อย่าหวาดกลัว ชีวิตมัว เพียงชั่วครั้ง
หากใจยัง แข็งแกร่ง มีแรงสู้
เพียงชีวิต คิดทดสอบ ความรอบรู้
อย่าคุดคู้ งอเข่า เหงาหมดแรง
ไม่ว่าทุกข์ ทางใจ ที่หมองเศร้า
โรครุมเร้า กายา พาแสลง
ความมืดมัว เหมือนเมฆบัง อาทิตย์แดง
ให้เลือนลับ ดับแสง อ่อนแรงลง
แต่อาทิตย์ ก็มิคิด จะดับหาย
ยังรอวัน เมฆหมอกคลาย ดังประสงค์
แสงที่เลือน จะเจิดจ้า และมั่นคง
ให้ทุกสิ่ง ยังดำรง คงโลกา
แล้วเพียงเรา มนุษย์น้อย กระจ้อยนิด
ไยจะคิด หมดแรงใจ ไหวอ่อนล้า
อย่าให้เขา ชี้หน้า หมดราคา
ว่าขี้แพ้ ตลอดมา น่าละอาย
แม้นหมดแรง เหนื่อยล้า ในวันนี้
เพียงหลบพัก สักนาที ให้เหนื่อยหาย
ยังมีเพื่อน น้องพี่ อีกมากมาย
ส่งแรงใจ ไปเคียงกาย ไม่หน่ายลา
แม้นทุกข์ใด ขอจงหาย คลายทุกข์โศก
ขอให้โรค จงแพ้พ่าย ต่อความกล้า
กำลังใจ ยังส่งไป ทุกเวลา
หวังฟังข่าว เพื่อนบอกว่า สบายดี...
จากคุณ :
ทิวลิปสีน้ำเงิน
- [
15 ก.ย. 49 11:21:20
]