เรื่องของผม
คุณเคยมีความรักมั้ย แล้วมันให้อะไรกับคุณบ้าง ส่วนผม รู้จักกับความรัก
มานานและ มากมายหลายรูปแบบ และมันก็ให้แต่ประสบการณ์ที่ไม่น่าจดจำกับ
ผมเลย หากคุณเคยเจอกับความรักเช่นนั้นคุณคงเป็นแบบเดียวกับผมคือ กลัวการ
เริ่มต้นใหม่กับใครสักคน แต่ เรื่องที่ผมจะเล่าให้คุณฟังต่อไปนี้ คุณอาจไม่คิดว่า
มันจะเกิดขึ้นกับผมก็ได้ เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อผมจบความรักครั้งที่ 3 ลงได้ 2 ปี
แล้วผมก็ได้รู้จักกับเธอ คนที่ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป
เย็นวันนั้น ผมตัดสินใจเดินไปหาเพื่อนที่ร้านเน็ทคาเฟ่ ใกล้ๆกับหอพักนัก
ศึกษาที่ผมอาศัยอยู่ เพื่อนบอกว่ายังเหลือเวลาอีกชั่วโมงหนึ่งถึงจะหมด มันบอก
ให้ผมเล่นเน็ทรอมันก่อน ผมเลยตัดสินใจ ออน msn แล้วก็เปิดดู เว็บ หาเพื่อนที่มี
อยู่มากมาย และแล้วผมก็เจอกับเด็กคนหนึ่งเธอมีรูป ผมจึง เอาเมลล์เธอมา แล้ว
แอดเธอเข้ามาใน msn ของผม แต่ เธอคงไม่ได้ออนอยู่ ผมเลยคุยกับเพื่อนคน
อื่นๆ ในวันนั้น หลังจากวันนั้น ผมก็ไม่ได้ไปเล่นอีกหลายวัน จนกระทั่งหนึ่งสัปดาห์
ต่อมา วันนั้นเป็นวันที่เลิกเรียนเร็ว ผมกับเพื่อน เลยไปนั่งเล่นเกมส์ที่ร้านเดิม แล้ว
ผมก็ได้คุยกับเธอ เธอยังเด็กอยู่เลย เธอบอกว่าเธอชื่อชันน์ เธอเรียนที่รามฯ
แต่กำลังจะสอบเข้าที่มหาลัยปิดแห่งหนึ่ง ผมถามเธอว่าที่ไหน เธอบอกมา มันเป็น
ที่เดียวกันกับผมเลย เราเลยคุยกัน ผมแนะนำเธอหลายอย่าง แต่ไม่รู้ว่าเธอเชื่อผม
รึเปล่า วันนั้นผม สนุกมากที่ได้คุยกับเธอ เธอเหมือนน้องสาว และ เธอก็กำลังจะ
มาเป็นรุ่นน้องผม อีกตังหาก จากวันนั้น ผมได้คุยกับเธออีกหลายครั้ง ทำให้ผมได้
รู้ว่าเธอเป็นเด็กที่ร่าเริง หลังจากนั้นผมก็ไม่ค่อยได้เจอเธออีก เพราะเธอต้องอ่าน
หนังสือสอบเข้า ส่วนผมเองก็ต้องสอบเหมือนกัน หลังสอบเสร็จ ผมก็ไม่ได้เจอ
เธอ เราเลยไม่ได้คุยกัน แล้วผมได้เจอเธออีกครั้ง หลังจากที่เทอมแรกผ่านไป
เธอบอกผมว่า เธอสอบติดแล้ว ผมดีใจกับเธอจริงๆ เธอบอกว่า เธอคิดว่าเราจะได้
เจอกันแต่เพราะเธอไม่ค่อยได้ออน และ ก็ติดต่อผมไม่ได้ เธออยากให้เปิดเทอม2
เร็วๆเพราะเดี๋ยวเราคงได้เจอกันที่มหาลัย แต่ผมก็ต้องบอกเธอว่าไม่ได้เพราะผม
ต้องไปฝึกงานที่ต่างจังหวัด เราคงไม่ได้เจอกัน เพราะผมไปทั้งเทอมเธอเงียบไป
นิดหน่อย แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไร ไม่นานหลังจากนั้น ผมพบเธออีกครั้ง เธอ
บอกว่าเธอเปิดเทอมแล้ว เธอถามว่าผมอยู่ที่ไหน เธอถามว่าเราจะได้เจอกันมั้ย
ผมบอกเธอว่าผมไม่แน่ใจ อาจกลับมาอีกทีก็ปิดเทอมเลย แต่จริงๆแล้ว คุณรู้มั้ย
ผมกลับไปกรุงเทพฯบ่อยนะ แต่ที่ผมบอกเธอไปอย่างนั้น เพราะผมไม่อยากเจอ
เธอ กลัวเธอจะคิดไปไกลกว่าที่ผมอยากให้เป็น แล้วเราก็แลกเบอร์โทรศัพท์
กัน แต่เธอไม่เคยโทรหาผมเลย ผมก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก เพราะดีซะอีก เราจะ
ได้รักษาระยะห่างของเราเอาไว้ จนกระทั่งใกล้ปิดเทอม ผมเจอเธออีกครั้ง เรา
คุยกันเรื่องทั่วๆไป ผมแกล้งถามเธอว่า เธอมีเพื่อนว่างๆบ้างมั้ย เธอบอกว่ามีแต่
เธอเนี่ยแหละ ผมไม่สนเธอบ้างเหรอ ก็นะ ผมไม่คิดว่าเธอจะจริงจังหรอกนะ เธอ
คงแกล้งแหย่ผมเท่านั้น เธอถามว่าจะปิดเทอมแล้ว ผมจะกลับมาเมื่อไหร่ ผม
บอกว่า น่าจะเป็นวันที่เธอสอบเสร็จ เธอถามว่าจะเจอกันได้มั้ย คุณรู้มั้ย ผมไม่รู้จะ
ปฏิเสธเธอยังไง เลยตอบตกลงกัน คืนนั้น เราโทรคุยกัน ครั้งแรก เธอคุยสนุก
เหมือนใน msn เราตกลงนัดเจอกันที่หน้ามหาลัยตอนเธอสอบเสร็จ หลังจากนั้น
3 วัน ผมโทรหาเธอ เพื่อบอกเธอว่าเพื่อนๆผม ยกเลิกนัดกับอาจารย์ เลยทำให้ผม
ต้องเลิกนัดกับเธอ เพื่อกลับบ้านที่ต่างจังหวัด น้ำเสียงเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่
เธอยังหัวเราะ แล้วบอกผมว่าไม่เป็นไร ผมกลับบ้านแล้ว แต่ยังโทรหาเธอ ผมว่า
คุยกับเธอแล้วสนุกดี เธอมักส่งข้อความมาให้ผม อ่านแล้ว ต้องอมยิ้ม ผมยังคง
ถามเธอเรื่องเพื่อนของเธออยู่ แต่หลังจากนั้นผมเริ่มรู้สึกว่าคำพูดเธอเริ่มเปลี่ยน
ไป เธอเริ่มจริงจังกับสิ่งที่เธอพูด สิ่งที่ผมกลัวกำลังจะเกิด ผมเริ่มถอยห่างจาก
เธอ เธอคงสังเกตได้ เธอโทรหาผม ถามว่าเป็นอะไรรึเปล่า ผมตอบว่าเปล่า แล้ว
เราก็คุยกันเป็นปกติ เธอยังคงร่าเริง แต่ผมรู้สึกได้ มีบางอย่างในคำพูดเธอ
เปลี่ยนไป แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไร กระทั่ง เปิดเทอม นานแล้วที่ผมไม่ได้โทรหา
เธอ แต่เธอยังคงส่ง เมลล์ และ ข้อความมาให้ผมเสมอ มันทำให้รู้สึกไม่ดีเลย
เหมือนผมทำให้เธอมีความหวัง เปิดเทอมแล้ว ผมกลับมาที่มหาลัย ไม่ได้คิดว่าจะ
ได้เจอเธอ เมื่อไหร่ รึ ตอนไหน แต่ทุกอย่างมันเร็วกว่าที่ผมคิด วันนั้น หลานรหัส
ผม ไอ้เดย์ มีเพื่อนมาหาที่แผนก ผมไม่รู้หรอกว่าเป็นใคร ได้ยินเพื่อนพูดกันว่า
มาจากตึกบริหาร ตอนแรกผมก็ไม่แปลกใจ แต่พอออกจากห้องมา น้องมันก็พา
เพื่อนกลุ่มนั้นมารู้จักผม
พี่ตี้ นี่ ไอ้ม่อน ไอ้นัด แล้วก็ ชันน์ นะพี่ เด็กสาระฯน่ะ ผมเริ่มอึ้ง แค่ชื่อก็ทำ
ผมอึ้งแล้ว ผมหันมองหน้าเธอเห็นเธอยกมือไหว้ผม แล้วยิ้มให้ ผมก็รู้แล้วล่ะว่าเธอ
รู้แล้วว่าเป็นผม
นี่ พี่ตี้นะ ปี4 เป็น ลุงรหัสกรูเอง สนิทกันน่ะ พี่ ไอ้พวกนี้มันจะมาทำบล็อกสกรีน
น่ะ
เหรอ อืม เอาสิ ตามบายว่ะ ผมรู้สึกเลยว่าตัวเองพูดอะไรอ้ำๆอึ้งๆ ไอ้เดย์คงสังเกตได้
ฮะ ขอบคุณฮะพี่ ไอ้ม่อน บอกผม
เฮ้ย...ชันน์ มรึงจะอยู่รึกลับเลย ผมเห็นไอ้นัดหันไปถามเธอ
อืม กรูกลับเลยก็ได้เดี๋ยวโดนด่าว่ะ มรึงมีไรก็โทรมานะ เธอตอบ
เออๆ กลับดีๆละมรึง เธอหันไปบอกลาไอ้เดย์ ไอ้ม่อน แล้วเธอก็หันมามอง
ผม เหมือนจะพูดอะไร แต่ก็ไม่พูด เธอยกมือไหว้ผม แล้วก็หันหลังเดินไป ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีอีกแล้ว
เอ่อ....เดี๋ยวกรูมานะ ผมบอกพวกๆผมตรงนั้น แล้วเดินออกมา ผมรู้พวกมันคิด
อยู่แล้วว่าผมเดินไปหา เธอแน่ๆ แต่ยังไงก็ช่าง ผมไม่สนหรอก
ชันน์! ผมเรียกเธอ เธอหันมา ยิ้มให้ผม แต่ไม่พูดอะไร แล้วผมล่ะจะพูดอะไร
กับเธอดี
เอ่อ..สบายดีมั้ย โอ้...รู้สึกทุเรศตัวเองจริงๆเลยผม
อืม...ก็ดี พี่ล่ะ เธอตอบแต่ขาเธอยังไม่หยุดเดินเลย
อืม..ก็ดีนะ เป็นไงบ้าง ปี2 เฮ้ย...ผมเป็นอะไรเนี่ย
ก็ดีนะ น้องน่ารัก ฮะๆ กวนตีนดี เอ่อ...เธอว่าผมรึเปล่านะ
อ่ะนะ เอ่อ....เราไม่ค่อยได้โทรหาเลย โทษทีนะ
อืม...ไม่เป็นไรเค้าเข้าใจ เธอพูดเบามากเลย ไม่รู้ว่าเธอเข้าใจอะไร
อืม...เราไปส่งท่าเรือนะ มืดแล้ว
ไม่ต้องหรอก ไปอยู่กับเพื่อนเถอะ เค้ากลับได้
แต่ว่าเรา.. ผมยังพูดไม่จบเธอก็ขัดว่า
ไม่เป็นไรจริงๆ ไปเถอะ
งั้นเดี๋ยวคืนนี้เราโทรไปนะ เธอไม่ตอบ แต่แค่ยิ้ม แล้วเธอก็เดินไป แล้วผมล่ะ ...เฮ้อ...ไม่รู้จะทำไงดี
แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 49 12:59:16
จากคุณ :
nongming55 
- [
29 ก.ย. 49 19:44:45
]
The winner of love
