ความคิดเห็นที่ 1 จอง คนแรกนะ เฮ้อ..... ไม่ได้มาเป็นคนแรกนานแล้วนะเรา วันนี้ขอหน่อยละกันนะ โลกกว้างใหญ่ ใจดวงหนึ่ง ยังเดินทาง อาจเคว้งคว้าง ไม่เห็นทาง เห็นจุดหมาย อาจยังมอง ไม่เห็น ทางสุดปลาย แต่ยังเดิน ไปตามสาย หมายปลายทาง โลกกว้างใหญ่ ใจหนึ่งดวง ยังเดินอยู่ อาจหยุดดู ดอกไม้ ข้างทางบ้าง อาจหยุดมอง นกร้องเพลง บรรเลงบาง อาจหยุดจับ ดินผืนบาง รองร่างเรา โลกกว้างใหญ่ ใจหนึ่งดวง เดินเรื่อยๆ เดินเฉื่อย-เฉื่อย ใครจะว่า ก็ช่างเขา เพราะปลายทาง อาจไม่ใช่ ที่ของเรา สองข้างทาง อาจคือเนา คือถิ่นนอน โลกกว้างใหญ่ ใจหนึ่งดวง คอยเกี่ยวเก็บ แม้บาดเจ็บ ต้องเย็บแผล และพักก่อน แต่สองทาง ยังมีเพื่อน คอยขับกลอน เอื้อนสุนทร อ่อนหวาน ซ่านชโลม บาย................................................................ แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 49 12:25:21 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 49 12:16:50 จากคุณ : คายตรี - [ 23 ก.ย. 49 12:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จบซีรี่ส์นี้แล้วหรือครับ น่าเสียดายนะ เรื่องยาวของคุณก้อนดิน มันจบแล้ว ไม่ใช่เหรอครับ หรือว่าเขียนเรื่องใหม่อีก อะไรหลาย ๆ อย่างที่เข้ามาในชีวิต มันก็เป็นอะไรที่ต้องสะสางและจดจำจริง ๆ แหละครับ รวมทั้งไม่ได้ตั้งใจ ให้เหงา ซีรี่ส์นี้ด้วย โลกกว้างใหญ่ ใจดวงหนึ่ง ยังเดินทาง แม้นอ้าวว้าง เปล่าเปลี่ยว เดียวดายแสน ใจดวงนี้ ยังคว้า หาดินแดน ที่จะแทน ที่เก่า ไม่เหงาใจ โลกกว้างใหญ่ ใจดวงหนึ่ง จึงค้นหา ในโลกหล้า คว้าคน จนสดใส สะสางงาน สะสางตัว สะสางใจ ขับลำนำ กันไป เป็นสุขดี ถ้าคุณก้อนดินอ่านแล้ว ก็ช่วยเปรย ๆ ตอบมาด้วยนะครับ สำหรับนิยายเรื่องยาว จะได้ตามอ่าน จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 23 ก.ย. 49 12:34:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คุณก้อนดินฯ แม้นหนทาง ยาวไกล ต้องไปถึง จะข้ามเขา ห้วยคลองบึง ซึ่งขวางอยู่ จะลำบาก ยากอย่างไร ใจยังสู้ จะไม่ยอม หุบปีกลู่ แล้วร่วงลง ยังเหงาไหม? บอกได้ ว่าสุดเหงา ตามหนทาง มีเรื่องราว มากจนหลง ต้องดำเนิน ชีวิตไป ให้ดำรง มีความเหงา เป็นเพื่อนคง ทุกโมงยาม เราผูกพัน ฉันท์เพื่อน เกลื่อนมวลมิตร มีความเหงา อยู่ใกล้ชิด ให้หมั่นถาม เหงาหรือไม่? ส่งแรงใจ คอยติดตาม ยามไกลกัน ฝากคำถาม คอยย้ำเตือน แม้นใจจริง ไม่อยากเห็น บทสุดท้าย แต่ทุกอย่าง ย่อมสลาย ไม่เว้นเพื่อน บทกลอนจบ ความสัมพันธ์ อย่าลับเลือน เปรียบความเหงา เป็นเสมือน เครื่องเตือนใจ ................................ เสียดาย แต่ก็เข้าใจค่ะ จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 23 ก.ย. 49 12:58:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โลกกว้างใหญ่ใบนี้มีหลายอย่าง ที่เราต่างไม่รู้จักสักเพียงไหน หลายแห่งหนคนเราไม่เคยไป บางแห่งใกล้แค่ปลายตาหาไม่เจอ สิ่งที่เห็นอาจไม่เป็นสิ่งที่คิด สิ่งที่รู้อาจจะผิดได้เสมอ สิ่งที่หวังอาจพลาดพลั้งไม่ได้เจอ เมื่อใดเผลอมักผกผันให้หวั่นใจ อย่าไปหวังว่าสิ่งใดจะได้เห็น อยากไปรู้วันหน้าเป็นขนาดไหน ให้วันนี้ดีที่สุดอย่างสุขใจ วันต่อไปก็ให้เป็นเช่นวันเดิม หากถามหาว่ารักสักเพียงไหน อยู่ที่เราเติมสิ่งใดเข้าไปเพิ่ม อยากรู้จักอยากรู้ใจใครดังเดิม ควรหมั่นเติมกำลังใจให้แก่กัน สวัสดีครับเจ้าของกระทู้และทุกท่าน กลอนวันนี้ไม่สดเพราะเขียนไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว คุณทิวลิปฯสบายดีนะครับ ไม่ได้ทักทายกันหลายวัน กลัวลืม ขอยืมพื้นที่ที่นี่ล่ะกัน แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 49 18:08:37 จากคุณ : สนิทใจ - [ 23 ก.ย. 49 18:08:04 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โลกกว้างใหญ่ ใจดวงเก่า เหงาตลอด บางอาจปอด การเปลี่ยนแปลง บ้างแสร้งเขลา เก็บเอาไว้ สิ่งสิ่งหนึ่ง ของของเรา ใครผ่าเข้า ขอครอบครอง ต้องมองตน... ของของใคร ของใคร่หวง เราห่วงมาก ลำและราก ตั้งตรงหลัก เรารักต้น ไม้พันธุ์แท้ แม่ให้หลัก เรารักคน พ่อสอนสน คนหมู่มาก ไม่ยากเลย... ต้นไม้ต้นนี้ในโลกกว้างใหญ่...จึงเติบโตให้ร่มเงาพวกเรา จากคุณ : เราจึงรักต้น ( แค่ใบ ) - [ 25 ก.ย. 49 12:03:31 A:125.24.225.70 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณก้อนดิน..พักให้สบาย ๆ นะค่ะ รอติดตามผลงานต่อไป  กับความเหงา ที่ไม่เหงาจริง (เพราะมีเพื่อนฮาเฮ) จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา - [ 25 ก.ย. 49 21:47:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับ ต้องขอโทษทุกท่านนะครับ ที่ไม่ค่อยได้เข้ามาตอบเลย ช่วงนี้งานยุ่งมากๆ ครับ แต่วันนี้มาโพสนิยายด้วยน่ะครับ ไปเจอคุณ ย. ยิ้มแย้ม ที่หน้ารักหวานฯ เลยรู้ว่ามีคนรอ อยู่ที่หน้านี้ด้วย ก้อนดินมาคุยกับทุกคนแล้วนะครับ ......................................................................... ถึง คุณคายตรี     ดีใจ สำหรับคนแรกนะครับ จะขอค่าตำแหน่งไหมครับ เหอะๆๆ ถึง คุณ ย. ยิ้มแย้ม     ตอนนี้ก้อนดินกำลังเขียนนิยายเรื่องที่ 2 อยู่ครับเรื่อง "รักหวาน จากทานตะวัน" ครับ     ส่วนเรื่องแรกน่ะ "คราเมื่อดิน สิ้นดาว" โพสจบไปแล้วครับ ถึง คุณทิวลิปสีน้ำเงิน    ขอบคุณความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อ "ไม่ได้ตั้งใจ ให้เหงา" นะครับ แต่ยังไงคุณทิวลิปก็ยังต้องเจอกับก้อนดิน และตาหวานที่หน้า ของ "รักหวาน ฯ" อยู่แล้วครับ ถึง คุณสนิทใจ    ก้อนดินเต็มใจให้ยืมพื้นที่ครับ ถึง คุณเราจึงรักต้น ( แค่ใบ)    ต้นไม้ที่ให้ร่มเงาเราตอนนี้ คงเป็นในหลวงของเรา นั้นแหละครับ คิดเหมือนกันไหม ถึง คุณสัมผัสรักในใจเรา    ตั้งแต่ได้เจอกับคุณสัมผัสรัก นี่แหละครับ เริ่มจะเลิกเหงา เสียแล้ว เอ๊ะ...ยังไงกัน เหอะๆๆๆ ...................................................................... ขอบคุณครับทุกๆ ท่าน คงได้คุยกันอีก แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 49 16:01:29 จากคุณ : ก้อนดินเดียวดาย - [ 29 ก.ย. 49 15:58:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จะตามไปอ่านนะคะ ขอให้มีวันเหงาที่สดใสคะ .... จากคุณ : Clover_romance - [ 30 ก.ย. 49 17:02:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 วันเหงาเหงาเราอยู่หนไหน ถามหัวใจใยเหงาเศร้าซึม ความเหงาเป็นดังเงาแสนขรึม ยากจะลืมหากรักเหงาเข้าให้ 'สีน้ำทะเล เป็นคนหนึ่งที่หลงรักความเหงา ขอแนะนำตัวในฐานะคนเหงาหนึ่งคนนะจ๊ะ จากคุณ : ผู้หญิงสีน้ำทะเล (sugarhut) - [ 1 ต.ค. 49 01:39:46 ]