นิทานดอยนรก 3-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4708808/W4708808.html
นิทานดอยนรก 3-3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4697615/W4697615.htmlนิทานดอยนรก 3-2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4689279/W4689279.htmlนิทานดอยนรก 3-1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4682617/W4682617.html
คลิกที่ myblog สำหรับดอยนรก chapter 1+2 จ้ะ
-----------------------------------------------------------
- ตอน สุพัตถูกนางจันทราตัดพ้อ
-----------------------------------------------------------
กลับบ้านบอกมารดา
นางจันทรา ตระหนก ตกใจเหวย
นางโกรธกริ้ว คิ้วขมวด ไม่เหมือนเคย
กำมือแน่น ไม่เงย เชยลูกตน
นางลุกขึ้น กระทืบบาท แล้วคาดโทษ
ไอ้ลูกโฉด เชื่อใจ ไม่เป็นผล
ไอ้กระหาย ขายหน้า ประชาชน
เลี้ยงลูกไว้ ไม่เป็นคน กูจนใจ
หนอยไอ้เจ๊ก จีนจน บนภูเขา
หลอกลูกกู งี่เง่า เอาจนได้
กูไม่ยอม พร้อมใจ ให้มึJไป
ไอ้สุพัต ฟังไว้ ให้จงดี
หากมึJไป ใครรู้ กูเป็นแม่
มีลูกแย่ คบเจ๊ก เง็กซิมยี่
ริจะเป็น เจ๊กกบฏ ลดดีกรี
ใครเห็นกู เหมือนเห็นขี้ ยี้ทั้งเมือง
กูให้ไป พากเพียร เรียนวิชา
ให้มึJมา พัฒนา ที่ฟ้าเหลือง
ให้สุขา ฟ้าคราม งามประเทือง
ให้ฟูเฟื่อง เรืองรอง ผ่องโสภา
กูไม่สน จีนเจ๊ก จะเป็นครู
มึ๋Jเรียนรู้ เสร็จสรรพ กลับบ้านหนา
เถลไถล ไปไหน ไม่เข้าท่า
อย่าริกล้า เนรคุณ ถิ่นกินนอน
เอ๊ะไหนใคร ได้พูด กับกูว่า
จะเป็นข้า พระทรงภพ สยบสยอน
จะสู้รบ ปรบศึก ฝึกรานรอน
เป็นบาทกร เคียงองค์ จงตรองดู
...........................................
แม่เอ๋ยแม่จ๋า
อโยธยา ขุนนาง ช่างอดสู
ทุกอย่างจ้อง จะปอง เป็นของกู
แม่ก็รู้ อยู่เต็มอก ไม่ตกใจ
กว่าจะได้ ราชการ ช่วยงานเมือง
ต้องครบเครื่อง เรื่องประจบ พบผู้ใหญ่
ต้องวิ่งเต้น เป็นกระต่าย อยู่ฝ่ายใคร
มีแต่ใช้ วิชามาร ในบ้านเรา
ถึงจะดี ระบบร้าย ก็กลืนกิน
ต้องชำรุด สุดสิ้น อับเฉา
อโยธยา ลำบาก ยากจะเดา
จะแตกเอา เมื่อไร ไม่รู้เลย
ไอ้พระยา บูรพา ขุนนางใหญ่
ยังเป็นหนอน บ่อนไส้ นะแม่เอ๋ย
ประชาชน คนนิยม ยังชมเชย
แม่ก็เคย หลงลม คารมมัน
...........................................
อุเหม่ไอ้ลูกถ่อย
พูดพล่อยพล่อย ร้อยอย่าง ช่างน่าขัน
เกลียดปลาไหล กินน้ำแกง ตะแบงตะบัน
ยกเหตุผล ร้อยพัน ดันกำแพง
บูรพา ขี้ข้า สิงกะโปโตก
ลูกโสโครก ขี้ข้าเจ๊ก ขยะแขยง
คนแช่งมัน จันญ์ไร ไอ้จำแลง
เขาก็แช่ง มึJบ้าง ไม่ต่างกัน
..............................................
ใครที่รัก บูรพา ไอ้หน้ามน
ก็คือคน รักลูก ถูกใจฉัน
ลูกก็เอา ภาษี ของพวกมัน
มาสร้างฝัน สร้างภาพ ก็กราบกราน
..............................................
หนอยหนอยไอ้ลูกชั่ว
ไม่เกรงกลัว ยั่วเย้า เผาผลาญ
เมามัว ชั่วช้า สามานย์
งงงวย ป่วยการ คร้านจะฟัง
คงจะเป็น เวรกรรม เคยทำไว้
กูจึงได้ ลูกชั่ว ปวดหัวมั่ง
เลี้ยงมันได้ แต่ตัว หัวใจพัง
จะคุมขัง คลั่งไคล้ ไม่เข้าที
กูกับมึJ ตัดขาด ไอ้ชาติชั่ว
ทั้งครอบครัว ตัวกู อย่าเผาผี
มึJไปซะ จะเป็นเจ๊ก หรือเด็กดี
ไม่เกี่ยวกับ กูนี้ อีกต่อไป
..........................................
มารดาลูก ผูกมัด ตัดไม่ขาด
แม่เกรี้ยวกราด โกรธขึ้ง จึงผลักไส
แม่รักลูก ผูกพัน ลูกมั่นใจ
สักวันแม่ คงอภัย ให้ลูกน้อย
ว่าแล้วกราบ ลาแม่ ออกจากบ้าน
ไปหาท่าน อาจารย์ ไม่ท้อถอย
นางจันทรา โศกศัลย์ เศร้าศร้อย
เหงาหงอย ละห้อยไห้ ไปหลายวัน
(โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ)
แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 49 22:07:17
จากคุณ :
ย.ยิ้มแย้ม
- [
15 ก.ย. 49 22:04:49
]