ไม่เคยมีใครบอก
เจ็บอย่างลูกผู้ชายเป็นอย่างไร

ผมเป็นสุภาพบุรุษที่เธอรักในความดี
แต่มันไม่เพียงพอสำหรับความลับในใจ
เธอสับสนก่อน แล้วค่อยเสียใจ

ผมไม่เคยอยากเป็นเทวดาที่เกินใจของเธอยอมรับ
ปล่อยให้ผมเป็นแค่คนธรรมดาที่มีเลือดเนื้อได้ไหม?
คนสามารถทำให้เธอกรีดร้อง
ด่าว่าเสมือนเกลียดชัง
หากแต่โศกเศร้าเสียใจภายหลัง ด้วยยังหวนไห้สุดใจ

ชายเอื้ออาทรอย่างผม เธอซาบซึ้ง
แต่สาระในหัวใจไม่เคยมี
ความรักคืออะไร ความดีคืออะไร

สุดท้ายลูกผู้ชายอย่างผมก็กลายเป็นผู้พ่าย
เมื่อพวกเขายอมรับอย่างสุดละอายว่ารักกัน
ผมไม่บอกไม่เป็นไร ขอให้มีความสุข

สองเท้าก้าวห่างออกมาจากทั้งคู่
หัวจิต หัวใจบอกว่ายินดี หากแต่ยามหายใจเข้า
มันปวดยอกจนแทบขาดใจ

นี่หรือผลของความดีที่สุดที่เธอเคยประกาศในวันหวานของเรา
นี่เป็นรางวัลสำหรับความรักสุดใจที่ผู้ชายคนหนึ่งพึงมีได้..ใช่ไหม?...

นาทีนี้ผมสาหัสเกินกว่าจะก้าวขา
เท้าผมติดหล่มโคลนความทรมาน
ลิ่มเลือดในหัวใจของผมกำลังจะกระอักโจนไหลนอง

ผมจำต้องกักเก็บมันไว้
โลหิตแดงฉานปล่อยให้มันไหลออกมาไม่ได้
ต้องกัดฟันกลืนกินกลับเข้าไปด้วยต้องทรนงอย่างนักเลง

สภาพของลูกผู้ชายยามนี้ช่างน่าเวทนานัก

แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 49 20:18:34