http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4629332/W4629332.htmlตอนก่อนนคะ
ตอนที่คุณหลับอยู่รู้ไหมคะว่าฉันแอบมองคุณ
มองด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปจากเดิม คุณดูอ่อนโยน
ดูเหมือนเด็กผู้ชายคนหนึ่งเท่านั้นในสายตาฉัน
คุณไม่เหมือนอาจารย์สักนิดเลยค่ะ
"อ้าว มาเมื่อไหร่ แอบดูผมเหรอ"
"ปล่าวซะหน่อย ขี้ตู่ไปไหมคะจารย์" แก้ตัวไปงั้นแหละ
ไม่รู้เหมือนกันว่าเขินทำไม
"ขึ้นรถสิ" อาจารย์ลงมาเปิดประตูให้ฉัน
"ไปไหนก่อนดี อืมทานข้านะผมหิวแล้ว"อาจารย์ออกรถ
แล้วใจจริงฉันก็รู้สึกแปลกๆที่ต้องมานั่งในรถของอาจารย์
แบบนี้ แต่ก็ดีกว่าอยู่เฉยๆอาจารย์ขับรถไปเรื่อยๆ เราอยู่
ในความเงียบกันานพอสมควร อาจารย์พูดขึ้นมาว่า
"ทานก๋วยเตี๋ยวนะ ร้านประจำ อาจารย์ที่ภาคชอบพามา
รับรองอร่อยแน่"
"ค่ะ" อันที่จริงฉันยังไม่หิวหรอก แต่รุ้สึกปวดๆหัวอยาง
บอกไม่ถูเลย
...ร้านก๋วยเตี๋ยวแถวๆตัวเมือง...
"ทานไรดีล่ะ"
"อะไรก็ได้ค่ะ เหมือนอาจารย์ก็ได้ค่ะ"
"เออ ถ้าไม่ถูกใจอย่าบ่นนะ"
ก๋วยเตี๋ยว2ชามวางลง
"ทานสิ"
"ค่ะ"....เงียบ....
"อร่อยไหม ทานน้อยจัง"
"อร่อยค่ะ ไม่หิวเท่าไหร่ค่ะ" ความจริงมันเผ็ด
ต่างหากล่ะ
"เอ...คุณไม่ทานเผ็ดรึเปล่า"
"เออ...ค่ะ แต่ทานได้ค่ะ"
"สั่งใหม่ดีกว่า น้อ..."
"ไม่เป็นไรค่ะจารย์ หนูไม่ค่อยหิว"
"อิ่มแล้วเก็บตังค์นะ"
"ค่ะ"
เราเดินออกมาจากร้านตอนนี้ก็ประมาณบ่ายโมงกว่าๆ
เห็นจะได้ ฉันไม่รู้หรอกว่าอาจารย์จะไปไหนต่อ แต่ก็
เกรงใจอาจารย์อยู่เหมือนกัน แต่มันก็...เหงา...นะ
ถ้าต้องอยู่คนเดียวตอนนี้ และเหมือนคุณจะดูออกใน
ความสงสัยของฉัน..
"ผมจะไปซื้อของเข้าห้อง ไปด้วยกันนะ
มีผู้หญิงไปด้วยคงได้ของดีๆ"
"เออ...ค่ะ แต่หนูซื้อของไม่เก่งนะคะ" ฉันไม่ค่อยซื้อ
ของซักเท่าไหร่ปรกติก็จะไปกับตั้นนั่นแหละ
"ตั้น" อีกแล้วเหรอ ฉันต้องลืมเขาให้ได้...ต้องได้
...ต้องลืมได้...
"คิดอะไรอยู่เหรอ"
"อ๋อ..เปล่าคะไม่มีอะไร"
"ขึ้นรถนะ"
"ขอบคุณค่ะจารย์"
รถเริ่มขับออกไปตามทางของมันอีกครั้ง
จนถึงห้างสรรพสินค้า
"ถึงแล้ว เออ...เรามาตกลงกันก่อนดีกว่า"
"คะ??"
"ผมจะบอกคุณว่า ผมอยกาได้อะไรบ้าง
แล้วให้คุณเลือกให้ก็แล้วกัน"
"อ๋อ..ค่ะ"
"ปะ ซื้อของกัน เชิญก่อนเลยคร้าบบบ"
คุณน่ารักจังค่ะตอนนี้ จากที่เคยมองคุณว่าคุณกวน...
ฉันกลับมองคุณว่าคุณเป็นคนทะเล้นที่น่ารัก คงเป็น
เพราะตอนนี้มีเพียงคุณคนเดียวมังคะ
ที่อยู่ใกล้ๆฉัน คอยดูแลกัน และทำให้ฉันมีรอยยิ้มได้
...เราเดินซื้อของกันจนเหนื่อย คุณน่ารักจริงๆค่ะตอนนั้น คุณพยายามทำให้ฉันไม่เศร้า ฉันไม่รู้สึกว่าเราต่างกันเลย
เหมือนเราจะอายุไม่ห่างกันซักเท่าไหร่ด้วยซ้ำไป