อะไรนะ!!! เสียงตกใจของเพื่อนสาวผมสั้นที่อยู่ในชุดคลุมท้องสีหวาน เอ่ยปากถามเธอทันทีที่ เธอเล่าเรื่องบางเรื่องให้ฟังจนจบ เจ้าตัวคงลืมไปแล้วว่าตัวเองกำลังท้อง เพราะทันทีที่จบประโยค เจ้าตัวถึงกับเอาสองมือก็เท้ากับโต๊ะลุกขึ้นยืนมองเธอด้วยความตกใจเป็นล้นพ้น หล่อนบอกว่าลูกน้องหล่อนโทรมาสารภาพรักงั้นหรือ หญิงสาวคนเดิมถามเธอซ้ำอีกครั้งอย่างไม่แน่ใจ
อือ .. จะตกใจอะไรนักล่ะ รี่ก็ นี่แล้วเธอก็คงลืมไปแล้วมังว่าตัวเองกำลังท้องกำลังไส้ ยืนทำตาโตปากอ้าอย่างนี้ไม่ดีกับสุขภาพหลานชั้นนะยะ
นี่ยัยดาว หล่อนว่ามันไม่น่าตกใจหรือไงที่จู่ ๆ มีคนมาบอกรักแถมยังเป็นลูกน้องเก่าของตัวเองอีก เสน่ห์ของหล่อนน่ะ โปรย ๆ ให้มันน้อย ๆ ลงหน่อยเถอะ เนตรดาว ส่ายหน้า หัวเราะการตักเตือนของเพื่อนสาว รติมาคงลืมไปแล้วมั่งว่าคนอย่างเธอไม่มีวันไปโปรยเสน่ห์ใครเป็นอันขาด แต่ถ้าเพื่อนสาวคนตรงหน้านี่ไม่แน่ขนาด ๆ ท้อง ๆ อย่างนี้ยังบริหารเสน่ห์จนคนเป็นสามีแทบจะหึงผู้ชายได้ทุกคนที่ภรรยาชายตามอง
ขำ ๆ น่ะรี่ ไม่มีอะไรหรอก คนต้นเรื่องบอกเพื่อนสาวด้วยท่าทางสบาย ๆ ส่วนมือก็คนกาแฟในแก้วไปมา
ขำ ๆ ตายล่ะ นี่ถ้าไอ้หมอนั่นมันบ้า มาดักฉุดหล่อนขึ้นมาจะทำไงหา แล้วนี่หล่อนก็ไม่มีใครสักที ไม่งั้นตานั่นคงไม่กล้าอย่างนี้หรอก น้ำเสียงตอนท้ายขึ้นสูง แต่คนฟังก็พอจะรับรู้ว่ามีความห่วงใยเจือปนอยู่ แถมบ่นไปบ่นมาสุดท้ายก็กลายเป็นว่า ความผิดตกอยู่ที่เธอเสียอีก
บ้านะสิ อะไรเนี่ยเพิ่งห่วงกันหยก ๆ ดันกลับกลายเป็นว่าดาวผิดที่ไม่มีใครงั้นเหรอ เนตรดาวอดค้อนเพื่อนไม่ได้
ก็จริง ชั้นเห็นหนุ่ม ๆ ที่เข้ามาจีบหล่อนแต่ละราย หล่อนก็ไม่เซย์เยสสักทีมีแต่เซย์โน กับกู๊ดบายหรือไม่ ก็คบกันไม่ถึงอาทิตย์หล่อนก็เขี่ยเขาทิ้งเร็วกว่าใช้ชุดชั้นในเสียอีก แม่เพื่อนสนิทสาวใส่เธอยับเป็นชุดจน เนตรดาวถึงกับส่ายหน้า
นี่ปากจัดอย่างนี้ลูกออกจะปากจัดเหมือนแม่ เอาน่าอย่างห่วงไปมากนักเลย จะระวังตัว อีกอย่าง เรื่องนั้นน่ะ ถึงเวลามันก็มาเองแหละ ไม่ต้องมาช่วยคิดให้ไปกระเทือนสมองลูกในท้องหรอกย่ะ
มันมาแน่ แต่ถ้าหล่อนคอยจะพูดแต่คำว่าเซย์โนกู๊ดบาย กับผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตอย่างนี้ จ้างให้มาเท่าไรก็หายไปจนหมด เนตรดาวอดหัวเราะเพื่อนสาวที่ค่อนขอดต่อว่าเรื่องผู้ชายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเธอไม่ได้ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องจริงเสียงส่วนใหญ่
เอาน่ามาคราวหน้าจะคว้าไว้สักคน แต่ถ้าจะให้ดีนะเป็นพวกพ่อหม้ายลูกติดสักคน ก็คงดีนะ ดาวจะได้ไม่ต้องเจ็บตัวแบบรี่ไง เนตรดาวเอามือลูบท้องของเพื่อนสาวที่นูนออกมาจนได้ชัดก่อนจะก้มลงกระซิบเบา ๆ ที่ท้องของเพื่อนว่า ออกมาอย่าปากจัดอย่างแม่นะหลาน
ยัยดาว หล่อนนี่ รี่ตีเบา ๆ ที่แขนเพื่อนสาวแบบไม่จริงจังนัก ไอ้แบบที่ว่า นี่ใช่พี่รวีหรือเปล่าย่ะที่หล่อนคอยอยู่เนี่ย เพื่อนสาวแซวดวงตาพร่าวพราวระยิบจนทำให้คนโดยแซวพูดไม่ออกไปโดยปริยาย แต่ก่อนจะได้พูดอะไรต่อไปนั้น โรธ สามีของรติมาก็มารับเธอเสียก่อน
เนตรดาว เปิดร้านกาแฟเล็ก ๆ หลังนี้หลังจากที่กลับมาอยู่ที่บ้านเกิดได้สักพักหลังจากลาออกจากงานที่กรุงเทพ แม้ว่าที่นี่จะเป็นอำเภอไม่ใหญ่นัก แต่ก็นับว่าเป็นอำเภอที่มีแหล่งท่องเที่ยวมากพอสมควร จึงทำให้ปริมาณนักท่องเที่ยวมีมาก แถมที่ตั้งร้านกาแฟของเธอ ก็เป็นแหล่งรวบรวมรีสอร์ตใหญ่น้อยที่มีนักท่องเที่ยวมาพักสม่ำเสมอ
รติกา เพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กนั้นแต่งงานกับ โรธนา น้องชายเจ้าของรีสอร์ตใหญ่ ซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นพี่ร่วมมหาลัยเดียวกับเธอ ตอนนี้เขาทำงานเป็นปลัดอำเภอของอำเภอเล็ก ๆ นี้ จึงทำให้ทั้งสามคนสนิทสนมคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี
ก็อาจจจริงอย่างที่รติกาบ่นเธอเรื่องใครสักคน เธออาจจะเซย์โน กับ กู๊ดบายมากเกินไป ทุกวันนี้จึงต้องอยู่คนเดียวอย่างนี้ แต่ก็ไม่แปลกอะไร ในเมื่ออยู่แล้วมีความสุข ไม่ทุกข์ก็ไม่เดือนร้อน อีกอย่าง การเลือกใครสักคนมายืนอยู่บนพื้นที่ข้าง ๆ ใจแล้วเดินไปบนถนนเส้นเดียวกันตลอดชีวิตนั้นไม่ใช่เลือกกันง่าย ๆ สัก ๆ แต่ว่าเลือก ๆ ไป แต่มันต้องมีหลายอย่างมาประกอบกันอีกมากมาย ความรักไม่ใช่สิ่งเดียวที่จะยึดคนสองคนไว้จนวันตาย
แต่คนสองคนจะเดินไปบนถนนเส้นเดียวกันได้นั้น ก็ต้องมีความเข้าใจกันเป็นพื้นฐาน และนั่นเมื่อวันไหนที่ความรักหมดไป เหลือเพียงความเข้าใจและความผูกพัน คนสองคนก็จะยังเดินจูงมือกันไปบนถนนเส้นที่ทั้งสองเลือกต่อไปได้ เป็นที่พักพิงซึ่งกันและกันได้ นั่นต่างหากที่เธอกำลังมองหา แต่ไม่เคยเจอจากใครสักคนที่ผ่านเข้ามา
แต่ถ้าจะมีก็คงมีแต่ความผูกพันที่ยังเหลืออยู่ในใจ กับ ใครบางคน คนที่เป็นเธอไม่เคยเดินไปถึงถนนเส้นที่มีเขาอยู่เสียที และ พี่รวี ก็คือผู้ชายคนนั้น
พี่รวีทำรีสอร์ตอยู่ที่นี่ ตั้งแต่เธอยังเป็นนักศึกษามหาลัยเดียวกับน้องชายเขาซึ่งเป็นรุ่นพี่เธอ การที่เธอได้พบกับเขาก็เพราะว่าทางมหาลัยจัดอบรมผู้นำนักศึกษา และรีสอร์ตของคุณรวีเป็นที่ ๆ ถูกเสนอให้นำนักศึกษามาอบรมที่นี่ โดยการประสานงานของพี่โรธ และตอนนั้นนั่นเองที่พี่โรธ รู้จักกับรติมา และเธอได้รู้จักกับพี่ชายใหญ่ของ ระเบียงดาวรีสอร์ต
เขาแต่งงานกับหญิงสาวชาวสวีเดน และมีลูกสาวน่ารักหนึ่งคน แต่ตั้งแต่เธอกลับมาอยู่ที่นี่ เธอได้ข่าวว่าเขาหย่า และเอาลูกสาวไว้กับตัวเอง น่าแปลกที่ว่าร้านกาแฟเธออยู่หน้าถนนทางเข้า รีสอร์ตเขาแท้ ๆ แต่เธอไม่เคยได้เจอกับเขาสักที คล้ายกับว่าถนนเส้นนี้มีทางแยกทางโค้งไปอีกมากมาย แต่จริง ๆ มันแค่ถนนตัดตรงเส้นเดียว แต่ทำไมเธอถึงไม่กล้าเดินไปจนสุดถนนเส้นนี้ก็ไม่รู้
ทั้ง ๆ ที่ปลายทางนั้น มีพี่รวีอยู่ พี่รวีที่เธอเคยสนิทคุ้นเคย จนกลายเป็นคุ้นใจ แต่เธอก็เดินร่วมทางไปบนถนนสายเดียวกับเขาไม่ได้
ครั้นคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่ดี ๆ ประตูกระจกก็เปิดขึ้น หญิงสาวตวัดสายตามองรอยยิ้มแต้มริมฝีปาก เตรียมรับลูกค้าที่เดินเข้ามา แต่นั่นก็ทำให้รอยยิ้มเธอค้างอยู่เช่นนั้น เพราะคนที่เดินเข้ามา ก็คือชายหนุ่มผิวขาวหน้าดี คนที่เธอเพิ่งจะบอกเพื่อนสนิทเธอไปว่าเรื่องของเขาแค่ ขำ ๆ แต่สงสัยตอนนี้เธอจะขำไม่ออกเสียแล้วก็ไม่รู้
แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 49 14:35:45
จากคุณ :
เปียร์รุส 
- [
12 ก.ย. 49 13:30:08
]
~:-:_:-:~ เส้นทางสายหัวใจ ~:-:_:-:~
)