ความคิดเห็นที่ 1 และเบื้องหน้าของเราในตอนนี้       วิหารพระอาทิตย์ส่องประกายเจิดจ้าด้วยความงดงามอย่างน่าพิศวง      สิ่งภาคภูมิใจอันโดดเด่นของชาวซู-เวนดิ     เหมือนกับวิหารของพระเจ้าโซโลมอนหรือไม่ก็วิหารของพระเจ้าเฮรัดที่มีต่อชาวยิว         ความสมบูรณ์และความชำนาญจากแรงงานที่ผ่านมาหลายชั่วอายุคนระดมใส่ให้กับสถานที่อันน่ามหัศจรรย์แห่งนี้       ซึ่งมันเพิ่งจะเสร็จสมบูรณ์ภายในห้าสิบปีที่ผ่านมานี่เอง        ไม่มีอะไรเหลือให้ชาวเมืองได้สร้างเพิ่มเติมอีกแล้ว        และผลของมันก็เป็นที่น่าสรรเสริญในความมานะพยายาม        ไม่ต้องไปพูดถึงขนาดของมัน---เพราะมีวิหารที่ใหญ่กว่านี้หลายแห่งในโลก---เป็นเพราะสัดส่วนอันสมบูรณ์       ความสวยงามและคุณค่าของวัสดุที่นำมาใช้และความมหัศจรรย์ของฝีมือก่อสร้าง        ตัววิหาร(ตั้งอยู่บนสวนมีเนื้อที่แปดเอเคอร์บนยอดเขา   ห้อมล้อมด้วยอาคารที่พักของพวกพระ)สร้างด้วยรูปทรงของดอกทานตะวัน     มียอดโดมอยู่ตรงกึ่งกลางจากตรงนั้นมีรัศมีแผ่ออกมาเป็นรูปกลีบดอกไม้สิบสองกลีบ       แต่ละกลีบแทนเดือนสิบสองเดือนใช้เป็นที่เก็บรูปปั้นเพื่อเป็นที่ระลึกถึงบุคคลผู้มีชื่อเสียงที่ล่วงลับไปแล้ว        ความกว้างของรัศมีเบื้องใต้โดมกว้างสามร้อยฟุต       ตัวโดมสูงสี่ร้อยฟุต      ความยาวของรัศมีหนึ่งร้อยห้าสิบฟุตความสูงของหลังคาของมันสามร้อยฟุต      ดังนั้นพวกมันจึงวิ่งเข้าหาศูนย์กลางของตัวโดมเหมือนกับกลีบของดอกทานตะวันวิ่งเข้าหาใจกลางของกลีบดอกที่นูนเด่นขึ้นมา        ฉะนั้นระยะที่แน่นอนจากกึ่งกลางของแท่นบูชาไปยังปลายสุดของรัศมีของกลีบดอกแต่ละดอกจึงเท่ากับสามร้อยฟุต     หรือเท่ากับหกร้อยฟุตจากปลายรัศมีของกลีบดอกหนึ่งไปยังปลายสุดของอีกกลีบดอกหนึ่งที่อยู่ตรงกันข้าม ตัววิหารสร้างจากหินอ่อนสีขาวบริสุทธิ์ขัดมัน       จึงดูโดดเด่นอย่างน่าพิศวงตัดกับหินแกรนิตสีแดงของสถิรเดชนคร        ส่องแสงแวววาวเหมือนกับมงกุฎบนพระนลาฎของเทพีแห่งสายัณห์        พื้นผิวภายนอกของตัวโดมและกลีบดอกทั้งสิบสองปิดด้วยแผ่นทองคำจนทั่ว     และจากจุดสูงสุดของกลีบดอกแต่ละกลีบนี้เป็นรัศมีสีทองชูช่อตระหง่านและสยายปีกไปจนสุดรูปร่างเหมือนกับว่ามันจะทะยานขึ้นไปสู่อวกาศ         ข้าพเจ้าต้องทิ้งตรงนี้ไว้ให้ผู้ที่เข้ามาอ่านจินตนาการถึงความงามอันหาที่เปรียบมิได้ของหลังคาสีทองเหลืองอร่ามส่องประกายวูบวาบยามเมื่อต้องแสงอาทิตย์---วูบวาบเหมือนเปลวไฟนับพันลุกอยู่บนยอดเขาหินอ่อน---ร้อนแรงจนกระทั่งแสงสะท้อนของมันมองเห็นได้อย่างเด่นชัดจากยอดเขาที่อยู่ห่างออกไปร้อยกว่าไมล์ เป็นภาพที่น่าพิศวง---ดอกไม้สีทองดอกนี้ชูช่อขึ้นเหนือกำแพงหินอ่อนเยือกเย็นสีขาว       และข้าพเจ้าสงสัยว่ายังมีที่อื่นอีกไหมในโลก         และสิ่งที่ทำให้ทั้งหมดนี้งดงามขึ้นไปอีกคือล้อมรอบกำแพงหินอ่อนของวิหารเป็นระยะทางหนึ่งร้อยห้าสิบฟุตเป็นแนวต้นทานตะวันพันธุ์พื้นเมือง      ซึ่งเมื่อเราได้เห็นเป็นครั้งแรกพวกมันรวมตัวกันเป็นผืนเดียวด้วยดอกที่กำลังเบ่งบานเต็มที่ ทางเข้าหลักของสถานที่อันน่ามหัศจรรย์แห่งนี้อยู่ทางตอนเหนือสุดระหว่างรัศมีกลีบดอก       และปกป้องชั้นแรกด้วยประตูสัมฤทธิ์เหมือนปกติ       จากนั้นเป็นประตูทำจากหินอ่อนแผ่นเดียวแกะสลักอย่างสวยงามเป็นลวดลายเชิงเปรียบเทียบหุ้มด้วยทอง         เมื่อผ่านประตูนี้เข้ามามีแค่เพียงความหนาของกำแพงหนาประมาณยี่สิบห้าฟุต(ชาวซู-เวนดิสร้างแบบนี้เสมอ)        และกำแพงส่วนอื่น ๆ ก็เป็นหินอ่อนสีขาวเช่นเดียวกัน       ใช้เพื่อปกปิดไม่ให้เห็นช่องว่างของผิวชั้นในของกำแพง      แล้วท่านก็เข้ามาอยู่ในห้องโถงรูปวงกลมภายใต้โดมยักษ์        เข้าไปยังแท่นบูชาตรงกึ่งกลางท่านจะได้เห็นภาพสวยงามเท่าที่จินตนาการของมนุษย์จะสร้างสรรค์มันขึ้นมาได้       ท่านมาอยู่ตรงกึ่งกลางของสถานที่ศักดิ์สิทธิ์       และเหนือตัวท่านขึ้นไปเป็นโดมหินอ่อนมหึมาสีขาว (พื้นผิวภายในก็เช่นเดียวกับภายนอกเป็นหินอ่อนขัดมันตลอด)      เป็นรูปโค้งงดงามอ่อนช้อยมีบางอย่างคล้ายกับมหาวิหารเซ็นต์พอลที่กรุงลอนดอน      เพียงแต่เหลี่ยมมุมที่น้อยกว่าและสิ่งที่ดูคล้ายปล่องเปิดอยู่ตรงส่วนยอดสุดปล่อยลำแสงเจิดจ้าส่องลงมาสู่แท่นบูชาทองคำ        ทางด้านตะวันออกและตะวันตกมีแท่นบูชาอีกแต่ละแห่งพร้อมกับลำแสงส่องผ่านบรรยากาศอันคลุมเครือลงสู่กลางแท่นบูชา        ตลอดทุกทิศทาง “ สีขาว   แปลกประหลาด   น่าพิศวง” เหมือนกับลำแสงส่องมาทั่วลาน      แต่ละลำเป็นลำแสงเดี่ยวเพื่อให้ความสว่างแก่ความเงียบสงบอันน่ายำเกรงและมืดมัวเพื่อเผยให้เห็นอนุสาวรีย์ของผู้วายชนม์ เอาชนะเหนือภาพอันชวนให้ขนลุก       ความสวยงามอย่างมากมายที่ทำให้ประสาทผวาเหมือนกับการถูกชำเลืองมองจากดวงตาอันงดงาม        ท่านหันกลับมาที่แท่นบูชาทองคำตรงกลาง      ภายในมีสิ่งที่ตอนนี้ท่านยังมองไม่เห็น      มีเปลวไฟสีซีดลุกอยู่อย่างสม่ำเสมอมีควันสีน้ำเงินจาง ๆ ม้วนตัวปกคลุมอยู่ข้างบน         มันคือหินอ่อนหุ้มด้วยทองคำบริสุทธิ์มีรูปร่างเป็นวงกลมคล้ายพระอาทิตย์สูงสี่ฟุตและมีเส้นรอบวงสามสิบหกฟุต          นี่คือฐานของแท่นบูชามีกลีบดอกสิบสองกลีบตีขึ้นรูปด้วยทองคำ      เป็นตัวแทนกลางวันและกลางคืนช่วงละหนึ่งชั่วโมง       กลีบดอกพวกนี้ห่อหุ้มประชิดกับแท่นบูชาเหมือนกับกลีบของดอกบัวหุบปิดเกสรสีเหลืองของมันเอาไว้ในเวลาที่มีพายุ        แต่เมื่อแสงอาทิตย์ยามเที่ยงวันพุ่งผ่านปล่องในโดมลงมาและส่องแสงอยู่บนดอกไม้ทอง      กลีบดอกเผยตัวออกให้เห็นสิ่งลึกลับที่ซ่อนอยู่       และหุบปิดอีกครั้งเมื่อแสงผ่านไปแล้ว ไม่ใช่มีเพียงแค่นี้        ยืนอยู่เป็นรูปครึ่งวงกลมด้วยระยะห่างเท่า ๆ กันจากด้านเหนือไปทางด้านใต้ของสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้มีนางฟ้าทองคำสิบนางยืนอยู่        หรือผู้หญิงมีปีกรูปทรงงดงามพร้อมเครื่องแต่งกายสวยงาม       นางฟ้าพวกนี้มีรูปร่างใหญ่กว่ามนุษย์จริงเล็กน้อยยืนค้อมหัวด้วยท่าทีน่าเคารพใบหน้าของพวกนางถูกเงาของปีกบังอยู่และดูมีสง่างดงามอย่างที่สุด มีสิ่งหนึ่งที่น่าจะกล่าวถึงในรายละเอียดของแท่นบูชานี้         คือพื้นทางด้านตะวันออกของแท่นบูชาไม่ได้เป็นหินอ่อนบริสุทธิ์สีขาวเหมือนกับส่วนอื่น ๆ ของอาคารแห่งนี้        แต่เป็นแผ่นทองเหลืองและแท่นบูชาอีกสองแท่นก็เหมือนกัน แท่นบูชาทางด้านตะวันออกและตะวันตกมีรูปทรงเป็นครึ่งวงกลมและตั้งอยู่ชิดกับกำแพงอาคาร      มีความสวยงามไม่ด้อยไปกว่าและไม่ได้ถูกห่อหุ้มด้วยกลีบดอกทองคำ       พวกมันทำจากทองด้วยเช่นเดียวกันมีไฟศักดิ์สิทธิ์ลุกไหม้อยู่เบื้องบน        และมีรูปนางฟ้าทองคำยืนอยู่ในแต่ละข้าง        มีลำแสงสีทองขนาดใหญ่สาดส่องอยู่ที่กำแพงทางด้านหลัง       แต่ส่วนที่น่าจะเป็นลำแสงที่สามหรือกึ่งกลางกลับเป็นช่องบนกำแพง        ด้านนอกกว้างแต่ด้านในแคบเหมือนกับช่องยิงในกำแพงป้อมกลับด้าน        ช่องแสงทางด้านตะวันออกส่องแสงอาทิตย์แรกขึ้นผ่านข้ามวงกลมไปสัมผัสกลับกลีบดอกไม้ทองคำที่หุบอยู่จนไปกระทบกับแท่นบูชาทางด้านตะวันตก        และเป็นเช่นเดียวกันเมื่อถึงยามราตรีลำแสงสุดท้ายเมื่อพระอาทิตย์ตกดินส่องแสงอยู่ชั่วครู่บนแท่นบูชาฝั่งตะวันออกก่อนที่จะจางหายไปสู่ความมืดมิด       เป็นการให้สัญญาของยามเช้าในตอนเย็นและสัญญาของยามเย็นในตอนเช้า ยกเว้นแท่นบูชาทั้งสามและนางฟ้าที่ห้อมล้อมอยู่        พื้นที่ทั้งหมดภายใต้โดมใหญ่สีขาวว่างเปล่าและไม่มีเครื่องตกแต่ง---สภาพแวดล้อมยิ่งเพิ่มงดงามมากยิ่งขึ้นให้กับข้าพเจ้าอย่างน่าประหลาด จากคุณ : Sv - [ 11 ก.ย. 49 21:03:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทั้งหมดนี้เป็นรายละเอียดอย่างสั้น ๆ ของสิ่งก่อสร้างอันมหัศจรรย์และสวยงามแห่งนี้      สิ่งอันเป็นความภาคภูมิใจ       สำหรับตัวข้าพเจ้าความชื่นชมเพิ่มทวียิ่งขึ้นจากความเรียบง่ายอย่างสมบูรณ์แบบของมัน        ข้าพเจ้าปรารถนาเพียงแค่มีอำนาจที่จะตัดสิน       แต่ข้าพเจ้าไม่มีจึงไม่มีประโยชน์อันใดที่จะพูดให้มากไปกว่านี้          แต่เมื่อข้าพเจ้าเปรียบเทียบสิ่งก่อสร้างอันยิ่งใหญ่ของอัจฉริยะแห่งนี้กับอาคารบางแห่งที่เสริมแต่งอย่างฉูดฉาดและประดับด้วยโลหะแวววับที่ก่อสร้างกันขึ้นมาในภายหลังนี้โดยสถาปนิกที่ออกแบบโบสถ์วิหารชาวยุโรป       ข้าพเจ้ารู้สึกว่าแม้แต่ช่างศิลปะชั้นสูงสมควรอย่างยิ่งที่จะมาเรียนรู้ผลงานชิ้นเอกของชาวซู-เวนดิ         ข้าพเจ้าเพียงแค่กล่าวว่าถ้อยคำผุดขึ้นมาสู่ริมฝีปากในทันทีที่สายตาของข้าพเจ้าเริ่มคุ้นเคยกับแสงอันมืดมัวของสิ่งก่อสร้างอันงดงามแห่งนี้        ในความขาวกระจ่างและส่วนโค้งอันสวยงามสมบูรณ์แบบและน่าหวาดหวั่นของเทพธิดาเหล่านั้นที่โผล่ขึ้นมาสู่สายตาทีละอย่าง    “แม้แต่สุนัขก็ยังเกิดศรัทธาขึ้นได้ที่นี่”       ออกจะกล่าวสามหาวไปหน่อย       แต่บางทีมันอาจจะสื่อความหมายได้ดีกว่าถ้อยคำที่เรียงร้อยอย่างสละสลวย ที่หน้าประตูวิหารคณะของเราถูกรับตัวโดยทหารซึ่งรับคำสั่งจากพวกพระ     พวกเขาพาเราไปยังห้องหนึ่งที่อยู่ภายใต้ลำแสงของกลีบดอกไม้อย่างที่พวกพระเรียกกัน        และทิ้งพวกเราไว้อย่างน้อยครึ่งชั่วโมง        ที่นี่พวกเราปรึกษาหารือกันและรู้สึกว่าชีวิตพวกเราตกอยู่ในอันตรายอย่างร้ายแรง      ตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าถ้ามีความพยายามจะทำร้ายพวกเราก็จะขายชีวิตอย่างคุ้มค่า---อัมสโลโปกาสประกาศว่าเขามุ่งมั่นที่จะสังหารอากอนหัวหน้าพระ      โดยจะผ่าหัวให้แบะด้วยขวานอินโกสีกาส      จากตรงที่พวกเรายืนอยู่เรารู้สึกได้ถึงผู้คนจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาในวิหาร     เห็นได้อย่างชัดเจนคาดกันว่าจะมีเรื่องพิเศษเกิดขึ้น        และข้าพเจ้าก็ช่วยไม่ได้ที่กลัวว่าพวกเราจะเป็นส่วนในเรื่องนั้น        และตรงนี้ข้าพเจ้าขออธิบายว่าทุก ๆ วัน      เมื่อแสงอาทิตย์ส่องลงบนกึ่งกลางของแท่นบูชา      เสียงแตรดังขึ้นจะมีการเผาบูชายัญสังเวยแก่สุริยะเทพ       โดยปกติแล้วจะประกอบด้วยซากแกะหรือวัวและบางครั้งก็เป็นผลไม้หรือข้าวโพด       พิธีกรรมนี้จะเริ่มตอนเที่ยงวัน      แต่แน่นอนว่าไม่ตรงตามนั้นเสมอไป       โดยที่เมืองซู-เวนดีสอยู่ไม่ไกลจากเส้นศูนย์สูตร---อยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลพอสมควร---เที่ยงวันและแสงอาทิตย์ส่องลงบนแท่นบูชาโดยทั่วไปจะพร้อมกัน       วันนี้พิธีบูชายัญจะเริ่มที่เวลาประมาณแปดนาทีหลังเที่ยง ประมาณตอนเที่ยงพระปรากฏกายขึ้นแล้วให้สัญญาณ       นายทหารยามทำท่าให้เรารู้ว่าต้องเดินไปข้างหน้า       พวกเราทำตามนั้นด้วยท่าทีที่เป็นสง่าอย่างที่สุดเท่าที่จะทำได้ยกเว้นอัลฟองเซ      ฟันที่ควบคุมไม่ได้ของเขาเริ่มกระทบกัน       ไม่กี่วินาทีต่อมาพวกเราออกมาจากห้องและมองเห็นใบหน้ามนุษย์จำนวนมากมายเหยียดยาวออกไปจนสุดพื้นที่ของวงกลมใหญ่         ทั้งหมดอยู่ในอาการตึงเครียดที่จะได้เห็นคนแปลกหน้าลึกลับผู้กระทำการดูหมิ่นสิ่งเคารพสักการะสักเพียงแวบหนึ่ง      คนแปลกหน้าพวกแรก     ขณะที่พวกเราโผล่ออกมามีเสียงพึมพัมจากฝูงชนจำนวนมากมายสะท้อนก้องอยู่ภายใต้โดมมหึมา         และเราได้เห็นสีแดงจากความตื่นเต้นฉาบอยู่บนใบหน้านับพันเหมือนกับแสงสีชมพูไล้ไปบนหมู่เมฆอันซีดเซียว       มันช่างดูน่าแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก        เราเดินผ่านไปท่ามกลางฝูงชนที่เปิดเป็นช่องจนเรามายืนอยู่บนพื้นแผ่นทองเหลืองทางด้านตะวันออกของแท่นบูชาตรงกึ่งกลางและอยู่เบื้องหน้ามันพอดี         พื้นที่สามสิบฟุตรอบนางฟ้าปีกทองมีเชือกล้อมเอาไว้ฝูงชนยืนอยู่นอกเขตเชือก       ภายในพวกพระในชุดเสื้อคลุมขาวมีสายรัดทองยืนอยู่เป็นวงกลมถือแตรยาวทองคำอยู่ในมือ      และผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเราพอดีคือสหายของเราอากอนหัวหน้าพระสวมหมวกทรงประหลาดอยู่บนหัว          เขาเป็นเพียงผู้เดียวที่สวมหมวกท่ามกลางฝูงชนอันมากมาย        เรามายืนอยู่บนแผ่นทองเหลืองบนพื้นที่ว่างไม่รู้เลยว่ามีอะไรเตรียมไว้ให้พวกเราอยู่ข้างล่าง         แต่ข้าพเจ้าสังเกตว่ามีเสียงฟู่แปลกประหลาดขึ้นมาจากพื้นแต่ข้าพเจ้าไม่รู้ว่ามันคืออะไร        จากนั้นทุกสิ่งสงบนิ่งข้าพเจ้ามองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าสองนางพญา     พระนางไนเรพธาและพระนางโซราอีสประทับอยู่ด้วยหรือไม่     แต่ไม่พบเห็นทั้งสองพระนาง         ทางด้านขวาของเราถูกกันเอาไว้เป็นที่ว่างข้าพเจ้าเดาว่าจัดเอาไว้สำหรับพระนาง พวกเรารอคอย        และในไม่ช้าเสียงแตรจากที่ไกล ๆ ดังขึ้น       ปรากฏว่าอยู่สูงขึ้นไปภายใต้โดม         จากนั้นมีเสียงอื้ออึงดังขึ้นในหมู่ฝูงชน        จากช่องทางเดินไกลออกไปที่นำมาสู่พื้นที่ว่างทางด้านขวามือของเรา      เราเห็นสองนางพญาเสด็จพระราชดำเนินเคียงคู่กันมา       เบื้องหลังสองนางพญาเป็นพวกข้าราชสำนักระดับสูง         ท่ามกลางหมู่ข้าราชสำนักข้าพเจ้าจำได้ว่าเป็นนายทหารเอกนาสตา       และเบื้องหลังพวกเขาเป็นทหารรักษาพระองค์ห้าสิบคน       พวกหลังนี้ข้าพเจ้าดีใจมากที่ได้เห็น        ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงและเข้าประจำที่       สองนางพญาอยู่เบื้องหน้า      พวกข้าราชสำนักอยู่ทางด้านซ้ายและขวา       และทหารรักษาพระองค์ยืนเป็นสองแถวรูปครึ่งวงกลมอยู่ด้านหลัง จากนั้นมีความเงียบเกิดขึ้นอีกครั้ง       พระนางไนเรพธาเงยพระพักตร์ขึ้นแล้วมองตาข้าพเจ้า         ข้าพเจ้ารู้สึกว่ามีความหมายบางอย่างในการมองของพระนาง       ข้าพเจ้ามองดูอย่างละเอียด        จากสายตาของข้าพเจ้านำลงไปสู่พื้นทองเหลืองแล้วนำไปสู่ขอบนอกของพื้นที่เรายืนอยู่        จากนั้นส่ายพระเศียรเล็กน้อยแทบจะมองไม่เห็นไปทางด้านข้าง        ข้าพเจ้าไม่เข้าใจความหมายพระนางทำซ้ำอีกครั้ง        ข้าพเจ้าจึงเดาว่าพระนางต้องการให้พวกเราออกไปจากพื้นทองเหลือง      ชำเลืองมองมาอีกครั้งข้าพเจ้าแน่ใจแล้ว---มีอันตรายจากการยืนอยู่บนพื้น      เซอร์เฮนรี่ยืนอยู่ข้างข้าพเจ้า       อัมสโลโปกาสอยู่อีกด้านหนึ่ง       ข้าพเจ้าทอดสายตามองตรงไปเบื้องหน้ากระซิบบอกพวกเขาด้วยภาษาซูลูก่อนแล้วจึงเป็นภาษาอังกฤษ       ถอยตัวอย่างช้า ๆ ทีละนิ้วจนกระทั่งฝ่าเท้าของเราครึ่งหนึ่งมาวางอยู่บนพื้นหินอ่อนตรงจุดสิ้นสุดของพื้นทองเหลือง       เซอร์เฮนรี่กระซิบบอกกัปตันกู๊ดและอัลฟองเซ        อย่างช้า ๆ และช้ามากเราถอยหลังมา        ช้าจนไม่มีใครทันสังเกตเห็นยกเว้นพระนางไนเรพธาและพระนางโซราอีส        จากนั้นข้าพเจ้าชำเลืองมองไปที่พระนางไนเรพธาอีกครั้งหนึ่ง        และเห็นว่าพระนางก้มพระเศียรเล็กน้อยแทบจะมองไม่เห็นยืนยันว่าถูกต้องแล้ว        ตลอดช่วงเวลานั้นสายตาของอากอนจับจ้องอยู่ที่แท่นบูชาเบื้องหน้าเห็นได้ว่าเขากำลังปลาบปลึ้มอยู่กับการใช้สมาธิ         ส่วนตัวข้าพเจ้าจ้องตาอยู่ที่แผ่นหลังเล็ก ๆ ของเขาด้วยความปิติยินดีอีกอย่างหนึ่ง         ในทันใดเขาเหวี่ยงมือยาวเหยียดขึ้นพร้อมกับท่องคำสวดด้วยท่าทางขึงขัง       เพื่อความสะดวกข้าพเจ้าขอเอาคำแปลหยาบ ๆ มาลงไว้ให้ตรงนี้      ซึ่งในตอนนั้นแน่นอนว่าข้าพเจ้าไม่เข้าใจความหมาย         เป็นถ้อยคำวิงวอนแด่สุริยะเทพมีข้อความดังต่อไปนี้ จากคุณ : Sv - [ 11 ก.ย. 49 21:05:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผืนแผ่นดินและท้องน้ำเคยเงียบสงบมาแต่กาลก่อน แต่ความเงียบสงบถูกละเลงเลือดบนผืนน้ำเหมือนรังนก ความเงียบสงบหลับใหลอยู่ภายใต้อ้อมกอดของความมืดมิดเช่นเดียวกัน มีเพียงในอวกาศอันยิ่งใหญ่เหนือขึ้นไปดวงดาวสนทนากับดวงดาว ผืนแผ่นดินมืดมัวและเปียกชุ่มด้วยน้ำตาจากแรงปรารถนาของเธอ ดวงดาวห้อมล้อมและปลอบโยนเธอในยามราตรีแต่เธอก็ยังไม่มีความสุข เธอนอนถูกปกคลุมไว้ด้วยหมอกเหมือนกับซากศพถูกห่อไว้ด้วยผ้าคลุมศพ เหยียดมือขาวซีดของเธอไปทางตะวันออก ดูซิ !   ไกลออกไปทางตะวันออกมีเงาของแสงสว่าง ผืนพสุธาเดือดพล่านชันกายของเธอขึ้น    เธอมองผ่านร่องนิ้วมือของเธอออกไป ทันใดนางฟ้าผู้ทรงอิทธิฤทธิ์โบยบินมาจากสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์   โอ พระอาทิตย์ พวกนางระดมยิงดาบอันร้อนแรงด้วยไฟเข้าใส่ความมืดมิดและไล่ต้อนให้ถดถอยไป พวกนางโผบินสู่ท้องฟ้ากลบแสงดาวอันซีดเซียวออกไปจากที่ประจำ พวกนางเก็บกวาดดวงดาวที่ไม่แน่นอนกลับไปสู่อุทรของราตรี พวกนางทำให้ดวงจันทร์ซีดเผือดลงเหมือนใบหน้าของคนตาย และจงดู !   รัศมีอันรุ่งโรจน์ปรากฏแล้ว   โอ  สุริยะเทพ โอ  เทพผู้งดงามยิ่ง    เทพผู้ใช้ไฟเป็นอาภรณ์ ท้องฟ้ากว้างเป็นเส้นทางเดินของท่านท่องไปโดยรถศึก โลกเป็นดังเจ้าสาวของท่าน    ท่านสวมกอดเธอ  เธอมอบลูกหลานให้ ท่านโปรดปรานเธอ    เธอให้ลูกหลานเพิ่มอีกมากมาย ท่านเป็นบิดาของสิ่งทั้งปวงเป็นผู้ให้ชีวิต  โอ สุริยะเทพ ทารกน้อยเหยียดแขนของพวกเขาออกไปและเติบโตภายใต้แสงสว่างของท่าน คนชราคืบคลานไปข้างหน้าหวนรำลึกถึงความแข็งแกร่ง มีเพียงผู้ที่ตายแล้วจึงลืมท่านเสียได้  โอ สุริยะเทพ ยามเมื่อท่านพิโรธท่านหลบหน้าไปเสีย เอาเงาม่านหนาทึบมาห่อหุ้มกายไว้ โลกเย็นเฉียบโดยทันทีสรวงสวรรค์พลันตื่นตระหนก พวกเขาอกสั่นขวัญแขวนมีแต่เสียงอสุนีบาตฟาดกระหน่ำ พวกเขาร้องไห้คร่ำครวญน้ำตาทะลักออกมาดังสายฝน พวกเขาทอดถอนใจเสียงจากลมพายุร้ายคือเสียงถอนหายใจของพวกเขา ดอกไม้แห้งตายไปพืชพันธุ์ในท้องทุ่งพากันเหี่ยวเฉาซีดเซียว คนชราและทารกน้อยต่างพากันไปสู่จุดจบ เมื่อท่านเอาแสงสว่างกลับคืนไป   โอ  สุริยะเทพ บอกซิว่าท่านเป็นอะไรไป  โอ ท่านผู้งดงามไม่มีผู้ใดเทียบ ใครเอาท่านไปไว้เบื้องสูง   โอ ผู้ที่หวั่นเกรงรัศมีอันแรงกล้าของท่านหรือ ? ท่านมีกำเนิดเมื่อใดและวาระสุดท้ายของท่านคือวันใด ? ท่านคืออาภรณ์ของชีวิต ไม่มีผู้ใดยกท่านไปไว้เบื้องสูงเพราะท่านเป็นผู้ให้กำเนิด ท่านจงอย่าดับสิ้นไปเมื่อลูกหลานของท่านลืมเลือนไป ท่านต้องไม่ถึงวาระสุดท้ายเพราะเวลาเป็นนิรันดร์ ท่านสถิตอยู่เบื้องสูงในวิมานทองนานนับศตวรรษ โอ  บิดาแห่งชีวิต !   โอ  ผู้ขับไล่ความมืดมิด  สุริยะเทพ ! เขาจบบทสวดอันขึงขังนี้ลง      ซึ่งดูเหมือนว่ามันจะแย่พอเพียงแล้วจากการถอดความของข้าพเจ้า      ทั้งที่ต้นฉบับงดงามและน่าประทับใจ        หลังจากหยุดพักสักครู่เขาเงยหน้าขึ้นไปยังปล่องลาดเอียงที่เปิดเข้ามาภายในโดมแล้วกล่าวว่า--- โอ  สุริยะเทพจงลงมาประทับยังแท่นบูชาของท่านเถิด ! ขณะที่เขากล่าวนั้นสิ่งมหัศจรรย์และสวยงามพลันบังเกิดขึ้น        จากเบื้องบนลำแสงเจิดจ้างดงามพุ่งผ่านตัดความมืดมนลงมาเหมือนกับเป็นแท่งดาบอัคนี       ครอบคลุมกลีบดอกไม้ที่หุบอยู่แล้วเลื่อนไหลลงไปตามด้านข้างสีทองของมัน        และในทันใดกลีบรัศมีของดอกไม้ก็เปิดออกราวกับว่าอยู่ภายใต้อำนาจของลำแสง        มันเปิดออกอย่างช้า ๆ และเมื่อกลีบดอกอันใหญ่โตเปิดกว้างออกไปเผยให้เห็นแท่นบูชาทองคำมีไฟจุดอยู่อย่างไม่มีวันดับ       พวกพระเป่าแตรเสียงดังอึกทึก       และฝูงชนทั้งหมดส่งเสียงตะโกนคำสรรเสริญก้องกระทบกับหลังคาของโดมสะท้อนไปตามกำแพงหินอ่อน         ตอนนี้ดอกไม้แท่นบูชาเปิดออกแสงอาทิตย์ส่องลงมาอย่างเต็มที่บนเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์แล้วสยบมันลงไป       มันส่ายโยกเยกไปมาจมหายไปในช่องที่มันโผล่ขึ้นมา       ขณะที่ไฟศักดิ์สิทธิ์จมหายไปเสียงนิ่มนวลจากแตรดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง         อีกครั้งหนึ่งพระผู้เฒ่าชูมือขึ้นแล้วส่งเสียงดังออกมา เราขอมอบสิ่งสังเวยแก่ท่าน  โอ สุริยะเทพ ! จากคุณ : Sv - [ 11 ก.ย. 49 21:07:13 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อีกครั้งหนึ่งที่ข้าพเจ้าเห็นพระเนตรของนางพญาไนเรพธาจับจ้องอยู่ที่พื้นทองเหลือง “ระวัง”    ข้าพเจ้าร้องเสียงดัง     ขณะที่ข้าพเจ้าร้องขึ้นข้าพเจ้าเห็นอากอนโน้มตัวไปข้างหน้าแล้วสัมผัสกับบางอย่างบนแท่นบูชา       ขณะที่เขาทำอย่างนั้นใบหน้าสีขาวจำนวนมากมายที่ห้อมล้อมเราอยู่เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วกลับเป็นสีขาวอีกครั้งหนึ่ง        เสียงหายใจหนักหน่วงดังขึ้นมาเหมือนกับว่าเป็นเสียงถอนหายใจเดียวกัน        พระนางไนเรพธาเอนพระวรกายมาข้างหน้าและเคลื่อนไหวโดยไม่ได้ตั้งใจใช้พระหัตถ์ปิดพระเนตรเอาไว้       พระนางโซราอีสหันไปกระซิบกับนายทหารรักษาพระองค์       และทันใดพร้อมกับเสียงฉุดลากพื้นทองเหลืองเลื่อนไปจากเท้าของเรา       และตรงที่มันเคยอยู่ในทันทีนั้นเผยให้เห็นปล่องหินอ่อนราบเรียบสุดปลายปล่องเป็นเตาไฟอันร้อนแรงร้ายกาจใต้แท่นบูชา       มีขนาดใหญ่และร้อนแรงพอที่จะเผาไหม้ท้ายของเรือรบได้ พวกเรากระโจนถอยหลังพร้อมกับส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ        ทุกคนนอกเสียจากอัลฟองเซคนเคราะห์ร้ายซึ่งเป็นอัมพาตไปเพราะความกลัว       เกือบจะตกลงไปสู่เตาไฟนรกที่เตรียมไว้ให้พวกเรา       ถ้าไม่เป็นเพราะเซอร์เฮนรี่คว้าตัวเขาเอาไว้ด้วยแขนอันแข็งแกร่งแล้วลากตัวเขาขึ้นมาได้ก่อนที่ร่างจะลับหายไป ในทันทีมีเสียงร้องเกรียวกราวด้วยความหวาดกลัวอย่างที่สุด       และพวกเราสี่คนหันหลังชนกัน       อัลฟองเซหลบอยู่ด้วยความหวาดกลัวข้างในวงล้อมเล็ก ๆ ของเราพยายามใช้ขาของพวกเราเป็นที่กำบัง        พวกเราทุกคนมีปืนลูกโม่---เพราะเรามีมารยาทพอที่จะไม่ถืออาวุธมาด้วยโดยทิ้งปืนยาวเอาไว้ที่พระราชวัง       แน่นอนว่าคนพวกนี้ไม่รู้จักปืนลูกโม่       อัมสโลโปกาสก็เช่นเดียวกันมีขวานอยู่ในมือโดยที่ไม่ได้มีความพยายามจะปลดเอาไปจากเขา       ตอนนี้เขากวัดแกว่งมันอยู่เหนือหัวกู่ร้องเพลงรบของซูลูดังกึกก้องสะท้อนไปตามกำแพงหินอ่อนเป็นท่วงทำนองท้าทาย          วินาทีต่อมาพวกพระที่งุนงงกับเหยื่อของพวกเขาพากันชักดาบออกมาจากภายใต้ชุดเสื้อคลุมขาวกระโจนเข้ามาหาพวกเราเหมือนกับหมาล่าเนื้อเข้าขย้ำกวางที่กำลังจนตรอก        ข้าพเจ้าเห็นว่าอันตรายร้ายแรงกำลังเกิดขึ้นพวกเราต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่การสูญเสียจะเกิดขึ้น        ขณะเดียวกันชายคนแรกกระโจนเข้ามาหา---เป็นชายร่างสูงใหญ่มาก---ข้าพเจ้าส่งลูกกระสุนจากปืนลูกโม่ขนาดหนักเข้าใส่       เขาล้มลงตรงปากปล่องแล้วไถลลงไปพร้อมกับส่งเสียงร้องอย่างเสียสติสู่เตาไฟนรกที่เตรียมไว้สำหรับพวกเรา ไม่ว่าจะเป็นเพราะเสียงร้องของเขาหรือว่าเสียงอันน่ากลัวและผลจากการยิงของปืนข้าพเจ้าไม่รู้แน่         แต่พวกพระคนอื่น ๆ หยุดอยู่กับที่เป็นอัมพาตไปด้วยความหวาดกลัว       และก่อนที่พวกเขาจะตั้งสติขึ้นมาอีกครั้งนางพญาโซราอีสออกคำสั่งบางอย่าง        พวกเราพร้อมทั้งสองนางพญาและพวกข้าราชสำนักถูกล้อมไว้โดยกำแพงของคนถืออาวุธ         เพียงครู่เดียวกำแพงก็เรียบร้อยขณะที่พวกพระยังลังเล        และฝูงชนยังงุนงงเหมือนกับฝูงกวางที่ตื่นตระหนกไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดี เสียงร้องครั้งสุดท้ายของพระที่กำลังถูกเผาจางหายไป        ไฟนรกเผาไหม้เขาไปจนหมดสิ้น       ความเงียบปกคลุมไปตลอดสถานที่นั้น จากนั้นหัวหน้าพระอากอนหันกลับมาหน้าของเขาตอนนี้เหมือนกับใบหน้าของปีศาจ    “จงให้การบูชายัญดำเนินต่อไป”      เขาร้องบอกสองนางพญา    “คนแปลกหน้าพวกนี้ได้ทำการดูหมิ่นสิ่งเคารพสักการะยังไม่พออีกหรือ       พวกท่านจะปกป้องคนชั่วร้ายพวกนี้ทำไม ?      สัตว์อันเป็นที่สักการะแด่องค์สุริยะเทพตายไปแล้วไม่ใช่หรือ ?         และพระของสุริยะเทพก็ตายไปแล้วเช่นเดียวกันโดยอาวุธวิเศษของคนแปลกหน้าพวกนี้       ผู้มาเหมือนกับสายลมจากสวรรค์จากที่ใดพวกเราไม่รู้       และพวกเขาเป็นใครเราก็ไม่รู้       ระวังเถอะนางพญาท่านเข้าไปยุ่งกับอำนาจอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้าเบื้องหน้าแท่นบูชาศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์เอง        มีอำนาจที่ยิ่งใหญ่เหนือกว่าอำนาจของท่าน         มีความยุติธรรมเหนือกว่าความยุติธรรมของท่าน       ระวังว่าท่านจะยื่นมือเข้าไปโดยขาดความเคารพ       จงให้การบูชายัญดำเนินต่อไปเถอะนางพญา” จากนั้นนางพญาโซราอีสตอบด้วยน้ำเสียงเรียบสงบ       ซึ่งข้าพเจ้ารู้สึกอยู่เสมอด้วยความสงสัยว่าเป็นการถากถางพวกเขาแต่ก็มีเนื้อหาจริงจัง    “ โอ อากอน  ท่านกล่าวด้วยความปรารถนาของตัวท่านเองและท่านก็พูดจริง        แต่เป็นตัวท่านนั้นเองที่ยื่นมือเข้าไปโดยขาดความเคารพต่อความยุติธรรมของพระเจ้า        ท่านจงพิจารณาดูซิว่าการบูชายัญตอนเที่ยงวันจบสิ้นลงแล้ว       สุริยะเทพรับเอาพระของท่านเป็นเครื่องสังเวย” เป็นความคิดที่แปลกประหลาดมากและฝูงชนก็ปรบมือให้ “ท่านจงพิจารณาดูซิว่าคนพวกนี้เป็นใครกัน ?         พวกเขาเป็นคนแปลกหน้าที่พบอยู่กลางทะเลสาบ       ใครนำพวกเขาไปไว้ที่นั่นหรือ ?      พวกเขาไปอยู่ที่นั่นได้อย่างไร ?       ท่านรู้ได้อย่างไรว่าพวกเขาไม่ใช่ผู้รับใช้ของสุริยะเทพ ?       ท่านต้องการให้เป็นที่รู้กันว่าบ้านเมืองของเราต้อนรับผู้มาเยือนด้วยการโยนพวกเขาเข้าไปในกองไฟอย่างนั้นหรือ ?    ช่างน่าละอาย !    ช่างน่าละอาย !      น้ำใจของเจ้าบ้านคืออะไร ?     ต้อนรับคนแปลกหน้าและหยิบยื่นน้ำใจให้แก่เขา      ช่วยรักษาบาดแผลและหาหมอนให้เขานอนและมอบอาหารให้เขากิน        แต่หมอนของท่านคือเตาไฟและอาหารของท่านคือเปลวไฟอันร้อนแรง      พวกท่านช่างน่าละอายนัก ! พระนางหยุดชั่วขณะเพื่อดูผลจากการพูดที่มีต่อฝูงชน       และเห็นว่าฝูงชนให้ความเห็นพ้องด้วยจึงเปลี่ยนน้ำเสียงจากคำคัดค้านทัดทานเป็นการออกคำสั่ง “หลีกไป”    พระนางส่งพระสุรเสียง    “หลีกทางให้แก่นางพญาและผู้ที่อยู่ในอารักขา” “ถ้าฉันปฎิเสธจะเป็นอย่างไรหรือ  นางพญา ?”    อากอนส่งเสียงออกมาจากไรฟัน “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะให้ทหารองค์รักษ์แหวกทางออกไป”     เป็นคำตอบอย่างทระนง    “แม้ว่าจะเป็นสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์ของท่าน      และซากศพพวกพระของท่าน” ใบหน้าของอากอนเปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความงุนงงและโกรธจัด       เขาเหลียวมองไปที่ฝูงชนราวกับว่าจะถ่ายทอดความรู้สึกและร้องอุทธรณ์แก่พวกเขา       แต่เห็นได้อย่างชัดเจนว่าความเห็นอกเห็นใจของพวกเขาอยู่ที่ฝ่ายตรงกันข้าม        ชาวซู-เวนดิเป็นพวกที่อยากรู้อยากเห็นและเป็นคนมีน้ำใจไมตรี        และมีความรู้สึกว่าเป็นเรื่องเลวทรามอย่างร้ายกาจในการที่พวกเรายิงพวกฮิปโปโปเตมัสที่เป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์        แต่พวกเขาก็ไม่ชอบความคิดที่จะส่งคนแปลกหน้าพวกเดียวที่ได้พบได้เห็นเข้าสู่เตาไฟ      อันเป็นการสิ้นสุดโอกาสที่จะได้เรียนรู้ข่าวสารข้อมูลและเรื่องซุบซิบของพวกเราไปตลอดกาล        อากอนมองเห็นความรู้สึกเช่นนี้และเกิดความลังเล       และเป็นครั้งแรกที่นางพญาไนเรพธากล่าวพระสุรเสียงอันอ่อนหวานนุ่มนวลขึ้น “คิดดูให้ดี  อากอน”    พระนางกล่าวขึ้น    “อย่างที่พระน้องนางของเราได้กล่าวแล้ว       คนพวกนี้อาจเป็นผู้รับใช้ของสุริยะเทพ       ตอนนี้พวกเขายังพูดไม่ได้เพราะลิ้นของพวกเขายังเหนื่อยล้า        ให้เรื่องนี้เลื่อนออกไปก่อนจนกว่าเมื่อถึงเวลาที่พวกเขาเรียนรู้ภาษาของพวกเรา       ใครบ้างที่จะถูกประหารชีวิตโดยไม่ได้รับการพิจารณา ?       เมื่อคนพวกนี้กล่าวแก้ตัวได้ก็จะเป็นเวลาที่นำตัวพวกเขามาพิสูจน์ความจริงกัน”   ตรงนี้เป็นทางออกที่ฉลาดและพระเฒ่าจอมพยาบาทยอมรับเอาไว้แม้ว่าเขาจะไม่ชอบมันเท่าไหร่นัก “ถ้าอย่างนั้นก็ให้เป็นไปตามนั้นนางพญา”    เขาพูดขึ้น    “ให้คนพวกนี้ไปโดยสันติ      และเมื่อพวกเขาเรียนรู้ภาษาของเราแล้วจึงให้เขาพูด        ส่วนตัวฉันจะอ้อนวอนอย่างอ่อนน้อมต่อหน้าแท่นบูชามิฉะนั้นเรื่องร้ายกาจจะบังเกิดแก่แผ่นดินเพราะการดูหมิ่นสิ่งเคารพสักการะ” ถ้อยคำนี้ได้รับการตบมือรับอย่างกึกก้อง        อีกนาทีต่อมาพวกเราเดินออกมาจากวิหารล้อมรอบด้วยทหารองค์รักษ์ แต่ไม่นานนักหลังจากนั้นเราจึงได้เรียนรู้เนื้อหาอันแท้จริงที่ผ่านมา      และความยากลำบากสักแค่ไหนที่จะฉุดลากชีวิตของพวกเราให้หลุดพ้นออกมาจากเงื้อมมือของพวกพระ       จากเบื้องหน้าสิ่งที่แม้แต่นางพญาสองพี่น้องก็ไร้อำนาจ        ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะความพยายามอย่างเข้มแข็งของพระนางที่จะปกป้องเรา      พวกเราคงจะถูกสังหารไปเสียก่อนที่จะได้ย่างเท้าเข้าสู่วิหารพระอาทิตย์         ความพยายามที่จะหย่อนร่างของพวกเราลงไปในหลุมไฟเป็นอุบายขั้นสุดท้ายหลังจากที่ความพยายามต่าง ๆ ที่เราคาดไม่ถึงล้มเหลวไป   จบบทที่ ๑๔ จากคุณ : Sv - [ 11 ก.ย. 49 21:08:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตื่นเต้น จากคุณ : GTW - [ 12 ก.ย. 49 04:56:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอน13 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4664120/W4664120.html จากคุณ : ลูนาติก - [ 12 ก.ย. 49 11:19:02 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อยากดูหนังการผจญภัยของลุงอัลลันจัง ถ้าเอาไปทำเป็นหนังการ์ตูนท่าทางสนุก จากคุณ : อันธิกา - [ 12 ก.ย. 49 16:39:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมเอารูปแผนผังวิหารทานตะวันของชาวซู-เวนดิมาฝากครับ ไม่ทราบว่าต้นฉบับ "Allan Quatermain" ของคุณ Sv มีรูปนี้หรือเปล่า ...บาง editions ก็ไม่มีรูปนี้ครับ ผมเอารูปนี้มาจาก "The Works of H. Rider Haggard (One Volume Edition)" ซึ่งนำนิยายสุดฮิตของ Haggard 4 เรื่อง คือ "Cleopatra" "She" "King Solomon's Mines" และ "Allan Quatermain" มารวมพิมพ์เป็นเล่มเดียว โดยสำนักพิมพ์ Walter J. Black, Inc. แห่งNew York เมื่อปี 1928 แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 49 19:33:00 จากคุณ : A Muggle - [ 12 ก.ย. 49 19:29:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณครับคุณ A Muggle   ของผมเป็นฉบับ Penguin Popular Classic  ไม่มีรูปอะไรเลยครับ     แถมหน้าปกยังไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องเสียอีก     เป็นภาพชาวอาหรับขี่อูฐเฉยเลย       เสน่ห์ของหนังสือเก่าคงเป็นแบบนี้มีภาพประกอบ      หนังสือที่พิมพ์ใหม่แทบจะไม่เห็นอีกแล้ว       ถึงตรงนี้ผมขอรบกวนคุณ A Muggle  หน่อยครับ      ไม่ทราบว่ามีภาพประกอบหนังสือจากเรื่อง  Allan And The Holly Flowers  หรือเปล่าครับ      ของผมเป็นฉบับพิมพ์ใหม่ไม่มีภาพประกอบเรื่อง       อยากได้มากครับสำหรับเรื่องนี้       อยากเห็นภาพ The God   ว่าเขาวาดได้น่ากลัวแค่ไหน จากคุณ : Sv - [ 12 ก.ย. 49 20:51:33 ]

ความคิดเห็นที่ 10 "The Works of H. Rider Haggard (One Volume Edition)" ที่ผมอ้างถึงข้างบนก็ไม่มีรูปอะไรครับ ยกเว้นรูปแผนผังที่ผมเอามาฝาก และรูปแผนที่ใน "King Solomon's Mines" ... นับว่าเป็นฉบับที่พิมพ์ไม่สมบูรณ์เท่าไร ทุกเรื่องไม่มีบทนำ (Introduction) ก่อนนิยายเปิดเรื่องด้วยครับ ทำให้อรรถรสในการอ่านหายไปแยะ ผมไม่มี "Allan and The Holy Flower" เป็นรูปเล่มครับ มีแต่ e-book แต่คิดว่าคงหายืมจากห้องสมุดได้ จำได้ว่าเป็นชุดเดียวกับ "The Ivory Child" ที่พิมพ์โดย Macdonald & Co. (Publishers) Ltd. ที่ London เมื่อปี 1958 ซึ่งพิมพ์นิยายของ Haggard ไว้หลายเล่ม แต่ละเล่มมีภาพประกอบด้วย.. คุณ Sv อดใจรอซักนิดนะครับ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 49 21:38:01 จากคุณ : A Muggle - [ 12 ก.ย. 49 21:28:11 ]