ความคิดเห็นที่ 1 เล่าคร่าว ๆ ให้ฟังหน่อยสิ เราอยู่ไกลน่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 2 ต.ค. 49 01:16:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อยู่ไหนถึงว่าไกล อยู่ไหนถึงว่าไกล้ อยู่ไหนไหน ก็ไกล ถ้าไม่คิดจะไป แล้วอยู่ไหนละ จากคุณ : ต้องมนต์ - [ 2 ต.ค. 49 21:50:04 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ครึ่งโลกนั่นไง..ไกลไหมเล่า? ใช่ตัวเราผูกติดอยู่คู่เก้าอี้ ร้านหนังสือฝรั่งนั่นมันไม่มี หนังสือดีจากเมืองไทยไม่อ่านกัน บอกน้องให้ซื้อมาเสียค่าส่ง หนึ่งโลตรงแค่พันห้าบ้าหรือนั่น? หนึ่งปีกลับบ้านไปซื้อไม่ทัน หนังสือพลันหมดเกลี้ยง..ลองเสี่ยงดู ไม่ได้อ่านไม่เป็นไร...ไม่ช่างนึก หนังสือปึกของฝรั่งก็ช่างหรู อ่านเพลินดียกนิ้วให้..ใช่ชั้นครู คนไทยรู้..ซื้อไปแปล..ทำแย่ลง ไม่เป็นไร..แต่ขอบใจ..ในชื่อเรื่อง ดับความเคือง..เพราะคิดได้..ไม่ใหลหลง อันลางเนื้อชอบลางยา..อย่าเจาะจง ชอบนั้นคง..อาจไม่เหมือนเพื่อนแน่นอน ไม่เคยคิดว่า"ไม่ไป"แม้ไกลจัด ไม่อยาก"กัด"แต่อยาก"ติง"อิงคำสอน ไม่ว่าใกล้หรือไกล..ใช่อาทร เที่ยวผ่านร้อน หนาวมาได้หลายดินแดน เห็นกระทู้เขียนเชียร์ไว้จึงได้ถาม แต่ถ้อยความพ่อตอบนั่นมันสุดแสน แค่คำถามขอร้องไป....ยังอายแทน คำตอบแม้นเหมือนติเขา...ไม่เข้าใจ หากรู้จักตัวเขาดี...พี่ไม่ว่า น้องปากกล้าว่าเขาได้..ไม่สงสัย ไม่รู้จักกันเลย...เอ่ยได้ไง? อยากขานไข"ปากแบบนี้"ไม่ดีเลย จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 3 ต.ค. 49 15:35:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จะโทโสร้ายไปใย ถามไปเพียงใคร่อยากรู้ ใช่ดูแคลน ให้แสนร้อนใจ ก็เพียงถามไป ถามไป พยายามจะให้เป็นเป็นจังหวะ แต่มันก็เป็นเพียงลมหายใจที่แผ่วเบาเท่านั้น ต้องขอออกตัวก่อนนะว่าที่ถามไปอย่างนั้นมิได้มีเจตนาจะทำให้คิดเป็นอย่างอื่นนอกจาก อยากรู้จริง ๆ แต่ก็มีบางสิ่งบางอย่างที่ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าคำพูดของตัวเองถึงกลับมาทำร้ายตัวเองทุกครั้งไป   สิ่งที่เราไม่อยากคิดว่ามันเป็นเพราะการอ่านงานเขียน ของคน คนหนึ่งแล้วมันติดเป็นนิสัยเรา แต่เราก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าเป็นเพราะอะไร นอกจากงานเขียนนี้ มันจะเหมือนกับการที่เราถนัดมือขวาแต่เราก็หัดตัวเองให้เขียนหนังสือมือซ้ายจนเขียนหนังสือมือขวาไม่ได้เลยหรือเปล่า เราติดตามอ่านงานเขียนของ รงค์ วงษ์สวรรค์ มาเป็นเวลาไม่น้อยกว่า สิบปีเห็นจะได้ ตอนแรกเราก็พยายามเรียนแบบเขาทุกอย่าง  อือ มันเป็นเพียงข้ออ้างที่ไรเหตุผลนะ เราไม่อยากคิดอย่างนี้ ที่เราไม่อยากเราเพราะเราสือสารต่อไม่ค่อยเก่ง มันอาจทำให้ข้อมูลเปลี่ยนไป และที่สำคัญเราควรจะช่วยกันอุดหนุนหยาดเหงือของนักเขียน แต่เราก็พอพูดกับคนอื่นรู้เรื่องนะ พยายามเข้าใจหน่อยนะ... หล่อน-ผู้เรา(เฟื้อ)จะออกนามไม่ได้-วางขนบประเพณีไว้ที่ขอบหน้าต่าง แล้วปีนหน้าต่างหนีลงมาอย่างอาจหาญ ผลทีได้คือกระดูกส้นเท้าแตกละเอียดพิการมาจนบัดนี้ .ความรักเท่านั้นที่ไม่บุบสลาย!” หลายคนผ่านอะไรมากมายแต่ไม่สามารถกลั่นออกมาเป็นตัวหนังสือได้ มันเป็นอะไรที่คลาสสิคมาก สำหรับประโยคนี้ เรื่องโดยรวมแล้ว เป็นชีวิตศิลปิน แนว อิมเพรสชั่นนิสม์ ที่ต้องต่อสู้กับแนวทางที่ตั้งมั่น คงไม่ต่างจาก อาจารย์ประเทือง หรือ จ่าง แช่ตัง เท่าไหร ถ้าเคยอ่านประวัติของท่านทั้งสอง สังเกตได้จากสูจิบัตรของ เฟื้อ หริพิทักษ์ ว่า “ข้าพเจ้าทำงานศิลปะด้วยใจรักเลื่อมใสและจริงใจ มิได้ทำไปเพราะใยแห่งอามิส ข้าพเจ้าทำศิลปะเพื่อการศึกษาค้นหาความจริง ในความงามอันเร้นลับอยู่ภายใต้สภาวธรรมฯ” ชีวิตของศิลปิน แทบไม่ต้องบอกก็แทบจะพอเดาได้ไม่ยากว่าต้องลำบากแน่นอน เฟือ อาศัยอยู่กับยาย พ่อตายก่อนที่เฟื้อจะเกิด และพออายุได้ 7 ขวบ แม่ก็มาตายไปอีกคน ถึงแม้ว่ายายจะมีอาชีพค้าขายก็ตามแต่เป็นการล่องเรือขายไปตามจังหวัดต่าง ๆ ตามแม่น้ำ เฟื้อ เข้าเรียนที่เพราะช่าง แต่ไม่ได้ราบรื่นเท่าไหร เพราะมีความคิดขัดแย้งกับหลักสูตรตลอดเวลา ได้ออกจากเพราะช่างในปีสุดท้าย โดยได้วิชาครูออกมา และมาทำงานอยู่หลายอย่าง ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน หล่อน-ผู้เราจะออกนามไม่ได้ เติบโตอยู่ที่ปารีส พออายุยี่สิบก็กลับประเทศไทย และพบกับเฟื้อ มีเวลาเดียวจะเล่าต่อเพราะว่าต้องทำงาน หวังว่าความแค้นเคืองจะบรรเทาความโทโสได้บ้าง จะขอบคุณมาก จากคุณ : ต้องมนต์ - [ 4 ต.ค. 49 00:24:23 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อืม เข้าใจและขอบใจมากที่มาตอบและเล่าให้ฟัง อันที่จริงไม่ได้โกรธอะไรหรอก เพราะคนเราคิดได้สองด้านอยู่แล้วคือบวกและลบ แต่เตือนเอาไว้แค่นั้นเอง ว่าการอ่านกับการที่คนเราเห็นหน้าพูดคุยกันมันไม่เหมือนกัน อย่างถ้าคุณพูดกับเราต่อหน้า เราจะเห็นหน้าตาคุณว่าล้อเล่น หยอกเล่น แต่ตัวหนังสือมันไม่ใช่ ถ้าอ่านประโยคจบแล้วนี่รู้สึกว่า เอ๊ะ นี่เขาว่าเราว่าขี้เกียจนี่หว่า ? นี่ไงที่มันทำให้เห็นเป็นด้านลบ ด้วยเหตุนี้จึงเตือนมา เพราะว่าตัวเองนั้นเคยเล่าเรื่องจริงบางอย่าง ที่คนอ่านบางคนเขาหมั่นไส้ แล้วเกิดเป็นเรื่องเป็นราวถกเถียงกัน ทั้ง ๆ ที่เรื่องนี้เป็นเรื่องของเราทื่ประสพมาด้วยตนเอง   ลองอ่านดูนะ แล้วอาจจะเข้าใจมากขึ้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4738378/W4738378.html จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 5 ต.ค. 49 16:27:35 ]