ใครเคยดูเรื่องตำนานรักฮาร์วาร์ด บ้าง ? ยกมือขึ้น
ไอ้หนังเรื่องนี้น่ะ มันเป็นหนังเกาหลีที่ฉายอยู่ในทีวีที่เมืองไทยตอนวันเสาร์ประมาณ แปดโมงถึงสิบโมง อะไรเนี่ยถ้าจำไม่ผิด
ถ้าพูดถึงหนังเรื่องนี้ นัทตี้ได้ดูครั้งเดียวตอนไปเมืองไทย จำได้ว่าน้องสาวของนัทตี้ติดมาก
วันหนึ่งตอนเช้าวันเสาร์ นัทตี้กำลังทำความสะอาดกระจกที่เทอเรสชั้นบน น้องสาวเปิดประตูห้องนอนออกมาถามว่า
"ตัวเองเอารีโมทไปไว้ไหน"
"อยู่ในเก๊ะใต้ทีวีไง" นัทตี้บอกให้ เขาผลุบหายเข้าห้องไป เปิดประตูห้องนอนออกมาถามอีกทีว่า
"เก๊ะไหน หาไม่เจอ มาหยิบให้หน่อย เร็ว ๆ เข้า"
"รอแป๊บ ให้เค้าเช็ดกระจกตรงนี้ให้เสร็จก่อน"
"ไม่ได้ ๆ เดี๋ยวเค้าอดดูใกล้จบแล้วด้วย ตัวเองน่ะตื่นแล้วทำไมไม่เรียกเค้าด้วย" น้องสาวนัทตี้น่ะมันบ้าขนาดหนัก แถมมีการต่อว่าด้วย กรูจะรู้ไหมเนี่ย?
นัทตี้เดินเข้าไปในห้องเปิดเก๊ะ(ลิ้นชัก)หยิบเอารีโมทจากในกล่องให้เธอ น้องสาวรีบรับไปอย่างมือสั่น ๆ (อันนี้ไม่จริงหรอกนะ นัทตี้แค่อยากเปรียบว่าเหมือนติดยาน่ะ) กดเปิดทันที
อยากรู้จังว่าหนังมันจะสนุกขนาดไหนฟะ นังน้องสาวถึงได้ติดนักติดหนาก็เลยนั่งแปะลงไปบนขอบเตียงดูอยู่ครู่หนึ่ง มันเป็นหนังเกาหลี
"เนี่ยตัวเองคนนี้ไงพระเอก หล่อนะ" น้องสาวชี้บอกตัวละคร
"ไม่หล่อเลย ไปดีกว่า" ดูได้จนจบตอนหนึ่งแล้วมีโฆษณา นัทตี้ก็ไม่ยอมเสียเวลาดูต่อไป
อยากอธิบายความคิดของนัทตี้ให้อ่านนะว่า "หล่อ"ของน้องเนี่ยเป็นอย่างไร
สมมติว่าเอาปี๊บใส่น้ำเนี่ย ทุบสองด้านของกลางปี๊บให้บุบ ๆ เข้าไป ให้ปลายมันเรียว ๆ เยอะหน่อย เติมตาตี่ ๆ ใส่ จมูกโด่งนิด(ห้ามเยอะ) ปากก็งั้น ๆ ก็จะได้พระเอกรูป"หล่อ"ของน้องสาวพอดี เฮ้อ กรูละเบื่อ
วันนั้นน้องสาวกับหนูน่าลูกสาวของนัทตี้เปิดแอร์นอนกอดกันดูอยู่สองคนอย่างมีความสุข ช่างเขา ดีเหมือนกันจะได้ไม่มีใครมาย่ำเดินไปมาเวลาถูบ้านให้กรูต้องบ่นอีก
สองอาทิตย์ต่อมา จำได้ว่าวันศุกร์เช้าเราต้องบินขึ้นไปเชียงรายทำธุระของน้องสาวสองสามวัน ลงเครื่องแล้วเหมารถตู้ที่สนามบินนั่นแหละให้เขาขับพาเราเที่ยวกันจนเย็น
"แย่เลยพรุ่งนี้ฮาร์วาร์ดมา อดดูเลย ตอนจบด้วยสิ" น้องสาวบ่น เพราะวันรุ่งขึ้นคือเสาร์และอาทิตย์เขานัดทำธุระกับคนอื่นไว้จำเป็นต้องไปหลายที่
เธอควักโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหมายเลข นัทตี้นั่งฟังอยู่ใกล้ ๆนั่นแหละ
"พี่เอ๋ช่วยอัดเทปฮาร์วาร์ดให้เค้าด้วยนะ" น้องสาวบอกไปตามสาย พี่เอ๋คือลูกสาวของลุงนัทตี้เอง แต่แม่นัทตี้เลี้ยงเธอมาตั้งแต่แบเบาะ อยู่บ้านเดียวกับแม่
บ้านหลังนี้อยู่แค่สามคนมีน้าชายที่เป็นอัมพาตอีกคนกับหมาสองตัว พี่..ทำหน้าที่หลายอย่าง เรียกง่าย ๆ ว่า"ไม่มีเวลา" เหมือนกัน
"ไม่เคยดูโว้ย ไม่มีเวลาด้วย" พี่บอกมาตามสาย ไม่อยากเชื่อว่าน้องสาวจะเป็นเอามากถึงขนาดนี้ เล่นโทรทางไกลตามจิกคนทางบ้านเลยอ่ะ มันร้ายจริง ๆ
น้องสาวยังไม่ละความพยายาม โทรหมุนหมายเลขใหม่
"พี่เอ บอกพี่บีอัดฮาร์วาร์ดให้..ทีนะ" เสียงแม่น้องสาว
"จะบ้าเหรอ? ยังจะห่วงดูอีก งานพรุ่งนี้น่ะเตรียมหรือยัง?" เหอ เหอ ได้รับคำตอบอันแสนโหดของพี่ใหญ่เล่นมาตามสาย พรุ่งนี้พี่เอจะบินมาสมทบด้วย พี่บีน่ะภรรยาพี่เอเขา(ชื่อที่ใช้นั่นสมมติเอาเองทั้งนั้นนะ)
"เออ เออ ทำไมต้องดุด้วยวะ งั้นแค่นี้แล้วกัน" น้องสาวนัทตี้งอนแล้ว แต่เจ้าหล่อนยังไม่ละความพยายามโทรเข้าเครื่องน้องชายในไส้ที่อยู่คนละบ้าน
"อาร์ทอัดฮาร์วาร์ดให้เค้าด้วย"
"พรุ่งนี้ไม่อยู่ มีประชุม"เสียงตอบจากน้องชาย แฟนสาวของฮาร์วาร์ดเก็บโทรศัพท์อย่างอ่อนระโหย บ่นกระปอดกระแปดว่า"อดดูเลย"
หลังจากนั้นเรากลับมากรุงเทพฯ กัน น้องสาวต้องรีบพานัทตี้ไปหาหมอเพราะรู้สึกว่ามีหนองไหลออกมาจากหูตอนนอน เขาแวะโอนเงินที่ธนาคารแห่งหนึ่ง
นัทตี้เห็นร้านหนังสือเข้าไปเดินดูเจอเรื่องย่อฮาร์วาร์ดก็ซื้อติดมือมาพร้อมกับหนังสืออ่านเล่นอีกหลายเล่ม เรื่องฮาร์วาร์ดนี้ไม่ได้ตั้งใจซื้อมาฝากน้องสาว แต่กะว่าตัวเองจะเอามาอ่านดูเวลาว่างว่าเรื่องมันเป็นยังไง
น้องสาวเห็น เขาถามและบ่นว่าซื้ออะไรไม่ได้เรื่องอีกแล้ว อ่านอะไรไม่รู้ไม่ประเทืองปัญญาเลย เขาพูดอย่างนี้ทุกทีที่นัทตี้แวะร้านหนังสือ
คือนัทตี้จะอ่านเรื่องที่พวกเขาไม่อ่านกันเช่นอาชญากรรม คู่สร้างคู่สม เรื่องย่อหนัง หนังสือผีต่าง ๆ ฯลฯ อะไรก็ได้แล้วแต่จะมีตามร้านขายหนังสือตามตลาดทั่วไป ถ้าเป็นร้านขายหนังสือเล่มหนา ๆ ก็จะแล้วแต่ว่าเล่มไหนสะดุดตาสะดุดใจก็คว้ามา
น้องสาวน้องชายเขาอ่านเรื่องเครียด พวกหนังสือพิมพ์อะไรต่อมิอะไรที่มีแต่เรื่องเศรษฐกิจ เรื่องข่าวสารที่ไม่มีเรื่องปล้นจี้ข่มขืนรายวัน หนังสือที่เขามีบนบ้านมีแต่หนังสือเกี่ยวกับธุรกิจ หนังสือวิชาการ หนังสือสุขภาพ หรือว่าแนวทางโน่นนี่บ้าบออะไรไม่รู้
นัทตี้เข้าไปนั่งในรถหยิบเอาหนังสือออกมาตั้งบนตัก หยิบฮาร์วาร์ดขึ้นมา ถามเขาว่า
"เรื่องนี้ใช่ไหม ที่ตัวเองดูน่ะ"
"เออใช่แล้ว เรื่องนี้แหละ มีขายด้วยเหรอ ไหนดูสิ" มือเขาขับรถข้างหนึ่ง อีกมือหนึ่งเปิดหน้าหนังสือที่อยู่บนตักของนัทตี้ รีบตวัดสายตามาดูอย่างรวดเร็วก่อนจะหันหน้าไปขับรถต่อ
"โอ๊ยดีจัง มีรูปใหญ่พระเอกด้วย หล่อเชียว" ฟังมันนะ ๆ หาว่าเราไม่ประเทืองปัญญามาหยก ๆ ทีอย่างนี้ล่ะก็ประเทืองปัญญาเชียว
"เออ ขับรถไปก่อน เดี๋ยวค่อยดู" นัทตี้เตือนเขา แย่งหนังสือเก็บรวมใส่ถุงไว้ทั้งหมด
"ตัวเองจะเอามันกลับไปอ่านด้วยหรือเปล่าล่ะ?"น้องสาวเขาหมายถึงว่า นัทตี้จะขนหนังสือพวกนี้กลับมาสวิสฯ ด้วยหรือเปล่า?
"ดูก่อน" นัทตี้ตอบ
"เออ ถ้างั้นเค้าขอตัดรูปพระเอกตรงกลางได้ไหม?" เห็นความบ้าของน้องสาวนัทตี้ไหม ? มันบ้าไปแล้วจริง ๆ
"ไม่ต้องตัดหรอก เค้าไม่เอากลับ ทิ้งไว้นี่ดีกว่าขี้เกียจขนเหมือนกัน" นึกขึ้นมาได้ว่ามีสัมภาระมากมายซึ่งสำคัญกว่าหนังสือพวกนี้
"เอาไปเหอะ เค้าแค่เอารูปตรงกลางแค่นั้น" น้องสาวพยายามยัดเยียดให้
"อุวะ ก็บอกว่าไม่ขนก็ไม่ขนสิ ถ้าตัวเองไม่อ่านก็เอาไปให้พี่เอ๋ที่บ้านแม่ด้วยแล้วกัน"
"เออ เรื่องอื่นเค้าจะเอาไปให้พี่เอ๋เอง แต่เรื่องนี้เค้าเอานะ"
"เออ" นัทตี้อยากจะหัวเราะน้องสาวเสียจริง เรียนมาเยอะแยะมากมาย เก่งในเรื่องธุรกิจ ความรับผิดชอบสูง แต่มาเสียฟอร์มตกม้าตายกับไอ้แค่หนังเกาหลีเรื่องเดียว
จากคุณ :
NATTI นัทตี้ 
- [
6 ต.ค. 49 07:22:37
]
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า
