ความคิดเห็นที่ 1 เป็นบทกลอนที่งามมากครับคุณสดายุ จากคุณ : เกรียงไกร (huaboonsan) - [ 4 ต.ค. 49 12:11:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เขียนกลอนได้ ๑ บท หลังจากไม่ได้เขียนนานมากกกกกกกกกกกก หอมน้ำคำร่ำรายมาหายหอม ใจจำยอมยากทวนให้หวนกลับ ทุกค่ำคืนขื่นโศกวิโยคยับ เอื้อมคว้าจับเพียงคว้างลงกลางดิน สวัสดีค่ะพี่ยุ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 4 ต.ค. 49 14:26:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ๐ งามเอย...งามแสงพริบแห่งวิบดาว กะพริบพราวไพศาลวารสมัย ขณะแห่งแสงจ้าจูบลาไกล คือมอดไหม้ป่นร่างจนพร่างเลือน ๐ สวยเอย...สวยพราวดาวระยับ คือกาลกัปล์ปางก่อนผ่านย้อนเคลื่อน มิรู้ภพชาติใดจะได้เยือน ขอเสี้ยวเดือนเกี่ยวแสงแห่งนิรันดร์ ๐ เฉกไขว่คว้ารูปเลือนแห่งเลื่อนลอย ดิน น้ำ ฟ้า เรียงร้อยสร้อยสวรรค์ ละมุนอย่างซ้อนเร้นสู่เพ็ญจันทร์ นาทีนั้นสัมผัสเริ่มชัดเจน ๐ เมื่อรอบอรุโณทัยใกล้กระจ่าง ณ กึ่งกลางมืด-สว่างทุกอย่างเห็น ภวังค์เคลื่อน...เอื้อมคว้า...เกินกว่าเป็น ภาพภิรมย์หรุบเร้นผ่านเส้นกาล ๐ จึ่งรอคอยมธุรสแห่งพจน์เจ้า กล่อมหม่นเงาบ่มภาพกำซาบหวาน กรองฝันกรุ่นหอมย้อมคืนวาน เทียบแสงล้านเทียนดาวพราวพิไล ๐ โสตสรรพพรรณภพจบปรารถนา คืนเหว่ว้า...ก็กระจ่างสว่างใส รูปรอย แสงสวรรค์ อันแสนไกล ก็กลับใกล้เมื่อกระซิบผ่านพริบตา จากคุณ : ตะวัน - [ 4 ต.ค. 49 22:38:22 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หอมน้ำอบน้ำปรุงจรุงจิต หอมสนิทแก้มขาวพราวผ่องใส ประแป้งพร้อยรอยเด่นเห็นแต่ไกล พ่อจอมใจจักจุมพิต..ฟุดฟิดจาม !!! ปล.หนูอยากสวยเหมือนสโนว์ไวท์ หนูจึงใช้แต่แป้งน้ำ ควินนา จากคุณ : หญิงซอมฯ - [ 5 ต.ค. 49 09:30:42 A:unknown X:202.129.0.10, 202.129.0.10 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กลอนเพราะกับรูปหวานจัง เมื่อไรเมื่อไรนะ จะได้ทำเสียงออเซาะแบบกลอนเขาว่ามั้ง `สีน้ำฯ ไม่มีความสามารถในการแต่งกลอนหวาน เข้ามาเดินเพ่นพ่าน ท่านคงไม่บ่นนะจ๊ะ จากคุณ : ผู้หญิงสีน้ำทะเล (sugarhut) - [ 5 ต.ค. 49 13:07:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณเกรียงไกร ยินดีที่ได้พบกัน... ศาลาไทย ทำไมไม่ได้เขียนนานมากกก ขนาดนั้น...เขียนฟรีนี่นา...ไม่เสียตังค์ อิๆๆ คุณตะวัน มาสวยงามแบบนี้...การบ้านผมกองโตเลยนะนี่ ขอผลัดเป็นพรุ่งนี้นะขอรับ... วันนี้....ขับรถจนเอือม สาวซอม ลูกชายเป็นไง...เรียบร้อยดีไหม ไม่ค่อยซนเลยใช่มั๊ย เลี้ยงให้แสบๆเข้าไว้....โตขึ้น สาวๆชอบ...! !...เชื่อหัวไอ้เรือง คุณผู้หญิงฯ กลอนหวานเพราะอารมณ์พาไป เขียนหลังจากเห็นหน้าใครลอยอยู่ ในจินตนาการ...ผมสั้นๆ...อิๆๆ ยังไม่มีเวลาเขียน....เลยแอบไปขโมยงาน น้อง เพรง.พเยีย....มาให้ทัศนาไปพลางๆก่อน คนนี้ก็แฟน..คุณตะวัน...เหมือนกัน อีกหนึ่งรูปแบบ...อีกหนึ่งลีลา...ขอรับ คำ...เพรง.พเยีย เมื่อ...(06/05/48) สลักจิต ๏ ลำดับงามความหลังภวังค์ภาพ บรรจงทาบทวนวางระหว่างเห็น เวียนกระหวัดรุมร้อนและย้อนเย็น เสมอเพ็ญอำลาเมื่อจ้าวัน ๏ ในเหลื่อมห้วงห่มล้อมด้วยอ้อมอุ่น รอยละมุนเหมือนใกล้จนไหวหวั่น แว่วเจรียงหวานร่ำลำนำจันทร์ กล่อมเงียบงันไหววามอยู่ท่ามคืน ๏ รวีแสงแย้มพราง...เริ่มสางแล้ว หอมกลิ่นแก้วสุดท้าย..ไม่คลายชื่น จวบตาวันแจ้งภพจะกลบกลืน เผยแผ่นผืนมืดดับ..กลับตระการ ๏ เรื่อแสงนวลจันทราจักตราไว้ แทนสายใจหนึ่งจิตชิดสมาน ยามแสงโคมคล้อยดับจนลับลาน หากหนึ่งนานกว่านั้น..พันธนา ๏ หอมเอย..หอมกลีบผกากรอง ใช่เพียงล่องเพื่อเร่..เสน่หา เจ้าระบัดงามซึ้งด้วยตรึงตรา กลั่นทุกค่า..ผ่านเจือจากเนื้อใน ๏ เสมือนไออวลกลิ่นระรินรื่น เสมอชื่นชลธารที่ผ่านไหล สู่อณูแห่งสายลมหายใจ ก่อเยื่อใยฝังอยู่..มิรู้เลือน.. จากคุณ : สดายุ... - [ 5 ต.ค. 49 22:51:14 ]

ความคิดเห็นที่ 7 งั้น `สีน้ำฯ จะไปตัดผมสั้นๆ ดีมังค่ะ จากคุณ : ผู้หญิงสีน้ำทะเล (sugarhut) - [ 6 ต.ค. 49 01:51:47 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จะตอบ..คุณตะวัน..สักหน่อย เขียนไปเขียนมา...ออกมาแบบนี้ได้ไง... ๐ บัวบานดอกแยกแย้ม..พร้อมแก้มหนึ่ง อิ่มรับซึ้งสูดหอม..ที่น้อมหา ภุมรินบินดอม..คนน้อมมา ปรารถนาหอมแกมที่แก้มนั้น ๐ หื่นหอมเกสรฟุ้งอำรุงร่าง อยู่ระหว่างกรุ่นไอ..และใจสั่น บัวกลีบเรื่อแก้มก่ำ..และรำพัน ก็พร้อมปันบริบทออกจดตา ๐ ภู่ภมรว่อนคว้างอยู่กลางหอม หลังตฤปดอมละอองฤทธิ์แห่งอิฏฐา และแก้มอุ่นกรุ่นหอม..ก็พร้อมพา ใจว่อนคว้างเสน่หา..สุดล้าเลือน ๐ หอมเอย..หอมประณีตเกินขีดขั้น และไหวหวั่นสุดที่จะมีเหมือน หลังอุ่นเนื้อแอบอำเข้าย้ำเยือน คือตามเตือนตอกย้ำให้จำนน ๐ หวานระลอกลมรื่นเริ่มตื่นตอบ ขึ้นทดสอบแนวระดับใจสับสน ที่วูบวาบเคียงข้างใครบางคน ที่วกวนเคียงละมุนและอุ่นใคร ๐ คอยเถิดคอย..แนบน้อมความหอมหวาน คอยหรือ..ต้องคอยนานสักปานไหน เมื่อแอบอยู่แต่ล้วน..อุ่นนวลใย และเอ่ออยู่ล้วนใจ..มีให้กัน ๐ แก้มแดงก่ำ..คำกระซิบก็ริบหรี่ อิดออดเสียเหลือที..วาทีนั่น แก้มเนียนเนื้อรออยู่..จึงรู้ทัน พร้อมเสียงสั่นแผ่วค่อย..อย่าคอยเลย. แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 49 22:14:18 แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 49 09:27:06 จากคุณ : สดายุ... - [ 6 ต.ค. 49 08:49:02 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีครับคุณสดายุ ไม่นึกว่าปีนี้ จบ.จะเอากับเขาด้วย ฝนเริ่มตกจริงจังจนเป็น เรื่องหนนี้ เริ่มตั้งแต่ ๑๕.๓๐ น.ของวันที่ ๒ ตุลาคม '๔๙ ตามที่ผมได้ไปบันทึกไว้ที่อาศรมฯ และตกตั้งแต่บัดเดี๋ยว นั้นเป็นต้นมาจนถึงบัดเดี๋ยวนี้ยังไม่หยุดเลย กลางวันจะตก ใหญ่เป็นช่วง ๆ ตลอดทั้งวัน กลางคืนช่วงก่อนเที่ยงคืนจะ ตกกะปริบกะปรอยออมแรงไว้ก่อน ตั้งแต่เที่ยงคืนเป็นต้น ไปจนเช้าตกแบบเอาจริงเอาจัง ต่อเนื่องไม่มีหยุด เป็น อย่างนี้ล่ะครับท่านผู้ชม ฮิ ๆ ไม่ท่วมไงไหว น้ำท่วม..ควรระวังโรคเลปโตสไปโรซิส ที่ใครต่อใครเรียก กันว่า 'โรคฉี่หนู' เป็นพิเศษครับ ปกติแล้วหนูเวลามันฉี่มันก็ ฉี่ของมันไป ที่โน่นบ้างที่นี่บ้างตามเรื่องตามราว ไม่แพร่ไป ที่คน ทีนี้พอน้ำท่วม น้ำเป็นตัวชะฉี่ที่มีเชื้อพาลอยละล่อง ท่องเที่ยวไปทักทายแข้งขาผู้คนที่เดินลุยน้ำ ยิ่งมีแผลอยู่ ด้วยยิ่งชอบเป็นพิเศษ ดังนั้นเมื่อลุยน้ำขัง-น้ำท่วม กลับถึง บ้านแล้วสิ่งที่ต้องทำก่อนอื่นใดเลยก็คือล้างแข้งขาฟอก สบู่ให้สะอาดสะอ้านทันที หาไม่แล้วเดี๋ยวแจ็คพอตแตก เอากาพย์มาสร้างบรรยากาศหอมน้ำคำด้วยคนครับ..สงสัย ผมจะน้ำครำมากกว่า :) ๏ ฝนตกราวฟ้าแตก น้ำวิ่งแหกเหมือนควายหาย ใจหวิวแทบจะวาย เห็นเวิ้งทุ่งตุงอุทก ๏ ชทึงช่างทะถั่ง ไหลบาดบั้งแทบสิ้นบก ช้างสารเพิ่งซ่านซก มาใส่ซ้ำข้อยเจียนซี้ ๏ เข้าส้วมโอ้ใจสั่น รู้สึกฉันไม่กล้าฉี่ ยองยองต้องร้องยี้ กระโดดเหยงร้องไอ้หยา ๏ อยู่อยู่น้ำก็ยวบ อยู่อยู่ฮวบพุ่งเข้าหา คลุ้มคลั่งประดังคา ณ คอห่านฉะนี้แฮ ๏ ตัดไฟมือไต่ฝา เทียนทำยาเห็นหน้าแหย ตากผ้าเหมือนลอยแพ เปียกไม่หายฉะนี้เฮย ๏ เมืองจันท์วันน้ำจ้วง ขอลุล่วงอย่าช้าเลย ทนหน่อยพี่น้องเอ๋ย อีกมินานก็ผ่านหนอ ๚ะ๛ แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 49 14:57:53 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ วันเกิด PANTIP.COM 04:03:51 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีครับคุณผู้หญิง ผมสั้นผมยาว...อยู่ที่จะรับกับหน้าตารึเปล่า บางคนดูดี..บางคนอาจเหมาะกับผมยาว คุณราม กำลังต้องไปทำงานแถวระยอง ฝนคงหนักอยู่... เมืองชายทะเลต้องทำใจ ๐ มืดมามัวเมฆคล้าย...........คลั่งฝน ล่อพยุทะยานพล................พล่านฟ้า วิเชียรวิโรจน์จลน์................ประจุปลาบ เปรี้ยงแล อกนุชตระหนกว้า...............วูบคว้าอกเรียม ๐ อุทกระทั่วพื้น.................แผ่นไผท ระอกกระอุไอ....................อ่อนอ้อน สว่างสวาดิไหว..................หวามเอ่อ อรเอย หวังพระพายสะพัดย้อน........สยบร้อนระรุมรุม ๐ ชวาลวชิระเฟื้อย..............เฟ็ดโพยม กรแกล่จะกล้ำโลม...............ลูบเนื้อ กัมปนาทกระหน่ำโหม..........หาวภาค สะเทือนแฮ อีกนาฏประหนึ่งเอื้อ.............แอบหน้ารอถนอม ๐ สุชลกลางช่วงเชื้อ...........โชติวิเชียร ละหยาดละหยดเจียน...........จบแล้ว สนิทเสน่ห์เนียน..................นวลแน่ง จบฤๅ สราญเริ่มสุรงค์แพร้ว............พ่างแพร้วพระเพลิงโหม ๐ พระพายพะพลิ้วผ่าน..........ผันขบวน หอบคลื่นห่อคร่ำครวญ...........ข่มละห้อย ลมหวีดกลบหวีดอวล............อึงออด ระริกแฮ ยินส่งกระซิกสร้อย...............กระซิบให้คอยหวน จากคุณ : สดายุ... - [ 8 ต.ค. 49 05:46:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 งานเก่าเอามาปัดฝุ่น วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ๐ พากย์กรองสนองพฤติพิลาป กระแหนะภาพกระหนาบพรรณ พริ้งพรายผกายกละสวรรค์ สุริยันประโลมแสง ๐ เพียงเพื่อจะเอื้อสุภะประพจน์ มธุรสะสำแดง เพียงเพื่อจะเกื้อมรรคะแสวง ยุติแหล่งเทวษศรี ๐ ตามตรองคระลองรหัสะเลศ ระบุเจตนามี หวังเพียงจะเบี่ยงทุขะทวี กรณียะกลบกลาย ๐ เจ้าเอย เพราะเชยรติพิลาส พิศวาสะกำจาย เบ่งบานสราญกมละหมาย จะละลายและร่วมฝัน ๐ อกเอ๋ย เพราะเผยสุขะระรื่น บทะชื่นลุชีวัน ชุ่มฉ่ำกระหน่ำกละวสัน- ตะละหลั่นละอองนอง ๐ ดังว่อนภมรถวิละเก- สรเรณุกากรอง สบหวานสะท้านรสะสนอง จะผละพ้องฤยอมผัน ๐ อึงอลกมลเพราะปฏิพัท- ธะกระกวัดเสมือนวัลย์ พาดเถาระเร้าพรรณะกระนั้น ฤจะกั้นจะกลับกลาย ๐ อบอุ่นเพราะสุนทริยะภาพ ประลุทาบและทักทาย เว้าวอนบ่ผ่อนพละสลาย สิละม้ายจะมอมขวัญ ๐ โหยหาผวาปริวิตก จิตะผกและพัวพัน เหม่อลอยเพราะถ้อยรหัสะวรร- ณะผจัญผจญใจ ๐ ปรารมภะสมมุติพิลาศ ทะลุชาติชอนไช หอมหวานก็ผ่านศิริพิสัย รตินัยะเนืองนอง ๐ เกิดเอง ฤเพรงกรรมะประสิทธิ์ นิรมิตะแรกมอง คำร้อย..และถ้อยลิขิตะกรอง เฉพาะพ้องประโลมพาล ๐ โดยใจและใจปณิธิสัม- ผัสะย้ำ ณ วิญญาณ โดยใจและใจอธิษฐาน ก็ผสาน..และเพียงสอง. จากคุณ : สดายุ... - [ 8 ต.ค. 49 06:48:08 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คำ...เพรง.พเยีย เมื่อ...23/9/47 ตระหนัก ๏ จากหนึ่งนานเนื่องนับลำดับโศก พลันวิโยคหยุดเลื่อนความเคลื่อนไหว เมฆาคล้ำอำพรางเบาบางไกล หลังพิรุณรินให้อาลัยจาง ๏ พาแผ่วลมผ่านไล้จนใจชื่น เข้าแตะตื่นรื่นมาเมื่อฟ้าสาง แม้นสัมผัสคล้ายเหมือนดั่งเลือนราง หากสล้างหม่นบังให้รังรอง ๏ แต่หวาดนักเย็นนั้นเพียงผันผ่าน ให้ดวงมาลย์..คอยชม้าย..ชั่วคลายหมอง นัยน์ตระหนักน้อมลงให้คงตรอง เกรงจะต้องหวั่นไหวในวังวน ๏ อักษรวาดหยาดคำยังจำรัส ทุกช่วงชัดวาววับประดับหน รังสีนั้นจักสถิตสนิทมน ใช่ผ่านพ้น..เบือนหายจากสายตา ๏ หากผกาโรยแล้วซึ่งแนวกลิ่น คงหมดสิ้นภุมรินจะบินหา เหลือแต่รอยคอยนับกับเวลา เพื่อตรึงตราค่าล้ำของน้ำใจ ๏ เงาสลัวจากโพยมลงโน้มหวั่น จำรัสนั้น..จักคอยเตือน..ไม่เคลื่อนไข รังสีแสงจะแต่งนำให้อำไพ ด้วยสายทิพย์หยิบให้จักไม่ลืม จากคุณ : สดายุ... - [ 8 ต.ค. 49 06:54:25 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านบทของน้องเพรงพเยียแล้ว..ขอบอกว่างามมาก ไพเราะทั้งเนื้อความและท่วงทำนองของสัมผัส ชื่นชมด้วยใจจริงค่ะ สมชื่อกระทู้ "หอมน้ำคำ" จริงๆ             ๐ ว่าง...ไร้...ไกล...ลิบ ๐ ๐ คิดถึงแสงอำไพแห่งใกล้รุ่ง สะท้อนคุ้งฟ้างามยามอุษา เสมือนเสียงแผ่วผ่านม่านเวลา ปลุกนิทราโลกชื่นนับหมื่นวัน ๐ หมุนเวียนแห่งน้ำค้างเริ่มสร่างฟ้า ระเหิดไอมายาข่มตาฝัน จำเรียงถ้อยทำนองของเพ็ญจันทร์ ผ่านสวรรค์ก่อนคืนสู่ผืนดิน ๐ กระซิบเสียงรัตติกาลเมื่อผ่านมืด คงจืดชืดเช่นซบซอนกับก้อนหิน อนธกาลเนิบช้าอย่างชาชิน หากถวิลภาพหลังลำพังคอย ๐ ลมบรรเลงเพลงแผ่วจากแนวป่า ว่าขอบฟ้าหม่นเหงาและเศร้าสร้อย พิรุณร่ำซ้ำพร่านนับล้านปรอย เพียงทดถอยเพลาให้ช้าลง ๐ เส้นทางแห่งรุ่งสางที่ว่างเปล่า ไร้รูปเงาถ้อยจำนรรจ์อันประสงค์ ว่าง...ไร้...ไกล...ลิบ...วาบวิบคง หรุบหรี่ ลุ่มหลง พะวงครวญ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 49 22:58:25 จากคุณ : ตะวัน - [ 9 ต.ค. 49 00:27:41 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เอียงหน้าผ่อ กับคัน ฉ่องอันเก่า เมียงมองเงา ตั๋วเฮา เป๋นไฉน จะไว้ผม ยาวกา ว่าจะได ตั๋วจายไซร้ จะเปิง ใจ๋อี่น้อง --------------- `สีน้ำฯ มาแบบเมืองๆ ไม่มีซับนะจ๊ะ ลองแต่งดู ผิดถูกเป็นเช่นไร ชี้แจงด้วยนะจ๊ะ จากคุณ : ผู้หญิงสีน้ำทะเล (sugarhut) - [ 9 ต.ค. 49 13:21:47 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีครับ คุณตะวัน ๐ ฝนเอยฝน..พรมพรำอยู่ค่ำเช้า ย้อมโลกให้ทึมเทาจนเศร้าสร้อย โคมฟ้าและใจฝันเหมือนหวั่นคอย รอฝนปรอยบำราศสิ้นหยาดเย็น.. ๐ เพื่อว่างามอุทัยพิไลพิลาส จะส่องสาดหยาดทองให้มองเห็น' กลบกลืนความเหงาเงียบหม่นเพียบเพ็ญ ให้รู้เร้นรู้ร้างเป็นบางครั้ง ๐ ใจ..ฝนจะระเหิดระเหยแห้ง ก็แต่แรงอาลัยห้วงใจหลั่ง และแรงสูรย์ร้อนร่ำเป็นกำลัง อันจะยั้งจะหยุดก็สุดคิด ๐ ฉ่ำชื้นฝนโปรยปรายอยู่หลายช่วง และชื่นฉ่ำยิ่งสรวงคือดวงจิต เมื่อคำนึงสองใจเหมือนใกล้ชิด และถูกผิดเรียวลีบ..เกินบีบคั้น ๐ หยาดเย็นหยดกระซิกกระเซ็นส่าย พร้อมเอียงอายอ่อนเสียงกระซิบสั่น อ้อมอุ่นจึงกอดรับกระชับกัน หนึ่งรำพันคิดพากย์..ย่อมมากเกิน คุณผู้หญิงครับ กลอนแปด...เสียงท้ายวรรคสำคัญนะครับ ท้ายวรรคแรกเสียงสามัญจะแย่ที่สุด เราไม่ลงท้ายวรรคสองด้วยเสียงสามัญครับ แต่เราชอบจะลงด้วยเสียงจัตวา หรือ เอก หรือ โท ก็พอแค่นได้ครับ... ท้ายวรรคสาม เรานิยมเสียงสามัญครับ ท้ายวรรคสี่ เรานิยมสามัญเหมือนกัน นอกจากเสียง เอก ตรี ที่รับส่งกันอย่างบท สามกับสี่ที่ผมทำให้ดู...เรานิยมเหมือนกัน จากคุณ : สดายุ... - [ 13 ต.ค. 49 23:51:41 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ๐ ฝากลมล่องผ่องความไปตามนึก ผ่านรำลึกแนบน้อมเข้ากล่อมขวัญ ให้ลมโกรกกรอกย้ำความสัมพันธ์ ถึงช่วงทางห่างกัน..ยังมั่นใจ ๐ แม้อยู่ต่างสถานะคนละทิศ แต่เหมือนสองความคิดแนบชิดใกล้ มีคำนึงแทนหมายแห่งสายใย ทอผูกไว้โดยถวิล..ผู้ยินยอม ๐ รอบคำนึงตรึงอยู่ด้วยรู้หวาน และเบิกบานใจอยู่ด้วยรู้หอม ประเทียบส่วนมธุรสเกินอดออม นั้นหลั่งหลอมสุดล้าง..ให้ร้างลา ๐ รื่นรมย์แต่ดอกโมกกรรโชกกลิ่น ประโลมถิ่นโอนฤทธิ์แรงอิฏฐา ลงครอบคลุมนึกคิดจนติดคา ให้ตรึงตราผ่องผุดจนสุดคลาย ๐ ลมรวยรินหอมร่ำอยู่ค่ำเช้า แต่หอมหนึ่งรูปเงาจนเข้าสาย และหอมนั้นลอบเร้นไม่เห็นปลาย คือหอมสายสวาดิทิ้ง..จมดิ่งลง ๐ เผยผ่านหม่นม่านหมอกหอมดอกไม้ ยากแต่ฝ่าหอมให้..จิตไม่หลง หวังหนึ่งหอมลึกล้ำที่จำนง จะบรรจงจบหวานที่ผ่านใจ ๐ ปล่อยคำนึงสองจิตปะติดปะต่อ และนานพอบ่มจริตกลางพิสมัย เพียรผูกพากย์รำพันรำเพยนัย ลมเอยช่วย..พัดให้..อกใครยิน จากคุณ : สดายุ... - [ 19 ต.ค. 49 05:51:26 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณสำหรับความรู้นะจ๊ะ ท่านชายสดายุ สีน้ำน้อยสรุปถ้อยคำของท่านได้ดังนี้ ท้ายวรรคแรก กับวรรคที่สอง ไม่ควรลงเสียงสามัญ ท้ายวรรคสาม กับท้ายวรรคสี่ ถึงนิยมลงเสียงสามัญ. เกี่ยวกันกับการเอื้อนเสียงเวลาขับกลอนไหมจ๊ะ ท่านฯ เพราะเสียงขึ้นบทลงท้ายต่ำ มันจะทำให้เสียอรรถรส ของทำนองเสนาะ สีน้ำน้อยคิดเอาเอง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุนี้หรือเปล่า จากคุณ : ผู้หญิงสีน้ำทะเล (sugarhut) - [ 19 ต.ค. 49 17:38:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หอมกลิ่น น้ำคำ เคยพร่ำ เคยสั่ง เคยสอน อาลัย อำลา อาวรณ์ ก่อนนอน ไหว้พระ และ คิดถึงพ่อ... มาร่วมแจมจ้า จากคุณ : จันทร์เพ็ญจ้า (Pen Writer) - [ วันปิยมหาราช 10:51:37 ]