ท่านผู้มีอุปการคุณที่ติดตามผลงานมาตั้งแต่ต้นท่านนึง ให้ความเห็นว่า อยากจะให้ดำเนินเรื่องด้วยการรายงานความเป็นไปของโจ้ อย่างสองสามตอนที่ผ่านมา เอาแบบเรียลลิตี้โชว์เลยทีเดียว

ถึงแม้จะใช้เวลาส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในบ้าน แต่ก็ไม่หน้าด้านพอให้คนแปลกหน้ามาเฝ้ามอง วิพากวิจาร ตั้งแฟนคลับ แล้วสุดท้ายก็โหวตออก

แค่กดโทรศัพท์ ตัดสินชีวิตเราไม่ได้

แต่จนแล้วจนรอดก็ต้องเขียนเรื่องที่มีโจ้มาเกี่ยว เพราะช่วงนี้เกี่ยวกันประจำ

เรื่องก็ต่อเนื่องมาจากตอนก่อน หลังจากผจญภัยมาตลอดทาง ก็มาถึงที่หมาย ครัวประจำตัว ตอนนี้พี่ น้อง ผองเพื่อนมากันเต็ม ใครเป็นใครแนะนำกันมือเป็นระวิง

ปาร์ตี้ดำเนินไปอย่างเรียบง่าย อาหารการกินอุดมสมบูรณ์ เนื่องจากเจ้าของวันเกิดเป็นชาวอิตาลี่ เลยจัดแจงอบพิซซ่าตามแบบบรรพบุรุษ คาดว่าน่าจะเป็นพิซซ่าที่ได้รับอิทธิพลมาจากอารยธรรมยุคเรอเนสซอง ช่วงนั้นข้าวยากหมากแพง เลยไม่มีเนื้อมาใส่ มีแต่แป้งกะซอสแดงๆ

มาตลกแดกเค้าจะบ่นไปก็ใช่ที่ กินกันไปคุยกันไป คุยอังกฤษกันมั่ง คุยภาษาบ้าน นินทาคนที่มันฟังไม่รู้เรื่องกันมั่ง ใครเพื่อนร่วมชาติเยอะก็ฮากันเป็นหมู่ ใครไม่มีก็พูดคนเดียวฮาคนเดียวไป

เอากันจนไม่เหลือแม้แต่ซากให้เผาแล้ว ก็หันมาคุยกันข้ามชาติบ้าง มีน้องคนนึงเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ อยากรู้อยากเห็นไปตามภาษาเด็ก

"นี่มาเรียนกันเหรอ"

"ใช่ๆ ผมมาปีนึงแล้ว เพื่อนผมนี่เพิ่งมา"

"ออ แล้วรู้จักกันมาก่อนเหรอ เลยมาพักด้วยกัน"

"ใช่ครับ"

"แล้วในห้องมีเตียงสองอันใช่มั้ย"

"ใช่ครับ ไม่ได้นอนด้วยกัน"

ทั้งครัวพยักหน้าพร้อมกัน"ออ อย่างนี้นี่เอง"

เพื่อนอีกคนพูดเสริม"เป็นคำถามที่ดี ไม่ได้อะไร แต่รู้ไว้ก็ดี"

ตกลงที่พวกมันพูดๆไปคือเกี่ยงกันว่าใครจะถามนั่นเอง

ถ้าไม่ได้เด็กอยากรู้อยากเห็น คงจะส่งตาหวานให้กูกันทั้งครัวไปอีกนาน

ไอ้ญี่ปุ่นทะเล่อทะล่ามาอีกตัว

"อาโน คุงโจ้ซังอ่า ทำไมเลือกมาที่นี่ ไฮ่"

"เอ่ออ...."ระหว่างกำลังค้นใจ

"ออ.....เพราะโกโก้ซังอยู่ที่นี่ละซี แหมๆๆ พูกกังตรงๆก็ล่าย"

ไม่ให้กูดูดปากกันโชว์ซะเลยล่ะ เค้าสรุปไปนานละ เสือกไปมุดอยู่ไหนมา

นึกอยู่แล้วว่าต้องโดน แต่ก็ไม่เป็นไร ค่าห้องเหลือครึ่งเดียว ช่วยแม่ได้เยอะขนาดนี้จะไปลืออะไรกันก็ไม่เป็นไร