ภารกิจพิเศษ : แมวเหมียวที่รัก 1...เกิดทั้งที่อย่าเสียชาติแมว
โดย : คายตรี

สวัสดีค่ะคุณๆทั้งหลาย ก่อนอื่นดิฉันต้องขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ดิฉันชื่อรอเลนซ์ อายุสองขวบ มีลูกสาม อ๊ะ-อ๊ะ แต่อย่าเพิ่งคิดว่าดิฉันมีสามีเป็นตัวเป็นตนกับเขานะคะ ดิฉันเป็นแมวอาภัพค่ะ คือท้องไม่มีพ่อ แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะดิฉันมีคุณพ่อกับคุณแม่ที่น่ารักอยู่แล้ว ดิฉันเลยไม่สนใจกับคำครหาของชาวบ้านเลยสักกะติ๊ด(ชาวบ้านที่ว่าหมายถึงพี่ปากเสียของดิฉันเองล่ะค่ะ แต่อย่าเอ็ดไปนะคะ เดี๋ยวพี่จะได้ยินเอา นี่ดิฉันแอบมาเล่าเรื่องให้คุณๆอ่านนะเนี่ยะ ส่วนเหตุผลน่ะหรือคะ รอสักครู่ แล้วจะได้ทราบพร้อมหน้ากันค่ะ)

              ดิฉันมีความภูมิใจที่จะบอกว่า ดิฉันเป็นแมวอันเป็นที่รักที่สุดในบ้านค่ะ พ่อ แม่ แล้วก็พี่ต่างพากันหลงดิฉันหัวปักหัวปำ ก็จะไม่ให้เป็นอย่างนั้นได้ไงค่ะ ในเมื่อดิฉันออกจะสวย เริ่ด เชิด มั่น แต่บางขณะก็ดูอ่อนหวานอ่อนโยน น่ารักน่าชมน่าดมน่ากอด อุ๊ย! เรียกง่ายๆว่าเพอร์เฟคน่ะแหละค้า.... แหม! คุณอย่าหาว่าดิฉันยอตัวเองเลยนะ ดิฉันก็เก็บเอาขี้ปากคนอื่นมาบอกต่อเหมือนกัน ซึ่งมันก็ไม่เกินความจริงไม่ใช่หรือคะ ดิฉันไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่เกเร ขนาดถูกพี่(จอมโหด)จับอาบน้ำ ดิฉันยังร้องแค่แง้วเดียวเอง(แต่อย่าเผลอนะ ไม่งั้นแม่วิ่งแน่)

              และก็คงเพราะความน่ารักทั้งหลายทั้งปวงที่พร่ำพรรณนามา(และอีกสิบกว่าคันรถที่ยังไม่ได้บอก)แหละค่ะ  ที่เป็นเหตุให้ดิฉันต้องขาดสิทธิเสรีภาพตามระบอบวิฬาร์ธิปไตย เป็นต้นว่า ห้ามกินอาหารตามถังขยะ(พี่บอกว่ามันสกปรก), ห้ามกลับบ้านดึก(พี่จะถามว่า สรุปแล้วดิฉันเป็นแมวหรือว่าแร-ดกันแน่) และสุดท้ายก็ห้ามคาบกิ้งก่าหรือนกเข้ามาในบ้าน(บอกดิฉันว่ามันบาป แต่พอแมลงสาบกับหนูล่ะไม่ปราณี ผลักไสให้ดิฉันจัดการอีกแน่ะ ) ซึ่งทั้งหมดที่กล่าวมาเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ ดิฉันไม่มายด์ แต่ที่ห้ามไม่ให้ดิฉันกัดกับแมวตัวอื่นนี่สิ ฮึ่ม! ไม่ยุติธรรมเล้ย

              แล้ววันเกิดเหตุก็มาถึง ขณะที่ดิฉันกำลังนอนยาวเหยียดเลื้อยกลิ้งไปมาบนม้านั่งภายใต้กระไอแดดสีแสดหอม มีพี่นั่งเป็นแบล็คกราวน์หม่นๆอยู่เบื้องหลัง ทันใดนั้นนังหมอกก็โผล่ออกมาจากท่อระบายน้ำ เดินบิดบั้นท้ายเฉิดฉายไปมาน่าหมั่นไส้ หนวดของดิฉันเริ่มกระตุกแรง หล่อนก็ยังไม่ยอมหยุด ซ้ำยังร้องเชิญชวนให้ดิฉันไปฟัดกับหล่อนอีกด้วย หน็อย! คิดเหรอว่าแมวอย่างดิฉันจะยอม ไม่มีวันเสียล่ะ ดิฉันไม่เชื่อเรื่องสมานฉันท์ที่พี่บอกหรอกนะคะ ศักดิ์ศรีแมวๆอย่างเราอยู่ที่การได้กัดกันให้รู้แพ้รู้ชนะไป ไม่ใช่บอกไม่เป็นไรทั้งที่ใจอยากถล่มกันให้ตายไปข้างเหมือนพวกคนๆ

              พอถูกยั่วขนาดนั้นดิฉันก็กระโดดลงจากม้านั่ง ขู่จนตัวโก่ง ขนฟู่ หางตั้งชี้ แล้วร้องเมี้ยวก่อนโผนไปข้างหน้าโดยลืมคิดไปว่ามีประตูกระจกใสกั้นอยู่ ผลก็คือดิฉันก็ชนเข้ากับบานประตูแล้วเด้งกลับมาเหมือนลูกปิงปองโดนตบ มึนจนเห็นปลาย่างลอยเวียนไปเวียนมานับสิบ พี่บ้าแทนที่จะเข้ามาช่วยโอ๋กลับหัวเราะเยาะฉันเสียนี่ – เฮ้ย!

              ดิฉันอับอายนิดหน่อย(แต่แมวสวยทำอะไรไม่น่าเกลียด) ดิฉันเลยวิ่งจู๊ดออกทางประตู นังหมอกเห็นท่าไม่ดีเลยวิ่งหนีด้วยความเร็วระดับจรวดรัสเซีย เราทั้งคู่ไล่ฟัดไล่ต้อนจนถึงบ้านหลังหนึ่งแล้วหล่อนก็จนมุม ดิฉันยิ้มอย่างอ่อนหวานที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วกระโจนใส่หล่อน เราทั้งคู่ตะลุมบอลกันอยู่นาน อาวุธทั่วร่างถูกนำมาใช้อย่างแยบยล ทั้งฟาด ตะปบ ตบ ข่วน กัด เกาะหัวคู่ต่อสู้แล้วใช้เท้าหลังตะกุยหัวมัน(อุ๊ย! ขออภัยค่ะ อินจัดไปหน่อยเลยใช้คำไม่สุภาพ)

              ระหว่างที่ดิฉันเมามันกับการฟาดฟันครั้งนี้(ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรมาเข้าสิงถึงทำให้ดิฉันซาดิสม์ซะขนาดนี้ .....ดิฉันจำไม่ด้ายยยย)  จู่ๆก็มีน้ำเย็นเยียบสาดโครมมาที่เรา ทั้งดิฉันและนังหมอกวิ่งหางจุกกลับบ้านใครบ้านมันอย่างรวดเร็ว(ตอนนี้ดิฉันเปียกซ่กเลยค่ะ)

              พอดิฉันกลับบ้าน พี่คนดีของฉันก็หัวเราะแล้วเข้ามาอุ้ม ดิฉันคาดว่าน่าจะมาร่วมชมเชยกับวีรกรรมอันยิ่งใหญ่นี้ แต่ผิดคาดค่ะ พี่กลับพาดิฉันไปอาบน้ำ แล้วขังดิฉันไว้ในบ้าน ไม่ให้ออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกเลยจนกว่าจะครบหนึ่งอาทิตย์ โธ่! คุณคะ ดิฉันทำผิดตรงไหนคะ เกิดเป็นแมวก็มีศักดิ์ศรีนะคะ ถ้าดิฉันไม่ปกป้องศักดิ์ศรีตัวเองก็เสียทีที่เกิดชาติแมวสิ

              ด้วยประการทั้งปวงที่กล่าวมานี่แหละค่ะจึงเป็นเหตุให้ดิฉันต้องมานั่งเล่าเรื่องให้คุณๆฟัง เฮ้อ! ยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจให้ดิฉันหน่อยนะคะ

              ...ว้าย! พี่มาแล้วค่ะ คุณๆอย่าบอกพี่นะคะว่าดิฉันแอบมาเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง เดี๋ยวพี่จับได้ล่ะยุ่งแน่

              คอยดูนะ จะฟ้องคุณพ่อกับคุณแม่ คอยดู๊!

แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 49 12:50:01

แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 49 05:51:36

แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 49 04:11:16