CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    นิทานดอยนรก 3-8

    นิทานดอยนรก 3-7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4731917/W4731917.html
    นิทานดอยนรก 3-6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4725831/W4725831.html
    นิทานดอยนรก 3-5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4714441/W4714441.html
    นิทานดอยนรก 3-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4708808/W4708808.html
    นิทานดอยนรก 3-3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4697615/W4697615.html
    นิทานดอยนรก 3-2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4689279/W4689279.html
    นิทานดอยนรก 3-1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4682617/W4682617.html

    เรื่องย่อสำหรับผู้ที่ตามไม่ทัน 1-1 ถึง 3-5
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4682509/W4682509.html

    คลิกที่ myblog สำหรับดอยนรก chapter 1+2 จ้ะ
    -----------------------------------------------------------
    - ตอน สุพัตรับราชโองการ
    -----------------------------------------------------------
    (กลอนสุภาพ)

    เมื่อนั้น
    ไทเฮา กรรแสง แรงหนักหนา
    เรื่องอดีต กาล ที่นานมา
    ข้านึกว่า ราร้าง ค้างคาใจ

    ข้าเชื่อ เหลือเกิน ขอเยินยอ
    เจ้านี่หนอ ศิษย์ท่านหลง มิสงสัย
    ใจเพชร เด็ดเดี่ยว ชาญชัย
    ยิ่งใหญ่ ดั่งอาจารย์ เมื่อนานมา

    อาจารย์ ต้องนิราศ พรากพลัด
    เซซัด ระหกระเหิน เดินป่า
    สุดท้าย อยู่ ณ อโยธยา
    ยังได้ศิษย์ เก่งกล้า มาจัดการ

    ถ้าพ่อเจ้า ไม่ขับไล่ ไสส่ง
    อาจารย์หลง เก่งกาจ อาจหาญ
    เจ็ดขันที มีหรือ จะระราน
    ขอ ธ ท่าน เมตตา ไว้ชีวิต
    ..........................................
    บัดนั้น
    ขุนนาง น้อยใหญ่ เห็นใจศิษย์
    ขอถวาย บังคม มหาบพิตร
    ขอทรงคิด ไต่ตรอง อย่าจองจำ              

    เจ็ดขันที มัวเมา เฉาโฉด
    จิตใจโหด เหี้ยมแสน สุดจะต่ำ
    มันถูกล่า ฆ่าหมด ชดใช้กรรม
    ท่านจอมยุทธ เลิศล้ำ ท่านทำดี

    พวกเรา เหล่าขุนนาง ช่างขี้ขลาด
    มิบังอาจ กวาดล้าง ขันทีผี
    หากลงโทษ ควรโปรด ซึ่งชีวี
    แล้วประหาร พวกข้านี้ ดีกว่าเอย  
    ...........................................
    เมื่อนั้น
    ฮองเฮา บังคม ทูลเฉลย
    อันคำสัตย์ สัจจะ ธ ทรงเคย
    อย่าเชือนเฉย  เลยละ จะไม่งาม

    ศิษย์ท่านหลง องอาจ สามารถ
    ร้ายกาจ ครัดเคร่ง น่าเกรงขาม
    ก็ควรแก่ เก๋าหยวน แม่นวลนาม
    ขอทรงนึก ตรึกตาม ให้งามเทอญ
    .............................................
    เมื่อนั้น
    ฮ่องเต้ ตรองตรึก ไม่นึกเขิน
    คิดคิด พิศพิศ เพลินเพลิน
    ธ ก็เชิญ สุพัต ให้ลุกยืน

    (ร่ายสุภาพ)

    เรื่องที่ฝืนจาบจ้วง.....โทษหนักหน่วงบ่วงทัณฑ์.....ชีวันจะหาไม่.....แต่เพราะได้ท่านหลง.....รับส่งราชโองการ.....คิดช่วยงานลำบาก.....แสนยากสุดล้ำเหลือ.....ข้าก็เชื่อใจท่าน.....ว่ากล้าหาญจอมยุทธ.....จะเร่งรุดจัดการ.....สานตำนานเหล็กไหล.....ท่านได้ขอบำเหน็จ.....เพ็จทูลซึ่งรางวัล.....กำนัลราชธิดา.....แต่งยศถายศศักดิ์.....หนักหนาแสนยิ่งใหญ่.....ได้เป็นราชเขย......ข้าก็เคยเปรยไว้.....จะให้ราชธิดา.....ถ้าสำเร็จวิชา.....มีดสั้นฆ่าชีวิต.....ข้าไม่คิดคืนคำ.....แต่ก็ทำไม่ได้.....เพราะเจ้าไซร้มีโทษ.....หากโปรดคือละเลย.....เหมือนเฉยเมยกฎหมาย.....เป็นผลร้ายไม่ดี.....แต่ข้านี้มีทาง.....จงล้างซึ่งความผิด.....พิชิตซึ่งดอยมาร.....หากผ่านสิ้นสมบูรณ์.....จะเทิดทูนแต่งเจ้า.....เข้าเป็นราชเขย.....เมื่องานเลยล่วงเสร็จ.....สำเร็จได้เหล็กไหล.....มาให้ข้าโดยดี.....เจ้าจะมีทุกสิ่ง.....จะเป็นจริงทุกอย่าง.....เดินตามทางที่ฝัน.....แต่หากมันเหลวล้ม.....ชีวิตจมอยู่ดอย.....ด่างพล้อยอยู่ที่นั้น.....ชีวิตคงจะสั้น.....มอดม้วย ณ ดอยมาร.....อนาถนา

    (กลอนสุภาพ)  

    บัดนั้น
    รัตนบุตร วุฒิไกร ใจกล้า
    ทูลองค์ ฮ่องเต้ กษัตรา
    ขอบพระทัย เมตตา ข้าน้อยนัก

    ขอรับราช โองการ ช่วยท่านท้าว
    จะหาญห้าว หักหาญ เข้าหาญหัก
    ขอกำลัง บรรดา โยธาพรรค
    สมุนสัก ห้าพัน ฝ่าฟันดอย

    มิสำเร็จ งานใหญ่ ไม่กลับมา
    วายชีวา อยู่ป่า มิท้อถอย
    ข้าคิดจริง ทำจริง มิอิ่งอ้อย
    ขอข้าน้อย ได้สนอง รองบาทา
    .......................................
    เมื่อนั้น
    ฮ่องเต้ ทรงศักดิ์ หนักหนา
    ชมชื่น รื่นรมย์ สมอุรา
    ที่ขอมา จะเร่งรัด ไม่ขัดใจ

    จะแต่งเจ้า เข้าเป็น แม่ทัพหลวง
    ทหารวัง ทั้งปวง จะจัดให้
    ทั้งเรือรบ ครบครัน เมื่อวันไป
    และธงชัย อาญาสิทธ์ ฤทธิรณ

    หากเจ้าไป ในทัพ ไอ้ซ่งเทา
    ชูธงเรา เคว้งคว้าง กลางเวหน
    ทหารเจ๊ก เห็นคำ จะจำนน
    คุมไพร่พล พวกนี้ เข้าบีฑา
    ......................................
    บัดนั้น
    สุพัต รัตนวงศ์ พงศา
    สนองราช โองการ กษัตรา
    พระเจ้าข้า อย่าได้ทรง เป็นห่วงเลย
    ..............................................
    เมื่อนั้น
    ฮ่องเต้ กล่าวตรัส สุพัตเอ๋ย
    จงพันผ่อน นอนวัง นั่งเสบย
    อำมาตย์เหวย แจงจัด อย่าขัดใจ
    .............................................
    พักเอ๋ยพักผ่อน
    กินนอน ใกล้อุท ยานใหญ่
    เข้าพำนัก ตำหนักแดง ณ วังใน
    มีสาวใช้ เล่นเพลง บรรเลงรำ

    ยั่วเย้า ยุแหย่ ยอกย้อน
    รำฟ้อน เวียนวน จนใกล้ค่ำ
    สารพัด อาหาร นางระบำ
    ทั้งเหล้ายำ ทำไว้ ให้สำราญ

    อิ่มหมี พีมัน เมาเหล้า
    บึกบึน มึนเมา เผาผลาญ
    อยากจะเพลิน เดินชม อุทยาน
    ชมนภา ราตรีกาล วันจันทร์เพ็ญ

    (โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ)

    จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 25 ก.ย. 49 14:55:00 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | PanTown.com | BlogGang.com