ก็เป็นที่รู้กันที่คอนโด หากใครลงมาที่ร้านเค้กชั้นล่างของคอนโด ก็มักจะเจอผมมานั่งทานเค้ก ทานขนมอยู่เป็นประจำ นี่ถ้าผมมีแฟนคงไม่ดูแปลก แต่ผมนั่งทานคนเดียว ก็ผมพักคนเดียวและไม่มีแฟน เพื่อนๆมักแซวผมเสมอ ว่าผมแปลกที่ชอบทานขนมหวาน กับของหวาน เพราะผู้ชายส่วนใหญ่เค้าไม่เป็นกัน
วันนี้ก็เช่นกัน หลังจากนั่งออกแบบเครื่องประดับ อุดอู้อยู่บนห้องทั้งวัน ผมก็ลงมาทานเค้กอีกเหมือนเดิม แต่วันนี้มีเพื่อนทาน ผมนัดเพื่อนผู้หญิงไว้คนนึง เธอบอกว่าคิดถึงอยากมาหา ผมก็โอ.เค. นั่งคนเดียวบ่อยๆก็เบื่อเหมือนกัน
ผมกดลิฟต์เพื่อเดินทางลงมายังชั้นล่าง พอก้าวเข้าลิฟต์ ก็ได้กลิ่นวนิลลา "หอมจัง" ผมพูดไปโดยไม่ได้คิด และไม่ได้สังเกตุว่ามีผู้หญิง ยืนอยู่ด้านหลัง ผมหาที่มาของกลิ่น หันไปเจอผู้หญิงตัวเล็กๆหน้าตาน่ารักคนนึง กลิ่นมันมาจากตรงที่เธอยืนนี่เอง เธอถือถุงอะไรซักอย่าง ผมคาดว่าคงเป็นขนม เลยเอ่ยปากถาม
" ขนมหรอครับ กลิ่นหอมน่าทานจัง ซื้อมาจากร้านไหนหรอ "
เธอหันมาสบตาผม หน้าแดงแล้วนิ่งเงียบไปซักพัก ก่อนจะตอบเบาๆว่า
"ไม่ใช่ขนมค่ะ"
แล้วเธอก็เงียบ ผมงง
พอลิฟต์ลงมาถึงชั้นล่าง เธอรีบก้าวเท้าออกจากลิฟต์ทันทีที่ลิฟต์เปิด
เอ๊ะ! ผมทำอะไรผิดรึปล่าวเนี่ย
เดินออกจากลิฟต์ไปก็คิดไป พอคิดขึ้นได้ผมก็หัวเราะขึ้นมา นี่ผมจีบเด็กโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวไปซะแล้ว กลิ่นมาจากตัวเธอนี่เอง ผมนี่เซ่อจริง
ไม่ทันตั้งตัวก็มีแขนมาโอบรอบเอวผมซะแล้ว
"อ้าว เจน คุณมาเร็วจัง"
"ก็คิดถึงนี่คะ ถ้าเจนไม่โทรหาก็ไม่เห็นโทรมาเลย"
"พอดีผมงานเยอะน่ะ"ผมฉีกยิ้มปั้นหน้าโกหก ทั้งๆที่ในใจเบื่อกับการกลายเป็นของโชว์ของพวกผู้หญิง ส่วนมากต้องการแค่เงิน เซ็กซ์ แล้วก็หน้าตาเท่านั้น เกิดมาผมยังไม่เคยได้รู้รสชาติของความตื่นเต้นที่ต้องไปจีบใครเลย
"ตรีคะ จะนั่งจิบกาแฟทานขนมคุยกันตรงนี้หรอ"
"ครับ อะไรนะ"ผมกำลังเหม่อถึงเด็กน่ารักกลิ่นวนิลลาคนนั้นอยู่
"เจนอยากไปนั่งทานบนห้องคุณน่ะ ที่นี่คนเยอะเจนไม่ชอบเลย"
ผมอ่านคำพูดสายตาและรอยยิ้มเธอออก
"โอ.เค. แล้ววันนี้ให้ผมไปส่งตอนไหน และที่ไหนดี"
"อะไรกันเจนยังไม่ทันหายคิดถึงเลย พูดเรื่องไปส่งแล้ว วันนี้ตรีไปต่อกับเจนที่เดิมนะ เจนนัดเพื่อนไว้3ทุ่ม ร้านที่เมื่อก่อนเราไปกันไง เดี๋ยวนี้คุณไม่ว่างเลย เอาแต่เก็บตัว"
"จ่ะๆ" ผมไม่ได้ไม่ว่างหรอกแต่ผมเบื่อชีวิตแบบนั้นแล้วน่ะ มันไม่ใช่อะไรที่ผมชอบจริงๆ ผมอยากเจออะไรที่ผมชอบจริงๆ และจะอยู่กับสิ่งนั้นไปได้ตลอดชีวิต ตอนนี้ก็คงมีแต่งานที่ผมคิดว่าใช่สิ่งนั้น
ผมหลับไปไม่รู้ตัว รู้อีกทีก็ตอนเจนมากระซิบข้างหูผม
"ตรี 2ทุ่มกว่าแล้วค่ะ ขี้เซาจัง จะไปรึยัง ถ้าไม่ตื่นเจนค้างอยู่นี่เลยนะ"
"ครับ ตื่นๆ"
ผมกับเจนลงลิฟต์มาชั้นล่าง ทันที่ที่ลิฟต์เปิดออก ผมก็เห็นหน้าเด็กคนนั้น เธอรีบเดินสวนผมเข้าลิฟต์ ในขณะที่เจนก็ควงแขนผมเดินออกมา เธอยังคงหลบตาผม ผมมองลงไปในถุงที่เมื่อเช้าผมสงสัย หนังสือนี่เอง คงเป็นหนังสือเรียนของเธอ ผมยิ้มแล้วมองหน้าเธอ เธอสบตาผม และลิฟต์ก็ปิดลง
ผมเดินตรงไปล็อบบี้ ถามพนักงานประจำคอนโด
"คุณครับ ผู้หญิงที่เดินสวนขึ้นลิฟต์คนนั้น อยู่ห้องไหนหรอครับ"
พนักงานสาวมองหน้าผมแล้วทำหน้างง ผมจำต้องโกหกไป
"คือเมื่อเช้าเธอทำของตกอยู่ครับแล้วเมื่อกี๊ผมก็ไม่ทันคืน"
"อ๋อห้อง 803 ค่ะ"
"ขอบคุณนะครับ"
เจนรีบดึงแขนผมออกมา ผมได้ยินพนักงานด้านหลังคุยกันแว่วๆ
"นี่คุณตรีมาถามอะไรเธออ่ะ วันนี้มีผู้หญิงมาหาด้วย"
"เค้ามาถามถึงน้องฝ้ายน่ะ คุณตรีเก็บของได้จะเอาไปคืนมั้ง"
"คงไม่ได้จะไปจีบน้องฝ้ายนะ"
"แหมเค้าทั้งรวย ทั้งหน้าตาดีมีผู้หญิงมาติดเยอะแยะนู่นดูสิ ไม่สนใจเด็กๆหรอก"
เธอชื่อฝ้าย ฝ้าย..ผมกับเจนขึ้นรถ เสียงประตูรถปิดดังผิดปกติ บอกได้เลยว่าเจนไม่พอใจ
"ตรี คุณไปถามห้องยัยเด็กนั่นทำไมคะ นี่คงไม่ได้จะหลอกเด็กนะ"
"ผมเคยหลอกใครซะที่ไหน มีแต่ผมโดนหลอกสิไม่ว่า"
"หึ ดูพูดเขาสิ ใครเค้าจะไปหลอกคุณได้ "
ตี2ถึงห้องซะที เหนื่อย และมึนจริง ผมคงห่างจากเรื่องพวกนี้มานาน ทั้งเหล้า ผู้หญิง วันนี้ผมเลยเพลียจริงๆ
เสียงนาฬิกาดังทำผมตื่น นี่มัน9โมงแล้ว มีนัดส่งแบบลูกค้าซะด้วย จริงอยู่เงินจากธุรกิจโรงแรม คอนโด ของพ่อแม่ผม ทำไห้ผมมีเงินใช้ไปทั้งชีวิตโดยไม่ต้องทำงานเลยก็ได้ แต่ผมชอบงานที่ผมทำอยู่ งานของพ่อแม่ผมต้องเข้าไปตรวจเดือนละ5ครั้งเท่านั้น
ผมรีบตื่นอาบน้ำ และลงไปชั้นล่าง เข้าร้านเค้กร้านประจำ ซื้อเค้กวนิลลามา1ปอนด์ แล้วให้พนักงานเขียนข้อความว่า "ไว้มาทานด้วยกันนะครับ ฝ้าย"
แล้วฝากพนักงานที่ล็อบบี้ไว้ เธอทำหน้างงเอามากๆ คงสงสัยว่าไอ้ที่ผมบอกว่าเก็บของได้ จะคืนเธอนี่มันเค้กปอนด์หรอเนี่ย

ติดตามตอนต่อไปนะครับ
ขอบคุณที่อ่านมาถึงนี่นะครับ

แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 49 13:23:48

แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 49 17:30:07