นิทานดอยนรก 3-8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4739191/W4739191.html
นิทานดอยนรก 3-7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4731917/W4731917.html
นิทานดอยนรก 3-6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4725831/W4725831.html
นิทานดอยนรก 3-5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4714441/W4714441.html
นิทานดอยนรก 3-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4708808/W4708808.html
นิทานดอยนรก 3-3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4697615/W4697615.html
นิทานดอยนรก 3-2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4689279/W4689279.html
นิทานดอยนรก 3-1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4682617/W4682617.html
เรื่องย่อสำหรับผู้ที่ตามไม่ทัน 1-1 ถึง 3-5
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4682509/W4682509.html
คลิกที่ myblog สำหรับดอยนรก chapter 1+2 จ้ะ
-----------------------------------------------------------
ก่อนเรื่อง -- ตอนนี้พิเศษ ยาวหน่อย เพราะต้องจบในตอนจ้ะ
-----------------------------------------------------------
- ตอน สุพัตสนทนากับองค์หญิงเก๋าหยวน
-----------------------------------------------------------
มาจะกล่าวบทไป
ถึงธิดา ยาใจ สวยเด่น
ใจร้อน รุมเร้า ไม่เคยเป็น
อยากเดินเล่น ณ สวน อุทยาน
บอกกับนาง จางหยี พี่เลี้ยงว่า
ท่านพ่อหา จอมยุทธ สุดห้าวหาญ
ศิษย์ท่านหลง ยงยุทธ ยอดอาจารย์
รับราช โองการ ไปแดนดอย
ฤทธิรงค์ องอาจ สามารถ
เข้าพิฆาต เจ็ดกงกง ลงเป็นฝอย
ทั้งท่านย่า ขุนนาง ต่างรอคอย
ให้มันย่อย เยินยับ อัปปรา
องค์ฮ่องเต้ ละโทษ โปรดปรานนัก
ท่านย่านั้น ทรงรัก เป็นหนักหนา
ท่านแม่นั้น ใจผูก ถูกชะตา
ทั้งขุนนาง ทหารกล้า ก็ชอบใจ
หากสำเร็จ เสร็จสิ้น ราชการ
เห็นพ่อท่าน จะรางวัล ธิดาให้
พี่จางหยี ข้าต้อง เป็นของใคร
ทำอย่างไร ใจข้า ไม่สู้ดี
ไปเดินชม พระจันทร์ วันเพ็ญเถิด
ให้ใจเปิด ลอยไป ไกลไกลที่
ไปถึงดวง ดารา ณ ราตรี
นางจางหยี ตามใจ ก็ไคลคลา
ครั้นถึงสวน อุทยาน ก็ขานขับ
เสียงสายธาร ขานรับ กลับมาหา
สายลมโชย โรยเรื่อย เอื่อยเอื่อยมา
พระภูษา ผ้าแพร พลิ้วลมเย็น
(สุรางคนางค์ 28)
.....สวรรค์กลั่นแกล้ง.....จันทร์เพ็ญส่องแสง.....ดาราหลีกเร้น
จอมยุทธอาสา.....แกล้วกล้าโดดเด่น.....โอ้ข้าต้องเป็น.....รางวัลของใคร
.....สายลมโชยมา.....เย็นฉ่ำจับหล้า.....นภาสดใส
แต่ไยใจข้า.....อ่อนล้าลงไป.....สวรรค์ตอบได้ไหม.....เพราะอะไรกัน
(กลอนสุภาพ)
บัดนั้น
สุพัตยิน สำเนียง เสียงสวรรค์
เดินตามไป ทางนั้น ในทันควัน
เห็นหญิงงาม ผ่องพรรณ ณ จันทร์เพ็ญ
โอ้ช่างขาว สาวสวย ดูหมวยนัก
ช่างน่ารัก แรงเหลือ เมื่อแรกเห็น
ดูแน่งน้อย ช้อยชด ช่างโดดเด่น
ร้องเพลงเย็น ยะเยือกจัง ข้าฟังรู้
ฟังเพลินเพลิน เดินเดิน เข้าใกล้ใกล้
ช่างเสียงใส ไยเสนาะ แสนเพราะหู
นางจางหยี เหลือบจ้อง เมียงมองดู
เอ๊ะใครอยู่ ตรงนั้น ดั้นเดินมา
................................................
บังอาจ
นางจางหยี ร้องตวาด ช่างกาจกล้า
นี่องค์หญิง เก๋าหยวน นวลธิดา
หัวจะหลุด จากบ่า อย่าลองดี
.......................................
เมื่อนั้น
ราชธิดา เก๋าหยวน นวลฉวี
เห็นสุพัต ตกใจ ในทันที
ท่านผู้นี้ เป็นใคร แต่ใดมา
....................................
บัดนั้น
สุพัต คุกเข่า แล้วทูลว่า
โปรดอภัย ให้ข้าเถิด พระธิดา
อันนามข้า สุพัต อย่าตัดรอน
อำมาตย์ท่าน จัดแจง ซึ่งแห่งหับ
นอนมิหลับ จึงเดิน เพลินเพลินก่อน
ยินสำเนียง เสียงขับ จึงตามจร
ขอทรงไถ่ ถอดถอน ซึ่งโทษตาย
...............................................
เมื่อนั้น
นางเก๋าหยวน ธิดาไท้ ไม่ใจร้าย
ลุกขึ้นเถิด เชิญท่าน ตามสบาย
อย่าถือยศ ถือนาย หลายพิธี
ได้ยินเรื่อง ในวัง ครั้งนี้หนา
เจ็ดขันที ถูกฆ่า เป็นห่าผี
ข้าจะตอบ ขอบใจ ไฉนดี
สมศักดิ์ศรี ศิษย์ท่านหลง ให้ตรงใจ
ราชการ ครั้งนี้ หากสำเร็จ
ปูนบำเหน็จ รางวัล อันยิ่งใหญ่
ท่านแม่ทัพ ควรค่า กว่าคนใด
ว่าอย่างไร ทูลเอ่ย เฉลยมา
........................................
บัดนั้น
สุพัต จัดเจน เป็นหนักหนา
ทูลเฉลย พระราช ธิดา
ตัวข้า หรือจะคว้า ซึ่งรางวัล
ท่านประทาน ดอกฟ้า ลงมาให้
ถ้าดอกฟ้า ไม่สดใส แม้นใฝ่ฝัน
จะคิดถือ ยื้อไว้ อย่างไรกัน
เมื่อดอกฟ้า ดอกนั้น ไม่เต็มใจ
หากดอกฟ้า ว่าควร ให้ครองคู่
ก็จะอยู่ เคียงคู่ มิไปไหน
ดอกฟ้าใช่ รางวัล ซะเมื่อไร
เมื่อดอกฟ้า มีใจ ต้องเลือกเอง
นี่ก็ดึก แล้วหนอ ข้าขอลา
ใครเห็นข้า เขาจะว่า ข้าข่มเหง
แค่ได้ชื่น พระคารม ชมบทเพลง
ณ ราตรี วังเวง ก็เกรงใจ
............................................
หยุดก่อนท่านจอมยุทธ
จะเร่งรุด รีบร้อน จรไปไหน
กำไลหยก พญาหงส์ จงรับไว้
ว่าแล้วถอด กำไล ให้จอมยุทธ
ราชการ งานใหญ่ หากเสร็จสิ้น
คำท่านท้าว จ้าวชีวิน คือที่สุด
ท่านอย่ามัว กลัวเกรง จงเร่งรุด
ไม่ม้วยมุด กลับมา รับรางวัล
..........................................
ขอบพระทัยองค์หญิง
จะไม่ทิ้ง ปณิธาน เร่งสานฝัน
สามิภักดิ์ รักองค์ พระทรงธรรม์
ไม่มีวัน ผันแปร เป็นแน่นอน
นางเก๋าหยวน นวลนาง พลางยิ้มให้
ดึกแล้วหนา ลาไป ในวังก่อน
ปล่อยสุพัต ชมจันทร์ ณ อัมพร
คืนแสนร้อน จะนอนหลับ ได้อย่างไร
................................................
อยู่เอ๋ยอยู่วัง
รับสั่ง สนองราช การใหญ่
ได้ฤกษ์ ได้ยาม ก็คลาไคล
พร้อมทหาร ชาญชัย ได้ห้าพัน
ทั้งดาบหอก ปืนผา หน้าไม้
ลงเรือใหญ่ เข้มงวด กวดขัน
ทั้งอาชา ม้าศึก สารพัน
ครบครัน ทัพใหญ่ ไปแดนดอย
(โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ)
แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 49 20:50:36
จากคุณ :
ย.ยิ้มแย้ม 
- [
28 ก.ย. 49 20:23:36
]
นิทานดอยนรก 3-9
