ผมเหม่อมองดวงดาวทุกค่ำคืน
หวังว่าจะพบความหมายบางอย่างที่ผมค้นหา ซึ่งก็ไม่รู้ว่าผมกำลังค้นหาอะไร
คงไม่ใช่เรื่องแปลกนักหรอก หากใครจะทำอะไรโดยที่ไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจน และไม่มีเหตุผลอะไรมารองรับ
ผมนึกไปถึงนางฟ้าในนิทานที่แม่เคยเล่าให้ฟังในวันเยาว์วัย
นั่นหรือเปล่านะทีทำให้ผมค้นหา
ผมค้นหาว่าคนที่เป็นคนเล่าเรื่องนี้เป็นคนแรกเขาจะคิดอะไรกับท้องฟ้า จึงเกิดจินตนาการไปอย่างนั้น ท้องฟ้าคือโลกแห่งการเรียนรู้และเป็นพื้นที่ของจินตนาการของมนุษย์ได้หลากหลาย
ท้องฟ้าเป็นเหมือนกระดาษผืนใหญ่ที่ให้มนุษย์วาดเขียนความคิด
ดวงดาวเป็นเหมือนประกายไฟที่ช่วยเสริมสร้างความฝัน
ทุกคืนในยามว่าง ผมจึงมักมองดาวไปเรื่อยเปื่อย
คุณละเคยมองดาวเหมือนผมไหม
เอาละ
ผมเล่าให้คุณฟังเเค่นี้นะ
เรื่องสั้นของผมมันสั้นเกินไป
สั้นจนคุณไม่เข้าใจมัน
นี่คือเรื่องสั้นของผมไง
คุณไม่เข้าใจใช่ไหม
ถูกแล้วละ
เพราะนี่มันเป็นเรื่องสั้นของผม
ขอบคุณที่คุณอ่านมันจบ
ผมไปนอนก่อนนะ
เกรียงไกร หัวบุญศาล วันพุธ ที่ ๑๖ สิงหาคม ๒๕๔๙ เวลา ๒๒:๕๓ น.
แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 49 10:24:34
จากคุณ :
huaboonsan 
- [
9 ต.ค. 49 10:23:11
]
เรื่องสั้นของผม
