ความคิดเห็นที่ 1 " เจ้าเสวยราชสมบัติไม่ต้องด้วยขนบธรรมเทียมกษัตริย์แต่ก่อน ตั้งใจแต่จะเสพสุรา แล้วก็มัวเมาไปด้วยการเล่นทั้งปวงแลสตรี ไม่เอาใจใส่ราชการเลย ซึ่งจะเป็นเจ้าแผ่นดินครองราชสมบัตินั้นไม่ควร แล้วขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อยทั้งปวงปรึกษากันเห็นว่าเจ้าไม่ควรแก่ราชสมบัติแล้ว จงเร่งเอาพระแสงกระบี่แลตราหยกสำหรับกษัตริย์มาคืนให้ขุนนางเขา จะได้ยกคนอื่นซึ่งมีสติปัญญาเป็นเจ้าแผ่นดินสืบไป ฝ่ายตัวเจ้าให้ไปรับราชการที่เจอ๋องซึ่งพระบิดาตั้งไว้แต่ก่อนนั้น ถ้าไม่มีรับสั่งให้หาอย่าเข้ามาเป็นอันขาดทีเดียว" ยากไปป่ะครับ เหมือนจะยากนะครับ แต่ถ้าอ่านดูดีๆจะพบว่าเดาได้ไม่ยากครับผม จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck)   - [ 12 มิ.ย. 49 20:53:10 ]   ใครอยากจะคิดดูเล่น ๆ ก่อนก็ได้  พรุ่งนี้มีคำตอบครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 13 ก.ย. 49 05:09:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ประโยคใน คห.๑  เป็นสมัยโจฮอง หลังจากสุมาอี้ได้ตายไปแล้ว สุมาสูเป็นมหาอุปราช พระเจ้าโจฮองคบคิดกับนางเตียฮองเฮาจะกำจัดสุมาสู เช่นเดียวกับเมื่อครั้งพระเจ้าเหี้ยนเต้คบคิดกับตังสินจะกำจัดโจโฉ แต่สุมาสูจับได้จึงให้นางกวยไทเฮามารดาของพระเจ้าโจฮองตัดสิน นางจึงให้โจฮองออกจากราชสมบัติ แล้วไปเชิญโจมอมาเป็นฮ่องเต้องค์ต่อไป ผมเปิดตำราตอบครับ. จากคุณ : เจียวต้าย  - [ 13 มิ.ย. 49 18:01:58 ] จากคุณ : เจียวต้าย - [ 14 ก.ย. 49 08:51:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มีคนบางคนทำประโยชน์ให้แก่แผ่นดิน แต่ไม่ถูกใจผู้มีอำนาจ ก็จำต้องปล่อยให้เป็นไปตามกรรม ดังคำพูดข้างล่างนี้ "....เราจะขอฝนให้ตกลงมาห่าใหญ่ ให้น้ำท่วมแผ่นดินประมาณสองศอกเศษ ราษฎรทั้งปวงจะได้ทำนาให้บริบูรณ์ ถึงมาตรว่าจะทำได้ดังปรารถนาก็ดี อันชีวิตเราครั้งนี้เห็นจะไม่รอดจากความตาย....." จะเป็นไปได้เชียวหรือครับ. จากคุณ : เจียวต้าย  - [ 10 มิ.ย. 49 08:55:17 ] จากคุณ : เจียวต้าย - [ 14 ก.ย. 49 08:55:13 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีผู้ตอบแล้วครับ   เป็นไปได้นะครับ ถ้าเป็นคนที่ยึดกับความคิดตัวเองเป็นหลัก ทั้งยังหยิ่งในศักดิ์ศรี ไม่ยอมเปลี่ยนคำพูดง่ายๆอย่างซุนเซ็กแล้วล่ะก็ ก็คงพอเป็นไปได้ครับ เป็นตอนที่อิเกียดปรารภออกมาเมื่อซุนเซ็กท้าให้ทำพิธีขอฝน ถ้าทำไม่ได้จะฆ่าเสียในโทษฐานทำตัวเป็นผู้วิเศษ หลอกลวงชาวบ้าน จากคุณ : วัวน้อยในไร่หญ้า  - [ 11 มิ.ย. 49 01:38:01 ]     ต่อจาก คห.ของคุณวัวน้อยในไร่หญ้า อิเกียดก็รับคำซุนเซ็ก แล้วชำระกายให้หมดมนทิล ครั้นเวลาเช้าแดดกล้า อิเกียดจึงขึ้นไปบนโรงพิธี เอาเชือกมัดตัวเข้า หมอบตากแดดบริกรรมขอฝนอยู่ ชาวเมืองทั้งปวงก็พากันมาดูเป็นอันมาก อิเกียดจึงร้องบอกชาวเมือง ตามที่ตั้งเป็นปัญหาไว้นั้น ชาวเมืองทั้งปวงจึงว่า " แม้นเรียกฝนตกลงมาได้ ซุนเซ็กก็จะไม่เอาโทษท่าน " อิเกียดจึงว่า " อายุเราถึงที่ตายวันนี้แล้ว มาตรว่าจะมีผู้ใดช่วยก็ไม่รอดชีวิต " และซุนเซ็กก็หาเรื่องฆ่าเสียจนได้ แล้วตนเองก็ป่วย ตายตามอิเกียดไปในเวลาไม่ช้าไม่นาน ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย  - [ 11 มิ.ย. 49 12:42:07 ] จากคุณ : เจียวต้าย - [ 16 ก.ย. 49 07:55:56 ]

ความคิดเห็นที่ 5 "อันผู้มีสติปัญญานั้น ถ้าจะคิดสิ่งใดก็กว้างขวางโอบอ้อมอารี อุปมาเหมือนคนกลืนแก้วอันเป็นทิพย์ไว้ในท้อง ถ้าไปสถานที่ใดถึงเวลาค่ำมืดก็จะเล็ดลอดสว่างไสวไปด้วยรัศมีแก้ว ถ้าคิดการสิ่งใดก็รู้จักที่หนัก ที่เบา ที่เสีย ที่ได้ ยักย้ายถ่ายเทมิให้ผู้ใดล่วงรู้ถึง จึงจะนับได้ว่ามีสติปัญญาลึกซึ้ง" ขออนุญาตบอกใบ้ให้เล็กน้อยว่าเป็นคำพูดของบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ผู้หนึ่ง กล่าวกับผู้ยิ่งใหญ่อีกผู้หนึ่งครับผม .... ใบ้ซะขนาดนี้คงจะพอคุ้นๆและตอบได้แล้วกระมังครับ ... ^ ^ จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck)   - [ 14 มิ.ย. 49 13:33:36 ] จากคุณ : เจียวต้าย - [ 16 ก.ย. 49 17:18:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 บังเอิญประโยคนี้ ได้ถามและตอบไว้ก่อนแล้ว คือ เมื่อเล่าปี่ช่วยโจโฉรบชนะลิโป้ มีความชอบ โจโฉจึงพาเฝ้าฮ่องเต้ และได้รับการแต่งตั้งให้เป็นขุนนางในราชสำนัก โจโฉก็ชักระแวง จึงให้สาบลับคอยติดตามดูว่าเล่าปี่ทำอะไรบ้าง เมื่อเห็นว่าเล่าปี่ปลูกผักทำสวนครัว ก็เชิญมาคุยกันในสวน โจโฉถามถึงผู้มีปัญญาในแผ่นดินนี้ เล่าปี่ลองเอ่ยชื่อเจ้าเมืองในขณะนั้น แต่ละคนโจโฉก็ไม่เห็นด้วยทั้งนั้น เล่าปี่อยากรู้ว่า ผู้มีปัญญานั้นเป็นเช่นไร โจโฉจึงเอ่ยวาทะนั้น ให้เล่าปี่ฟังไงครับ. จากคุณ : เจียวต้าย  - [ 6 มิ.ย. 49 19:17:24 ] จากคุณ : เจียวต้าย - [ 17 ก.ย. 49 05:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 7 " ยาดีขมปากแต่เป็นประโยชน์แก่คนไข้ คนซื่อกล่าวคำไม่เพราะหูแต่เป็นประโยชน์ แก่การภายหน้า " ลองทายดูนะครับ ประโยคนี้ใครพูดกับใคร ? เพื่ออะไร ? หวังว่าคงไม่ยากเกินไปกระมังครับ ป.ล. รู้สึกเหมือนจะมีแต่ผมกับท่านเจียวต้ายเล่นกัน อยู่สองคนเลยนะครับ หุหุหุ อยากเรียนเชิญผู้อ่าน ทุกท่านมาร่วมตอบร่วมถามไปด้วยนะครับ ผิดถูก ไม่เป็นไรครับเพื่อเป็นความรู้ที่ดีในเรื่องสามก๊ก มากยิ่งขึ้น จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck)   - [ 16 มิ.ย. 49 19:30:00 ] จากคุณ : เจียวต้าย - [ 17 ก.ย. 49 18:37:29 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมคิดว่าคำพูดข้างบนนั้น ควรจะเป็นคำพูดของคนที่หวังดีต่อแผ่นดิน ซึ่งมีมากมาย กว่าจะพบว่า เมื่อเล่าเจี้ยงจะออกไปรับเล่าปี่มาช่วยรักษาเมืองเสฉวนนั้น อองลุยได้เอาเชือกผูกตัวห้อยอยู่ที่ซุ้มประตูเมือง แล้วยืนหนังสือให้เล่าเจี้ยงพิจารณา ซึ่งมีความว่า "....ด้วยข้าพเจ้าได้ยินโบราณเล่าสืบกันมาว่า ยาดีกินขมปาก แต่เป็นประโยชน์แก่คนไข้ คนซื่อกล่าวคำไม่เพราะหู แต่เป็นประโยชน์แก่กาลภายหน้า ซึ่งท่านไม่ฟังคำข้าพเจ้า จะออกไปรับเล่าปี่ที่เมืองโปยเสียนั้น ข้าพเจ้าเห็นว่าเมื่อไปจะมีทางไปสะดวก แต่เมื่อจะกลับมา เห็นจะขัดสนไม่มีทางมา.........." เมื่อเล่าเจี้ยงไม่เชื่อ อองลุยก็เอากระบี่ตัดเชือกขาด ศีรษะปักลงมาคอหักตาย แล้วในที่สุด เล่าเจี้ยงก็เสียเมืองเสฉวนให้เล่าปี่ไปจริง ดังคำของอองลุยนั่นเอง ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย  - [ 17 มิ.ย. 49 16:13:46 ] จากคุณ : เจียวต้าย - [ 18 ก.ย. 49 06:00:48 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คนจีนในสมัยสามก๊ก นิยมเชื่อและเคารพในลัทธิเต๋าและขงจื้อ มีบุคคลหนึ่งอ้างคำพูดส่วนหนึ่งซึ่งนำมาจากคำภีร์วิถีแห่งฟ้าโดยกล่าวไว้ว่า " กระทำการใดอย่างสอดวิถีแห่งฟ้าย่อมเกิดมงคล กระทำการใดอย่างสับสนไม่สอดคล้องกับวิถีแห่งฟ้าย่อมเกิดอัปมงคล การได้รับผลดีก็เพราะครองตัวสอดคล้องกับกฎเกณฑ์แห่งฟ้า เกิดวิบัติก็เพราะครองตัวแปลกแยกกับกฎเกณฑ์แห่งฟ้า หลักเหตุผลย่อมเป็นไปเช่นนี้อย่าได้ลงโทษโกรธว่าฟ้าบันดาลเลย" ลองเดากันดูนะครับ ว่าใคร พูดกับใคร เพื่ออะไร ทั้งนี้มีคำบอกใบ้ให้แล้วจึงคงไม่ยากจนเกินไปมั้งครับผม จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck)   - [ 14 มิ.ย. 49 19:52:26 ] จากคุณ : เจียวต้าย - [ 19 ก.ย. 49 06:34:50 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ในครั้งที่เล่าปี่ไปเยือนเขาโงลังกั๋งครั้งแรก เมื่อมิได้พบขงเบ้งจึงกลับออกมาด้านนอก ครั้นขี่ม้ากลับมาได้สามสิบเส้นพบชายผู้หนึ่ง วัยสามสิบใบหน้าผ่องใส ดวงตามีประกายเจิดจ้า ไม่คล้ายกับชาวบ้านธรรมดาแต่บุคลิกสมกับเป็น อาจารย์ จึงเข้าไปทักด้วยหมายเข้าใจว่าเป็นขงเบ้ง ชายผู้นั้นปฏิเสธว่าตนไม่ใช่ขงเบ้งแต่เป็นเพื่อนของ ขงเบ้ง เล่าปี่จึงว่าเมื่อข้าพเจ้ามิได้พบกับขงเบ้งแล้ว ได้พบกับเพื่อนของขงเบ้งก็นับว่าเป็นวาสนา ใคร่ขอให้ท่านเมตตาสนทนากับเรา ฝ่ายชายผู้นั้นเห็นกิริยาสุภาพอ่อนน้อมของเล่าปี่ ก็เกิดความสงสารจึงเชื้อเชิญให้เล่าปี่นั่งลงสนทนา และถามเล่าปี่ว่า ท่านมาหาขงเบ้งในยามฤดูหนาว ด้วยเหตุอันใด เล่าปี่ตอบว่าทุกวันนี้แผ่นดินเป็น จลาจล บ้านเมืองเกิดกลียุคราษฎรเดือดร้อนทุกหย่อม หญ้า ตัวข้าพเจ้าเป็นเชื้อพระวงศ์มิอาจดูแคลน จึงตั้งปณิธานบำรุงแผ่นดินให้เป็นสุข แต่ข้าพเจ้านี้ สติปัญญาน้อยจึงได้แต่มาเชื้อเชิญขงเบ้งไปช่วยราชการ สืบไป ชายผู้นั้นจึงหัวเราะและกล่าวว่า ธรรมดาสรรพสิ่ง ย่อมมีเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป แผ่นดินที่สงบสุข เมื่อถึงยามก็ต้องจลาจล การจะเปลี่ยนจลาจล ให้เป็นสุขนั้นเป็นเรื่องยาก ไยมิเสียแรงเปล่า เนื่องด้วยขัดกับวิถีแห่งฟ้า บุญทำกรรมแต่งประการ ใดก็ย่อมเป็นไปตามนั้น จะหักห้ามฝืนวาสนานั้นมิได้ เล่าปี่จึงว่าท่านว่าดังนี้ก็ชอบแต่ข้าพเจ้าเป็นเชื้อพระวงศ์ มิอาจทนอยู่ได้จำต้องเพียรพยายามไปอย่างสุดความ สามารถ ชายผู้นั้นจึงกล่าวว่า " กระทำการใดอย่างสอดวิถีแห่งฟ้าย่อมเกิดมงคล กระทำการใดอย่างสับสนไม่สอดคล้องกับวิถีแห่งฟ้า ย่อมเกิดอัปมงคล การได้รับผลดีก็เพราะครองตัวสอด คล้องกับกฎเกณฑ์แห่งฟ้า เกิดวิบัติก็เพราะครองตัว แปลกแยกกับกฎเกณฑ์แห่งฟ้า หลักเหตุผลย่อม เป็นไปเช่นนี้อย่าได้ลงโทษโกรธว่าฟ้าบันดาลเลย" ชายผู้นั้นก็คือ "ซุยเป๋ง" ครับผม ป.ล. รู้สึกเหมือนจะมีแต่ผมกับท่านเจียวต้ายเล่นกัน อยู่สองคนเลยนะครับ หุหุหุ อยากเรียนเชิญผู้อ่าน ทุกท่านมาร่วมตอบร่วมถามไปด้วยนะครับ ผิดถูก ไม่เป็นไรครับเพื่อเป็นความรู้ที่ดีในเรื่องสามก๊ก มากยิ่งขึ้น จากคุณ : กระบี่หัก (charan_ck)   - [ 16 มิ.ย. 49 19:30:00 ] จากคุณ : เจียวต้าย - [ 21 ก.ย. 49 19:29:21 ]