เรื่องของคำตักเตือน
เจียวต้าย
ความจริงนั่นแล้ขัด ใจคน
ภาษิตนี้ชอบกล ไม่น้อย
ตรองดูก็จักยล แยบว่า จริงนอ
เจ็บใดไม่เทียมถ้อย ที่ท้วงตามจริง
เรื่องต่าง ๆ ที่นำมาลงใน ถนนนักเขียน ของห้องสมุดพันทิป นี้ ท่านแยกประเภทไว้ห้ากลุ่ม คือ นิยาย เรื่องสั้น บทกวี ความเรียง งานประพันธ์อื่น ๆ
ถ้าไม่เข้าในกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง ท่านให้เอาไว้ที่ กระทู้นอกเรื่อง ซึ่งเป็นเรื่องพูดคุยทั่วไป เกี่ยวกับการเขียน นักเขียน เรื่องที่เขียน ก็ได้ หรือไม่ใช่ก็ได้ เช่นการอวยพรวันเกิดเพื่อน เป็นต้น
อย่างบทความของผมเรื่องนี้ ดูเหมือนจะวางได้ทั้ง หมวดบทกวี การประพันธือื่น ๆ และกระทู้นอกเรื่อง
ผู้ที่เข้ามาใหม่บางทีก็ลงเรื่องผิดประเภท ก็จะมีผู้ตักเตือน ให้นำไปลงให้ตรงตามที่กำหนดไว้ บางทีก็มีความผิดพลาดบกพร่องอย่างอื่น เช่นมีน้อง ๆ ที่อยากได้บทกวีไปส่งครูเป็นการบ้าน
บางครั้งผู้ที่เขียนเรื่องยาว แต่นำมาลงเป็นตอนสั้น ๆ เรียงกันไปวันเดียวสามสี่กระทู้ ก็มักจะได้รับคำตักเตือนจากผู้รู้ ให้รวมเรื่องเหล่านั้นไว้ในกระทู้เดียวกัน เพื่อประหยัดพื้นที่
หรือมีนักเขียนบางคนเขียนเรื่องที่ล่อแหลมไปในทางหยาบคาย หรือเฉียดอนาจาร ก็จะมีผู้มาแนะนำ ห้ามปราม หรือตักเตือน ดังนี้เป็นต้น
จากที่ได้เห็นมาเป็นเวลาไม่นานนัก ปรากฏว่าผู้ที่ได้รับคำตักเตือน ส่วนใหญ่ก็ขอโทษที่ไม่ทราบกติกานี้ และว่าคราวต่อไปจะไม่ให้ผิดอีก แต่ก็มีบางท่านรับทราบเฉย ๆ
และอีกบางท่านที่ตอบโต้ หรือสวนกลับด้วยคารมที่แข็งกร้าว ชวนวิวาท ซึ่งทำให้อึดอัดกันไปทั้งสองหรือสามฝ่ายรวมทั้งคนที่อ่านเฉย ๆ ด้วย
ทางที่ดีการเตือนนั้นก็ควรจะเตือนอย่างสุภาพ ให้ได้ความแจ่มแจ้งเข้าใจง่าย หรือแนะนำอย่างถูกต้อง ผู้รับการตักเตือนจะได้ไม่ขุ่นข้องหมองใจ หรือเข็ดขยาดในการที่จะเข้ามาร่วมวงด้วยในคราวต่อไป
เผอิญได้เห็นบทโคลงสุภาษิต พระราชนิพนธ์ของ ล้นเกล้า พระมหาธีรราชเจ้า รัชกาลที่ ๖ เกี่ยวกับการทักท้วงเรื่องใด ๆ ให้พอเหมาะพอควร ซึ่งได้ทรงพระราชนิพนธ์ขึ้น จากสุภาษิต อิตาเลียน จึงขอยกเอามาให้อ่านกันเป็นอุทาหรณ์ไว้ ณ ที่นี้
โคลงสุภาพ
ความจริงนั่นแล้ขัด ใจคน
ภาษิตนี้ชอบกล ไม่น้อย
ตรองดูก็จักยล แยบว่า จริงนอ
เจ็บใดไม่เทียมถ้อย ที่ท้วงตามจริง
ชายหญิงในโลกนี้ จริงหนอ
ย่อมจะชอบคนยอ แน่แท้
สรรเสริญย่อมจะพอ ใจรับ
แต่ว่าการท้วงแม้ ถูกต้องขัดใจ
ใช่ตูข้าจะแสร้ง เสรนำ
ว่าผิเห็นใครทำ พลาดพลั้ง
ให้เพื่อนกลับกล่าวคำ ปดประ จบนา
เห็นแต่ควรจักยั้ง ปากบ้างเป็นไร
ไตร่ตรองดูว่าผู้ บุถุชน
ยังมิได้เดินดล มรรคไซร้
เมื่อยามที่เผลอตน ย่อมพลาด บ้างนา
ยามพลาดด่วนติให้ ขุนข้องขวยเขิน
ควรเมินและยกให้ อภัย บ้างนา
ผู้ผิดหากมีใจ ซื่อแท้
ยามรู้สึกผิดใน ดวงจิต เองฤๅ
ย่อมจะขวนขวายแก้ ผิดให้กลายดี
ผู้มีอายุแล้ว รู้จัก
เลือกเหมาะสิ่งควรทัก นั่นแล้
ผู้น้อยย่อมจะรัก เคารพ แม่นแล
ถึงจะทักบ้างแม้ มากน้อยมีผล
คนที่ไม่รู้จัก ผ่อนผัน
ใครผิดผึงผางพลัน วู่เว้า
ผู้น้อยกลับดึงดัน มานะ ต่อแฮ
ถึงจะทักถูกเค้า กลับไร้ผลดี ฯ
ขอฝากไว้กับผู้เขียนและผู้อ่านทุกท่าน.
จากคุณ :
เจียวต้าย 
- [
9 ต.ค. 49 05:40:07
]
คำตักเตือน
