นิทานดอยนรก3-11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4784849/W4784849.html
นิทานดอยนรก3-10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4754628/W4754628.html
นิทานดอยนรก 3-9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4748907/W4748907.html
นิทานดอยนรก 3-8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4739191/W4739191.html
นิทานดอยนรก 3-7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4731917/W4731917.html
นิทานดอยนรก 3-6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4725831/W4725831.html
นิทานดอยนรก 3-5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4714441/W4714441.html
นิทานดอยนรก 3-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4708808/W4708808.html
นิทานดอยนรก 3-3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4697615/W4697615.html
นิทานดอยนรก 3-2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4689279/W4689279.html
นิทานดอยนรก 3-1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4682617/W4682617.html
เรื่องย่อสำหรับผู้ที่ตามไม่ทัน 1-1 ถึง 3-11
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4682509/W4682509.html
คลิกที่ myblog สำหรับดอยนรก chapter 1+2 จ้ะ
-----------------------------------------------------------
- ตอน สุพัตฆ่าซ่งเทา
-----------------------------------------------------------
จะขอกล่าว ถึงสุพัต ขอขัดคอ
คนอ่านจ๋า อย่าหน้างอ เดี๋ยวโดนเฉือน
เจ้าสุพัต จะปามีด มากรีดเตือน
ถ้าลืมเลือน สุพัต เหมือนขัดใจ
จะกล่าวถึง สุพัต ชัชวาล
ศักดา กล้าหาญ ทำการใหญ่
เคลื่อนพหล พลทัพ ฉับไว
จนเข้าใกล้ เมืองเจ๊ก ที่ตีนดอย
ทหารซุ่ม ซ่งเทา มันเห็นเข้า
รีบไปแจ้ง ซ่งเทา ที่เหงาหงอย
ทัพกงกง ท่านซ่งเทา เฝ้ารอคอย
เกรียงไกร ไม่น้อย อยู่ร้อยลี้
..........................................
บัดนั้น
ซ่งเทา ที่เศร้าศร้อย ก็สุขี
รีบรัด จัดแจง แต่งโยธี
พลทหาร มากมี เรียงราย
เรียงขนัด จัดแบ่ง เป็นซ้ายขวา
แน่นหนา ดาดาษ ไม่ขาดสาย
จัดทหาร ดีดี สี่พันนาย
ตั้งแต่ หน้าค่าย ถึงท้ายคู
แล้วใส่เกราะ เหมาะแท้ เป็นแม่ทัพ
เครื่องประดับ ล้ำค่า ดูหราหรู
เหน็บกระบี่ ด้ามเพชร หนังเกล็ดงู
ยืนอยู่ หน้าเมือง ดูเรืองรอง
แล้วสั่งให้ อี้เฉิน เชิญแม่ทัพ
จะต้อนรับ ขับสู้ อยู่กับห้อง
ถ้ามันดี ข้าก็เห็น เป็นลูกน้อง
ถ้าจองหอง ต้องฆ่า ไม่ปรานี
........................................
บัดนั้น
อี้เฉิน ขี่อาชา มาร้อยลี้
เห็นสุพัต จัดแจง แจ้งทันที
ขมันขมี มุ่งสู่ ไชน่าทาว
มาถึงเห็น เรียงราย เป็นค่ายหอ
ทหารพื้น ยืนรอ ร้อนผ่าว
เรียงราย ซ้ายขวา ทั้งกว้างยาว
ไอ้ซ่งเทา ตาขาว ยืนหน้าทัพ
.........................................
เมื่อนั้น
สุพัตเห็น ซ่งเทา ยืนกำกับ
อี้เฉินเห็น ซ่งเทา เข้าคำนับ
นี่ขอรับ แม่ทัพ จากกงกง
ฟุ่บฟุ่บเสียง สี่มีด กรีดสะบัด
พุ่งเข้าตัด แขนขา แม่ทัพซ่ง
ทั้งซ้ายขวา ขาดเกลี้ยง ร้องเสียงหลง
เหล่าทหาร ทรนง ก็เกรงกลัว
สุพัต ชี้หน้า ด่าตวาด
มึJบังอาจ ขลาดเขลา ไอ้เฉาชั่ว
อืดอาด ยืดยาด ยิ่งกว่าวัว
ส่องกระจก ดูตัว บ้างปะไร
ข้างหลังมึJ นั่นทหาร ดูยานหย่อน
คงจะกิน กับนอน ดั่งหม่อนไหม
ร้อยแปด จอมยุทธ สุดเกรียงไกร
ต้องบรรลัย มีเคราะห์ ก็เพราะมึJ
ทำสำออย ง่อยเปลี้ย เสียแขนขา
มึJสมควร โทษา อย่าหน้าบึ้ง
มึJดูแคลน แขนขา แต่เดิมจึง
ตัดให้ด้วน ควรคะนึง พึงพอใจ
มีสองมือ สองตีน แต่ทำง่อย
มึJจะคอย แบกแขนขา ให้ล้าไฉน
แขนขามึJ มีค่า ให้กาไป
ดีกว่าไว้ ไร้ค่า ไม่น่าชม
............................................
บัดนั้น
ซ่งเทา เจ็บแค้น เมื่อแผนล่ม
มึJบังอาจ มิหวาดกลัว ตัวล่มจม
เฮ้ยทหาร เร่งระดม ฆ่ามัน
.........................................
บัดนั้น
ทหารซ่ง สี่พัน เสียขวัญ
เข่าอ่อน นอนนั่ง ทั้งสี่พัน
อย่าฆ่าฉัน สั่นกลัว ทุกตัวตน
......................................
บัดนั้น
ซ่งเทา ครั้นเห็น ไม่เป็นผล
ขู่ตะคอก บอกสุพัต ในบัดดล
มึJจะต้อง ปี้ป่น หมดหนทาง
เจ็ดกงกง องค์ฮ่องเต้ ทรงรักใคร่
กูสนิท ชิดใกล้ ใครมาขวาง
เจ็กกงกง ทูลถวาย ก็วายวาง
มึJจะต้อง ตายอย่าง อนาถนา
............................................
เมื่อนั้น
สุพัต บอกการ ทหารกล้า
ชูธง เคว้งคว้าง กลางนภา
มีอักษร สารา พระทรงธรรม์
(สุรางคนางค์ 28)
.....ศิษย์อาจารย์หลง.....อาสากล้าณรงค์.....รับโองการสวรรค์
เจ็ดขันทีม้วย.....จงช่วยทัพขันธ์.....บุกป่าฝ่าฟัน.....รับราชโองการ
(กลอนสุภาพ)
บัดนั้น
เหล่าทหาร ซ่งเทา เห็นราชสาร
ต่างคุกเข่า น้อมรับ ปฏิญาณ
จะขอเป็น เช่นทหาร ในพระองค์
..........................................
เป็นไปไม่ได้
ซ่งเทาแน่น แค้นใจ ให้ใหลหลง
ตราบตัวกู ชีวิต ไม่ปลิดปลง
จะรอดู มึJลง นรกไป
..........................................
เมื่อนั้น
สุพัต เคืองขัด ขว้างมีดใส่
สองมีดปัก สองตา อย่างว่องไว
ไอ้จันญ์ไร ไม่สมควร จะดูกู
เหลือแต่ปาก หากมึJ ทะลึ่งพ่น
จะให้คน ตัดเล่น ไปเซ่นหมู
ไอ้ซ่งเทา แค้นใจ ดั่งไฟวู
เลือดออกหู จมูกปาก แล้วจากไป
.............................................
บัดนั้น
มีทหาร เข้าแจ้งการ แม่ทัพใหญ่
ได้ยินเสียง โห่ร้อง ก้องไพร
ข้าสืบได้ จ้าวป่า โยธามา
ขับเคลื่อน เลื่อนพหล คนขยัน
ครบถ้วน ชายฉกรรจ์ สักพันห้า
จ้าวป่า หน่วงหนัก ศักดา
เหน็บสามดาบ ขี่อาชา มาราวี
ภรรยา จ้าวป่า ก็มาด้วย
คงมาช่วย แก้แค้น คืนศักดิ์ศรี
พ่อจ้าวป่า ลาลับ ดับชีวี
เพราะซ่งเทา ย่ำยี ชีวาวาย
.......................................
เมื่อนั้น
สุพัต ไม่หวั่นไหว หรือใจหาย
สั่งกำชับ กับทหาร ทุกนาย
อย่ากลัวตาย รับราช โองการ
พวกชาวป่า เฮงซวย ต้องม้วยมิด
เราจะเข้า ต่อฤทธิ์ พิชิตผลาญ
ชูธง ส่งเสียง ก้องกังวาน
เหล่าทหาร โห่รับ ทั้งทัพชัย
(โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ)
แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 49 05:33:37
จากคุณ :
ย.ยิ้มแย้ม 
- [
14 ต.ค. 49 04:18:49
]
นิทานดอยนรก 3-12
