10.00น.
ผมก้าวเข้ามาในสนามบินพร้อมอารมณ์ที่เบิกบานใจ วันนี้แล้วซินะที่ผมจะได้เจอเธอ ผมรู้จักกับเธอตอนขึ้น
ไปสัมมนาที่เชียงใหม่ ไม่รู้ทำไมผมเข้าไปทักเธอ ทั้งๆที่ผมออกจะขี้อายเรื่องผู้หญิง และความสัมพันธ์ของ
เราก็เริ่มก่อตัวขึ้นมาตั้งแต่ตอนนั้น
น้องสา ชื่อของเธอ ผมมักเรียกเธอว่าหนู เพราะครั้งหนึ่งหลังจากเล่นกับหลานแล้วมารับโทรศัพท์ของน้องสา
ผมเผลอติดสรรพนามที่ใช้เรียกหลานว่าหนูเรียกเธอ เธอชอบบอกว่าน่ารักดี ผมจึงเรียกเธอว่าหนูมาตลอด
น้องสาเป็นผู้หญิงที่น่ารักแบบสาวชาวเหนือ ผิวขาว ผมตรงยาว ตาโต ค่อนข้างสูง และผอมแบบนางแบบ
วันนั้นเธออยู่ในชุดกระโปรงยาวสีฟ้า ผมเห็นเธอยิ้มพูดคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน
อาจเป็นเพราะรอยยิ้มรอยนั้นทำให้ผมอยากเข้าไปทักเธอ และเป็นเพราะรอยยิ้มรอยนั้น
ทำให้ผมรักเธอจนถึงทุกวันนี้
10.35น.
ฉันกำลังรอกระเป๋าเดินทาง ฉันชอบมากรุงเทพนะ มีพร้อมทุกอย่างดี เคยได้ยินใครบางคนพูดว่า
ของเกือบทุกอย่างในโลกหาได้ในกรุงเทพ ฉันเห็นด้วย ทุกครั้งที่มาพี่ก้องจะมารอรับฉันเสมอ
วันนี้ก็เหมือนกัน ฉันรู้จักกับพี่ก้องที่เชียงใหม่ เขาเป็นผู้ชายที่ดูแล้วอบอุ่นน่ารักดี ตัวสูงๆ ผิวเข้มนิดๆ
จัดว่าหน้าตาดีใช้ได้ ฐานะปานกลาง ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมาก พี่ก้องเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง แต่นิสัยดีมาก
10.50น.
เป็นไงบ้าง เหนื่อยไหมจ๊ะ ผมถามน้องสาพร้อมกับยกกระเป๋าเดินทางของเธอใส่รถเข็น
เตรียมที่จะเข็นไปที่รถ
ไม่เหนื่อยเท่าไรหรอกค่ะ พี่ก้องคอยหนูนานไหม ฉันถามเขา ทั้งๆที่รู้ว่าพี่ก้องน่าจะมา
รอนานแล้วแน่ๆ ครั้งหนึ่งพี่ก้องเคยมารับฉันสายประมาณสิบห้านาทีเห็นจะได้ ฉันแกล้งโกรธ
พี่ก้องหน้าเสียไปเลย และหลังจากนั้นเขาก็มารอรับฉันก่อนเวลาเกือบชั่วโมงตลอด
ไม่นานหรอก กินอะไรมาหรือยัง เดี๋ยวไปทานข้าวกันนะ หนูอยากกินอะไรล่ะ
กินก๋วยเตี๋ยวดีกว่า ไปกินที่เซ็ลทรัลกันนะ
ได้ เดี๋ยวพี่ก้องเลี้ยงเอง กินเยอะๆ เลยนะ หนูผอมเกินไปแล้ว อ้วนๆ น่ารักดี ผมตอบ
เพราะน้องสาตัวบางมาก ทั้งๆ ที่ผอมขนาดนี้ยังชอบชอบคิดว่าตัวเองอ้วนอีก
โอ๊ย ไม่เอาหรอก นี้ก็น้ำหนักขึ้นตั้งเยอะแล้ว ฉันบอก พี่ก้องชอบให้กินเยอะๆ
แต่ฉันไม่ชอบหรอก ฉันชอบผอมๆอย่างนี้แหละถึงจะสวย
12..00น.
มาครั้งนี้หนูจะอยู่กี่วัน ผมถามเพราะอยากให้เธออยู่กับผมนานๆ
ซัก 2 วัน อยู่นานไม่ได้ มีงานค้างไว้ที่โน่นอีกเยอะแยะไปหมด ฉันไม่อยู่นานหรอก
ถ้ามาเที่ยวล่ะก็ฉันชอบกรุงเทพ แต่ถ้าให้เลือกใช้ชีวิตอยู่ฉันเลือกเชียงใหม่มากกว่า
เหรอ อืม....ไม่เป็นไร ตอนกลางคืนหนูจะไปเที่ยวกับเพื่อนใช่ไหม ผมถาม
ค่ะ นานๆจะเจอเพื่อนที่กรุงเทพที
แล้วจะไปเที่ยวไหนกันล่ะ
ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พี่ก้องไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเพราะมีแต่ผู้หญิง ฉันตอบ เพราะจะได้มีข้ออ้าง
ถ้าพี่ก้องขอไปด้วยจะได้บอกว่าไปตามประสาผู้หญิง พี่ก้องจะได้ไม่ต้องไปด้วย
เหรอ ดูแลตัวเองดีๆ ล่ะ อย่ามาว...........วววววว มากนะ ผมลากเสียงเมา
พร้อมส่ายหัวไปมาเหมือนคนเมา เธอไม่เคยชวนให้ผมไปเที่ยวกลางคืนกับเธอด้วย
แรกๆ ผมก็งอน คิดว่ามีอะไรหรือเปล่าทำไมไม่ชวนผมไปด้วยแต่หลังๆ ช่างมันเถอะขอแค่อยู่กับเธอ
เจอเธอก็พอแล้ว เพื่อเป็นการเลิกคิดเรื่องนี้ ผมจึงพยายามตัวให้สนุกสนานเข้าไว้
เดี๋ยวพี่ก้องค่อยไปส่งสาที่บ้านก้อยตอนเย็นก็ได้ ตอนนี้เราไปดูหนังกันก่อนดีกว่าหนูอยากดู ฉันไม่ชวนพี่ก้อง
ไปเที่ยวกับฉันหรอกอยากไปเที่ยวกับเพื่อนมากกว่า แต่ฉันก็ไม่อยากให้เขาคิดมาก เลยชวนไปดูหนัง
อย่างน้อยเขาก็คิดว่าฉันยังอยู่กับเขาทั้งวันถึงตอนเย็น
ได้
อิ่มแล้วใช่ไหมค่ะ ไปกันเลยดีกว่า ผมว่ายังไงก็ได้ ขอแค่ให้น้องสามีความสุข เมื่ออยู่กับผมก็พอแล้ว
19.00 น.
ฉันเดินเข้ามาในบ้านก้อย เรารู้จักกันตั้งแต่ประถม แต่ช่วงหลังนี่นานๆเราจึงเจอกันสักที ตั้งแต่ก้อยย้ายมาเรียน
ในกรุงเทพตอนเข้ามหาวิทยาลัย ฉันจะมาหาเธอที่บ้านทุกครั้งที่ฉันเข้ามากรุงเทพ
สา นี่แกจะไปไหนนะคืนนี้ ก้อยถามฉัน อาจจะเป็นเพราะว่าหลังๆ ที่ฉันมาฉันจะไปเที่ยวตอนกลางคืนเสมอ
ก็ร้านแถวทองหล่อน่ะ ไม่รู้เหมือนกัน แกจะไปกับฉันไหม ฉันนัดกับเพื่อนอีกกลุ่มไว้ และชวนก้อยไปด้วยกัน
พี่ก้องจะได้สบายใจ
19.20น.
ผมนั่งอยู่ในรถ ดับเครื่องยนต์ น้องสาเข้าไปในบ้านเพื่อนเธอได้สักพักแล้ว ข้างบ้านของน้องก้อยเป็นร้านขาย
อาหารตามสั่ง มีคนนั่งทานข้าวกันอยู่ประมาณ 5-6คน ผมไม่ได้ติดเครื่องไว้หรอก ผมรู้ว่าเธอคงไม่ออกมาง่ายๆแน่
คนนั่งทานข้าวคงต้องนั่งทนกลิ่นควันรถถ้าผมติดเครื่องเปิดแอร์รอเธอในรถ ผมคิดแทนพวกเขาเพราะถ้าเป็นผมก็คง
ไม่ชอบเหมือนกัน และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมต้องรอเธอ แต่ไม่เป็นไรหรอก ..... โอ๊ยยุงเยอะชะมัด
19.50น.
ก้อย เป็นไงสวยหรือยัง ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว กำลังให้เพื่อนรักช่วยดูชุดให้
อืม ก็สวยดี แต่แกให้พี่ก้องรอในรถเหรอ
ให้รอในรถนั่นแหละ ไม่เป็นไรหรอก ฉันบอก
แกนี่มันจริงๆ เลยนะ นิสัยไม่เปลี่ยนเลย
ก็เหมือนแกแหล่ะน่า ฉันและก้อยยิ้มเหมือนรู้กัน เรารู้จักกันมาตั้งนานแล้วนี่นะ แต่ละคนนิสัยเป็นอย่างไรไม่ต้อง
บอกก็รู้กันดีอยู่
19.55น.
ผมนั่งปัดยุงรออยู่ในรถนานแล้ว ผมไม่อยากตบยุงหรอกมันบาป แม่คอยบอกเสมอ
น้องสาบอกจะไปเที่ยวกับเพื่อน นานๆเจอกันที แล้วผมล่ะเจอบ่อยนักนี่ ผมก็คิดไปเรื่อยเปื่อยอย่างนั้นแต่ก็ไม่ว่าอะไรหรอก
ก็คงจริงมั้ง ผมชอบมองโลกแง่ดี เธอก็ไม่ได้ชวนผมไปหรอกนะ ผมอยากจะไปกับเธอเหมือนกัน แต่ก็เข้าใจไปเที่ยว
แบบสาวๆ มีผู้ชายไปคงไม่สนุกเท่าไหร่หรอก เอ... แต่เราไม่ได้เจอกันตั้งสี่เดือนแล้วนะ
ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ผมบอกตัวเอง
จากคุณ :
ขนนกยูง 
- [
3 ต.ค. 49 23:40:29
]
10.00 น.
