เรื่อง : อ่านแล้วจะผิดหวัง
โดย : คายตรี
ฉันมีเพื่อนบ้านคนหนึ่ง เป็นคนไม่ค่อยพูดกับใคร วันทั้งวันเขาจะกระสับกระส่ายส่งเสียงครางฮือๆในลำคอ สองตาเขียวขวางดูหลุกหลิกลุกลน มือบีบเกร็งแน่นตลอดเวลาจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ แต่พอตกกลางคืน อาการทั้งหมดนี้ก็จะหาย และกลายเป็นอีกคนที่มีดวงตาว่างเปล่าราวกับโรงศพที่ไร้ร่างคนตาย เขาชอบถือมีดแร่เนื้ออันใหญ่เดินไปมาในสวนหลังบ้านด้วยความเงียบ
ถ้าเรื่องของเขามีเพียงเท่านี้ฉันคงไม่จำเป็นต้องเล่าอะไรให้มากนัก สิ่งที่ฉันกำลังจะเขียนต่อไปนี้ คุณต้องไม่เชื่อแน่ว่าฉันจะได้ประสพกับมัน
คืนหนึ่งหลังฝนตกหมาดๆ แสงจันทร์ยังไม่อาจทอผ่านม่านเมฆมาได้ รถเล็กคันหนึ่งวิ่งฉิวมาบนถนนสายเปลี่ยวซึ่งสองข้างทางมีเพียงบ้านฉันกับเขาเท่านั้น จู่ๆเครื่องยนต์ก็เกิดอาการสำลัก มันกระตุกสักสองสามทีแล้วแน่นิ่งไป จากนั้นฉันจึงเห็นเด็กวัยรุ่นสี่คนลงมาจากรถ เป็นเด็กหนุ่มสองคนและเด็กสาวสองคน ทั้งสี่เมียงมองหาคนมาช่วยเหลือ ทันใดนั้นเอง พวกเขาก็ได้พบกับเพื่อนบ้านของฉัน
หัวใจฉันเต้นแรงจนแทบทะลุซี่โครง เด็กทั้งสี่กำลังวิ่งไปหาเพื่อนบ้านของฉันโดยไม่สังเกตสักนิดว่าเขาซ่อนมีดเล่มโตไว้ด้านหลัง
ฉันคิดว่าหัวใจฉันหยุดเต้นไปประมาณหนึ่งนาที เป็นจังหวะเดียวกับที่เพื่อนบ้านของฉันเสือกมีดเข้าท้ายทอยเด็กหนุ่มคนหนึ่ง เด็กหนุ่มดิ้นพล่านดั่งปลาโดนทุบหัว เลือดสดๆไหลทะลักไม่ขาดสาย ฉันเองเห็นความวิปริตนี้แล้วแทบจะกรีดร้องออกมาให้ได้ แล้วนับประสาอะไรกับเด็กอีกสามคนที่เพิ่งเห็นเพื่อนตายไปต่อหน้าต่อตา พวกเขาพากันวิ่งหนีเพื่อนบ้านของฉัน เข้าไปในสวนซึ่งเป็นที่อาศัยของเขา
ฉันตามไปดูเหตุการณ์อย่างใกล้ชิดด้วยความอยากรู้อยากเห็น และโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว คมมีดที่สองก็ปักฉึกกลางอกเด็กสาวคนหนึ่ง เธอตาเหลือก ปากอ้า กรามแข็ง หากไม่มีเสียงร้องเล็ดลอดออกมาเลย ภาพที่ฉันเห็นทำให้ฉันเริ่มคิดหาหนทางที่จะยับยั้งความบ้าคลั่งของเขา
ฉันวิ่งกลับไปหาอุปกรณ์ที่คิดว่าน่าจะใช้ได้และวิ่งกลับมารวดเร็วปานนักวิ่งโอลิมปิก แต่ก็ไม่ทันการณ์ ใบมีดพุ่งวืดเสียบทะลุคอหอยเด็กสาวอีกคน ตรึงเธอกับต้นไม้แน่น ตอนนี้ฉันโมโหมาก และคิดจะจัดการอย่างจริงจัง เพื่อไม่ให้ต้องมีการสูญเสียมากกว่านี้
เขาเดินล่าเหยื่อคนสุดท้ายอย่างใจเย็น เด็กหนุ่มวิ่งหนีขึ้นรถ แล้วพนมมือแต้ ไหว้ปะหลกๆ เพื่อนบ้านของฉันโผนเกาะหน้ารถจนมันยวบลงนิดหนึ่ง เขาขย่มมันแรงๆข่มขวัญเด็กหนุ่มผู้น่าสงสาร ก่อนจะใช้ด้ามมีดกระแทกกระจกหน้าจนแตกเพล้ง เศษเล็กเศษน้อยเกลื่อนกระจายทั่ว จากนั้นเขาจึงจิกหัวลากตัวเหยื่อออกมา ฉันได้ยินเสียงแคว้กซึ่งน่าจะเป็นเสียงจากเสื้อผ้าที่ฉีกขาด เขายกใบมีดคมประทับค้างกลางอากาศประหนึ่งยมทูตผู้คร่าชีวิต ไม่มีเวลาแล้ว ฉันตะโกนลั่น
หยุดนะ !
เพื่อนบ้านของฉันหันกลับมามองอย่างเย็นชา
ช่วยผมด้วยครับ ช่วยผมด้วย
แกกำลังจะทำอะไร ฉันถาม ตอนนี้ตัวฉันสั่นเทิ้มไปหมด
ทว่าเพื่อนบ้านฉันไม่ยอมตอบ เขาตั้งท่าจะแทงเด็กหนุ่มอีกครั้ง ฉันเดินไปหาด้วยความเร็วสูง คว้ามีดมันจากมือเขาแล้วตะคอกใส่หน้าอย่างไม่ปราณี
ไอ้โง่เอ๊ย! ทำไมแกไม่เก็บเลือดมันไว้ ไม่รู้เหรอว่ามันอร่อยแค่ไหน
หลังจากที่ฉันพูดจบ ฉันก็ลงมือปากคอเด็กหนุ่ม เลือดสดๆของเขาพุ่งออกมาดุจน้ำพุกลางสวน เสียงยามสายน้ำสีแดงกระทบหม้อที่ฉันอุตส่าห์วิ่งไปหามาช่างไพเราะนัก เหมือนได้ฟังเพลงของบีโทเฟ่นมิปาน ฉันยิ้มอย่างพอใจ
ก็เท่านี้แหละที่ฉันต้องการ...
จากคุณ :
คายตรี 
- [
23 ก.ย. 49 10:47:54
]
อ่านแล้วจะผิดหวัง
