นิทานดอยนรก 3-2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4689279/W4689279.html
นิทานดอยนรก 3-1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4682617/W4682617.html
คลิกที่ myblog สำหรับดอยนรก chapter 1+2 จ้ะ
-----------------------------------------------------------
- ตอน สุพัตเรียนวิชา
-----------------------------------------------------------
วันเวลา เลยผ่าน สำราญจิต
เจ้าลูกศิษย์ ฝึกวิชา ดั่งข่าขิง
ฝึกหนักนัก หนักหน่วง มิท้วงติง
ถูกใจยิ่ง ศิษย์รัก ประจักษ์ใจ
กระบวนสวย มวยจีน ช่างไหวพริ้ว
เพียงใช้นิ้ว จี้จุด ก็หยุดได้
รู้ใช้ กำลัง ภายใน
ว่องไว แข็งแกร่ง แรงพายุ
เพลงหมัดมวย ร้อยแปด ที่เคยเห็น
ก็จัดเจน บ้าเลือด เดือดดุ
รู้ลึก ปรุโปร่ง โล่งทะลุ
ดั่งไฟ กรุ่นครุ ร้อนแรง
ฝึกวิชา ตัวเบา เอาคล่องคล่อง
ลิ่วลอยล่อง ท้องนภา ที่สาดแสง
พลังธาตุ ภายใน ไม่ขัดแย้ง
น้ำลมไฟ ดินแดง รู้แจ้งครัน
แม้นมีหนึ่ง จึงเหมือน มีเป็นร้อย
แรงมิถอย ไวว่อง ทำนองสวรรค์
รู้ขยับ รับรุก ทุกเชิงชั้น
สำเร็จพลัน สันทัด เพลงหมัดมวย
แล้วอาจารย์ ท่านจึงสอน วิชามีด
เจ้าจงรีด เร้นธาตุ อย่าขาดขวย
หากธาตุไฟ แตกไป บรรลัยม้วย
จงรีดด้วย ใจสงบ พบสุญญตา
แบ่งพลัง พันเขต เป็นเศษส่วน
มุ่งไปทั้ง พันถ้วน อย่าด่วนหนา
ฝึกพลัง คลั่งไคล้ แทบใบ้บ้า
ทุกเวลา พลังเร้น เป็นหนึ่งเดียว
เจ้าสุพัต มิผัดผ่อน ตอนเช้าค่ำ
ฝึกประจำ ล้ำล้น จนชาญเชี่ยว
สามารถกุม คุมพลัง ดั่งใจเจียว
แยกได้เป็น พันเสี้ยว บัดเดี๋ยวใจ
อาจารย์หลง ตรงใจ จิตท่านยิ่ง
หลายคนทิ้ง ชีพดับ นับไม่ได้
ธาตุไฟแตก แหลกลาญ ผลาญบรรลัย
ศิษย์ของข้า ชาญชัย ยิ่งใหญ่จริง
แล้วอาจารย์ จึงสอนล้วน กระบวนท่า
คือวิชา มีดสั้น พันผีสิง
จิตแกร่งกล้า ปามีด กรีดชีพทิ้ง
ทุกกระบวน ล้วนยิ่ง แต่งามงาม
ทั้งใช้มีด พันอย่าง ต่างอาวุธ
ดั่งเล็บครุฑ ข่มเหง น่าเกรงขาม
ทั้งใกล้ไกล มีดใช้ ได้ทุกยาม
มิครั่นคร้าม ศัตรู คู่ชิงชัย
พิชัยสงคราม จามจีน อาจารย์สอน
ศิษย์บ้าบอ ย่อหย่อน เป็นไหนไหน
มิใคร่เรียน ตำรา มิว่าอะไร
วันวันไซร้ ติดตาม แต่สามก๊ก
สอนพิชัย ซุ่นจื่อ มันบื้อหลับ
พอเปลี่ยนกลับ สามก๊ก หายคอตก
พอพูดตรง ขงจื๊อ สัปหงก
พอหยิบยก สามก๊ก ยกหัวฟัง
พูดพระธรรม คัมภีร์เต๋า ไม่เข้าหัว
แกล้งล้มตัว หัวปวด ปิดหูมั่ง
พูดตะบอย ร้อยอย่าง ช่างน่าชัง
จะกระทั่ง อาจารย์ ท่านอ่อนใจ
บ่นกระปอด ออดอ้อน ทำฉอเลาะ
เรียนสามก๊ก กันเนาะ นะครูใหญ่
ตามใจสอน สามก๊ก ให้ศิษย์ไป
ทั้งตำรา จัดให้ ได้ร่ำเรียน
ฉบับพระคลัง นั่งอ่าน จนชาญเชี่ยว
ฉบับยาขอบ ชอบจริงเจียว ช่างแต่งเขียน
ฉบับคน ขายชาติ อ่านจนเอียน
ฉบับเต็ม แนบเนียน เซียนวิเคราะห์
ทั้งมังก้า สามก๊ก หกสิบเล่ม
รึจะสู้ หมูเค็ม ขายหัวเราะ
ฉบับนายทุน หม่อมคึกฤทธิ์ ประดิษฐ์เพราะ
ไม่แหยะเหยาะ อ่านทุกเล่ม อย่างเต็มใจ
.........................................................
เวลาล่วงเลย
เจ้าศิษย์เอ๋ย เคยเด็ก ก็เป็นใหญ่
งานใด ใหญ่น้อย คอยช่วงใช้
แต่ข้างใน อยากใหญ่ ในดินแดน
เบื่อเอ๋ย เบื่อแล้ว แบบนี้
หน้าที่ น่าเบื่อ เหลือแสน
บ่นมั่ง ดังค่อย เป็นต่อยแตน
ในอก อัดแน่น แค้นใจ
......................................
วันหนึ่ง
อาจารย์เรียก สุพัต มานั่งใกล้
ข้ามี ธุระ จะวานใช้
จึงบอกเล่า กล่าวไป ให้ศิษย์ฟัง
(โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ)
จากคุณ :
ย.ยิ้มแย้ม
- [
10 ก.ย. 49 03:26:26
]