ความคิดเห็นที่ 1 ๐ มิจฉาสมาคม ๐ วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ๑. คนเอย..เพราะเผยคติลิขิต ทุจริตะรับรอง เกลือกฉลระคนมุสะผยอง ผิวะพ้องก็ควรผลาญ ๒. คนเอย...เพราะเผยอัตะจริต ตละคิดก็คืบคลาน ไขว่ขวายตะกายกิติพิศาล จะตระการจะเกริกเกรียง ๓. ร่ำร้องคระลองอุดมกา- รณะภาพะเพียบเพียง กังวานประสารชนะเผดียง ตละเสียงจะสรรเสริญ ๔. อิ่มเอมเขษมะบริษัท กิจะวัตระดำเนิน วิญญาณะปานจะเหาะจะเหิน ขณะเพลินเพราะเยินยอ ๕. ร้องร่ำกระหน่ำวุฒิพิศาล ธิระฐานะทอดทอ ร้อยคำเพราะคัมภิระพะนอ พรรคะคลอวิภาษขรม ๖. ภิญโญสโมสระกวินทร์ กละตฤณะแนบตม วิญญูเพราะรู้จะเสาะผสม มุสะห่ม ฤ อาจเห็น ๗. เสกแสร้งแสดงสุขุมะพจน์ ทุรยศะเยียบเย็น เขียนทรามประณามประทุษะเข็ญ นยะเค้นก็อักโข ๘. เขียน..เขื่องกระเดื่องคติพิจิตร ขณะมิตระเพียบโม- หันต์กรรมะทำประดุจะโส- ธกะโอ่..บ่เอียงอาย ๙. แปลกปลอม..ประนอมพละประนัง ฤจะยั้งเพราะบรรยาย หัวหู..บ่รู้ผิวะสหาย กุธะผายจะแผดเผา ๑๐. ล้วนหล่มและสมมุติพิการ ฤจะทานจะบรรเทา โถมทาบกระหนาบประดุจะเถา- วัลย์เร้ากระหวัดพรรณ ๑๑. ทางเธียระเพียรจะอภิปราย และละม้ายจะเมามัน ทางธรรมะพร่ำพิริยะสรร อัศจรรยะบรรจง ๑๒. โอ้..ลวงทะลวงนิกระโสต ขณะโกรธะหยั่งลง โอ้..กา ฤว่าผิวะจะหงส์ พิศะรงคะย่อมรู้. จากคุณ : สดายุ... - [ 21 ก.ย. 49 13:16:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 .^ _ __ _ __ _ _ _ _^ ร่วมไว้อาลัย แก่การจากไปของเสรีภาพสื่อมวลชนค่ะ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 21 ก.ย. 49 21:40:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมชอบคำว่า มิจฉาสมาคม จังเลยนะครับ ความตายของพิราบขาว ความตายของอิสระเสรี การจำกัดกรอบการบิน ท้องฟ้าที่มีขอบเขต อุดมการณ์ที่ไม่น่าอุดม น่าร่วมไว้อาลัยด้วยยิ่งนัก ผมอ่านแล้วสะเทือนจังครับ ปกติจะเข้ามาอ่านอยู่แล้วนะครับ แต่หาคำไม่ค่อยลงเลยนั่งอ่านเงียบ ๆ กลัวตอบสั้น ๆ แล้วจะไม่งามน่ะครับ แต่ครั้งนี้อ่านแล้วคันไม้คันมือ เช่นนั้นก็ขอร่วมมิจฉาสมาคมกับคุณสดายุด้วย วสันตดิลก 14 (ขอบังอาจ) มิจฉาสมาคะมะสถิต จะวิจิตรตระการตา ล้วนสาดและพ่นมิละมิลา และประชา ก็ชื่นชม จริงเอยจะจริงก็มิจะจริง ขณะทิ้ง ณ อารมณ์ จิตใจก็หายและจะนิยม ขณะชม สตางค์เงิน คิดถึงประโยชะนะสถุล และละบุญมิมัวเพลิน มิจฉาอะไรพจนเกิน กะจะเชิญสมาคม จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 22 ก.ย. 49 03:47:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีครับคุณสดายุ แร้ง ๏ 'ในวันที่ผีห่ามันบ้าคลั่ง โปรยประดังดอกปืนอันขื่นขม ก็ร่วงแล้วร่วงเล่าเลือดเคล้าตม ก็ศพแล้วศพล่มทับถมตา ทุรยุคพุกยอบอยู่รอบด้าน พิราบขาวร้าวรานฝูงพรานล่า สองปีกโล้โลหิตเปรอะติดคา เฝ้าบินหาห้องห่มอุดมการณ์ อยากจะเห็นสีทองฟ้าผ่องโฉม มือชูโคมฉายแสงสีแดงฉาน..' ล้วนเป็นเรื่องเล่ากันครั้งวันวาน ในตำนานในคัมภีร์เสรีชน ๏ ไม่มีหรอกพิราบเขาสาปแช่ง มีแต่แร้งรกรุมทุกขุมขน มือถือสากปากศีลลิ้นปืนกล สัปโดกสัปดนเวียนวนไป ๚ะ๛ ....................................... แด่อุดมการณ์อ้วนพีของบางตุลา แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 49 05:29:23 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 22 ก.ย. 49 05:25:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอฝากคำล้ำค่าจากผู้ใหญ่ จงทำใจหนักไว้ไม่หวาดหวั่น แม้โลกเปลี่ยนเวียนไปไม่สำคัญ ชีวิตนั้นคงอยู่ได้ไม่เป็นทุกข์ จากคุณ : เจียวต้าย - [ 22 ก.ย. 49 07:25:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดียามบ่ายครับคุณสดายุ บทกลอนข้างบนของผม เขียนระบายอารมณ์ในช่วงที่ใคร ต่อใครพยายามเตือนสติ ทักท้วงทวงกลับคนเดือนตุลาบาง คนบางกลุ่มในฟากขะโน้นในห้วงเวลาที่ผ่านมา อุดมการณ์ตามความหมายในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตฯ มีความหมายว่า-อุดมคติอันสูงส่งที่จูงใจมนุษย์ให้พยายาม บรรลุถึง, และอุดมคติ-จิตนาการที่ถือว่าเป็นมาตรฐานแห่ง ความดี ความงามและความจริง ทางใดทางหนึ่งที่มนุษย์ถือ ว่าเป็นเป้าหมายแห่งชีวิตตน อุดมการณ์มีจริงหรือ คำถามจากวรรคแรกบทท้าย ของกลอนคุณสดายุ ที่ภาพรวมคงจะหมายถึงอุดมการณ์ ทางการเมืองของคนในอดีตบางยุคสมัยที่เราเคยยกย่องว่า เป็นวีรบุรุษโดยการพูดแบบเหมารวมกันไป วัยหนุ่มสาวเป็นวัยแห่งความฝัน วัยแห่งเลือดลมที่เร่าร้อน รุนแรง วัยที่เห็นสิ่งใดล้วนสวยงามไปหมดทั้งสิ้น ทว่าเมื่อ กร้านกับชีวิตมากขึ้นและได้พบความขี้ริ้วขี้เหร่ในความเป็น จริงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน..เพชรแท้หรือเพชรเทียม กาลเวลา จักพิสูจน์ ผมเองเชื่อว่าอุดมการณ์มีจริงและคนจริงมักไม่พูด นอก เหนือจากอุดมการณ์ทางการเมืองแล้ว อุดมการณ์ในการ ทำงาน อุดมการณ์ในการใช้ชีวิต อุดมการณ์ในการเขียน หนังสือและอุดมการณ์ด้านอื่น ๆ ล้วนมีความสำคัญต่อ สังคมทั้งสิ้น สำหรับฝูงแร้งและจิ้งจก-ผมขอไว้อาลัย แต่ผู้ที่มั่นคงจะอยู่ ในใจเสมอ ง่า-ที่บ่นมาทั้งหมด ไม่ได้หมายนำไปเกี่ยวดอง กับเหตุการณ์บ้านเมืองในขณะนี้เน้อ เพราะผมเห็นด้วยกับ การปฏิบัติการในครั้งนี้เป็นอย่างยิ่ง บ้านเมืองจะได้สงบสุข เสียที จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 22 ก.ย. 49 14:59:20 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณเอ่อ่อ่ะนะคะ อิๆๆ...เกรงว่าคุณจะเข้าใจไม่ตรงกับที่เขียนนะขอรับ คุณราม ฯ ได้อธิบายแจ่มแจ้งแดงแจ๋ไว้แล้ว บทนี้จะหมายถึง... บางนกพิราบขาวในอดีต... จะเป็นกี่หมอ..กี่หมา...ก็คงเห็นกันแล้ว เคยอยู่ในระดับนำของ พคท. ด้วยซ้ำ ทำงานใกล้ชิด...เปลื้อง วรรณศรี... อันเป็นหนึ่งในกรมการเมือง..หรือ... ปูลิตบูโรของพรรค... เกาะเก้าอี้นอบน้อมนายเงิน...เหนียวหนึบ จนกระทั่งวาระสุดท้าย...แห่งอุดมการณ์ เพื่อชนชั้นกรรมาชีพ อันมี..ทักษิณ..และสหาย..เหล่าผู้ยาก จนข้นแค้น..ที่หาเงินวันหนึ่งกินไปได้ สิบยี่สิบปี จนจริงๆ... คุณยิ้มแย้ม มิจฉาสมาคม...เขียนให้... หัวขโมยแห่งห้องราชดำเนิน..และสหายกลุ่มก้อน รายละเอียดอยู่ที่นี่ครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=07-2006&date=16&group=14&blog=1 ไม่เกี่ยวกันเท่าไร...แต่ความหมายของ ทั้งสองบท...เป็นปฏิกิริยาด้านลบ ต่อพฤติกรรมด้าน...โวหารภาพพจน์...ของมนุษย์ พันธุ์เสแสร้ง...ทั้งหลาย คุณรามฯ ฮิๆๆ...ผมชอบจริงคำนี้ อุดมการณ์อ้วนพี...ของบางตุลา ใครบ้าง..นับตัวหน่อย ประพัฒน์ จาตุรนต์ พรหมมินทร์ สุรพงษ์ พินิจ เกรียงกมล สุธรรม อดิศร ภูมิธรรม ... ผมมักมีคำถามเสมอ...กับจิตใจคน ผมยังไม่เคยพบเห็นจิตใจที่อัดแน่นไปด้วย ความเล็กน้อยอย่างยิ่งแห่งอัตตาตนเอง เช่นมหาตมะ คานธี... ในเหล่าคนอุดมการณ์ ของชาติเราแต่อดีตจนปัจจุบัน ผมยังคงสงสัยอยู่เสมอว่า... หากคนตุลาที่เหลือ ได้มีโอกาสในวงจรอำนาจ..ไม่ว่า ธีรยุทธ เสกสรรค์ เสาวนีย์ จีรนันท์ บุญส่ง ปริญญา ฯลฯ เขาจะเป็นเหมือนกับกลุ่มแรกหรือไม่..? ผมเพียงแต่เอา...ปัจเจกภาวะของ สามัญมนุษย์...เข้าจับ..แล้วตั้งข้อสงสัย เท่านั้นเอง... ผมขี้สงสัยเสมอ... กับความดีงามที่คนเรามักแสดง ออกให้บุคคลที่สองที่สาม..ได้เห็น เพราะตัวผมเอง...ก็ไม่ได้ดีเด่อะไรนัก ความสงสัยจึงมีอยู่เสมอมา คุณเจียวต้าย ครับ...ต่อไปนี้ชีวิตใครหลายคน คงพ้นทุกข์กันซะที... รับผิดชอบ บ้านเมืองในฐานะเสนาบดี เหนื่อย...เครียด...และทุกข์ มากมาย... แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 49 22:57:58 จากคุณ : สดายุ... - [ 22 ก.ย. 49 22:51:41 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ้อ...อีกหน่อยครับคุณราม ผมก็เหมือน...แอ๊ด..บาวแดง..แหละครับ เขาเกลียด..รุ่น.๕ เมื่อ..พฤกษภา ๓๕ อย่างไร..ผมก็อย่างนั้น... อิจฉาที่มันไปเลี้ยงรุ่นกันถึง ดุสิต ไอร์แลนด์รีสอร์ท อันแพงระยับ...ไม่ชวนเราด้วย และครั้งนี้ก็คงเหมือนกันอีก.. แต่แปลกใจที่ไม่ค่อยเห็นข่าว.. เฮียแอ๊ด บาวแดง...ไปเย้วๆ กลางถนนกับ...สนธิ ลิ้มฯ.. และสหาย เลย สงสัยมัวกรอก...บาวแดง.. ลงขวดจนไม่มีเวลา... ฮี่ๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 22 ก.ย. 49 23:20:57 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หวัดดีครับคุณสดายุ ภาษาทางจันทบุรีเขาเรียกผู้ชายที่อายุมากกว่าว่า 'เหีย' หมายถึง 'พี่' หากมาที่นี่ได้ยินอย่างนี้ก็ไม่ต้องแปลกใจไป นะครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงออกเสียงกันอย่างนี้ เห็นคุณสดายุพูดถึง 'เฮีย' เลยหยิบมาเล่าให้ฟัง ไม่รู้จะไป เกี่ยวข้องกับคำว่าเฮียหรือเปล่า แต่เฮียที่ว่ามา ผมว่าอยู่ใน กรอบ 'สัตว์โลกมันเป็นไปตามวัย' คือยิ่งแก่ยิ่งหลงยิ่งลืม ผมเคยศึกษาทฤษฎีแรงจูงใจอันว่าด้วยลำดับความต้องการ ของมนุษย์ของอับราฮัม มาสโลว์ ชอบมาก น่าจะนำมาใช้ ในการวิเคราะห์ใครต่อใครได้บ้าง ง่า-ข้อความข้างล่างนี้ผม ไป 'ปี้เขามาเด้อ ขี้เกียจรื้อตำราครับ มาสโลว์บอกว่า.. ๑. มนุษย์มีความต้องการอยู่เสมอไม่มีสิ้นสุด  ความต้อง การใดได้รับการตอบสนองแล้ว ความต้องการอื่นก็จะเข้า มาแทนที่ ทั้งนี้ตั้งแต่เกิดจนตาย ๒. ความต้องการที่ได้รับการตอบสนองแล้ว  จะไม่เป็นแรง จูงใจของพฤติกรรมนั้นอีก  ความต้องการใดที่ยังไม่ได้รับ การตอบสนองก็จะเป็นแรงจูงใจให้เกิดพฤติกรรมนั้น ๆ ๓. ความต้องการของมนุษย์มีเป็นลำดับขั้น เมื่อความต้อง การในระดับต่ำได้รับการตอบสนอง ความต้องการในระดับ สูงกว่าก็จะเรียกร้องให้มีการตอบสนองต่อไป ลำดับความต้องการของมนุษย์ แบ่งได้ ๕ ระดับ จากต่ำไป สู่สูงเป็นขั้น ๆ ๑. ความต้องการทางร่างกาย  (Phyilogical  Needs)  เป็น ความต้องการขั้นมูลฐานของมนุษย์ และเป็นสิ่งจำเป็นที่สุด สำหรับการดำรงชีวิต  ร่างกายจะต้องได้รับการตอบสนอง ภายในระยะเวลาสม่ำเสมอ  ถ้าร่างกายไม่ได้แล้วชีวิตก็ ดำรงอยู่ไม่ได้  ได้แก่  อาหาร  อากาศ  น้ำดื่ม  ที่อยู่ อาศัย  เครื่องนุ่งห่ม  ยารักษาโรค  ความต้องการพัก ผ่อน  และความต้องการทางเพศ  องค์การจะต้องตอบ สนองความต้องการด้วยการจ่ายค่าจ้าง  ค่าแรง  ฯลฯ ๒. ความต้องการความปลอดภัย  (Safety  Needs)  เมื่อ ความต้องการทางร่างกายได้รับการตอบสนองแล้ว  ความ ต้องการความปลอดภัยก็จะเข้ามามีบทบาทในพฤติกรรม ของมนุษย์  มีความปรารถนาที่จะได้รับความคุ้มครองจาก ภัยอันตรายต่าง ๆ เช่น  อุบัติเหตุ  อาชญากรรม   การปลด ออก  ไล่ออก ๓. ความต้องการทางสังคม  (Social  or  Belonging   Needs)  เมื่อความต้องการ  ๒  ประการแรกได้รับการตอบ สนองแล้วก็จะมีความต้องการในระดับสูงขึ้น  ความต้อง การทางสังคม  หมายถึง  ความต้องการที่จะเป็นส่วนหนึ่ง ทางสังคม และได้รับการยอมรับความรักจากเพื่อนร่วม งาน  องค์การตอบสนองความต้องการของบุคลากรด้วย การให้บุคลากรแสดงความคิดเห็น  ความคิดที่ได้รับการ ยอมรับควรมีการยกย่องชมเชย ๔. ความต้องการที่จะได้รับการยกย่องในสังคม (Esteem or Egoistic  Needs) ความต้องการอยากเด่นในสังคม รวมถึงความเชื่อมั่นในตนเอง  ความสำเร็จ  ความรู้ความ สามารถ และรวมถึงความต้องการที่จะมีฐานะเด่นเป็นที่ ยอมรับนับถือของคนทั้งหลาย ๕. ความต้องการที่จะได้รับความสำเร็จตามความนึกคิด   (Self  realization  or  Self  Actualization)  เป็นความ ต้องการขั้นสูงสุด  เป็นความต้องการพิเศษซึ่งคนธรรมดา เป็นส่วนมากนึกอยากจะเป็น  นึกอยากจะได้แต่ไม่สามารถ เสาะหาได้  การที่บุคคลใดบรรลุถึงความต้องการในขั้นนี้ก็ ได้รับการยกย่องเป็นบุคคลพิเศษไป เมื่อมนุษย์ได้รับความอิ่มใจจากความต้องการลำดับต่าง ๆ จนถึงขั้นสุดท้ายหมดแล้ว  มนุษย์ก็ยังไม่หมดความต้อง การและความดิ้นรน เพราะบุคคลจะได้รับการจูงใจมายัง ความต้องการลำดับที่สูงขึ้นไปอีกเรียกว่า  เมตานีดส์ (Metaneeds)  อันเป็นความต้องการด้านสัจจะความดี   ความงาม  ความเป็นหนึ่งเดียว  บรรดานักปราชญ์ และองค์ ศาสดาต่าง ๆ ล้วนมีความต้องการและบรรลุขั้นเมตานีดส์ ....................................................................... นักการเมืองบ้านเราป้วนเปี้ยนอยู่แถวขั้นไหนก็ไม่รู้ ฮิ ๆ จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 23 ก.ย. 49 03:31:40 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีครับ คุณชายสดายุ แวะเข้ามาอ่านกระทู้ความตายของพิราบขาวหนหนึ่งแล้ว แต่พอเจอฉันท์ก็รีบหลบฉากไปก่อน   อยากถามข่าวคุณรมย์  บุรินทร์ ไม่ทราบว่าเงียบหายไปไหน คิดถึงอยู่ครับ   ถ้าว่างก็เชิญไปเยี่ยมอาศรมบ้าง คุณตะวัน คุณราม ลิขิต ด้วยครับ เข้ามาทักทายแล้วก็ขอวางกลอนไว้บ้าง พิราบขาวเจ้าขาอย่าเข็ดขาม ท้องฟ้ายังสีครามสวยงามทั่ว แม้เกลื่อนเมฆสีเทาหมองเมามัว จะบังแสงส่องสลัวน่ากลัวเกรง ฟ้าสีทองวันนี้อาจสีเทา ตกอยู่ในเงื้อมเงาอันขรึมเคร่ง ฟ้าก็ย่อมเปลี่ยนสีเช่นนี้เอง เมื่อพิศเพ่งฟ้านี้ย่อมสีเดียว หรือสายตาเราเองที่เพ่งมอง เป็นสีทองสีเทาแสนเปล่าเปลี่ยว เอ๊ะ..ท้องฟ้าวันนี้สีแปลกเชียว ช่างสดเขียวสวยขำเห็นตำตา.... จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 23 ก.ย. 49 13:34:20 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีครับคุณราม... ทฤาฎีของมาสโลว์...นี่เคยเรียน มานานมากแล้ว...ในวิชาจิตวิทยา ของภาคส่วนบริหารธุรกิจ เป็นหลักการที่จับเอา..จิตใต้สำนึก.. ของมนุษย์มาวิเคราะห์..แจกแจง แต่ผมชอบทฤษฎีจิตวิเคราะห์ ของ ซิกมุนด์ ฟรอยด์ นะ...มันแทงใจคนดี ๐ กำแพงตั้งเป็นกรอบรายรอบนั่น ก่อเป็นชั้นไร้ช่องให้มองเห็น เสมือนป้องรุกล้ำจากลำเค็ญ เสมอเร้นจินตภาพที่ฉาบทา ๐ จึงยืนหยัดแซ่ซ้องครรลองหมู่ ผ่านเชิดชูเกื้อหนุนเหล่าคุณค่า มั่นคงในอุปาทานที่ผ่านมา แลมุ่งหาปลายทางที่ห่างไกล ๐ ปลายทางอันกระพริบไกลลิบนั่น รับรองฝันหน่วงหนักเหล่าฝักใฝ่ ฤๅต้องคอยอีกนานสักปานใด จึงจะได้พบเจอความเพ้อพก ๐ อุปมาอุปไมยจึงไหลล่อง ก่อรูปฟองรูปฝันกระชั้นอก ผ่านความหมายแห่งทิพย์ให้หยิบยก ส่งปลาบปลื้มเข้าปกห้วงอกนั้น ๐ เมื่อยอมให้กำแพงอันแกร่ง...กัก ยอมขลุกขลักดิ้นไปตามไหวหวั่น เสพรสความปนแปลกกระแทกกระทั้น ย่อมตีบตันไปสิ้นทั้งวิญญาณ์ ๐ วิญญาณ์ตามวาระการกระเพื่อม ของเงาเงื้อมสับสนที่วนฝ่า แปรรูปลวงของเลศสู่เจตนา จึงหมดสิ้นปัญญาจะฝ่าพ้น ๐ และแล้วกรอบกำแพงที่แกร่งกว่า ก็ครอบทับลงมาบังฟ้าหม่น จึงได้ฉาบช่วงยืดของมืดมน ให้วกวน..วาบหวัง...กลางวังเวง. แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 49 08:53:44 จากคุณ : สดายุ... - [ 24 ก.ย. 49 08:43:15 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีครับคุณสดายุ, คุณคัมภีร์โบราณ ไม่ได้เขียนโคลงนานแล้วครับ ขอซ้อมสักหน่อย ระยะนี้ เบื่อนานาจิตตังมาก 'นิ่งไม่เป็นเย็นมันจะไม่เกิด' ให้ไอ้ทิด แถวบ้านมันปรามเมียสักหน่อยนะครับคุณสดายุ หวัดดีครับคุณคัมภีร์ ฮิ ๆ เรื่องของเรื่อง..สำหรับผม เหตุที่ ไม่ค่อยได้เข้าไปเสวนาที่อาศรมฯ เนื่องมาจากอารมณ์มัน ไม่ค่อยแน่นอน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายตามใจตัวเองเสมอ เกรง จะทำให้อาศรมฯเปื้อน ก็เลยมักมาป้วนเปี้ยนแถวกระทู้คุณ สดายุ เพราะดูแล้วน่าจะพอฟัดพอเหวี่ยงกัน-ฮา, หากมี โอกาสเหมาะจะเข้าไปก่อกวนครับ :) ไอ้ทิดง่วงนอน ๏ 'ปากห่วงใจห่วงด้วย   จึงดี ห่วงแต่ห่วงแห่ตี           บทเต้า บ้านเมืองเรื่องงามมี      งวดหมด เพราะปากไขว่ใจเจ้า     จับต้องบ่ตรง ๏ ประดงลามดอกด้าว   แดนไตร บาดเจ็บบงบาดใจ        เจ็บยิ่ง สวาทแสนแต่ส้องไถ     เถือสูบ นกเปล่าหนูเปล่า,จิ้ง-    จกจ้านจังหนอ ๏ น้ำลดตอผุดผ้าย        หลายตอ โด่เด่เฮฮาพอ               อย่าพล่อย ไม่พายส่ายตีนรอ          น้ำเล่น ไยเล่า ดีพูดตามตูดต้อย           แค่ต้อยตีวิด' ๏ ไอ้ทิดมันตบท้าย        กระทบเมีย เลิกพูดทีหูเพลีย            ผ่อนบ้าง น้ำลายเปรอะปากเลีย     มั่งเหอะ ข้าง่วงแกอย่าง้าง          ปากง้ำ-ง่วงโว๊ย! ๚ะ๛ จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 24 ก.ย. 49 08:54:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีครับ คุณคัมภีร์ สำหรับคุณรมย์ บุรินทร์ ผมเอง ก็ไม่เจอนานแล้วครับ สงสัยจะเลิกเข้าถนนนักเขียนไปเลย หรือจะไปร่วมเสวนา..วงอื่นก็ไม่ทราบเหมือนกัน สบายดีนะครับ จากสีเงินสีทองเคยผ่องค่า สีท้องฟ้าเปลี่ยนเอา..เขียว..เทา..ขาว ให้กากี..แซมบ้างเป็นบางคราว มาย้อมหาว..เมฆี..เป็นสีรุ้ง นกกระดาษแทนพิราบบินวาบร่อน ชั่วคาบก่อนร้างแล้งสิ้นแรงพุ่ง ลมไม่ตอบ..ร่วงตก..เกินยกพยุง ฟ้าพรุ่ง..พับเอาใหม่..ใช่ยากเย็น แต่ไพเราะเสนาะฟ้าเวลาเช้า เสียงนกเขายินได้แต่ไม่เห็น ไม่ยอมบินโผฟ้าทำหน้าเป็น หรือเลศเร้นรอยพิราป..พาหลาบจำ. จากคุณ : สดายุ... - [ 24 ก.ย. 49 09:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณราม... แม๊..มาเป็นโคลง ไอ้ทิดนี่พอง่วง...ปากเอาเรื่องนิ ฮิๆๆ ๐ จนอีกหนึ่งศักดิ์ศรี..ถึงที่สุด ล่มลงทรุดจมดิน..อย่างสิ้นท่า จะปอกเลศน่าชังขึ้นยังตา เอาคุณค่า..เก่าตั้งขึ้นชั่งตรอง ๐ ต้องอีกกี่ภาพพจน์..ถูกปลดป้าย จึงจะหน่ายเสแสร้งสำแดงต้อง อีกกี่ดัดจริตซ้ำท่วงทำนอง จึงสบส่องสว่างแสงที่แบ่งมา ๐ เมื่อพจน์ภาพฉาบอยู่..ไม่รู้แล้ว คงจักแคล้วคลาดงามที่ตามหา ย่อมรับรองรูปทรามว่างามตา และมองกาเป็นหงส์ เพราะหลงไป ๐ เมื่อยืนหยัดต่อสู้ผู้กดขี่ หลายคนนักจักมีชีวิตใหม่ เงินทอง..อำนาจ..ของชาติไทย จะกองให้..กอบกำ..ไว้ทำกิน ๐ เราจึงควรต่อสู้ผู้กดขี่ เพื่อยากจนก่อนนี้ได้สุดสิ้น จากเงินทองมากแสนของแผ่นดิน แปรเป็นสินทรัพย์ผู้..ต่อสู้เอย. จากคุณ : สดายุ... - [ 24 ก.ย. 49 10:42:49 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ๐ เสียงเพรียกเสียงพร่ำพร้อง   ไพเราะ ยึดหลักการกุมเกาะ               กล่าวอ้าง โน่นนี่พากย์สงเคราะห์             คร่ำเคร่ง แล้วเนอ กรอกโสตไม่ลาร้าง                รับรู้ปรารมภ์ ฯ ๐ อย่างนั้นนี้โน่นล้วน            ควรการณ์ ถ้อยผุดมากปริมาณ               มุ่งชี้ ถูกผิดทบพากย์บาน               เบอะบ่ง โน่นนี่สิอย่างนี้                      อย่างนั้นอย่างไหน ฯ ๐ หน้า-เสียงออกสื่อแล้ว         คนเห็น ต้องจีบปากทำเป็น                 ปวดร้าว บ้านเมืองจักลำเค็ญ               คนก่น ทั่วแฮ ปฏิวัติเสร็จรีบก้าว                  ก่อนคล้อยคืนหลัง ฯ ๐ วุฒิครั้งหน้าจับจ้อง            จองสมัคร ออกสื่อเสนอพักตร์               เพียบพร้อม บรรจงบ่งภาพลักษณ์             หลามอก ไทยแน อีกอุดมการณ์จักน้อม            นบนิ้วขอเสียง แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 49 07:46:43 แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 49 12:53:09 จากคุณ : สดายุ... - [ 25 ก.ย. 49 12:52:17 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตื่น ๐ ในทุกตื่นตาแลว่าแพ้พ่าย ยังวนว่ายเวียนวง,หลงและหวง ในกรอบคิดอันแคบที่แนบทรวง ไม่เคยล่วงลบเลยเหมือนเย้ยเยาะ ๐ สำรอกฝันม้วนหล้าเอามาคลี่ หลั่งวาทีสูงใส่ให้พอเหมาะ จักเปลี่ยนโลกด้วยใจอันไพเราะ ข้าจักเลาะหลักการเอาจารลง ๐ เพื่อปวงชนประชาอันหน้าแห้ง ในทุกแห่ง-ห่างที่อันมีหลง ท่วมทุกข์ยากรุมย่ำ-ยังดำรง จักผ่านปลงวางปลาย..หมาย,ชีวิต ๐ เมื่อมองตัวคือตนผู้วนว่าย ก็..ละอายอกอัด,ดัดจริต ยังคิดนาทวาทเลอ,เพ้อไปนิด นึกแล้วปิดเปลือกตา,ผ้าห่มคลุม ตรึก ๐ ทุกกินข้าวทำงานทุกผ่านกล้ำ เป็นชอกช้ำเชือดเฉือนที่เคลื่อนสุม ตัวตนใคร,ที่ไหวแปลบมาแลบรุม จึงขยุ้มขย้ำให้ช้ำคอ.. ๐ อันสังคมเส็งเคร็ง,เอ็งหรือข้า เป็นหนึ่งนับ,ชั่วช้า,ที่ชูช่อ เป็นกล้าเกลียวทุกข์เหตุ,กิเลสรอ เป็นบึงบ่อน้ำซับอันอับจน ๐ เมื่อบรรจบเวียนใจไม่รู้แล้ว ก็เลยแจ้วจำเนียรเจียนสับสน จับสัจจัง,มายา,มาปะปน คลุกระคนวนปลื้มดื่มเมามาย เมา ๐ อุดมคติผลิวางอยู่ข้างแก้ว ดูผ่องแผ้วพ่างใสเมรัยสาย แต่ละฟองพรูเม็ดเป็นเก็จพราย พุ่งและหมายพื้นผิวเป็นริ้วรอย ๐ หลั่งน้ำทิพย์รสนาบกำซาบศอ แล้วโก่งคอร่ำศรีกวีถ้อย เป็นทางเทพเสพถ้วน,มวลผู้คอย อย่าได้ปล่อยเปล่าปลายสหายเอย ๐ ซึ่งลำบากลำบนจนบัดซบ เหงื่อกาฬกลบสองตา,ฟังข้าเผย มีเอาเปรียบแบ่งเขา,เจ้า,เชลย มีนาย,ทาส,อันเคยสังเวยไท ๐ เจ้า หลักการบานถ้อยวางร้อยเกลื่อน เชลย ทัศน์วัตรเหมือนควรเคลื่อนไถ นาย อันบ่าวป่าวพ่น,ยกก้นไป ทาส อันไขยังเข็ญยากเป็นคน ๐ แต่ล้วนสิ่งโสมมสังคมเน่า ข้าจึงเร่าร้อนต้านประจานฉล เพื่อสังคมที่ล่มศักดิ์พ้นปลักวน เพื่อขุ่นข้นจักถูกขับให้อับปาง ๐ อำพันเหลืองเหลือหนึ่งกับครึ่งขวด วาทก็ปวดร้าวกรุ่นกับขุ่นขวาง ขยับหยัดยันกายแขนผายกาง เสียงโอ๊กอ๊าก,ลั่นสาง ก่อนคว้างฟุบ จากคุณ : สดายุ... - [ 27 ก.ย. 49 12:29:58 ]

ความคิดเห็นที่ 17 บทที่ 16 นี้ไพเราะดีค่ะ ชอบ "ตื่น" โดยเฉพาะ 2 บทแรก ชอบมาก โดนๆ ในทุกตื่นตาแลว่าแพ้พ่าย ยังวนว่ายเวียนวง,หลงและหวง ในกรอบคิดอันแคบที่แนบทรวง ไม่เคยล่วงลบเลยเหมือนเย้ยเยาะ ๐ สำรอกฝันม้วนหล้าเอามาคลี่ หลั่งวาทีสูงใส่ให้พอเหมาะ จักเปลี่ยนโลกด้วยใจอันไพเราะ ข้าจักเลาะหลักการเอาจารลง อยากจะแจมนะคะ แต่ยังคิดพลอตไม่ออก ขอหลบไปคิดเงียบๆก่อนนะคะ จากคุณ : ตะวัน - [ 27 ก.ย. 49 13:28:33 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีครับคุณสดายุ เมื่อคืนนั่งผมลุยแผนปฏิบัติการเครือข่ายบริการสุขภาพ ของอำเภอ มาเสร็จเอาตอนตีสี่เศษ ขณะกำลังพิมพ์อยุ่นี้ ขอบตาเขียวปัด (ไปส่องกระจกดูแล้ว) เดินโซซัดโซเซไป ชงกาแฟมานั่งคอพับคออ่อนจิบแก้สะลึมสะลือ เดี๋ยวนี้มือ ตกไปเยอะครับ แต่ก่อนลุยราตรียันสว่างเช้ายังขันเสียง ขรมยิ่งกว่าไก่แจ้ที่คุณชายเลี้ยงไว้ซะอีก ฮิ ๆ แต่ก็โล่งอก ที่ทำเสร็จเสียที ปีนี้อำเภอเล็ก ๆ อย่างอำเภอผมประมาณ การไว้ ๒๕ ล้านที่จะใช้ในการดูแลสุขภาพพี่น้องประชาชน โคลงหนก่อนเขียนแก้รำคาญใจครับ..ไง ๆ เขาก็เข้ามา แล้ว และเป็นหนทางเดียวที่จะแก้ไขสถานการณ์ได้ดีที่สุด พ่อก็ตะบึงค้าน ตะบันประท้วง ก็ให้เขาทำงานไปก่อนตาม กำหนดที่ได้ลั่นวาจาไว้ พอครบเวลาหากมีทีท่าอิดออด ค่อยเป็นเรื่องเป็นราวกัน ควรที่จะเป็นน้ำหนึ่งใจเดียว ร่วม กันกวาดขยะออกไปเสียให้หมด..เฮ้อ!กลุ้มใจกับนักรัก ประชาธิปไตยแบบไม่ดูตาม้าตาเรือเอาเสียจริง ๆ สิ่งควร ทำไม่ทำ สิ่งที่ไม่ควรทำกลับทำ ยืนอยู่บนดาบสองคม เดี๋ยวก็ถูกรุกฆาตเท่านั้น..ขอยืมพื้นที่บ่นกระปอดกระแปด หน่อยนะครับ :) จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 28 ก.ย. 49 09:00:14 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณตะวัน... กลางวันจะคิดออกได้ไง.. มัวส่องแสงแจ่มจำรัสอยู่..นั่น แต่สัญญาว่าจะรอ...อ่านอยู่นี่ ไม่ไปไหน... ๐ ในค่ำคืนตาหลับใจกลับตื่น อยู่ท่ามคลื่นฝนฟ้าประดาเสียง เชื่อมระหว่างเรื่องร้อยและถ้อยเรียง อาจเผยเพียงจารึก..สำนึกรู้ ๐ ในท่ามกลางเมฆทะมื่นลมตื่นตก เสี้ยวส่วนแห่งสาธก..ก็ยกสู้ เพื่อหม่นหมองเปล่าเปลี่ยว..ยามเหลียวดู แม้นยังอยู่..จักเคลื่อนไม่เหมือนเดิม คุณราม ต้องทำใจครับ สังคมที่ดอกไม้อุดมการณ์เบ่งบาน เป็นระยะๆ...บานๆหุบๆ...ไม่ค่อยเป็น กฎเป็นเกณฑ์...แห่บานตามๆกันไป แข่งกันรับแดดยามเช้า รอภมรบินเชยชม... เค้นคิดกันอย่างสุดชีวิต... ทำไงจะหอมได้มากกว่าดอกอื่นกันเล่า... อิๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 28 ก.ย. 49 20:58:26 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบฟ้า...เขตฝัน ๐ ในขอบเขตคุ้งงามแห่งความฝัน คืออนันต์จักรวาลกาลยิ่งใหญ่ แสวงหาวินาทีแห่งไฟ คุโชนได้เมื่อฝันยังมั่นคง ๐ งดงามแห่งขอบฟ้าเวหาห้อง คือทำนองรังสรรค์อันประสงค์ เพราะสุดขอบฝั่งฟ้ายังดำรง ฝันจึงยงหยั่งหยัดถนัดตา ๐ ท่ามคุ้งกว้างกลางแสงแห่งอรุณ กลิ่นพิกุลอบเล่ห์เสน่หา เรืองรองแห่งชีวิตอิสรา เอื้อมเก็บเดือนดาราใต้ฟ้าเดียว ๐ เปิดปีกขาวพราวพรายด้วยกายว่าง เบิกเส้นทางกร่อนเขตทุกเศษเสี้ยว แสวงหาแสงฝันอันซีดเซียว จึ่งท่องเที่ยวสุดหล้าข้ามฟ้าไกล จากคุณ : ตะวัน - [ 29 ก.ย. 49 00:21:47 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ...เลือนลาง แห่งร่างแสง... ๐ ที่เขตแดนอาจเอื้อม..น้ำเชื่อมฟ้า รังสีจ้ากำหนดปรากฎใหม่ ฟุ้งฟายแห่งเย็นร้อนสะท้อนไอ ก็หลอมให้กลมกลืนเป็นผืนเดียว ๐ จินตะฟ้าเวิ้งฝันผู้ฟันฝ่า ก็แกร่งกล้าบทบาทขึ้นกราดเกรี้ยว ประเทียบรอยสัมพันธ์เข้าฟั่นเกลียว ก่อนโน้มเหนี่ยวบริบท..ให้จดกัน ๐ เลือนลางแห่งร่างแสง..เริ่มแดงร้อน จะผ่านเผาอัมพรลงกร่อนขวัญ เข้าช่วงชิงตำนานแห่งวารวัน สุมซ่อนทัณฑ์ทรมา..ผู้อาลัย ๐ แต่อรุณตราบศิวาจบราตรี อ้อมรูจีโอบรับสู่หลับใหล จินตะฟ้าเวิ้งฝันของวันใด ยังคงใสสดอยู่..ยากรู้เลือน จากคุณ : สดายุ... - [ 29 ก.ย. 49 08:20:57 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เห็นภาพสาวสวย แล้วอดใจไม่ไหว ขออนุญาตวางกลอนสักบทค่ะ คะนึงครวญ ๐ ถักเมฆทอม่านห่มถ่านเถ้า บ่มแสงแรงเงาแห่งเศร้าสร้อย วิเวกดั่งภาพฝันอันเลื่อนลอย ฝากปรอยฝนพรำผ่านค่ำคืน ๐ เดือนดับดาวร่วงลาห้วงฟ้า หวนสู่นิทราเมื่อคราตื่น ทำนองแห่งคลุ้มคลั่งจะยั่งยืน เหมือนฝืนหมอกฝันผ่านเวลา ๐ ขณะแห่งสายใจใกล้จะขาด ขณะนั้นเดือนวาดประกาศจ้า สว่างทั่วคุ้งแสงแห่งสองตา ฤๅเบื้องฟ้าโชนเชื้อแห่งเนื้อไฟ ๐ สะเก็ดดาวดวงใดหากได้ยิน จักรู้สิ้นใจค่ำยังร่ำไห้ คะนึงถึงดาษดาวพราวพิไล ขอหนึ่งใจสู่สวรรค์เมื่อวันครวญ ....................................... โดย: ตะวัน IP: 61.47.106.142 28 กันยายน 2549 0:22:35 น. จากคุณ : สดายุ... - [ 29 ก.ย. 49 08:28:03 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สำหรับสาวสวย... และนิ้วเรียว... รูปนั้น... ๐ อีกคืนค่ำตาหลับใจกลับตื่น อยู่ท่ามคลื่นฝนไฟ..ฟ้าไห้หวน เรื่องร้อยและถ้อยร่ำและคำครวญ บ่งเสี้ยวส่วนสำนึก..จารึกไว้ ๐ ท่ามหม่นเมฆลอยทะมื่นลมตื่นหาว กลับรอนร้าวปลิดหม่นเสียป่นไหม้ เมื่อเมฆต่ำลมต้องละอองไอ ก็เมื่อใจตื่นต้องละอองคราญ ๐ ดารดาษดาวฟ้าในป่าฝน ดังอับจนแสงสิ้นทั่วถิ่นฐาน ระเรื่อยรี้ลมร่ำเริ่มตำนาน โชยแผ่วผ่าน..โลมลูบทุกรูปเงา ๐ ฝากฝุ่นฝนไอหมองละอองม่าน กลบขุ่นข้องลบลาญเป็นถ่านเถ้า ละเมียดการออดอ้อน..ช่วงอ่อนเยาว์ ให้แผ่วเบาอบอุ่น...ได้คุ้นเคย แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 49 08:34:23 แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 49 08:33:33 จากคุณ : สดายุ... - [ 29 ก.ย. 49 08:30:44 ]

ความคิดเห็นที่ 24 พิราบขาว ดาวเด่น เป็นสง่า ได้ชื่อว่า เสรี สันติภาพ พิราบขาว กลายเป็น นกกระจาบ โดนลอกคราบ ลอกเปลือก ทิ้งออกไป ยามเห็นนก พิราบ สีขาวผ่อง จิตตกต้อง นึกถึง ชมรมไพร พิราบนี้ ศักดิ์ศรี อยู่ในใจ ปลูกฝังไว้ ให้น้อง ต้องยึดตาม ก้าวไปนะ ก้าวไป สู้กับเขา ร่างของเจ้า คือทุน หนุนสยาม หากเจ้าท้อ ไม่สู้ ถูกคุกคาม เพื่อนเจ้าถาม เจ้าจะ ตอบเช่นไร อุดมการณ์ ยี่ห้อ นกพิราบ ถูกกำราบ เก็บอัด ยัดอยู่ไหน จิตท้อแท้ ไร้แรง แข่งดวงไฟ อยู่นั่นไง ข้างใน กระป๋องกลม ปลากระป๋อง ตีตรา นกพิราบ ดูสภาพ สวยงาม นามเหมาะสม เหมือนดั่งเรา ถูกเงา เข้ามาข่ม แสนสุดตรม ตกอยู่ ในกระป๋อง พิราบขาว คาบข่าว มาแจ้งบอก สรรพยอก ตอกย้ำ ซ้ำให้หมอง ได้แต่ยืน ฝืนอยู่ ดูเลือดนอง ก็กระป๋อง บีบอัด รัดร่างกาย นานมาแล้ว ลืมเลือน เชื้อพิราบ เป็นกระจาบ หากิน ถิ่นคนหลาย เชื้อไม่ดี พิราบ จึงกลับกลาย เปลี่ยนรูปลาย เป็นนก อื่นชื่นใจ พร่ำตั้งนาน แค่อยาก อวดรูปโฉม ครั้งนานนม เคยเป็น พิราบไซร้ พิราบขาว พราวพร่าง กลางป่าไพร ด้วยหัวใจ ชมรม เพื่อชนบท....... ------- นึกถึง โลโก้ ED.ENG สานฝันให้น้อง ในวันเด็ก มันเป็นตราพิราบขาวคาบใบไม้ รุ่นพี่เขาบอกว่า เราจะนำปัญญาและเสรีภาพสู่ผองชน คนมีปัญญาย่อมมีความคิดเป็นเสรีภาพไม่ถูกครอบงำ บัดนี้ ถูกครอบงำเสียเอง :(  ------ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 49 03:00:11 จากคุณ : ผู้หญิงสีน้ำทะเล (sugarhut) - [ 30 ก.ย. 49 02:59:07 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แวะเข้ามาที่นี่ เจอชื่อท่านพี่สดายุ เลย เข้ามาก่อน นั่งอ่านๆดู .... พี่ชายของเรา ยังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง คิดถึงที่นี่จัง +++++ ไม่เกี่ยวกับ ทู้เล้ย ++++ อิอิ แวะมาส่งข่าว ก็ไม่รู้ว่าพี่ชายคนนี้ จะจำนู๋ช่อได้ไหม วันนี้ นู๋ช่อ เรียนจบ ป.ตรี แล้ว เข้ามาบอกพี่ชายสดายุ และพี่ราม ก่อนใครเลย คิดถึงพี่ๆ มากค่ะ ... หลังจาก ห่างหายไปนาน ..นานมาก จากคุณ : การเวกในช่อการะเกด - [ 4 ต.ค. 49 00:15:03 ]