ความคิดเห็นที่ 1 The First Honeymoon ก่อนอื่น คุณต้องสงสัยแน่นอนว่า ทำไมต้องเป็น “The First Honeymoon” การมี First ก็ต้องมี Second, Third and so on การดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์หรือ ฝรั่งเรียกว่า Honeymoon ของบางคู่มีกันแค่ครั้งเดียว แต่เราสองคน วางแผนกันว่า คงมีกันไปเรื่อยๆ จนกว่า จะมีใครสักคนเบื่อก่อนกัน ด้วยความเป็นแม่พิมพ์ พ่อพิมพ์ของชาติของเราทั้งคู่ ได้เรียนรู้ว่า บุคคลใดนั้นที่ดำรงอาชีพครู จะหาเวลาเป็นส่วนตัวนั้นไม่มี แต่ด้วยช่วงนี้เป็นช่วงที่มหาวิทยาลัยที่เราสังกัดอยู่มีงานรับปริญญา จึงทำให้มีกำหนดการงดการเรียนการสอนทั้งในมหาวิทยาลัย และในโรงเรียนสาธิต ซึ่งโอกาสนี้ถือว่าเป็นโอกาสทองที่เราควรฉกฉวย เพราะถ้าผ่านไปแล้ว คงต้องรอปีต่อไป ที่บอกว่าเป็นโอกาสทอง ด้วยเหตุผลนานัปการ ประการแรกไม่ต้องเตรียมการสอน ไม่มีงานตรวจ (ซักพัก) ประการต่อมา ชาวบ้านเค้าไม่หยุดกัน เพราะนี่ไม่ใช่วันหยุดของชาติ จะมีก็แต่เพื่อนร่วมหาวิทยาลัย ซึ่งคิดว่าคงมีไม่เท่าไหร่ เพื่อนๆ ส่วนใหญ่ในมหาวิทยาลัยนี้จะเป็นคนต่างจังหวัดซึ่ง มาเรียนในกรุงเทพ โอกาสแบบนี้ก็เป็นโอกาสทองของเขา ในการการกลับไปเยี่ยมบ้าน เราสองคนจึงตัดสินใจ คว้าโอกาสนี้แหละเป็น “The First Honeymoon” ของเราทั้งสองคน ตอนแรกตัดสินใจว่า จะไปพักผ่อนเกาะช้าง จังหวัดตราด เนื่องจากไม่ไกลมาก และก็มีทะเลที่สวยงามตามแบบฉบับของคนทั่วไป แต่หมอดูลมฟ้าอากาศ หรือกรมอุตุนิยมวิทยา เตือนว่า ช่วงนี้มีพายุเข้า ฝนตกทุกวัน ถ้าเราไปเที่ยวทะเล คงไม่สนุกแน่ๆ ไปทะเลไม่ได้เล่นน้ำ คงกร่อยน่าดู เราเลยเริ่มต้นมองหาที่แห่งใหม่ สำหรับล่าฝัน วัน Honeymoon ของ Newly wed อย่างเราทั้งคู่ “โตแสง” เป็นนามสกุลเพื่อนเราสมัยมัธยม ซึ่งรู้จักกันดีในเมืองอีสาน ในเครือ Tohsang group คืนวันหนึ่งหลังจากอาหารค่ำ ในอพาทเมนท์ชั้น 8 เราเองเริ่มต้นบทสนทนากับคุณฝรั่งสามีสุดที่รักว่า “Honey I think about my friend’s resort” จากนั้นจึงเริ่มต้นสนทนาไปพร้อมกับหาข้อมูลใน website ไป และแล้วเราสองคนก็ได้ข้อสรุปว่า ไปโขงเจียมก็ดีเหมือนกัน เราจึงตัดสินใจโทรหาเพื่อนติดต่อที่พัก ซึ่งในเมืองแห่งดอกบัว อุบลราชธานี มีโรงแรมในเครือ Tohsang อยู่ สองแห่งคือ Tohsang city hotel และ Tohsang khongjeim resort and spa ซึ่งเพื่อนเราก็แนะนำว่า ถ้าจะมาพักผ่อนก็ไปที่โขงเจียมเลย นั่งรถออกจากตัวเมืองประมาณ 1 ชั่วโมง ได้บรรยากาศติดฝั่งแม่น้ำโขง เหมาะกับการมาพักผ่อนแบบ honeymoon เงียบสงบ ยิ่งหน้าฝนแบบนี้จะช่วยให้อากาศเย็นขึ้น ไม่ร้อนมาก ดังนั้น การมาเยือนเมืองชายแดนไทยลาว ของสาวไทย สามีฝรั่งก็เริ่มขึ้น ก่อนมาเพื่อนๆ ก็เตือนด้วยความห่วงใยว่า “ระวังนะแก! แถวนั้นเค้านิยมฝรั่ง เดินจูงให้ดีๆ ล่ะไม่อย่างนั้นละก้อ เดี๋ยวถูกเกี่ยวไปจะหาว่าไม่เตือน” ดิชฉันก็คิดในใจว่า แหม! อะไรมันจะขนาดนั้น แฟนดิฉันก็ไม่ได้หน้าตาดีมากมายสักเท่าไหร่ (แค่ดูน่ารักดีในสายตาเราเท่านั้นเอง) แต่พอมาถึงก็รู้ว่าข้อตักเตือนนั้นเริ่มพิสูจน์ตัวเองว่าเป็นจริง รอยยิ้มสาวๆ ส่งให้คุณสามีฝรั่งของดิฉันเต็มไปหมด จากตอนแรกแค่เดินแค่ข้างๆกัน เราต้องเปลี่ยนกลยุทธ์ เป็น เกาะ กุมมือกันไว้ อุ่นใจดี... จริงๆ แล้ว สาวๆ แถวนี้ก็ไม่ได้น่ากลัวมากมายนักหรอกนะ เพียงแต่เรารับรู้ได้ถึงกระแสนิยมฝรั่งของคนแถวนี้ มีบ้านเรือนหลายต่อหลายหลัง ร้านอาหารเหล้าบาร์ ล้วนแต่เป็นสาวไทย สามีฝรั่งกันทั้งนั้น ก็เลยกันไว้ดีกว่าแก้ค่ะ คนแถวนี้น่ะน่ารัก จริงใจดี คิดอะไร พูดอะไร ก็มาแบบซื่อๆ ตรงๆ ไม่มีพิษ ไม่มีภัย แต่ว่าอย่าปล่อยมาเดินคนเดียวนะ เดี๋ยวเกิดสาวๆ เค้าไม่รู้ว่าแต่งงานแล้วแย่เลย อยู่อีสานไม่ได้กลับแน่คุณสามี วันแรก ถือว่าเป็น city tour เพื่อนเรามารับตั้งแต่สนามบิน พาไปพักที่โรงแรมในเมืองก่อน ซึ่งบรรยากาศในโรงแรมถือว่าโดดเด่น แถบนี้เลย ตกแต่งสวยงาม ดูหรูหรากว่าที่อื่นๆ บริเวณ ล็อบบี้ (lobby) ตกแต่งด้วยโซฟาแบบไทยๆ ทำด้วยไม้สีเข้ม ตัดกับเบาะรองนั่ง และหมอนอิงที่ทำจากผ้าไหมพื้นเมือง สีสันสะดุดตา ซึ่งวันแรกคุณเพื่อนก็เจียดเวลาอันมีค่าของการบริหารงานโรงแรมแห่งนี้ เป็น คนนำเที่ยวในสถานที่ต่างๆรอบตัวเมือง ซึ่งส่วนใหญ่ที่ไปก็เป็นวัด ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่เราเองไม่ได้เข้าวัด แบบนี้เลยหลังจากกลับมาจากอเมริกา วัดหนองป่าพง ตั้งอยู่ในอำเภอวารินชำราบ ภายในวัดมีมีพิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้ง และศาลาเก็บกระดูกของหลวงปู่ชา สุภัทโท (พระโพธิญาณเถระ) เจ้าอาวาส ตั้งแต่ดังเดิม เป็นผู้ก่อตั้งวัด ชาวบ้านแถวนี้รู้จักท่านเป็นอย่างดี เราเองถือว่าเป็นโอกาสดี ได้มาสักการะท่าน พี่ดี้เองก็น่ารัก เค้าเป็น Farang open คือเราเรียกเค้าแบบนั้น เพราะว่า เค้าไม่สนใจว่าเรานับถือ ศาสนาต่างกัน ฉันเข้าวัดกับเธอไม่ได้นะ แต่เค้าอยาก และพร้อมที่จะเรียนรู้ ในความแตกต่างของกันและกัน “We respect each other differences” นี่แหละอีกข้อหนึ่งว่า ทำไมฝรั่งส่วนใหญ่ถึงชนะใจสาวไทยอย่างเราได้ แต่ก็ขำเค้าดีนะ เป็นฝรั่งนี่ตื่นเต้นกับทุกอย่างรอบตัว เจอหุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่ชา ก็ขอถ่ายรูป เจอผนังไม้แกะสลักก็ขอถ่ายรูป เจอโอ่งน้ำไทยๆ ก็ขอถ่ายรูป ไม่เว้นแม้แต่ฝูงวัว ก็ขอถ่ายรูป ไม่เสียหลายพามาแดนอีสาน ดูเค้าตื่นเต้นดี จากนั้นเพื่อนเรายังพาไปยัง วัดป่านานาชาติ วัดนี้ตั้งอยู่ที่บ้านบุ่งหวาย อำเภอวารินชำราบเหมือนกัน เป็นสาขาของวัดหนองป่าพง แต่ที่ตั้งชื่อว่าวัดป่านานาชาติ อาจเป็นเพราะว่า ตัววัดตั้งอยู่ในป่า และมีชาวต่างชาติมากมายมาบวช จำพรรษาอยู่ที่นี่ ทันทีที่เราก้าวเข้าไปในวัด บรรยากาศ เงียบ สงบ น่าเสียดาย เพราะตอนนั้นเวลาประมาณ 11 โมงครึ่ง พระท่านขึ้นกุฏิหมดแล้วจึงไม่ได้พบ ได้แต่เดินดูรูปพระรูปต่างๆ ซึ่งเป็นพระชาวต่างชาติทั้งสิ้น ไม่น่าเชื่อ ศาสนาพุทธของเราจะมีชาวต่างชาติที่ให้ความสนใจ จนกระทั่งสละทางโลงเข้าสู่ ร่มพระกาสาวพักตร์ ได้มากขนาดนี้ หลังจากออกจากที่วัดเรากลับไปพักผ่อนที่โรงแรมในเมือง ประมาณ 2 ชั่วโมง และออกมาชมเทียนที่ชนะเลิศ ในการแข่งขันเทศกาลเทียนเมื่อเข้าพรรษาที่เพิ่งผ่านไป ที่เมืองอุบลราชธานี เค้ามีชื่อเสียงโด่งดังในเทศการเทียน ซึ่งจะถูกจัดขึ้นในช่วงเทศกาลเข้าพรรษาของทุกปี เป็นอะไรที่สวยงาม น่าชื่มชม และส่งเสริมเป็นอย่างยิ่ง การแกะสลักเทียน ให้เป็นเรือใหญ่ขนาดนี้ และเครื่องประดับต่างๆบนเรือนั้น ชาวบ้านทำกันได้อย่างไร นับว่าเป็นอีกหนึ่งภูมิปัญญาชาวบ้าน Amazing Thailand ซึ่งฝรั่งมาเห็นต้องเอ่ยปากชื่นชมกันทุกคน ตัวอย่างที่เห็นชัดเลยนะคะ คุณสามีฝรั่ง ของดิฉันเอง เพื่อนของเรา ได้อธิบายว่า วิธีการที่ชาวบ้านทำเทียนกันมีสองแบบใหญ่ๆ คือ แบบแกะสลักและแบบพิมพ์ แบบแรก แบบแกะสลัก ชาวบ้านจะทำการหลอมเทียน เป็นรูปต่างๆ ขึ้นมาก่อน แล้วจึงทำการแกะสลักบนเทียนที่หลอมขึ้นมานั้น ส่วนแบบที่สอง แบบพิมพ์ ชาวบ้านจะมีแบบพิมพ์เป็นรูปต่างๆ เพื่อพิมพ์เทียนออกมาเป็นชิ้นเทียนเล็กๆ จากนั้นนำมาประกอบประดับบนเทียนที่ทำการหล่อเป็นรูปร่างต่างๆ จากการสอบถามชาวบ้านที่เป็นคนดูแล พบว่า ชาวบ้านจะใช้เวลาประมาณ 2-3 เดือนในการทำ โดยเกณฑ์นักเรียน ชาวบ้าน แถวๆนั้นที่มีฝีมือ มาช่วยกันทำ รวมคนแล้วก็ประมาณ 40 กว่าคน ดูสิกิจกรรมแบบนี้รัฐบาลควรส่งเสริมด้านทุน และการพัฒนาฝีมือแรงงานให้มากขึ้น เพื่อเป็นประโยชน์ด้านการท่องเที่ยวของประเทศไทยเรา ช่วงเย็น เพื่อนขับรถเข้ามาส่งที่ ทอแสง โขงเจียม รีสอร์ท ซึ่งใช้เวลาประมาณเกือบ 1 ชั่วโมง ผ่านถนนใหญ่ แบบ 4 เลน ลดลงเหลือ 2 เลน จาก 2 เลน ลดลงจนเหลือเลนเดียว มืดๆ ดูน่ากลัว แต่พอมาถึงรีสอร์ทแล้ว อย่างกับสวรรค์ สวยงาม ประทับใจมาก สไตล์การตกแต่งที่นี่ออกไทย-บาหลี มีอ่างน้ำลอยดอกลีลาวดีอยู่ด้านหน้าข้างประตูทางเข้า เสาหินออกสีแดง กำแพงทำด้วยอิฐก้อนใหญ่ๆ ดูแล้วราวกับ ปราสาทหินเขาพนมรุ้ง อิฐสลักเป็นรูปต่างๆ ทำให้บรรยากาศดูคลาสสิก โต๊ะ เกาอี้ พนักงานซึ่งแต่งตัวด้วยผ้าไทย แต่ตัดเย็บสไตล์ modern เข้ากันได้ดีกับต้นไม้ สายน้ำ เป็นภาพซึ่งน่าประทับใจจริงๆ สัญลักษณ์ของที่นี่คือ อุปกรณ์ที่ทำมาจากทองเหลือง เช่นฆ้องทองเหลือง ซึ่งมีประดับอยู่กลางร้านอาหารเวินบึก ซึ่งอยู่ภายในตัวโรงแรมทำให้บรรยากาศเหมาะกับโขงเจียมมากขึ้น ภายในร้านอาหารถูกออกแบบให้ขนาบข้างด้วยสายน้ำโขงด้านขวา ด้านซ้ายเป็นสระว่ายน้ำสไตล์บาหลี มีน้ำพุพุ่งออกจากปากกบตัวน้อยที่อยู่ข้างสระ ใจกลางระหว่างสายน้ำโขงและสระน้ำบาหลี เป็นบาร์มุงหลังคาด้วยใบจาก ทุกอย่างผสานกันได้อย่างลงตัว อาหารที่สั่งมาในวันแรกเป็นอาหารไทยแท้ๆ เช่น แกงส้ม ปลาคังผัดฉ่า ไส้กรอกอีสาน แหนมซี่โครงหมู พร้อมกับอาหารพื้นเมืองคือ หลนบักนัด (สับประรด) บอกได้เลยว่าอร่อยทุกจานที่สั่ง วันนั้นเราสองคนเดินกลับห้องกันแทบจะลากท้องเดิน คืออิ่มมากๆ ทำให้หลับสบายในคืนแรก แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 49 18:39:28 จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 24 ก.ย. 49 18:36:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วันที่ 2 เช้าวันที่สอง เรารีบตื่นมารับประทานอาหารเช้าริมแม่น้ำโขง ที่ร้านอาหารเวินบึก บรรยากาศช่วงเช้า จะมีอาหารทั้งแบบไทย และอเมริกัน ตอนประมาณ 8 โมงเช้า เพื่อเตรียมตัวออกไปท่องเที่ยวกับรถของโรงแรมตอนเวลา 9 โมงเช้า หลังจากอาหารเช้า ได้เดินดูรอบๆ บรรยากาศ สวย ชัดเจนขึ้น เนื่องจากแสงสาด จากดวงอาทิตย์ แต่บรรยากาศจะเย็น ชุ่มฉ่ำไปด้วยสายฝนปรอยๆ หลังจากฝนหยุด เราได้ออกเดินทางไปเที่ยวที่แรกนั่นก็คือ อุทยานแห่งชาติผาแต้ม ระหว่างทาง พี่คนขับรถตามรถทัศนะศึกษาของโรงเรียนแห่งหนึ่ง ที่มาจาก อำเภอ ตระการพืชผล พี่ดี้รีบยื่นมือออกไปเก็บภาพประทับใจกับรถโรงเรียนแบบพื้นบ้าน ซึ่งเจ้าหนูตัวน้อยก็แอ๊กท่ากันยกใหญ่ จนเราทนไม่ได้ กลัวจะตกรถกันลงมา จึงบอกให้พี่ดี้เก็บมือฝรั่งเข้ามาได้แล้ว ซนจริงๆ ฝรั่งคนนี้ พอไปถึงผาแต้ม เราสองคนถ่ายรูปกันที่หน้าผาอย่างกล้าๆ กลัวๆ คือมันดูอันตรายมาก ไม่มีรั้วกั้นเลย แต่ทางอุทยานก็ได้ทำป้ายบอกไว้ว่าอันตราย เราสองคนจึงรีบเก็บภาพ และรีบออกมาเพื่อไปดูภาพเขียนสีโบราณต่อไป ระหว่างทางนั้น เป็นผาหินซึ่งมีลักษณะเป็น หินชั้นที่สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน จากการเรียงตัวเป็นชั้นของหิน หรือเรียกกันว่า Bedding บ้างก็เรียงตัวในแนวขนานกับพื้น บ้างก็เรียนตัวตั้งฉากกับพื้น ซึ่งเป็นสภาพธรรมชาติที่แสดงถึงปัจจัยทางธรรมชาติ ที่ส่งผลต่อธรณีวิทยาได้อย่างดี แบบนี้สมควรที่ทำเป็นแหล่งศึกษา ทางธรณีวิทยาที่สำคัญของประเทศไทยเราจริงๆ ภาพเขียนสีโบราณนี้แบ่งออกเป็น 4 กลุ่ม ซึ่งเราต้องเดินลงไปจากหน้าผา ทางอุทยาน ทำทางเดินเพื่อให้คนได้เดินชม โดยทำราวบันไดไว้ตลอดทางเดิน ซึ่งภาพเขียนกลุ่มที่ 1 เราเดินกันไม่ไกลนัก ประมาณ 300 เมตรก็ถึงป้าย แต่ เราสองคนพยายามมองหาภาพเขียน แต่ก็ไม่พบ สงสัยกลับกรุงเทพคราวนี้ต้องไปตรวจสภาพสายตาเป็นการใหญ่ เดินต่อไปอีกประมาณ 200 เมตร ก็พบกับภาพเขียนกลุ่มที่ 2 ซึ่งเป็นกลุ่มที่มีความยาวมากที่สุด คราวนี้เรามองเห็นภาพชัดเจน มีทั้งรูปคน รูปปลา รูปมือ ต่างๆ มากมาย จึงได้เก็บภาพไว้เป็นที่ประทับใจต่อไป หลังจากเดินผ่านภาพเขียนกลุ่มที่ 2 เราเจอป้ายสีฟ้าบอกว่า “ทางเดินอ้อมกลับสู่ลานจอดรถ 2,500 กม.” เราจึงสรุปร่วมกันทางสายตาทันทีตรงบริเวณหน้าป้ายนั้นว่า กลับทางเดิมกันดีกว่านะจ๊ะที่รัก เรามากันไกลเกินไปแล้ว เราสองคนจึงออกเดินทางต่อ โดยพี่คนขับถามว่าจะพักกันก่อนหรือไม่ เราก็ตอบว่าไปต่อเลยค่ะพี่ พี่คนขับจึงวนรถออกมาประมาณ 200 เมตร เพื่อมาชมเสาหิน ซึ่งเสาหินอันนี้เป็นกลุ่มเสาหินทราย ซึ่งเราเองเคยได้เห็นตัวอย่าง มาในวิชาหินและแร่บ้างแล้ว แต่วันนี้เพิ่งจะได้เห็นตัวอย่างจริง ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นมา ในการกระทำของลมธรรมชาติ ที่สามารถทำให้หินทรายกร่อน จนมีรูปร่างคล้ายดอกเห็ดแบบนี้ได้ เราได้จอดรถถ่ายรูปกันพักใหญ่ เหลือบมองไปด้านขวามือเห็นป้าย “ลานหินแตก (divide rocks)” เราสองคนจึงจูงมือกันขึ้นไปดู อยากรู้ว่าเป็นอย่างไรนะ หินแตกเนี่ย แต่ปรากฏว่าทั้งคู่งง ไหนเนี่ยหินแตก เพราะเราเห็นเป็นลานกว้างๆ มีหินที่กระจายอยู่ทั่วไป จึงเดาเอากันเองว่า ตรงนี้ล่ะมั้ง ลานหินแตก จึงให้คุณฝรั่งสามีไปทำท่าแปลกๆ เก็บภาพมาเพื่อถามเพื่อนๆ ว่า ใช่หรือเปล่าตรงนี้ “ลานหินแตก” จากนั้น เรามุ่งหน้าต่อไปสู่ “น้ำตกสร้อยสวรรค์” คนที่นี่เค้าบอกว่าเป็นน้ำตกที่ใหญ่ที่สุดในโขงเจียม ทางเข้าต้องผ่านหมู่บ้านเล็กๆ พอมองเห็นสภาพความเป็นอยู่แบบชนบทจริงๆ มีนากว้างๆ ซึ่งพี่คนขับได้ชี้ให้เห็นว่านาหว่าน และนาดำ มีความแตกต่างกันอย่างไร ถ้านาหว่าน ต้นข้าวจะกระจายกันอย่างไม่เป็นระเบียบ ส่วนนาดำ ต้นข้าวจะกระจายอย่างเป็นระเบียบ สม่ำเสมอ พี่เค้าบอกว่านาดำจะได้ผลที่ดีกว่า นาหว่าน คือต้นข้าวไม่เบียดกันมากเกินไป นี่ถือว่าเป็นภูมิปัญญาชาวบ้านซึ่งคนกรุงอย่างเราๆ ไม่รู้ว่ามีสักกี่คนที่รู้เรื่องพวกนี้ พอรถไปถึงหน้าอุทยาน ต้องจอดและเดินเข้าไปประมาณ 500 เมตร ถึงจะเจอตัวน้ำตก น้ำตกช่วงแรก จะเป็นน้ำตกเล็กๆ ซึ่งเป็นต้นน้ำ เราสามารถเข้าไปถ่ายรูปกันมาได้ แต่ก็จินตนาการได้เลย ถ้าพลาดไปกับน้ำละก้อ ได้ไปเที่ยวน้ำตกหน้าผาใหญ่แน่ๆ อีกด้านของหน้าผาเป็นน้ำตกขนาดใหญ่ มีแอ่งสำหรับเล่นน้ำได้เล็กๆ ที่รู้เพราะมองไปเห็นมีกลุ่มเด็กวัยรุ่นกำลังเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน ซึ่งคาดว่าคงเป็นคนพื้นที่ เพราะถ้าไม่ใช่ คงไม่กล้ากันแบบนี้ เนื่องจากจากการสำรวจด้วยสายตา เป็นบริเวณที่อันตราย เรามองไปกลัวแทน ไม่รู้ว่ามันเป็นความรู้สึกของคนที่ย่างเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ตอนต้นแล้วใช่หรือไม่ จากนั้น ก็ถึงเวลาอาหารเที่ยงพอดี พี่คนขับพาเราสองคนกลับสู่รีสอร์ท แต่ระหว่างทางได้แวะร้านขายปลาข้างทาง ขอแม่ค้าเปิดตู้ปลาให้ดู คนขายให้ความรู้กับเราว่า ปลาพวกนี้เป็นปลาที่จับจากแม่น้ำโขง มีทั้งปลาบึก ปลาอีตู๋ ปลาคัง โอโฮ ตัวใหญ่มาก ไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต ทั้งคุณสามีฝรั้ง ทั้งคุณภรรยาไทย ประทับใจกันยกใหญ่ ถ่ายรูปกันอย่างกับกดชัตเตอร์นางแบบบน แคทวอร์ค แม่ค้าก็ได้แต่ยิ้ม คงสงสารพวกเราที่ทำท่าประหนึ่งดั่งเจอเพชร นี่แหละหนาพวกคนกรุง ปลาพื้นเมืองเหล่านี้ไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต จากนั้นเราจึงออกเดินทางต่อเพื่อกลับสู่ทอแสงโขงเจียม รีสอร์ท ตอนบ่าย หลังจากอาหารเที่ยง เราสองคนก็พักผ่อนกันเต็มที่ ตื่นมาเดินชมรอบๆ รีสอร์ท มีส่วนของสปาที่น่าสนใจมาก ทำเรือนนวด out door ข้างแม่น้ำโขงด้วย เห็นแล้วบรรยากาศดีมากๆ เลย เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยตัดสินใจอีกครั้งว่าจะมานวดดีหรือเปล่า คืนนี้เป็น คืนที่ดีมากสำหรับ เราสองคนกินข้าวเย็นด้วยกัน พี่ดี้อยากกินเสต็ก เราเลยสั่งเป็น สเต็กปลา เพื่อให้เข้ากับเสต๊กเนื้อที่พี่ดี้สั่งมา หลังจากสเต๊กในท้องของเราทั้งสองสัมผัสกับน้ำย่อยได้ซักพักใหญ่ เราสองคนย้ายไปนั่งที่ บาร์ข้างสระน้ำ บรรยากาศ โรแมนติกมาก เป็นโอกาสที่ดีที่เราจะได้นั่งคุยกัน หลังจาก 4 เดือนอันแสนวุ่นวาย yard sale เก็บของใส่กระเป๋าเพื่อบินกลับกรุงเทพ เรายังไม่เคยมีเวลาแบบนี้กันเลยสักครั้ง ทำให้นึกย้อนกลับไปถึง บรรยากาศเงียบสงบบนชิงช้าหน้าบ้านพี่ดี้ ที่ Athens เราสองคนนั่งคุยกันเงียบๆ บ่อยๆ ที่นั่นเป็นที่ๆ ทำให้เราสองคนรู้จักกันมากขึ้นๆ คำพูดต่างๆ ที่พี่ดี้พูด รวมทั้งการกระทำตั้งแต่วันแรกที่เราคบกัน เค้าทำให้เรารู้ว่า เค้าหมายความอย่างที่เค้าพูดจริงๆ ไม่ว่าจะเป็น กระดาษโน้ต หรือ ข้อความเล็กน้อยที่เราสองคน ส่งถึงกันตลอดเวลา เป็นเหมือนอะไรบางอย่าง ที่เชื่อมโยงให้ความสัมพันธ์ของเราทั้งสองแน่นขึ้นๆ ทุกวัน บางทีเราเคยมานั่งนึกกับตัวเองว่า ทำไมผู้ชายไทยที่เราเคยคบมา ไม่เคยแสดงอะไรแบบนี้ ไม่เคยใส่ใจอะไรเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้บ้างเลย แบบนี้ละมั้งที่ทำให้ผู้หญิงไทยเสียดุลให้ชายชาวต่างชาติตลอดเวลา จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 24 ก.ย. 49 18:38:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 วันที่ 3 เช้าวันที่สาม เราสองคนไม่ได้ออกไปเที่ยวนอกรีสอร์ทเลย ใช้เวลาที่มีเดินเล่นทั่วรีสอร์ท ถ่ายรูป นอนดูทีวี และก็ว่ายน้ำ วันนี้อากาศดี ไม่มีฝน เราสองคนทานอาหารเช้า และกลางวันริมแม่น้ำโขง เนื่องจากโต๊ะที่จัดไว้กลางแจ้งไม่เปียกฝน จึงเป็นโอกาสดีของเราทั้งสองคน กับข้าวที่ร้านอาหาร เวินบึกของโรงแรมนั้น ราคาปกติเหมือนไปกินที่ร้านอาหาร ไม่ได้แพงจนน่าโมโห และที่สำคัญ รสชาดเยี่ยมยอด ดีกว่าราคาเสียอีก ถ้าเทียบกับร้านอาหารทั่วๆ ไปในกรุงเทพ รวมทั้งการบริการซื่อๆ ของเด็กที่นี่ ประทับใจจริงๆ และแล้วอาหารค่ำ ริมน้ำโขงของคืนสุดท้ายของการมา Honeymoon ของเราก็เป็นไปตามคาดหมายเนื่องจากฟ้าฝนเป็นใจ เราสองคนได้โต๊ะริมน้ำ ซึ่งทางร้านจัดให้โต๊ะเรียงรายขนาบอยู่ริมแม่น้ำโขง บนโต๊ะ มีตะเกียงใส่เทียนไขอยู่ 2 ตัวบนโต๊ะ ส่องแสงสลัว ทำให้บรรยากาศดูโรแมนติกยิ่งขึ้น แหงนมองขึ้นบนฟ้า มองเห็นดาราได้ชัดแจน น้องของเพื่อนเราอธิบายว่า ถ้าได้มาตอนช่วง 15 ค่ำนั้น ฟ้าจะกระจ่างมาก เนื่องจากแสงของจันทร์เต็มดวง สะท้อนกับพื้นน้ำเป็นเหมือนดังกระจกสะท้อนภาพของดวงจันทร์กลมโต มองเห็นภาพของผืนน้ำได้ชัดเจน แต่อย่างไรก็ตามคืนสุดท้ายนี้เราสองคนก็มีความสุขกับอาหารอร่อย เครื่องดื่มเย็นๆ เสียงเพลงคลอ รวมทั้งบทสนทนาเกี่ยวกับการวางแผนครอบครัว และการมีลูกเล็กๆ ในครอบครัวต่อไป ก่อนเข้าไปนอนเราได้พูดกับสามีสุดที่รักว่า “Thank you for coming with me” ในใจเราอยากขอบคุณเค้า ที่เค้าบินข้ามน้ำข้ามทะเล จากเมืองอันสงบสุข มาอยู่กรุงเทพเมืองอันแสนวุ่นวายกับเรา แต่อีตาคุณสามีฝรั่งดันทำหน้าตื่นเต้นตกใจ ถามกลับมาว่า “How can you come to honeymoon by yourself” คือ แกงง ค่ะ ว่าดิฉันเนี่ยจะมา honeymoon ได้อย่างไรคนเดียว ปัดโธ่ ทำเอาเสียบรรยากาศหมดเลยคุณ ก็ต้องเป็นหน้าที่ดิฉันสิคะต้องอธิบายกันยกใหญ่ จนกว่าคุณสามีจอมป่วนจะเข้าใจ สุดท้ายของการมา honeymoon ริมแม่น้ำโขงนี้ก็จบลงอย่ามีความสุข เป็นไปตามที่ตั้งใจ และคาดหวังไว้ ได้พักผ่อนท่ามกลาง สายลม สายน้ำ ความสงบ และความเข้าใจของเราทั้งสองคน ขอบคุณ คุณเพื่อน Tohsang group และคนอุบลทุกคน ที่ทำให้การมา honeymoon นี้ประสบความสำเร็จ และสุดท้าย” ขอบคุณนะคะคุณสามีฝรั่งที่อุตสาห์มา honeymoon กับดิฉัน ทำให้ไม่ต้องมาhoneymoon คนเดียว” คิดไปได้ ติงต๊องจริง ฝรั่งคนนี้.... จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 24 ก.ย. 49 18:46:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 น่ารักจัก จากคุณ : หนูพุก (นางพิมพิลาไลย) - [ 24 ก.ย. 49 20:27:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 น่ารักอย่างแรง (ฝากบอก... เคยได้คุยกับเจ้่าของโรงแรมนี้ครั้งหนึ่ง นานแล้ว คนที่เป็นสาวๆ น่ารัก ชื่อหวานๆๆๆ อัธยาศัยดีครับ อ่านแล้วเหมือนได้เจอมิตรเก่า) จากคุณ : ninaM - [ 24 ก.ย. 49 22:24:41 ]

ความคิดเห็นที่ 6 น่ารักและยังเด็ก ๆ ด้วยกันทั้งคู่ รูปสวยด้วยค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 25 ก.ย. 49 04:50:19 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอขอบคุณคุณ หนูพุก (นางพิมพิลาไลย) คุณ ninaM และคุณ NATTI นัทตี้ สำหรับการติดตามและชมเชย คุณ ninaM ดิฉันจะเก็บไปบอกให้นะคะ สำหรับที่ฝากมา แต่เห็นด้วยจริงค่ะ ว่าคนที่นี่อัธยาศัยดีกันทั้งนั้น ตั้งแต่เจ้าของ คนขับรถ จนกระทั้ง พนักงานเสิร์ฟ นี่แหละหนา น้ำใจคนไทย คุณNATTI นัทตี้  ขอบคุณที่เป็นกำลังใจเสมอมานะคะ อบอุ่นเหมือนเป็นเพื่อนบ้าน...ขอบอกว่า ภาพบอกอะไรได้หลายอย่าง และยังซ่อนอะไรได้หลายอย่างเหมือนกัน (หมายถึง ความเด็กของคุณสามีค่ะ) ฮิๆๆๆ. จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 25 ก.ย. 49 08:17:23 ]

ความคิดเห็นที่ 8 พี่ดี้เขามีมุกดีนะ ท่าทางคงเป็นคนอารมณ์ดี อบอุ่น :) จากคุณ : scottie - [ 25 ก.ย. 49 12:56:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 บรรยากาศสวยงาม แถมได้ความรู้ เขียนอ่านง่าย อารมณ์ดีกันทั้งสามีภรรยาเลยครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 25 ก.ย. 49 19:31:10 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ถึงคุณscottie พี่ดี้เค้าอารมณ์ดีมากค่ะ สาเหตุหนึ่งที่ทำให้หน้าเด็ก..น่ารักค่ะ :) ถึงคุณคุณพีทคุง (พิธันดร) (แอบเข้าไปเห็นชื่อคุณที่กระทู้คุณนัทตี้) ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยแสดงความคิดเห็น และชมเราด้วยค่ะ อารมณ์ดีกันอย่างนี้ มีหวังอนาคตดิฉันคงหน้าเด็กเหมือนพี่ดี้ แน่เลยค่ะ:) จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 26 ก.ย. 49 08:04:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ เขียนเรื่องได้สนุกดีค่ะ อ่านสบายๆ ทำให้คิดถึงเพื่อนสนิทท่านหนึ่งซึ่งจะคล้ายๆ จขกท เวลาไปไหนกับแฟนครั้งใดต้องกลับมาเล่าเรื่อง สายตาและคำพูดของคนไทยที่เห็นเพื่อนของเราเดินไปกับสามีต่างชาติ ต้องเป็นอาชีพแบบว่า ท้ายสุดตัดสินใจลาออกจากงานประจำที่ทำ ต้องไปใช้ชีวิตต่างแดน แต่ของคุณมาอยู่เมืองไทยด้วยกัน ดีใจด้วยค่ะ เรื่องนี้ทำให้คิดถึงเพื่อนมากๆค่ะ Quote ''''ทำไมผู้ชายไทยที่เราเคยคบมา ไม่เคยแสดงอะไรแบบนี้ ไม่เคยใส่ใจอะไรเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้บ้างเลย แบบนี้ละมั้งที่ทำให้ผู้หญิงไทยเสียดุลให้ชายชาวต่างชาติตลอดเวลา '''' อ่านแล้วสะดุด อึ้งนิดๆ อธิบายยากจริงๆ เพราะหลายอย่างที่เรารับทราบอาจต่างจากความคิดเห็น จขกท ขออนุญาติเขียนจากที่เราทราบ เราไม่อยากให้คิดว่า ทุกคนจะโชคดีๆแบบ จขกท หรือหลายคนที่เรารู้จัก เพราะคิดว่าผู้ชาติต่างชาติจะดี เพราะที่แย่ก็มีเยอะค่ะ ขอโทษค่ะ เพราะเราเห็นหญิงไทยหลายท่านและต้องใช้คำว่าส่วนมากด้วยค่ะ ที่คิดว่าคนต่างชาติจะต้องดี โรแมนติกหรืออื่นๆ จนเกิดความคิดอยากแต่งงานด้วย อยากให้คิดพิจารณาให้ดีค่ะ '''คนโชคดีที่เจอคนดีจริงมีน้อยค่ะ ที่โชคไม่ค่อยดีจะมีเยอะจริงๆ ไม่ต่างจากผู้ชายไทย อิอิ เราไม่ได้ปกป้องชายไทยนะ แต่มันคือเรื่องจริงที่หญิงหลายคนได้แต่ฝันเพราะความจริงมักไม่เป็นดังฝันค่ะ หลายคนต้องมีชีวิตที่ลำบากมากเมื่อแต่งงานกับคนต่างชาติหรือบางท่านมาใช้ชีวิตในต่างประเทศ ซึ่งครอบครัว ญาติ เพื่อนๆ มักเข้าใจในว่าแต่งงานกับคนต่างชาติ จะดี สบาย ร่ำรวย และอีกหลายอย่างที่พวกเค้าคาดหวังว่าหญิงคนนั้นควรได้รับจากสามีต่างชาติ จนกลายเป้นค่านิยมและความเชื่อที่ไม่ถูกต้องค่ะ ขออภัย จขกท มา ณ ที่นี้ด้วย ปล ความเห็นของเราเป็นเพียงความจริงที่หลายท่านอาจไม่เห็นด้วยก้ต้องขออภัยอย่างสูง ข้อมูลเหล่านี้ได้จากหญิงไทยที่แต่งกับคนต่างชาติหลายชีวิต จากคุณ : law of nature - [ 27 ก.ย. 49 08:35:32 A:81.106.200.74 X:62.252.224.18 TicketID:121654 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ law of nature ขอบคุณค่ะ จริงๆ ดิฉันเองก็เห็นด้วยกับความคิดคุณค่ะ เพราะจากข่าวที่หญิงไทยถูกหลอกค้าที่ต่างชาติมีมากมาย ก็ขอขอบคุณคุณ law of nature ที่มาเตือนเพือนหญิงไทย พอดีถ้อยคำของ ดิฉันเองก็แค่ความรู้สึกที่มีตอนนี้ เลยดูทุกอย่าง สีชมพูหมดเลย..ขอย้ำเหมือนกันค่ะ ว่าผู้ชายต่างชาติไม่ได้ดีทุกคน และผู้ชายไทยน่ารักๆ ก็ยังมีเยอะแยะใช่ไหมคะ เพือนๆ (ต้องขอโทษคุณผู้ชายไทยทั้งหลายค่ะ ดิฉันแค่บ่นตามความรู้สึก ที่เจอผู้ชายไทยมาค่ะ ซึ่งอาจะแค่หนึ่งในร้อยก็ได้ ใครจะรู้) จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 28 ก.ย. 49 06:51:22 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีค่ะ ขอแสดงความคิดเห็นนิดนะคะ เรื่องของคุณเขียนได้ดี จริงๆ ถ้าคุณจะเขียนต่ออีกนิด และลองส่ง สนพ ก้จะดีนะ คุณเขียนได้ดี อ่านเข้าใจง่ายๆ อยากให้ช่วยพิจารณาเรื่องนี้ค่ะ ส่วนที่เราเม้มต์ ไม่มีอะไรมากค่ะ เพียงเห้นประโยคนั้นแล้วสะดุดเล็กน้อยเท่านั้น ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : law of nature - [ 2 ต.ค. 49 01:29:01 A:81.106.200.74 X:62.252.224.15 TicketID:121654 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ^_____________^ แอบตามมาเที่ยวค่ะ น่ารักจังๆ จากคุณ : จริง - [ 3 ต.ค. 49 18:16:02 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอขอบคุณค่ะ สำหรับคุณ law of nature จะพยายามต่อไปค่ะ อยากลองส่งไปตามสำนักพิมพ์ดูค่ะ แต่ก็ยังไม่มีข้อมูลใดๆ มากนัก หากท่านผู้ใดมีคำแนะนำ ช่วยแนะนำด้วยค่ะ ส่วนคุณ จริง ขอบคุณจริงๆ จ้า ที่ติดตามกันมาตลอด จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 5 ต.ค. 49 21:56:48 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น่ารัก เรียบง่าย ได้ความรู้ดีครับ จากคุณ : จัยวาริน - [ 6 ต.ค. 49 13:59:57 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สอนสาธิตอะไรเหรอคะ ดิฉันเป็นศิษย์เก่าสาธิต แล้วเจ้าของเรื่องไปเรียนเมการัฐไหนคะ เผื่ออยู่รัฐเดียวกัน ^_^ จากคุณ : Kala_mydog - [ 9 ต.ค. 49 03:59:44 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอโทษทีค่ะ มัวแต่เข้าไปเช็คตอนใหม่ๆ ตอนเดิมก็เลยไม่ได้เข้าเลย ไม่เห็นข้อความของคุณจัยวาริน และคุณ Kala_mydog เลยค่ะ ขอบคุณสำหรับการติดตาม และติชมค่ะ เขียนตอนต่อไปไว้แล้ว ติดตามอ่านได้ค่ะที่กระทู้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4779781/W4779781.html จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 25 ต.ค. 49 11:57:18 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอบคุณ kala_mydog ค่ะ คุณสามี ของดิฉันสอนที่สาธิตแห่ง มก.ค่ะ แต่เป็นฝั่ง IP (International Program ka) ไม่ทราบว่าที่เดียวกันไหมค่ะ ส่วนเจ้าของเรื่อง ไปที่รัฐ Georgia ค่ะ ที่ University of Georgia เมือง Athens คุณkala_mydog อยู่ที่เดียวกันไหมคะ จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 25 ต.ค. 49 12:01:59 ]