วยความตกใจสุดขีดนั้นได้ดี ร่างๆนั้น คืออดีตหลวงพี่นากรที่ตอนนี้ถูกชิงลมหายใจไปแล้วด้วยรอยแผลลึกที่หน้าอก.......... แต่อาวุธที่ใช้คร่าชีวิตของเขานั้นกลับหายไป!! บนกุฏิหลวงพ่อที่กำลังนอนหายใจอย่างรวยรินอยู่นั้นกลับปรากฏรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้าเหมือนผู้ชนะ พร้อมทั้งพึมพำอย่างแผ่วเบาด้วยเสียงขาดๆหายๆจนยากที่ใครจะจับความหมายได้!! “ในที่สุด....ในที่สุด หมู่บ้านนี้ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม” หลวงตากล่าวได้เพียงเท่านั้น ลมหายใจของท่านก็ขาดห้วงหยุดไปตลอดกาล............................. หนึ่งเดือนหลังจากงานศพของหลวงตา เณรที่มีหน้าที่ทำความสะอาดกุฏิของหลวงตาเพื่อไว้ให้พระรูปใหม่สามารถเข้ามาใช้เป็นที่พักได้ก็ได้ขึ้นมาทำความสะอาดตามหน้าที่ เณรทำความสะอาดทุกซอกทุกมุมจนสะอาดเรียบร้อย แต่แล้วก็ต้องรู้สึกสะดุด เมื่อพยายามจะกวาดเอาขยะจากใต้เตียงไม้ออกมา มันมีอะไรที่หนักมากจนไม่สามารถใช้ไม้กวาดกวาดออกมาได้บริเวณจุดที่ลึกที่สุดใต้เตียง เณร ทิ้งตัวลงนอนแนบกับพื้น แล้วค่อยๆใช้มือล้วงเข้าไปคว้านหาอะไรบางอย่างที่ถูกซุกไว้อย่างยากลำบาก พอดึงเอามันออกมาได้หลังจากที่เณรต้องทนเหนื่อยจนเหงื่อแตก มันกลับทำให้เณรร้องลั่น ก่อนที่จะโยนสิ่งนั้นทิ้งลงที่พื้นด้วยความหวาดกลัวสุดขีด.........................................!! สิ่งนั้นมันคือ มีดปลายแหลมยาวราวหนึ่งศอก ที่มีหน้ากว้างตรงกับบาดแผลที่ใช้สังหารเหยื่อฆาตกรรทโหดที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านทุกประการ........!! ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// จากคุณ : อัจฉริยะมืด - [ 8 ก.ย. 49 10:32:46 A:unknown X:203.155.120.61 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เดาถูก เย้ๆๆๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 11 ก.ย. 49 19:09:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนแรกก็นึกว่าใคร...เคยบอกไปแล้วนะว่าเรื่องนี้เป็นไงบ้าง อ่านอีกทียังไงก็คิดว่ามันยังแรงไปอยู่ดีอ่ะนะ อัจฉริยะมืด จากคุณ : วลีรมย์ (วลีรมย์) - [ 15 ก.ย. 49 13:28:16 ]